| Narodziny |
17 września 1937 Algier , Departament Algieru , Algieria Francuska |
|---|---|
| Śmierć |
10 lipca 1967(w wieku 29) Montpellier , Hérault , Francja |
| Język pisania | Francuski |
|---|---|
| Ruch | Literatura proletariacka |
| Gatunki |
Autobiografia Poezja rzymska |
Podstawowe prace
Albertine Sarrazin , ur17 września 1937w Algierze i zmarł dalej10 lipca 1967w Montpellier jest kobietą o francuskich literach .
Jako pierwsza kobieta, która opowiedziała o swoim życiu prostytutki , przestępczyni i swoich przeżyciach w więzieniu dla kobiet, zmarła w wieku 29 lat na sali operacyjnej z powodu nerek, spędziła od ośmiu do dziesięciu lat w więzieniu. Jest szczególnie znana z tego, że napisała powieści L'Astragale i La Cavale opublikowane przez Jeana-Jacquesa Pauverta .
Zdeponowany przy urodzeniu17 września 1937, w Pomocy Publicznej w Algierze we francuskiej Algierii , zostaje ochrzczona Albertine Damien le23 wrześniao imieniu Damien . Został przyjęty wLuty 1939przez parę bez dzieci. Ojciec, lekarz wojskowy stacjonujący w Algierze, ma 58 lat. Matka, Teresa, bezrobotna, pielęgniarka wolontariuszka podczas wojny, ma 55 lat. Ostateczny akt adopcji pochodzi z dnia17 listopada 1941.
W wieku dwóch lat Albertyna zapadła na malarię , która zapoczątkowała długą serię kryzysów. Swoją edukację śledzi w placówkach religijnych. W 1947 roku ; ukończyła katechezę i otrzymała świadectwo ukończenia szkoły podstawowej podpisane przez Arcybiskupa Algieru .
W wieku dziesięciu lat była ofiarą gwałtu , którego dopuścił się jej wujek. Zaniechaniem ojciec być częścią korpusu rezerwowego od15 kwietnia 1941rodzina opuściła Algier w 1947 roku i przeniosła się do metropolii , do Aix-en-Provence w umeblowanych mieszkaniach przy 28 rue de la Paix.
Albertyna otrzymuje rygorystyczne wykształcenie klasy średniej. Zapisała się do college'u Sainte Catherine de Siena w Aix-en-Provence, przez lata otrzymała wiele pierwszych nagród za doskonałość .
W 1949 roku w spiralnych zeszytach zaczęła pisać przygody trzech niesfornych przewodników . W 1952 roku została internowana do liceum, gdzie jej nauczyciele narzekali na jej brak dyscypliny; jej ojciec zmusza ją do wizyty u psychiatry, który uważa ją za normalną, ale zaleca separację rodzinną. Następnie sędzia przyznaje „korektę ojcowską”, która upoważnia ojca do umieszczenia dziecka w domu poprawczym . Albertine jest przymusowo wysłany do więzienia na Dobrego Pasterza w Marsylii . Kiedy weszła, została przemianowana na Annick, podobnie jak wszyscy mieszkańcy przybywający do tego lokalu. Jego pobyt powinien trwać sześć lat, aż do osiągnięcia pełnoletności (21). W tym samym czasie jej ojciec próbuje odwołać jej adopcję i prosi o społeczne dochodzenie w tym celu .
W 1953 roku Albertyna Damien zdała pierwszą część matury, którą uzyskała z wyróżnieniem dobra i uciekła do Paryża . Znajduje przyjaciela Dobrego Pasterza, z którym ma wiele przygód, prostytuując się , kradnąc w samochodach i sklepach. KoniecLipiec 1953wraca do Marsylii, aby zobaczyć się z ojcem, a następnie wraca do Paryża po kradzieży jego pistoletu służbowego. Tak wyposażona, próbuje zatrzymać się, gdzie jej przyjaciółka rani sprzedawczynię kulą w prawe ramię.
Dwie zbiegłe dziewczyny zostały aresztowane 20 sierpnia 1953, bulwar Saint-Michel . 24 grudnia zostali przedstawieni sędziemu Bertinowi i rozdzieleni. W tym czasie Albertyna zaczęła pisać Les carnets verte . Kilka dni później została skierowana do prokuratury i wysłana do więzienia we Fresnes . W 1954 roku zaczęła pisać wiersze, a rok później drugą część egzaminu zaliczyła korespondencyjnie.
W Listopad 1955dwaj przyjaciele stają przed sądem przysięgłym dla nieletnich Sekwany ; proces odbywa się za zamkniętymi drzwiami . Albertyna drwi z sędziów i ławników Sądu Przysięgłego: „Nie mam wyrzutów sumienia. Kiedy to dostanę, dam ci znać - powiedziała. Uznawana za sprawcę napadu, skazana na siedem lat więzienia, jej pomocnik „trwa tylko pięć lat” . Najpierw została uwięziona we Fresnes , a następnie w 1956 r. Została przeniesiona do szkoły więziennej w Cytadeli Doullens w Sommie , gdzie została włączona do dywizji Béarn pod numerem 504. Jej rodzice, do których pochodziła poprosić o prawnika , cofnąć, w celu uzyskania odpowiedzi, ich pełne przyjęcie , co jest niezwykle rzadką procedurą we Francji.
W Październik 1956zapisuje się na dyplom z klasycznych ogólnokształcących studiów literackich, na sesję im Czerwiec 1957. W tym samym roku trafiła na dziesięć dni do więzienia za pocałowanie w usta innego osadzonego. Plik19 kwietnia 1957, ucieka, skacząc z dziesięciometrowego bastionu i łamie astragalus . Czołgając się, czołga się na drogę krajową .
To tam, na poboczu drogi , podnosi go Julien Sarrazin , mały bandyta . Ukrywa ją ze swoją matką, opiekuje się nią i zakochuje się w niej. Następnie ukrywa ją w tawernie w Créteil , małej Wenecji , a potem w domu dziewczynki . Albertyna przywiązuje się do niego. Następnie była hospitalizowana w Créteil i operowana z powodu astragala.
W Marzec 1958Julien zostaje aresztowany i uwięziony w Boulogne w Vendée . Albertyna zostaje sama w Paryżu i prostytuuje się, aby przeżyć. Następnie spotyka mechanika Maurice'a Bouviera, znanego jako wujek , który zostaje jej alfonsem i płaci jej odszkodowanie finansowe. Kilka miesięcy później Julien zostaje zwolniony; zamieszkają w Calais .
Plik 8 września 1958Julien zostaje aresztowany w Abbeville za kradzież, a Albertyna za używanie fałszywych dokumentów . Julien, zrelaksowany , został zwolniony17 września, ale Albertine musi skończyć odbywanie kary Doullensa . Przeniesiona do Amiens , została zamknięta w dzielnicy kobiecej pod numerem 2091. Następnie zajęła się konserwacją i szyciem , a swojej maszynie nazwała Cornélie . Studiowała filozofię , angielski , pisała wiersze i założyła Times, więzienną gazetę 59 .
Plik 7 lutego 1959Julien i Albertine (21) ślub w ratuszu z X th dzielnicy Paryża, pomiędzy dwoma żandarmami. Albertine zaczyna pisać La Cavale . Zostaje przeniesiona do Soissons , aby Julien mógł ją częściej widywać. Ale został aresztowany za włamanie i skazany na 15 miesięcy więzienia. Został zwolniony23 września 1960.
W Październik 1960Albertyna uzyskuje siedmiomiesięczną łaskę. W 1961 roku miała wypadek samochodowy z Julienem i jego matką. Ten ostatni umiera. Julien zostaje ponownie uwięziony, tym razem w Pontoise , za kradzież klejnotów, a Albertyna za ich noszenie. Została zwolniona6 czerwca 1963. WStyczeń 1964przeniosła się do Alès, aby zbliżyć się do Nîmes, gdzie więziony był Julien, i została niezależną pisarką w Méridional .
Plik 7 kwietnia 1964, zostaje przyłapana na kradzieży butelki whisky z Prisunic . Skazana na cztery miesiące więzienia w Alès, napisała Les Soleils noirs, który stał się L'Astragale : „mała historia miłosna dla Juliena”. WMaj 1964, Julien zostaje zwolniony; the9 sierpnia, kolej Albertyny. Osiedlają się w Cévennes à la Tanière ( wioska Camias, gmina Saint-André-de-Majencoules ) w starym domu kupionym przez Maurice'a, byłego klienta Albertyny, który właśnie przeszedł tam na emeryturę i ślubuje młodej kobiecie platoniczną miłość .
René Bastide, dziennikarz Le Méridional, dla którego wykonała kilka niezależnych prac między dwoma więzieniami, zwraca się do wydań Jean-Jacques Pauvert, o których zna dyrektora literackiego Jean-Pierre Castelnau,27 kwietnia 1964, zgadza się opublikować L'Astragale i La Cavale . Albertine następnie wyjechała do Montpellier, aby poprawić ostatnie testy.
W 1966 roku jej książki odniosły wielki sukces, zarówno krytyczny, jak i popularny, otrzymała nagrodę czterech jury w 1966 roku . Ona kończy La Traversiere , opublikowany25 listopada 1966.
Astragalus został przetłumaczony na hiszpański ( El Astragalo ), w języku angielskim w roku 1966. Na początku 1967 Albertine łączyć kilka operacji Astragalus, co nie przeszkodziło jej z pracy nad adaptacją L'Astragale do kina, które Guy Casaril zrealizuje .
Albertine i Julien przeprowadzili się do Les Matelles na początku 1967 roku.
„Julien,„ mały łamacz ”, który nadał mu jego imię, dzięki ciężkiej pracy stał się także poszukiwaczem geologicznym. „Kiedy się ożeniłem, w końcu wiedziałem, że mam imię” - powiedziała porzucona kobieta, która tak często je zmieniała lub była numerem rejestracyjnym. Mieszkali szczęśliwie co najmniej dwanaście kilometrów od Montpellier, w starym gospodarstwie, które urządzili i który Albertyna nazwała „Oratorium”, ponieważ na końcu alei morwy znajdowała się Matka Boska. "
Ale Albertyna, osłabiona alkoholem, tytoniem, niedawnymi operacjami i chaotycznym życiem, zmarła w wieku 29 lat w klinice Saint-Roch w Montpellier po źle przygotowanej operacji nerki . Anestezjolog , który nie miał dyplom, nigdy jej nie widział przed operacją i nie znam jej grupy krwi lub jej waga (minimalna wymagana do pracy); ponadto nie jest nadzorowana na sali pooperacyjnej i brakuje krwi rezerwowej. Prasa powie: „Albertine Sarrazin kończy swoje dziwne przeznaczenie. „ Została pochowana na pierwszym cmentarzu Matelles, a następnie, na prośbę męża, w ich posiadłości w gospodarstwie Oratory.
Jej mąż pozwał zespół chirurgów, prokuratura zamknęła sprawę, ale Julien złożył apelację i wygrał sprawę: chirurg , doktor Schilliro i anestezjolog kliniki Saint-Roch, doktor Pietrera, zostali skazani na dwa miesiące więzienia w zawieszeniu i 90000 franków (około 110000 euro w 2019 r. , Z inflacją ) grzywny za zabójstwo . Lekka kara, ale ciężka kara na ten czas; ten przypadek, w połączeniu z innymi podobnymi, będzie silnym zachętą dla władz sanitarnych do zmiany przepisów dotyczących znieczulenia oraz procedur przed- i pooperacyjnych .
Julien Sarrazin umrze dalej 13 lipca 1991po napisaniu pierwszej książki w 1974 r. Contre-escarpe , bezkompromisowej autobiografii poświęconej „trzem moim miłościom, mojej matce, bratu Albertynie”, a następnie drugiej w 1981 r., Chausse-trappes , która ukazała się dopiero wiosną 2015 r. przez Edilivre. Odpoczywa obok Albertyny w Oratorium.
Wszystkie te książki zostały wydrukowane w ponad 3 milionach egzemplarzy.
