Anarchizm w Wielkiej Brytanii

Anarchizm
w Wielkiej Brytanii
Obraz poglądowy artykułu Anarchizm w Wielkiej Brytanii
Podczas demonstracji
w Londynie 9 listopada 2011 r.
„Po prostu powiedz nie autorytarnemu rządowi” .
Osobowości Alexander Sutherland Neill
Herbert Czytaj
Albert Meltzer
Colin Ward
Nicolas Walter
Struktury Federacja Anarchistyczna
Brygada Gniewna
Queerowy Bunt
Solidarność Federacja
Wolność Prasa
Pośpiech Anarchistyczne badania
Wolność
Die Freiheit
Hiszpania i świat
Pracuje • François Bédaria, O anarchizmie w Anglii , Éditions Ouvrières, 1976, s. 11-26 .
• Constance Bantman, Anarchisms and anarchists we Francji i Wielkiej Brytanii, 1880-1914: Wymiany, reprezentacje, transfery , Université Paris 13 Nord, 2007, pełny tekst .
Anarchizm według obszaru geograficznego

Anarchizm w Wielkiej Brytanii pojawi się w wyniku działania jego prekursorów w kontekście radykalnych protestanckich dysydentów religijnych.

Podczas pierwszej angielskiej rewolucji i industrializacji brytyjska myśl wolnościowa rozwinęła się zarówno w rewolucyjnym ruchu robotniczym, jak iw sferze kultury.

Naznaczony anarchosyndykalizmem , brytyjski ruch składa się głównie ze zwolenników walki klasowej („anarchiści walki klasowej”), w przeciwieństwie do tego, co amerykański Murray Bookchin nazywa „anarchizmem stylu życia” („anarchizm jako sposób na życie”), najnowocześniejsze wcielenie indywidualistycznego anarchizmu .

Elementy historyczne

Prekursory

Podczas pierwszej rewolucji angielskiej (1642-1651) protestanci i robotnicy wiejscy utworzyli wspólnoty utopijne , takie jak te z Diggerów, oparte na kolektywnej własności środków produkcji. Gerrard Winstanley , działacz polityczny i współzałożyciel The Diggers, opowiada się za wywłaszczeniem lordów i dzieleniem ziemi przez squat . W swojej ostatniej broszurze, La Loi de la Liberté, opublikowanej w 1652 r., wezwał do ustanowienia egalitarnej demokracji, w której dzielenie się i handel wymienny pozwoliłyby wszystkim być szczęśliwymi. Uważany jest za jednego z prekursorów nowoczesnego anarchizmu.

Pierwszym współczesnym autorem, który opublikował traktat wyraźnie opowiadający się za brakiem rządu, jest William Godwin w An Inquiry Concerning Political Justice (1793). Chociaż nie używa on wprost terminu „  anarchizm  ”, Stanford Encyclopedia of Philosophy uważa go dziś za „założyciela anarchizmu filozoficznego”, a Pierre Kropotkin twierdzi, że jest „pierwszym, który sformułował koncepcje polityczne i ekonomiczne anarchizmu, nawet jeśli nie nadał tej nazwy pomysłom rozwijanym w swojej pracy ”.

XIX th  century

Luddystą jest w słowach historyk Edward P. Thompson , o „gwałtownych konfliktów przemysłowej”, który doły w latach 1811 - 1812 rzemieślników ręcznych krosien na pracodawców i producentów , które promują wykorzystanie maszyn ( Transakcje tkać w szczególności) w praca z wełny i bawełny . Walka członków tego podziemnego ruchu, zwanego luddits lub luddists , charakteryzowała się „ łamaczami maszyn”.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Pracowników (IWA) lub Pierwszy Międzynarodowy powstała28 września 1864 rw Londynie w Saint-Martin's Hall. Stworzony głównie z inicjatywy francuskich, angielskich, niemieckich i włoskich robotników i aktywistów, jego podstawowym celem jest koordynacja rozwoju powstającego ruchu robotniczego w niedawno uprzemysłowionych krajach europejskich. Mimo represji rządowych odniosła szybki sukces i utworzyła sekcje narodowe w kilku krajach. W 1869 r. debata podzieliła AIT między zwolenników Karola Marksa , sprzyjających scentralizowanemu zarządzaniu stowarzyszeniem i tworzeniu partii politycznych, a  antyautorytarnymi  antypolitykami skupionymi wokół Michaiła Bakunina .

