Zatoka Al-Achraf Tuman

Zatoka Al-Achraf Tuman Obraz w Infobox. Funkcjonować
Mameluk Burjite Sultan
Egipt
1516-1517
Al-Achraf Qânsûh Al-Ghûrî Selim I
Biografia
Narodziny 1474 lub 1475
Aleppo
Śmierć Pomiędzy 13 kwietnia 1517 i 14 kwietnia 1517
Kair
Czynność Polityk
Rodzina Burjites
Inne informacje
Religia Sunnizm

Al-achraf Tuman Bay ( 1477 - 1517 ) był ostatnim Burjite mameluków sułtana do panowania w Egipcie od 1516 do 1517 roku . Został obalony przez sułtana osmana Selima I st Yavuz i stracony.

Biografia

Plik 24 sierpnia 1516Mamelucki sułtan Al-Achraf Qânsûh Al-Ghûrî poniósł poważną klęskę przed Turkami podczas bitwy pod Marj Dabiq, która miała miejsce 44  km na północ od Aleppo w Syrii . Qânsûh Al-Ghûrî zmarł wkrótce po bitwie, prawdopodobnie w wyniku udaru, chyba że popełnił samobójstwo połykając truciznę. Selim otrzymuje zgłoszenie kalifa Al-Mutawakkila, które jest traktowane z szacunkiem. System łączności gołębi pocztowych , który istniał w 1303 roku podczas bitwy pod Marj as-Suffar z Mongołami za panowania Bahrytów , nie istniał od dawna. Kair pozostaje czterdzieści dni, nie wiedząc, że sułtan nie żyje.

W Kairze ci, którzy przeżyli, tworzą przerażający obraz bitwy. Emirowie spotykają się, aby mianować nowego sułtana. Zatoka Tuman, która pełniła funkcje regenta pod nieobecność sułtana, jest mianowana jednogłośnie (11 października 1516). Został zaprzysiężony przed Al-Mustamsikiem , ojcem Al-Mutawakkila, któremu przekazał funkcje kalifa w 1509 roku.

Zatoka Tuman próbuje wyciągnąć wnioski z porażki Marja Dabiqa, reorganizując armię. Ma wyprodukowaną brakującą broń palną. Ta broń nie podoba się mamelukom, którzy wolą swoją tradycyjną broń. Ci, którzy je dzierżą, to Czarni lub mieszkańcy Afryki Północnej. Sułtan zlecił również wykonanie armat.

W tym samym czasie Zatoka Tuman próbuje podążać drogą dyplomatyczną. Wysłał ambasadorów do króla Safavida Ismaila I st . Na próżno prosi go o zaatakowanie Osmanów w północnej Syrii. W marcu 1517 roku w Wenecji mówi się, że papież Leon X wyznaczył Janusa Lascarisa na ambasadora w Zatoce Tuman, o którym mówi się, że wezwał Rzym o pomoc przeciwko Selimowi. Rok wcześniej, plotka zgłoszona przez ambasadora Wenecji mówiła o strachu, jaki miał Papież podczas polowania, kiedy zobaczył osmańską flotę dwudziestu siedmiu kłód na wybrzeżu wokół Civitavecchia . Zatoka Tuman zmarła, zanim odbyła się ta ambasada.

Selim jest zdeterminowany, aby szybko poprowadzić kampanię. Jego armia jest zmęczona i daleko od baz. Żołnierze, którzy robili duże botki w Damaszku, chętnie wracają jak najszybciej. Selim wysyła list do Tuman Bay, w którym czytamy: „Jestem porucznikiem Boga na Ziemi… Jeśli chcesz uciec od mojej zemsty, dokonaj zmiany w Kairze w naszym imieniu, zrób to samo dla khotby, a będziesz naszym przedstawiciel w Egipcie. Będziesz rządził terytorium od Gazy, łącznie z Egiptem, a ja utrzymam region Damaszku aż do Eufratu . Jeśli nie podporządkujesz się naszemu posłuszeństwu, wejdę do Egiptu, zabiję tam wszystkich Turków. „ Pod naciskiem emirów Tuman Bay odrzuca tę ofertę, ponieważ uważa, że ​​jego przygotowania wojenne są wystarczające, aby przeciwstawić się Selimowi i nie akceptuje idei zostania wasalem Osmanów.

