Margut
| Margut | |||||
 Przylot do Margut. | |||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Wielki Wschód | ||||
| Departament | Ardeny | ||||
| Miasto | Sedan | ||||
| Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Portes du Luxembourg | ||||
|
Mandat burmistrza |
Pierre Debouw 2020 -2.026 |
||||
| Kod pocztowy | 08370 | ||||
| Kod wspólny | 08276 | ||||
| Demografia | |||||
| Miły | Margutianie, Margutianie | ||||
|
Ludność miejska |
756 mieszk. (2018  )
|
||||
| Gęstość | 100 mieszk./km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 49 ° 35 ′ 06 ″ na północ, 5 ° 15 ′ 41 ″ na wschód | ||||
| Wysokość | Min. 166 m Maks. 350 m |
||||
| Powierzchnia | 7,53 km 2 | ||||
| Jednostka miejska | Gmina wiejska | ||||
| Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich | ||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Carignan | ||||
| Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
MARGUT jest francuski gmina , znajduje się w dziale o Ardeny w regionie East Grand .
Geografia
| Villy | Fromy , Moiry | Sapogne-sur-Marche |
 |
Signy-Montlibert | |
| La Ferté-sur-Chiers | Bièvres |
Dostęp
Margut to mała wioska licząca prawie 800 mieszkańców, położona w kantonie Carignan , we wschodniej części departamentu Ardennes . Gmina Margut, administracyjnie przyłączona do Szampanii-Ardenów , znajduje się pod wpływami Lotaryngii i Gauma , departament Mozy i belgijska granica znajdują się w linii prostej mniej niż pięć kilometrów.
Hydrografia
Margut znajduje się u zbiegu Carité, strumienia, który ma swoje źródło w Signy-Montlibert i Marche , rzeki płynącej w Belgii , w pobliżu Orval . La Marche, rzeka pełna ryb, będąca domem dla pstrąga i lipienia, wpada do Chiers , dopływu Mozy , między Margut i Ferté-sur-Chiers .
Planowanie miasta
Typologia
Margut to gmina wiejska. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.
Gospodarka
Head of Canton aż do początku XIX th wieku MARGUT utrzymuje rolę centrum miasta od jego grupy szkolne (podstawowej i przedszkola) wita uczniów z pięciu okolicznych gminach. Jednak w ostatnich latach jego wpływ maleje. Miasto ucierpiało z powodu odejścia służb publicznych, a jego uczelnia otwarta w połowie lat sześćdziesiątych została ostatecznie zamkniętaCzerwiec 2004, a ostatnio poczta zmniejszyła się o połowę. Ekonomicznie, MARGUT był znany ze swojej bogatej tkaniny przemysłowej w XX -tego wieku. Ale tutaj znowu, miasto widzi zamykanie swoich fabryk. Mleczarnia Lactalis (dawniej Besnier), która zatrudniała do stu osób, została zamknięta w 2002 r. W 2009 r. Crédit Agricole został zniesiony, pomimo mobilizacji lokalnych urzędników i ludności. Dziś pozostały tylko dwie fabryki, jedna specjalizująca się w metalurgii, Tagar, a druga w drewnie, tartak Nouyrigat.
Historia
Pochodzenie Margut
Według ojca Hamona, który w 1876 roku wydał monografię o Margut, pochodzenie Marguta jest stosunkowo trudne do zdefiniowania. Wiemy, że mnich stylici św Walfroy przyszedł ewangelizować region z VI -tego wieku, ale nie ma śladu pozwala powiedzieć dokładnie, kiedy było stworzenie miasta MARGUT. Najstarszą częścią miasta jest niewątpliwie miejscowość Champel , położona u stóp wzgórza Saint-Walfroy. W 812 Champel został podarowany przez Karola i jego siostrzenica Moniane do opactwa Saint-Rémi w Reims . Jest to jedna z najstarszych pisemnych wzmianek dotyczących sektora Margut. Co do samej wsi, następnie zwanego Margurium, to pojawia się po raz pierwszy na IX -go wieku w Karcie sporządzonego przez Hillin, arcybiskupa Trewiru. Ten ostatni, w jego opowiadań opisujących inwazji Normanów w IX -go wieku, przywołuje „Villa Sancto Wolfaïco” (św Walfroy) i Margurio (MARGUT), niewielkie miasteczko położone nad brzegiem marcu.
