Syria pod panowaniem Imperium Osmańskiego


 Ten artykuł jest szkicem dla Iraku , Izraela , Libanu , Syrii i Turcji .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Osmańska Syria
سورية في العصر العثماني

1516-1918


Flaga Imperium Osmańskiego
Prowincje Syrii Osmańskiej około 1900 Ogólne informacje
Status Prowincje Imperium Osmańskiego
Języki) arabski , osmański turecki
Zmiana Księga osmańska
mamelucki sułtan
( 1 ul )1250-1257 Al-Muizz Izz ad-Dîn Aybak
( D er )1516-1517 Zatoka Al-Achraf Tuman
sułtan osmański
( 1 ul )1516-1520 Selim I st
( D er )1918-1920 Mehmed VI

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Otomana Syria dotyczy Levant w imperium tureckiej pomiędzy 1516 i 1920 roku . Syria w epoce osmańskiej obejmowały Syrię , na Liban , Izrael , na Zachodnim Brzegu , w Strefie Gazy , z Jordan i części Iraku i Turcji .

Historia Osmańskiej Syrii

W tym okresie firmany (dekrety) Wzniosłej Porty z 1839 r. i, bardziej zdecydowanie, z 1856 r. - zrównały status poddanych muzułmańskich i niemuzułmańskich. Ci pierwsi, czując tę ​​utratę wyższości, regularnie atakują i masakrują wspólnoty chrześcijańskie – w Aleppo w 1850, w Nablusie w 1856, w Damaszku i Libanie w 1860. Wśród długofalowych konsekwencji tych wewnętrznych konfliktów będzie pojawienie się „ Liban zdominowany przez chrześcijan w latach 20. i 40. (warto wspomnieć, że francuska kuratela nad Syrią po porozumieniach Sykes-Picot miała duży udział w tworzeniu nadmorskiego państwa z wpływami chrześcijańskimi) oraz głęboki podział między palestyńskimi chrześcijanami i muzułmanami w obliczu napływu syjonistów po I wojnie światowej.

Masakra tysięcy chrześcijańskich cywilów podczas konfliktu w Libanie w 1860 roku doprowadziła do wysłania sił ekspedycyjnych mocarstw europejskich. Pod rosnącą presją europejską, głównie ze strony Francji, osmański dekret z 1861 r. przekształcił „Al Kaimaqumyateen”, stary reżim oparty na reżimie religijnym, który doprowadził do wojny domowej, w Moutassarifate góry Libanu , rządzony przez mutasarifa, który zgodnie z prawem miał być chrześcijaninem spoza Libanu. Prowadzi to do autonomii Libanu vis-à-vis Damaszku.

Populacja

Podróżny i eseista Volney , w końcu XVIII -go  wieku pięć grup ludności: z arabskich muzułmanów, którzy stanowią zdecydowaną większość „ Greków ”, to znaczy, prawosławni i maronitów, turkmeński , Kurdowie i Beduini . W Turkmeni Syrii , powiedział, numerowane około 30000 w pashaliks Aleppo i Damaszku . Wędrują latem ze swoimi stadami na wyżynach Anatolii . Uchodzą za dobrych wojowników i zachowują pewną niezależność w stosunku do potęgi osmańskiej, ale ich podziały klanowe nie pozwalają im odgrywać ważnej roli politycznej. Według tego samego autora, te dwie prowincje mają 20 000 namiotów (rodzin) Kurdów w Syrii  (w) , przeważających na obszarach górskich na wschód od Antiochii  : mają reputację szabrowników.

An krosna emigracji początkowo dość małe, do Egiptu, do XVIII th  wieku, czasu, XIX th i XX th  century do obu Ameryk i Afryki Zachodniej (patrz libańskiej diaspory i syryjskie Diaspory . I odwrotnie, po Traktacie z Berlina (1878) Lewant przyjął dziesiątki tysięcy przesiedleńców z Bałkanów i Kaukazu ( muhacir  (en) ).

Całkowita populacja Osmańskiego Lewantu jest znana ze spisów i szacunków z dużym marginesem błędu.

Administracja terytorialna

Syria , po zdobycie przez Selim I er w 1517, jest podzielony na dwie eyalets ( pachalics ): Damaszku i Aleppo każdy zawiera kilka podrejonów zwane Sandjaku . Trypolis Ejalet został stworzony w 1579 roku, że od Raqqa ( Urfa ) w 1586 roku, że od Sydonu w roku 1660. Od roku 1865, Ottoman Syria została podzielona pomiędzy vilayets Syrii (Damaszek), Aleppo , Bejrut (utworzony w 1888), The moutassarifat z Mount Liban i sandjak lub moutassarifat z Jerozolimy (odłączony w 1872 r.).

Organizacja sandjaków pod koniec okresu osmańskiego

Wilayet Syrii

Aleppo Vilayet

Bejrut Vilayet

Autonomiczne Moutassarifats

Uwagi i referencje

  1. (w) Robert Mantran ( reż. ), Historia Imperium Osmańskiego , Paryż, Fayard ,1989, 810  pkt. ( ISBN  978-2-213-01956-7 , OCLC  968175287 ) , s .  378 do 380
  2. (w) Benny Morris Fragment książki Sprawiedliwe ofiary: historia konfliktu syjonistyczno-arabskiego, 1881-1999 , dostęp 27 września 2015
  3. Volney, Podróż w Syrii i Egipcie, w latach 1783, 1784 i 1785 , Paryż 1785; Paryż, Volland i Dessenne, 1787, 2 tomy, 1787, t. 1, s.  337-340
  4. Volney, Podróż w Syrii i Egipcie, w latach 1783, 1784 i 1785 , Paryż 1785; Paryż, Volland i Dessenne, 1787, 2 tomy, 1787, t. 1, s.  340-344
  5. Samman Mouna Liliane "sytuację demograficzną Syria" w Ludności, 31 th br N O  6, 1976 , str.  1253-1288 .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne