Robert Baden-Powell Lord Baden-Powell | ||
![]() Robert Baden-Powell w mundurze wojskowym. | ||
Przezwisko | BP | |
---|---|---|
Narodziny |
22 lutego 1857 Paddington , Londyn , Wielka Brytania |
|
Śmierć |
8 stycznia 1941 Nyeri , Kenia |
|
Pochodzenie | brytyjski | |
Wierność | UK | |
Uzbrojony | Armia brytyjska | |
Stopień | Generał porucznik | |
Lata służby | 1876 - 1910 | |
Konflikty | Druga wojna burska | |
Wyczyny broni | Siedziba Mafeking | |
Nagrody | Order Zasługi , Order św. Michała i św. Jerzego , Królewski Order Wiktorii , Order Łaźni | |
Inne funkcje | założyciel harcerstwa | |
Rodzina |
Agnès Baden-Powell (siostra) Olave Baden-Powell (żona) |
|
Lord Robert Stephenson Smyth Baden-Powell of Gilwell (22 lutego 1857, Paddington , Londyn , Wielka Brytania -8 stycznia 1941Nyeri , Kenia ) to brytyjski żołnierz, założyciel harcerstwa .
Robert Stephenson Smyth Baden-Powell z Gilwell, nazywany „BP” lub Lord Baden-Powell, urodził się 22 lutego 1857w dzielnicy Paddington w Londynie . Urodził się w rodzinie dziewięciorga dzieci wielebnego Baden-Powella, profesora matematyki na Uniwersytecie Oksfordzkim i Henriette Grace Powell. Nazywa się Robert Stephenson Smyth, nazwany na cześć swojego ojca chrzestnego Roberta Stephensona (syna George'a Stephensona ) i jego dziadków ze strony matki (w tym admirała Williama Henry'ego Smytha , który jest również geografem i astronomem ). Jego ojciec zmarł, gdy miał zaledwie trzy lata. Jeden z jego braci, Baden Fletcher Smyth Baden-Powell, będzie wynalazcą, znanym w szczególności ze składanego roweru, operacyjnego latawca w TSF i projektu telewizyjnego.
Baden-Powell kształcił się w Charterhouse , uczelni znanej ze swojej dyscypliny. Baden-Powell jest zwolennikiem wagarów i regularnie chowa się w lesie za budynkiem szkoły. Tam rozwinął swój zmysł obserwacji. Jego bracia regularnie zabierają go na zwiedzanie okolicy, obozowanie i żeglowanie.
Nigdy nie był bardzo dobrym studentem i nie zdaje egzaminów wstępnych na uniwersytet. Następnie w wieku dziewiętnastu lat (1876) poszedł do szkoły wojskowej i uzyskał drugie miejsce na egzaminie wstępnym.
Wstąpił do 13 th huzarów, pułku kawalerii , i nie jest zobowiązane do przestrzegania oficerów szkoleniowych szkoły. W 1877 r. Został wysłany jako podporucznik do Indii (wówczas kolonii brytyjskiej). W wolnym czasie szczególnie zainteresował się pracą harcerzy i zdał sobie sprawę z ich znaczenia w działaniach wojennych.
W wieku dwudziestu sześciu lat został awansowany na kapitana. Jego pułk przeniósł się do Republiki Południowej Afryki , gdzie miał okazję zetknąć się z miejscowymi „harcerzami”, za których był bardzo podziwiany. W ten sposób doskonalił się w sztuce podejścia i eksploracji. To właśnie w Afryce po raz pierwszy miał możliwość szkolenia zwiadowców wojskowych według swoich metod: szkolił ich w małych jednostkach lub patrolach, każdy na rozkaz dowódcy, i przyznawał najbardziej zasłużonym odznakę, której projekt jest inspirowany północnym punktem kompasu, bardzo podobnym do tego, co stanie się odznaką światowego harcerstwa.