Margut w średniowieczu
Głównym wydarzeniem historycznym w okresie średniowiecza w Margut jest podpisanie pokoju w 980 r. Między cesarzem germańskim Ottonem II i królem Francji Lothaire'em . Latem 978 roku Lothaire poprowadził najazd na Aix-la-Chapelle, ale cesarska rodzina uniknęła schwytania. Otto w odwecie atakuje północną Francję jesienią i oblega Paryż , broniony przez Hugues Capet . Jednak w grudniu cesarz musi zdecydować o zarządzeniu odwrotu. ścigany przez Francuzów, stracił tylną straż podczas przejścia przez Aisne . Dopiero w 980 r. Podpisano pokój w Margut, położonym wówczas na granicy obu królestw.
Innym wydarzeniem, o którym wspomina ks. Hamon w swojej monografii, jest dar hrabiego Chiny na rzecz klasztoru Orval w 1173 r. Dotacja ta dotyczyła łąki Carité Caritas, położonej na Ban de Margut.
Do lat czterdziestych XIV wieku Margut należał wówczas do hrabstwa Chiny, kiedy prepozyt Yvois , w skład którego wchodziła wioska, został sprzedany hrabiemu Luksemburgowi Jean l'Aveugle . Odtąd Margut będzie śledzić historię hrabstwa Luksemburg, aż do przyłączenia go do Królestwa Francji na mocy traktatu pirenejskiego w 1659 r. W 1443 r. Podbój Luksemburga przez Philippe'a le Bon został zakończony. Margut jest wtedy częścią grupy, która później zostanie nazwana Burgundzką Holandią . W 1477 roku, wnuczka Filipa Dobrego, Mary Burgundii, Sole dziedziczką Karol Zuchwały , żonaty Maximilian I st Habsburg i przynosi posagu, oprócz Franche-Comte, burgundzkiego Holandii.
XVI th - XVIII th stulecia
Przez cały XVI th wieku wieś liczyła cierpieć różne konflikty, które zakrwawione regionie, w tym wojen między Imperium a Królestwem Francji i wojen religijnych. W 1623 r., A następnie w środku wojny trzydziestoletniej , Margut został splądrowany przez wojska Mansfelda , a następnie w 1635 r. Przez bandy najemników dowodzone przez Jeana de Wertha . Zostawili przerażające wspomnienia. Wraz z traktatem pirenejskim w 1659 roku Margut ostatecznie stał się Francuzem. W 1662 roku Ludwik XIV ustanowił Prévôté d'Yvois, od którego częściowo zależy Margut, jako księstwo-parostwo na rzecz Eugène-Maurice de Savoie-Carignan . Przez cały XVIII -tego wieku, mieszkańcy miast wchodzą MARGUT próbnych obszaru (La Ferte, fromy, signy-montlibert ...), a nawet przeciw mnichów Orval. W 1793 r. To z Margut wyjechał oddział żołnierzy, który spalił klasztor Orval, niegdyś właściciel wielu ziem i dóbr w regionie.
Margut po rewolucji
Lokalne życie polityczne od 1985 rokuPo śmierci Henri Vin, byłego burmistrza, radnego generalnego i zastępcy (od 1977 do 1978), w 1985 r. Wyborcy zostali wezwani do wyborów w celu powołania nowego radnego gminy. Wybrano Claude'a Varoquaux. Jeśli chodzi o desygnację burmistrza i zastępców, to Serge Claisse, były pierwszy zastępca Henri Vin, został wybrany na burmistrza do końca kadencji, czyli do 1989 r. Na szczeblu kantonalnym jest nim Michel Marchet , który zastąpił Henri Vin jako radny generalny.
