Rajd Akropolu 1982
Acropolis Rally 1982 ( 29 th Rajdu Akropolu ), zakwestionowała31 maja 1982 w 3 czerwca 1982, to 105. runda Rajdowych Mistrzostw Świata (WRC) rozgrywanych od 1973 r. i szósta runda Rajdowych Mistrzostw Świata z 1982 r .
Kontekst przed wyścigiem
Mistrzostwa świata
Po sukcesie w 1973 r. W międzynarodowych mistrzostwach marek (obowiązujących od 1970 do 1972 r.), W rajdowych mistrzostwach świata rozgrywane są maksymalnie trzynaście rund, w tym najsłynniejsze międzynarodowe imprezy drogowe, takie jak Rajd Monte-Carlo , Safari czy RAC Rally . Od 1979 r. Mistrzostwa konstruktorów zostały podwojone o mistrzostwo kierowców, które zastąpiło krótkotrwały Puchar Kierowców, organizowany tylko dwukrotnie w 1977 i 1978 r. Jeśli w kalendarzu na 1982 r. Przewidziano trzynaście rund o nadanie tytułu kierowcom mistrza świata, tylko jedenastu z nich jest wybranych do mistrzostw marek, z wyłączeniem Rajdu Szwecji i Rajdu Wybrzeża Kości Słoniowej.
W 1982 roku wprowadzono nowe przepisy dotyczące homologacji samochodów rajdowych z następującymi kategoriami:
- Grupa N: samochody produkowane masowo, z co najmniej czterema miejscami, wyprodukowane co najmniej 5000 egzemplarzy w ciągu dwunastu kolejnych miesięcy; bardzo ograniczone modyfikacje w stosunku do modelu produkcyjnego (świece zapłonowe, amortyzatory).
- Grupa A: samochody osobowe o dużej produkcji, wyprodukowane co najmniej 5000 sztuk w ciągu dwunastu kolejnych miesięcy, z możliwością modyfikacji oryginalnych części; minimalna waga w zależności od wyporności.
- Grupa B: samochody typu grand touring, min. 200 wyprodukowanych w ciągu 12 kolejnych miesięcy, z możliwością modyfikacji oryginalnych części (rozszerzenie homologacji na 10% produkcji).
Opóźnienie producentów w opracowywaniu nowych modeli skłoniło FISA do przedłużenia o rok homologacji samochodów z grup 2 i 4, z którymi będą rozgrywane tytuły konstruktorów i kierowców. O tytuł w tym sezonie dążą dwie marki: Audi , które polega na swoim potężnym Audi Quattro z napędem na wszystkie koła, oraz Opel z Asconą 400 , a priori mniej skuteczny na śliskiej nawierzchni, ale cieszący się niezwykłą niezawodnością. Po czterech rundach Opel i Audi odniosły po jednym zwycięstwie, Walter Röhrl wygrał Rajd Monte-Carlo w Asconie, a Michèle Mouton w Rallye du Portugal na Quattro. Audi wygrało także Rajd Szwecji dzięki Stigowi Blomqvistowi , ale to wydarzenie liczy się tylko w klasyfikacji kierowców. Pozostałe dwie rundy zostały wygrane przez producentów, którzy nie dążyli do tytułu mistrza świata, ale mistrzostwa są dalekie od zakończenia, jednak Opel wyprzedza Audi o osiemnaście punktów dzięki licznym zaszczytom zdobytym przez Röhrl. W klasyfikacji kierowców ta ostatnia ma dwudziestopięciopunktową przewagę nad Michèle Mouton, która teraz wydaje się być jedyną, która jest w stanie przeszkodzić niemieckiemu kierowcy w zdobyciu drugiego tytułu po licznych incydentach wyścigowych, z którymi spotkał się Hannu Mikkola , numer jeden. kierowca wyścigu. ”Audi, które było faworytem na początku sezonu.
Test
Od momentu powstania w 1953 r. Rajd Akropolu był jednym z najtrudniejszych rajdów w Europie, wykorzystującym sieć torów, które niszczą opony, zawieszenie i skrzynię biegów samochodów. Jest to również bardzo obciążające dla załóg, wymagające zarówno pilotażu, jak i nawigacji. Również wskaźnik rezygnacji jest tam bardzo wysoki, trzy czwarte zawodników generalnie nie dociera do mety. Bardzo solidne, Ford Escorts wygrał tam cztery razy w ciągu ostatnich pięciu lat, a Ari Vatanen wygrał w ostatnich dwóch edycjach.