Wojska mameluckie poniosły pierwszą klęskę w rejonie Gazy. Mamelucy zostają zmiażdżeni przez artylerię osmańską. Osmanie plądrują Strefę Gazy i przegrupowują się, by zaatakować Kair. Ta pierwsza porażka przekonuje Zatokę Tuman do bezzwłocznego ataku wbrew radom emirów. Za radą emirów Zatoka Tuman przygotowuje się do przechwycenia wojsk osmańskich w Ridaniya na drodze w pobliżu Kairu ze Strefy Gazy na wybrzeżu. Jego przygotowania są nieaktualne z powodu zdrady niektórych emirów przekazanej wrogowi. Plik23 stycznia 1517The bitwa pod ar-rajdanijją zaczyna się od pojedynku artyleryjskiego. Słaba artyleria mameluków nie wytrzymała siły ognia Turków. Zatoka Tuman musi wycofać się do Kairu z pozostałymi siłami. W kolejnych dniach bitwa toczyła się dalej na ulicach Kairu. Plik31 stycznia 1517, Selim ogłasza amnestię. W ten sposób kończy walkę, ale powstrzymuje mameluków, którzy się poddają. Niektórzy zostaną zabici, inni zostaną sprzedani jako niewolnicy w Stambule . Tego samego dnia kalif Al-Mutawakkil wraca do Kairu.

Stając się panem Kairu, Selim wysyła ambasadę do Zatoki Tuman, aby zaproponować pokój przeciwko uznaniu zwierzchnictwa osmańskiego. Ambasada zostaje przechwycona przez oddział mameluków, którzy zabijają wszystkich jej członków. Selim reaguje rozstrzelaniem trzech lub czterech tysięcy mameluków i około sześćdziesięciu emirów. Następnie rozpoczyna pościg w delcie Nilu . Zatoka Tuman znajduje schronienie u arabskiego wodza, który jest mu wdzięczny. Tuman Bay zostaje przez to zdradzona. Początkowo Selim nie chce stracić Tuman Bay, ale uciekinierzy przekonują go, że stanowi zagrożenie. Plik13 kwietnia 1517, Tuman Bay zostaje doprowadzony do drzwi Zuwayla  (w środku ), gdzie się powiesił. Mężczyźni, którzy mu towarzyszyli, mają odcięte głowy.

Następnie Selim daje temu, który zdradził Qânsûha Al-Ghûrî w czasie zdobycia Aleppo, tytuł wicekróla Egiptu pod kuratelą osmańską. Kalif Al-Mutawakkil i jego rodzina zostają wysłani łodzią do Stambułu, podczas gdy Selim wraca ze swoją armią przez Syrię.

Selim chwyta insygnia władzy kalifat w Kairze, jednak Ottoman Sultan Kalif pod skrzynią biegów jest fikcją utworzeniu XIX th  century. Al-Mutawakkil zmarł w 1543 roku w Stambule .

Uwagi i odniesienia

  1. w języku arabskim: al-ʾašraf ṭūmān bāy, لأشرف طومان باي
  2. Tuman Bay miał czterdzieści lat w chwili swojej śmierci w 1517 roku według André Clot , op. cit. , „Śmierć sułtana”, s.  258
  3. André Clot , op. cit. , „Marj Dabiq, wielka bitwa”, s.  249
  4. André Clot , op. cit. , „Ostatni sułtan”, s.  250
  5. André Clot , op. cit. , „Ostatni sułtan”, s.  251
  6. André Clot , op. cit. , „Ostatni sułtan”, s.  252
  7. Kenneth M. Setton , Proceedings, American Philosophical Society , vol.  113, Amerykańskie Towarzystwo Filozoficzne,1969( ISBN  978-1-4223-7144-2 , czytaj online ) , „Leo X and the Turks”, s.  392
  8. André Clot , op. cit. , „Ostatni sułtan”, s.  253
  9. André Clot , op. cit. , „Od porażki do porażki” s.  253
  10. w języku arabskim: ar-rīdānīya, الريدانية
  11. André Clot , op. cit. , „Ostatni sułtan”, s.  254-255
  12. André Clot , op. cit. , „Ostatnie walki”, s.  255-256
  13. André Clot , op. cit. , „Śmierć sułtana”, s.  258
  14. André Clot , op. cit. , „Mamelukowy namiestnik Egiptu”, s.  261
  15. (w) Clifford Edmund Bosworth , op. cit. ( czytaj online ) , „Kalifowie w Kairze 659-923 / 1261-1517”, s.  7-10, Janine & Dominique Sourdel , op. cit. , „Abbasids, 749-1517”, s.  11i Janine & Dominique Sourdel , op. cit. , „Kalifat”, s.  181co stanowi, że oficjalny tytuł Kalifa i Wodza Wierzących nigdy nie został przyjęty przez Turków. To otomańska konstytucja z 1876 r. Stanowi, że „sułtan jako kalif jest obrońcą religii muzułmańskiej. ”.
  16. (w) PM Holt , Peter Malcolm Holt , Ann KS Lambton i Bernard Lewis , The Cambridge history of Islam , vol.  1, Cambridge University Press ,1977, 544  str. ( ISBN  978-0-521-29135-4 , czytaj online ) , „Dodatek: The Ottoman and the califhate”, s.  320

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia