Rodzaj | Zamek |
---|---|
Budowa | 1475 |
Dziedzictwo | Zarejestrowany MH (1926) |
Kraj | Francja |
---|---|
Region | Pays-Fort |
Gmina | Blancafort |
Adres | Zamek |
Informacje kontaktowe | 47 ° 31 ′ 54 ″ N, 2 ° 32 ′ 03 ″ E |
---|
Château de Blancafort położony jest w samym sercu miejscowości Blancafort ( Cher ), w rejonie Berry znany jako Pays-Fort . Został zbudowany po 1475 roku, a zakończono na początku XVI -go wieku do François de Boucard i jego żony Małgorzaty z Cugnac.
Według La Thaumassière , pierwsza wzmianka o panu Blancafort pojawia się w 1064 r. Wraz z niejakim Garnierem.
Ostatnimi potomkami rodziny Boucardów, którzy byli właścicielami zamku Château de Blancafort, są zatem Hélie i Amable de Sainte-Feyre. Hélie de Sainte-Feyre, pan z Komnaty Henryka IV, zrujnowany i zadłużony, widzi zajęty jego zamek Blancafort, który następnie zostanie w 1619 r. Przekazany przez parlament Claude (de) Faucon, a w październiku 1609 r. Musi oddać swój Ste. -Feyre zamek w Mathurin Merigot od La Tour-Saint-Austrille .
Claude (II) de Faucon pochodził z florenckiej rodziny, która osiedliła się we Francji po królu Karolu VIII , który powrócił do Francji po zdobyciu Neapolu. Według księdza Anselme de Sainte-Marie , Claude de Faucon jest „lokajem królowej Marii de Medici , skarbnika Francji w Moulins ”. Blancafort znajduje się w pobliżu Gien , miasta łączącego Moulins z Paryżem. To położenie geograficzne może wyjaśniać wybór Claude de Faucon na osiedlenie się w Blancafort. Claude był młodszym synem Claude ( I st ) Falcon Ris i poślubił Marguerite Courtin La Grange Rouge, gdzie Françoise (de) Falcon lady Blancafort († 1660), Charles kobietę Angennes Poigny (1619- † 1666); ich syn Joseph d'Angennes (1653-1687), baron de Blancafort i lord Concressault ma swoją pierwszą żonę Anne-Marie-Thérèse de Loménie de Brienne : Charles d'Angennes de Poigny (1679- † 1709 w Malplaquet ; bez potomstwa) i jego druga żona Marie de Châtillon (oddział Bouville i Argenton ): Marguerite dame de Concressault († 1709), żona Josepha de La Hautonnière w Maine w 1703 roku , bez potomstwa. Blancafort, Concressault i Dampierre-en-Crot przeniosły się następnie do innego odgałęzienia d'Angennes, ponieważ Françoise-Hélène d'Angennes de maintenon (1722-1802), Dame du Tremblay , oddała jej hołd w 1761 r. '' Podsumowanie inwentaryzacji archiwów departamentalnych Cher, 1885, s.135: 1761 - Wyznanie i wyliczenie ziem, sprawiedliwości i sekretarzy Concressault i Dampierre-en-Crot, poruszające się w twierdzy Gross Tour de Bourges, wróciło Françoise- Hélène d'Angennes, Dame du Tremblay, Concressault, Blancafort).
Od 1781 do 1919 roku Château de Blancafort należał do rodziny Duranti z Claude-François de Duranty (1716-1788) (twierdza przejęta od d'Angennes z Concressault). Niektórzy członkowie tej rodziny byli również burmistrzami wioski. Hrabia Duranti, który kupił Château de Blancafort w 1781 r., Był członkiem administracji finansowej w Wersalu. W kościele w Blancafort zachowała się kopia Sainte-Famille de Mignard wykonana przez Charlotte de Duranti w 1834 roku.
Od 1919 do 1963 roku Château de Blancafort miał kilku właścicieli. W czasie II wojny światowej pomnik został zajęty przez Niemców, którzy prawie całkowicie zniszczyli prawa zamkowe. To, co pozostało z czarteru, jest teraz przechowywane w archiwum departamentalnym Cher w Bourges. Zamek został wpisany do rejestru zabytków dekretem z 19 lutego 1926 roku.
W 1963 roku zamek kupiła baronowa de Cramer. Podejmuje się generalnej renowacji pomnika. Pisze zresztą, że to przede wszystkim wnętrze „ucierpiało z powodu oburzenia”. Rozpoczęto również tworzenie ogrodu francuskiego przed zachodnią fasadą zamku.
Baroness de Cramer przekazała Château de Blancafort dwadzieścia lat później swojemu wnukowi, hrabiemu Albanowi de Montjou, dekoratorowi w Paryżu, na jego 18. urodziny . Ten ostatni będzie starał się utrzymać zamek przy życiu, udostępniając go zwiedzającym, tworząc sale recepcyjne i oferując zamek jako miejsce filmowe.
Zostanie zlicytowany i sprzedany 19 października 2017 r. Za kwotę 1,7 mln euro, podczas gdy wyceniono ją na 4,95 mln euro. Ostatecznie sprzedaż się nie powiedzie.
Poprzedni zamek znajdował się dalej na południe od obecnego, w pobliżu Sauldre . Ślady dawnych okopów są widoczne do dziś. Ten poprzedni zamek był z pewnością otoczony fosą pełną wody. Alphonse Buhot z Kersers rysuje się mapa z oryginalnej lokalizacji panowaniem Blancafort zawarte rowy, w swej monumentalnej pracy Statystyki Departamentu Cher , opublikowanej w 1875 roku Aż do początku XVI -go wieku, panowanie od Blancafort była bez żadnych wątpliwości siedziba panowania rodzinnego Boucard.
Obecny zamek zostałby wzniesiony po 1475 roku, a zakończono na początku XVI E wieku przez François de Boucard i jego żony Marguerite de Cugnac. Na pomniku dwukrotnie widnieje herb, symbol zjednoczenia tych dwóch rodzin; najpierw na zewnątrz nad drzwiami frontowymi i wewnątrz na sufitach obecnego pomieszczenia wartowni.
Miał on obejmować czworokątny plan ograniczony wieżami i imponującą czworokątną basztę na wzniesieniu. Pomnik, w całości wykonany z cegły, był pierwotnie ozdobiony czarnymi cegłami tworzącymi diamentowe kształty. Ten rodzaj ozdób jest bardzo powszechny w Sologne i Berry około XVI wieku, o czym świadczy zamek Gien lub zamek Moulin w Lassay-sur-Croisne. Pomnik otaczała sucha fosa, do której można było dostać się przez zwodzony most, który obecnie zniknął.
Ten zamek jest typowy dla ówczesnych manier . Narzędzia obronne prawie nie istnieją (trzy kanonierki, most zwodzony i sucha fosa). Są tylko reprezentantami militarnej potęgi właściciela bardziej niż skutecznymi narzędziami na wypadek ataku. Twierdza nie jest chroniona z tyłu zamku, przeciwnie, jest rzutowana przed główną fasadą. Nie jest już ostatnim bastionem na wypadek ataku, ale symbolem tajnej władzy właściciela. Ten donżon zdobi najbardziej skomplikowana ceglana ściana zamku. Jego położenie i zdobienia sprawiają, że jest to element przedstawienia, który ma zaimponować odwiedzającym. Zamek został dwukrotnie zajęty przez reformatów w czasie wojen wyznaniowych, latem 1568 r. I październiku 1575 r .; został ponownie zdobyty, po raz ostatni, przez barona Saint-Rémy dopiero 4 kwietnia 1577 r., wraz ze swoim oddziałem i łucznikami z Beauffremont.
Na początku XVII -tego wieku, Claude Hawk rozpoczął większych zmian na pomniku. Zmienia kolejność dojścia do miejsca, wejście do pomnika jest od północy, a już nie od zachodu. Stworzył główny dziedziniec z otwartą galerią z widokiem na szlak konny parku oraz dwa pawilony Ludwika XIII. W elewacji południowej przebija wiele dużych okien o tej samej estetyce, co główny dziedziniec. Ten estetyczny jest charakterystyczny „styl Ludwika XIII”, która rozwija się w początkach XVII -tego wieku. Te nowe inwestycje podjęte w Blancafort przypominają nowe miasto Henrichemont zbudowane w tym samym czasie przez Sully'ego.
Kiedy hrabia Duranti nabywa Castle Blancafort w końcu XVIII -tego wieku, to zakłada, że całkowite zniszczenie pomnika potem odbudować. Zniszczył tylko wieżę południowo-wschodnią, szczyt wieży zachodniej i znaczną część galerii. Następnie jego następcy odtworzyli identycznie zniszczone części. Szczyt pierwotnego wejścia do elewacji zachodniej został przekształcony w szczyt wróbla .