Prezydent La Saint-Cyrienne ( d ) | |
---|---|
1960-1961 | |
Gubernator wojskowy Strasburga ( d ) |
Narodziny |
10 października 1888 r. Chambery ( Francja ) |
---|---|
Śmierć |
16 sierpnia 1980 Paryż 5 e ( Francja ) |
Imię i nazwisko | Jean Louis Alain Touzet du Vigier |
Narodowość | Francuski |
Wierność | Francja |
Trening | Specjalna szkoła wojskowa Saint-Cyr |
Czynność | Wojskowy |
Okres działalności | Od 1913 |
Uzbrojony | Kawaleria |
---|---|
Stopień wojskowy | generał porucznik |
Konflikt |
II wojna światowa II wojna światowa |
Stopień | generał porucznik |
Przykazanie | 2 pułk kirasjerów |
Nagrody |
Legia Honorowa Croix de Guerre 1914-1918 Croix de Guerre 1939-1945 |
Archiwum prowadzone przez | Historyczna Służba Obronna (GR 14 YD 989) |
Jean , Louis, Alain Touzet du Vigier , ur.10 października 1888 r.w Chambery i zmarł dnia16 sierpnia 1980w Paryżu jest francuskim generałem kawalerii.
W okresie międzywojennym du Vigier, podobnie jak Charles de Gaulle , działał na rzecz motoryzacji wojska . W 1940 roku, na czele z 2 -go pułku kirasjerów następnie z lekkim brygady zmotoryzowanej, walczył przeciwko najeźdźcy, w Belgii i na Loarą . Następnie podnosi odporność w armii pod kontrolą Vichy w 1943 roku I st Lekka Brygada motorowe do Algierii . Podczas kampanii w Tunezji , walczył z Niemcami i Włochami, następnie dowodził w 1944 roku 1 st Dywizja Pancerna w pierwszej francuskiej armii uczestniczących w lądowaniu w Prowansji , do wyzwolenia Francji , aw szczególności miast Marsylia i Miluza . Karierę zakończył jako generał korpusu armii .
Rodzina Touzet du Vigier jest jedną ze starych mieszczańskich rodzin Guyenne et Gascogne . Pochodzi z obecnego departamentu Gironde , w miejscowości Saint-Jean-de-Blaignac - dystrykt Libourne - gdzie przodkowie generała, w tym były członek parlamentu Bordeaux , byli lordami pod koniec XVII wiek, z Château de Courtebotte .
Jean Louis Alain Touzet du Vigier urodził się dnia 10 października 1888 rw Chambery , w Sabaudii . On jest synem Alain Pierre Touzet du Vigier, (1849-1912), szef kawalerii szwadron 4 th pułk dragonów Chambery , Kawalerem Legii Honorowej, a Louise Marie Isabelle Lochtenberg (1857- 1928). Jego dziadek, Jean Antoine Bertrand Touzet du Vigier (1805-1868), oficer kawalerii, pułkownik, dowodzący 11. pułkiem dragonów , był dowódcą Legii Honorowej.
On poślubia 12 grudnia 1923w Compiègne , Françoise Magon de La Giclais , (1901-1994), urodzona w Winnipeg , (prowincja Manitoba , w Kanadzie ), córka Alaina Magona de La Giclais , (1873-1960), rycerza Legii Honorowej, Croix de Guerre 1914-1918 wyemigrował do Kanady. Dała mu troje dzieci, w tym Alaina Touzeta du Vigiera (1925-2005), kontradmirała, oficera Legii Honorowej, dowódcę Narodowego Orderu Zasługi, krzyż wojenny TOE.
Jean Touzet du Vigier, przygotowywał się do przyszłej kariery oficerskiej w klasie przygotowawczej („ corniche ”) liceum Janson-de-Sailly w Paryżu w roku szkolnym 1909-1910.
Początek kariery - (10 października 1910) -Otrzymał egzamin wstępny, integruje 10 października 1910Saint-Cyr szkoły specjalnej wojskowej . Jest członkiem promocji La Moskova (1910-1913). W tym czasie młodzi Saint-Cyriens odbywali roczną służbę wojskową w oddziale, zanim zostali na stałe włączeni do École des officers de Saint-Cyr. Dlatego też rozpoczął karierę w 1910 roku z 33. Pułku Piechoty z Arras (został umieszczony na pewien okres czasu, pod dowództwem pułkownika Petaina , który objął obowiązki z pułku w dniu 26 czerwca 1911), zastępując oficera pupil- Charles de Gaulle , były o promowanie Fez (1909-1912) , z 5 th Batalionu urządzenia.
Ukończył Wojskową Szkołę Specjalną w Saint-Cyr na11 października 1913w stopniu podporucznika . Jest w rankingu 135 th z 249 i jest dopuszczone do broni kawalerii . Po szkole aplikacji Saumur , został przydzielony do 4 th szwadron 9 th kirasjerów pułku , który został przeniesiony z Noyon do Douai .
I wojna światowa (3 sierpnia 1914 - 11 listopada 1918)Kiedy Niemcy wypowiedziały wojnę Francji i Belgii, 3 sierpnia 19149 th pułk kirasjerów stacjonujących w Douai , przenosi się do Belgii, Niemiec Armed zbliża się do inwazji. Ponieważ20 sierpniama miejsce Bitwa o Granicach , w którym 4 th Eskadry, 9 th Cuirassiers powodzeniem obliczu wroga w pobliżu belgijskiego miasta Gembloux : To będzie dla porucznika Touzet du Vigier chrzest ognia, gdzie będzie miał możliwość zastosowania metod szarży kawalerii wpajanych w Szkole Stosowania Saumur.
Ale w obliczu błyskawicznego ataku wojsk niemieckich armia francuska musi przeprowadzić strategiczny odwrót na odległość około dwustu kilometrów. Bitwa nad Marną od 4 do10 września 1914 umożliwia zatrzymanie postępu wroga między Verdun a Paryżem: jest to początek ugrzęźnięcia konfliktu.
Misja rozpoznawczaZe swojej strony, że 9 th Cuirassiers popełnione z10 września 1914, podczas bitwy o Aisne , w regionie Villers-Cotterêts - Vaumoise , na północ od Aisne . Gdy nieprzyjaciel wycofywał się na ten teren, francuskie naczelne dowództwo starało się ustalić, jakie były intencje wycofującej się armii niemieckiej przed rozpoczęciem wyścigu do morza . 11 września 1914 rKiedy jego pułk przygotowuje się do opuszczenia Vaucelles-et-Beffecourt wznowić marsz w kierunku północnym, poruczniku Touzet du Vigier otrzymał rozkaz przyłączenia się siedziba VI th armii na osi Villers-Cotterets - Works - Ambleny , w celu przygotowania misja rozpoznawcza na terenach zajętych przez wojska niemieckie. Na czele plutonu siedmiu kawalerzystów przeprowadzi tę bardzo niebezpieczną misję na liniach wroga i po pięciu dniach przekaże francuskiemu sztabowi generalnemu cenne informacje o ruchach i pozycjach Niemców. W trakcie tej misji miały miejsce epizody, które mogły być tragiczne w obliczu napotkanych po drodze patroli niemieckich. Jednak podporucznik Touzet du Vigier doskonale opanował sytuację, po walce na szablę w ręku z Ułanami . Udało mu się sprowadzić ze swojego plutonu trzech bohaterskich kawalerzystów, a później dowiedział się, że pozostała czwórka, w tym jeden ranny, wróciła bez szwanku pod koniec wojny.
20 września 1914Jean Touzet du Vigier i jego ludzie są przedmiotem cytatem na zamówienie armii z General Maunoury , dowodzący VI th armii : " Porucznik Touzet du Vigier, az 9 th kirasjerów, zrobił rekonesans od kilku dni w środku z linii wroga i pokazał przy tej okazji dużo ducha, wytrwałości i spojrzenia. Nie wahał się pobiec do oddziałów wroga, przewyższających jego własny, by zabrać tam konie, które miały zastąpić jego zbyt zmęczone. Panowie Diseaux, Deschamps i Charlet wzięli udział w kilkudniowym rekonesansie pośrodku linii wroga i przy tej okazji wykazali się wielkim entuzjazmem i wytrwałością „” .
Jean Touzet du Vigier został awansowany na porucznika, skuteczny I st Październik 1914 i otrzymuje Croix de Guerre.
Wojna pozycyjna - Kirasjerzy pieszo w Chemin des DamesGdy wyścig do morza marki dla Korpusu Kawalerii koniec wojny ruchu, 9 th dzieje Kirasjerów musieli porzucić swoje konie w miesiącuPaździernik 1914, walka konna jest odtąd nie do pogodzenia z wojną w okopach. Zdemontowani Kirasjerzy w 1915 r. wcielą się w rolę piechoty i wezmą udział w rotacji w utrzymywaniu okopów w Artois .
I st maj 1915Porucznik Touzet du Vigier zostaje mianowany dowódcą sekcji pistolet z 9 th kirasjerów. Doprowadził do perfekcji system automatycznego wyzwalania ognia z karabinów maszynowych na ziemiach niczyich , gdy patrole wroga podpinały w ciemności przewody elektryczne podłączone do elektromagnesu, umieszczonego w pobliżu okopów.
30 maja 1916umundurowanie jeźdźców, składające się z szalonych spodni, królewskich niebieskich kurtek i hełmów z pióropuszami, zostało zastąpione przez przystosowane do piechoty uniformy w kolorze horyzontalnym. 9 th Cuirassiers Regiment koń stał się oficjalnie 9 th kirasjerów Pułku pieszo. Jean Touzet du Vigier obejmuje dowództwo nad dwoma sekcjami karabinów maszynowych. Jest przygotowany do walki piechoty, że spędził rok w 33 th Arras pułku piechoty w 1910. Urządzenie jest zaangażowany w walce z wojskami francusko-brytyjskich przeciwieństwie do wojsk niemieckich w Sommą w lecie 1916 roku i upadku 1916 do sprężyna 1917 9 th kirasjerów wykonuje korytka Tracy-le-Val . Jean Touzet du Vigier wyróżnił się na czele sekcji karabinów maszynowych w ataku na Cléry-sur-Somme ,3 września 1916, podczas bitwy nad Sommą . Ale ubolewa nad stratą kilku swoich ludzi i śmiercią przyjaciela, porucznika Martina.
W maj 1917Ofensywa przeprowadzona w Aisne pod Chemin des Dames przez generała Nivelle'a powoduje duże straty w szeregach armii francuskiej i 9 pułku kirasjerów.
Podczas ataku 5 i 6 maja 1917du Moulin de Laffaux , porucznik Touzet du Vigier, który dowodził formacją grenadierów, aby zastąpić swoich oficerów w walce, został poważnie ranny podczas szturmu.
To tylko 10 września 1917 że porucznik Touzet du Vigier powrócił do swojego ciała po hospitalizacji.
24 marca 1918, uczestniczy w obronie Noyon i jest przedmiotem cytowania. Został mianowany kapitanem na4 kwietnia 1918i objął dowództwo I ponownie z pułkiem. Ale ofiara nowego urazu9 czerwca 1918, w walce z Élincourt ponownie trafił do szpitala. Otrzymuje Legię Honorową wraz z nowym cytatem.
Zbiera tylko swoją Jednostkę 15 listopada 1918Tuż po zawieszeniu broni i objął dowództwo 4 th Squadron Mounted 9 th kirasjerów. Jest jedynym żyjącym oficerem ze szwadronu pięciu oficerów 9. pułku kirasjerów, którzy na początku działań wojennych wkroczyli do granicy belgijskiej.
Okres międzywojenny (11 listopada 1918 – 3 września 1939)W okresie międzywojennym, który był tylko symulakrum czasu pokoju, pod egidą Ligi Narodów armie francuska i niemiecka przystąpią do metodycznej reorganizacji swojego systemu walki i uzbrojenia. Jednostki broni pancernej.
Jean Touzet du Vigier, po przejściu wielu zadań administracyjnych, będzie brał udział w operacjach związanych z organizacją broni pancernej i metodami walki nowych jednostek, podobnie jak pewna liczba oficerów jego pokolenia. On będzie wniesiona później, w czasie walk z 1940 roku, na polecenie opancerzonej jednostki przeciwko Panzerdivisions z General Guderiana , którzy najechali Belgię i Francję następnie miarę Loarą.
Wielorakie zadania okresu międzywojennegoKapitan Touzet du Vigier, pragnąc w pełni przeżyć swoje powołanie w działaniu, na zewnętrznym teatrze działań, zgłosił się na ochotnika do Maroka . WKwiecień 1919On uzyskuje swój przydział do 2 nd RCA , jednostki kawalerii, z których bierze dowództwo 5 -go szwadronu Hunter (pieszo), w Taza , który bierze udział w operacjach utrzymania Zakonu. Zostanie również mianowany zastępcą dowódcy wschodniego sektora Taza.
Jego pobyt w Maroku będzie krótki: od miesiąca wrzesień 1919, został odwołany jako instruktor w Szkole Aplikacji Saumur . W tej szkole kawalerii rozwinął swoje umiejętności jako instruktor i zmierzył się już z pierwszymi wyobrażeniami o tym, co stanie się jego ulubionym tematem: mechanizacja kawalerii i wojna ruchowa.
Twierdził generał Niessel , wyjechał w miesiącugrudzień 1920w Warszawie, aby dołączyć do francuskiej misji wojskowej w Polsce . Został mianowany zastępcą szefa batalionu Charles de Gaulle , jego byłej Saint-Cyr i 33 th RI Arras. On tam zostanie2 grudnia 1920 w 15 kwietnia 1922, naprzemienne kursy kawalerii dla Polaków i działania sztabowe. Podczas długich godzin obaj oficerowie będą wymieniać się pomysłami na temat zasadniczej motoryzacji kawalerii i użycia broni pancernej.
6 maja 1922Kapitan Touzet du Vigier dołączył w Haguenau do 18 pułku myśliwych na koniach . Został przyjęty do École supérieure de guerre on19 października 1923.
W miesiącuPaździernik 1925Został przydzielony do Lille , w 2. Biura w Sztabie Generalnym w 1 st Army Corps . Z przerwami pełnił funkcję adiutanta generała Lacapelle , dowódcy Okręgu Wojskowego. Następnie w miesiącuMarzec 1928wstąpił do Sztabu Generalnego generała Gourauda , gubernatora Paryża. On jest odpowiedzialny za operacje mobilizacji na I st Prezydium. Na tym stanowisku zauważył, że broń kawalerii napotkała najpoważniejsze trudności w rekrutacji koni bojowych w centrach przesiadek. Ponadto konie nie nadają się już do nowoczesnych działań wojennych. Opowiada się za intensywnym wykorzystaniem opancerzonych pojazdów mechanicznych i tworzeniem nowych mechanicznych jednostek kawalerii wyposażonych w broń, pojazdy i odpowiednie materiały.
W wrzesień 1930, został wyznaczony do rozstrzygania operacji na podstawie Manewrów Lotaryńskich przed generałem Weygandem , szefem sztabu armii. Ten ostatni wyznaczy go na stanowisko dyrektora Kursu Kawalerii w Saumur w 1931 roku.
Dyrekcja Kursów Kawalerii w Saumur - Wdrożenie broni pancernejW miesiącu wrzesień 1931Jean Touzet du Vigier zostaje dyrektorem Kursu Kawalerii w Szkole Kawalerii w Saumur . Jeśli jego kursy i konferencje zawsze dotyczą kawalerii konnej, główne miejsce jego nauczania zajmują kursy z motoryzacji i mechanizacji jego broni. Został mianowany dowódcą eskadry w dniu25 grudnia 1932. Większość poruczników uczestniczących w kursach instruktażowych komandora Touzeta du Vigiera okazałaby mu swój szacunek. Tak było w przypadku porucznika de Hauteclocque (przyszłego marszałka Leclerca) .
