Koledzy

Koledzy
Koledzy
Herb Kolegów
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Gard
Miasto Nimes
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Pays d'Uzès
Mandat burmistrza
 Micheline Reghenas
2020 -2026
Kod pocztowy 30190
Wspólny kod 30086
Demografia
Miły Koledzy
Ludność
miejska 		622  mieszk. (2018 wzrost o 13,09% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 67  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 44 ° 00 ′ 20 ″ północ, 4° 17 ′ 31 ″ wschód
Wysokość Min. Maks. 109  m
216  m²
Powierzchnia 9,27  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Nîmes
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Uzès
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
Zobacz na mapie administracyjnej regionu Oksytanie Lokalizator miasta 14.svg Koledzy
Geolokalizacja na mapie: Gard
Zobacz na mapie topograficznej Gardu Lokalizator miasta 14.svg Koledzy
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Koledzy
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Koledzy

Collorgues jest francuski gmina znajduje się w dziale z Gard w regionie oksytańskiej .

Geografia

Lokalizacja

W sercu departamentu Gard Collorgues znajduje się w centrum trójkąta, którego szczyty to Nîmes , Alès i Uzès . Te trzy miasta znajdują się 25 kilometrów od wsi dla pierwszych dwóch i 12 kilometrów dla trzeciego.

Terytorium gminy graniczy z obszarami siedmiu gmin:

Gminy graniczące z Collorgues
Saint-Maurice-de-Cazevieille Baron (Gard) Foissac (Gard)
Castelnau-Valence Koledzy Aubussargues
Saint-Dezery Garrigues-Sainte-Eulalie Garrigues-Sainte-Eulalie

Geologia i ulga

Powierzchnia gminy to 927  ha; jego wysokość waha się od 109 do 216  metrów .

Terytorium gminy składa się z zalesionych wzgórz i równin zajmowanych przez winorośl, drzewa oliwne i różne pola uprawne.

Hydrografia

Z północy na południe płynie potok Cottin, zdominowany od wschodu przez wzgórze zajmowane przez wieś, a od zachodu przez wzgórze Mas Gaillard. Część rzeki Bourdic graniczy ze wschodem miasta i stanowi granicę z Serviers-et-Labaume .

Pogoda

Collorgues cieszy się śródziemnomorskim klimatem łagodzonym bliskością Sewennów . Lata są gorące i suche, ale często chłodzone mistralem. Zimy są łagodne, a opady śniegu są rzadkie. Jesienią położenie geograficzne Collorgues sprawia, że ​​często podlega ona skutkom epizodów z Sewennów .

Raport pogodowy Collorgues (okres: 1981-2010)
Miesiąc Sty. luty Marsz kwiecień może czerwiec Lip. sierpień wrz. Październik Listopad grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( °C ) 2,7 3.2 5,8 8,3 12,1 15,8 18,7 18,4 14,9 11,5 6,5 3,6 10.2
Średnia temperatura (°C) 6,9 7,8 10,9 13,5 17,6 21,7 24,9 24,5 20,3 16 10,5 7,5 15,2
Średnia maksymalna temperatura (° C) 11 12,4 16 18,6 23 27,5 31 30,5 25,7 20,4 14,5 11,3 20,2
Rekord zimno (° C) -12,2 -14 -6,8 -2 1,1 5.4 10 9,2 5.4 -1 -4,8 -9,7 -14
Rekord ciepła (° C) 21,3 23,8 27,3 30,7 34,7 39,1 38,8 41,6 35,4 31,9 26,1 20,6 41,6
Słońce ( godz ) 141,6 166,3 222,2 229,8 262 311 341.1 301,6 239 166,6 147,9 134 2,662,9
Opady ( mm ) 64,7 47,3 40,4 65,1 58,5 40,9 28,2 53,3 96,4 119,2 83,1 65,8 762,9
Źródło: „  Dane klimatyczne z kurortu Nîmes  ” , na stronie www.meteofrance.com


Trasy komunikacyjne i transport

Przecinana przez drogi D114 i D120, wieś znajduje się w pobliżu drogi N106 łączącej Nîmes z Alès . Collorgues jest obsługiwana przez linię A11 z tej międzymiastowego sieci Gard . Stacja Nozières-Brignon , oddalona o 10 kilometrów , zapewnia dostęp do sieci TER . Lotnisko Nimes Garons położony 38 km znajduje się najbliżej.

