Ahmed Néjib Chebbi | |
Ahmed Néjib Chebbi, 28 stycznia 2012 r. | |
Funkcje | |
---|---|
Składnik z drugiej dzielnicy Tunisu | |
22 listopada 2011 - 2 grudnia 2014 | |
Wybór | 23 października 2011 |
Tunezyjski minister rozwoju regionalnego i lokalnego | |
17 stycznia - 7 marca 2011 r | |
Prezydent | Fouad Mebazaa (tymczasowo) |
Premier | Mohamed ghannouchi |
Rząd | Ghannouchi II |
Poprzednik | Ahmed Friaâ (rozwój lokalny) |
Następca | Abderrazak Zouari |
Sekretarz generalny Rassemblement socialiste progressiste / Progressive Democratic Party | |
13 grudnia 1983 - 25 grudnia 2006 | |
Poprzednik | Fundacja partyjna |
Następca | Maya jribi |
Biografia | |
Data urodzenia | 30 lipca 1944 |
Miejsce urodzenia | Tunis , Tunezja |
Narodowość | tunezyjski |
Partia polityczna | Postępowa Partia Demokratyczna / Al Joumhouri , Ruch Demokratyczny, a następnie Al Amal |
Małżonka | Safia Mestiri |
Zawód | Prawnik |
Ahmed Néjib Chebbi ( arab . أحمد نجيب الشابي ) lub po prostu Néjib Chebbi , pisane także jako Ahmed Néjib Chabbi, urodzony dnia30 lipca 1944w Tunisie jest tunezyjskim prawnikiem i politykiem .
Lewicowy działacz i postać opozycji wobec reżimu Zine el-Abidine Ben Alego , brał udział w 1983 r. W powstaniu jednej z tunezyjskich partii politycznych utworzonych po wyborach parlamentarnych w 1981 r., Zalegalizowanych po wyborach parlamentarnych w 1983 r.7 listopada 1987.
Kieruje partią znaną później jako Progressive Democratic Party (PDP). W 2006 roku , po 23 latach na czele szkolenia, przekazał stanowisko sekretarza generalnego Mayi Jribi , pierwszej kobiecie zajmującej takie stanowisko w Tunezji.
W 2009 roku próbował kandydować na prezydenta, mimo że nie spełniał kryteriów określonych podczas wyborów. Na miesiąc przed oficjalnym zgłoszeniem kandydatur ogłosił, że rezygnuje, potępiając to, co uważał za fałszywe głosowanie.
Po upadku Ben Alego 14 stycznia 2011, przez kilka tygodni był ministrem rozwoju regionalnego i lokalnego w nowym rządzie , a następnie członkiem Konstytuanty .
Ahmed Najib Chebbi urodzony w Tunisie w 1944 roku. Jego ojciec Abdelaziz, prawnik, pochodzi z bractwa Tozeur i Rodowód . Rodzina Chebbi jest bardzo aktywna w tunezyjskim ruchu narodowym iw przededniu odzyskania niepodległości w 1956 roku zgromadziła się wokół Salaha Bena Youssefa, a nie Habiba Bourguiby , za co ojciec Chebbiego został skazany na rok więzienia. Néjib Chebbi ukończył szkołę podstawową we francusko-arabskiej szkole Ariana na przedmieściach Tunisu, następnie szkołę średnią u białych ojców, a następnie w liceum Carnot w Tunisie , gdzie uzyskał maturę naukową w 1964 r . Studia medyczne rozpoczął w Paryżu , a dwa lata później porzucił je na rzecz prawa na wydziale w Tunisie. W tym czasie był bardzo aktywny w związku studentów z Powszechnego Związku Studentów Tunezji . Na kongresie Gabès reprezentuje tendencję „postępową”.
Aresztowany w 1966 r. I sądzony przez Państwowy Sąd Bezpieczeństwa, został skazany w 1970 r. Na 11 lat więzienia. UłaskawionyMarzec 1970, zostaje umieszczony w areszcie domowym. Arabski nacjonalista w swoich początkach, podczas lat spędzonych w więzieniu, zerwał z ruchem Baas, do którego wcześniej wstąpił.
Plik 4 lutego 1971, wyjechał na wygnanie do Algierii, gdzie zapisał się na studia prawnicze, po czym w następnym roku wyjechał do Francji, aby poświęcić się wyłącznie aktywizmowi ruchu Perspectives - L'Ouvrier tunisien , podziemnej organizacji skrajnej lewicy .
Podczas procesów politycznych w 1974 r. Został ponownie skazany zaocznie na dwa lub dwanaście lat więzienia (według źródeł), a następnie w 1975 r. Na dziewięć lat. W 1977 roku ostatecznie wrócił do Tunezji z grupą innych aktywistów, w tym Sihem Bensedrine i Naji Marzouk, podczas gdy inne źródła uważają, że wrócił nielegalnie w 1979 roku . Pod koniec różnych procesów został skazany łącznie na 32 lata więzienia.
W 1984 roku uzyskał prawa dyplom oraz zaświadczenie o zdolności do wykonywania zawodu prawnika z Wydziału Prawa Tunisu.
Ułaskawiony w 1981 roku, założył z grupą skrajnie lewicowych działaczy, którzy stali się socjaldemokratami , takimi jak Rachid Khéchana, Omar Mestiri czy Sihem Bensedrine , związek kilku grup protestujących. We wrześniu 1983 roku założył zalegalizowaną w 1988 roku Rassemblement socialiste progressiste (RSP) . Chebbi popiera nowego prezydenta Zine el-Abidine Ben Alego , który doszedł do władzy7 listopada 1987. Plik7 listopada 1988podpisał Pakt Narodowy, statut mający określać zasady gry demokratycznej, podpisany także przez partię rządzącą i sześć głównych ugrupowań opozycyjnych. Jednak Chebbi zdystansował się od władzy około 1991 roku , po kampanii wykorzenienia islamistów . Przywiązany do swojej niezależności, odmawia udziału w „konsensualnej opozycji” i szybko zostaje zmarginalizowany. Rzeczywiście, kandydaci jego partii systematycznie przegrywają w wyborach parlamentarnych, a RSP jest wówczas pozbawiana publicznych dotacji i ignorowana przez oficjalne media.
Rassemblement socialiste progressiste została przemianowana na Progressive Democratic Party w czerwcu 2001 roku . Plik18 października 2005, Chebbi rozpoczyna strajk głodowy wraz z siedmioma innymi osobistościami tunezyjskiego społeczeństwa obywatelskiego podczas Światowego Szczytu Społeczeństwa Informacyjnego w Tunezji. Strajkujący domagają się zakończenia „represyjnej polityki” wobec prawników, sędziów, dziennikarzy, obrońców praw człowieka i wszelkiego „ducha krytycznego” w Tunezji.
Strajk ten trwał do 18 listopada , kiedy to wielu strajkujących nie mogło już pościć ze względów zdrowotnych; Z kolei Chebbi wykazuje „poważne oznaki zmęczenia”. Rzeczywiście, ma zaciśnięte nozdrza i woskowatą cerę, co niepokoi dr Hamidę Dridi: „Chebbi mnie przeraża. Spójrz na jego dłonie, jego palce są sinicowe ”. Podczas tego postu Chebbi zrzuca jedenaście kilogramów. Dwa lata wcześniej przeszedł prewencyjną operację poczwórnego bypassu w Paryżu . W grudniu tego samego roku przyczynił się do powstania „komitetu im18 października », Nieformalna struktura skupiająca PDP, różne partie i osobistości świeckiej opozycji, a także byłych przywódców islamistycznej partii Ennahdha . Wyjaśnia ten wybór w następujący sposób:
„Do 2003 roku sprzeciwiałem się zbliżeniu z islamistami, mimo że prowadziłem kampanię na rzecz uwolnienia ich więźniów. Wtedy wydawało mi się, że dostrzegłem w ich doktrynie i deklaracjach ich przywódców ewolucję na rzecz demokracji. Zrobiliśmy nasz ideologiczny aggiornamento , wyrzekając się starych marksistowskich i kolektywistycznych księżyców dziesięć lat przed upadkiem muru berlińskiego . Możemy pomóc islamistom zrobić ich. Jeśli nam się uda, będzie to pierwszy krok w kierunku ich integracji z grą demokratyczną. "
Latem 2004 roku Chebbi dwukrotnie spotkał przywódcę Ennahdha Rached Ghannouchi w Londynie, skąd ten ostatni został wygnany, a następnie podczas pielgrzymki do Mekki pod koniec 2005 roku . W marcu 2006 roku został zaproszony przez American Enterprise Institute , a neo-konserwatywny think tank , i zatrzymaliśmy się na kilka tygodni w Stanach Zjednoczonych , ale wrócił do Tunezji „zdegustowany realizacji Saddama Husajna ”. Plik25 grudnia 2006, ceduje przywództwo w partii Mayi Jribi , pozostając członkiem biura politycznego partii . Jest także dyrektorem wydawniczym organu PDP, tygodnika Al Mawkif oraz odpowiada za „stosunki międzynarodowe i arabskie” partii.
