Karol Szymanowski

Karol Szymanowski Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Karola Szymanowskiego w latach 20. XX wieku. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Karol Maciej Szymanowski
Narodziny 6 października 1882 r
Tymoczówka ( Imperium Rosyjskie )
Śmierć 29 marca 1937(w wieku 54 lat)
Lozanna ( Szwajcaria )
Podstawowa działalność Kompozytor
Styl Romantyczny - nowoczesny
Współpraca Grzegorz Fitelberg
Ludomir Różycki
Mieczysław Karłowicz
Mistrzowie Zygmunt Noskowski
Edukacja Konserwatorium Warszawskie
Studenci Bolesław Szabelski
Zygmunt Mycielski
Piotr Perkowski
Odznaczenia honorowe Zamów Polonia Restituta

Podstawowe prace

Karol Szymanowski to polski kompozytor , pianista i muzykograf ur6 października 1882 rw Tymocziwce (wtedy w Rosji , teraz na Ukrainie ) i zmarł dnia died29 marca 1937w Lozannie ( Szwajcaria ).

Biografia

Karol Maciej Szymanowski urodził się w zamożnej rodzinie szlacheckiej w Tymosziwce na wschodnich rubieżach dawnej Polski (obecnie na Ukrainie) i nosił herb Korwin-Ślepowron, co później pozwoliło mu żyć w wygodnej, korzystnej izolacji. osobowość i jego twórczość. Kulejący po wypadku we wczesnym dzieciństwie, z natury nieśmiały, dorastał w środowisku rodzinnym, otwartym na świat artystyczny, jego bracia i siostry zajmujący się muzyką , malarstwem czy poezją . Bardzo wcześnie został wprowadzony do gry na fortepianie (od 7 roku życia). Wstępując do Konserwatorium Warszawskiego w 1901 korzystał z nauki jednego z najwybitniejszych mistrzów tamtych czasów Zygmunta Noskowskiego . To właśnie tam poznał Artura Rubinsteina , który wiele zasłużył jego muzyce, ale także muzyków, którzy wkrótce utworzyli zespół „  Młoda Polska w Muzyce”: Apolinarego Szeluto, Grzegorza Fitelberga i Ludomira Różyckiego . Chronieni przez księcia Władysława Lubomirskiego Szymanowski i jego wspólnicy urzeczywistniają swoje awangardowe ideały w Polsce, która wciąż naznaczona jest konserwatywną twórczością takich kompozytorów jak Józef Elsner , Stanisław Moniuszko , Władysław Zeleński i Zygmunt Noskowski. W tym sensie ich muzyka ma być współczesna, zdecydowanie europejska i zachodnia .

Zakochany w kulturze austriacko-niemieckiej, Szymanowski wykonane długie pobyty w Wiedniu oraz w Niemczech , gdzie spotkał wielkie sukcesy w szczególności z jego Symfonii n o  2 op. 19 i Sonata n O  2 op. 21. Później zwrócił się ku nowym ścieżkom estetycznym.

Chcąc wzbogacić się o odkrywanie coraz to bardziej niesamowitych regionów, Szymanowski odbył w latach 1908-1914 wiele podróży. Przebywał we Włoszech i Afryce Północnej , podróże, które wpłynęły na niego w szczególności przy pisaniu libretta do opery Król Roger ( Roger de Hauteville de Sicile), ale także we Francji . Ta fascynacja Wschodem i kulturą śródziemnomorską odnajdujemy także w jego opowiadaniu Efebos, w którym opisuje swoje męskie miłości, aw szczególności miłość do młodego Borysa Kochna . Według muzykolog Anglo-parsi Kaikhosru Shapurji Sorabji ( Mi contra fa Londyn, 1947) Symfonię n o  3 Noc piosenki udaje się przebić i przywołują istotę sztuki perskiej - prawdopodobnie unikalną cechę muzyki zachodniej.

Ponadto wkład muzyki Szymanowskiego skrzypcowy jest ogromna: jego mity i Concerto n o  1 to największa rewolucja w tej dziedzinie od Paganiniego przez wielkiego niemieckiego muzykologa Hans Heinz Stuckenschmidt. Emile Vuillermoz opisuje go jako "polskiego Debussy'ego".

Daje kilka koncertów w Stanach Zjednoczonych , gdzie Pierre Monteux dyryguje jedną ze swoich symfonii w Bostonie , oraz w Paryżu , gdzie spotyka ówczesne sławy muzyczne ( Maurice Ravel , Alfred Cortot …). Jednak woli wrócić po patriotyzm do rodzinnego kraju niż kontynuować podróże. W 1931 został jednym z honorowych członków Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej obok Richarda Straussa, Igora Strawińskiego, Maurice'a Ravela, Beli Bartoka i Manuela de Falli. Studiował więc lokalny folklor muzyczny i inspirował się nim w wielu utworach, w szczególności w swoim balecie pantomimicznym Harnasie, wykonywanym w Operze Praskiej (1935), a następnie w Operze Paryskiej (1936). Uznany przez radnych miejskich, aż do dymisji w 1932 r. objął stanowisko dyrektora Konserwatorium Warszawskiego na skutek zasadniczych nieporozumień, głównie z powodu promowania nowych twórczości artystycznych kosztem tych o charakterze klasycznym.

W latach nauczania Szymanowski poświęcił karierę kompozytorską . Wśród jego uczniów są Michał Kondracki , Bolesław Szabelski , Zygmunt Mycielski i Piotr Perkowski . Kiedy zostawia swoje obowiązki służbowe ostatecznie, można go ponownie poświęcić się kompozycji, w tym tworzenie Jego 4 th  Symphony i Koncertu skrzypcowego n °  2 .

Gruźlica od najmłodszych lat, zmarł dnia29 marca 1937w Lozannie , w wieku 54 lat. Jego ciało spoczywa w Panteonie Wielkich Polaków, w kościele św. Michała i św. Stanisława na Skałce w Krakowie.

Nagrody

Podstawowe prace

Istnieją tradycyjnie trzy okresy twórcze w jego istnieniu. Jego pierwszy okres naznaczony był romantyzmem, a zwłaszcza odciskiem Fryderyka Chopina, do którego nigdy nie przestanie się twierdzić przez całe życie, drugi okres, trwający do rewolucji rosyjskiej , zdecydowanie eklektyczny i podczas którego zetknął się z takimi kompozytorami jak Claude Debussy , Maurice Ravel i Igor Strawiński , ale też ze światem orientalnym i mitologicznym, a wreszcie z ostatnim okresem, który w końcu łączy się z własnymi korzeniami, w tym przypadku polską muzyką popularną. Był także znakomitym pisarzem, muzykologiem i eseistą. W 2018 roku w języku francuskim ukazały się jego Écrits sur la musique (wyd. Symmetry, Lyon) w tłumaczeniu Christophe'a Jeżewskiego i Claude-Henry du Bord.

Muzyka wokalna

Utwory symfoniczne

Koncerty

Utwory fortepianowe

Utwory kameralne

Dyskografia selektywna (stan na 03.11.2020)

Uwagi i referencje

  1. (pl) Doktorzy honoris causa , na stronie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
  2. Dz. Henryka Musielaka.

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne