Marie Depage

Marie Depage Marie Depage-Picard Kluczowe dane

Imię urodzenia	Marie Pauline Picard
Narodziny	23 września 1872 Ixelles , Belgia
Śmierć	7 maja 1915 RMS Lusitania , Północny Atlantyk
Narodowość	belgijski
Kraj zamieszkania
Dyplom	Licencjat z anatomii człowieka
Zawód	pielęgniarka
Podstawowa działalność	pielęgniarka
Inne działania	grafika , muzyka , zarządzanie
Nagrody	Honorowy obywatel Pittsburgha
Ascendants	Désiré Émile Picard i Julie Victorine Héger
Małżonka	Antoine Depage
Potomków	Pierre, Lucien, Henri
Rodzina	1 siostra i 2 braci

Dopełnienia

siostrzenica profesora Paula Hégera i wnuczka Constantina Hégera

Marie Depage , urodzona jako Marie Pauline Picard the23 września 1872w Ixelles i zmarł dalej7 maja 1915, jest belgijską pielęgniarką, która zmarła w zatonięciu RMS Lusitania .

Biografia

Aktywne życie

Marie Picard urodziła się 23 września 1872 roku w Ixelles w rodzinie z wyższej klasy średniej.

Jest siostrzenicą prawnika i pisarza Edmonda Picarda oraz wnuczką Claire Zoë Parent i Constantina Hégera .

Poślubia 8 sierpnia 1893lekarz medycyny Antoine Depage . Będą mieli razem trzech synów.

Opieka medyczna

Uzdolniona do rysowania i malowania , wraz z mężem uczyła się anatomii człowieka. Te studia związane z jej talentem artystycznym pozwalają jej na wykonywanie kolorowych rysunków ilustrujących przebieg klinicznej chirurgii jej męża.

Razem zbudowali klinikę, dla której Marie Depage była odpowiedzialna za public relations i komisarza.

W 1902 roku założyli Międzynarodowe Towarzystwo Chirurgii, które zgromadziło ich z wybitnymi lekarzami z całego świata.

Jest zaangażowana we wszystkie walki, aby pomóc Doktorowi Depage:

• Plik 10 października 1907, jej mąż założył Belgian School of Graduate Nurses . Zarządzanie ogólne powierzono Edith Cavell, a zarządzanie administracyjne i finansowe Marie Depage;
• w Sierpień 1910po strajku sióstr ze szpitala Saint Jean w Brukseli skierowanym przeciwko jej mężowi, udaje jej się zgromadzić wśród znajomych zespół pielęgniarek, którymi kieruje;

• w 1912 roku , podczas pierwszej wojny bałkańskiej między Turcją a Serbią , Bułgarią i Grecją , wyjechała z mężem i najstarszym synem do Turcji , by założyć belgijskie karetki pogotowia w szpitalu Tach Kicha i Konstantynopolu . Asystuje mężowi podczas operacji.

• w Listopad 1914Ona pomaga mężowi przekształcić hotel z oceanu do La Panne wojennego szpitala oraz ustanowienie mobilnych jednostek chirurgicznych bliżej okopów na froncie Yser . W 1915 roku wyjechała na trzymiesięczną podróż po Stanach Zjednoczonych, aby zebrać fundusze na zaopatrzenie szpitala Ocean Hospital . Po dwóch miesiącach zebrała już ~ 100 000  USD, kiedy dowiedziawszy się, że Lucien, jej drugi syn w wieku 17 lat, dołączył do jej starszego brata na froncie, zdecydowała się wrócić do Wolnej Belgii. Ona nigdy nie przeżyje.

Zwiady

W 1910 roku , dzięki swojemu najmłodszemu synowi Henri, zainteresowała się ruchem młodych skautów , stworzonym w Anglii przez Roberta Baden-Powella i sprowadzonym do Brukseli przez Harolda Parfitta . Wraz z mężem i kilkoma przyjaciółmi zajęła się utworzeniem w 1912 r. Belgijskiego oddziału tego ruchu, za który odpowiadała aż do śmierci za public relations . Przetłumaczyła i opublikowała pierwsze prace Baden-Powela.

Okoliczności jego śmierci

W Nowym Jorku ma dwie opcje zaokrętowania: SS Lapland dla portu w Liverpoolu lub RMS Lusitania dla portu Queenstown . Drugi, który wyjechał dwa dni później, ale przybył do Europy tego samego dnia, wybrał to drugie i uzyskał kabinę E-61.
Plik7 maja 191514:10 liniowiec został storpedowany na prawej burcie przez niemiecki okręt podwodny U-20 .
Z pomocą dr Jamesa Houghtona , chirurga w Troy , uspokaja i pomaga pasażerom wejść na pokład łodzi ratunkowej. Marie Depage dba również o ręce kilku marynarzy oraz angielskiego boksera Matta Freemana .
Kiedy woda dotarła na górny pokład , dr Houghton i Marie Depage wskoczyli do wody, ale ta ostatnia zaplątała się w liny i utonęła.

Pogrzeb

Dowiedziawszy się o nowościach, Antoine Depage wyjeżdża, aby rozpoznać ciało swojej żony w Queenstown i sprowadza je z powrotem do De Panne. On grzebie go na wydmie następnym do szpitala Ocean . Belgijskie monarchowie Albert I st i Elizabeth uczestniczyć w pogrzebie .

Po zamknięciu szpitala Ocean Hospital w 1919 roku jej mąż kazał przetransportować jej ciało na cmentarz Boitsfort .

Pamięć

Pomniki

• W Uccle , pomnik, również poświęcony Edith Cavell , został wzniesiony w 1920 roku i jest dziełem rzeźbiarza Paula Du Bois . Napis na pomniku „Przechodząc, powiedz swoim dzieciom, że je zabili” .

Ulice i budynki

• W Uccle , obok kliniki Edith Cavell, jej imię nosi ulica i dom spokojnej starości ;
• po śmierci swojej żony dr Depage zainstalował na terenie szpitala Ocean Hospital , dzięki funduszom pochodzącym z amerykańskiej subskrypcji i pomocy Fundacji Rockefellera , Instytutu Marie Depage . To tutaj przechowywano wszystkie dokumenty naukowe, które zostały dostarczone przez badanie rannych lub chorych leczonych w Szpitalu Ocean .

Inny

• Jest honorowym obywatelem miasta Pittsburgh  ;
• medal wybity przez Belgijski Czerwony Krzyż na cześć Marie Depage i Edith Cavell.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. grobu gdzie zakopane leży Antoine Depage na skrzyżowaniu ścieżek n os  105 i 112.

Bibliografia

1. Suzanne van Rockeghem, Jeanne Verchival-Vevoort, Jacqueline Aubenas, Kobiety w historii w Belgii, od 1830 r. , Bruksela, Luc Pire,2006, 302  pkt. ( ISBN  2874155233 , czytaj online ) , str.  88-89
2. W 1910 roku Doctor Depage zwrócił się do Rady Hospicyjnej w Brukseli o zezwolenie na zatrudnienie na własny koszt wykwalifikowanej pielęgniarki, która będzie pomagać mu na sali operacyjnej w szpitalu Saint-Jean. Propozycja została przyjęta, ale zakonnice szpitala uznały pielęgniarkę doktora Depage za „zbyt zalotną i lekkomyślną”. Pewnego sierpniowego wieczoru 1910 roku otrzymał list podpisany przez przełożonego szpitala, który zawierał ostrzeżenie: „Jeśli jutro o godzinie siódmej na salę operacyjną wejdzie z tobą pielęgniarka, zakonnice odmówią leczenia chorych”. Depages odnaleźli paradę i zatelefonowali do dam z najlepszego towarzystwa. Następnego dnia o siódmej, wszyscy w białych bluzkach i spódnicach z Marie Depage na czele, udali się do szpitala, aby zastąpić uderzające zakonnice (wyciąg z Patricka Loodtsa i Isabelle Masson-Loodts, The Great War of Nurses: Lekarze, pielęgniarki i nosze w latach 1914-1918 , Bruksela, Memogramy,2008, 575  str. ( ISBN  978-2-930-41840-7 , OCLC  312402786 )).
3. Diana Preston. Rozmyślne morderstwo: zatonięcie Lusitanii. Strona 123. Random House, 25 stycznia 2011 - 544 strony.
4. Świadectwo dr Houghton na temat okoliczności śmierci Marie Depage [ (nie)  przeczytane online ]

Zobacz też

Bibliografia

• Obchody pięćdziesiątej rocznicy powstania Instytutu Edith Cavell-Marie Depage , wydanie ARSCIA, 1958
• Charlotte Kellogg, Women of Belgium: Turning Tragedy into Triumph
• AA Hoehling i Mary Hoehling, Ostatnia podróż Lusitanii , Madison Books, 1956
• Henri Depage, Życie Antoine Depage , Odrodzenie książki, Tournai, 1956

Linki zewnętrzne

• Zasoby Lusitania
• Artykuł w Ocean Hospital