La Vall d’Uixó Vall de Uxó (es) | ||||
Heraldyka |
Flaga |
|||
Widok ogólny La Vall d'Uixó. | ||||
Administracja | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Hiszpania | |||
Wspólnota autonomiczna | Wspólnota Walencka | |||
Województwo | Prowincja Castellón | |||
Hrabstwo | Plana Baixa | |||
Dzielnica Judic. | Nules | |||
Mandat burmistrza |
Tania Banos Martos ( PSPV ) 2015 - 2019 |
|||
Kod pocztowy | 12600 | |||
Demografia | ||||
Miły | valldeuxense vallero / a valler / a (ca) |
|||
Populacja | 31.681 mieszk . (2020) | |||
Gęstość | 472 mieszk./km 2 | |||
Geografia | ||||
Informacje kontaktowe | 39 ° 49 ′ 22 ″ na północ, 0 ° 13 ′ 56 ″ na zachód | |||
Wysokość | 118 m |
|||
Powierzchnia | 6708 ha = 67,08 km 2 | |||
Rzeka (y) | Belcaire | |||
Różnorodny | ||||
Święty patron |
Świętej Rodziny Saint Vincent Ferrier |
|||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Wspólnota Walencji
| ||||
Znajomości | ||||
Stronie internetowej | www.lavallduixo.es | |||
La Vall d'Uixó w Walencji i oficjalnie ( Vall de Uxó w języku kastylijskim ) jest gminą w Hiszpanii w prowincji Castellón we Wspólnocie Walenckiej . Znajduje się on w comarca w Plana Baixa oraz w obszarze przeważnie językowej Walencji . Z ponad 32 000 mieszkańców, jest czwartą co do wielkości gminą w prowincji po Castellón de la Plana , Vila-real i Borriana .
La Vall d'Uixó znajduje się w dolinie Belcaire , około 8 km od wybrzeża Costa del Azahar . Ze średnią wysokością 118 mw centrum miasta, jest otoczony przez ostatnie podnóża Serra d´Espadá , które wznoszą się do 648 mw Penyalba. Lubi warunki klimatyczne typowe dla wybrzeża Morza Śródziemnego, z łagodnymi zimami i gorącymi latami. Maksymalna temperatura wynosi około 40 ° C , a minimalna wynosi około 3 ° C . Opadów jest ograniczona (509,51 mm ), ale jest to wyraźnie esetio miasto.
Gmina znajduje się 25 km od stolicy prowincji Castellón de la Plana i 46 km od stolicy regionu, Walencji . Dostęp jest możliwy tylko drogą (CV-10). Jego terytorium graniczy z gminami Almenara , Artana , Alfondeguilla , La Llosa , Moncófar , Nules , Chilches i Sagunto w prowincji Walencja .
Ludność składa się głównie z języka walenckiego , który jest dialektem katalońskim .
Vall d'Uixó ukazuje ślady ludzkiej okupacji od górnego paleolitu , zwłaszcza wokół „Font de Sant Josep” („Źródło Sant Josep”), w pobliżu podziemnej rzeki San José . Na "Cerro de San José", obok Centrum Informacji Turystycznej, odkryto szczątki populacji iberyjskiej : początkowa osada była zatem niezwykle rozległa.
W czasach rzymskich ludność ta ewoluowała w kierunku kolonizacji agrarnej, na klasycznym modelu gospodarki willowej, po której ślady są wybitne artystyczne produkcje. Obecny Vall d'Uixo był wtedy częścią terytorium tego rzymskiego miasta z Sagunto . Kryzys III E wieku spowodowały porzucenie osad rzymskich, a zaostrzenie osadzie na pierwotnym miejscu Sant Josep. Préarabe okresu, zakres obecnego miasta zawiera również pozostałości nekropolii Wizygotów VI E i VII E wieków.
Pod rządami muzułmanów w dolinie osiedliły się różne plemiona z Afryki Północnej, w tym Zenet Berbers . Liczne ślady okresu islamu wskazują na przegrupowanie ludności doliny w małe autonomiczne osady na lewym brzegu Belcaire .
