| Rodzina odbitek | |
|
Bronie | |
| Ozdobić herbem | Lazur, 2 stopnie Lub, osadzony w szewronie, wódz Argent naładowany trzema koronami Gules. |
|---|---|
| Motto | „Virtus non prima coronat. " |
Rodzina d'Estampe (lub Étampes) to istniejąca rodzina francuskiej szlachty , uszlachetniona w 1392 roku
Ta rodzina pochodzi z Berry i nie ma powiązań ze starymi panami miasta Étampes en Hurepoix .
Jego pochodzenie z powrotem do Jana Low powiedział wydruków , należy pamiętać o złote i srebrne klejnoty Jean de France , księcia de Berry , w drugiej połowie XIV th wieku, żona Guillemette Duplessis. Jego syn, Robert I st of Prints, pan Salbrisu , kapitan Wielkiej Wieży w Bourges , żonaty z Jacqueline Rolland, córką lekarza księcia Berry, został uszlachetniony listem patentowym z 4 grudnia 1392 roku. odpowiednio biskup Carcassonne , Nevers i Montauban w połowie XV -go wieku.
Robert I st of Prints (1360 † 1420), Lord of Salbris , Roches (w Villeherviers ?) A Ardreloup , wysoko postawiony książę Berry, staje się ulubieńcem księcia i pozostałością jego życia. Został z kolei mianowany opiekunem klejnotów księcia Berry w 1402 roku i kapitanem Grosse Tour de Bourges . Został pasowany na rycerza w maju 1404 roku przez Karola VI . W 1416 r. Był wykonawcą testamentu księcia Berry. Ożenił się z Jacquette Rolland, córką Imbault, lekarza księcia, z rodziny Bourges.
Dzieci Roberta I st wkrótce były sumowane i szlachta wysoki sąd, znaczenie swoich podopiecznych, ich łanów i ich sojusze:
Trzy gałęzie Maison d'Estampes, lojalnych zwolenników króla Henryka IV , odniosły ogromne korzyści z jego zwycięstwa i wyniesienia ich krewnych, takich jak marszałek de Fervacques , który został księciem i rówieśnikiem (1611).
Wraz z pokoleniem w biznesie za Ludwika XIII, a następnie młodego Ludwika XIV , d'Estampes, cieszący się zaufaniem kardynała Richelieu , osiągnęli szczyt dzięki swojej pracy (wojsko, duchowni i cywile), sojuszom i fortunie.
- Oddział najmłodszych Valencay Jean (maj 1548 + 1620), syn Jacques I st i Jeanne Bernard Estiau, pana Valençay i Estiau w Anjou (Etiau do Longue-Jumelles i St. Philbert ), rycerza on zamówić od Saint-Michel , kapitan pięćdziesięciu żołnierzy rozkazów królewskich (1586), poślubiony w lutym 1578 z Sarą d ' Happlaincourt , spadkobierczynią tej twierdzy w Pikardii , został w ten sposób radcą stanu w 1594 r., a następnie rycerzem orderu Duch Święty (1619 lub rozkazy królewskie ). Otrzymuje swojego najstarszego syna na swoim miejscu w tej kolejności, będąc wówczas w kampanii w Nawarrze, wraz z księciem Mayenne , i wkrótce potem umiera z powodu rany arkebuza.
Oddział w Valençay wydał wówczas wybitnych braci, synów Jeana (1548-1620) i Sary d'Happlaincourt:
- Starszy oddział La Ferte-Imbault nie pozostało z Jacques (1590 + 1668), syna Claude i Jeanne de Mauny Fervaques powyżej 1 st markiza de La Ferte-Imbault i Mauny , Pana Salbris , marszałek obóz (1628), ambasador w Anglii (1641-1643), generał-porucznik wojsk królewskich (1645), marszałek Francji w 1651, generał porucznik Orléanais, Vendômois i Dunois, następnie rycerz Zakonu Ducha Świętego (1661), przyjaciel Gastona de France , książę Orleanu .
- Najmłodszy oddział, w końcu: Jan Chrzciciel / Jan II (1565 + 1640), syn Ludwika i Anny du Plessis de L'Isle, 1 st markiza Autry , Baron z Ardreloup (The Ardeloups) i de Theillay jest obóz mistrz pułku Condé . W jego rodzeństwie: Robert † w walce z Turkami 26 czerwca 1625 r .; Filippi, Lord of Isle, kapitan statku, następnie przeszedł na emeryturę do Augustianów Bosych pod imieniem Ojca Archanioła św. Marii Egipcjanina, misyjna śmierć zakonna w Afryce w 1645 r. (Lub 25 sierpnia 1642 r.); Louise, żona Guy II de Rochechouart (oddział Chandeniers w Loudunais-Jars i Bréviande in Berry), pan Châtillon-le-Roi , stąd Marie de Rochechouart, † 1661, która w 1637 r. Poślubiła Alexandre de Sève , prepozyta kupców , Radny stanu (potomność).