Pod koniec XIX -go  wieku, idee libertarianin rozwijają się w społeczeństwie brytyjskim, zarówno w ruchu robotniczym z osobistościami takimi jak William Morris w dziedzinie filozoficznej z Charles Bradlaugh , w hodowli, na przykład, Oscar Wilde lub Algernon Swinburne .

W 1883 roku , William Morris dołączył socjalistów z Federacji Socjaldemokratycznej , następnie był częścią grupy wolnościowy socjalizm działaczy który założył Ligę Socjalistyczną w grudniu 1884 sprzeciwiać orientacji reformatorskiej z SFD. Liga Socjalistyczna jest partią polityczną, która zrzesza wolnościowy socjalizm i marksistowskich skłonności i twierdzi, rewolucyjny, nieparlamentarny i anty-autorytarny socjalizm . Za istotne zadanie stawia sobie „edukację” klasy robotniczej , rozumianą jako proces tworzenia klasy świadomej komunistycznego wymiaru swojej emancypacji. William Morris , zajmujący środkową pozycję w Lidze pomiędzy „  marksistami  ” z jednej strony a „  anarchistami  ” ( Joseph Lane , Frank Kitz  (en) , Charles Nowbray , etc.) z drugiej, uważał, że to zadanie edukacji robotników masy były ważniejsze niż uzyskanie reform czy miejsc w parlamencie .

Ponadto, związek między anarchizmem i emancypacji seksualnej jest wyrażona w poparciu przez część wolnościowego ruchu do Oscar Wilde w 1895 roku, podczas swojego procesu, Wilde uprzednio wyraził poparcie dla anty-autorytarnego socjalizmu w duszy człowieka w socjalizmie. ( Dusza człowieka w socjalizmie ) w 1891 roku.

XX th  century

Anarchosyndykalizm

W 1950 założył Federację Robotników Syndykalistycznych  (w), której działanie opiera się na działaniu bezpośrednim w ruchu społecznym.

Federacja była szczególnie aktywna podczas dyktatury Franco w Hiszpanii i udzieliła szczególnego wsparcia ruchowi oporu i nielegalnemu wówczas związkowi CNT . SWF, która jako pierwsza odnosi pewien sukces, rozwiązuje się w 1979 r., tworząc Ruch Akcji Bezpośredniej ( Ruch Akcji Bezpośredniej - DAM) zawsze naznaczony anarchosyndykalizmem.

DAM jest bardzo zaangażowana w strajk brytyjskich górników w latach 1984-1985, a także w opozycję wobec podatku pogłównego w 1989 roku. Zaangażowana jest również w Akcję Antyfaszystowską (AFA), która wyróżnia się fizycznymi konfrontacjami z organizacjami opisuje jako rasistowską i neonazistowską.

W Marzec 1994DAM przekształca się w Federację Solidarności . Wraz z Anarchistyczną , Komunistyczną Federacją Libertariańską , założoną w 1986 roku, jest jedną z dwóch federacji anarchistycznych działających obecnie w Wielkiej Brytanii.

Federacja Solidarności jest zorganizowana zgodnie z zasadami libertariańskiego federalizmu . Podstawową jednostką jest sekcja lokalna, która grupuje członków z określonego obszaru geograficznego. Te lokalne grupy są autonomiczne i łączą się w federację, tworząc organizację krajową. Na konferencjach krajowych każda grupa lokalna jest reprezentowana przez delegata. Delegaci ci nie działają niezależnie, ale są otoczeni nadrzędnym mandatem . Na arenie międzynarodowej federacja jest brytyjską sekcją Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników (anarchosyndykalistów) .

Anarcho-punk

W połowie lat 70. pojawił się nowy ruch muzyczny, kulturalny i polityczny, pod wpływem anarchizmu, anarcho-punk . Termin ten jest często używany do opisania grup, które są częścią ruchu w Wielkiej Brytanii .

Grupa Crass (1977-1984) jest bez wątpienia jedną z najbardziej charakterystycznych, kolektyw artystów utworzonych wokół domu społeczności (patrz Frestonia ). Jego pozycje są bezpośrednio związane z bieżącą wolnościowego międzywspólnotowy XX th  century . Używając słowa manifest punk ' zrób to sam , Crass łączy piosenkę , kino , kolażowy dźwięk , grafikę i działalność wywrotową , aby uruchomić trwały krytyczny i innowacyjny front przeciwko wszystkiemu , co wydaje się im być kulturą opartą na przemocy , wojnie . o seksizmie , religijnej hipokryzji i burżuazyjnym stylu życia brytyjskiej Thatcherite .

Okres współczesny

W lipiec 2011The Metropolitan Police Obsługa Londyn wzywa do potępienia działań anarchistycznych: „Anarchizm jest filozofią polityczną, która uważa, że państwo jako niepożądana, bezużyteczne i szkodliwe, a raczej sprzyja społeczeństwu bezpaństwowiec lub anarchii . Wszelkie informacje dotyczące anarchistów należy zgłaszać lokalnej policji ”.

Prasa libertariańska

Wolność

W październiku 1886 roku , Charlotte Wilson i Pierre Kropotkine założył gazetę Wolność w Londynie . Pierwszy podtytuł Journal du socialisme anarchiste , ten zmienia się zCzerwiec 1889stać się Dziennikiem Anarchistycznego Komunizmu .

W tym samym czasie co gazeta, Freedom Press rozwija działalność wydawniczą autorów zagranicznych, takich jak Kropotkine , Malatesta , Jean Grave , Gustav Landauer , Max Nettlau , Domela Nieuwenhuis , Émile Pouget , Emma Goldman , Alexander Berkman , Proudhon , Bakunin , ale także przez niektórych Brytyjczyków, w tym Herberta Spencera , Williama Morrisa itp.

pomiędzy grudzień 1936 i grudzień 1938W czasie hiszpańskiej wojny domowej , tytuł zanika i staje się Hiszpania i świat na poparcie hiszpańskiej rewolucji społecznej 1936 i anarcho-syndykalistów w Krajowej Konfederacji Pracy .

Na początku II wojny światowej , wojny Komentarz zjechał Wolność prasy pomiędzyListopad 1939 i sierpień 1945. Freedom Press angażuje się w działania antymilitarne , co prowadzi do uwięzienia w 1945 roku trzech wydawców: Vernona Richardsa , Marie-Louise Berneri i Johna Hewetsona .

Wolność Komitet Obrony został stworzony przez George'a Woodcocka i Herbert Przeczytaj i obsługiwany przez wiele osobistości brytyjskiego życia intelektualnego i politycznego, takich jak Harold Laski , Bertranda Russella i George'a Orwella (wiceprzewodniczący).

Biblioteka Kate Sharpley

Założona w Londynie w 1979 roku, Kate Sharpley Library jest anarchistyczną biblioteką skupiającą się na historii ruchu libertariańskiego , szczególnie w języku angielskim.

To bierze swoją nazwę od anarchista i wojującego antymilitarystyczny , Kate Sharpley  (w) aktywny podczas pierwszej wojny światowej .

Publikuje broszury i książki na temat anarchizmu i historii anarchizmu, w szczególności w AK Press , autorstwa trudno dostępnych autorów, takich jak Abel Paz , Bartolomeo Vanzetti , Albert Meltzer czy Antonio Téllez . W większości przypadków publikacje są licencjonowane na licencji Creative Commons (CC-BY-NC-ND).

AK Naciśnij

Założona w Edynburgu w Szkocji w 1990 roku AK Press jest niezależnym wydawnictwem . Zorganizowany w formie samozarządzającej się spółdzielni , ten anarchistyczny kolektyw specjalizuje się w dystrybucji prac papierowych lub nośników audio libertariańskiej i radykalnie lewicowej ekspresji . W 2007 roku AK Press stworzyło nowe wydawnictwo PM Press , którego dystrybuowała.

