Veni Twórca Spiritus jest hymnem , uważany za jedną z najbardziej wyróżniających kompozycji tego gatunku. Praca została skomponowana przez jakość autora IX XX wieku i jest to doskonały owoc Karolingów renesansu . Jest formalnie używany w kościołach katolickich, ale także w większości kościołów zachodnich.
łacina | Francuski |
---|---|
Veni, twórca Spiritus, Qui diceris Paraclitus, Tu septiformis munere, Accende lumen sensitive, Hostem repellas longius Per te sciamus da Patrem, Deo Patri sit gloria, (Watykan 2015) |
1) Przyjdź, Duchu Stwórcy, 2) Ty, który nazywasz Doradcą, 3) Ty jesteś Duchem siedmiu darów, 4) Zapal w nas swoje światło, 5) Wypędź nieprzyjaciela od nas, 6) 7) Chwała Bogu Ojcu, (Watykan 2020) |
Bardzo stary tekst, istnieją pewne odmiany wersetów, nawet w aktach watykańskich, które zostały wydane wcześniej.
Podobnie jak w przypadku innych bardzo starych hymnów , pochodzenie Veni creator spiritus pozostaje niejasne ze względu na brak wiarygodnego rękopisu. Jeśli chodzi o autora, John Julian, który w 1892 roku opublikował A Dictionary of Hymnology , stwierdza, że prawdziwy autor pozostał nieznany, przedstawiając kandydatów, których rozpowszechnili inni badacze: św. Ambroży z Mediolanu († 397), św. Grzegorza Wielkiego († 604), Karol Wielki († 814) i Raban Maur († 856). Temat ten był dalej badany w 1924 roku przez Dom Henri-Marie-André Wilmart, specjalistę w dziedzinie dzieł średniowiecznych.
Obecnie nie odnaleziono zatem rękopisu określającego nazwisko autora. A jeśli naukowcy wspomniano o istnieniu rękopisu datowanego X XX wieku, jest obecnie w archiwach, że rękopisy od około 1000 roku, według precyzyjnego datowania. Dlatego po utworzeniu rękopisu upłynęło ponad 150 lat.
Nie ulega wątpliwości, że jest to prawdziwe arcydzieło liturgii średniowiecza. W 2019 roku, publikując swoje studium o twórcy Veni , Jessica Ammer podzieliła się opinią brytyjskiego historyka Frederica Jamesa Edwarda Raby (1953): „Jeśli jednak nie można udowodnić, że ten wspaniały hymn jest dziełem Rabana, to jest na pewno należy do IX wieku i jest owocem renesansu karolińskiego. „(Ale nawet jeśli nie możemy potwierdzić, że ten piękny hymn jest dziełem Raban, to na pewno jest przypisany do IX th wieku i owoców Karolingów renesansu.) Jest to konkluzja specjalistów.
Przyznając, że zawsze istnieje afirmacja dla Rabana Maura, podobnie jak Benoît Patar (2006), nadal konieczne jest odkrycie starszego i bardziej wiarygodnego rękopisu. Encyklopedia, poprawiona w 2017 r., Zaklasyfikowała ten hymn do dzieł anonimowych. Biblioteka Narodowa Francji również pozostaje ostrożny. Daje to opinię, bez użycia słowa autor , wielbicielowi Adoro te, którego przypisanie autora zostało również omówione: Przypisywane Tomaszowi z Akwinu . Wręcz przeciwnie, w tej kwestii biblioteka narodowa nie udziela żadnych porad twórcy Veni ani Rabanowi Maurowi.
Najstarszy zapis muzyczny Veni creator spiritus znajduje się w rękopisie skopiowanym około 1000 roku - mówi Kemptener Hymnenbuch z opactwa Reichenau . Ten rękopis Rh83, pierwotnie używany w Kempten (Allgäu) , jest obecnie przechowywany w centralnej bibliotece w Zurychu . To jedno z najstarszych świadectw. Melodia tego utworu przypomina melodię hymnu wielkanocnego Hic est verus . Podobieństwo można również odnaleźć w tradycji obrządku ambrozjańskiego :
Dom Prosper Guéranger podkreślił, w Roku Liturgicznego tom III, znaczenie praktyce hymnu Veni Creator Spiritus w biurze trzeci w ciągu roku, ale przede wszystkim na korzyść tego, kto poprzedza uroczyste masę z Pięćdziesiątnicy . On wpłynął na pochodzenie tej praktyki w XI th wieku i św Hugona z Cluny . Badanie dotyczące reformy kluniackiej, które rozpoczęto około 1030 r., Potwierdza przypisanie zakonowi Cluny . Jednak reforma przeznaczona dla klasztorów zakonnych, zalecenie to wywierało wpływ, raczej stopniowo. Rada Reims , która odbyła się w 1049 w obecności Leona IX , został szczegółowo przez mnicha z opactwa Saint-Remi de Reims , Anselme, która napisała, że w dniu zamknięcia, hymn Veni Creator Spiritus było śpiewane, aby zastąpić antyfonę Exaudi nos Domine : „sed ad ejus adventum clerus decentissime cecinit hymnum, twórca Veni Spiritus. Napisany między 1067 a 1071 rokiem, jest to najstarszy cytat spośród wiarygodnych dokumentów.