Planowanie miasta

Typologia

Collorgues to gmina wiejska, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Nîmes , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 92 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia gruntów rolnych (58% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (61,7%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: uprawy trwałe (30,8%), heterogeniczne tereny rolnicze (27,2%), lasy (19,4%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (19%), zurbanizowane (3,6%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Według Toponymist Ernest Negro The koledzy prefiks pochodzi od łacińskiego Colonica , termin pojawił się w VIII th  century i wyłączenie gruntów, głównie rolnych, na których wolny chłop mógł ustanowić trwałym i dziedziczna sposób Colonicae bycie starą nazwą Collorgues. Natomiast przyrostek -orgues, wywodzący się z łacińskiego Alsonicus , wskazuje na obecność rzeki lub źródła.

Mieszkańcy Collorgues to Collorguois.

Historia

Prehistoria, Starożytność

Pierwsze ślady życia na terenie Collorgues to zwierzęta. Rzeczywiście na terenie gminy można zaobserwować płytę wapienną noszącą ślady ssaków .

Pod koniec neolitu i chalkolitu wzgórza Collorgues były ważnym miejscem produkcji krzemienia . Na wzgórzu Mas Gaillard odkryto kilka hypogeum i posągów-menhirów . W okolicy znajdują się również obszary kopalni odkrywkowej i obszary przycinania. Wywóz krzemienia Collorgues jest potwierdzony z Lozère do Katalonii w okresie od 3300 do 2400 pne. AD .

Nie ma obecnie znanych śladów okupacji Collorgues w starożytności. Działalność ludzka na tym obszarze jest następnie zlokalizowana dalej na północ na oppidum Brueys (gmina Aigaliers ) i u jej podnóża w miejscu zwanym Les Claparèdes (gmina Baron ), gdzie znajduje się wiele Gallo-Romanów, w szczególności późniejsza stela grobowa przeniósł się do Collorgues .

Stary reżim

W 1295 r., wówczas kastrum feudalnym, Collorgues pojawił się w pisemnej wymianie między królem Filipem IV le Bel a Rajmundem V Gaucelme, panem Lunel i częściowo Uzès , na mocy której ten ostatni otrzymał od króla własność zamku i lenno Znajomi.

Wieś znana w 1314 roku pod nazwą Ecclesia Colonicis należąca do magistratu i diecezji Uzes . W 1384 roku, według spisu seneckiego , doszło do trzech pożarów . Wieś nazywa się wtedy Colonicae.

XV th do XVII -tego  wieku, panowanie od Collorgues i zamek należący do rodziny Brueys. Wieś często ponosi koszty wojen religijnych, a jej kościół jest kilkakrotnie spalony i odrestaurowany. Po masakrach protestantów, które miały miejsce w regionie,7 lipca 1696 r, rodzina de Brueys rozproszyła się po Europie, a miejsce zmieniło właścicieli. W 1726 roku panowanie stało się własnością Jeana de Cabota, skarbnika Francji w Generalitat w Montpellier i stewarda langwedockiego podatku od soli , a następnie jego syna Jean-Roch de Cabot, Wielkiego Wojewody Francji . Przed rewolucją francuską , w terminie do zamku stał się posiadanie Lacoste Bouzigues rodzinnych aż XIX th  wieku, kiedy jego ostatni przedstawiciel, Jean-Alexandre Lacoste, wydajność do miasta.

Rewolucja Francuska i Imperium

Okres współczesny

Polityka i administracja

Collorgues jest członkiem wspólnoty gmin kraju Uzès . Miasto należy do gminy Uzès i szóstej dzielnicy Gard . Z prawnego punktu widzenia Collorgues podlega sądowi rejonowemu w Uzès, wysokiemu sądowi w Nîmes, sądowi apelacyjnemu w Nîmes, sądowi dziecięcemu w Nîmes, trybunałowi pracy w Nîmes , sądowi handlowemu w Nîmes, sądowi administracyjnemu w Nîmes oraz organowi administracyjnemu sąd apelacyjny w Marsylii .

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
    Klemens Ravaux   Pierwszy prezes Sivom de Collorgues
  2005 Maurice Dumas DVG  
2005 2014 Michel Feret    
2014 2015 Jean-Marc Marchal EELV  
2015 2017 André Brunel PS Emerytowana służba cywilna
2017 2020 Thierry Clemente Bez etykiety Skazany na 5 miesięcy w zawieszeniu, dwa lata dyskwalifikacji i grzywnę w wysokości 500 euro za nękanie pracownika urzędu miasta i mieszkańca wsi
2020 W trakcie Micheline Reghenas    

Bliźniacze

W 26 lipca 2020 r., Collorgues nie jest miastem partnerskim.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 622 mieszkańców, co stanowi wzrost o 13,09% w porównaniu do 2013 r. ( Gard  : + 1,67%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
333 329 340 350 349 356 341 368 390
Ewolucja populacji   [  modyfikuj  ] , następujące (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
419 371 370 368 357 372 310 310 274
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
264 291 284 265 252 237 234 215 205
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
204 196 196 210 309 359 490 509 528
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2013 2018 - - - - - - -
550 622 - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Edukacja

Koleżanki należą do Akademii Montpellier . Intercommunal grupa edukacyjna istnieje z gminą Garrigues-Sainte-Eulalie , który wita uczniów z kursu przygotowawczego. Szkoła Collorgues przyjmuje uczniów w wieku przedszkolnym oraz, w zależności od liczby uczniów, kursantów przygotowujących. Nazwa zakładu pochodzi od nazwiska byłego właściciela Château de Collorgues, Jean-Alexandre Lacoste (1800-1858).

Najbliższe uczelnie znajdują się w Bignon , Saint-Geniès-de-Malgoirès i Uzès , odpowiednio 8, 10 i 12 kilometrów . Szkoły średnie znajdują się w Uzès i Alès . Bliskość dużych miast umożliwia Collorgues dostęp do szkolnictwa wyższego: w Alès National School of Mines , a w Nîmes University of Nîmes , jednostka szkoleniowo-badawcza (UFR ), dwa instytuty kształcenia pielęgniarek (CHU i Czerwony Krzyż) , uniwersytecki instytut technologii (IUT), instytut kształcenia nauczycieli uniwersyteckich (IUFM), szkoła notarialna, centrum Krajowego Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła oraz Narodowa Akademia Policyjna .

Zdrowie

Dzięki położeniu w centrum trójkąta Nîmes - Alès - Uzès , Collorgues korzysta z bliskości ośrodków zdrowia tych trzech miast. Wieś ma zatem dostęp w promieniu 30 kilometrów do lokalnego szpitala ( Uzès ), centrum szpitalnego ( Alès ) i CHU ( Nîmes ). Dostępnych jest wiele przychodni i wiele ośrodków zakwaterowania dla niesamodzielnych osób starszych (EHPAD). W sąsiednim mieście Uzès znajduje się również duży szpital psychiatryczny. Miasto jest zależne od centrum alarmowego Uzès.

Wydarzenia kulturalne i festyny

Coroczna noc rynku jest organizowane przez biura turystycznego z Uzes we wsiach gminy gminach kraju Uzes .

Kulty

Mieszkańcy Collorgues mają miejsca kultu katolickiego , żydowskiego , muzułmańskiego i protestanckiego .

Kult katolicki

Koleżanki przez długi czas należały do ​​dawnej diecezji Uzès, aż do jej zniesienia. Dziś miasto jest częścią parafialnej grupy Saint-Maurice-de-Cazevieille i Vezenobres w diecezji Nîmes . Wieś nie ma już miejsca kultu katolickiego od czasu przekształcenia kościoła Saint-André w świątynię protestancką; urzędy znajdują się zatem w okolicznych gminach.

Kult Izraelitów

Miasto należy do regionalnego konsystorza Langwedocji. Najbliższy synagoga jest w Nîmes.

Kult muzułmański

Collorgues należy do regionalnej rady ds . kultu muzułmańskiego w Langwedocji-Roussillon. W najbliższych meczety są w Uzès , Saint-Geniès-de-Malgoirès i Ales .

Kult protestancki

Collorgues należy do parafii Saint-Chaptes w regionie Cévennes-Languedoc-Roussillon Zjednoczonego Kościoła Protestanckiego we Francji . Nabożeństwa odbywają się w niedzielne poranki w świątyni Collorgues, która zajmuje stary kościół katolicki.