Kurs
- wyjazd : 31 maja 1982z Aten
- przyjazd: 3 czerwca 1982 w Atenach
- dystans: 2582,3 km, w tym 967,5 km na 55 odcinkach specjalnych (wstępnie zaplanowano 57 odcinków, łącznie 1004,6 km)
- nawierzchnia: asfaltowa (mierzona 46 km) i żwirowa (mierzona 921,5 km)
- Kurs podzielony na cztery sekcje, w dwóch etapach
Pierwszy etap
- Ateny - Kalambaka - Lagonissi, z31 maja w 1 st czerwiec
- 1547,8 km, w tym 607,5 km na 33 odcinkach specjalnych (początkowo zaplanowano 34 odcinki, łącznie zaplanowano 617,5 km)
Pierwsza sekcja
- Ateny - Kalambaka, the 31 maja
- 787,4 km, w tym 328,4 na 17 odcinkach specjalnych (wstępnie zaplanowano 18, łącznie 338,4 km)
Druga sekcja
- Kalambaka - Lagonissi, the 1 st czerwiec
- 760,4 km, w tym 279,1 na 16 odcinkach specjalnych
Drugi krok
- Lagonissi - Gýthio - Ateny, od 2 do3 czerwca
- 1034,5 km, w tym 360 na 22 odcinkach specjalnych (wstępnie zaplanowano 23 odcinki, w sumie zaplanowano 387 km)
Trzecia sekcja
- Lagonissi - Gýthio, the 2 czerwca
- 610 km, w tym 165,3 km na 13 odcinkach specjalnych (wstępnie zaplanowanych 14, łącznie 192,3 km)
Czwarta sekcja
- Gýthio - Ateny, the 3 czerwca
- 424,5 km, w tym 194,7 km na 9 odcinkach specjalnych
Zaangażowane siły
Fabryka zatrudnia cztery grupy Quattro 4, powierzone Hannu Mikkola , Michèle Mouton , Franzowi Wittmannowi i Michele Cinotto. Te coupe ze stałym napędem na wszystkie koła ważą 1180 kg; wyposażone są w pięciocylindrowy silnik z bezpośrednim wtryskiem, doładowany turbosprężarką KKK , o mocy 330 koni mechanicznych. Mikkola, Mouton i Wittmann używać Pirelli Kleber i Cinotto opony .
W barwach Rothmana niemiecka spółka zależna General Motors ustawia trzy Asconę 400 z grupy 4 dla Waltera Röhrla , Henri Toivonena i Jimmy'ego McRae , tego ostatniego z modelem z kierownicą po prawej stronie. W konfiguracji ziemnej te klasyczne samochody z przekładnią ważą 1050 kg na wadze. Ich czterocylindrowy silnik w 2420 cm 3 , opracowana w Cosworth jest zasilany przez dwa podwójne gaźników i rozwój 255 KM. Oficjalne Opele są wyposażone w opony Michelin .
Japoński producent jest obecny z trzema niedawnymi coupe Violet GTS z grupy 4 (z nadwoziem Nissan Silvia ) dla Timo Salonen , Tony Pond i lokalnego kierowcy Iórgisa Moschousa oraz sedana Violet GT grupy 4 dla Shekhara Mehty , który nalegał na jazdę. ze starym modelem, który uważa za łatwiejszy w zarządzaniu i wygodniejszy. Wszystkie cztery samochody używają dwulitrowego szesnastozaworowego silnika, w wersji 240 koni mechanicznych dla Salonena i 225 koni mechanicznych dla pozostałych trzech kierowców. Odnotowujemy również obecność półoficjalnej grupy Silvia 2 w rękach Yoshio Iwashity. Wśród korsarzy zauważamy obecność Michálisa Moschousa na Violet 160J grupy 2. Nissan korzysta z opon Dunlop .
