Dom Talleyrand-Périgord

Dom Talleyrand-Périgord

Broń Domu Talleyrand-Périgord
Ozdobić herbem Gules z trzema lwiątkami Lub uzbrojone, osowiałe i ukoronowane Azure (czyli Talleyrand-Périgord)
Motto RE QUE DIOU
Kropka XIII p  wieku- XX p  wieku
Kraj lub prowincja pochodzenia Perigord
Wierność Hrabia Périgord Król Francji Król francuskiego Dyrektoriatu Konsulat Pierwsze Cesarstwo Odbudowa Monarchia Lipcowa
Posiadane lenna Księstwo Benewentu
Księstwo Sagan
Rezydencje Château de Grignols
Château de Beauséjour
Château de Chalais
Château de Valencay
Opłaty Menin du Dauphin
Minister Stosunków Zewnętrznych
Wielki Szambelan Francji
Przewodniczący Rady
Ambasador
Funkcje wojskowe Generał porucznik Armii Króla
Funkcje kościelne Biskup Autun
Arcybiskup-Książę Reims
Arcybiskup Paryża
Wielki Kapelan Francji
Kardynał
nagrody cywilne Order Ducha Świętego , Order Legii Honorowej , Order Orła Czarnego , Order Orła Czerwonego , Order Świętego Andrzeja itd...


Rodzina Talleyrand-Périgord , Olim de Grignols , to rodzina francuskiej szlachty o rycerskim pochodzeniu , wywodząca się z Périgord . W szczególności ilustruje to Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1754-1838), biskup Autun , mąż stanu i francuski dyplomata.

Rodzina Talleyrand-Périgord wymarła w 1968 r. w linii męskiej i w 2003 r. w linii żeńskiej.

Historia

Rodzina Talleyrand-Perigord osiągając przez rodziny Grignols , młodszy gałęzi rodu hrabiów Perigord , potomkowie Bozon I er , Earl of March i Perigord.

Według rzekomej genealogii Bozon, Lord of Grignols , został potwierdzony jako wasal hrabiego Périgord w 1226 roku . Potomkowie Bozona często używają osobistych imion w rodzinie hrabiów Périgord, takich jak Hélie i Boson. Od początku XIV th  wieku, pseudonim służy jako Talleyrand nazwy rodowego. Jest to również ksywka nadana licznych zarzutów Perigord od Wilhelma III Perigord początku XII -tego  wieku.

To roszczenie Talleyranda, by wywodzić się od hrabiów Périgord, zostało uwzględnione w patencie na listy przyznanym6 września 1613 rDaniel de Talleyrand, Prince of Chalais, † 1618 1 st  hrabia Grignols i 1 st markiz Excideuil . Później Gabriel de Talleyrand (1726-1795), hrabia Grignols , zaczął używać nazwy Talleyrand-Périgord około 1750 roku .

To pochodzenie jest jednak kwestionowane (głównie pokrewieństwo Grignolów z Périgord), w szczególności przez Louisa Pierre'a d'Hozier i Bernarda Cherina , genealogów zakonów królewskich. Spór powrócił pod koniec XVIII e , a szczególnie na początku XIX th  wieku, podniesiony w szczególności przez wrogie pamflecistami do Talleyranda .

Raoul de Warren pisze o tym przywiązaniu rodziny Grignolów do dawnych hrabiów Périgord  : „Jednak ten punkt połączenia nie jest doskonale ustalony i to przywiązanie jest wskazywane w sposób sprzeczny w różnych autorach i w dokumentach gabinetu. . ”.

Emmanuel de Waresquiel mówi o „oszustwie genealogicznym”, aby określić to rodowodowe twierdzenie i cytuje oświadczenie Ludwika XVIII o jego ministrze spraw zagranicznych  : „Pan de Talleyrand myli się tylko w jednej literze w swoich twierdzeniach; jest z Périgord, a nie z Périgord. "

Linia rodowa, za którą podąża rodzina Talleyrandów, sięga Bosonów, lorda Grignols, odnalezionego w 1245 roku i który był ojcem Hélie, lorda Grignols, damoiseau, znalezionego w 1280 roku i ożenionego z Agnès, panią Chalais.

Rodzina Talleyranda utworzyła kilka oddziałów i wymarła:

Nazwa „de Talleyrand-Périgord” została podniesiona w 2005 r. przez Hélie de Pourtalès (syna Jamesa de Pourtalès i Violette de Talleyrand-Périgord), upoważnioną dekretem13 października 2005 r. dodać do swojej patronimicznej nazwy Talleyrand-Périgord, aby nazywać się „de Pourtalès de Talleyrand-Périgord”.

Główne osobowości

Elementy genealogii

Początki do rozdzielania się na dwie gałęzie ( XIII p  -  XVII p  wieku)

Pierwsza starsza gałąź (książęta Chalais)

Pierwsza młodsza gałąź (wlicza się do Grignoli)


Druga starsza gałąź (hrabiowie i książęta Périgord)
  • Gabriel-Marie de Talleyrand-Périgord (1 st październik 1726-1795), wuj ministra Karola Maurycego, hrabiego Grignols i barona de Mareuil , wielkiego hiszpańskiego , ostatniego gubernatora Pikardii, został upoważniony przez króla Ludwika XV do noszenia tytułu hrabiego Périgord od 1768 r. jego dom z domem byłych hrabiów Périgord z domu Charroux/Talleyrand został uznany . Poślubiając28 grudnia 1743jego kuzynka Marie Françoise Marguerite de Talleyrand-Périgord (10 sierpnia 1727-?), Jedynym spadkobiercą swojego ojca księcia z Chalais , Wielki Hiszpanii , otrzymał pierwszej klasy Grandesse Hiszpanii od ojczyma, a potem również nosi tytuł księcia Chalais , nazwa jednego ze swoich ziem , na których miał została uznana przez króla Francji za wielkość Hiszpanii.
    • Marie-Jeanne de Talleyrand-Périgord (4 sierpnia 1747, Wersal - 19 stycznia 1792), ożenił się w 1762 r. Louis-Marie de Mailly , duc de Mailly (23 listopada 1744 - 6 grudnia 1792).
    • Hélie-Charles de Talleyrand-Périgord (3 sierpnia 1754 - 31 stycznia 1829), Hrabiego Grignols, markiza Excideuil i Księcia Chalais, hiszpański, została wniesiona na podstawie 1 st  księcia Périgord w 1816 peer Francji do życia w 1814 roku i dziedziczna wzajemnej Francji w 1815 roku ożenił się z28 stycznia 1778 Elisabeth Marie Charlotte de Poyanne de Baylens (? - 28 lutego 1828)
      • Louise de Talleyrand-Périgord (19 lutego 1786 - 29 listopada 1789).
      • Augustin Marie Hélie Charles de Talleyrand-Périgord (10 stycznia 1788 - 11 czerwca 1879 r), 2 th  księcia Perigord, hrabiego Grignols, markiza Excideuil, księcia Chalais, peer, Francji i hiszpańskiego Granda z 1829 roku ożenił22 czerwca 1807Apolline Marie Nicolette córka César-Hippolyte de Choiseul-Praslin (7 grudnia 1789 - 17 kwietnia 1866 r)
        • Alix de Talleyrand-Périgord (4 listopada 1808 - 21 września 1842 r), poślubić 27 stycznia 1829) Pierre d'Arenberg (2 października 1790 - 27 września 1877) 1 st Duke francuski Arenberg.
        • Hélie Louis Roger de Talleyrand-Périgord (23 listopada 1809 - 8 kwietnia 1883 r.), 3 th i ostatni książę Perigord, hrabiego Grignols, markiz Excideuil, Prince of Chalais i grand Hiszpanii od 1879 roku, żona Elodie Paulini Victorine Beauvilliers de Saint-Aignan (1811 -29 grudnia 1834 r), córka ostatniego księcia Saint-Aignan
          • Emma Virginie de Talleyrand-Périgord (27 maja 1833 r. - 21 sierpnia 1861), żona Marie-Gabriel de Choiseul - d'Aillecourt (bez potomstwa)
        • Paul Adalbert René de Talleyrand-Périgord (23 listopada 1811 - 24 września 1879 r), ożenił się w 1853 r. Cécile-Amicie Rousseau de Saint-Aignan (? -7 lutego 1854 r)
          • Cécile Charlotte Marie de Talleyrand-Périgord (8 stycznia 1854 r - 11 grudnia 1890 r, Pau), spadkobierca wielkości Hiszpanii, żeni się 10 maja 1873 r.Laure Henri Gaston de Galard de Béarn (9 lipca 1840 r - 18 czerwca 1893), mówi hrabia Béarn, książę Béarn i Viana, markiz de Brassac .
            • Henri, François, Bernard, Pierre i Odon
      • Alexandre de Talleyrand-Périgord (24 października 1789).
    • Adalbert Charles de Talleyrand-Périgord (1 st styczeń 1758 - 13 grudnia 1841), powiedział hrabia Périgord , ożenił się w 1775 r. z Marią Saint Leger (1755 -17 sierpnia 1830 r, Paryż).
    • Augustyn Louis de Talleyrand-Périgord .


Druga młodsza gałąź (hrabiowie i książęta Talleyrand)


Nieprawowici potomkowie księcia de Talleyrand

„W mojej linii byliśmy bękartami od matki do syna od trzech pokoleń. Jestem prawnukiem króla, wnukiem biskupa, synem królowej i bratem cesarza, a to wszystko jest naturalne. "

-  Charles de Morny , wnuk Charlesa-Maurice de Talleyrand-Périgord .

Rzekomy związek Talleyranda z malarzem Eugène Delacroix po wyimaginowanym romansie z Victoire Œben (Madame Charles Delacroix) jest mocno kwestionowany.

Druga młodsza gałąź (Dukes of Talleyrand) Trzecia gałąź juniorów (baronowie i hrabiowie Talleyrand-Périgord)
  • Louis-Marie de Talleyrand-Périgord (11 października 1738 - 7 sierpnia 1809), wuj ministra Charles-Maurice, młodszy brat Gabriela-Marie i Charles-Daniel de Talleyrand-Périgord, mąż Louise Fidèle Durand de Saint Eugène-Montigny (1751).
    • Louis Augustin de Talleyrand-Périgord , hrabia Talleyrand-Périgord (19 lutego 1770, Paryż - 20 października 1832 r, Mediolan), par francuski, członek dworu królewskiego, rycerz Saint-Louis , poślubia21 sierpnia 1804 rCaroline Jeanne Julienne d'Argy (1791, Auray -23 marca 1847, Breuilpont )
      • Ernest de Talleyrand-Périgord , hrabia Talleyrand-Périgord (17 marca 1807 r., Orlean - 22 stycznia 1871 r, Bruksela), poślubia 13 października 1830 rw Paryżu Marie Louise Aglaé Suzanne Le Peletier de Mortefontaine (14 sierpnia 1811 - 25 września 1893 r)
        • Marie Louise Marguerite de Talleyrand-Périgord (29 marca 1832 r, Paryż - 3 czerwca 1917, Paryż), żeni się z 29 września 1851w Paryżu Książę Henryk Karol Ludwik Maksymilian Józef Lamoral de Ligne (16 października 1824 r, Paryż - 27 listopada 1871 r., Beloeil), stąd książę Ernest de Ligne
      • Adalbert Réné de Talleyrand-Périgord (7 września 1808 r., Orlean - zmarł w dzieciństwie)
      • Louis Marie de Talleyrand-Périgord , hrabia Talleyrand-Périgord (2 lipca 1810 r, Orlean - 25 lutego 1881 r) poślubić 23 maja 1839Stéphanie Marie Louise Agnès Alexandrine de Pomereu (18 lipca 1819- 26 lutego 1855, Breuilpont), a następnie 30 lipca 1868 rMarie-Thérèse Lucie de Brossin de Méré (1838)
        • Eugène de Talleyrand-Périgord (6 stycznia 1841 - 19 maja 1864 r.)
      • Eugène de Talleyrand-Périgord (12 października 1812 r, Berno)
      • Augustin de Talleyrand-Périgord (14 czerwca 1817 r., Berno - zmarł w dzieciństwie)
      • Caroline de Talleyrand-Périgord (2 września 1823 r, Berne - zmarł w dzieciństwie)
    • Anatole Marie Jacques de Talleyrand Périgord (17 czerwca 1772 r- po 1815), członek dworu królewskiego , rycerz Królewskiego i Wojskowego Zakonu Saint-Louis
