Narodziny |
4 kwietnia 1875 r Paryż , Francja |
---|---|
Śmierć |
1 st lipiec 1964(89 lat) Hancock , Maine , Stany Zjednoczone |
Podstawowa działalność | Konduktor |
Dodatkowe zajęcia | Skrzypek |
Miejsca działalności | Paryż , Amsterdam , San Francisco , Londyn |
Współpraca |
1911–13 Balety Rosjanie |
Studenci | Charles Bruck , Anshel Brusilow, Leon Fleisher , Erich Kunzel, Marcel Landowski , Lorin Maazel , Igor Markevitch , Neville Marriner , André Previn , Seiji Ozawa , Wal-Berg , David Zinman |
Potomków | Claude Monteux ( flecista ) |
Pierre Benjamin Monteux , ur.4 kwietnia 1875 rw Paryżu 9 th i zmarł1 st lipiec 1964w Hancock ( Maine , Stany Zjednoczone ), jest muzykiem francuskim , naturalizowanym w 1942 roku Amerykaninem . Wraz z błyskotliwą karierą dyrygencką prowadził ważną działalność edukacyjną, zarówno w swoim rodzinnym kraju, jak iw Stanach Zjednoczonych.
Urodzony w żydowskiej rodzinie z Comtat Venaissin , Pierre Monteux uczył się gry na skrzypcach od szóstego roku życia. Trzy lata później wstąpił do Konserwatorium Paryskiego w klasie kameralistyki i altówki Benjamina Godarda oraz harmonii Lavignac . W 1896 zdobył I nagrodę skrzypcową, w tym samym roku co Jacques Thibaud . Od czternastego do siedemnastego roku życia, zachęcony przez starszego brata, pracował jako drugi skrzypek w Folies Bergère .
W wieku siedemnastu lat wstąpił do kwartetu Geloso, gdzie grał partię altówki, podróżując po Francji, ale także do Belgii, Szwajcarii, Włoch, Niemiec i Austrii, gdzie zespół ma okazję występować w obecności m.in. Johannes Brahms , który gratuluje młodym francuskim wykonawcom. W tym samym czasie zobaczył też Pabla Casalsa , Georgesa Enesco i Alfreda Cortota , z którymi objeżdżał koncerty i nawiązał solidną przyjaźń.
Pozostając w kwartecie Geloso aż do 1911 roku, zajmował od 1893 do 1912 roku funkcje pierwszego altówkę z Koncerty kolumn , najbardziej znany paryski orkiestra czasu. To właśnie z Édouardem Colonnem Monteux, jako altowiolista, uczy się podstaw swojej techniki dyrygenckiej. Brał udział w tworzeniu różnych prac, w tym, że w Opéra-Comique , z Peleas i Melisanda przez Claude'a Debussy'ego (był asystent André Messager za ).
Po krótkim okresie wojskowym wstąpił do Théâtre de l'Odéon , gdzie dyrygował dziełami Bizeta , Pierné i Bruneau .
Od 1902 każdego lata był także skrzypkiem w orkiestrze Casino de Dieppe , gdzie na sezon 1904 był zapraszany do dyrygowania wspaniałymi utworami z repertuaru lirycznego, muzyki baletowej i partytur symfonicznych, które będą stanowić podstawę jego duży repertuar. W 1906 objął tam pierwsze stanowisko tytularnego szefa kuchni.
W 1911 roku został zatrudniony przez Serge'a Diagilewa na czele orkiestry Russian Ballet , zastępując G Pierne , dając premierę Pietruszki przez Igora Strawińskiego (13 czerwca 1911). Następnie, pod jego batutą, arcydzieła następują po sobie: Daphnis i Chloe przez Ravela (8 czerwca 1912 r) Gry z Debussy'ego (15 maja 1913), Święto wiosny Strawińskiego (29 maja 1913). W całej swojej karierze Monteux będzie szczególnie ceniony za jakość swoich interpretacji muzyki francuskiej i rosyjskiej.
W sezonie 1913-1914, miał premierę Strawińskiego Le Rossignol w Operze Paryskiej i przeprowadziliśmy europejską premierę w Rimskiego-Korsakowa Coq d'or . W 1914 został zmobilizowany i wziął udział w pierwszej bitwie nad Marną . W 1916 roku Balet Russes miał wyruszyć w tournée po Stanach Zjednoczonych. Po gorzkich dyskusjach z władzami wojskowymi i dzięki interwencji Cortota odroczenie pozwala Monteux towarzyszyć trupie baletowej do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostanie do 1924 roku.
Zaproszony na dwa sezony do Metropolitan Opera w Nowym Jorku , dyrygował kilkoma utworami z repertuaru francuskiego, a także amerykańską premierą Coq d'Or . Od 1919 zreorganizował Boston Symphony Orchestra , która została pozbawiona niemieckich muzyków, wróciła do Europy na początku I wojny światowej i była przedmiotem sporów związkowych, dzięki czemu zyskał reputację „budowniczego. orkiestry”. Te dwa okresy mocno przyczynią się do ogromnego prestiżu mistrza w Stanach Zjednoczonych.
W 1924 , po powrocie do Francji, ponownie kierował orkiestrą Baletów Rosyjskich, następnie przyjął na zaproszenie Willema Mengelberga współkierowanie Orkiestrą Concertgebouw w Amsterdamie . W 1929 powierzono mu kierownictwo założonej rok wcześniej Orchestre symphonique de Paris ; będzie jej stałym kierownikiem do 1938 roku . Od pierwszego roku, stworzył champêtre Koncert na klawesyn i orkiestrę przez Poulenc , z Wandy Landowskiej jako solista (3 maja 1929) Oraz III Symfonia z Prokofiewa (17 maja 1929). Był wówczas jednym z pierwszych mieszkańców miasta Montmartre-aux-Artistes , skąd przekazywał swoje nauczanie takim studentom jak Charles Bruck i Marcel Landowski .
W 1934 r. Monteux, wracając do Stanów Zjednoczonych na serię koncertów w Los Angeles , otrzymał, za sugestią Otto Klemperera , dyrygenta San Francisco Symphony Orchestra , stanowisko, które piastował od 1934 r. w 1952 r. W 1937 r. w Nowym Jorku NBC poprosiło ją o przygotowanie pierwszych koncertów orkiestry symfonicznej, którą właśnie sformowała dla Arturo Toscaniniego .
W 1942 roku przyjął obywatelstwo amerykańskie. W 1943 założył szkołę dyrygencką w Hancock w stanie Maine, gdzie zamieszkał ze swoją trzecią żoną, piosenkarką Doris Hodgkins. Do szkoły tej uczęszczali m.in. Lorin Maazel , Neville Marriner i David Zinman . Na początku lat pięćdziesiątych miał również jako ucznia w San Francisco młodego André Previna , który odbywał tam służbę wojskową.
Na swoje osiemdziesiąte urodziny Igor Strawiński dedykuje mu preludium Pozdrowienia .
W 1961 roku, w wieku 86 lat, przyjął kierownictwo prestiżowej London Symphony Orchestra .
On umarł na 1 st lipiec 1964w Hancock, otoczony przez członków swojej rodziny. Wdowa po nim zmarła w 1984 roku.
Jest ojcem flecisty i dyrygenta Claude'a Monteux .
W przeciwieństwie do współczesnych mu Furtwänglera i Toscaniniego pozostawił po sobie wiele stereofonicznych nagrań o doskonałej jakości technicznej, które zostały wyprodukowane przez RCA Victor , Decca , Philipsa i wreszcie International Record Guild (Sala Koncertowa).
Pierre Monteux jest jednym z nielicznych artystów francuskiego pochodzenia, którzy zostali uhonorowani gwiazdą w Hollywood Walk of Fame w Los Angeles .