Drugi występ w mistrzostwach Lancia Rally 037 grupy B, po Tour de Corse, na którym Attilio Bettega uległ poważnemu wypadkowi. Włoski kierowca, którego nie wyleczył z kontuzji, zostaje zastąpiony przez swojego rodaka Adartico Vudafieri . Zwykły drugi pilot Bettegi, Maurizio Perissinot, uciekł ze złamaną ręką i to z gipsem pływa po Vudafieri! Drugi 037 jest w rękach Markku Alén . Te samochody ważące około jednej tony są wyposażone w czterocylindrowy silnik o pojemności dwóch litrów, zamontowany w tylnym środkowym położeniu, napędzany gaźnikami i wyposażony w doładowanie o mocy 260 koni mechanicznych. Są obute w opony Pirelli .
Czternaście załogi uczestniczy w Citroën - Całkowity puchar na grupy B Visa (700 kg, 1219 cm3, 100 KM, opony Michelin). Christian Dorche i Alain Coppier są najważniejszymi kierowcami tego trofeum.
Zespół „Tre Gazelle” zgłosił dwa stare Fiaty 131 Abarth z grupy 4 dla Pavlosa Moschoutisa i Tony'ego Carello , który wrócił do rywalizacji po trzyletniej nieobecności.
Przebieg wyścigu
Pierwszy etap
Pierwsza sekcja: Ateny - Kalambaka
136 załóg wyruszyło z Aten w poniedziałek rano, przy deszczowej pogodzie. Pierwszy odcinek czasowy odbywa się na trasie mieszanej, dziesięć kilometrów asfaltu poprzedzających bardzo długi odcinek błotnisty. W tych warunkach Audi z napędem na wszystkie koła zaczyna być faworytem, ale tylko Hannu Mikkola wykorzystuje je w większości, podczas gdy jego koledzy z drużyny są spowalniani przez drobne problemy: problem z turbosprężarką dla Michèle Mouton , przebicie Michele Cinotto, a także Franza. Wittmann . Fiński kierowca natychmiast zdegradował swojego pierwszego ścigającego, Henri Toivonena na Oplu , do ponad piętnastu sekund, podczas gdy Markku Alén , trzeci na swojej Lancii , był już pół minuty za nim. Mikkola nie wykorzystywał jednak długo swojej przewagi, gdyż mocowanie amortyzatora ustąpiło na drugim odcinku specjalnym, co skutkowało zerwaniem przegubu kulowego wkrótce potem, a prowadzący samochód porzucony na kolejnym odcinku. Następnie jego rodak Alén objął prowadzenie, wyprzedzając Opels of Toivonen i Waltera Röhrla . Alén nadal atakuje i stopniowo zwiększa swoją przewagę nad prześladowcami, ale w sekcji łącznikowej prowadzącej do szóstego odcinka specjalnego traci bolec zawieszenia swojej Lancii; po naprawie nie mógł strzelić gola w wyznaczonym czasie i został ukarany przez trzy i pół minuty, spadając na siódme miejsce. Następnie Toivonen objęła prowadzenie w rajdzie, wyprzedzając Michèle Mouton, która wreszcie uwolniła się od zmartwień związanych z turbo, szybko awansowała na szczyt hierarchii. Następnie ustanawia najlepsze czasy i przejmuje prowadzenie w wyścigu, a jej kolega z drużyny Wittmann powraca i zajmuje trzecie miejsce ze szkodą dla Röhrla. Po południu Mouton zwiększył dystans między prześladowcami, zwiększając przewagę nad Toivonen do ponad minuty. Alén awansował na szóste miejsce, zanim problem ze skrzynią biegów kosztował go osiem minut i obniżył go w klasyfikacji, podczas gdy Röhrl odzyskał trzecie miejsce od Wittmanna. Utrudniona przez źle ustawione reflektory Michèle Mouton straci znaczną część swojej przewagi w ostatnich odcinkach z pomiarem czasu; na prowadzeniu pokonała Kalambakę, ale Toivonen stracił zaledwie dwadzieścia cztery sekundy za prowadzącym Audi i Röhrlem nieco ponad minutę. Bardzo skuteczny na ostatnich etapach Timo Salonen awansował na czwarte miejsce, wyprzedzając swojego Nissana Audi Wittmanna i Opla Jimmy'ego McRae . Po siódme, Alén ma już prawie kwadrans do tyłu, a problemy z niezawodnością jego Lancii sprawiły, że stracił wszelką nadzieję na dobre wyniki. Jego kolega z drużyny Adartico Vudafieri zrezygnował w ciągu dnia, kompresor nie działał . Trudności na trasie doprowadziły do wycofania około sześćdziesięciu samochodów, w tym Audi z Cinotto (alternator) i Nissana z Tony Pond (zawieszenie i kierowanie niedziałające po uderzeniu w kamień).
