Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.
Słowo jest język ludzki przegubowy (chociaż badania etiologiczne i filozoficzne trwają do ustalenia, czy inne zwierzęta mogą być uznane z mową, w tym papugi) do komunikowania myśli, i różni się od komunikacji ustnej różnych, takich jak krzyczy , alarmy lub jęków . „Artykułować słowo” polega na tworzeniu słyszalnych znaków, sylab, formowaniu słów, które stanowią symbole. Mówiąc metaforycznie , mowa stała się każdą komunikacją skierowaną do umysłu (mówienie spojrzeniem, gestami, ciszą). Etymologia słowa słowo jest taka sama, jak w przypadku słowa przypowieści , w greckim słowem παραβολή oznacza „pojednanie, porównanie”.
Mowa jest ucieleśnionym językiem Człowieka . Mowa jest pojedyncza i operuje aktem mowy, który jest skierowany do rozmówcy , być może do samego siebie, psychicznie lub na przykład do wsparcia pisemnego. Słowo może wyrażać potrzeby , myśli , uczucia, cierpienia, aspiracje mówiącego . Mówienie może również stanowić mniej lub bardziej subiektywną obserwację faktów, a nawet być formułowaniem prośby. Pozwala być świadkiem zmiany koncepcji świata ( episteme ). W tym sensie prawda jest próbą opisania rzeczywistości za pomocą mowy.
Społeczne użycie tego słowa określiło określone języki zwane idiomami, językami, dialektami, przemówieniami. Użycie języka lub dobór słów nie jest neutralny, ponieważ myśli konstrukcyjne języka. Językowe kłótnie lub ataki na języki mogą być próbami podporządkowania sobie Człowieka poprzez narzucanie paradygmatów, jak w przypadku języka czy wyrażeń grupy dominującej.
Mowa pozwala na przekazanie abstrakcji i pozwala na jej zapamiętanie. Abstrakcja może pozwolić na tworzenie nowych koncepcji różniących się od rzeczywistości. Mowa od dawna była fizycznie zapamiętywana w różnych mediach, najpierw poprzez obrazy, jak w przypadku sztuki naskalnej ponad 30 000 lat temu. Następnie pisząc , którego data pojawienia się oznacza początek historii (w Mezopotamii 3500 pne ). I wreszcie, wraz z rozwojem pomocy audiowizualnych we współczesnych społeczeństwach , obrazy ponownie przejmują dominację nad pisaniem .
Obserwacja świata żywego pokazuje, że podążając za mutacją, organizm ma do dyspozycji zdolność komunikowania się, jest ona szybko wykorzystywana w świecie zwierząt, podobnie jak u niektórych bakterii czy roślin (można przytoczyć przykład akacji, które stały się Afrykańczykami). toksyczny, gdy tylko roślinożerca wypasi inną akację, tutaj komunikacja jest chemiczna).
W świecie zwierząt możemy zaobserwować silne zdolności naśladowania głosu (szczególnie u papug, jak Alex, który miał słownictwo liczące około 150 słów, których używał mądrze i 10000 słów, które rozumiał) oraz artykulacji protojęzyków w postaci sensownej komunikacji akustycznej. , czasami z różnicami międzyosobniczymi i często rodzajem dialektów regionalnych dla gatunków o szerokim rozmieszczeniu lub obejmujących izolowane populacje.
Dla większości badaczy mowa, czyli użycie słów skonstruowanych z samogłosek i spółgłosek, ale będących jednocześnie symbolami umożliwiającymi przekazywanie kultur (na przykład lityce) i tworzenie pojęć abstrakcyjnych odbywa się stopniowo, od początku XX wieku. rozwój wydziału artykulacji języka mówionego.
Tę drugą teorię można potwierdzić w niedawnych pracach pokazujących, że krtań małp człekokształtnych może fizjologicznie wymawiać samogłoski, takie jak A, E, I, O, U, ale zwierzęta te nie mają okablowania nerwowego umożliwiającego mózgowi kontrolowanie krtani. Zrób to. Tecumseh Fitch i jego koledzy wywnioskowali, że badania paleoantropologiczne oparte na kopalnych formach krtani są bezużyteczne, ponieważ wszyscy przodkowie ludzi mieli w rzeczywistości anatomię głosową potencjalnie umożliwiającą mowę. Według nich badania powinny koncentrować się na czynnikach genetycznych, w tym na pochodzeniu i dacie pojawienia się genu FOXP2 uznawanego za niezbędny u ludzi do prawidłowego rozwoju mowy i języka.
Dan Dediu ( psycholingwista z Instytutu Maxa Plancka w Nijmegen ) dodaje, że drobne drobne różnice w anatomii wokalizacji u współczesnych ludzi mogą wyjaśnić właściwości foniczne i fonetyczne specyficzne dla niektórych języków oraz dostarczyć informacji o historii mowy, ludzkości i nabycie elokwentnego języka.
Pierwsze obiekty „nazwane” symbolem to niewątpliwie miejsca zapamiętywania przestrzeni życiowej. Obecnie to toponimy i nazwy własne reprezentują najstarsze elementy języka, a często, jeśli chodzi o wody i płaskorzeźby, zbyt starego pochodzenia i zaginionego języka.
Najstarsza znana sztuka sprzed około 40 000 lat p.n.e., a następnie między innymi jaskinia Chauvet , świadczy o postępie prawdopodobnego dokonanego użycia tego słowa, ponieważ stopień abstrakcji reprezentacji ruchomych i ciemieniowych jest analogiczny do naszego.
Wykonywanie Słowa nie jest neutralne. Dla człowieka - określanego jako „zwierzę społeczne” - jest to akt stworzenia i relacji par excellence:
Moje Słowo stwarza Innego, jest moją mocą i moją raną.
Mogę czynić Innego, tak jak tworzy się garnizony, uczniów lub wiernych, wszyscy dobrze zestrojeni w moich systemach.
Mogę czynić Innego tak, jak czyni się wykluczonym, marginalizowanym, mury i ścianki działowe, przeciwko którym wezwę gliny i więzienia.
Moje Słowo może również uczynić Innego jak Człowieka.
Ale potem, gdy tylko Go rozpoznam, wstaje z mojego Słowa i wychodzi wolny, jak gdyby moje Słowo mogło stać się dla niego jego grobem.
Tworzę Innego, ale to On sprawia, że istnieję, ponieważ ta relacja jest zawsze wywłaszczonym Słowem.
Czy kiedykolwiek uwierzę wystarczająco, że słowo Innego może mnie zbudować?
W mowie zawsze jest nas trzech.
Wy, którzy mówicie do mnie, Ja, który was słucham i Słowo, które też jest Kogoś.
- Jean Debruynne , Parole , s. 68 , Paryż 1992, redaktor Desclée
Jeśli chodzi o wychowanie, filozof Eirick Prairat zajmuje się relacyjną funkcją języka i proponuje etykę mowy: „W sercu mowy, jeśli mowa jest przede wszystkim łącznikiem, przejawia się cnota, dyskretna, ale istotna, cnota taktu ” .
W specyficznej dziedzinie sankcji wychowawczych utrzymuje, że wymaga to mowy: „mowa ma szczególny status, wiąże i rozwiązuje jednocześnie. Na poziomie znaczeniowym łączy sankcję z wykroczeniem, tworzy symboliczny pomost między dwoma aktami; na poziomie praktycznym stawia sankcję z dala od wykroczenia, a tym samym nie jest zwykłą zemstą. Właśnie dlatego, że zemsta jest milczącym aktem par excellence, sankcja jest ogłaszana i wypowiadana ” .
Komunikacji przez mowę zasadniczo obsługiwane przez dwóch różnych obszarach mózgu . Obszar Broca pozwala na produkcję wypowiadanych słów, a obszar Wernicke pozwala na zrozumienie tych słów. W badaniu opublikowanym w 2014 roku w czasopiśmie Mózgu , że neurochirurg i neurolog Hugues Duffau pokazuje, że „obszar Broca nie jest obszar mowy” i że funkcje językowe nie są tak zlokalizowane w strefie szczególnego., Które zależy od połączeń neuronowych w ciągła rekonfiguracja.
W Biblii greckie słowo oznaczające logos , λόγος , oznacza słowo Boże, a jednocześnie określa samego Boga , co ilustruje Ewangelia Jana , w której jest napisane:
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. (Ewangelia Jana 1: 1)Ta ewangelia składa się kilka wieków po pracach Anaksagorasa która wywołała nous ( no§c ), duchu, i który twierdził, że wszechświat (postrzegane) jest owocem inteligencji, a także tych z Platonem zgodnie z którym odnotowano Socrates (IT mówi się) wszechświat stworzony przez siebie, to znaczy przez umysł.
Również chrześcijaństwo uważa boskich logo , jak na początku, z którego wszystko przebiega, to znaczy, za początek wszystkiego. Zatem Genesis , historia stworzenia, jest miejscem, w którym rozwija się słowo Boże, z którego narodzi się rzeczywistość. Na przykład w wersecie 3, rozdziale 1, słowo Boże pojawia się w rzeczywistości jako źródło światła, kiedy jest napisane, Bóg mówi: Niech stanie się światłość! I było światło. wydaje się więc, że uzewnętrznienie woli Bożej jest aktem założenia rzeczywistości.
Wreszcie, zgodnie z tradycją chrześcijańską, odziedziczoną po Ewangelii Jana, Słowo obdarowało siebie materialnością, stając się ciałem, czyli wcielając się w osobę Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Słowo to odsłania również pisma biblijne. Te pisma stanowią spisane Słowo.