White Bird | |
Pocztówka Białego Ptaka ze wstawionymi portretami Nungessera i Coli (1927). | |
Producent samolotów | Pierre Levasseur |
---|---|
Rodzaj | PL.8 |
Pierwszy lot | 19 kwietnia 1927 |
Data wycofania | Poszedł na 8 maja 1927 |
Motoryzacja | |
Silnik | Lorraine 12 Eb o mocy 450 KM |
Wymiary | |
Zakres | 14,60 m |
Długość | 9,75 m |
Wysokość | 3,89 m |
Powierzchnia skrzydeł | 61 m 2 |
Liczba miejsc | 2 |
Zbiorniki | 3 zbiorniki zawierające 4025 litrów benzyny |
Szerokie rzesze | |
Pusta masa | 1905 kg |
Maksymalna masa | 5030 kg |
Występ | |
Podnieś | 900 m |
Prędkość przelotowa | 185 km / h (oszacowanie) |
Autonomia | 42 godz |
Biały ptak to dwupłatowiec samolotowy, który zniknął8 maja 1927ze swoimi dwoma pilotami, Francuzem Charlesem Nungesserem i François Coli , podczas pierwszej próby przelotu przez Ocean Północnoatlantycki bez międzylądowania między Paryżem a Nowym Jorkiem . Niecałe dwa tygodnie po ich zniknięciu Amerykanin Charles Lindbergh jest pierwszym, któremu udało się pokonać tę przeprawę, ale w przeciwnym kierunku, na pokładzie Spirit of St. Louis .
Zaginięcie Białego Ptaka jest uważane za jedną z największych tajemnic w historii lotnictwa . Krążyło wiele hipotez na temat losu samolotu i jego dwóch lotników, ale najczęściej przyjmuje się, że zostali złapani przez szkwał lub we mgle i wrzuceni do oceanu. Jednak kilka badań przeprowadzonych od lat 80. XX wieku sugeruje, że Biały Ptak dotarłby do Nowej Fundlandii i rozbiłby się na tej wyspie lub w kierunku Saint-Pierre-et-Miquelon , a nawet w pobliżu wybrzeża Maine w Stanach Zjednoczonych. .
Od 2015 roku doceniono tezę o lądowaniu samolotu w pobliżu Saint-Pierre-et-Miquelon . Badania te otrzymały nagrodę Paula Tissandiera od Międzynarodowej Federacji Lotniczej w 2015 roku.
White Bird opuścił ważną spuściznę: jest ona wymieniona w ciągu kilku filmów, piosenek i muzeów. Wiele ulic we Francji nosi imię Nungesser lub Coli. Posąg i pomnik zostały wzniesione na lotnisku Paris-Le Bourget , ich punkcie odlotu, oraz w Étretat , gdzie ostatnio widziano ich z Francji.
Po pierwszej wojnie światowej lotnicy próbowali zademonstrować pokojową użyteczność lotnictwa, ustanawiając nowe rekordy odległości, wysokości lub prędkości. Od 8 do31 maja 1919amerykański pilot Albert Cushing Read dociera do Long Island w Stanach Zjednoczonych, w Plymouth w Wielkiej Brytanii, w ciągu dwudziestu trzech dni i pięciu międzylądowań. Amerykański biznesmen pochodzenia francuskiego Raymond Orteig decyduje się wtedy na19 maja 1919zaoferować nagrodę w wysokości 25 000 dolarów pierwszemu lotnikowi, który w ciągu najbliższych pięciu lat wykona lot transatlantycki bez międzylądowania między Paryżem a Nowym Jorkiem. W następnym miesiącu brytyjscy piloci Alcock i Brown , który opuścił Nowa Fundlandia , byli pierwszymi, którzy krzyż non-stop Atlantycki, lądowanie w Clifden , Irlandia . Nikt nie podjął tego wyzwania, Orteig odnowił swoją ofertę w 1924 r. W 1925 r. Jako pierwszy zarejestrowany lotnik zarejestrował się Francuz François Coli, ale inni lotnicy, jak René Fonck , próbowali szczęścia dzięki postępowi technicznemu poczynionemu podczas kursu. 1920 roku.
François Coli , były kapitan długodystansowy i weteran I wojny światowej odznaczony Legią Honorową , wykonywał historyczne loty nad i wokół Morza Śródziemnego . On szczególnie pobił rekord odległości w linii prostej w 1919 roku między Paryż i Kénitra , w Maroku, i pracuje nad lotem transatlantyckim od roku 1923. Początkowo on ma latać z jego wojennych towarzysz Pawła Tarascon An ace konieczności wygrał 12 zwycięstw, ale wypadek pod koniec 1926 roku zniszczył ich Potez 25 i opuścił Tarascon ciężko spalony. Z François Coli skontaktował się wtedy Charles Nungesser , jeden z najbardziej doświadczonych francuskich lotników, który odniósł 43 zwycięstwa. Nungesser bada możliwość udanego lotu Paryż-Nowy Jork od 1925 roku i potrzebuje doświadczonego nawigatora. Obaj mężczyźni uzyskali wsparcie producenta samolotów Pierre'a Levasseura i producenta silników Lorraine-Dietrich .
Chociaż przeważające wiatry na kursie wieją z zachodu na wschód i sprzyjają przeprawie z Nowego Jorku do Paryża, Charles Nungesser i François Coli organizują przeprawę z Paryża, z powodów symbolicznych. Nungesser i Coli nie są zarejestrowani w cenie Orteig i to pomimo pierwszej rejestracji Coli w 1925 roku. Oficjalnym celem lotników jest ustanowienie nowego rekordu odległości w locie, przekraczając Atlantyk. Ze względu na osobowość obu mężczyzn i siłę stawki, przygotowania do nalotu są bardzo głośno nagłaśniane po obu stronach Atlantyku. We Francji postęp przygotowań jest codziennie śledzony przez zapaloną publiczność dzięki licznym artykułom publikowanym w gazetach.
Nungesser i Coli uczestniczą w opracowywaniu swojego nowego samolotu, Levasseur PL.8 wywodzącego się z samolotu rozpoznawczego PL.4 . PL.4 jest używany w młodym francuskim lotnictwie morskim i ma służyć na pierwszym francuskim lotniskowcu Béarn , który jest w trakcie budowy. Ten trzyosobowy dwupłatowiec ma tak zwany „morski” kadłub, który w razie potrzeby umożliwia lądowanie na wodzie. Z pomocą głównego inżyniera Émile Farreta i kierownika produkcji Alberta Longelota w fabryce Pierre Levasseur lotnicy zdemontowali dwumiejscowy kokpit znajdujący się z przodu i zastąpili go trzema ogromnymi zbiornikami paliwa, zawierającymi łącznie 4025 litrów benzyny. Kadłub jest poszerzony i wzmocniony, aby umożliwić lądowanie na wodzie, a Nungesser i Coli usiąść obok siebie, drugi nieco z tyłu i niżej w porównaniu do pierwszego. Rozpiętość skrzydeł została zwiększona do 14,6 m .
Charakterystyka Białego Ptaka jest następująca:
Silnik to Lorraine z 12 cylindrami połączonymi w W i rozwijający 450 koni mechanicznych. Cylindry są montowane w trzech szeregach rozdzielonych o 60 stopni, wzorując się na podobnej konstrukcji od brytyjskiego producenta silników Napiera . Silnik jest testowany, aby upewnić się, że będzie działał przez cały lot: pracuje przez czterdzieści godzin w fabryce Levasseur w Chartres . Ten silnik Lorraine udowodnił swoją niezawodność podczas licznych nalotów w poprzednich latach, w szczególności na Potez 25 .
PL.8 jest zbudowany z drewna i nazwany Białym Ptakiem przez Nungessera, na cześć wodza Indian z Wyoming, którego spotkał w 1925 roku i latał z nim. Niebiesko-biało-czerwone trójkolorowe oznaczenia są umieszczone na skrzydłach i płetwie samolotu. Nungesser miał namalowaną osobistą odznakę po obu stronach kadłuba: czaszkę ze skrzyżowanymi goleniami, zwieńczoną trumną otoczoną dwoma świecznikami, wszystkie narysowane w czarnym sercu. Urządzenie jest gotowe w połowie kwietnia. Procesy rozpoczynają się natychmiast i trwają do odejścia obu mężczyzn. Jest pozbawiony zbędnej wagi: Nungesser i Coli wychodzą bez radia lub łodzi ratunkowej. Wyposażenie tablicy przyrządów jest podstawowe, w szczególności w zakresie sterowania lotem na ślepo, w którym załoga jest słabo przeszkolona. Nadal, aby zaoszczędzić na wadze i uzyskać aerodynamikę, podwozie jest zaprojektowane tak, aby było odpinane po starcie; planowane przybycie do Nowego Jorku to lądowanie na wodzie przed Statuą Wolności .
François Coli projektuje swój plan lotu, podążając trasą po ortodromie , najkrótszą, która musi poprowadzić ich do lotu na północny zachód, lecąc nad kanałem La Manche , południowo-zachodnią Anglią , Irlandią i Oceanem Atlantyckim, a następnie zsunąć się na południowy zachód do Nowej Funlandii , Nova Scotia i wreszcie wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych . François Coli specjalizował się w nawigacji astronomicznej podczas lat spędzonych na pokładzie statków handlowych i podczas lotów na Morzu Śródziemnym . Przez całą zimę 1926-27 pracował nad najnowszymi osiągnięciami meteorologicznymi, planując wyjazd na maj.
W dniu 7 majafrancuskie, brytyjskie, irlandzkie, kanadyjskie i amerykańskie prognozy pogody szacują, że wiatry będą wiać stale ze wschodu na zachód na dużej części trasy wyznaczonej przez Coli. Niski burza była jednak zgłaszane w pobliżu Nowej Funlandii. W świetle tych bardzo korzystnych warunkach, dwaj lotnicy postanowił na 9 P.M. próba pierwszy non-stop Atlantic Crossing, o świcie następnego dnia rano. Nungesser jest spokojny i pewny swojego urządzenia.
Ponieważ warunki pogodowe pozostały sprzyjające, wcześnie rano podjęto decyzję o napełnieniu zbiorników zaledwie 3800 litrami, aby ułatwić start i poprawić osiągi samolotu. Biały ptak startuje z lotniska Le Bourget pod Paryżem, do 5 h 18 . Nungesser potrzebuje 900 metrów, aby zdjąć z samolotu 4864 kg . Wkrótce potem, w pobliżu Gonesse , wypuszczono podwozie. To jedyny potwierdzony relikt samolotu; jest wystawiany w Muzeum Lotnictwa i Kosmosu w Le Bourget. Po starcie lotnicy są eskortowani przez kilka samolotów, z których jeden jest pilotowany przez pracownika Levasseur, Carniaux. Według jego zeznań, Nungesser i Coli latali kolejno nad Enghien , Montmorency , Pontoise , Meulan , Mantes-la-Jolie , Vernon , Elbeuf , Rouen , Duclair , Caudebec-en-Caux , Bolbec i Étretat . W Etretat, 6 h 48 , eskorta opuściła Białego Ptaka, który kieruje się 300 ° w kierunku wybrzeża Anglii. To ostatni raz, kiedy urządzenie było widziane z absolutną pewnością. Następnie leci na wysokości między 200 a 300 mi z prędkością około 130 do 150 km / h , mniejszą niż 185 km / h oszacowaną podczas testów ze względu na wagę paliwa. Jednak lot wydaje się przebiegać normalnie. Kanał La Manche pokryty jest lekką mgłą.
W 7 h 45 , dowódca okrętu podwodnego brytyjski H.50 widzi białą dwupłatowiec z niebiesko-biało-czerwonymi oznaczeniami na ogonie leciał na wysokości 300 m , 20 mil morskich na zachód od czubka Igły , na Wyspie Wight . Samolot zostaje zidentyfikowany przez obywatela irlandzkiego miasta Dungarvan w 10 godziny 10 i następnie przez kapłana Carrigaholt do 11 godz .