Druga sekcja: Kalambaka - Lagonissi
Pozostałe załogi opuszczają Kalambakę we wtorek rano, kierując się do Aten. Michèle Mouton nadal atakuje i pogłębia lukę na Toivonenie tym szybciej, że ten ostatni jest utrudniony przez problemy z przekładnią, tylna oś, choć już raz wymieniona dzień wcześniej, zaczyna grać. Jego przewaga jest wkrótce większa. Minuta. Prowadzi punkt do domu na odcinku specjalnym Loutropigi, gdzie do pierwszych prześladowców zajmuje więcej niż sekundę na kilometr, podczas gdy Toivonen musiał zwolnić, aby nie przerwać transmisji, tracąc ponad sześć minut w tym sektorze, zanim przyznać dziesięć minut kar po wymianie tylnej osi. Röhrl przekazał swojemu koledze z drużyny drugie miejsce, ale ponad trzy minuty za prowadzącym Audi. Salonen i Wittmann zajmują trzecie miejsce, dwie minuty później. Różnica między pierwszymi dwoma szybko spada do ponad pięciu minut, Mouton kontynuuje wysiłek, podczas gdy Röhrl woli zachować ostrożność i oszczędzić przekładnię swojego Opla. Pomijając incydent, zwycięstwo Francuzki, która zbiera Lagonissi z ponad sześciominutową przewagą nad niemieckim kierowcą, wydaje się już zakończone. Koniec etapu jest szczególnie zabójczy dla samochodów, wraz z kolejnymi wycofywaniem się Salonena (dyferencjał), Wittmanna (poza czasem po awarii układu kierowniczego) i Aléna (który nagromadził zbyt duże opóźnienie po serii incydentów). W ten sposób McRae zajął trzecie miejsce, wyprzedzając Toivonena, który dobrze powrócił, i Shekhara Mehtę, który miał bardzo regularny wyścig za kierownicą swojego Nissana. W wyścigu pozostało tylko czterdzieści sześć załóg.
Drugi krok
Trzecia sekcja: Lagonissi - Gýthio
Zawodnicy opuszczają Lagonissi w środę na pętlę w regionie Peloponezu . Michèle Mouton, przeważnie na czele, nabiera spokojniejszego tempa niż poprzedniego dnia. Mimo to nadal regularnie jest najszybszy, a jego przeciwnicy zdecydowali się zabezpieczyć swoje pozycje. Toivonen pokonał swojego kolegę z drużyny, McRae, o trzecie miejsce. Pozycje wydawały się wtedy zajęte, ale krótkie spięcie kosztowało McRae'a dwanaście minut, który został wyprzedzony przez Mehtę. Wśród czołowych kierowców nie było żadnych innych incydentów, które można by zgłosić, a Mouton zakończył ten monotonny dzień z dziesięciominutową przewagą nad Röhrlem i ponad osiemnastoma nad Toivonen. W wyścigu nadal bierze udział trzydzieści osiem załóg.
Czwarta sekcja: Gytio - Ateny
Powrót do Aten odbył się bez żadnego znaczącego incydentu, poza kolejnym zwarciem na Oplu McRae, szkocki kierowca stracił piąte miejsce na ostatnim odcinku specjalnym na korzyść Iórgisa Moschousa (Nissan). Michèle Mouton odniosła drugie zwycięstwo w sezonie, wyprzedzając Opels of Röhrl (który zachowuje prowadzenie w mistrzostwach) oraz Toivonen i Nissan of Mehta.
Rankingi pośrednie
Rankingi pośrednie kierowców po każdym odcinku specjalnym
Pierwsza sekcja (ES1 do ES18)
- Dziesiąty odcinek specjalny (Moschokaria) został odwołany.
|
|
Druga sekcja (od ES19 do ES34)
|
Trzecia sekcja (od ES35 do ES48)
- Trzydziesty ósmy odcinek specjalny (Killini) został odwołany z powodu warunków atmosferycznych.
|
|
Czwarta sekcja (ES49 do ES57)
|
Generalna klasyfikacja
Prowadzenie załóg
Zwycięzcy odcinków specjalnych
-
Michèle Mouton - Fabrizia Pons ( Audi Quattro ): 26 odcinków specjalnych (SS 5 do 9, 11, 13, 14, 16, 19, 21 do 23, 25, 35, 36, 39, 44 do 46, 48, 49, 51, 52, 54, 57)
-
Henri Toivonen - Fred Gallagher ( Opel Ascona 400 ): 11 odcinków specjalnych (ES 15, 17, 26, 28 do 33, 42, 55)
-
Walter Röhrl - Christian Geistdörfer ( Opel Ascona 400 ): 6 odcinków specjalnych (SS 8, 12, 18, 34, 37, 43)
-
Franz Wittmann - Peter Diekmann ( Audi Quattro ): 4 etapy (SS 3, 21, 24, 27)
-
Jimmy McRae - Ian Grindrod ( Opel Ascona 400 ): 4 etapy (ES 40, 41, 47, 50)
-
Markku Alén - Ilkka Kivimäki ( Lancia Rally 037 ): 3 etapy (SS 2, 19, 20)
-
Shekhar Mehta - Yvonne Mehta ( Nissan Violet GT ): 3 etapy (SS 51, 53, 56)
-
Michele Cinotto - Emilio Radaelli ( Audi Quattro ): 2 etapy (SS 4, 8)
-
Hannu Mikkola - Arne Hertz ( Audi Quattro )): 1 specjalny (SS 1)
Wyniki głównych graczy
Klasyfikacja mistrzowska na koniec wyścigu
Budowniczowie
- Przydział punktów: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 odpowiednio do pierwszych dziesięciu ocen każdego wydarzenia, dodawane do 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 odpowiednio pierwszej ósemce w każdej grupie (tylko najwyżej sklasyfikowany samochód każdego producenta otrzymuje punkty). Punkty grupowe otrzymują tylko zawodnicy, którzy zajęli miejsce w pierwszej dziesiątce klasyfikacji generalnej.
- Tylko siedem najlepszych wyników (z jedenastu wydarzeń) jest branych pod uwagę do ostatecznego obliczenia punktów.
- Z jedenastu wydarzeń kwalifikacyjnych zaplanowanych na Mistrzostwa Świata w 1982 roku, dziesięć zostanie faktycznie rozegranych, a Rajd Argentyny (zaplanowany na lipiec) został odwołany w trakcie sezonu.
Piloci
- Przydział punktów: 20, 15, 12, 10, 8, 6, 4, 3, 2, 1 odpowiednio do pierwszej dziesiątki każdego testu.
- Tylko siedem najlepszych wyników (z trzynastu wydarzeń) jest branych pod uwagę do ostatecznego obliczenia punktów.
- Spośród trzynastu eliminacji zaplanowanych na Mistrzostwa Świata w 1982 roku, dwanaście zostanie faktycznie rozegranych, a Rajd Argentyny (zaplanowany na lipiec) został odwołany w trakcie sezonu.
Uwagi i odniesienia
-
(fr + en + de) Reinhard Klein , Rally , Könemann,1998, 392, str. ( ISBN 3-8290-0908-9 )
-
Francis Monsenergue " Nowe przepisy wiece " L'Année samochodowe , Edita SA n O 30, 1982/83 ( ISBN 2-88001-103-5 )
-
Michel Morelli i Gérard Auriol , Historia rajdów: od 1951 do 1968 , Boulogne-Billancourt, ETAI,2007, 208 str. ( ISBN 978-2-7268-8762-2 )
-
Auto Weekly Review nr 322 - 17 czerwca 1982
-
Revue automatycznego Hebdo N O 320 - 4 czerwca 1982
-
Revue Sport Auto nr 246 - lipiec 1982
-
Revue automatycznego Hebdo nr 321 - 10 czerwca 1982
-
Automobile roku n o 30 1982/83 , Lozanna, Edita SA,1982, 270 pkt. ( ISBN 2-88001-103-5 )