W 1989 r. Wyborcom przedstawiono trzy odrębne listy: ustępującego burmistrza Serge'a Claisse'a, drugą kierowaną przez ustępującego radnego gminy Josepha Plutę oraz ostatnią, na której było tylko dziewięciu kandydatów, autorstwa Yves Surmonne. Po burzliwej kampanii wyborczej, lista prowadzona przez Josepha Plutę, dyrektora kolegium, zdobyła większość; Lista Serge'a Claisse'a otrzymała tylko czterech wybranych radnych z piętnastu. Piętnastu wybranych radnych to: Joseph Pluta, Pierre Totot, Raymonde Carbognin, Romain Oleniez, Claude Varoquaux, Pierre Debouw, Jean-Marie Leroy, Jean-Jacques Bernard, Patrick Nouyrigat, Robert Dieu, Daniel Fontaine, Serge Claisse, Jean Beneux, Pierre Prévot i Jean-Claude Michotte.
W 1995 r. Wyborcom przedstawiono dwie listy: ustępującej większości kierowanej przez Josepha Plutę oraz listę opozycji kierowaną przez Serge'a Claisse'a. Wystarczył jeden obrót, aby wyznaczyć nową radę miejską, gdyż lista Josepha Pluty zdobyła wszystkie piętnaście mandatów. Józef Pluta został logicznie ponownie wybrany burmistrz, Pierre Totot, 1 st Zastępca Raymonde Carbognin, 2 e Assistant Romain Oleniez, 3 e Assistant i Piotr Debouw, 4 th zastępca. Pozostałymi wybranymi radnymi byli: Patrick Pfeiffer, Patrick Nouyrigat, Daniel Fontaine, François Dumont, Agnès Hardy, Jean-Jacques Bernard, Jean-Marie Leroy, Bernard Hiblot, Claude Varoquaux i Robert Dieu.
W 2001 r. Wyborcom przedstawiono cztery listy: ustępującego burmistrza Josepha Pluty, drugą kierowaną przez honorowego burmistrza Serge'a Claisse'a, trzecią prowadzoną przez ustępujących radnych Claude'a Varoquaux i Daniela Fontaine'a oraz ostatnią, na której czele stał Pierre Watrin. i Fabien Surmonne. Pod koniec pierwszej tury wybrany został tylko Józef Pluta. W drugiej turze do obsadzenia było zatem czternaście miejsc18 marca. Lista prowadzona przez Josepha Plutę zdobyła tylko cztery miejsca, na czele której stał Claude Varoquaux (który połączył się z listą Pierre'a Watrina między dwiema rundami), dziesięć miejsc. Dlatego właśnie Claude Varoquaux został wybrany na burmistrza; Corinne Gallerne, 1 ponownie asystent; Pierre Watrin, 2 e Asystent; Daniel Fontaine, 3 e Asystent; Pierre Debouw, 4 th zastępca. Pozostali wybrani radni: Fabien Surmonne, Véronique Michotte, Olivier Marteau, Robert Guillaume, Yohann Berthélémy, Nathalie Lhussiez, Daniel Bohant, Evelyne Louppe, Pierre Totot i Joseph Pluta.