Król Jacques I st z Aragonii podbił dolinę w 1238 roku i włączył ją do królestwa Walencji . Aby uspokoić bunt muzułmanów, nadał im statut nakazujący poszanowanie religii oraz islamskich zwyczajów i tradycji, a także upoważniający mieszkańców do utworzenia gminy . W późnym średniowieczu La Vall d'Uixó była pierwszą częścią domeny królewskiej, a następnie została nadana przez króla Alfonsa Wielkodusznego swojemu bratu Enrique de Trastámara w 1436 roku . Wieś stała się następnie seigneury , prawnym i społecznym statusem, który zachowała we współczesnych czasach, ostatecznie wpadając w ręce książąt Segorbe . W 1609 r. Wydalono z niego Morysków . Mieszkańcy te zostały zastąpione przez inne osoby pochodzenia chrześcijańskiego, głównie z Castellonian wsiach Maestrazgo : stanowią one pierwotne jądro obecnej populacji, i przyniósł do La Vall d'Uixó kunsztu Espadrille , która miała spotkać się z wielkim sukcesem tam .
W 1613 r. Nadano ostateczny przywilej ludności seniorskiej, która w tym samym roku wybrała sędziów i radę miejską; ale "Casa del Consell" ("Dom Rady"), na placu "les Forques" (obecny Plaza de los Chorros), został zbudowany dopiero w 1654 roku . Podczas wojny o sukcesję hiszpańską La Vall d'Uixó pozostał wierny Filipowi V , co przyniosło mu różne przywileje. Z kolei podczas wojen karlistów była to scena gwałtownych starć. To koniec XVIII -tego wieku, że populacja La Vall d'Uixó, pogrupowane od XVII th century w dwóch wsiach, Dalt ( „z góry”) i Baix ( „Na co -bas”), przeżywał swój pierwszy duża ekspansja, z około 3000 mieszkańców w 1779 r. do prawie podwojenia w 1800 r .; z tego okresu pochodzą dwa monumentalne kościoły parafialne. Kiedy komisje jurysdykcyjne zostały zniesione podczas Liberalnego Triennium ( 1821 - 1823 ), Dalt i Baix uzyskali status niezależnych parafii; ale rozwój tych dwóch gmin doprowadził do ich połączenia w 1860 r. , a do uzyskania w 1913 r . tytułu miasta.
Na początku XX -go wieku, La Vall d'Uixo jest więc jedną z największych gmin w województwie. Jest oświetlony elektrycznie i posiada karczmę, trzy teatry, osiem kasyn i wiele sklepów.
W 1931 r. , Podczas wyborów samorządowych , La Vall d'Uixó w przeważającej większości głosowała za Republiką : pierwsze głosowanie zostało odwołane, drugie, 5 czerwca, dało 14 z 17 mandatów Republikanom-Socjalistom. Następnie rozpoczął się okres gwałtownych konfliktów politycznych, religijnych i społecznych, zarówno w rolnictwie, jak iw przemyśle espadryli. Podczas wyborów w 1936 r. , W których partia komunistyczna uczestniczyła w La Vall d'Uixó od 1933 r. , Gmina oddaje głosy na Front Ludowy w drugiej turze. Kiedy wybuchła wojna domowa , La Vall d'Uixó pozostała lojalna wobec legalnej władzy, ale została zmuszona do zawieszenia głównych projektów ekspansji i urbanizacji rozpoczętych od 1931 roku . Jak we wszystkich rewolucyjnych Hiszpanii , gmina zorganizowała swoje instytucje, aresztowała znanych podejrzanych (między wrześniem 1936 a marcem 1937 roku odbyły się 24 egzekucje doraźne, w tym biskup Segorbe Miguel Serra Sucarrats, stracony w La Vall d'Uixó przez socjalistyczną milicję) prawicowi sympatycy, tworzy bataliony ochotników, uspołecznia handel i przemysł na rzecz spółdzielni, emituje własną walutę. Partia Komunistyczna i CNT-FAI pojawiają się w instytucjach miejskich, kościołów i deputacji prowincjonalnego są podpalono. Pod koniec 1937 roku w La Vall d'Uixó przybyli pierwsi uchodźcy ze stref walk i doświadczyli pierwszych bombardowań. Zbliżanie się na front wiosną 1938 r. Wymusiło budowę fortyfikacji i doraźnych okopów; 22 czerwca miasto, położone na republikańskiej linii obronnej XYZ , zostało ewakuowane i pozostanie w nim przez dwa miesiące, aż republikańska ofensywa na Ebro oczyści region. To wyjaśnia liczne zniszczenia, których doznał, chociaż nie zostało zabrane przez armie Franco przed generalną kapitulacją Republikanów 28 marca 1939 roku .
