Beychac-et-Caillau
Ten artykuł to projekt dotyczący gminy w Żyrondzie .
Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako będący na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .
| Beychac-et-Caillau | |||||
 Ratusz. | |||||
.svg) Herb |
|||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Nowa Akwitania | ||||
| Departament | Żyronda | ||||
| Miasto | bordeaux | ||||
| Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin sektora Saint-Loubès | ||||
|
Mandat burmistrza |
Filip Garrigue 2020 -2026 |
||||
| Kod pocztowy | 33750 | ||||
| Wspólny kod | 33049 | ||||
| Demografia | |||||
| Miły | Beychacais-et-Caillalais | ||||
|
Ludność miejska |
2268 mieszk. (2018  )
|
||||
| Gęstość | 145 mieszkańców/km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 44°52′13″ północ, 0°22 017″ zachód | ||||
| Wysokość | Min. Maks. 10 m 84 mln |
||||
| Powierzchnia | 15,62 km 2 | ||||
| Rodzaj | gmina wiejska | ||||
| Jednostka miejska |
Bordeaux ( przedmieście ) |
||||
| Obszar atrakcji |
Bordeaux (gmina Korony) |
||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Półwyspu | ||||
| Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
| Znajomości | |||||
| Stronie internetowej | www.beychac-cailleau.fr/ Oficjalna strona | ||||
Beychac-et-Caillau (czasami pisane Beychac-et-Cailleau ) to gmina w południowo-zachodniej z Francji , znajduje się w dziale z Gironde w regionie Nowego Akwitanii .
Geografia
Gmina na północy Entre-deux-Mers , w południowej części półwyspu utworzonego przez zbiegu pomiędzy Dordogne i Garonne , Beychac-et-Caillau również znajduje się w północnej części obszaru przyciągania z Bordeaux i jego miejskiego jednostki , na drodze krajowej 89 , między Bordeaux i Libourne . Graniczy od zachodu z Laurence , dopływem Dordogne .
| Montussan | Saint-Sulpice-et-Cameyrac | Vayres |
 |
||
| Pompignac | Pokój Boeuf | Saint-Germain-du-Puch |
Pogoda
Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa pomiędzy klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży reliefów.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Stacja meteorologiczna z Meteo France zainstalowane w mieście i uruchomienie w 1971 roku pozwala wiedzieć zmianę wskaźników pogodowych. Poniżej przedstawiamy szczegółową tabelę za okres 1981-2010.
| Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 2,5 | 2,8 | 4,9 | 6,8 | 10,4 | 13,4 | 15,2 | 15,1 | 12,1 | 9,7 | 5,5 | 3.1 | 8,5 |
| Średnia temperatura (°C) | 6 | 7 | 9,8 | 12 | 15,7 | 18,9 | 21 | 21 | 18 | 14,5 | 9,4 | 6,5 | 13,4 |
| Średnia maksymalna temperatura (° C) | 9,5 | 11,3 | 14,7 | 17,2 | 21,1 | 24,4 | 26,7 | 26,9 | 23,8 | 19,2 | 13.2 | 10 | 18,2 |
| Zapis zimna (° C) data zapisu |
-16 01.16.1985 |
-9,9 02.12.12 |
-11,5 03.01.05 |
-2,4 04.12.1986 |
1.3 06.05.02 |
2.8 01.06.06 |
7.2 07/11.04 |
5.6 08.31.10 |
1.4 25.09.02 |
−4,5 10.25.03 |
−8,4 11.17.07 |
-11,8 17.12.01 |
-16 1985 |
| Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
19,7 13.01.1993 |
24,5 24.02.1990 |
27 03 / 20.05 |
30,6 24.04.07 |
33,7 05/30.01 |
39,8 26.06.2011 |
38,4 18.07 |
40,3 04.08.03 |
37,6 03.09.05 |
31 06.10.09 |
25,6 08.11.15 |
22,1 12.16.1989 |
40,3 2003 |
| Opady ( mm ) | 79,6 | 64,4 | 62,2 | 78 | 71,3 | 59,9 | 52,5 | 53,4 | 68 | 79,7 | 92 | 91,7 | 852,7 |
Planowanie miasta
Typologia
Beychac-et-Caillau jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Bordeaux , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 73 gmin i 957,176 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina . Aglomeracja Bordeaux jest szóstą pod względem liczby ludności aglomeracją we Francji, za Paryżem , Lyonem , Marseille-Aix-en-Provence , Lille (część francuska) i Tuluzą .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Bordeaux , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 275 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).
Zagospodarowanie terenu
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia gruntów rolnych (63% w 2018 roku), niemniej jednak w dół od 1990 roku (75,9%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: uprawy trwałe (42,7%), lasy (18,4%), heterogeniczne tereny rolnicze (12,9%), tereny zurbanizowane (8,8%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (7,6%), łąki (7,4%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (2,3%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Toponimia
Nazwa miasta pochodzi prawdopodobnie od gallo-rzymskiego antroponimu Bayssacus lub Bayssarius z łacińskim przyrostkiem własności -ac i Gascon cailhau, co oznacza "kamyczek, kamień". W Gascon nazwa miasta to Baishac e Calhau . Na swojej stronie gmina podaje nazwę w formie „Beychac-et-Cailleau”. Jednak INSEE i inne źródła instytucjonalne używają pisowni „Beychac-et-Caillau”.
Historia
Na terytoriach Beychac-et-Caillau po stronie „Filotiera” znajdują się starożytne ruiny gallo-rzymskie .
To właśnie w średniowieczu Cailhau objawiło się poprzez klasztor Casteret. Utworzony w latach 1040 - 1050 , zależy od benedyktynów z La Sauve-Majeure . Podczas wojny stuletniej parafie Beychac i Caillau znalazły się pod okupacją angielską. Po tym epizodzie ramy polityczne ustabilizowały się, umożliwiając populacjom rozwój, uprawę ziemi i tworzenie nowego bogactwa.
Podczas rewolucji parafia Saint-Marcel de Beychac utworzyła miasto Beychac, a parafia Saint-Pierre de Caillau miasto Caillau. W 1800 roku gmina Caillau została przyłączona do gminy Beychac, która stała się Beychac-et-Caillau.
Polityka i administracja
Gmina Beychac-et-Caillau jest częścią dzielnicy Bordeaux . Po podziale terytorialnym z 2014 r., który wszedł w życie z okazji wyborów departamentalnych w 2015 r. , miasto zostało przeniesione ze zmodyfikowanego kantonu Cenon do nowego kantonu Presqu'île . Beychac-et-Caillau jest również częścią społeczności gmin sektora Saint-Loubès .
Trendy i wyniki polityczne
Lista burmistrzów
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| 1945 | 1959 | Rogy gelly | ||
| 1959 | 1965 | André Bellecule | ||
| 1965 | 1983 | Rogy gelly | ||
| 1983 | 1989 | Philippe Garrigue | PS | |
| 1989 | 1990 | Franciszek Brachet | ||
| 1990 | 1991 | Jean-Claude Descourtis | ||
| 1991 | W trakcie | Philippe Garrigue | PS | Przewodniczący Służby Cywilnej w stanie spoczynku Gminy |
| Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
Demografia
Że mieszkańcy są nazywane Beychacais-et-Caillalais .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. W przypadku gminy pierwszy kompleksowy spis ludności w ramach nowego systemu został przeprowadzony w 2007 r. W 2018 r. gmina liczyła 2268 mieszkańców, co stanowi wzrost o 6,98% w porównaniu z 2013 r. ( Gyronde : + 6,4%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36% ).