W Marzec 2008, to znowu cztery listy, które są przedstawiane w wyborach samorządowych. Jeden prowadzony przez ustępującego burmistrza, Claude Varoquaux, składający się z ośmiu kandydatów, inny kierowany przez pierwszą zastępczynię, Corinne Gallerne, składający się z piętnastu członków, w tym sześciu odchodzących radnych, jeden kierowany przez Josepha Plutę obejmujący również piętnastu kandydatów, w tym sześciu odchodzących lista otwarta, zainicjowana przez Serge'a Claisse'a. Żaden kandydat nie zostanie wybrany na koniec pierwszej tury9 marca. W drugiej rundzie16 marcapod głosowanie wyborców przedstawiono tylko dwie listy, Josepha Pluty i Corinne Gallerne, przy czym Serge Claisse dołączył do listy Gallerne między dwiema turami. Ostatecznie zwyciężyła lista prowadzona przez Josepha Plutę, która wygrała czternaście miejsc spośród piętnastu uczestniczących, a jedynie Véronique Michotte została wybrana ze strony listy Gallerne. Oto lista piętnastu wybranych radnych: Joseph Pluta (burmistrz), Pierre Totot (pierwszy zastępca), Pierre Debouw (drugi zastępca), Daniel Bohant (trzeci zastępca), Evelyne Louppe (czwarta zastępczyni), Jocelyne Collard, Yohann Berthélémy, Jean -Philippe Husson, Jean-Michel Renard, Bernard Hiblot, Maryline Feck, Sébastien Prévot, Ludovic Gérard, Pascal Thiery i Véronique Michotte.
Polityka i administracja
Lista burmistrzów w ramach Ancien Régime| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| 1614 | ? | Jehan le marlier | ||
| 1666 | 1669 | Jean Cosse | ||
| 1669 | 1670 | Charles Robin | ||
| 1670 | ? | Chenet Collet | ||
| 1686 | 1688 | Claude Risse | ||
| 1688 | 1692 | Charles Robin | ||
| 1692 | 1694 | Claude Jacquemin | ||
| 1694 | 1695 | Jacques Nicolas | ||
| 1695 | 1696 | Nicolas jacquemin | ||
| 1696 | 1698 | Simon Piot | ||
| 1698 | ? | JOT.? Lallement | ||
| 1708 | ? | Pascal Rondu | ||
| 1716 | 1718 | Jean Thirion | ||
| 1718 | 1719 | Jacques Nicolas | ||
| 1719 | ? | Jacques Nicolas | ||
| 1728 | 1730 | Jean Munie | ||
| 1730 | 1731 | Jacques Nicolas | ||
| 1731 | 1732 | Jacques Nicolas | ||
| 1732 | 1733 | Jean Thirion | ||
| 1733 | 1735 | Jean Munie | ||
| 1735 | 1736 | Guillaume Rondu | ||
| 1736 | 1737 | Guillaume Rondu | ||
| 1737 | 1738 | Jacques Nicolas | ||
| 1738 | 1739 | Jacques Nicolas | ||
| 1739 | 1740 | Guillaume Rondu | ||
| 1740 | 1741 | Jean Munie | ||
| 1741 | 1742 | Jacques Nicolas | ||
| 1742 | 1743 | Jean Piot | ||
| 1743 | 1744 | Guillaume Rondu | ||
| 1744 | 1745 | Jacques Nicolas | ||
| 1745 | 1746 | Jacques Nicolas | ||
| 1746 | 1747 | Nicolas risse | ||
| 1747 | 1748 | Jean Munie | ||
| 1748 | 1749 | Jean Meurice | ||
| 1749 | 1750 | Jean Munie | ||
| 1750 | 1751 | Jacques Nicolas | ||
| 1751 | 1752 | Jean Munie | ||
| 1752 | 1754 | Jean Munie | ||
| 1754 | 1755 | Jean Penasse | ||
| 1755 | 1756 | Guillaume Rondu | ||
| 1756 | 1757 | Jean Munie | ||
| 1757 | 1758 | Jean Risse | ||
| 1758 | 1759 | Jean Penasse | ||
| 1759 | 1760 | Nicolas Joachim | ||
| 1760 | 1761 | Nicolas Joachim | ||
| 1761 | 1762 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1762 | 1763 | Nicolas Joachim | ||
| 1763 | 1764 | Dieudonne Meurice | ||
| 1764 | 1765 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1765 | 1766 | Simon Petitjean | ||
| 1766 | 1767 | Jean Risse | ||
| 1767 | 1768 | Nicolas Joachim | ||
| 1768 | 1769 | Simon hougrand | ||
| 1769 | 1770 | Jean Penasse | ||
| 1770 | 1771 | Jean Penasse | ||
| 1771 | 1772 | Francois Poncelet | ||
| 1772 | 1777 | Jean Penasse | ||
| 1777 | 1778 | Jean Penasse | ||
| 1778 | 1779 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1779 | 1780 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1780 | 1781 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1781 | 1782 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1782 | 1783 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1783 | 1784 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1784 | 1785 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| 1785 | 1789 | Jean-Baptiste Hutin | ||
