Scirè (łódź podwodna, 1938)

6 torped rury 533 mm (4 po stronie przedniej i 2 z tyłu)
6 torpedy
jeden pojedynczy pokład działowy OTO 100/47 Mod. 1931
152 nabojów
2 pojedyncze karabiny maszynowe Breda Model 1931 13,2 mm

Zakres działania

Na powierzchni: 3180 mil morskich przy 10 węzłach
Pod wodą: 74 mil morskich przy 4 węzłach

Flaga

Izrael

Lokalizacja

Informacje kontaktowe

33 ° 00 ′ 10 ″ północ, 34 ° 00 ′ 12 ″ wschód

Geolokalizacja na mapie: Izrael

Scirè

Geolokalizacja na mapie: Morze Śródziemne

Scirè

Scire (znany również jako Scire ) to włoski Adua klasy podwodny , uruchomiona w drugiej połowie 1930 roku, a który służył w Regia Marina podczas II wojny światowej .

Jej nazwa pochodzi od włoskiego imienia dla etiopskiego regionu z Shire (włoski: Scire), następnie część Włoska Afryka Wschodnia , scena bitwy o tej samej nazwie między włoskim i wojsk abisyński podczas wojny w Etiopii (1936).

Charakterystyka

Okręty podwodne klasy Adua to małe krążące okręty podwodne o pojedynczym kadłubie z podwójnym centralnym dnem i wybrzuszeniami bocznymi, praktycznie identyczne jak te z poprzedniej serii Perla, której stanowią powtórzenie. Jest to największa seria klasy 600 i daje dobre wyniki podczas konfliktu, chociaż prędkość powierzchni jest raczej niska, łodzie są solidne i zwrotne. Istnieją niewielkie różnice w ruchu i szczegółach konstrukcyjnych między jednostkami zbudowanymi w różnych lokalizacjach.

Oni przeniósł 697.25 ton na powierzchni i 856.40 ton podwodnych. Okręty podwodne miały 60,18 m długości, 6,45 m szerokości i 4,7 m zanurzenia.

Do nawigacji naziemnej okręty podwodne były napędzane dwoma silnikami wysokoprężnymi o mocy 600 koni mechanicznych (447 kW), z których każdy napędzał wał napędowy. Po zanurzeniu każde śmigło było napędzane silnikiem elektrycznym o mocy 400 koni mechanicznych (298 kW). Te silniki elektryczne były zasilane akumulatorem kwasowo-ołowiowym składającym się ze 104 ogniw. Mogły osiągnąć 14 węzłów (26 km / h) na powierzchni i 7,5 węzłów (13,9 km / h) pod wodą. Na powierzchni klasa Adua miała zasięg 3180 mil morskich (5890 km) przy prędkości 10,5 węzłów (19,4 km / h), w zanurzeniu miała zasięg 74 mil morskich (137 km) przy 4 węzłach (7,4 km / h). h)

Okręty podwodne były uzbrojone w sześć 21- calowych wewnętrznych wyrzutni torpedowych, cztery z przodu i dwie z tyłu. Jedna torpeda przeładunkowa była przenoszona na każdą wyrzutnię, w sumie dwanaście. Byli również uzbrojeni w działo pokładowe OTO 100/47 kal. 100 mm przeznaczone do walki na powierzchni. Lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z jednej lub dwóch par karabinów maszynowych Breda Model 1931 13,2 mm

Budowa i uruchomienie

Scire jest zbudowany przez Odero-Terni-Orlando (OTO) stoczni z Muggiano w La Spezia we Włoszech , a zawieszone na30 stycznia 1937. Jest uruchomiony na6 stycznia 1938i została zakończona i oddana do użytku na25 kwietnia 1938. Zostaje oddany do użytku tego samego dnia w Regia Marina .

Historyczny

Pierwsze misje

W dniu wejścia Włoch w II wojnie światowej , Scire opiera się w La Spezia , w XV th eskadry z I st grupy okrętów podwodnych . Dowódcą jednostki jest porucznik (tenente di vascello) Adriano Pini .

W Czerwiec 1940, działa poza Cape Noli i Cape Dell'Armi , bez rezultatu.