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

W 2011 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku było € 30.549, umieszczając Collorgues do 14,844 e rankingu spośród 31 886 miast z ponad 49 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.

Zatrudnienie

W 2013 r. ludność w wieku od 15 do 64 lat liczyła 330 osób , z czego 75,2% było aktywnych, 64,5,0% miało pracę, a 10,6% bezrobotnych.

W strefie zatrudnienia było 79 miejsc pracy, wobec 72 w 1999 r. Liczba aktywnych pracowników przebywających w strefie wynosi 217, wskaźnik koncentracji zatrudnienia wynosi 36,4%, co oznacza, że ​​strefa zatrudnienia oferuje tylko jedno miejsce pracy na trzech aktywnych mieszkańców, gmina jest w rzeczywistości zasadniczo mieszkalna.

Firmy i przedsiębiorstwa

W 31 grudnia 2013 r.Kolegium posiadało 63 zakłady  : 16 w rolnictwie-leśnictwie-rybnictwie, 7 w przemyśle, 9 w budownictwie, 25 w handlu-transport-usługach oraz 6 związanych z sektorem administracyjnym.

Sektory

Sektor pierwotny jest reprezentowany przez uprawę winorośli, słoneczników, drzew oliwnych oraz różnych roślin zbożowych i pastewnych. Obecni są również hodowcy, głównie owiec i kóz. Sektor wtórny stanowią firmy zajmujące się sprzętem rolniczym, pracami budowlano-publicznymi oraz przetwórstwem surowców pochodzenia rolniczego (młyn oliwny, piwnica na wino) . Trzeciego sektora z Collorgues zrzesza firmy usługowe dla osób fizycznych, wolne zawody, jak również służby administracyjne gminy.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Miejsca historyczne i zabytki

W mieście znajduje się zespół dwóch posągów-menhirów zaliczanych do inwentarza zabytków od9 maja 1927.

Zestaw ten został odkryty podczas wykopalisk w hypogeum Teste 1. Pierwszy znajdował się wśród płyt przykrywających grobowiec, a drugi pośrodku płyt nośnych chodnika krzemiennego zaczynając od komory. Dobrze widoczne są twarze i ramiona, a także szorstkie piersi i to, co jest interpretowane jako kije lub sierpy. Te posągi są obecnie przechowywane w muzeum Lodève .

Inne miejsca i zabytki Budynki cywilne

Zamek: należy do rodziny Brueys de Fontcouverte, która posiada w składzie 1632 prawie 50 hektarów, w tym Mas Jourdan. Następnie przeszła w ręce rodziny Segla de Ribaute, która sprzedała ją panu Cabotowi z Uzès w 1726 za 16 500 funtów. W 1762 r. pani Cabot de Collorgues, urodzona z Venant d'Ivergny, sprzedała zamek i majątek Pierre'owi Bressonowi. W okresie rewolucji należy do Alexandre Henri Lacoste, który znacznie powiększył domenę, która obejmuje ponad 300 hektarów. Zamek stał się własnością gminy w 1865 roku. Jean-Alexandre de Bouzigues de Lacoste (1800-1858), ostatni potomek panów Collorgues, były właściciel zamku, po śmierci zapisał swój majątek gminie. W 2016 roku w zamku mieści się ratusz, biblioteka miejska i foyer gminne. W latach 1866-2003 znajdowała się tam również szkoła oraz dom opieki, obydwa finansowane z części spadku po Jean-Alexandre Lacoste. Zamek został wyposażony w warownię zniszczoną około 1864 roku, aby umożliwić rozwój Grand Rue.

Oprócz myjni wybudowanych w latach 1886-1903 w mieście znajduje się dawna piwnica spółdzielcza, przekształcona w starzejące się piwnice i pomieszczenie recepcyjne.

  • Fasada zamku.

  • Myjnia La Rouveyrole, zwana także myjnią Cottin.

  • Lavoir de la fiolet.

  • Dawna piwnica spółdzielcza.