Zobacz również

Znane osobowości

Alexander Sutherland Neill, nauczyciel

Alexander Sutherland Neill (1883-1973) jest szkockim pedagogiem wolnościowym . Był założycielem w 1921 roku Summerhill School, którą „kierował” aż do śmierci. Następnie do 1985 r. zastąpiła go jego druga żona , a następnie córka Zoe Readhead, która jest obecną dyrektorką szkoły. Szkoła nadal przyjmuje dziś ponad siedemdziesięciu uczniów.

Herbert Read, teoretyk

Herbert Read (1893-1968) wniósł przełomowy wkład, intelektualny bodziec do nurtu libertariańskiego dzięki kluczowym pracom, takim jak Anarchia i porządek: poezja i anarchizm (1938), Filozofia anarchizmu (1940), Egzystencjalizm, marksizm i anarchizm (1949) , Rewolucja i rozum (1953), Ikona i idea (1955) oraz Mój anarchizm (1966), przed śmiercią.

Ma wpływ na takich autorów jak Alex Comfort , Howard Zinn czy Murray Bookchin . Kładzie podwaliny pod nowe kierunki teorii anarchistycznej, która wyłania się po II wojnie światowej.

W 1940 roku w Filozofii anarchizmu rozwinął ekologiczną koncepcję anarchizmu, kładącą nacisk na spontaniczność i zróżnicowanie. Dla niego społeczeństwo jest jak istota organiczna, w której wspólnoty mogą żyć naturalnie i swobodnie, a jednostki mogą rozwijać się w świadomości siły, witalności i radości. Postęp społeczeństwa jest mierzony stopniem zróżnicowania, jaki akceptuje. Częściowo po tej lekturze Murray Bookchin rozwinął koncepcje ekologii społecznej i wolnościowego municypalizmu .

Co więcej, Read zauważa, że ​​nawet jeśli „zniesiesz wszystkie inne klasy i rozróżnienia i utrzymasz biurokrację, nadal jesteś daleko od społeczeństwa bezklasowego, ponieważ sama biurokracja jest jądrem klasy, której interesy są całkowicie przeciwne ludziom, do których twierdzi, że służyć ". W biurokratycznej strukturze nowoczesnego państwa motywem zawodowego polityka jest jego osobista ambicja i megalomania. Pojęcie rozwinięte przez Alexa Comforta w jego książce „ Autorytet i przestępczość w nowoczesnym państwie” , w której twierdzi, że biurokratyczne państwo, poprzez swoje struktury władzy, zapewnia nagrodę dla personelu politycznego naznaczonego tendencjami psychopatycznymi .

Stara się zapobiec dojściu do władzy zawodowych polityków i biurokratów, opowiadając się za „powrotem do funkcjonalnej bazy reprezentacji” złożonej ze zdecentralizowanych, samozarządzających się i federacyjnych organów. Zawodowy polityk zostaje następnie zastąpiony przez delegata, którego można odwołać, „który kontynuuje pracę w swoim regionie, tak że nie ma pełnoetatowych urzędników, biurokratów, polityków ani dyktatorów”.

Albert Meltzer, aktywista

Albert Meltzer (1920-1996) jest wybitną postacią anarchistycznego aktywizmu angielskiego, zaangażowanego przeciwko frankizmowi i działaczem międzynarodowej solidarności w ruchu libertariańskim .

W 1936 roku aktywnie zaangażował się u boku anarchistów hiszpańskich, pomagając w organizowaniu transportów broni z Hamburga do hiszpańskiego CNT i służył jako kontakt w Anglii dla anarchistycznych służb wywiadowczych.

W 1937 założył grupę The Friends of Durruti, a następnie przyłączył się do ruchu Libertarian Youth .

W 1938, zaopatrzony w fałszywe dokumenty, udał się do Niemiec w celu przeprowadzenia ataku na Hitlera .

W 1939 był jednym z redaktorów anarchistycznej gazety Revolt! , następnie brał udział w komentarzach wojennych i został sekretarzem drugiej Federacji Anarchistycznej utworzonej potajemnie na28 kwietnia 1940.

W 1944 roku, nie odpowiadając na rozkaz mobilizacyjny, został aresztowany i osadzony w więzieniu za dezercję. Następnie został zmobilizowany w Egipcie w Korpusie Pionierów . Wziął udział w buncie i dwukrotnie stanął przed sądem wojskowym. Po powrocie do Anglii w 1948 kontynuował swoją działalność.

W 1962 przyłączył się do walki u boku hiszpańskich antyfrankoistów . On uczestniczy w Grupie 1 st maja w Londynie, a następnie w grupie Cuddon użytkownika .

W 1967 wraz ze Stuartem Christiem ponownie uruchomił Anarchistyczny Czarny Krzyż (ABC), a w 1970 założył z nim gazetę Black Flag .

Został aresztowany późno Sierpień 1971Wraz z sześcioma innymi anarchistami, oskarżony o rzekome członkostwo w grupie aktywistów The Angry Brigade ( Brygada Gniewu ), którzy dokonywali różnych ataków. Proces rozpoczyna się w Londynie w dniu30 maja 1972 r, aby zakończyć 6 grudnia. Czterech oskarżonych zostało skazanych na ciężkie kary więzienia, ale został uniewinniony po spędzeniu 18 miesięcy w prewencyjnym areszcie.

W 1971 wraz z Miguelem Garcią otworzył w Londynie Centre Iberico International . Organizują kampanie solidarnościowe dla uwięzionych działaczy Movimiento Ibérico de Liberación (MIL) lub Internacjonalistycznych Rewolucyjnych Grup Działania (GARI).

Na początku lat 80. wstąpił do Ruchu Akcji Bezpośredniej , organizacji anarchosyndykalistycznej , która przekształciła się w Federację Solidarności , której członkiem pozostał aż do śmierci.

Colin Ward, praktyczny człowiek

Colin Ward (1924-2010) jest często określane jako „jednego z największych myślicieli anarchistów z XX th  wieku i pionier historii społecznej.” Jego prace obejmują tak różne dziedziny jak socjologia, antropologia, cybernetyka, edukacja, architektura i urbanistyka, partyzantka miejska , dystrybucja wody pitnej, place zabaw czy ruch skłotersów.

W 1947 r. londyńska gazeta „ Freedom” otrzymała pierwsze artykuły, w których poruszał kwestie, które pozostaną jego podstawowymi zainteresowaniami na całe życie: mieszkalnictwo, urbanistyka, architektura, samorządność . Problemy organizacji społecznej, na które proponuje libertariańską odpowiedź .

W dziedzinie mieszkalnictwa dochodzi do obrony, przed regulacyjną polityką państwa lub rynku, zasad samodzielnego budowania , w szczególności poprzez spółdzielnie . Idąc śladami Piotra Kropotkina , bada ewolucję zwyczajów i praktyk okupacyjnych oraz dzikiego budownictwa poza jakimkolwiek systemem prawnym, jak na przykład stara popularna tradycja nielegalnych domków w Walii („  Tŷ unnos  (in)  ”) lub ruch Angielscy skłoterzy w okresie bezpośrednio powojennym.

Anarchizm Colina Warda jest nie tyle abstrakcyjnym modelem społecznym, ile konkretną, przeżytą, historyczną rzeczywistością, wpisaną w ludzkie relacje i styl życia, które rozwijają się na obrzeżach struktur władzy, a często przeciwko nim.

Z tego otwiera się dla niego perspektywa vis-à-vis społeczeństwa, zbioru małych wspólnot, które zorganizowane na zasadzie federalistycznej zdołałyby ograniczyć tendencje hierarchiczne i biurokratyczne, przy jednoczesnym zachowaniu naturalnych podstaw ludzkiego życia.

Nicolas Walter, radykalny pacyfista

Nicolas Walter (1934-2000) jest brytyjskim pisarzem, wykładowcą i aktywistą, libertarianinem i ateistą .

Jest członkiem Spies for Peace  (in) , która w 1963 anonimowo opublikowała tajny dokument rządu Wielkiej Brytanii o planach ochrony elity rządzącej w podziemnych bunkrach na wypadek wojny nuklearnej.

W 1969 opublikował O anarchizmie ( O anarchizm ), manifest, który odniesie wielki sukces i zostanie przetłumaczony na dwadzieścia języków. Francuskie tłumaczenie produkowane przez Marianne Enckell było regularnie wznawiane w dziesiątkach tysięcy egzemplarzy do 2000 roku we Francji, Belgii i Kanadzie.

W sztuce i kulturze

Dzieła literackie

Utwory muzyczne

Komiczny

V jak Vendetta

W latach 1982-1990 Alan Moore (1953-) napisał V jak Vendetta , serię komiksów ilustrowanych przez Davida Lloyda i Tony'ego Weare . Scenariusz inscenizuje akcję anarchistycznego aktywisty w kontekście współczesnej dystopii .

Streszczenie

W 1980 roku , A wojna światowa wybuchła na zewnątrz; Europa, Afryka i Stany Zjednoczone Ameryki zostały obrócone w popiół przez broń nuklearną . Wielką Brytanię oszczędzają bombardowania, ale nie chaos i powodzie wynikające z zaburzeń klimatycznych . W tym postapokaliptycznym angielskim społeczeństwie faszystowska partia Norsefire przejmuje władzę i próbuje odbudować kraj po przeprowadzeniu bezwzględnych czystek etnicznych, politycznych i społecznych.

W 1997 roku , kiedy partia wydawała się mieć sytuację pod kontrolą, anarchista rozpoczął kampanię, by wstrząsnąć wszystkimi symbolami władzy. Ten anarchista, który nazywa siebie „  V  ”, nosi maskę przedstawiającą twarz Guya Fawkesa , najsłynniejszego członka spisku proszkowego . W swoim pierwszym błyskotliwym akcie, wysadzeniu w powietrze Pałacu Westminsterskiego , V ratuje Evey, 16-letnią dziewczynkę, która zaryzykowała gwałt, a następnie egzekucję za prostytucję .

Sztuka współczesna

Banksy jest pseudonim o artysty znanego z Urban Art (lub sztuki ulicznej ), a także jako malarza i reżysera . Ukrywając swoją prawdziwą tożsamość, urodził się w 1974 roku w okolicach Stoke w Wielkiej Brytanii i nazywał się Robert Banks.

Ten artysta łączy techniki Warhola i pracę in situ, aby przekazać swoje przesłanie, które często łączy politykę , humor i poezję, jak Ernest Pignon-Ernest , Miss.Tic , Jef Aérosol czy Blek le rat . Te matryce z Banksy'ego są odkrywczy obrazy czasami w połączeniu z haseł . Przesłanie jest generalnie libertariańskie , antymilitarne , antykapitalistyczne lub antysystemowe . Jej bohaterami są często szczury, małpy, policjanci, żołnierze, dzieci, sławni ludzie czy osoby starsze.

Stowarzyszenia Libertariańskie

Bibliografia i źródła

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Mark Philp, Stanford Encyclopedia of Philosophy  : William Godwin „był założycielem filozoficznego anarchizmu. ”.
  2. Hem Day , William Godwin, 1756-1836: Filozof Sprawiedliwości i Wolności , Myśl i Czyn, 1953, s . 74 .
  3. Edward P. Thompson , Formacja angielskiej klasy robotniczej , edycje Gallimard / Le Seuil, coll. „Hautes études”, 1988, s.  437 .
  4. Edward P. Thompson , op. cyt. , s.  471 .
  5. * „  W 1864 r. w Londynie urodzili się pierwsi międzynarodowi robotnicy  ”, Alternative libertaire ,wrzesień 2014( przeczytaj online ).
  6. Constance Bantman, Anarchismes et anarchistes en France et en Grande-Bretagne, 1880-1914: Wymiana, reprezentacje, transfery , Praca doktorska w językach i literaturach anglosaskich i anglosaskich, Université Paris 13 Nord , 2007, pełny tekst .
  7. François Bédaria, Na anarchizmu w Anglii , w Mélanges d'histoire sociale zaproponował Jean Maitron edycje Ouvrières, 1976, s.  11-26 .
  8. (en) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyclopedia of brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: przyjęcia, grup i ruchów 20. wieku , A & C czarny, 2000, strona 168 .
  9. (w) libcom: Federacja Robotników Syndykalistycznych .
  10. (w) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyklopedia brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: partie, grupy i ruchy XX wieku , A & C Black, 2000, s . 167 .
  11. (en) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyklopedia brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: partie, grupy i ruchy XX wieku , A&C Black, 2000, s . 141 .
  12. George Berger, L'Histoire de Crass , wydanie francuskie, wydania Rytrut 2016, ( ISBN  978-29546441-2-7 ) .
  13. „Anarchizm to filozofia polityczna, która uważa państwo za niepożądane, niepotrzebne i szkodliwe, a zamiast tego promuje społeczeństwo bezpaństwowe lub anarchię. Wszelkie informacje dotyczące anarchistów należy zgłaszać lokalnej policji. „- Robert Booth ”, „ Należy donieść o anarchach ”  , radzi antyterrorystyczna policja Westminsteru  ”, The Guardian ,31 lipca 2011( przeczytaj online ).
  14. Anarchistyczna efemeryda  : Wolność .
  15. „  Vernon Richards, fotograf anarchistyczny  ” , o Międzynarodowym Centrum Badań nad Anarchizmem (Marsylia) .
  16. „  Marie-Louise Berneri  ” , o Słowniku anarchistów , „Le Maitron” .
  17. Jean-Claude Michéa, Orwell, anarchista Tory , Climats, 1995, fragmenty online .
  18. (w) „  Komitet Obrony Wolności (Londyn)  ” , w Międzynarodowym Instytucie Historii Społecznej (Amsterdam) .
  19. „  Prawa autorskie/ponowne wykorzystanie  ” , w bibliotece Kate Sharpley .
  20. (w) Judith Rosen, „  Anarchy Reigns at AK Press  ” na PublishersWeekly.com ,28 kwietnia 2008.
  21. (w) Zbiorowe, „  O prasie AK  ” na akpress.org (dostęp 21 grudnia 2015 r . ) .
  22. Yves Jeanne, Alexander Sutherland Neill: wolność dobrze rozumiana , Reliance, 1/2006, strony 107-113, pełny tekst .
  23. Jean-François Saffange, Alexander Sutherland Neill , Perspektywy: przegląd kwartalny edukacji porównawczej, Paryż, UNESCO, Międzynarodowe Biuro Edukacji , t. XXIV, nr 1-2, 1994, s. 225-236, pełny tekst .
  24. (en) Robert Graham , „  Poetry and Anarchism: Herbert Read  ” , na blogu Roberta Grahama Anarchism ,22 września 2015 r..
  25. (w) Herbert Read, Poetry and Anarchism , 1938, w: Robert Graham, Anarchism: A Documentary History of Libertarian Ideas - Tom I - Od anarchii do anarchizmu (300 CE do 1939) , Montreal / Nowy Jork / Londyn, Black Rose Book , 2005, s. 498-505 .
  26. (w) Alex Comfort , AuthorIT and Delinquenc , 1950, w Robert Graham, Anarchism: A Documentary History of Libertarian Ideas - Tom II - The Emergence of the New Anarchism (1939 do 1977) , Montreal / Nowy Jork / Londyn, Czarna Róża Książka, 2009, s. 142-153 .
  27. Korzenie i gałęzie: nota biograficzna .
  28. L'Éphemeris anarchiste  : nota biograficzna .
  29. (w) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyklopedia brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: partie, grupy i ruchy XX wieku , A & C Black, 2000, s . 140 .
  30. (w) Roman Krznaric, Uznanie anarchistycznego chichotu , 27 lutego 2010, przeczytaj online .
  31. Ta sama maska ​​jest noszona przez członków Anonimowych . To jeden z ich głównych symboli.
  32. Stéphanie Lemoine, "Banksy (1974-)" Encyclopaedia Universalis , czytać online .
  33. Beaux Arts , grudzień 2010
  34. (w) „  Twarze tygodnia  ” , BBC News ,15 września 2006(dostęp 3 marca 2011 )
  35. (w) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyklopedia brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: partie, grupy i ruchy XX wieku , A & C Black, 2000, s . 453 .
  36. (w) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyklopedia brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: partie, grupy i ruchy XX wieku , A & C Black, 2000, s . 144 .
  37. (w) Peter Barberis, John McHugh, Mike Tyldesley, Encyklopedia brytyjskich i irlandzkich organizacji politycznych: partie, grupy i ruchy XX wieku , A & C Black, 2000, s . 26 .