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Burmistrzowie przed 1959 rokiem
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1959 | 1985 (śmierć) |
Wino Henri | RI | Nauczyciel radny generalny (1982-1985) poseł (1977-1978) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1985 | 1989 | Serge Claisse | Poczta | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1989 | 2001 | Józef Pluta | płyta DVD | Nauczyciel | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2001 | 2008 | Claude Varoquaux | UDF | Przejście na emeryturę | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2008 | 2014 | Józef Pluta | płyta DVD | Emerytowany nauczyciel Radny Generalny |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2014 | W toku (od 25 maja 2020 r.) |
Pierre Debouw ponownego wyboru dla upoważnienia 2020 -2 026 |
Emerytowany nauczyciel w szkole | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Brakujące dane należy uzupełnić. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 r.
W 2018 roku miasto liczyło 756 mieszkańców, czyli o 2,83% mniej niż w 2013 roku ( Ardeny : -3,23%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 186 | 217 | 225 | 275 | 429 | 488 | 555 | 587 | 576 |
| 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 | 1906 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 663 | 522 | 597 | 670 | 670 | 677 | 712 | 815 | 842 |
| 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 | 1968 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 805 | 702 | 766 | 730 | 817 | 650 | 702 | 810 | 847 |
| 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 | 2018 | - |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 809 | 826 | 819 | 836 | 807 | 789 | 774 | 756 | - |
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego
Edukacja
-
Szkolny słup.
Miejsca i zabytki
- Mont Saint-Walfroy założona przez Walfroy Słupnik VI th wieku. To wysokie miejsce pielgrzymkowe dla katolików. Dostęp do niego prowadzi droga krzyżowa z czternastoma stacjami. Na szczycie, na wysokości 350 metrów, odkrywamy niezwykły widok na kraj Yvois, a także kościół, salę przyjęć i kaplicę.
- Linia Maginota . Na terenie gminy znajdują się dwie kazamaty Linii Maginota . Były one częścią tego, co nazywano przyczółkiem Montmédy , czyli zachodnim krańcem Linii Maginota. Dwa kilometry od Margut w linii prostej, na drugim brzegu Chiers, znajduje się dzieło La Ferté, które jest pierwszym dziełem Linii Maginota, które padło podczas walk w 1940 roku.19 maja 1940107 żołnierzy francuskich zginęło tam uduszonych na dole podziemnej galerii, ponad 25 metrów pod ziemią. Każdego roku organizowana jest ceremonia oddania im hołdu.
- Kościół Saint Remi . Nie posiada wybitnego charakteru architektonicznego, ale stanowi jeden z najstarszych śladów budowy w mieście. Dość wąską nawę wieńczy sklepienie kolebkowe wykonane na strychu dachu. Został zbudowany w 1718 roku przez zakonników Saint-Huberta. Sanktuarium pochodzi z 1740 roku. Konfesjonał jest rzeźbiony w drewnie. Dawny ołtarz drewniany budynek sięga XVIII -tego wieku, został zastąpiony w 1875 roku przez ołtarzem renesansowym. Czworokątna wieża, która została zbudowana w 1728 roku na koszt księdza Huarta, zwieńczona jest ośmioboczną kopułą i zwieńczona grzybem kończącym dzwonnicę, co nadało budynkowi oryginalny charakter. Ale dzwonnica została zniszczona podczas pierwszej wojny światowej i zastąpiona bardziej klasyczną dzwonnicą. Stare zdjęcia sprzed 1914 r. (Kilka kolekcjonerów w mieście ma ich kilka) pozwalają odkryć, jak wyglądała ta stara dzwonnica. Warto również zwrócić uwagę, że prezbiterium, które znajduje się tuż przed kościołem, pochodzi z 1661 roku, co jest najstarszym budynkiem w mieście.