Zamiast tego w lipcu działa na północny zachód od Asinary . Plik10 lipcaOkoło 20 godzin, to spotyka się z francuskim parowego Sheikh (1057 ton o pojemności brutto lub BRT) w pobliżu Asinara uderzające go z torpedy i płynącego do 20:30; potem ratuje załogę.

Atak na Gibraltar

Postanowiono wtedy przypisać okręt podwodny do Xe Flottiglia MAS i przekształcić go w statek „zbliżający się” dla ludzkich torped , maiali (Siluro a Lenta Corsa lub SLC).

W sierpniu-Wrzesień 1940okręt podwodny jest następnie modyfikowany do nowego zastosowania: armata 100/47 Mod. 1935 i jego amunicja, dwie torpedy i inne zbędne materiały zostały wycofane; zmniejszono wymiary wieży ( kiosku ). Na pokładzie łodzi podwodnej umieszczono trzy uszczelnione cylindry (jeden z przodu wieży i dwa z tyłu, obok siebie), w których można pomieścić jak najwięcej SLC. Te cylindry o wadze 2,8 tony mogą pomieścić do 90 metrów głębokości.

Aby lepiej zakamuflować łódź podwodną, Scirè został przemalowany na „blady zielonkawy odcień”, który okazał się najbardziej odpowiedni do pomylenia go z nocnym niebem. Innym sposobem kamuflażu łodzi podwodnej było zamalowanie części zielonej farby zarysu łodzi rybackiej, której dziób był skierowany w kierunku przeciwnym do tego z Scirè . Okrętem podwodnym dowodził komandor porucznik książę Junio Valerio Borghese .

Wraz z Scirè X e Flottiglia MAS przeprowadzi serię dobrze znanych operacji, których kulminacją będzie słynny nalot na port w Aleksandrii .

Plik 24 września 1940okręt podwodny opuszcza La Spezię w celu przeprowadzenia operacji „BG 1”, ataku trzech SLC na brytyjską bazę w Gibraltarze . Plik29 wrześniapodczas gdy Scirè znajdował się około 45 mil morskich (80 km) od portu w Cieśninie, otrzymał rozkaz przerwania misji i udania się do La Maddalena : Force H - brytyjska formacja morska z siedzibą na Gibraltarze, cel ataku - po lewej do operacji wsparcia konwoju, pozbawiając misję celu. Z La Maddalena łódź podwodna wróciła do La Spezii.

Następnie zorganizował nowy atak na Gibraltar, operację „BG 2”. Okręt podwodny opuszcza liguryjską bazę o godzinie 5.1521 października, przewożąc na pokładzie trzy SLC z 6 operatorami: kapitan Teseo Tesei z inżynierii morskiej z sierżantem nurkiem Alcide Pedretti , porucznik (marynarka) Gino Birindelli z podrzędnym nurkiem Damosem Paccagnini , porucznik (marynarka) Luigi Durand de la Penne z drugim głównym nurkiem Emilio Bianchi .

O 20:30 26 października, przybył na planowany obszar, łódź podwodna jest na powierzchni około 38 mil morskich (70 km) od Punta Europa . Dwie godziny później, gdy zanurzał się w niewielkiej odległości od Punta Almina , został zmuszony do nurkowania z powodu obserwacji dwóch niszczycieli , zmuszając tym samym do odłożenia przejścia przez cieśninę. Okręt podwodny przez dwie noce bezskutecznie próbował przekroczyć cieśninę. Udało mu się - nurkując, z wielkim trudem - 29. O godzinie 11:45 tego dnia okręt podwodny wylądował na dnie 72 metrów w zatoce Tolmo i pozostał tam do około godziny 17:00, kiedy to odpływ przypływu. zaczął wpychać go głębiej w cieśninę. Następnie osiągnął 57 metrów i wynurzył się o 20:35. Następnie płynie w kierunku Gibraltaru, wypływając na powierzchnię, aż do godziny 21:05, otoczony przez reflektor przybrzeżny, musi kontynuować nurkowanie z pewnymi problemami. Dwukrotnie próbował ominąć zaporę, wynurzając się na powierzchnię, ale próby zakończyły się niepowodzeniem i brytyjskie statki wystrzeliły go bez dotykania go. Plik30 października o godzinie 1:21 kładzie się na dziesięciometrowym dnie 350 metrów od brzegu, ao godzinie 2:19 wypuszcza SLC.

Misja nie powiodła się, ponieważ żaden z okrętów wyznaczonych jako cele nie został zatopiony, wszystkie trzy SLC wykazywały problemy techniczne. Ten z Tesei , opuszczony przez załogę z powodu problemów nie tylko z oddychaniem, raz wystrzelony na południe, zmienił kierunek i ostatecznie zawiódł, gdy śmigło nadal pracowało na plaży La Línea , na neutralnym terytorium (nie udało się jednak uniknąć Brytyjczycy, którzy - mając na miejscu informatora ze służb wywiadowczych - badali ją z jak największej odległości, zanim Hiszpanie wygrali w arsenale ). Następnie dwaj operatorzy wrócili do Włoch z pomocą wojskowej służby informacyjnej, podobnie jak Durand de la Penne i Bianchi , którzy dotarli do wybrzeża, pływając po awarii i zatonięciu swojej łodzi. Birindelli przybył około 70 metrów od zamierzonego celu, pancernika HMS Barham (04) , po czym silnik zgasł, a SLC przestała działać. Po 30 minutach ciągnięcia samego pojazdu po dnie, próbując zbliżyć się do pancernika, Birindelli decyduje się zdetonować ładunek i pozostawić urządzenie tam, gdzie się znajduje: po powrocie z trzech lat więzienia Birindelli otrzymuje złoty medal za waleczność . W międzyczasie Scirè rozpoczyna nawigację powrotną: okręt podwodny zacumował w La Spezii wieczorem3 listopada.
Dowódca Borghese otrzymał Złoty Medal Waleczności Wojskowej za śmiały wyczyn zbliżenia się do bazy wroga na Gibraltarze.

Misja była cenną lekcją dla przyszłych misji: wykazano, że sprzęt (SLC i aparat oddechowy) pozostaje do opracowania, że podejście łodzi podwodnej do portu jest wykonalne, że można ominąć przeszkody Gibraltaru, oraz że operatorzy mieli fizyczne możliwości wykonania misji. Dowódca Borghese zauważył również, że przed podjęciem wyjątkowych wysiłków, takich jak misja, nie zaleca się transportu i zamykania operatorów okrętów szturmowych w zamkniętym, ograniczonym i słabo wentylowanym środowisku, takim jak zbliżający się okręt podwodny. Aby uniknąć tej konieczności, zdecydowano się wykorzystać tankowiec Fulgor , który od początku wojny stacjonował w Kadyksie , jako bazę wsparcia dla kolejnych misji na Gibraltar. W przyszłości operatorzy dotarliby do Hiszpanii samolotem, a następnie zostaliby przeniesieni na statek niezależnymi środkami, specjalnie zorganizowanymi przez agentów marynarki wojennej z siedzibą w Hiszpanii.

Pod koniec miesiąca Styczeń 1941podczas gdy British Force H opuścił Gibraltar w kierunku wschodnim (celem było zbombardowanie Genui ), Scirè tymczasowo powrócił do swojej pierwotnej pracy i został rozmieszczony w zasadzce obronnej około piętnastu mil morskich (32 km) na południowy wschód od Capo Mele . Jednak ze względu na złą pogodę brytyjska eskadra marynarki powróciła do portu po zaatakowaniu samolotami tamy Santa Chiara na rzece Tirso , bombardowanie i tak zostało przeprowadzone.9 lutego 1941.

Plik 15 maja, Scirè , powrócił do roli statku podchodzącego, opuścił La Spezię do operacji "BG 3" z tylko jednym SLC na pokładzie. 22. o godzinie 4:13 wypłynął na powierzchnię Cieśniny Gibraltarskiej , wypływając następnego dnia o 23:30 przy wejściu do portu w Kadyksie i kierując się w stronę Fulgor . Następnie zaokrętował operatorów SLC (3 oficerów i 3 podoficerów), załogę rezerwową (jeden oficer i jeden podoficer) oraz kapitana medycznego Bruno Falcomata . Misja jest jednak pełna nieprzewidzianych okoliczności: jeden z operatorów - porucznik (marynarka) Amedeo Vesco - czuje się chory, jeden z SLC nie może wyjechać, zmuszając dwóch operatorów do przeniesienia się do pozostałych dwóch pojazdów jako „trzeci człowiek”. W porcie oba SLC zepsuły się, drugi operator - inżynier marynarki, kapitan Antonio Marceglia - poczuł się źle i operacja zakończyła się niepowodzeniem z powodu utraty pojazdów, a załoga musiała dopłynąć na terytorium Hiszpanii.

Po tej operacji nastąpiła operacja „BG 4”. Plik10 września 1941, Że Scire liście La Spezia po raz czwarty, z SLC 140 , 210 i 220 na pokładzie . 18 marca w Kadyksie przeładowano operatorów: porucznika Decio Catalano i kaprala nurkowego Giuseppe Giannoni przydzielono do SLC 140 , porucznika Amedeo Vesco i kaprala nurkowego Antonio Zorzoli do SLC 210 oraz porucznika Licio Visintini i kaprala nurkowego Giovanniego Magro w SLC. 220 (oprócz nich jest jeszcze dwóch rezerwowych i porucznik Giorgio Spaccarelli ). Plik19 wrześniao godzinie 23:30 Borghese został poinformowany o liczbie i położeniu statków w porcie w Gibraltarze, łódź podwodna osiadła na dnie rzeki Guadarranque, a 20 o godzinie 1:07 zwolniono SLC. W przeciwieństwie do poprzednich misji, „BG 4” jest sukcesem:

SLC 140 jest umieszczony ładunek wybuchowy w kadłubie dużych ownik pomocniczego Durham (10,893 ton o pojemności całkowitej lub TRB), która nie jest wyjęty z eksploatacji pewnego czasu;
SLC 210 wydobywał tankowiec Fiona Shell (2444 grt), który eksplodował i zatonął na dwie części [9];
SLC 220 uszkodził wojskowy tankowiec HMS Denbydale (8.145 grt), który pozostał na wodzie, ale złamany w stępce nie mógł się już poruszać i pozostał unieruchomiony w porcie jako okręt koszarowy i skład paliwa aż do jego wyburzenia .

Nalot na port w Aleksandrii

Jednak najbardziej znaną misją, dla której ta łódź podwodna przeszła do historii, jest operacja „GA 3” przeciwko bazie w Aleksandrii w Grudzień 1941. Okręt podwodny, po wejściu na pokład trzech siluri a lenta corsa (SLC lub torpedy o niskiej prędkości), opuścił La Spezię na3 grudniai dotarł na Leros 9 dnia tego miesiąca. 12 marca zaokrętowano ludzi przeznaczonych do operacji z trzema SLC: Durand de La Penne i Bianchi dla SLC 221 , kapitan Antonio Marceglia , inżynier morski i okręt podwodny Spartaco Schergat dla SLC 230 , kapitan Vincenzo Martellotta , rusznikarz morski i okręt podwodny Mario Marino dla SLC 223 . Plik14 grudnia, Że Scire liście Leros i po osiągnięciu Alexandria, stacjonuje czekając na harcerzy z Regia Aeronautica aby potwierdzić obecność celów w porcie: brytyjskie pancerniki Queen Elizabeth i dzielny . 17 lipca dotarło to potwierdzenie i łódź podwodna skierowała się do portu Alessandria. 18-tego około godziny 2.15 rano, po przybyciu na pole minowe, przepłynął na głębokość 60-100 metrów i tak dalej przez kilkanaście godzin, dochodząc do około 15:00, gdy dolny marynarz uniósł się blisko brzegu, dotykając na dnie na około 50 metrach, kontynuując „pełzanie” po dnie i ostatecznie zatrzymując się o 18:40 na głębokości 17 metrów, „na 1,3 mili morskiej (2,4 km), pod kątem 356 ° od światła zachodniego molo port handlowy w Aleksandrii ”. Pomiędzy 20:47, kiedy wyszedł na powierzchnię, a 21:30, SLC zostały wypuszczone pomimo pewnych problemów (porucznik medyczny Spaccarelli poczuł się chory i nie można było zamknąć włazów cylindrów). Scire na ponownym wejściu, musiał wyjść na powierzchnię dwa razy, aby zamknąć luki kontenerów, na ryzyko wykrycia, ale to w końcu dotarł Leros na 21 bez dalszych problemów, po czym wrócił do La Spezia na 29 po przejechaniu 3.040 mil (5630 km). Atak na Aleksandrię był, ze względu na swoje wyniki, najbardziej udanym z X Mas:

Durand de la Penne i Bianchi poważnie uszkodzili Vaillanta , który wymagał czterech miesięcy napraw;
Marceglia i Schergat osiągają jeszcze większy sukces, obezwładniając królową Elżbietę - okręt flagowy admirała Andrew Browne'a Cunninghama , dowódcę Floty Śródziemnomorskiej - który od półtora roku pozostaje niesprawny;
Martellotta i Marino uzyskali podwójny wynik, ponieważ osłabiając tankowiec Sagona (7554 BRT), uszkodzili nie tylko ten okręt, ale także niszczyciel HMS Jervis (G00) , który był u jej boku (i przez miesiąc pozostawał w naprawie). ).

Sukces ataku wywołał sensację również za granicą, ponieważ port w Aleksandrii został uznany za nie do zdobycia. Wszyscy operatorzy SLC, którzy weszli do portu, zostali schwytani i wrócili do służby po zawieszeniu broni8 września 1943( Armistice of Cassibile ) i wszystkie zostały odznaczone Złotym Medalem Waleczności Wojskowej , a także Komandorem Borghese i Flagą Scirè (jedna z zaledwie trzech jednostek morskich Regia Marina, które otrzymały taką odznaczenie); załoga okrętu podwodnego otrzymała pochwały od szefa sztabu marynarki wojennej, admirała Arturo Riccardiego .

Plik 8 marca 1942, Borghese , umieszczony na czele sekcji okrętów podwodnych X MAS, zostaje zastąpiony na czele Scirè przez porucznika Bruno Zelika .

Atak na Hajfę i wrak statku

Okręt pozostawał w porcie do Lipiec 1942, data zaplanowania operacji "SL 1": atak na port w Hajfie . W tej sytuacji okręt podwodny nie przewoziłby SLC, ale jedenastu „uomini Gamma” (nurków) z grupy Gamma , w tym dwóch oficerów i dziewięciu podoficerów i marynarzy. Plik27 lipca 1942, Scirè , pod dowództwem Bruno Zelika , opuścił La Spezię i2 sierpnia przybył na Leros.

Plik 6 sierpnia, wyjeżdża na „Operację SL 1” przeciwko brytyjskiemu portowi w Hajfie, gdzie musi zostawić nurków z grupy Gamma, którzy zmuszaliby ten port do załadowania ładunków wybuchowych na zacumowanych statkach brytyjskich. Akcja miała odbyć się w nocy10 sierpniaktóry był księżycem w nowiu . Kilkakrotnie komunikował się z bazą na Rodos, gdzie znajdował się dowódca lądowy operacji, komandor porucznik Max Candiani . Po10 sierpnia, Scirè nie przekazał więcej wiadomości. Na próżno próbowali skontaktować się z okrętem podwodnym aż do 18 dnia miesiąca, a kiedy rzeczywistość stała się jasna,31 sierpniajednostka została uznana za zaginioną na morzu podczas działań wojennych.

W swoim dzienniku Candiani odnotowała 17 sierpnia:

„Za 22 godziny wchodzę w posiadanie zdjęcia wykonanego na wysokości 9 000 metrów. Żaden statek nie jest uszkodzony ani nie ma śladów forsowania portu. Wychodzimy z tego, że Scirè , o którym nie mamy żadnych wiadomości, nie dotarł do operatorów, którzy zatapiają się ”. (Komandor porucznik Max Candiani the 17 sierpnia 1942)

Dopiero później można było poznać los zarezerwowany dla łodzi podwodnej. W komunikacji z dowództwem Włosi polegali na Niemcach, nieświadomi, że system szyfrujący Enigma został zhakowany. Tak więc Brytyjczycy, zauważając okręt podwodny podczas podejścia, pozwolili mu bezpiecznie dotrzeć w pobliże wejścia do portu, aby zaatakować go z kilku kierunków i zamknąć drogę wyjścia. O godzinie 10:30 Scirè , zauważony przez samoloty, został zaatakowany bombami głębinowymi przez uzbrojony trawler HMT Islay . Poważnie uszkodzony i wynurzający się, aby zapobiec śmierci całej załogi, okręt podwodny został natychmiast zaatakowany przez baterie przybrzeżne, które po uderzeniu w wieżyczkę ( kiosk ) i przód łodzi podwodnej spowodowały, że zatonął. Szybko ze złamanym kilem przed załogą mógł ją opuścić. Po zatonięciu Islay wykonał ostatni przelot, wystrzeliwując sześć kolejnych ładunków głębinowych, aby zakończyć zniszczenie Scirè .

Całkowita utrata

Inne bomby zrzucono na zatopiony Scirè . Chociaż nie jest to pewne, jest bardzo prawdopodobne, że po zatonięciu, niektórzy ludzie pozostali przy życiu wewnątrz Scirè , uwięzieni w niezalanych przedziałach, i że zginęli w wyniku eksplozji ostatnich bomb z Islay . Następujące elementy potwierdzają tę hipotezę:

odkrycie na plaży w Hajfie, ul 14 sierpnia, ciała kapitana Egila Chersi i zastępcy dowódcy Eugenio Del Bena , dwóch ludzi z „Gammy” zaokrętowanych w łodzi podwodnej. Ponieważ nie wydaje się możliwe, aby dwa ciała przypadkowo uciekły z wraku łodzi podwodnej, jest prawdopodobne, że dwóm najeźdźcom udało się uciec z wraku złożonego na dnie morskim (ale nie całkowicie zalanym) natychmiast po zatonięciu, zabijając przez wstrząs ostatnich bomb zrzuconych z Islay ;
odkrycie podczas prac - prowadzonych w 1984 roku - odzyskania ciał szkieletu mężczyzny wewnątrz włazu awaryjnego (co sugeruje, że był to ocalały, który próbował wyjść);
fakt, że również w 1984 r. większość ciał znaleziono w tylnej części łodzi podwodnej: jakby się tam zgromadziły, ponieważ przednia część została zalana.

Z Scirè zginął dowódca Zelik , 6 innych oficerów, 42 podoficerów i marynarzy załogi oraz dwóch oficerów, 9 podoficerów i marynarzy X MAS.

Okręt podwodny wykonał 14 misji wojennych, pokonując 12 488 mil morskich (23 129 km) na powierzchni i 1381 mil morskich (2558 km) pod wodą.

Wydarzenia powojenne

Po utworzeniu państwa Izrael jej wrak - spoczywający na 35-metrowym dnie, podzielonym na dwie części - został zaokrąglony przez ludzi Shayeteta .

Po zawarciu paktu między rządami Włoch i Izraela, 2 września w 28 września 1984, statek pomocniczy Marina Militare Italiana Anteo przeprowadził operacje odzyskiwania 42 ciał.

Przy tej okazji odzyskano również różne części kadłuba, usunięte podczas poprzedniej próby odzyskania. Były to części kokpitu, różne kawałki desek i dwa cylindry z torpedami o niskiej prędkości (siluri a lenta corsa). Fragmenty wydobyte z wraku są przechowywane w muzeum bazy morskiej Augusta , Arsenale La Spezia i Arsenale Wenecji, natomiast podstawa beczki wraz z częścią poszycia znajduje się w Sacrario delle Bandiere w Vittoriano .

W 2002 roku wrak uległ uszkodzeniu w wypadku, którego dynamika jest niejasna: według niektórych źródeł niektóre jednostki Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (w tym USS Apache ) próbowały odzyskać wrak podczas wspólnych ćwiczeń z siłami izraelskimi, inne twierdzą, że było po prostu przypadkowym uziemieniem kotwic tych jednostek na wraku Scirè . Po tym wydarzeniu nurkowie Marynarki Wojennej zapieczętowali wrak, aby uniemożliwić nurkom wejście.

Plik 18 grudnia 2004w rocznicę ataku na Aleksandrię, w obecności byłego najeźdźcy Emilio Bianchi , zwodowano nowy okręt podwodny typu 212 pod nazwą Scirè .

Pod koniec lat 90. w miejscowości Cava de 'Tirreni nazwano ulicę na cześć okrętu podwodnego Scirè, a ofiarom umieszczono tablicę pamiątkową. Ulica ta jest boczną ulicą via Sabato Martelli Castaldi, kilkadziesiąt metrów od głównej ulicy.

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Włoski okręt podwodny Scirè (1938) ” ( zobacz listę autorów ) .

„ Bases Sous-Marines ” , na www.u-boote.fr (dostęp 25 stycznia 2019 )
Chesneau, str. 309–10
Bagnasco, str. 154
„ Sommergibile Scirè ”
" Regio Sommergibile Scire "
(w) „ Druga wojna światowa dzień po dniu ”
Giorgerini, str. 112-113 of Giorgerini 2007 (tytuł = Attacco dal mare).
Junio Valerio Borghese
Giorgerini, s. 179-183 of Giorgerini 2007 (tytuł = Attacco dal mare).
Giorgerini, str. 278 - Giorgerini 2002 - Uomini sul fondo.
Giorgerini s. 187-190 z Giorgerini 2007 (tytuł = Attacco dal mare).
Giorgerini, str. 195-202 of Giorgerini 2007 (tytuł = Attacco dal mare).
L'operazione Bg.4 Di Visintini E Magro A Gibilterra: Come Si Riciclano Pezzi Di Petroliera - Betasom - XI Gruppo Sommergibili Atlantici
Giorgerini, str. 205-230 of Giorgerini 2007 (tytuł = Attacco dal mare).
„Giorgerini” .
Giorgerini s. 247-249 of Giorgerini 2007 (tytuł = Attacco dal mare).
Vincenzo Tessandori, „ La notte di San Lorenzo cade la stella dello Scirè ” ,12 sierpnia 2003
Giampaolo Trucco, „ Gli uomini di COMSUBIN raccontano il sommergibile Scirè: quando il coraggio diventa leggenda ” ,17 grudnia 2015
10 sierpnia 1942 r. Koniec okrętu podwodnego Scirè odbył się w maju 2018 r.
Luciano Gianfranceschi, „ La missione suicida del sottomarino Sciré nel porto di Haifa ” ,17 marca 2013 r
Hajfa 10 sierpnia 1942 - Betasom - XI Gruppo Sommergibili Atlantici
„ Attività Operativa ”
Il sommergibile Scire '- Quando il coraggio diventa leggenda
Sergio Nesi, Scirè, storia di un sommergibile e degli uomini che lo resero famoso , Bolonia, Lo Scarabeo, 2007
„ Il recupero dello Scirè konsultowano w dniu 23-11-2007 ”
Enrico Franceschini, „ Manovre militari Israele-Usa profanato il relitto dello Scirè ” , na repubblica.it , 2 ottobre 2002

Zobacz też

Bibliografia

(en) Bagnasco, Erminio (1977) Submarines of World War Two London, Cassell & Co, ( ISBN 1-85409-532-3 )
(en) Brescia, Maurizio (2012). Marynarka Mussoliniego: przewodnik po Regina Marina 1930–45 . Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ( ISBN 978-1-59114-544-8 ) .
(en) Chesneau, Roger, wyd. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946 . Greenwich, Wielka Brytania: Conway Maritime Press. ( ISBN 0-85177-146-7 ) .
(fr) Frank, Willard C., Jr. (1989). „Pytanie 12/88”. Warship International. XXVI (1): 95–97. ( ISSN 0043-0374 ) .
(en) Rohwer, Jürgen (2005). Chronologia wojny na morzu 1939–1945: Historia marynarki wojennej podczas drugiej wojny światowej (wyd. Trzecia poprawiona). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ( ISBN 1-59114-119-2 ) .
(it) Giorgerini, Giorgio: Uomini sul fondo. Storia del sommergibilismo italiano dalle origini a oggi , Mondadori, 2002, ( ISBN 978-88-04-50537-2 ) .
(it) Alessandro Turrini, I sommergibili class 600 serie Adua , w Rivista Italiana Difesa , n. 3,Marzec 1986, s. 76–86.

Linki wewnętrzne

Lista okrętów podwodnych z Włoch