Ma błyskotliwą karierę wojskową, jest szanowany i posłuszny, ponieważ jest przywódcą, który daje przykład. Przejechał przez Indie, gdzie został m.in. instruktorem, Afganistan , Bałkany , Maltę , Rosję (jako agent wywiadu ), a zwłaszcza RPA . W 1896 roku Frederick Russell Burnham nauczył go umiejętności przetrwania, które później miały ogromny wpływ na tworzenie harcerstwa.
Znany jest ze swoich talentów harcerskich, ale także artystycznych. Rzeczywiście regularnie organizuje w swoim garnizonie sztuki, komedie i na swój sposób interpretował sztuki Szekspira. Posunął się nawet do tego, że ogólnie się zamaskował i sprawił, że jego postać „wyhodowała piosenkę” .
Wydarzeniem, które uczyniło go sławnym w całym Imperium Brytyjskim, było uratowanie małego miasteczka Mafeking w 1899 roku podczas drugiej wojny burskiej . Z wielką przebiegłością i komunikatywną odwagą udaje mu się uratować miasto, które jest oblegane przez 217 dni czterokrotnie większą liczbą oddziałów wroga. Wykorzystuje młodzież z miasta jako dyspozytorów (do przekazywania wiadomości pieszo i na rowerze), jako obserwatorów, wartowników lub zwiadowców.
Po wyzwoleniu miasta 16 maja 1900, jest okrzyknięty bohaterem i mianowany generałem dywizji . Udowodnił, że młodzi ludzie są w stanie odnieść sukces w misji, pod warunkiem, że im ufają. Opublikował swoje obserwacje w imieniu skautingu ( skautów sztuki ) w małej książeczce zatytułowanej dla wojska: Aids to Scouting . Awansowany do stopnia generała porucznika w 1907 r., Objął dowództwo nad jednostką Brytyjskiej Armii Terytorialnej, a następnie odbywał szkolenie. W 1910 roku dochodził swoich uprawnień emerytalnych, aby lepiej poświęcić się harcerstwu.
Po powrocie do Wielkiej Brytanii powitano go triumfalnie. Odkrywa, że pomoc dla skautingu jest bardzo popularna wśród brytyjskich chłopców i jest używana przez nauczycieli. Otrzymuje nawet wiele listów od chłopców z prośbą o radę. Naznaczony brytyjską młodzieżą z bezczynnych dzielnic, często w złym stanie zdrowia i przestępczych, postanawia w służbie młodym chłopcom wcielić w życie wszystkie zasady, których przestrzegał podczas wojny.
„Pod koniec mojej kariery wojskowej”, mówi Baden-Powell, „Ja się do pracy, aby przekształcić to, co było sztuką nauczania ludzi do wojny , do sztuki nauczania młodych ludzi do pokoju. ; harcerstwo nie ma nic wspólnego z zasadami wojskowymi. "
Spotyka Ernesta Thompsona Setona .
W 1907 roku, wówczas w wieku 50 lat, zorganizował ośmiodniowy obóz z dwudziestoma chłopcami z różnych klas społecznych na wyspie Brownsea . Tam sprawdza swoje pomysły na edukację poprzez zabawę, niezależność i pewność siebie. Zainaugurował ten obóz 1 sierpnia o godzinie ósmej, dmuchając w róg kudu .
Po tym obozie Sir William Smith (założyciel brygady chłopca ) poprosił go o napisanie książki o tym, jak harcerstwo może być dostosowane do młodzieży, którą nazwał: Harcerstwo dla chłopców ( Pathfinders ). Tą książką próbuje zapoczątkować nowy ruch autonomiczny. Tworzy podstawę skautingu z pięcioma celami:
Jak również dziesięć artykułów Prawa skautowego i obietnicy skautowej, które nie nakładają żadnego zakazu, ale oferują zdrowy styl życia, który każdy członek zobowiązuje się stosować (dołożyć wszelkich starań).
W 1909 roku pojawiły się pierwsze firmy przewodnickie , zorganizowane przez Agnès Baden-Powell .
W 1910 roku wyróżnił trzy grupy wiekowe:
W tym samym roku, za radą króla Wielkiej Brytanii Edwarda VII , zrezygnował z armii, aby przejąć kontrolę nad ruchem, który właśnie rozpoczął.
W 1912 roku ożenił się z Olave Saint Claire Soames , która została Światowym Przewodnikiem. Mieli troje dzieci: Petera, Heather i Betty.
W 1918 r. Opublikował czasopismo „ Girl guiding edition” . Ruch kobiecy nazywa raczej Przewodniczkami niż harcerzami czy harcerkami, ponieważ uważa, że ich rolą nie jest oświecanie, ale prowadzenie: „Kobieta, która jest w stanie sobie poradzić sama, jest szanowana także przez mężczyzn, a nie przez kobiety. Zawsze są gotowi podążać za jej radą i jej przykładem, ona jest ich przewodnikiem. "
Ruch szybko nabiera dużego znaczenia i rozwija się w wielu krajach świata. 1920 Jamboree zgromadziła skautów z 21 krajów, po raz pierwszy. Baden-Powell został tam mianowany Światowym Szefem .
W 1927 roku otrzymał tytuł szlachecki od króla Jerzego V . Potrzeba nazwiska Lorda Baden-Powella z Gilwell , nazwy posiadłości i dużego parku, który otrzymał od rodziny McLarenów, aby uczynić z niego centrum szkoleniowe dla szefów kuchni.
W 2020 roku na całym świecie jest ponad 50 milionów skautów.
Baden-Powell i jego żona spędzają większość czasu podróżując po świecie, wspierając harcerstwo w jego rozwoju i uczestnicząc w ceremoniach założycielskich ruchu w nowych krajach. Pod koniec życia przeszedł na emeryturę do Kenii i wysłał skautom na cały świat swoją ostatnią wiadomość:
„Drodzy skauci,
pamiętajcie, że to ostatnia wiadomość, jaką ode mnie otrzymacie; rozmyślaj nad tym uważnie. Miałem bardzo szczęśliwe życie i chciałbym, żeby każdy mógł powiedzieć to samo. Wierzę, że Bóg umieścił cię na tym świecie, abyś był szczęśliwy i cieszył się życiem. To nie bogactwo, sukces czy nieostrożność tworzą szczęście. Studiowanie przyrody nauczy cię, że Bóg stworzył piękne i wspaniałe rzeczy, abyś mógł się nimi cieszyć. Bądź zadowolony z tego, co masz i jak najlepiej to wykorzystaj. Spójrz na jasną stronę, a nie na ciemniejszą.
Spróbuj opuścić ten świat trochę lepiej niż wtedy, gdy do niego przyszedłeś, a kiedy zbliża się godzina śmierci, możesz umrzeć szczęśliwy, myśląc, że nie marnowałeś czasu i że to zrobiłeś.
Przygotuj się na szczęśliwe życie i szczęśliwą śmierć. Zawsze dotrzymuj obietnicy, nawet gdy jesteś dorosły.
Ten Bóg ci pomaga.
Twój przyjaciel
Robert Baden-Powell »
On umarł na 8 stycznia 1941w Nyeri w Kenii, gdzie jest pochowany. Na jego grobie wyryto znak śladu (symbol), znak „koniec szlaku, powrót do obozu” ( ), który można zinterpretować jako „wróciłem do domu” .
Lady Baden-Powell nadal pełniła rolę łącznika między skautkami na całym świecie. Ona umiera dalej25 czerwca 1977 w Anglii.
Oba mają pomnik w Opactwie Westminsterskim .
Plik 8 marca 2010, MI-5 odtajnił dokumenty, z których wynika, że brytyjskie Home Intelligence Service zainteresowało się działalnością Baden-Powell po tym, jak spotkał się wListopad 1937z Joachimem von Ribbentropem i Hartmannem Lauterbacherem , wyższym urzędnikiem Hitlerjugend .
1905: John Smith
Robert Baden-Powell, Porady dla liderów skautów , Presses d'Île-de-France, Paryż, 2007.