    • Alexandre-Daniel de Talleyrand-Périgord , baron de Talleyrand-Périgord (22 lutego 1776, Paryż - 3 lipca 1839 r), par francuski (1838) żeni się z Charlotte (z domu Elisa Alix Sara, nieznanych rodziców) (1799-1873), wychowanką Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord i jego domniemaną córką.
      • Alix de Talleyrand-Périgord (1815 -18 lipca 1829, nigdy)
      • Charles Angélique de Talleyrand-Périgord , baron de Talleyrand-Périgord (8 listopada 1821 - 29 lutego 1896 r), senator, poślubić 11 czerwca 1862 rVera de Benardaky (†24 grudnia 1919)
        • Marie Marguerite de Talleyrand-Périgord (1863), żona Marie Ferdinand François Adhémar de Brotty d'Antioche (9 listopada 1852 r, Berlin - 9 lutego 1890 r)
        • Na de Talleyrand-Périgord (1867 -)
      • Archambaud de Talleyrand-Périgord (1824 - zmarł w dzieciństwie), bliźniak następujących:
      • Marie-Thérèse de Talleyrand-Périgord (2 lutego 1824 - 1907), żona w 1842 sir John Stanley-Massey-Stanley, następnie Errington, dwunasty baronet Hooton (en) (kwiecień 1810 - 19 marca 1893)
      • Louis Alexis Adalbert de Talleyrand-Périgord (the25 sierpnia 1826 r, Paryż - 8 listopada 1872 r, Castres), podpułkownik w 7. Pułku Huzarów, oficer Legii Honorowej (11 marca 1868), poślubić 10 marca 1868w Paryżu Marguerite Françoise Charlotte Yvelin de Béville (24 sierpnia 1840 r - 26 października 1909).
        • Charlotte Louise Marie-Thèse de Talleyrand-Périgord (4 czerwca 1869, Paryż - 16 listopada 1943, Paryż), żeni się z 27 lipca 1893 r.w Paryżu Armand Charles Marie Vallet de Villeneuve-Guibert (8 listopada 1858, Châlons sur Marne - 14 listopada 1911, Paryż), prawnuk René Vallet de Villeneuve i praprawnuk Jacques'a Antoine'a Hippolyte de Guibert .
        • Charlotte Louise Marie Adalberte z Talleyrand-Périgord (13 lutego 1873 r., Paryż - 24 maja 1972 r., Paryż)

Tytuły i wyróżnienia

Pierwsza starsza gałąź

  • Comte (1613) de Grignols (patent listów z6 września 1613 r);
  • markiz d ' Excideuil (patent listów z6 września 1613 r);
  • Książę Chalais  : Charles Talleyrand, Lord of Grignols († około 1468) był pierwszym, który otrzymał tytuł księcia Chalais w drodze spadku po rodzinie Chalais. Gałąź zatytułowana Prince of Chalais (tytuł hiszpański) i Grand of Spain pierwszej klasy według certyfikatu królewskiego z 1714 r. (uznana we Francji w 1722 r.) wymarła w 1890 r . Tytuł i wielkość przeszły w rodzinie Galard-Béarn;
  • Baron de Mareuil , dziedziczony z rodu Montluc.

