Walheim (Górny Ren)

Ten artykuł jest szkicem dla gminy w Górnym Renu .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobry start”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Walheim
Walheim (Górny Ren)
Ratusz.
Herb Walheimu
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Wielki Wschód
Społeczność terytorialna Europejska zbiorowość Alzacji
Okręgowy okręg wyborczy Górny Ren
Miasto Altkirch
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Sundgau
Mandat burmistrza
 Michel Pflieger
2020 -2026
Kod pocztowy 68130
Wspólny kod 68356
Demografia
Ludność
miejska 		884  mieszk. (2018 spadek o 7,53% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 183  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 47 ° 38 ′ 34 ″ północ, 7° 16 ′ 01 ″ wschód
Wysokość Min. 267  m
Maks. 393  m²
Powierzchnia 4,83  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Miluza
(gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy Kanton Altkirch
Ustawodawczy Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
Zobacz na mapie administracyjnej Grand Est Lokalizator miasta 14.svg Walheim
Geolokalizacja na mapie: Górny Ren
Zobacz na mapie topograficznej Górnego Renu Lokalizator miasta 14.svg Walheim
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Walheim
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Walheim

Walheim [valaim] jest francuski gmina znajduje się w powiecie w Haut-Rhin , a ponieważ1 st styczeń 2021, na terytorium Europejskiej Wspólnoty Alzacji , w regionie Grand Est .

To miasto znajduje się w historycznym i kulturalnym regionie Alzacji .

Jej mieszkańcy nazywani są Walheimois i Walheimoises .

Geografia

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Walheim
Aspach (Wysoki Ren) Tagolsheim Luemschwiller
Aspach (Wysoki Ren) Walheim Luemschwiller
Altkirch Wittersdorf Emlingen

Planowanie miasta

Typologia

Walheim jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Mulhouse , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 132 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (59,7% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (59,7%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (43,3%), lasy (32,1%), heterogeniczne tereny rolne (16,4%), tereny zurbanizowane (8,2%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Średniowieczne początki

Podstawą miejscowości pochodzi z średniowiecza , a nawet może pochodzą z VI th lub VII th  wieku. Niemniej jednak najstarsza wzmianka o Walheim wiąże się z legendarną historią św. Moranda, apostoła Sundgau , który w latach 1105-1115 odwiedził kaplicę Saint-Blaise, pierwsze sanktuarium w wiosce. Przez wieś przebiegały dwa szlaki pielgrzymkowe: Saint-Morand i Saint-Jacques-de-Compostelle , łączące dolinę Renu z Rodanem .

Cytowana również w 1236 r. wieś prawdopodobnie bierze swoją nazwę od germańskiego antroponimu Wallo i niemieckiego heim , czyli paleniska. Mieszkał tam wówczas szlachcic imieniem Pierre de Walon. W tym czasie Walheim zależał od ratusza w Val de Hundsbach, a także lorda Altkirch , wasala hrabiów Ferrette.

W 1312 r. hrabia Ulrich de Ferrette odzyskał we wsi szlachecki młyn, który do tej pory należał do joannitów Saint-Jean de Mulhouse .

Po 1324 roku, po ślubie Joanny, ostatniej spadkobierczyni hrabiów Ferrette, z Albertem Austriakiem wieś znalazła się pod panowaniem potężnej dynastii Habsburgów .

W rzeczywistości gmina jest wynikiem przegrupowania się ludności trzech różnych wsi, co tłumaczy jej obecny odcinek na dwóch zboczach doliny. Na zachodzie, na lewym brzegu Ill , w pobliżu obecnego cmentarza, w Crispingen znajdował się stary kościół Saint-Martin, wzmiankowany już w 1285 roku, a który został zburzony w 1841 roku. Nieco dalej na południe, ten de Walheim znajdował się wokół stara kaplica św. Błażeja, znajdująca się obok obecnego prezbiterium. Wreszcie na prawym brzegu Chorych, na wschodzie, Rollingen utworzyło trzecią wioskę, na zboczu wzgórza, niedaleko obecnego kościoła Tagolsheim.

Zniszczenie wojny trzydziestoletniej

Te trzy starożytne wsie nie uniknęły straszliwego zniszczenia, jakiego dopuścili się Szwedzi około 1632 roku podczas wojny trzydziestoletniej . Tylko 54 „dusze” były w stanie przetrwać, schroniąc się w Miluzie. Rollingen było jedną z tych zaginionych wiosek.