Przed XII -tego wieku, kopiowane rękopisy nie było wiele. Jednakże, istnieje kilka rękopisów z XI -tego wieku, która zawiera hymnu Veni Creator Spiritus , którzy informują nas kilka ważnych cech tego hymnu. Występują w Niemczech, Anglii, Hiszpanii, Francji, Włoszech i Szwajcarii:
Jeśli chodzi o najstarszy odnotowany rękopis, tekst nie jest dostępny w Internecie:
W niektórych rękopisach pojawiają się pierwsze słowa, które celebrans zdumiał:
Rękopisy te wskazują, że tekst pierwotnie składał się z sześciu zwrotek i że doksologia została dodana późno, ponieważ strofa VI jest niczym innym jak formalną doksologią. W przypadku tej doksologii VII istnieje duża liczba wariantów, podczas gdy w strofach I - VI jest niewiele modyfikacji. Manuskrypty te wyrażają to, że w tym stuleciu ani tekst, ani sposób użycia nie zostały ustalone; nic nie zostało dołączone do XI -tego wieku. Bez wątpienia melodia też.
Bardzo ważnym świadkiem jest łaciński rękopis 103 Biblioteki Narodowej Francji . W folio 154v hymnu twórcy Veni towarzyszą francuskie neumy-akcenty, co było charakterystyczne w Saint-Denis. Oznacza to, że XI th century, ten hymn był w użyciu w opactwie Saint-Denis . W XIII -go wieku, rękopis został już umieszczony w bibliotece, więc bezużyteczny. Analiza repertuaru pozwala stwierdzić, że rękopis był wierny lokalnej liturgii Saint-Denis, zgodnie z obrządkiem gallikańskim . Pozostaje pytanie, czy zapis muzyczny został dodany tylko do tego utworu, pomimo znanej dziś melodii. Co więcej, nie był to śpiewnik. Wydaje się zatem, że istniała wcześniej inna wersja muzyczna i że po przyjęciu nowej wersji, której melodia jest identyczna z hymnem ambrozjańskim, trzeba było dodać adnotację do tego ostatniego. Ta hipoteza Suzana Boyntona pozostaje całkiem możliwa, ponieważ w rękopisie D'Orville 45 z biblioteki Bodleian (pierwotnie 1067 lub 1068) hymn został w całości, nieco późno, dodany do rękopisu. W tym dodatku określono jego przeznaczenie na urząd Trzeciej Partii Pięćdziesiątnicy. Sugeruje to, że byłaby to nowa adopcja. Należy również zauważyć, że rękopis ten pochodził z opactwa Saint-Pierre de Moissac, które pozostawało w tym czasie i od 1048 r. Pod wpływem reformy kluniackiej . Cluny oczywiście zalecił tę praktykę.
Od XII TH rękopisy wieku stał się tak liczne, że możemy uznać, że teraz było powszechne stosowanie. Hymn do Ducha Świętego jest rzeczywiście znaleźć w wielu breviaries , hymnaries a reszta, w wykorzystaniu wszystkich zachodnich kościołach, niezależnie od obrządku.
Jeśli chodzi o kompozycję muzyczną, zachowały się bardzo stare rękopisy. Że od Philippe de Vitry († 1361) jest uważany za najstarszy. Oryginał tego rękopisu został zniszczony w Strasburgu przez pożar będący wynikiem wojny francusko-niemieckiej w 1870 roku , ale transkrypcje są przechowywane w bibliotece Królewskiego Konserwatorium w Brukseli . Kilka rękopisów Johna Dunstable'a († 1453), brytyjskiego kompozytora, znajduje się nawet w archiwach włoskich ( Aosta , Modena i Trento ), co potwierdza ich autentyczność i niewątpliwie popularność. Chodzi o szczególne dzieło, a mianowicie w połączeniu, tego kompozytora, w którym dwa na cztery głosy śpiewają tekst hymnu Veni Sancte Spiritus : I - sekwencja Veni sancte spiritus ; II - trop według Veni sancte spiritus ; III (tenor) - hymn Veni creator spiritus as cantus firmus ; IV (kontratenor) - Veni creator spiritus .
W XV th century, dwóch ważnych kompozytorów burgundzkiego Szkoły , Guillaume Dufay i Gilles Binchois , składający się też ich Veni Creator w polifonii .
Veni Creator śpiewano podczas kapitulacji Bordeaux Francuzów . To było29 czerwca 1451że arcybiskup Pey Berland i wszystkie zakony miejskie witały u bram miasta armię francuską dowodzoną przez Jeana de Dunois . Hymn symbolizował zarówno dziękczynienie, jak i procesję zakonników
Hymn był i jest również zarezerwowany dla fundacji kościelnych. 26 czerwca 1472 r., Podczas uroczystej inauguracji Uniwersytetu w Ingolstadt , który był pierwszym uniwersytetem w Bawarii i kanonicznie erygowanym w 1459 r. Przez papieża Piusa II , Martin Mayr ogłosił pierwszą zwrotkę Veni creator spiritus mentes tuorum visita w w połowie jego przemówienia.
Podobnie jak Te Deum , duch twórcy Veni był synonimem pokoju. Po traktacie z Cambrai , który został zawarty i podpisany przez Ludwika XII w 1508 r., Publicysta Nicaise Ladame, Maksymilian I er , napisał „Faicte Chambray pokój między cesarzem [i] bardzo herbowym królem Francji z ich Aliezem [ czytaj online ] . Trzeci wiersz miał incipit w języku łacińskim: Veni creator spiritus stworzony i skomponowany w Chambray dla pokoju przez wspomnianego powyżej śniącego . A autor umieścił własne wersety w języku francuskim między tekstami hymnu. W tej pracy, rymy były mimo to przestrzegane (Spiri tus w łacińskiej i Ver tus w języku francuskim), która wyraża talent tego pisarza:
(I) Veni creator spiritusHymn został uroczyście odśpiewany 13 grudnia 1545 r. W katedrze trydenckiej , podczas inauguracji słynnego Soboru Trydenckiego .
I w ramach tej kontrreformacji The Roman brewiarz przyjęty w 1570 r prąd doksologia Deo Gloria Patri siedzieć .
To normalne, że śpiewano go w styczniu 1579 roku z modlitwą ku czci Ducha Świętego, kiedy to król Henryk III mianował pierwszych rycerzy zakonu Świętego Ducha .
W okresie renesansu było kilku najważniejszych kompozytorów tamtych czasów. Są to Adrien Willaert , Roland de Lassus , Tomás Luis de Victoria i Carlo Gesualdo . Publikacja Wiktorii w 1581 r. Określiła jego liturgiczne zastosowanie In pentecoste . Niewątpliwie chodzi o najstarszą partycję, która wskazuje na takie użycie.
Jeśli chodzi o Lutra , to w 1535 r. Przyjął do swego rytuału święceń hymn Veni creator w tłumaczeniu z Veni Sancte Spiritus .
Użycie hymnu zostało zilustrowane w czasie koronacji królów Francji w Reims . Tak więc 16 października 1610 r., W przeddzień koronacji Ludwika XIII , kaplica królewska odśpiewała Veni creator spiritus na zakończenie uroczystych nabożeństw nieszporów .
Panowanie Ludwika XIII miało jeszcze kilka świadectw. Po odprawieniu niedzielnej mszy świętej 18 października 1618 r. W kościele Saint-Germain-d'Auxerre w Navarrenx , król wrócił do Pau, aby biskup przywrócił tam kult katolicki. 20 października Ludwik XIII wziął udział w procesji do małej kaplicy, w której przechowywany był Najświętszy Sakrament przed mszą w katedrze. Hymn został odśpiewany na początku tej uroczystej procesji.
Używanie było czasami codzienne. W ceremonii zakonnic z opactwa Notre-Dame de Monter-Villers, Zakonu Świętych Benoit (Paryż, 1626), wyszczególniono pieśń kończącą Mszę: „Pod koniec Mszy św. zapal świece, ... zacznie śpiewać Veni Creator, za którym Chór będzie ścigał się na kolanach, a dzwony zabrzmią w czasie lodowiska. "
Należy zauważyć, że od tego czasu hymn był często śpiewany naprzemiennie, a mianowicie unisono i polifonicznie. Albo śpiewaliśmy na przemian między głosem a organami. Na przykład rękopis Vma Rés 571 Biblioteki Narodowej Francji zawiera tylko strofy I, III, V i VII. Ta zmiana została zalecona przez reformę liturgiczną zgodnie z kontrreformacją , która została określona przez wspomniany ceremoniał Klemensa VIII, który opuścił Watykan w 1600 r., W celu zachowania muzykalności liturgii, w przeciwieństwie do kalwinizmu, który stłumił całą muzykę. .
Wreszcie za panowania tego króla Antoine Boësset († 1643) zaczął we Francji komponować twórcę Veni w polifonii . Praca Jehan Titelouze (1623) na organach ułatwiła praktykę naprzemienną. Skomponował tylko cztery strofy z siedmiu [101] .
Ten duchowy tekst zainspirował wielu kompozytorów. Zjawisko to zauważamy zwłaszcza w kaplicy królewskiej za panowania Ludwika XIV , co sugeruje preferencję tego Króla Słońca. Marc-Antoine Charpentier skomponował pięć, jeśli nie pełnił oficjalnej funkcji na dworze tego króla. Czas romantycznej muzyki przybyła pewna liczba wielkich kompozytorów katolickich nie wahał się w XIX e wieku, wziąć ten tekst, na przykład Césara Francka , Antona Brucknera , Camille Saint-Saëns .
Hymn Veni creator spiritus został wybrany przez Gustava Mahlera do jego VIII Symfonii , skomponowanej w 1907 roku. Utwór został zadedykowany Meiner lieben Frau (mojej drogiej żonie) Almie Mahler , co wyjaśnia, dlaczego Mahler wybrał ten hymn do I części, po skomplikowanym małżeństwie. Pierwotnie dzieło miało być banalną symfonią, ale ostatecznie wzbogacone zostało o hymn i tekst Johanna Wolfganga von Goethego . Pierwsza część charakteryzuje się dwoma motywami: Veni creator spiritus i Imple superna gratia . To z Accende lumen czułość , która jest wykorzystywana w rozwiązaniu z panowaniem sonaty , umieszcza się w drugiej części. Istnieje więc kontrast między opadającym motywem twórcy Veni a wznoszącym się motywem Accende lumen , w zależności od kierunku tekstu.
Tymczasem polski kompozytor Karol Szymanowski napisał swoje dzieło po polsku w 1930 roku. Był to utwór szczególny, a wybór Szymanowskiego nie był przypadkowy. W rzeczywistości utwór wykonano 7 listopada jako wsparcie dla inauguracji warszawskiej Akademii Muzycznej , której organizację w tym roku zmieniono. Kompozytor został mianowany pierwszym rektorem tej uczelni. Zrozumiałe jest, że tekst, prawdziwie uroczysty i duchowy, szczególnie pasował do tej znamienitej celebracji. Po wydarzeniu od 29 listopada nastąpiło powstanie listopadowe .
Reforma liturgiczna zgodnie z Soborem Watykańskim II nadała hymnowi ważniejszą rolę w celebracji. Odtąd ten ostatni rozpoczyna się hymnem, który wyraża motyw lub charakterystykę celebracji, z refrenem. Przede wszystkim hymn Veni Creator Spiritus jest zarezerwowana dla nieszpory z paschalnej Czasu (rok II), jak również od Pięćdziesiątnicy , tak jak wcześniej.
Tradycja od XI -tego wieku lub wcześniej, nadal zachowuje. Hymn jest śpiewany na cześć święceń kapłańskich. Ponadto jest to zarezerwowane na pierwszą mszę kapłańską po tych święceniach.
Niezbędne jest, aby ten hymn był niezbędny dla godnych uwagi celebracji, na przykład przy wejściu na konklawe , podczas synodów i soborów , podczas poświęcania kościołów. Tak więc tym hymnem również Sobór Watykański II rozpoczął się 11 października 1962 r. Niezależnie od celebracji, jego użycie dostosowuje się do potrzebnej uroczystości. Tak więc podczas mszy kościelnej 14 stycznia 2015 r . W Kolombo śpiewano twórcę Veni . Była to oficjalna podróż papieża Franciszka w celu zwiedzenia Sri Lanki i Filipin . Hymn śpiewano tylko raz w Kolombo, podczas pierwszej mszy papieskiej.
Ponieważ wykonanie było i jest zarezerwowane dla tych szczególnie znamienitych uroczystości, akompaniament dzwonu lub instrumentów nie jest rzadkością od czasów średniowiecza w celu wzmocnienia godności. W święto Pięćdziesiątnicy często trąba symbolizuje Ducha Świętego . W kontekście liturgicznym właśnie w czasie nowenny przygotowującej do Zesłania Ducha Świętego śpiewa się ją, prosząc o dary Ducha Świętego.
Inną ważną funkcją jest wypowiadanie ślubów zakonnych przez zakonników i zakonnice. Jednym z najbardziej dramatycznych świadectw są karmelici z Compiègne , straceni 17 lipca 1794 roku.
Należy zauważyć, że istnieje wiele parafraz organowych zarówno twórcy Veni, jak i Komma Gotta Schöpfera , skomponowanych przez mniej znanych organistów.