Narodziny |
13 listopada 1486 Egg an der Günz |
---|---|
Śmierć |
13 lutego 1543(w 56) Ingolstadt |
Trening |
Uniwersytet w Heidelbergu Uniwersytet w Tybindze Uniwersytet w Kolonii Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim |
Zajęcia | Teolog , tłumacz , profesor uniwersytecki , polemista |
Instytucja | Uniwersytet w Ingolstadt , Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium |
---|---|
Religia | Kościół katolicki |
Zakon religijny | Zakon Kaznodziejów |
Johann Maier von Eck , urodzony Johann Maier na13 listopada 1486w Eck (dawna nazwa Egg an der Günz), niedaleko Memmingen, około 70 km na południe od Augsburga w Szwabii i zmarł13 lutego 1543w Ingolstadt , jest teologiem XVI E wieku , przeciwnik Marcina Lutra i obrońcą katolicyzmu podczas początków reformacji .
Od 1510 r. Jest profesorem na Uniwersytecie w Ingolstadt i wykłada tam teologię. Trzymając się starej religii, jest skutecznym przeciwnikiem reformatorów; brał udział w szczególności w sporze w Lipsku przeciwko Karlstadtowi i Marcinowi Lutrze w 1519 r., w sprawie Badenii przeciwko Johannesowi Oecolampade w 1526 r. oraz w konferencji Worms przeciwko Philippe Mélanchthonowi w 1541 r. Jego główne dzieło, Enchiridion (1525), zbiór z „błędami” zreformowanej wiary, była transmisja najbardziej katolicki pisze XVI th century. Eck bierze decydujący udział w redagowaniu confutatio (obalenia), które jest odpowiedzią na Confessio Augustana ( Spowiedź z Augsburga ) przedstawioną przez Melanchtona cesarskiej diecie augsburskiej w 1530 r. Jest wybitnym teologiem w sporze przed Sobór Trydencki .
Ojciec Johanna, Michael Maier, jest zamożnym chłopem i wiejskim komornikiem . Jego edukacją zajął się jego wujek, proboszcz parafii Rottenburg am Neckar . W 1494 roku rozpoczął studia teologiczne , filozoficzne , filologiczne , a także prawo i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Heidelbergu , następnie na Uniwersytecie w Tybindze i Uniwersytecie w Kolonii . Na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim bywał w kręgach humanistycznych wokół Ulricha Zasiusa .
Plik 13 grudnia 1508przyjął święcenia kapłańskie w Strasburgu . Obronił pracę magisterską na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim . W 1510 r. Został profesorem teologii na starym uniwersytecie w Ingolstadt | który dzięki niemu i innym słynnym teologom, takim jak Franz Burckhardt, Leonhard Marstaller i Pierre Canisius , stał się jednym z intelektualnych ośrodków kontrreformacji . Jest także kanonikiem w Eichstätt i proboszczem kościołów Saint-Maurice i Liebfrauenmünster .
Eck był uważany za doskonałego retora i posiadał wyjątkową kulturę jak na swoje czasy. Plik1 st lipca 1515wyróżniał się podczas sporu na słynnym uniwersytecie w Bolonii o oprocentowaną pożyczkę . W kwestii upoważnienia do pobierania odsetek opowiada się za odsetkami w wysokości pięciu procent. Na razie stanowisko to uważano za nowoczesne, nawet jeśli było to tylko obrona praktyki już rozpowszechnionej i sprawdzonej. Ale to stanowisko kogoś, kto miał kontakty z bankiem Fuggera w Augsburgu , jakkolwiek odważne może się to wydawać, sprawia, że Eck jawi się w oczach swoich krytyków jako „lokaj Fuggerów” i obrońca wielkiego kapitału.
Początkowo Eck był raczej życzliwy wobec celów Lutra. Jednak po opublikowaniu 95 tez Eck sporządził odręczną odpowiedź, przeznaczoną tylko dla księcia-biskupa Eichstätt Gabriela von Eyba , w formie „Adnotationes” (uwagi do 18 tez Lutra). Tekst ten dociera do Lutra przez niedyskrecję i od tego czasu został nazwany Obelisci (od obele , małego krzyża, który odnosi się do notatki w rękopisie). Luther odpowiedzi z Asterisci (gwiazdkami, które służą temu samemu celowi).
Różnice dotyczące odpustu , wolnej woli , usprawiedliwienia (w sensie teologicznym) i papiestwa są uwydatnione i prowadzą do sporu lipskiego (od27 czerwca w 16 lipca 1519), gdzie Eck jest przeciwnikiem Marcina Lutra i Andreasa Bodensteina (najczęściej nazywanego Karlstadtem ) i Melanchthona . Zaciekle broni tradycyjnego stanowiska Kościoła i udaje mu się popychać Lutra do twierdzenia, że niektóre z tez Jana Husa , skazanego na śmierć przez Sobór w Konstancji jako heretyk , były „prawdziwie ewangeliczne”. Każdy z dwóch obozów odnosi zwycięstwo. Z historycznego punktu widzenia możemy powiedzieć, że to właśnie podczas sporu w Lipsku zostały jasno określone główne różnice między doktrynami katolickimi i protestanckimi oraz że nastąpiło ostateczne zerwanie między Rzymem a luteranami.
W tym samym roku Eck opublikował swoją pracę De primatu Petri, w której bronił instytucji papieskiej przed luterańską krytyką. W 1520 roku Eck udaje się do Rzymu, aby uzyskać kontynuację procesu przeciwko Lutrze. Leon X ogłasza15 czerwca 1520bulla Exsurge Domine , która potępia 41 tez Lutra jako heretyków, nakazuje spalenie jego pism i grozi mu klątwą, jeśli nie zaprzeczy im w ciągu 60 dni. Po powrocie do Niemiec Eck publikuje bullę papieską. Kontynuował walkę z reformą protestancką w sporze Baden (Aargau) w 1526 roku, gdzie był przeciwny Jean Husschin Oecolampade i Berchtold Haller (z) oraz Sejmowi Cesarstwa w Augsburgu (1530) i sporom w Worms (1541) ) i Regensburg (1541). W tym okresie Eck staje się celem protestantów. Luter nazywa go „Doktor Sau” (lekarz wieprzowina) i „das Schwein aus Ingolstadt” (świnia z Ingolstadt) lub skraca swój tytuł „Dr Eck” do „Dreck” (brud).
Plik 25 czerwcaprotestanci przedstawiają władcy wyznanie augsburskie , założycielskie teksty luteranizmu napisane przez Philippe'a Mélanchthona, który zastąpił Lutra, a następnie wygnany z Cesarstwa i nie mogąc uczestniczyć w Sejmie. Tekst ten został odrzucony przez teologów katolickich, którzy przedstawiają tekst zatytułowany Confutatio Augustana (de) (zaprzeczenie Augsburga), którego Eck jest głównym redaktorem. Pomimo pewnych pojednawczych zmian dokonanych przez roztropnego ucznia Melanchtona w oryginalnym tekście Lutra, Karol V zakazał go dietą.
Podczas sporu o Worms, w 1540 r. Vis-a-vis Mélanchthon, Eck kilkakrotnie wykazuje skłonności do protestanckiej wizji, która skłania Mélanchthona do zauważenia ich wzajemnego porozumienia. Jednak na następnym spotkaniu w Ratyzbonie w 1541 r. Eck był ponownie nieprzejednany i gwałtowny, co uniemożliwiło jakąkolwiek dyskusję. Zachorował i nie mógł już bezpośrednio uczestniczyć w debatach.
Zbiór wspólnych miejsc
W 1525 roku ukazała się książka referencyjna Eck: Enchiridion locorum communium adversus Lutherum , ( zbiór pospolitości przeciwko Lutherowi), w której argumentuje on o swojej odmowie protestantyzmu . Książka ma 46 wydań (i jest przetłumaczona na inne języki). Eck wzywa również w tej książce do reform w Kościele, takich jak poprawa szkolenia księży lub porzucenie prebend i nadużywanie odpustów . W niektórych przypadkach prośby te zostały podjęte i zrealizowane na Soborze Trydenckim . Publikuje również zbiór kazań w dwóch tomach, aby poprawić jakość homilii .
Eck's Bible
Szczególnie ważne jest tłumaczenie Biblii autorstwa Johannesa Ecka, opublikowane po raz pierwszy w 1537 r. Pod tytułem „Eck-Bibel” (de) . Jest bezpośrednio sprzeczny z tłumaczeniem Biblii Lutra z 1534 roku i jest pomyślany jako katolicka odpowiedź na nią. Dlatego jest częścią, wraz z Biblią Johanna Dietenbergera (z) , tego, co nazywa się „Korrekturbibel” (z) . To tłumaczenie jest również interesujące z językowego punktu widzenia, ponieważ zostało napisane w bawarskim języku niemieckim, zbliżonym do języka kancelaryjnego używanego w Bawarii. Ta Biblia przeszła kilka reedycji i była szeroko rozpowszechniona w południowych Niemczech.
Anty-judaizm
W 1541 roku ukazała się książka pt NLPZ Juden büechlin Verlegung darin Ain Chrystus ganzer Christenheit schmach wil zu den Juden Unrecht geschehe es in der Christen bezichtigung kinder Mordt ... . Opisuje jako hańbę dla całego chrześcijaństwa, że chrześcijanin - czasami protestancki teolog Andreas Osiander - bronił Żydów oskarżonych o rytualne morderstwa chrześcijańskich dzieci. Eck zestawia wszystkie zarzuty antyjudaizmu swoich czasów, aw szczególności lichwę , profanację gospodarzy , próby zatrucia; oskarża ich o pracę na rzecz schizmy kościoła i dążenie do Weltherrschaft . Zdaniem historyka Wolfganga Benza (de) Eck wydaje się więc być „przodkiem koncepcji ogólnoświatowego spisku żydowskiego (of) ”. Eck żąda, aby Żydzi nosili charakterystyczny znak, aby nie mogli składać zeznań przeciwko chrześcijanom, aby nie mogli prowadzić interesów i aby byli zobowiązani do uczęszczania na chrześcijańskie kazania. Pismo to nadało wagę narodowym socjalistom, aw szczególności dało Juliusowi Streicherowi możliwość wydania specjalnego wydania gazety propagandowej Der Stürmer poświęconej mordowi rytualnemu.
Ulice o nazwach Eck ( Johann-Eck-Strasse ) istnieją w Trewirze , Kulmbach , Ochsenfurcie , Lipsku (tuż obok Martin-Luther-Strasse), ale nie w Ingolstadt. Pomnik i tablica znajdują się w jego miejscu urodzenia w Egg an der Günz , a wysoka płaskorzeźba przedstawia go w Berliner Dom podczas sporu z Worms.