Budynki sakralne

Świątynia protestancka była pierwotnie kościołem katolickim poświadczonym z 1470 roku, poświęconym Saint-André i połączonym z klasztorem Saint-Nicolas-de-Campagnac . Kilkakrotnie spalony podczas wojen religijnych i za każdym razem odrestaurowany, w szczególności w 1858 r. dzięki funduszom przekazanym przez Jean-Alexandre Lacoste. Na cmentarzu katolickim znajduje się kaplica zbudowana w 1886 roku.

  • Fasada świątyni.

  • Kaplica cmentarza katolickiego.

Dziedzictwo kulturowe

  • Hypogeum of Collorgues: Pierwszy (Hypogeum of Teste 1), odkopany w 1879 r., to szyb dojazdowy do chodników kopalni krzemienia, który został następnie ponownie wykorzystany jako miejsce zbiorowego pochówku. Dostarczono sześć szkieletów, kilka sztyletów krzemiennych oraz dwa posągi-menhiry . Następnie odkryto kilka innych sieci chodników, w szczególności hypogeum Teste 2 rozciągające się na kilkadziesiąt metrów, w którym znaleziono płytę antropomorficzną. Znaleziska dokonane podczas wykopalisk są obecnie wystawiane w kilku muzeach w regionie, w szczególności w muzeum archeologicznym w Nîmes, gdzie widoczny jest również model Teste 1. Z kolei hypogeum są zagubione w roślinności i trudno dostępne.
  • Rzymska stela grobowa: prawdopodobnie pochodząca z sąsiedniego miasta Baron, gdzie w miejscu zwanym Les Claparèdes wykopano kilka starożytnych grobowców , ten pomnik o wymiarach około 130 na 75 centymetrów został ponownie wykorzystany jako element murowany i jest teraz osadzony w rogu domu naprzeciwko Château de Collorgues. Możemy przeczytać "D (is) M (anibus) - Mariae - Q (uinti) Fil (iae) - Quintiae - v (iva) f (ecit)" w tłumaczeniu "Bogom Manes z Marii Quintii, córki Kwincjusza, miała (ten pomnik) wzniesiony za życia”. Kilka stel nagrobnych odkrytych w gminach Barona i Aigalierów odnosi się do Kwincjusza i jego córki Marii Quintii. Osadzona na prywatnej posesji i nie będąca zabytkiem historycznym, stela jest obecnie bardzo zniszczona, a napisy ledwo widoczne.
  • Ślady prehistoryczne: wzdłuż Chemin du Bos na wapiennej płycie znajdują się ślady ssaków z okresu eocenu  : hiaenodona , anoploterium i paleoterium .

  • Hypogeum jądra 1.

  • Stela rzymska.

  • Płyta obrysowa.

  • Odcisk palca.

  • Inny rodzaj nadruku.

Osobowości związane z gminą

  • Claude Mazauric (1932), historyk. Jego rodzina pochodzi z Collorgues: jego ojciec i wujowie byli wśród czterdziestu trzech mężczyzn z wioski powołanych do walki podczas I wojny światowej .
  • Michel Hermet (1953), menadżer handlowy, sommelier i winiarz. Jest właścicielem piwnicy Collorgues.
  • Pierre Plihon (1989), specjalista łuczników w łuku refleksyjnym, mieszkał w Collorgues, gdzie jego rodzina prowadzi stadninę koni.

Heraldyka

Herb Kolegów Herb Azure z paskiem w kształcie rombu Argent i Azure.
Detale Podobnie jak wiele gmin Gard, herb Collorgues ma przegrodę w kształcie rombu. Podobieństwo to tłumaczy się utworzeniem Herbarz Generalnego Francji, założonego przez Karola d'Hozier na prośbę Ludwika XIV w 1696 roku i to w celu pobierania podatku od herbów. Pewna liczba wsi otrzymała więc herb podstawowy, którego rozbiory, emalie i meble w żaden sposób nie odzwierciedlają historii miasta.
Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Zobacz również

Bibliografia

  • Claude Mazauric, „  Losy: cztery owłosione osoby z Collorgues in the Great War  ”, La Fenestrelle, 2014. ( ISBN  979-1-09282-608-1 )
  • C. Hugues, E. Drouot, S. Garimon: „  Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego  ”, CNRS, 1966. ( DOI 10.3406 )
  • Maxime Remicourt, Jean Vaquer, Marc Bordreuil „  Produkcja i dystrybucja chalkolitowych ostrzy krzemiennych  ”, Gallia Préhistoire , 2009 [ czytaj online ] .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  • Uwagi
  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. Jean-Marc Marchal, burmistrz, rezygnuje z pracyczerwiec 2005.
  4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  • Karty
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