Jribi i Chebbi następują od 20 września do20 października 2007nowy strajk głodowy w proteście przeciwko decyzji sądu podjętej na 1 st października o wydaleniu PDP z jego terenie to zajmuje centrum Tunisu. Ostatecznie dochodzi do kompromisu z właścicielem, który rezygnuje z pozwów w zamian za nową umowę najmu, który uznał za nadużycie wynajmowanego przez siebie lokalu gazecie Al Mawkif , który w rzeczywistości jest siedzibą PDP. . Władze zaprzeczają jakiemukolwiek zaangażowaniu w tę sprawę, tłumacząc, że jest to „spór między właścicielem budynku a jego najemcą”. Chebbi podaje inną wersję faktów:
„To jest walka polityczna. Po prostu walczymy o dalsze istnienie, o obronę ostatniego kwadratu wolności w Tunezji. Wszystkie miejsca spotkań, z których korzystały niezależne stowarzyszenia energetyczne, były kolejno zamykane. W tym siedziba tunezyjskiej Ligi Praw Człowieka , która obecnie jest bezdomna. Eksmisja z naszej siedziby jest zdalnie sterowana i chcemy wezwać opinię publiczną, krajową i międzynarodową, aby była świadkiem. "
Chebbi Jribi podczas tego strajku głodowego przyjął kilku europejskich dyplomatów oraz ambasadora Stanów Zjednoczonych Roberta F. Godeca .
Podczas wyborów prezydenckich 24 października 2004 r. Prawo wyborcze wykluczyło Szebbiego z wyborów, ponieważ jego partia nie miała mandatu w parlamencie . Na dwa dni przed wyborami wzywa do bojkotu tych wyborów, które potępia jako „fikcję”.
W związku z wyborami prezydenckimi w 2009 roku zgłosił swoją kandydaturę.12 lutego 2008 i staje się pierwszą osobą, która kandyduje na 25 października. W związku z tym domaga się reformy Kodeksu wyborczego, w szczególności usunięcia klauzuli o sponsorowaniu kandydatów przez co najmniej trzydziestu wybranych urzędników ( deputowanych i burmistrzów ), warunek, który tylko Demokratyczne Zgromadzenie Konstytucyjne , partia rządząca, przyznało z przytłaczającą większością w Parlamencie. Wzywa również do dialogu między władzami a społeczeństwem obywatelskim , bardziej zróżnicowanej reprezentacji parlamentarnej i większej otwartości tunezyjskich mediów. Po spotkaniu w Brukseli przewodniczący Parlamentu Europejskiego , Hans-Gert Pöttering , on stwierdza, że „reforma systemu politycznego w tych wyborach jest niezbędna do Tunezji”. W kwietniu udzielił wywiadów dla kanałów telewizyjnych Al Jazeera , France 24 , BBC Arabic , Al-Arabiya , TF1 , dla Radio France internationale oraz dla gazet Le Soir , Le Monde i Le Figaro , ubolewał nad faktem, że nigdy pojawił się w tunezyjskich mediach w ciągu ostatnich piętnastu lat.
Plik 24 lipca 2008parlament przyjmuje wyjątkową poprawkę do konstytucji, która znosi warunek sponsorowania. Jednak poprawka ta ogranicza „możliwość zgłaszania kandydatury na Prezydenta Republiki [tylko] pierwszemu urzędnikowi każdej ze stron”. W oświadczeniu wydanym 25 lipca Chebbi oświadczył, że „pierwszą konsekwencją tej ustawy jest konfiskata mojego prawa do kandydowania w następnych wyborach prezydenckich, to próba wykluczenia mnie z tego wyścigu, po tym, jak PDP zdecydowało się nominować ja na te wybory ”. Plik25 sierpnia 2009podczas konferencji prasowej z udziałem licznych dziennikarzy oraz dyplomatów amerykańskich i europejskich wycofał się z wyborów, uznając, że nie zostały spełnione „minimalne warunki wolności, uczciwości i przejrzystości”. Dla niego wybór „doprowadzi jedynie do utrwalenia autorytaryzmu i prezydentury na całe życie”.