Pod koniec wojny miasto uzyskało status „pueblo adoptado” w celu umożliwienia szybkiej odbudowy i uniknięcia emigracji dzięki inwestycji państwa. Od 1939 do 1941 roku , co najmniej 24 lewicowi przeciwnicy gminy były strzał, do którego dodano równoważna liczba więźniów politycznych; liczba ta pozostaje niska w porównaniu z okolicznymi wioskami. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku La Vall d'Uixó szybko się rozwijała dzięki silnej imigracji ekonomicznej z całej Hiszpanii, związanej z rozwojem przemysłu obuwniczego.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1979 | 1983 | Pedro Navarro Lereu - Vicente Zaragoza Michavila | PCE | |
1983 | 1987 | Vicente Zaragoza Michavila | PCE | |
1987 | 1991 | Vicente Zaragoza Michavila | PCE | |
1991 | 1995 | Ernesto Fenollosa Dziesięć | PSPV - PSOE | |
1995 | 1999 | Vicent Aparici Moya | PP | |
1999 | 2003 | Vicent Aparici Moya | PP | |
2003 | 2007 | Josep Tur Rubio | PSPV | |
2007 | 2011 | Isabel Bonig Trigueros | PP | |
2011 | 2015 | Oscar Clavell López | PP | |
2015 | 2019 | Tania Baños Martos | PSPV |
La Vall d'Uixó jest miastem partnerskim z:
1779 | 1800 | 1857 | 1887 | 1900 | 1910 | 1920 | 1930 | 1940 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3000 (szac.) | 6000 (szac.) | 7 229, | 8,506 | 8 643, | 8 856, | 8,807 | 9.216 | 9,630 |
1950 | 1960 | 1970 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1991 | 1996 | 2002 | 2007 | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11 712, | 18,596 | 24 105, | 26,145 | 27,387 | 28 283, | 29,871 | 31 978, | - |
Święta patrona odbywają się w kwietniu i październiku. Pierwsze, poświęcone Saint Vincent Ferrier , dają początek słynnym „Targom rolniczym, mechanicznym i handlowym”, które przyciągają turystów z całej prowincji. Drugie poświęcone są Świętej Rodzinie i Świętemu Chrystusowi. Obaj łączą tradycję walk byków „ bous al carrer ” z religijnym uczuciem, któremu zawdzięczają swoje istnienie. Pomiędzy tymi dwoma datami odbywają się 22 festiwale sąsiedzkie.
Możemy również wspomnieć o Fallas w San José w marcu; i święto Penyes pod koniec lipca.
Działalność gospodarcza i przemysłowa miasta od dawna koncentruje się na produkcji rolnej i dwóch ważnych rzemiosła: z buta , wykonane z XVII -tego wieku przez imigrantów z Maestrazgo i ceramiki .
Produkcja skala sneakers stopniowo nabrały charakteru przemysłowego, ale doświadczony decydujący rozwój w pierwszej połowie XX th wieku wraz z utworzeniem przedsiębiorstwa rodzinnego Segarra [1] , który stał się w 1941 roku oficjalnym dostawcą hiszpańskiej armii z Franco i przyniósł ze sobą rozwój gminy. Ta industrializacja wyszła poza samą firmę Segarra i towarzyszyło jej powstanie niezliczonych fabryk obuwia, nie oznaczając jednak zaniku rolniczego charakteru miasta.
Ten brak dywersyfikacji przemysłowej, pomimo pojawienia się przemysłu płytek , naraził gminę na kryzys sektora obuwniczego, który doprowadził do zamknięcia wielu przedsiębiorstw i wzrostu bezrobocia .
Produkcja rolnicza to głównie ogrodnictwo towarowe.
Podstawowe przepisy kuchni La Vall d'Uixó są takie same, jak te z kuchni Walencji w ogóle. Na przykład paella jest bardzo powszechna. Możemy jednak przytoczyć kilka charakterystycznych dań: