Opactwo Notre-Dame de la Trappe | ||||
Fasada kościoła opackiego | ||||
Nazwa lokalna | La Grande Trappe | |||
---|---|---|---|---|
Diecezja | Diecezja Séez | |||
Patronat | Dziewica Maryja | |||
Numer seryjny (według Janauschek ) | CCLXV (265) | |||
Fundacja | 1140 | |||
Rozpoczęcie budowy | 1122/1847 | |||
Koniec budowy | 1214/1890 | |||
Cystersów od | 17 września 1147 | |||
Rozpuszczenie | 1790-1814 | |||
Mother Abbey |
Breuil-Benoît (1140-1660) Clairvaux (1660-1790) La Trappe (1814-1898) Cîteaux (od 1898) |
|||
Pochodzenie |
Clairvaux (1140-1790) La Trappe (1814-1898) Cîteaux (od 1898) |
|||
Córki opactwa | Przed 1790: opactwo Clairets Po 1814: Bellefontaine (od 1816) Timadeuc (od 1841) Tre Fontane (od 1867) Échourgnac (od 1852) |
|||
Kongregacja |
Savigniens (1140-1147) Cystersi (1147-1660) Trapiści (1660-1790) Trapiści (od 1814) |
|||
Okres lub styl | ||||
Ochrona | Sklasyfikowane MH ( 1975 ) | |||
Informacje kontaktowe | 48 ° 38 ′ 14 ″ na północ, 0 ° 34 ′ 24 ″ na wschód | |||
Kraj | Francja | |||
Województwo | Księstwo Normandii | |||
Region | Normandia | |||
Departament | Orne | |||
Gmina | Soligny-la-Trappe | |||
Teren | http://www.latrappe.fr | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Abbey Matki Bożej z La Trappe (nazywany aż do początku XX th century La Grande Trappe ) jest klasztor w pracy, znajduje się w Soligny-la-Trappe ( Orne , Francja ). Urodził się w XI -tego wieku w efemerycznego zgromadzenia Savigny wstąpił jego matka opactwo jako zakonu cystersów w 1147 roku.
Natomiast opactwo trapistów twarze, podobnie jak większość instytucji monastycznych w ogóle, a cystersów w szczególności spadek monastycznej zapałem do XVI TH i XVII -tego wieku, została odbudowana po przeczytaniu reguły bardziej rygorystyczne w 1660 roku reforma ta, zainicjowana przez ks Armand Jean Le Bouthillier de Rancé , początkowo mówi się, że jest „ ściśle przestrzegającym” , a następnie „ Ścisłym przestrzeganiem ” , ale częściej nazywany jest „trapistą” w hołdzie opactwu, które go urodziło.
Zamknięte jak wszystkie inne klasztory podczas rewolucji francuskiej, La Trappe widział, jak opat Augustin de Lestrange udał się na wygnanie z kilkoma mnichami; to oni, powracając w 1814 roku, ponownie założyli Zakon Cystersów Ścisłej Przestrzegania w La Trappe, skąd świeci on na całym świecie. W 1898 roku, wraz z odrestaurowaniem Cîteaux , pierwotnego opactwa zakonu cystersów, opactwo La Trappe przestało być głową zakonu, któremu nadało swoją nazwę.
Opactwo La Trappe znajduje się na trasie Itonne, małego dopływu prawego brzegu rzeki Iton , u stóp zachodniego zbocza małego płaskowyżu, na którym rozciąga się narodowy las Perche i La Trappe, na gmina Soligny-la-Trappe . Graniczy od wschodu i południa przez stawy wykopane przez mnichów (od góry do dołu: „Robin” , „Dais” , „de Chaumont” i „de Rancé” ). W przeciwieństwie do klasycznej orientacji kościołów na wschód, prawie sześćdziesiąt stopni skierowana jest na północny wschód.
Nazwa „Trappe” doczekała się różnych wyjaśnień etymologicznych, które można uzupełnić. Zgodnie z etymologią łacińską, nazwa pochodzi od Trapa natans , łacińskiej nazwy pływającej macry . Jednak ta roślina nie występuje w okonie. Celtycka etymologia przybliża ten termin do irlandzkiego Treabh ( „rodzina, klan” , z tego samego indoeuropejskiego korzenia co plemiona łacińskie ) . Ale zakłada, że zakład ludzki był wcześniejszy niż zakład mnichów, co nie jest prawdą: Cystersi i La Trappe nie są wyjątkiem, lubili kolonizować opuszczone miejsca i aż do ich przybycia nie nadawały się do zamieszkania. Najbardziej prawdopodobna jest zatem etymologia germańska, którą Trappe porównuje się wówczas do niemieckiego Treppe ( „schody, stopień” ), co dawało po francusku zdrowy rozsądek trappe (pułapka, zasadzka). Dlatego La Trappe przybrał tę nazwę albo z powodu rzeźby (niezbyt wyraźnej), albo z powodu praktyk kłusownictwa w lesie.
Plik 25 listopada 1120Biały Statek zatonął, zabierając ze sobą wiele szlachetnego Norman , którego Matilda Perche, nieślubne córka Henryka I st Anglii . Na pamiątkę tego wraku jej mąż, hrabia Rotrou, kazał zbudować kaplicę w Soligny w 1122 roku.
Kilka lat później chciał tam założyć klasztor, aby mnisi mogli modlić się o resztę duszy jego żony. Mnisi, którzy przybyli, aby zbudować opactwo, pochodzą z normańskiego opactwa Breuil-Benoît , ostatniego urodzonego w kongregacji Savigny . Ustawili się obok oratorium na10 września 1140.
Byk z Eugene III potwierdzają założycielskiego z AbbeyCzerwiec 1147
Podobnie jak cała kongregacja Savignian, w 1147 roku wstąpił do zakonu cystersów .
Opactwo rozwija się pod egidą anglo-normańską: pierwsze darowizny są przekazywane mu pod opactwem Albolde w Moulins-la-Marche , Mélicourt , Ballon w lesie Breteuil. Okresem największego bogactwa duchowego i materialnego opactwa jest opactwo Adama Gautiera, trzeciego opata. Pod jego opactwem jest ponadto ukończony i konsekrowany kościół klasztorny im27 kwietnia 1214. Podobnie jak zdecydowana większość cysterskich (przynajmniej francuskich) kościołów opackich, jest poświęcony Notre-Dame .
Opactwo La Trappe, według Leopolda Janauscheka , nie założyło opactwa córki przed 1790 rokiem. Ale ten ostatni interesował się tylko męskimi opactwami. Teraz opactwo założyło żeński zakład cysterski, opactwo Clairets , w mieście Mâle ,3 października 1215.
Kiedy wybuchnie wojna stuletnia , opactwo cierpi z powodu wielu zniszczeń. Przez dwa lata pod opactwem Marcina, a więc około 1360 roku, mnisi zostali zmuszeni do opuszczenia swojego klasztoru i znalezienia schronienia w zamku Bonsmoulins . Następny opat widzi podpalone i zniszczone opactwo, z wyjątkiem kościoła i kapitularza . Mnisi mają wtedy tylko dwa tygodnie. Nastąpiła odbudowa, ale opactwo zostało ponownie splądrowane w 1434 i 1469 roku.
Lista opatów zakonnych La TrappeReżim commende nakłada się na religijnych wbrew ich woli.5 kwietnia 1527przez króla François I er , na mocy konkordatu bolońskiego . Odtąd opat nie jest już zakonnikiem, ale postacią spoza opactwa, z początku duchownym, a potem szlachcicem nie mającym nic wspólnego z religią. Cystersi z La Trappe próbowali powrócić do wyboru opata zwyczajnego w 1548 r., Wybierając sobie opata, który w ten sam sposób został odwołany następnego dnia przez króla.
Pierwszy opat pochwały, Jean du Bellay , kierował jednocześnie co najmniej sześcioma opactwami: La Trappe, Écharlis , Pontigny , Fontaine-Daniel , Tiron i Breteuil .
Lista godnych opatów od La Trappe do RancéArmand Jean Le Bouthillier de Rancé , opat pochwalny, otrzymał opactwo w 1660 roku od swojego wuja, który otrzymał je od krewnego. On również posiada komendę kilku innych opactw i przeoratów, ale przekształca się, zdecyduje się je rozpowszechniać i zachować tylko La Trappe. Udał się tam w tym samym roku, zastając w opactwie tylko siedmiu mnichów, których działalność nie miała już nic wspólnego z modlitwą. Rancé pozostawia im wybór: zostać i zreformować, albo odejść. Aby ich zastąpić, przywołuje sześciu mnichów z opactwa Perseigne i prosi o radę dwóch opatów, którzy opowiedzieli się za reformą „ ścisłego przestrzegania” (zapoczątkowanego przez opactwo Charmoye ), Barbery i Prayers .
W 1663 r. Rancé został opatem regularnym, został nowicjuszem w opactwie Perseigne, aby uczyć się życia zakonnego. Plik28 czerwca 1664po zakończeniu nowicjatu złożył śluby zakonne i wrócił do La Trappe, gdzie znalazł sześciu zakonników i nowicjusza. Wprowadzenie reformy przyniosło do opactwa wiele powołań, obaj zakonnicy zmęczeni brakiem pobożności w swoim opactwie, jak nowo nawróceni, których przyciągnął ten radykalizm.
W czasie swojego abbatatu był przeciwny Claude'owi Vaussinowi, a następnie Jeanowi Petitowi, opatom Cîteaux, zwolennikom złagodzenia reguły, co spowodowało wiele podróży do Paryża i Rzymu. Tam spotkał wielu innych opatów, jednych przekonanych do jego reformy, innych zgorszonych. Opat Tamié jest jednym z tych ostatnich, ale jeden z jego mnichów, François Cornuty, postanawia przybyć do La Trappe wręcz przeciwnie. Po kilku latach Rancé wysłał go, aby głosił reformę w Foucarmont .
Zwolennicy powszechnego zwyczaju ostatecznie wygrywają sprawę z Ludwikiem XIV ; argumentują na podstawie (rzeczywistego) faktu, że żadne opactwo znajdujące się w innych krajach (zwłaszcza w Niemczech) nie podlega ścisłej obserwacji, a zatem lepsza reprezentacja tego ostatniego w zakonie cystersów byłaby uważana za de facto wykluczenie opatów spoza Francji. Królowi zależy jednak na ich obecności w radzie cystersów, ponieważ może nią kierować, a opaci to potężne postacie w krajach Europy Środkowej, z którymi regularnie toczy wojnę lub przynajmniej dyplomatycznie.
Dlatego La Trappe jako jedyna przeprowadziła reformę; jednakże opat Tamié, François-Nicolas de la Forest de Somont, tak wrogi reformie trapistów, udał się do La Trappe; Przytłoczony tym, co tam odkrywa, poddaje się argumentom Rancégo i wdraża reformę w swoim opactwie. Ponadto Ludwik XIV autoryzował opactwo po śmierci Rancé (27 października 1700), aby pozostać regularnym, z opatem zakonnym, wybranym przez mnichów, a nie komendującym.
W 1705 roku reforma pozwoliła na napływ nowych powołań na tyle, aby nowy opat, Jacques de la Court, zaakceptował fundament pułapki we Włoszech, w opactwie San Bartolomeo di Buonsollazzo (de) , cystersów, ale w całkowitym upadku ze względu na zamówienie; osiemnastu mnichów odchodzi19 stycznia tego roku: w ciągu pięćdziesięciu lat włoski klasztor rozrósł się do pięćdziesięciu zakonników.
Około pięćdziesiąt lat później, w 1767 r., Klasztor przyjął młodego Benoît-Josepha Labre , który jednak nie został przyjęty jako brat ze względu na swój wiek. Podążając za innymi odmowami, wybiera wędrującą ścieżkę, która czyni go sławnym. W latach 1714-1790 La Trappe gościło łącznie trzysta zawodów (głównie świeccy bracia)
Lista opatów stałych od reformy do rewolucjiPod opatem François Armand Gervaise Dom Pierre Lenain sous-przeor napisał w latach 1696-1697 swoje Eseje o historii zakonu z Cîteaux w 9 tomach w -12.