Druga starsza gałąź (1726-1883)

Druga gałąź juniorów (1734-1968)

Starszy oddział (1734-1952)
  • Suwerenny książę-książę Bénévent (1806) dla Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord  ;
  • książę de Talleyrand (1815), zmarł w 1968;
  • Książę Dino ( Deux-Siciles , 1815), zmarł w 1968 wraz z Hélie de Talleyrand-Périgord (1882-1968), 7. i ostatni książę Talleyrand , 9. i ostatni książę Dino (1952) i Sagan (1952). Bez potomności z małżeństwa w 1938 z Lelą Emery;

    • Félicie, siostra ostatniego księcia Talleyrand, Dino i Sagan, twierdziła, że ​​jest „  księżną Dino  ”.
      • Jego syn Manuel Gonzalez de Andia y Talleyrand-Périgord, markiz Villahermosa, który zmarł w 2005 roku, uzyskałby od byłego króla Włoch Humberta II „potwierdzenie” tytułu „  Księcia Dino  ”.
        • Najstarsza córka poprzedniego, Maria Luisa Gonzalez de Andia y de Elio po śmierci ojca ogłasza się „  księżną Dino  ”. Wyszła za mąż za Luisa de Villegas y de Urzaiz, ambasadora Hiszpanii, syna generalnego gubernatora Nawarry. Jego najstarszy syn, Javier de Villegas y Gonzalez de Andia, po śmierci matki w 2016 roku ogłasza się „  księciem Dino  ”; Ożenił się z Alicią Rico y Perez del Pulgar, ministrem pełnomocnym Hiszpanii.
[ref. niezbędny]
  • Książę Sagan , przez inwestyturę6 stycznia 1845 i na zamówienie 19 czerwca 1846 r.od Fryderyk Wilhelm III Pruski jako książę Śląska, który potwierdził tytuł księżnej Sagan do Dorothée von Biron z przekazaniem do jego męskich potomków według kolejności primogenitury. Od małżeństwa w 1809 z Edmondem de Talleyrand-Périgord (2. książę Talleyrand ) miała:
    • Napoleon-Louis de Talleyrand-Périgord, który po śmierci matki, księżnej Sagan w 1862 roku , uzyskał zezwolenie na noszenie tego zagranicznego tytułu we Francji na mocy dekretu cesarskiego z16 października 1862 r. Było to potwierdzenie osobiście, jak każdy tytuł zagraniczny, ale tytuł księcia Żagania nadal nosił we Francji i za granicą jako jego syn:
      • Boson de Talleyrand-Périgord (4. książę Talleyrand , 1832-1910) i jego wnukowie:
        • Hélie de Talleyrand-Périgord (5. książę Talleyrand , 1859-1937) i Boson de Talleyrand-Périgord (6. książę Talleyrand , 1867-1952)
        • następnie przez Helie de Talleyrand-Périgord (1882-1968, VII i ostatni książę Talleyrand ), kuzyna poprzednich, z którymi tytuł księcia Sagan zakończył się definitywnie w 1968 roku . Niemniej jednak Violette de Talleyrand-Périgord, córka Hélie (5. książę Talleyrand i 7. książę Sagan i Dino ) i siostra Howarda (8. książę Sagan ) nadal nosiła tytuł księżnej Sagan aż do jej śmierci w 2003 roku.
  • Prince of Sagan: tytuł zagraniczny (pruski) nadany dyplomami z 1845 i 1846 najstarszym synom książąt żagańskich i autoryzowany we Francji 3 marca 1859przez Napoleona III osobiście na rzecz Bosona de Talleyrand-Périgord.
Druga młodsza gałąź (1837-1951)

Junior trzeciego oddziału (1738-1896)

Starszy oddział (1738-1881)
  • Hrabia Imperium (1810);
  • Par Francji (1815) (1838) (1847);
  • Dziedziczna para hrabiów (1818).
Najmłodszy oddział (1776-1896)
  • Baronowie Talleyrand-Périgord (1806).

