Hyaenodon

Hyaenodon Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Hyaenodon gigas i H. mongoliensis . Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Mammalia
Podklasa Theria
Infra-class Eutheria
Zamówienie †  Creodonta
Rodzina †  Hyaenodontidae

Uprzejmy

†  Hyaenodon
Laizer & Parieu , 1838

Hienodon to rodzaj off od ssaków prehistorycznych do rodziny z hyaenodontidés i porządku Creodonts , grupy mięsożernych stary, różne od kolejności mięsożernych dzisiaj. Pojawił się pod koniec eocenu (- 41 mln lat ), zniknął u zarania miocenu (- 21 mln lat ).

Opis

Hyænodon („ząb hieny”), którego rozmiar, w zależności od gatunku , wahał się od 30 centymetrów do 1,4 metra wysokości przy maksymalnej wadze 500 kg, mógł z daleka przypominać obecną hienę, ale w rzeczywistości jego morfologia była bardzo różna. Wyglądał bardziej jak kot niż pies. Jego ciało, długie i mocne, kończyło się długim ogonem. Miał pięć palców u każdej stopy, a każdy palec był uzbrojony w ostry pazur. Szyja była krótsza niż czaszka, długa i bardzo masywna. Skończyło się na wąskim pysku, znacznie większym niż u współczesnych drapieżników.

Czaszka Hyænodona zawierała raczej mały mózg jak na zwierzę tej wielkości ( kora nowa o zmniejszonej wielkości), ale jej struktura wskazuje, że była wyposażona w duże mięśnie szczęki i szczególnie ostry węch. Głowa była tak duża i ząbkowana, że ​​czyniło to zwierzę potężnym drapieżnikiem: jego osiem ostrych, spiczastych zębów było wyrównanych po obu stronach szczęki i zachowywało ostre krawędzie. Szczęki, długie i wąskie, były potężne i służyły do ​​gryzienia, łamania karku ofiary, miażdżenia i miażdżenia. Morfologia zębów trzonowych różniła się od morfologii współczesnych mięsożerców.

Uważa się, że Hyænodon mógł biegać z prędkością około 55  km / h . Jednym z jego rywali był entelodont . Hyænodon rządził ziemiami Ameryki Północnej przez dwadzieścia milionów lat, podczas gdy inne gatunki żyły przez około pięć milionów lat.

Podział

Te skamieniałości , dość powszechne, zostały znalezione w Azji , Ameryce Północnej , Europie i Afryce . Najwięcej znalezisk znajduje się w miejscu Hsanda Gal w Mongolii .

Nawyki życiowe

Hyænodon , zwłaszcza małe gatunki, mogą być stadne i polować w grupach, ale taka mała kora nowa , mniej zdolna do komunikacji i koordynacji niż duża, wskazywałaby na skłonność do polowania bardziej samotnie niż w grupach. Hyænodon mógł atakować zarówno konie, jak i wielbłądy. Razem mogliby zaatakować młodych indricothères . Jest również prawie pewne, że żyły tam gatunki Hyænodon .

Te gatunki większe, takie gigas hienodon , były bardziej samotny i nie uczestniczy w okresie godowym. Zużycie skamieniałych zębów wskazuje, według kilku paleontologów , że zgrzytał zębami, być może po to, by przestraszyć rywali lub podbić kobietę. Hyænodon był zdigitalizowany , wspomagany przez silną muskulaturę, która pozwalała mu bardzo szybko biegać. Najbardziej pożądaną zdobyczą musiały być zwierzęta roślinożerne z rodziny nosorożców lub konie, takie jak chalicothères . Może polował na młode entelodonty , ale nie na dorosłe osobniki, które wręcz przeciwnie, reprezentowały wrogie drapieżniki.

Według skamieniałych szczątków znalezionych w Stanach Zjednoczonych, niektórzy z nich mieli ciekawe nawyki żywieniowe. Rzeczywiście, przykryli swoją zdobycz ekskrementami, co pozwoliło zamaskować ich zapach i odstraszyć potencjalnych złodziei. Niektóre niedźwiedzie również mają ten zwyczaj.

Hyænodon ewoluował wraz z rzędem drapieżników, ale ten drugi, mądrzejszy i bardziej wyspecjalizowany, ostatecznie je wyparł. Wiemy również, że pod koniec eocenu różnorodność biologiczna uległa zmniejszeniu w miarę ochładzania się klimatu.

Systematyczny

Rodzaju hienodon opisał paleontologowie Laizer i Parieu w 1838 roku gatunków typu dla rodzaju jest hienodon leptorhynchus .

Synonimia

Taksonomia

Lista gatunków

Uwagi i odniesienia

Bibliografia