Prawo 13 lutego 1790zakazuje ślubów monastycznych. Jednak nowicjusze nadal gromadzili się w La Trappe, do trzech w ciągu jednego dnia w tym samym roku. Mistrz nowicjatu, Augustin de Lestrange , staje przed wyborem odmowy przyjęcia wszystkich nowych powołań do przestrzegania prawa lub, wbrew radom swojego przełożonego, ucieczki do Szwajcarii w celu zachowania ducha monastycznego. Prawo4 grudnia 1790, zakazując wszelkich zakonów, postanawia odejść za zgodą opata Cîteaux. Senat Fryburga upoważnił go jedynie do sprowadzenia dwudziestu czterech braci (liczba następnie zmniejszona do dwudziestu jeden), którzy osiedlili się z nim w kwietniu 1791 r. W siedzibie La Valsainte , pustej po wypędzeniu Kartuzów w 1778 r.
Zakład ten doświadczył wielu niepowodzeń, w tym epidemii, która zabiła wielu mnichów w 1795 roku; ale zwieńczeniem sukcesu jest z jednej strony założenie opactw-córek w Sainte-Suzanne w Hiszpanii, niedaleko Saragossy, w Westmalle w Holandii, w Lulworth w Anglii, az drugiej strony ręką, że Lestrange musi założyć kolejne schronienie dla sióstr trapistek; odbywa się w Saint-Brancher w Wallis w dzisiejszej Szwajcarii. Reguła trapistów jest oferowana kobietom, Lestrange planuje ją złagodzić, gdy uzna się ją za zbyt surową. Ale wszystkie kobiety to akceptują, a nawet mają tendencję do zaostrzania go, co skłania go do definitywnego nadania kobietom tej samej zasady, co mężczyznom. La Valsainte został wzniesiony jako opactwa przez Piusa VII30 września 1794.
W tym czasie na sprzedaż wystawiany jest klasztor La Trappe, który stał się własnością narodową . Kościół, krużganek, kapitularz ulegają zniszczeniu. Wszystkie materiały, kamienie, ale także konstrukcje szkieletowe i płytki, są sprzedawane mieszkańcom okolicy. Wycina się także wysokie drzewa, które zakonnicy zachowali z regularnego wycinania jako drewno. Kilku mnichów zostało zgilotynowanych, pozostałych uwięziono lub deportowano do Gujany.
Inwazja i okupacja kompletny Szwajcarii przez wojska francuskie w 1797 roku zmuszony Lestrange rozważyć inną osadę La Trappe. Wybiera Rosję jako kraj jak najdalej od Francji. Najpierw ewakuował kobiety z Valais do Konstancji , potem mężczyzn; ich droga prowadzi przez Niemcy, Austrię, Polskę, aż do Terespola, wówczas rosyjskiego. Trapiści przenieśli się do opactwa Wistytschy (de) (na dzisiejszej Białorusi), założonego w 1675 r., Ale opat został zabity przez Rosjan i to tylko sześciu mnichów i dwóch nowicjuszy.
W 1800 r., Wypędzeni przez cara, mnisi powrócili do Niemiec, osiedlając się w dawnym klasztorze cystersów Kleinburlo lub „Darfeld” , który był bazą dla efemerycznych fundacji w Stanach Zjednoczonych w okresie I Cesarstwa. Inni wracają do Valsainte, w tym Lestrange. Musiał uciekać przed Napoleonem w 1811 r., Wygnanie, które doprowadziło go do Niemiec, Szwecji, Anglii i Stanów Zjednoczonych.
W 1814 roku pierwsza restauracja oznaczała powrót trapistów. Ale te zostały podzielone. Niektórzy postępują zgodnie z regułą ustanowioną przez Lestrange w Valsainte; osiedlili się w La Trappe, Bellefontaine , Aiguebelle i Melleray . Inni (ci Darfelda) uznają tylko regułę Rancé zastosowaną do listu; można je znaleźć w Gard , Port-du-Salut , Oelenberg i Westmalle . Utworzone żeńskie klasztory to klasztory La Coudre , Oelenberg (mieszane aż do powstania Altbronn ), Les Gardes i Vaise .
W samym La Trappe, w następstwie konfliktu między Lestrange a miejscowym biskupem, życie monastyczne było chwilowo niemożliwe; społeczność została zesłana do Bellefontaine i przeniosła się z powrotem do Soligny dopiero w 1827 r., kiedy zmarł opat.
Lista opatów od 1814 roku