Wzrost, który rozpoczął się pod koniec XVII -tego  wieku

Druga połowa XVII -tego  wieku zbiegło się z powolnym tempem ożywienia panowania Ludwika XIV , Walheim części gruntów powierzył kard Mazarin . W XVIII -tego  wieku , wzrostu populacji ludności potwierdzone i osiągnęła 380 mieszkańców 1774 podczas spisu przeprowadzonego przez gospodarowania Alzacji i 410 mieszkańców w 1789 roku .

Od wieków pracują dwa młyny hydrauliczne, produkujące mąkę, olej, konopie, młóc pszenicę. Niższy, wzmiankowany już w 1312 r., zatrzymał się dopiero w 1970 r. i obecnie znajduje się w stanie konserwatorskim, sklasyfikowanym w inwentarzu zabytków .

XIX p  wieku znalazło odzwierciedlenie w przyspieszenia postępu, a także zwiększeniu liczby populacji, która wzrosła od 431 do 682 w roku 1800 mieszkańców 1900 modernizmu przejawiająca się realizacji linii toru fer Belfort-Mulhouse, otwarty w 1858 r. Pozwoliło to wielu Walheimerom otworzyć się na miejskie życie i podjąć pracę w dynamicznie rozwijającym się przemyśle Mulhouse , który oferował wiele miejsc pracy w tekstyliach i budownictwie. W latach 1841-42 wybudowano nowy kościół z kamieni wydobywanych w kamieniołomie na zboczu wzgórza na wschód od wsi. Nowy kościół św. Marcina został wyposażony w 1847 r. w niezwykłe organy, dzieło Claude'a Ignace'a Callineta i mieścił piękny ołtarz w stylu barokowym, pochodzący z kaplicy św. Błażeja. Słynny Schwilgué wykonał zegar zdobiący dzwonnicę. Potem nastąpiła budowa szkoły chłopięcej ukończonej w 1875 roku, a następnie żeńskiej w 1881 roku.

W XX th  wieku: Wojny, modernizacji i utrzymania tożsamości wsi

XX th  wieku cechował tragedii dwóch wojen światowych. Podczas walk w latach 1914-18 ludność została ewakuowana w 1916 r. , Walheim znalazł się w bezpośrednim sąsiedztwie frontu: niemieckie okopy znajdowały się zaledwie kilkaset metrów na wzgórzu na zachód, a baterie dział zostały zainstalowane na wzgórze na wschodzie. Wiele projektów przeprowadzono na koniec XX -go  wieku: budowa uniwersalnego Hall w 1986 roku, remont i rozbudowa przedszkola w latach 1992-93, ratusz w 1994 roku oraz w latach 1995-96 w szkole podstawowej. Trwają prace mające na celu ochronę mieszkańców przed powodzią. Podobnie jak wszystkie gminy na obrzeżach Mulhouse, Walheim rozwija się, budując osiedla mieszkaniowe, ale stara się zachować środowisko życia.

Heraldyka


Herb Walheimu

Te bronie z Walheim będzie emblazon dobrze:
„czerwony srebrny rondo. "

Dziedzictwo

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
1995 2020 Chrysanthe Camilo UMP Wiceprzewodniczący Rady Regionalnej
Brakujące dane należy uzupełnić.

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 884 mieszkańców, co oznacza spadek o 7,53% w porównaniu do 2013 r. ( Haut-Rhin  : + 0,82%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
413 431 491 520 628 653 728 747 713
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1871 1875 1880 1885 1890 1895
667 655 664 654 673 674 677 673 671
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1900 1905 1910 1921 1926 1931 1936 1946 1954
682 707 751 603 641 646 688 674 647
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
660 693 696 726 716 746 878 944 902
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
884 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Osobowości związane z gminą

Miejsca i zabytki

Powiązane artykuły

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 3 kwietnia 2021 r . ) .
  2. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 3 kwietnia 2021 ) .
  3. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  4. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Miluzy  ” na stronie insee.fr (konsultacja 3 kwietnia 2021 r . ) .
  5. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  6. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 maja 2021 )
  7. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 20 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  8. Archiwum Departamentu Górnego Renu
  9. Dolny młyn
  10. Organizacja spisu na insee.fr .
  11. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  12. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  13. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .

Linki zewnętrzne