Po południu w 9 majaw Nowym Jorku gromadzi się duży tłum, aby być świadkiem wyczynu Nungessera i Coli. Dziesiątki tysięcy ludzi gromadzą się w Battery Park, aby podziwiać panoramę portu w Nowym Jorku i Statuę Wolności, na której ma wylądować Biały Ptak . Krążą plotki: samolot był widziany na Nowej Fundlandii lub leciał nad Long Island . Sukces lotu i Nungesser Coli została ogłoszona w Paryżu około 11 P.M. w Aero-Club de France . Kilka francuskich gazet, w tym specjalne wydania La Presse i des Ailes , przekazuje informacje, ale ani Białego Ptaka, ani jego pilotów nigdy więcej nie zobaczymy. W nocy depesze przychodzące ze Stanów Zjednoczonych i odbierane przez agencję Havas zaprzeczają przybyciu lotników do Nowego Jorku. W 3800 litrów paliwa na pokładzie pozwalają na autonomię czterdzieści godzin; po upływie tego okresu musimy zmierzyć się z faktami: samolot i jego załoga zniknęli. Niepokój, który wykiełkował po obu stronach Atlantyku, wobec braku wiadomości o Nungesser i Coli, ustępuje miejsca konsternacji.
Natychmiast organizowane są poszukiwania w celu znalezienia Białego Ptaka i jego załogi. Pierwsza wysunięta hipoteza dotyczy upadku w kanale La Manche , samolotu, który jest trudny do kontrolowania z powodu przeciążenia paliwem. Od rana10 majastatki i samoloty kursują po morzu między Etretat a wybrzeżem Anglii, bez żadnego rezultatu. Wobec zeznań napływających z Wielkiej Brytanii i Irlandii, wieczorem w dniu r. Władze francuskie zaniechały badań12 maja : wszystko wskazuje na to, że lotnicy przekroczyli kanał.
Po drugiej stronie Atlantyku, USA i kanadyjskiej marynarki prowadzą intensywne poszukiwania w obszarze między Zatoki Świętego Wawrzyńca , Nowa Fundlandia , Sable Island i Nova Scotia . Kilka zeznań donosi, że rankiem rano widziano biały samolot9 majaw Harbor Grace w Nowej Fundlandii. Poszukiwania koncentrują się wokół wyspy, bez śladu samolotu lub jego pasażerów. W końcu zostają porzuceni9 czerwca. Australijski lotnik Sidney Cotton ściga ich swoim wodnosamolotem do końca lipca, ale bezskutecznie.
Od 12 do 28 czerwcadziwne sygnały świetlne są widoczne w regionie Saguenay - Lac-Saint-Jean , w kanadyjskiej prowincji Quebec . Są interpretowane jako prawdopodobnie flary wystrzelone przez Nungessera i Coliego. Traper, Georges Rousseau, twierdzi, że słyszał samolot przelatujący nad jego obozem w pobliżu rzeki Péribonka na9 maja. W rejon wysłano kilka ekip ratowniczych, ale ze względu na bardzo duże zagęszczenie lasu ich wysiłki poszły na marne, a nadzieja na odnalezienie lotników przy życiu półtora miesiąca po starcie z Le Bourget przepadła.
Możliwość obecności Nungesser i Coli w Saguenay została wówczas uznana za wysoce nieprawdopodobną przez władze kanadyjskie i francuskie. Najczęstszym założeniem w ciągu następnych pięćdziesięciu lat jest to, że Biały Ptak został złapany przez szkwał lub mgłę i zanurzył się w oceanie, ciągnąc za sobą dwóch pasażerów.
Po opublikowaniu w prasie francuskiej w 1980 roku kilku zeznań wskazujących na upadek kanału La Manche, były francuski minister Roland Nungesser , bratanek pilota Białego Ptaka , oficjalnie zwrócił się do francuskiego Ministerstwa Transportu o dochodzenie. Powierzono to Clément-Pascalowi Meunierowi, generalnemu inżynierowi lotnictwa cywilnego. Przez prawie trzy lata zbierał wszystkie zeznania i dane zebrane od 1927 roku, próbując odtworzyć bieg Białego Ptaka .