- Sojusze zasługują na swoją wyjątkowość i fortunę. Marszałek Ferte-Imbault poślubił Choiseul - Praslin (Katarzyna Białej w 1610 roku), sama córką marszałka Charles ; jego młody kuzyn Dominique Valençay (1601 + maj 1691), syn Jacquesa i Louise Blondel Bellebrune , markiz Happlaincourt następnie 2 e Marquis de Valençay: a Montmorency (1641), Marie-Louise , najstarsza siostra księcia marszałka Luksemburga i Księżna Châtillon / następnie księżna Meklemburgii-Schwerinu ; ich siostry: inni marszałkowie Francji ( La Châtre , Monchy d'Hocquincourt ...) lub sekretarze stanu ( Pierre Brûlart de Sillery ...), ich kuzyn: Rochechouart (1611), ich siostrzenice: syn bękarta de Valois (1622: François d'Angoulême x Louise-Henriette de La Châtre ), a następnie książę Uzès , François (1625) lub Marie (+ grudzień 1697): a Béthune (Philippe II, 1630 + 1658, hrabia Selles , wnuk Sully'ego ), następnie lord Épernon (Jean-Baptiste Goth, markiz de Rouillac , pan Księstwa Epernon).
2 nd markiz de Valençay, Dominique (1601/91; młodszy syn Jacques II i Louise Blondel de Bellebrune ), szalenie powiększony swój zamek Valençay , od 1640 do 1650, a Marszałek Jacques podniesione, od 1627 roku, a jego zamek La Ferté -Imbault , ofiara wojen religijnych i unowocześnia wojnę Mauny niedaleko Rouen . Dominique poślubia Marie-Louise / Marguerite de Montmorency - Bouteville , † 1684, starszą siostrę marszałka księcia Luksemburga , stąd:
- młodszy brat 2 e Marquis Dominique de Valencay
W następnym pokoleniu Henri-Dominique (1645 + 1680 lub 1682 wcześniej; najstarszy syn 2 e Marquis Valençay Dominique i Marguerite Bouteville), markiz de Fiennes , zwany także „młodym markizem de Valençay”, uczy żandarmów króla pozwy sądowe, w tym przeciwko jego najbliższym krewnym. Madame de Sevigne nazywa to „nieuczciwy” i napisał : „Śmierć zadowolony każdy” (list z 1 st marca 1680); poślubił swoją napotkaną powyżej kuzynkę Elizabeth Anne d'Etampes-Valencay, córkę Jeana , gdzie Jacques-Dominique, 3 e Marquis de Valençay (1673-1700).
Ma dwóch młodszych braci:
- W tym samym czasie, najstarszy syn marszałka Jacques'a d'Étampes i Catherine-Blanche de Choiseul, François (1618 + 1667 predeceul), markiz de Mauny , pierwszy giermek Gastona, księcia Orleanu i porucznik jego kompanii żandarmów , o temperamencie optymistycznym, brutalnym, bezmyślnym i oszczerczym, przyciąga wiele wrogości.
W 1658 r. Kompromituje swój dom i na kilka miesięcy zostaje ekskomunikowany za to, że w wyniku sporu nie udało mu się zabić arcybiskupa Sens , wuja jego żony. W ten sposób psuje solidną pozycję swojego domu, wzmocnioną przez sławę jego ojca i jego własne małżeństwo w 1641 r. Z Charlotte Brûlart (1619-1697), córką markiza de Sillery Pierre IV Brulart , sekretarza stanu i Charlotte d'Estampes-Valençay (1597-1677), siostra Jacquesa .
Wydaje się, że ten epizod, bardziej niż ich bliskość do kolejnych książąt Orleanu lub ich bliskie związki z Grand Condé , kosztował d'Estampes konsekrację, na którą mogli liczyć od Ludwika XIV , uhonorowany tytułem książęcym. Młodsi synowie marszałka to Roger, opat Beaugency , hrabia i kanonik Saint-Jean de Lyon oraz Louis (ok. 1620 + ok. 1642), Lord Salbrisu , dowódca pułku kawalerii w Lotaryngii, który zmarł młodo.
