Prezes Towarzystwa Historii Protestantyzmu w Nîmes i Gard ( d ) | |
---|---|
od 2004 | |
Roger Grossi ( d ) | |
Szef sztabu Burmistrz Nîmes ( d ) | |
1995-2001 | |
Laurent Cotteret ( d ) Marc Pons autorstwa Vincent ( d ) |
Czynność | Eseista |
---|---|
Małżonka | Catherine Bernié-Boissard |
Partia polityczna | Francuska Partia Komunistyczna |
---|---|
Członkiem | Protestanckie Towarzystwo Historyczne w Nîmes i Gard ( d ) |
Oficjalny blog | biblinimes.over-blog.com |
Różnica | Koza złota (2012) |
Michel Boissard jest francuskim eseistą .
Z wykształcenia historyk, zrobił karierę w administracji, jako prywatny sekretarz burmistrza Nîmes Émile Jourdan (1971-1983). W 1995 roku powrócił do służby burmistrza Alaina Clary'ego , tym razem jako szef sztabu. Był członkiem Federalnego Komitetu Gard francuskiej Partii Komunistycznej .
Publicysta La Gazette de Nîmes i L'Humanité , prezes Towarzystwa Historii Protestantyzmu w Nîmes i Gard od 2004 roku, jest mężem geograf Catherine Bernié-Boissard .
W 2009 roku wraz z Catherine Bernié-Boissard i Serge'em Velayem opublikował Mały słownik pisarzy Gard , który oprócz 200 portretów przedstawia „panoramę literackiego i intelektualnego życia wydziału od średniowiecza do dzień dzisiejszy ” .
W 2012 roku napisał biografię literacką Jean-Pierre'a Chabrola zatytułowaną Jean-Pierre Chabrol, le rebelle . Jean-Paul Debest naprawia „niesprawiedliwość” braku rozgłosu, pokazując „ekscytujące, ziemskie i tragiczne życie” .
W Henri Barbusse, le feu et le sang (2018) przywołuje życie i twórczość autora Le Feu .