Według raportu Meuniera nie ma wątpliwości, że Nungesser i Coli bez trudu dotarli do Oceanu Atlantyckiego. Po Etretat biały ptak rzeczywiście postrzegane przez dowódcy brytyjskiej łodzi podwodnej H.50 południowym do Isle of Wight do 7 h 45 , pan Dumphy, były oficer marynarki, do Dungarvan w Irlandii na 10 h 10 , następnie przez Glynn i jego syn w Kilrush do 11 pm i wreszcie przez wielebnego Madden Carrigaholt , kilka minut później. Świadectwa te zgadzają się z planem lotu ustalonym przez François Coli, z kierunkiem, którym podąża Biały Ptak, kiedy przekroczył klify Étretat, oraz z prawdopodobnymi czasami przelotu samolotu. Kiedy Nungesser i Coli opuszczają Irlandię, sześć godzin po wypłynięciu, pogoda jest czysta, a wiatr niesie ich w stronę Atlantyku. Meunier szacuje, biorąc pod uwagę zapisy meteorologiczne, że lotnicy nie mogli napotkać niekorzystnych wiatrów przed przejściem 40 ° W, długo po przejściu punktu bez powrotu , punktu kursu, poza którym nie można zawrócić. z braku paliwa.
Z drugiej strony, poza 40 ° Zachodzie, teoretycznie osiągnęła około 9 P.M. wieczorem8 majawarunki pogodowe uległy zmianie. Według Amerykańskiej Służby Meteorologicznej, niski poziom zgłoszony w pobliżu Nowej Fundlandii przesunął się znacznie mniej na wschód, niż oczekiwano, i dlatego jest prosto na trasie Białego Ptaka . Lotnicy musieli zmagać się z wiatrem, niską temperaturą i prawdopodobnie opadami śniegu, nawet gdy wchodzili w noc. Aby uniknąć tej depresji, Meunier uważa, że Coli skierował samolot na północ, powodując, że utworzył pętlę na jej skraju.
Ten objazd wydłużyłby trasę Nungesser i Coli o kilkaset kilometrów i spowolnił ich postęp w kierunku Nowej Funlandii o kilka godzin. Według planu lotu François Coli, Biały Ptak powinien był zbliżyć się do kontynentu amerykańskiego około 6 rano (czasu paryskiego) na Belle Isle , małej wyspie położonej między Nową Fundlandią a wybrzeżem Kanady. Lub pakiet ciągu kilkunastu świadków rachunków odnotowano przejście białym samolotem nad portem Harbour Grace , 500 km południowo Belle Isle do 9 godz 30 czasu lokalnego, 14 pm 30 Paris czas. Jeśli to rzeczywiście Biały Ptak , Nungesser i Coli byliby w związku z tym spóźnieni o ponad osiem godzin w Nowej Funlandii. Nowy Jork jest teraz poza zasięgiem białego ptaka, na którym kończy się paliwo. Biorąc pod uwagę te zeznania, Clément-Pascal Meunier uważa, że przelot samolotu nad Nową Fundlandią jest prawdopodobny, ale nie jest w stanie tego stwierdzić z całą pewnością.
Szlak MaineKiedy Roland Nungesser zwrócił się do władz francuskich o wszczęcie dochodzenia, nowe elementy doprowadziły do poważnych poszukiwań w bardzo odizolowanym regionie stanu Maine w USA . WCzerwiec 1980, dziennikarz Gunnar Hansen publikuje w Yankee Magazine artykuł zatytułowany „ Niedokończony lot białego ptaka ”. Hansen opiera się na zeznaniach rybaka imieniem Anson Berry, który usłyszał, jak niespokojny samolot przelatuje nad jego obozem w Round Lake, około 30 kilometrów na północ od miasta Machias , późnym popołudniem9 maja. Ze względu na złą pogodę Berry nie widział samolotu, ale usłyszał przerwę w silniku, zatrzymanie się, a po kilku chwilach odgłos wypadku. Clément-Pascal Meunier określa to świadectwo jako „niepokojące”. Rzeczywiście, gdybyśmy przyznali się do przelotu w Nowej Funlandii rano, Biały Ptak wyczerpałby swoje paliwo w tej chwili i w tym dokładnym zakresie. Piloci próbowaliby wtedy wylądować pozbawionym napędu samolotem na jednym z niezliczonych jezior w okolicy, ale rozbiliby się na wzgórzach. WKwiecień 1984, stowarzyszenie TIGHAR (The International Group for Historic Aircraft Recovery, międzynarodowa grupa zajmująca się odzyskiwaniem historycznych samolotów), nowo założone przez Ricka Gillepsie, rozpoczyna kampanię wykopaliskową wokół Round Lake. Gillepsie nazywa tę ekspedycję „ Project Midnight Ghosts ” w nawiązaniu do formuły zastosowanej przez Charlesa Lindbergha w jego autobiografii dotyczącej Nungesser i Coli: „ zniknęli jak duchy o północy ” („ zniknęli jak duchy o północy ”). Kiedyś dołączyło do niej stowarzyszenie NUMA pisarza Clive'a Cusslera . TIGHAR wymienia zeznania około dwudziestu osób, które widziały lub słyszały przelot samolotu między kanadyjską granicą a Round Lake na9 maja 1927. Śledczy zbierają w szczególności zeznania Raymonda Becka, który potwierdza, że w 1951 roku w pobliżu Round Lake znalazł silnik lotniczy, którym mógł być Lorraine z 450 końmi Białego Ptaka . Silnik ten zostałby ponownie odkryty, a następnie przeniesiony przez myśliwych w 1974 r. Za pomocą drewnianych sań, a następnie zgubiony, gdyby TIGHAR nie znalazł swojego śladu.
W latach 1984–1992 prawie dwustu ochotników przeszukiwało wzgórza graniczące z Round Lake za pomocą wykrywaczy metali, korzystając w szczególności ze wsparcia technologicznego NASA i Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych . W 1987 roku mieszkaniec regionu poznał TIGHAR. Ma w swoim posiadaniu papierośnicę ozdobioną bocianami, popularny symbol francuskich pilotów podczas I wojny światowej. Ten przypadek, odkryty w późnych latach dwudziestych XX wieku na wzgórzach na północ od Machias, został następnie zidentyfikowany przez Aéro-Club de France jako prawdopodobnie wyprodukowany we Francji, prawdopodobnie wyprodukowany w latach 1900-1920. Podczas kampanii Badań jesienią 1988 roku, wolontariusze z projektu Midnight Ghosts przeszukali ślad pozostawiony przez ruch obiektu, który mógł być silnikiem Białego Ptaka w 1974 r. Znaleźli tam dwa małe kawałki metalu, wciąż nie zidentyfikowane, "ale które wykazywałyby podobieństwa z materiał użyty do wykonania pasów bezpieczeństwa francuskich samolotów z lat dwudziestych XX wieku , bez żadnej dokumentacji potwierdzającej tę hipotezę.
W 1992 roku TIGHAR zaprzestał badań w pobliżu Round Lake. Pomimo licznych zeznań i zaangażowanych środków, nie udało się ustalić żadnego konkretnego dowodu upadku Białego Ptaka w Maine.
Szlak Nowej FunlandiiW 1990 roku francuski pisarz Charles Garreau opublikował Nungesser and Coli: pierwsi zwycięzcy Atlantyku , poprzedzony Rolandem Nungesserem. Niniejsza książka jest syntezą dotychczas przeprowadzonych badań i rozwija trzy hipotezy, które mogą wyjaśniać losy Nungessera i Coli:
Według jego „intymnej wiary” Biały Ptak i jego załoga odpoczywają w pobliżu Zatoki Trinity w Nowej Fundlandii.
Po zakończeniu badań w Maine w 1992 roku, Midnight Ghosts Project przeniosło je na Półwysep Avalon w Nowej Funlandii. Decyzja ta jest motywowana kolejnymi odkryciami od 1927 roku kilku metalowych przedmiotów, które mogły pochodzić z wraku samolotu w stawie Gull Pond na południu półwyspu.
Brak dowodów na to, że White Bird został odkryty, TIGHAR stopniowo uśpił swój projekt Midnight Ghosts w połowie lat 90., aby skupić się na innych projektach.
Ślad Saint-Pierre-et-MiquelonW Maj 2009, rozpoczęto nową kampanię badawczą w Saint-Pierre-et-Miquelon , francuskim terytorium położonym kilka kilometrów na południe od Nowej Fundlandii. Raport Clément-Pascal Meunier zawiera zeznanie rybaka z Saint-Pierre, Marie-Pierre Lechevalier, zgłoszone przez byłego burmistrza Saint-Pierre Joseph Lehuenen. Rano w dniu9 majaLechevalier łowi dorsze kilka mil na południowy wschód od Saint-Pierre, kiedy słyszy dźwięk zbliżającego się silnika samolotu, ukryty we mgle. Po tym odgłosie nagle rozlega się trzask ciężkiego przedmiotu wpadającego do morza i wtedy jego pies zaczyna wyć na śmierć, a Lechevalier nie jest w stanie go uspokoić. „Zamknięty, milczący i samotny”, milczał aż do przybycia Costesa i Bellonte do Nowego Jorku, pierwszych zwycięzców Północnego Atlantyku w kierunku wschód-zachód,2 września 1930. Według Meuniera samolot zagubiony we mgle przypadkowo uderzyłby w morze.
W 2008 roku Bernard Decré, twórca Tour de France à la voile , przekonał francuski rząd o możliwości znalezienia Białego Ptaka na wodach Saint-Pierre. Nungesser i Coli zostaliby, według niego, zamordowani przez przemytników , handlarzy alkoholem zaopatrujących Stany Zjednoczone w okresie prohibicji lub wręcz przeciwnie przez amerykańską straż przybrzeżną , która w tym czasie była ośrodkiem handlu alkoholem. . Decré opiera się na zeznaniach marynarza ze szkunera Armistice , części Granville załadowanej alkoholem, którego marynarze widzieliby Białego Ptaka . Francuska marynarka wojenna wyczarterowała jeden ze swoich okrętów, Fulmar , aby spróbować zlokalizować wrak samolotów Nungesser i Coli, a także trawlera, który został rozbity w 1962 roku.20 maja i 10 czerwca 2009The Fulmar zamiata dno morskie przy pomocy sonaru, w poszukiwaniu echa struktury White Bird, ale to pierwsza kampania zakończy się niepowodzeniem. Druga kampania badawcza odbyła się w dniach26 maja w 15 czerwca 2010bez znalezienia White Birda ani trawlera. Na początku miesiącapaździernik 2010, Bernard Decré znalazł w American National Archives telegram od Straży Przybrzeżnej ogłaszający odkrycie,17 sierpnia 1927, para białych skrzydeł „prawdopodobnie od francuskich lotników” .
Od tego czasu Bernard Decré, przy wsparciu grupy Safran i brytyjskiego miliardera Michaela Kadoorie (en) , co roku bez powodzenia przeprowadzał nowe kampanie badawcze w Saint-Pierre-et-Miquelon. Erik Lindbergh, wnuk Charlesa Lindbergha , przybył, aby złożyć wieniec z białych kwiatów przed portem Saint-Pierre le31 maja 2013, przed władzami i gośćmi.
Od 2015 roku teza o lądowaniu urządzenia w pobliżu Saint-Pierre-et-Miquelon jest obecnie uznawana, bez przedstawienia żadnego dowodu. Została wyróżniona Paul Tissandier n o 6941 na Międzynarodowej Federacji Lotniczej z tego komentarza:
„ Stowarzyszenie„ A la recherche de l'Oiseau Blanc ”może teraz udowodnić, że Oiseau Blanc, pierwszy samolot, który przeleciał przez północny Atlantyk ze wschodu na zachód, był widziany i słyszany przez co najmniej dwanaście osób na wschodnim wybrzeżu Nowej Funlandii na rankiem 9 maja 1927 r. Potwierdza się zatem, że Nungesser i Coli zdołali przybyć w pobliże Saint-Pierre i Miquelon po 35 godzinach lotu. W rezultacie byli pierwszymi ludźmi, którzy przekroczyli Atlantyk drogą powietrzną ze wschodu na zachód! ”.