INSEE
  1. EMP T1 – Populacja w wieku od 15 do 64 lat według rodzaju działalności .
  2. EMP T5 - Zatrudnienie i działalność .
  3. CEN T1 - Aktywne zakłady według sektora biznesowego w31 grudnia 2010.
Innych źródeł
  1. Krajowy Instytut Informacji Geograficznej i Leśnej , Katalog Geograficzny Gmin , [ czytaj online ] .
  2. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  3. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 26 marca 2021 ) .
  4. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  5. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  6. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  7. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 kwietnia 2021 )
  8. Ernest Nègre, General Topography of France , Librairie Droz,1990, 708  s. ( ISBN  978-2-600-02883-7 , czytaj online ).
  9. Eugène Germer-Durand, topograficzna Słownik departamencie Gard , Imprimerie Imperiale - Paryż,1878.
  10. Hugues, E. Drouot, S. Garimon, Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego , Narodowe Centrum Badań Naukowych,1966, Tom 62.
  11. Maxime Rémicourt Jean Vaquer Marc Bordreuil "  produkcji i dystrybucji w chalcolithic łopatek krzemienia, z Ludien de Collorgues  " Gallia Préhistoire , n O  51,2009.
  12. M. Ménard, Cywilna, kościelna i literacka historia miasta Nimes – Tom 7 , Hugues-Daniel Chaubert,1758.
  13. Louis de la Roque, Herbarz szlachty Langwedocji: ogólność Montpellier , Félix Seguin - Montpellier,1860.
  14. „  Wykaz sądów właściwych dla gminy  ” , na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości i Wolności ( oglądanie 22.02.2013 r . ) .
  15. https://www.midilibre.fr/2021/05/05/gard-lancien-maire-de-collorgues-en-appel-pour-harcelement-9527211.php
  16. Organizacja spisu na insee.fr .
  17. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  18. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  19. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  20. „  Znajdź parafię  ” na nimes.catholique.fr (dostęp 21 lipca 2016 r . ) .
  21. "  Konsystorz | Consistoires  ” , na stronie www.consistoiredefrance.fr (konsultacja 21 lipca 2016 r . ) .
  22. Zjednoczony Kościół Protestancki we Francji , „  Zjednoczony Kościół Protestancki we Francji  ” (dostęp 21 lipca 2016 r . ) .
  23. „  Plik RFDM2011COM: Zlokalizowane dochody podatkowe gospodarstw domowych – rok 2011  ” [zip] , Insee (dostęp 16 listopada 2013 r . ) .
  24. „  Infogreffe, sekretarze sądów gospodarczych  ” .
  25. „  Bilan.net, bilanse i informacje prawne dla firm  ” .
  26. „  Wykaz zabytków w mieście Collorgues  ” , baza Mérimée , Ministerstwo Kultury Francji .
  27. „  Posągi Gardów Menhirów  ” na osobistej stronie Bruno Marca , 2010(dostęp 8 sierpnia 2016 ) .
  28. Archiwum departamentalne Gard , seria 2 O 622: Zamek, remonty, 1862-1928.
  29. Archiwum departamentalne Gard, 2 O 622: Pralnia, budowa, remonty, 1886-1903.
  30. Archiwum departamentalne Gard, seria 2 O 622: zegar, instalacja, 1862-1933
  31. Archiwum miejskie, obrady Rady Miejskiej Municipal13 sierpnia 1876 r. i 19 września 1886.
  32. Kolektyw autorów, Archeologiczna Mapa Galii - 30/2 Gard , Paryż, Académie des Inscriptions AIBL,1999, 399  pkt. ( ISBN  2-87754-065-0 ).
  33. Claude Mazauric , Destins: cztery „owłosione” z Collorgues in the Great War , Nîmes, La Fenestrelle,2014, 242  s. ( ISBN  979-10-92826-08-1 ).
  34. Herb Collorgues na Herbarzu Generalnym Francji , baza danych Gallica, Biblioteka Narodowa Francji.