W Kwiecień 2008, Rachid Khéchana, redaktor naczelny „ Al Mawkif” i Chebbi są pozwani o „zniesławienie” przez pięć firm sprzedających marki oliwy z oliwek po opublikowaniu przez Khéchana artykułu 4 kwietnia na temat dystrybucji sfałszowanej oliwy. W sumie powodowie żądają odszkodowania w wysokości 500 000 dinarów tunezyjskich . Rok później sąd pierwszej instancji w Tunisie orzekł, że skargi na Al Mawkif są „niedopuszczalne” . Dla Chebbiego była to strategia prezydenta „przeciwstawienia się jego kampanii”, podczas gdy władza formalnie zaprzecza byciu źródłem pozwu wniesionego przez prywatne firmy.
Po upadku reżimu Zine el-Abidine Ben Alego ,14 stycznia 2011Został mianowany Ministrem Rozwoju Regionalnego i Lokalnego w nowym rządzie i zrezygnował na 1 st marca . Jej sekretarzem stanu jest Néjib Karafi .
Plik 23 października 2011, zostaje wybrany na członka zgromadzenia ustawodawczego w okręgu wyborczym Tunis 2.
Po ogłoszeniu połączenia Postępowej Partii Demokratycznej, w skład której wchodzili Afek Tounes i Partia Republikańska , został wybrany na9 kwietnia 2012, jako przewodniczący wysokiego organu politycznego nowej formacji o nazwie „ Al Joumhouri ”. Plik3 sierpnia 2014, ogłosił na spotkaniu w Kasserine swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich po jej zatwierdzeniu przez komitet centralny Al Joumhouri. Ostatecznie zdobył 1,04% głosów.
Plik 31 sierpnia 2016 r, zapowiedział utworzenie nowej partii, sformalizowany w dniu 22 listopada 2017 rpod nazwą „Ruch Demokratyczny”. WWrzesień 2020, łączy się z partią Al Amal . Chebbi został później przewodniczącym swojego komitetu politycznego.
Odnosząc się do niepokojów społecznych w Gafsa w 2008 r., Chebbi uważa, że kraj musi bezzwłocznie zliberalizować swój system polityczny, aby uniknąć rozprzestrzeniania się tego rodzaju niepokojów; Uważa również, że jest to „eksplozja społeczna, która grozi rozprzestrzenieniem się na inne regiony”. Stwierdza, że „bez liberalizacji życia politycznego i bez reformy ram prawnych Tunezja pozostanie krajem zablokowanym”.
W kwestii wolności wyznania i amalgamatu między noszeniem hidżabu a przynależnością do islamizmu , Chebbi wypowiada się następująco:
„Dziś zasłona przestała być symbolem przynależności do ruchu politycznego od czasu żelaznej pięści rządu, który zniszczył wszystko na swojej drodze, w tym ruch Ennahdha , którego działalność polityczna ustała na ponad piętnaście lat. Hidżab przybiera dziś formę zjawiska kulturowo-religijnego, które nie ma nic wspólnego z przynależnością polityczną […] W społeczeństwie, które uczyniło wolność sumienia i kultu jednym ze swoich fundamentów, kwestia hidżabu jest częścią ram wolności jednostki, w które władze publiczne mają prawo ingerować jedynie w celu ich ochrony i pomocy w ich urzeczywistnianiu. "
Chebbi pochodzi z zamożnej rodziny: jego ojciec był prezesem baru. Néjib Chebbi jest najstarszym z czterech braci i siostry; najmłodszy z jego braci to Issam Chebbi , wybrany do zgromadzenia założycielskiego.
Chebbi był po raz pierwszy żonaty z Austriakiem, z którym mieszkał przez czternaście lat i miał dwie córki. Ożenił się po raz drugi w 1982 roku z Safią Mestiri i miał dwie córki i chłopca.
Ze względu na swoją działalność polityczną, Chebbi mógł ukończyć studia prawnicze dopiero w 1984 roku i wstąpił do adwokatury dopiero w wieku 40 lat.
W 2014 roku został odznaczony insygniami rycerza Tunezyjskiego Orderu Zasługi.