Plik 17 października 2017 r, Nowe płyty ulicy od XVI th dzielnicy Paryża , graniczące Boulogne-Billancourt , zostały ujawnione przez dwóch sąsiednich rad. Tekst, który opisywał lotników jako „zaginionych podczas przekraczania północnego Atlantyku w 1927 r.” Zastępuje się wzmianką: „przekroczył Atlantyk w dniach 8 i 9 maja 1927 r. Na pokładzie Białego Ptaka rozbitego przed Saint-Pierre i Miquelon ” . Te nowe tablice są kwestionowane przez dziennikarza Alexisa Rochera: „Nie, Nungesser i Coli nie zdołali przeprawić się, nawet jeśli utknęli na morzu u stóp celu. Twierdzenie, że jest inaczej, jest potwierdzeniem wielu prób ”. Dla niego brakuje faktów i dokumentów, aby uniknąć pojawienia się nowych tablic, które łączą awarię, wrak statku z sukcesem, udaną przeprawę. Dodaje, że francuskie siły powietrzne, początkowo z „dumą” ogłaszając to uznanie wyczynu pilota, usunęły te informacje ze swoich kont na portalach społecznościowych. Jednak zapowiedź zmienionych tablic pamiątkowych jest nadal dostępna na jej stronie internetowej.
Zniknięcie Białego Ptaka jest czasami nazywane „ Everestem tajemnic lotnictwa” . TIGHAR uważa Białego Ptaka za „najważniejszy brakujący samolot w historii” . Entuzjastyczne przyjęcie zarezerwowane dla Charlesa Lindbergha i silny wpływ jego wyczynu zostały prawdopodobnie spotęgowane emocjami spowodowanymi zniknięciem Charlesa Nungessera i François Coli niecałe dwa tygodnie wcześniej. Gdyby Francuzom się powiodło, wpływ udanego przekroczenia Atlantyku przez Lindbergha na amerykański przemysł lotniczy mógłby być inny niż to było.
Po przybyciu do Le Bourget dalej 21 maja 1927Pierwsza wizyta Lindbergha jest skierowana do Laure Nungesser, matki pilota Białego Ptaka , aby powiedziała jej, aby nie tracić nadziei. Plik15 października 1927francuscy piloci Dieudonné Costes i Joseph Le Brix jako pierwsi przelecieli przez południowy Atlantyk, między Saint-Louis w Senegalu a Natalem w Brazylii . Ich urządzeniem jest Breguet 19, który nazwali Nungesser-et-Coli na cześć poległych towarzyszy.
Ku pamięci lotników wzniesiono pomnik na klifach Étretat , gdzie Biały Ptak był widziany po raz ostatni we Francji. Został zniszczony w 1942 roku przez niemiecką armię okupacyjną, a na jego miejscu w 1963 roku postawiono nowy pomnik o wysokości 24 metrów. Niedaleko znajduje się muzeum poświęcone dwóm lotnikom. W 1929 r. Przy wejściu na lotnisko Le Bourget , skąd pierwszy odleciał, a przyleciał drugi , wzniesiono pomnik ku czci Nungesser i Coli oraz Lindbergha . W 1967 roku Poczta Francuska wydała znaczek 0,40 franka z podobizną lotników z okazji czterdziestej rocznicy ich zaginięcia. Dziesięć lat później wydano nowy znaczek, aby uczcić loty Białego Ptaka i Ducha Świętego Ludwika . W wielu gminach we Francji istnieją ulice, bulwary lub aleje Nungesser-et-Coli lub Nungesser prowadzące do ulicy Coli.
Lot Białego Ptaka zainspirował wielu autorów piosenek aż do II wojny światowej . Głównym wątkiem kanadyjskiego filmu telewizyjnego Niespokojne duchy z 1999 roku jest Upadek białego ptaka na Nowej Fundlandii. W filmie Sahara , adaptacji powieści Clive'a Cusslera o tej samej nazwie z 2005 roku , fikcyjny wycinek prasowy ogłasza odkrycie przez NUMA wraku Białego Ptaka . 1 st październik 2011 , na Arte , jest emitowany dokumentalnego tajemnicy White Bird w reżyserii Louis-Pascal Couvelaire . Wydana na DVD Enigma białego ptaka Vincenta Gielly'ego jest również zainteresowana tajemniczym losem dwóch mężczyzn i ich urządzenia.
Od 2018 roku stowarzyszenie Les Oiseaux blancs skupia szkoły wyższe wokół projektu budowy wiernej repliki Białego Ptaka . Ich celem jest, aby replika latała przed 2027 rokiem, setną rocznicą próby przekroczenia Nungesser i Coli.
France 2 ponownie wyemitowało w niedzielę raport na temat L'Oiseau blanc26 kwietnia 2015godz. 13:20 pt. „Polowanie na białego ptaka ”.