- Champel . Jest to odosobniona farma położona u stóp wybrzeża jaskiń, zaledwie kilkaset metrów od pustelni Saint-Walfroy. Miejsce to, położone na wysokości prawie 300 metrów, było niewątpliwie zamieszkane od wczesnego średniowiecza. W 812 roku Champel został podarowany przez Karola Wielkiego opactwu Saint-Remy w Reims. To najstarsza pisemna wzmianka potwierdzająca osadnictwo w gminie Margut. Osadę Champel zamieszkiwało wówczas około sześćdziesięciu poddanych. Obecnie gospodarstwo prowadzi rodzina Graftiaux, która specjalizuje się w hodowli bydła (m.in. przetwory mleczne).
- Pole golfowe Margut . Utworzone pod koniec lat 80. przez Cyrila Havasa pole golfowe Margut przeszło niezaprzeczalny rozwój poprzez stopniowe zwiększanie liczby dołków. Położony w wyjątkowym miejscu, na wzgórzu z widokiem na doliny Marche i Carité, golf cieszy się doskonałą opinią i przyciąga miłośników z Francji, ale także z Belgii i Luksemburga.
-
Kościół Saint-Rémi.
-
Pustelnia Saint-Walfroy.
-
Kaplica w mieście.
-
Kaplica w pobliżu pustelni Saint-Walfroy.
Osobowości związane z gminą
- Święty Walfroy . W czasach Merowingów, około roku 585, do kraju Yvois przybył jako pustelnik diakon Walfoy, uczeń św. Marcina z Tours. Walfroy łączy modlitwę z oryginalną formą pokuty: podobnie jak stylici Wschodu, stoi na kolumnie, znosząc rygory klimatu Ardenów. Jego przepowiadanie i przykład przyciągają mieszkańców regionu do Ewangelii, którzy w końcu łamią znak swego pogaństwa: posąg czczonego Dea Arduina na wzgórzu. Posłuszny biskupowi Trewiru, Walfroy opuszcza swoją kolumnę, ewangelizuje region i buduje na szczycie wzgórza kościół ku czci św. Marcina. Uczynił z niego centrum życia religijnego. Zmarł na krótko przed 600 rokiem, pochowany w zbudowanym przez siebie kościele. Jego relikwie zostały przetransportowane do Yvois (Carignan)7 lipca 979.
- Mathieu-Nicolas Brafault , administrator i polityk, członek z wydziału Wiedniu podczas Stu Dni , urodził się w 1771 roku w MARGUT.
- Paul Dauchy . Urodzony w Margut w 1897 roku w budynku nad obecnym ratuszem Paul Dauchy to niewątpliwie jedna z najwybitniejszych postaci związanych z miastem. Bardzo utalentowany muzyk, kształcił się w Schola Cantorum w Paryżu pod kierunkiem Vincenta d'Indy'ego. Dyrektor Towarzystwa Filharmonicznego Charleville-Mézières od 1924 roku, stworzył szkołę tańca klasycznego, chór mieszany, lekcje muzyki i gry na fortepianie. To także on stworzył delegację Jeunesses musicales de France w Ardenach w 1952 roku27 listopada 2005gmina postanowiła nadać miejskiej sali muzycznej nazwę Paul-Dauchy.
- Henri Vin . Burmistrz Margut od 1959 do 1985, roku jego śmierci, Henri Vin jest wybitną postacią polityczną miasta. Urodzony w Carignan dnia29 sierpnia 1922, brał czynny udział w ruchu oporu w Pays d'Yvois. Jako profesor uczelni został wybrany burmistrzem Margut w 1959 r. Pełnił również funkcję radnego generalnego kantonu Carignan. Zastępca Jacquesa Sourdille'a, zastąpił go w Palais Bourbon, kiedy ten wszedł do rządu Raymonda Barre. Zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym im2 maja 1977 w 2 kwietnia 1978.
- Gérard Pinson . Gérard Pinson jest francuskim dziennikarzem telewizyjnym urodzonym w Margut w 1950 roku. Po rozpoczęciu pracy w France 3 Champagne-Ardenne w Reims został redaktorem naczelnym France 3 Orléans, a następnie objął obowiązki w FR3 national w Paryżu. Występował 19/20 w duecie z Élise Lucet i Soir 3 w latach 80. Zginął w wypadku drogowym na2 grudnia 1990. Był honorowym prezesem Stowarzyszenia Absolwentów Margut i brał udział w kilku wydarzeniach organizowanych przez to stowarzyszenie, w tym w gali Verchuren w 1989 roku.
Wydarzenia
- 4 th niedzielę kwietnia . Tradycyjne Wiosenne Targi organizowane przez stowarzyszenie kupców i rzemieślników z Margut, dawniej GITE, a obecnie UCIA z Margut i okolic. Wydarzenie co roku przyciąga na ulice wioski tysiące ciekawskich ludzi. Wystawcy za każdym razem przychodzą tłumnie i nie brakuje działań, które uwodzą szeroką publiczność.
- 2 th niedzielę września . Święto patrona zawsze przypada w drugi weekend września, tydzień po święcie Carignan. Jeśli festiwal nie jest już sukcesem minionych lat, a tereny targowe są mniej liczne, aby odbyć wycieczkę, pozostaje ważnym momentem w lokalnym życiu, organizując popularne bale w piątkowe i sobotnie wieczory.
- 25 października. Wielka uczta Saint-Walfroy. W 2009 roku obchodzono dwa ważne wydarzenia. 1030 lat temu, w 979 roku, relikwie św. Walfroya zostały przetransportowane do Carignan. W tym roku można było w ten sposób upamiętnić to przeniesienie, a także renowację kościoła, którą podjęto w latach 1949-1959. Z tej okazji w kościele umieszczono relikwie św. Walfroya, prezentowane zwykle w kościele Sainte-Clotilde w Reims. . kościół (od 1 st maja) i na rok.
Uwagi i odniesienia
Uwagi
- Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego zatwierdzonej w dniu14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
- https://www.habitants.fr/ardennes-08
- „ Zonage rural ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 r . ) .
- " miejska gmina-definition " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 23 marca, 2021 ) .
- „ Understanding the density grid ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 ) .
- " Baza obszarów atrakcyjności miast 2020. " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 23 marca 2021 ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 23 marca 2021 ) .
- Konsultacja Rady Generalnej Ardenów 23 czerwca (plik PDF )
- https://reader.cafeyn.co/fr/1926593/21599230
- Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
Zobacz też
Bibliografia
- Louis-Augustin Hamon, (Abbé), Margut, Fromy i Saint-Walfroy , Reims, spółdzielnia drukarska,1876.
- Albert Meyrac , Ilustrowana Geografia Ardenów , Guénégaud, 1965 (drugie wydanie).
- Stéphane Gaber, Le Pays D'Yvois-Carignan, wczoraj i dziś , Sopaic,1988.
- Stéphane Gaber „ Z okazji 14 th rocznica śmierci św Walfroy w swoim czasie ”, Ardeny, grunty , n o 51,Czerwiec 1995.
- Jacques Théret, Les Hauts-Buttés, Neuvizy, Saint-Walfroy. Trzy wysokie miejsca w Ardenach. Paths of memory, karta historii religii , Charleville-Mézières, Éditions Terres Ardennaises,2006, 240 pkt. ( ISBN 2-905339-74-8 ) , „Saint-Walfroy, stary kraj przesiąknięty historią”, str. 153-207.
Powiązane artykuły
- Mont Saint-Walfroy lub pustelnia Saint-Walfroy.
- Lista gmin w Ardenach