Syn François de Mauny (1618-1667) i Charlotte Brulart, Charles (około 1642 + 1716), markiz de la Ferté-Imbault i Mauny , zwany Marquis d'Estampes , jest bardziej solidną i godną pochwały postacią, bardzo dworską w Wersalu przez całe życie. Mestre de camp pułku kawalerii, był rycerzem honorowym Madame (1681), następnie pierwszym kapitanem straży przybocznej księcia Orleanu ( monsieur , a następnie jego synem regentem ) i rycerzem zakonu Ducha Świętego w 1688 roku. Saint-Simon pisze o nim, że „był bogatym, uczciwym człowiekiem i bardzo odważnym” . Ten markiz d'Estampes był znany z dochodu w wysokości 50 000 écus (tj. 150 000 funtów pijanych), nie licząc pięknego paryskiego hotelu ( rue de Varenne ), Mauny, La Ferté-Imbault i Le Mont Saint-Sulpice (sprzedany około 1715 r.) . Jego młodszy brat François (ok. 1645 + ok. 1710), rycerz maltański , wówczas kapitan piechoty, nazywał się hrabia d'Estampes.
- Wreszcie François (około 1627 + przed 1682), 2 e Marquis Autry , syn 1 st markiza Autry Jean Baptiste II i Louise Le Grand, zmarł bez męskiego wydania. Wraz z nim i jego młodszymi braćmi, Robertem (?), Kapitanem statku i Jean-Baptiste (1638 + 1684), biskupem Marsylii, wspomniany wyżej, oddział Autry wymarł.
Relatywny upadek okazałego Maison d'Estampes, zapoczątkowany w latach osiemdziesiątych XVII wieku wśród Valençayów przez roztrwonienie świeckiej fortuny, wewnętrzne kłótnie, małostkowość, sprawy spadkowe i przedwczesne zgony, rozprzestrzenił się dwadzieścia lat później na starszą gałąź. Te pokolenia są naznaczone fatalnością, podobnie jak poprzednie pokolenia naznaczone były połączeniem sukcesów.
- W lutym 1700, młody syn zmarłego markiza de Fiennes Henri-Dominique (1645-1680 / 1682 zmarł), Jacques-Dominique, 3 e Marquis de Valençay (listopad 1673 + 24 lutego 1700), kapitan kawalerii i jego młodszy brat François-Louis-Charles († 16 lutego 1700), obaj zginęli w ciągu kilku dni od siebie, pierwszy „za to, że podsłuchał się podczas polowania na wilki, które przeprowadził Monseigneur” ( Dangeau ), drugi podczas bitwy morskiej na Morzu Śródziemnym.
Ich wuj, Francois-Henri (1650 + 1711), a następnie policzyć 4 th markiz Valençay gruntów, które następnie odsyła mu £ 10,000 renty umiera pijanych pozostawiając jedną córkę:
Ich kuzyn Henry Hubert (grudzień 1684 + czerwca 1734) Gue-Pean Marquis przez jego małżeństwo, a następnie 5 th markiza Valençay (syn markiza Bellebrune Hipolit samego najmłodszy brat Henri-Dominique i 4 th markiz François-Henri), ożenił się wrzesień 1715, do Philiberte Amelot du Chaillou (1692 + 17 ..), który dał mu Dominique-Jacques-Henry (listopad 1718 + czerwca 1742), 6 th markiz de Valençay, muszkieter (styczeń 1735), a następnie porucznik w pułku królewskiego , Piechota, ale ta ostatnia zmarła podczas kampanii czeskiej w wieku 23 lat na zapalenie klatki piersiowej. Wraz z tym młodym oficerem wymarł w ten sposób w czerwcu 1742 r. Oddział Valençay.
Trzy lata później, w 1745 r., Wspaniały Château de Valençay , z 20 000 hektarów ziemi i drewna, został sprzedany przez markizę wdową za kwotę 400 000 funtów. Cena ta jest taka sama, jak przewidywana w 1719 r. (Sprzedaż finansistowi Janowi Lawowi i księciu Filipowi de Vendôme , ostatecznie anulowana rozkazem Rady Królewskiej w 1722 r.), Ale stan zamku prawdopodobnie pogorszył się w ciągu ostatnich 25 lat . W Marquisates z Applaincourt i Fiennes zostały scedowane, w 1713 i 1731 odpowiednio.