Bronie

Postać Ozdobić herbem
Périgord.svg Bronie

Gules z trzema lwiątkami Lub uzbrojony, ospały i ukoronowany Azure (czyli Talleyrand-Périgord) .

Motto RE QUE DIOU.
Herb Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1754-1838) (Imperium) .svg Broń (pod Imperium)

Partia: do I Gules z trzema lwiątkami Lub uzbrojony, osowiały i ukoronowany Azure (czyli Talleyrand-Périgord); w II ze złota z dzikiem dzik przepuszcza piasek załadowany na odwrocie srebrnej pokrywy (czyli Benevento ); do głowy Suwerennych Książąt Cesarstwa skrapiającej partyturę.
Herb Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1754-1838) (Renowacja) .svg Broń (w ramach Restauracji)

Gules z trzema lwiątkami Lub uzbrojony, ospały i ukoronowany Azure (czyli Talleyrand-Périgord) .

Uwagi i referencje

  1. E de Séréville, F de Saint-Simon, Słownik szlachty francuskiej , 1975, s. 936-938
  2. Nicolas Viton de Saint-Allais , Historyczne podsumowanie hrabiów Périgord i gałęzi, które od nich wywodzą się. w Książkach Google , 1836, s.  17-20 .
  3. Raoul de Warren, Grand Armourial de France, tom VI, 1948, strona 260.
  4. Jacques Vivent, Prywatne życie Talleyrand, Hachette, 1940 , strona 13.
  5. Emmanuel de Waresquiel, Talleyrandem ou Le Prince nieruchome , str.  26 .
  6. Flassan, Gaétan de Raxis de, Czy rodzina Grignols-Talleyrand pochodzi od dawnych hrabiów Périgord? : jego pochodzenie, dyskusja historyczno-genealogiczna , Paryż, 1836.
  7. Joseph Valynseele, Książęta i książęta Pierwszego Cesarstwa, niemarszałkowie , 1959, s.  40 , przypis 73.
  8. Joseph Valynseele, Książęta i książęta Pierwszego Cesarstwa, niemarszałkowie , 1959, s.  40 , wyciąg 2.
  9. The Intermediary of Researchers and Curious , numery od 618 do 628, 2004, s.  1280 .
  10. Marc Guillaume, Le Sceau de France, tytuł szlachecki i zmiana imienia, Akademia Nauk Moralnych i Politycznych , sesja w poniedziałek 3 lipca 2006 r.
  11. Céline Lefranc „upominki du Duc de Talleyrand” Connaissance des Arts n o  633, listopad 2005, str.  68-73 , zeznania jego wnuczki i chrześnicy Béatrice Gonzalez de Andia y Elio.
  12. Zob. Connaissance des Arts , wydanie Boże Narodzenie 1958 oraz Claude Frégnac, L'Île-de-France des châteaux , Hachette Réalités, 1977, s.  12-15 .
  13. Sztuka sprawdzania dat , t. 10, s. 214-219
  14. Królewski i wojskowy Order Saint-Louis, Kolekcja wszystkich członków , Jean-François-Louis d'Hozier, Paryż, 1817, tom. II s.  358-359 .
  15. Jest wnukiem Aleksandra Leona Luce de Galard de Brassac de Béarn
  16. bezpotomnie zmarli ostatni czterej synowie Laure Henri Gaston de Galard de Béarn, księcia Chalais. Najstarszy Henri ma potomków, w tym syna Gastona, kilkakrotnie żonatego i rozwiedzionego, który ma czworo dzieci z tych różnych łóżek. Tytuł księcia de Chalais i jego pierwszorzędna hiszpańska wielkość wydają się wymarły, Gaston de Galard de Béarn, który zmarł w 1978 roku, a jego dzieci nie mogą twierdzić, że otrzymał tytuł od króla Hiszpanii.
  17. Talleyrand miał romans z domniemanym bękartem króla Ludwika XV , z którego zrodził się romans, którego królowa Hortense urodziła Morny'ego, nieślubnego przyrodniego brata cesarza Napoleona III .
  18. Genealogia
  19. nominacja z dnia 13 sierpnia 1814 r.
  20. nominacja z dnia 10 czerwca 1823 r.
  21. Almanach Gotha, 1933, strona 621.
  22. Joseph Valynseele, Marszałkowie Napoleona III: ich rodzina i ich potomkowie 1980, s. 283.
  23. Joseph Valynseele, Marszałkowie Napoleona III: ich rodzina i ich potomkowie 1980, s. 286.
  24. Boson Duc de Talleyrand wydał akt notarialny 10 maja 1947, na mocy którego deklaruje uznanie za syna Jeana Gustave'a, urodzonego 29 września 1929, syna nieznanego ojca i Antoinette Morel, która została trzecią żoną księcia w 1950 r. Z okazji tego ślubu książę Boson de Talleyrand legitymizuje Jeana Gustave'a, z domu Morel, jako swojego syna i czyni go uniwersalnym spadkobiercą swojej własności. Ta legitymacja jest kwestionowana przez Hélie, księcia Dino, markiza (wówczas 7 i ostatni książę) Talleyrand, przez wezwanie, ponieważ Mademoiselle Morel i książę Boson nie znali się w dniu poczęcia Jean Gustave. 1 st  Izba Trybunału Sekwany, 24 listopada 1950, uznanych za dopuszczalne stosowanie ze względu na moralne prawo do obrony nazwisko i 26 marca 1953 roku, to sąd uzna oszukańczemu rozpoznawania znaków i anuluje skutki legitymizacji przez małżeństwa , nakazując Jeanowi Gustave Morelowi zaprzestanie używania nazwiska Talleyrand-Périgord. Sąd w uzasadnieniu swojej decyzji odnotowuje, że w chwili narodzin tego dziecka panna Morel mieszkała we wspólnym pożyciu z pewnym panem F…, z którym nadal mieszka i podpisuje się jego nazwiskiem. Świadkowie ustalili, że Mademoiselle Morel spotkała księcia po raz pierwszy w 1941 roku, podczas kolacji u lyońskiego przemysłowca. Wyrok ten został potwierdzony przez paryski Sąd Apelacyjny w styczniu 1955 roku. Te działania prawne nie mogły jednak uniemożliwić Jeanowi Gustave'owi Morelowi pozostania uniwersalnym spadkobiercą majątku Bosońskiego księcia Talleyrand, który zmarł bezpotomnie w 1952 roku. z Talleyrand spadła wtedy do Helie de Talleyrand-Périgord, 6 th księcia Dino, stał się 7 th i ostatni książę Talleyrand i Sagan umiera owdowiałą i bezpotomnie w 1968 roku, stawiając rasę Książąt Talleyranda. (źródło: gazeta L'Aurore z 21 lutego 1953)
  25. powołanie dnia 1 st lutego 1815.
  26. Joseph Valynseele, Książęta i książęta Pierwszego Cesarstwa, niemarszałkowie , Środkowy Zachód, 1959, s. 302.
  27. Joseph Valynseele, Książęta i książęta Pierwszego Cesarstwa, niemarszałkowie , 1959, s. 304, przypis 37.
  28. Herbarz JB RIETSTAP - i jego Uzupełnienia
  29. Źródło: www.heraldique-europeenne.org
  30. Alcide Georgel , Herbarz Cesarstwa Francuskiego: Instytut, Uniwersytet, Szkoły Publiczne ,1870( przeczytaj online )
  31. Nicolas Roret , Nowy kompletny podręcznik herbu lub kodu heraldycznego, archeologicznego i historycznego: z herbarzem Cesarstwa, genealogią cesarskiej dynastii Bonaparte do dnia dzisiejszego, itd... , Encyclopédie Roret ,1854, 340  pkt. ( przeczytaj online )

Załączniki

Bibliografia

  • Maurice Bret "W La Roche Chalais próba na wierność do XVII -tego  wieku w" Streszczeniu Dordogne , grudzień 2018 r n o  30 s.  18-33 , ( ISSN  1241-2228 )

Powiązane artykuły