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego 
|
Gospodarka
Beychac-et-Caillau jest założone na urozmaiconej glebie gliniasto-wapiennej, gliniasto-krzemowej lub gliniasto-żwirowej, dość żyznych, co pozwalało miastu przez długi czas żyć z własnej produkcji. Dziś rolnictwo nie zapewnia już przetrwania ludności; stopniowo byliśmy świadkami ustanowienia niemal wyłącznej uprawy winorośli . Produkcja wina stanowi jeden z niepodważalnych elementów rozwoju obszaru gminy.
Do tego rozwoju przyczynia się również utworzenie w 1979 r. Syndykatu Winiarstwa Bordeaux i Bordeaux-Supérieur (Planète Bordeaux) .
Lokalna kultura i dziedzictwo
Miejsca i zabytki
-
Kościół św. Marcela w Beychac-et-Caillau , położony na trasie de l'Eglise, w miejscu zwanym Artigue . - Kościół Saint-Pierre de Caillau, położony na rogu trasy de l'Ourme i ulicy zwanej wioską Caillau .
- Kościół św. Marcela
- Kościół św. Piotra
Osobowości związane z gminą
- Jacques Paul Fronton Duplantier (1764-1814), prawnik, botanik i polityk.
Heraldyka
|
Herb | Od purpury po złotą obrączkę, załadowaną w sercu kiści winogron ze złota, podszytych i ocienionych z pola i umieszczonych pionem, w towarzystwie naczelnego jastrzębia okrążonego w srebrze, a w punkcie dwóch kościołów miejsca również ze srebra i ażur z piasku, w perspektywie kawaleryjskiej i rzędy w pasie. |
|---|---|---|
| Detale | Dwa kościoły to kościół Saint-Marcel de Beychac w lewym górnym rogu i kościół Saint-Pierre de Caillau w prawym dolnym rogu. Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia. |
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Zasoby geograficzne :
- Strona gminy
- Beychac-et-Caillau na stronie National Geographic Institute
Uwagi i referencje
Notatki i karty
- Uwagi
- Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
- Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
- Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
- Pojęcie obszaru przyciągania miast zostało zastąpione wpaździernik 2020że się z obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
- Karty
- IGN , „ Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych. » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 18 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
Bibliografia
- „ Beychac-et-Cailleau ” , na beychac-cailleau.fr .
- Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky " typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o 501 ,18 czerwca 2010( DOI https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , czytanie online , dostęp 14 lipca 2021 )
- " Klimat we Francji metropolitalnej " , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020(dostęp 14 lipca 2021 )
- „ Definicja normy klimatycznej ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 14 lipca 2021 r. )
- Słowniczek - Opady , Météo-France
- „ Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
- [PDF] „ Regionalne obserwatorium rolnictwa i zmian klimatu (wyrocznia) Nouvelle-Aquitaine ” , na stronie nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 14 lipca 2021 )
- „ Typologia miast / wsi ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
- " gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
- „ Zrozumienie siatki gęstości ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
- „ Jednostka miejska 2020 w Bordeaux ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 27 marca 2021 ) .
- " Baza jednostek miejskich 2020 " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
- Vianney Costemalle, „ Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
- „ Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r. ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
- „ CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny). » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 18 kwietnia 2021 )
- Beychac-et-Caillau na stronie „Visite en Aquitaine – Région Aquitaine” (CC- BY – SA ), konsultowana 6 listopada 2014 r.
- „ Gmina Beychac-et-Caillau (33049) ” , na stronie insee.fr .
- Historia gmin , s. . 6 , na GAEL (Archiwum Żyrondy online) z Archiwów Wydziałowych Gironde
- Dekret n o 2014-192 z dnia 20 lutego 2014 ustanawiający rozgraniczenia kantonów w departamencie Gironde na miejscu légifrance
- Mapa kantonów i gmin Żyrondy przed i po redystrybucji w 2014 r. na stronie rady departamentalnej Żyrondy
- Gmina Beychac-et-Caillau na stronie internetowej AMF, Association des Maires de France , konsultowana 30 sierpnia 2013 r.
- Nazwisko mieszkańców miasta na habitants.fr
- Organizacja spisu na insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
- Herb Beychac-et-Caillau na Armorial de France