- Charles de La Ferté-Imbault (około 1642 + 1716), markiz d'Estampes, najstarszy z jego rodu, miał ze swej strony trzech synów:
Ten ostatni Roger Louis, markiz de Mauny (1711 + 1754), A muszkieter króla (1727), ożenił się w 1728 Angélique-Prints Valençay (1709 + 1728), jedynej córki i dziedziczki z 4 th markiz Valencay Francis Henri zmarła bezpotomnie, następnie w 1734 r. Marguerite Lydie de Becdelièvre de Cany (1714 + 1741), stąd:
Comte d'Estampes ma dwóch synów,
Philippe-Charles (1712 - † 1737, w tym samym miesiącu co jego ojciec), zwany Marquis de la Ferté-Imbault , 20 lat, pułkownik właściciel pułku Chartres, piechota (1731), żona w 1733 Marie-Thérèse Geoffrin (1715 + 1791), obdarzony 400 000 funtów, jedyna córka i spadkobierczyni François Geoffrin, głównego udziałowca Compagnie des Glaces , doradcy sekretarza króla i słynnej Madame Geoffrin (1699 + 1777), z domu Marie-Thérèse Rodet. Młoda kobieta, jakkolwiek miłosierna, opisała swojego teścia (1684-1737) jako jednocześnie „tyrana, ignoranta, bestia do jedzenia siana”, podłego i brutalnego. Młoda rodzina La Ferté-Imbault miała tylko jedną córkę, Charlotte-Thérèse (1736 + 1749), która zmarła jako dziecko.
W 1748 roku markiza de la Ferté-Imbault porzuciła ten historyczny zamek des d'Estampes (szacowany na ponad 1100000 funtów w 1741 roku) na rzecz swojej szwagierki Sophie d'Estampes, aby mogła poślubić Alexisa Leconte de Nonant markiza de Piercourt , przewodniczący parlamentu Normandii.
Madame de la Ferté, owdowiała w wieku dwudziestu jeden lat i straciła jedyne dziecko, przekaże całe swoje uczucie dwóm synom Louisa-Rogera, markizie de Mauny , który powierzył jej przyszłość, Louis-Dominique (1734 + 1815), najstarszy z Maison d'Estampes i Hector (wrzesień 1736 + wrzesień 1788), zwany hrabią, a następnie markizem de Valençay (odziedziczonym po Angélique d'Estampes-Valençay powyżej, ale bez potomności), oficer w pułku króla, piechoty, potem podporucznika żandarmów straży.
Ku dezaprobacie ciotki, dwoje młodych ludzi łatwo ulega wpływom i dają się wciągnąć w rozpustę, dopóki ich dobroczyńca nie położy jej kresu, tymczasowo zamykając przed nimi drzwi swojego hotelu i torebkę.
Fala jest wtedy odwrotna: Madame de la Ferté-Imbault pozwala swojemu siostrzeńcowi Louis-Dominique, markizowi de Mauny, a następnie Estampes, znaleźć pozycję fortuny i dworu zgodnie z jej rangą, a następnie upiększyć swój zamek. Z Mauny. Pod auspicjami swojej ciotki markiz d'Estampes poślubił pierwszą w 1755 roku piękną Adélaïde Julie de Fouilleuse (+ 1758), córkę markiza de Flavacourt i jedyną z pięciu sióstr Mailly-Nesle, która odmówiła Ludwikowi XV , następnie 2 °, w 1762 r. Françoise Geneviève Joly de Fleury (1742 + 1817), córka Omera (1715 + 1810), prokuratora generalnego Parlamentu Paryskiego (1746). Pułkownik Grenadierów Francji (1757), markiz d'Estampes brał udział w wojnie siedmioletniej , głównie w Niemczech, zanim został mianowany brygadierem piechoty (1768), zaopatrzony w pułk (1771), następnie awansowany na marszałka obóz (1780).
Jego brat, markiz de Valençay Hector, kapitan kawalerii w pułku komisarza generalnego, został mianowany brygadierem kawalerii (czerwiec 1768), mając nie 32 lata, kapitanem straży księcia Chartres , a następnie szambelanem księcia Orleanu , Chevalier de Saint-Louis , komandor Orderu Saint-Lazare (grudzień 1769).
Markiz d'Estampes Louis-Dominique ma ze swojego pierwszego łóżka Adélaïde-Thérèse (1758 + 1783), poślubioną w 1773 roku z wicemistrzem de Bourdeilles Henri-Joseph, a z drugiego łóżka:
Upadek Monarchii i Terroru zmiótł marzenia o odrodzeniu starego Maison d'Estampes, jego majątku („Manufacture royale des Glaces”, obecna grupa Saint-Gobain ) i jego pięknych sojuszach. W czasie rewolucji markiz d'Estampes Louis-Dominique nie wyemigrował na prośbę Madame Elisabeth , aby pozostać w pobliżu króla , a następnie w 1791 roku odziedziczył po swojej ciotce markiza de la Ferté-Imbault, której był zapisobierca uniwersalny.
Podczas pierwszej restauracji łabędź pieśń, markiz d'Estampes, został mianowany honorowym generałem-porucznikiem w wieku 80 lat i uhonorowany Wielkim Krzyżem Saint-Louis . Zmarł w ciągu stu dni , na krótko przed Waterloo .