W latach 1931-1934 dowódca Touzet du Vigier brał udział w głównych manewrach jako szef sztabu brygady zmotoryzowanej, następnie brygady czołgów kawalerii i wreszcie grupy mechanicznej. Jest chwalony przez jej przywódców
Wstąpił do 18 th pułk dragonów z1 st wrzesień 1934Reims, gdzie przygotowuje się przyszłość francuskiej kawalerii, ponieważ nie tworzy 1 st mechaniczne lekki podział . Mnoży połączone konferencje zbrojeniowe i urzeka publiczność.
5 października 1936 r, dowódca Touzet du Vigier zostaje przydzielony, pod rozkazami generała Daille'a , do Centrum Studiów Taktycznych Broni Połączonych w Wersalu . W tym laboratorium, gdzie stoi na czele sekcji kawalerii, mnożą się doświadczenia związane ze sprzętem i taktyką kawalerii, wykazując przy każdym manewrze na Camp de Mourmelon lub Camp du Valdahon , że przyszłość kawalerii leży w pojazdach opancerzonych . Praca komandora Touzeta du Vigiera nabiera tempa. Uczestniczy na najwyższym szczeblu, we współpracy z Ośrodkami Studiów Wojskowych i Naczelną Radą Wojenną, w opracowywaniu doktryny użycia armii francuskiej, wszystkich rodzajów broni łącznie, a w szczególności regulaminów dużych jednostek.
Jean Touzet du Vigier został awansowany do stopnia podpułkownika 25 grudnia 1938. Ostatnie dwa lata dwudziestolecia międzywojennego spędził, walcząc z szybkością, stawiając czoła gorączkowym przygotowaniom armii niemieckiej.
II wojna światowa (3 września 1939 r. - 9 maja 1945 r.)II wojna światowa trwa od 3 września 1939, data wypowiedzenia wojny Niemcom przez Francję i Wielką Brytanię, do 9 maja 1945, data kapitulacji Niemiec w Berlinie.
3 września 1939Podpułkownik Touzet du Vigier, przebywający z rodziną na urlopie w rodzinnym kraju Savoy, natychmiast wstąpił do swego stanowiska mobilizacyjnego, sztabu generalnego korpusu kawalerii, w Saint-Quentin , w departamencie Aisne. Został mianowany szefem 3 rd Biura, odpowiedzialny za planowanie i przeprowadzanie operacji, pod rozkazami generała Prioux , dowódcy Korpusu Kawalerii. To urządzenie było jeszcze zakończone: jest to, że składa się z trzech światła Mechanics Division ( 1 ul , 2 e a 3 e DLM) DLM ale trzeci nie był jeszcze utworzone i pozbawione razy zbiornika. Jean Touzet du Vigier ma misję, aby dostać się Fontevrault przyspieszyć powstawanie tego ciała pancerna i po dwóch miesiącach intensywnej aktywności, dostaje pożądany rezultat: 3 TH Mechanika Światło Division jest sprawne.
W ramach 5 -tego Światła Mechanicznej Brygady (to 5 th BLM jest jednym z elementów 3 rd DLM), pod rozkazami generała de La Font , podpułkownik Touzet du Vigier wykonuje polecenia z jednym ze swych pułków bojowych, 2 e Cuirassiers Pułk The1 st styczeń 1940i dołączył do obozu szkoleniowego Sissonne , w Aisne ,28 lutego 1940, na czele osiemdziesięciu siedmiu czołgów bojowych, gotowych do wszystkich misji wojennych.
Również w 1940 roku zorganizował Kriegsspiel (lub grę wojenną ), w której niemieckie dywizje przecięły armię francuską na dwie części, przechodząc przez Ardeny, a następnie idąc w kierunku kanału La Manche. Te alarmistyczne wnioski, nawiązujące do ćwiczeń zorganizowanych przez generała Prételata w 1938 roku, są ignorowane przez generała Gamelina . Potwierdza otrzymanie ostrzeżenia Touzet du Vigier w następujący sposób: „Nie ma się czego obawiać. W obliczu takiej ewentualności wniosę swoje zastrzeżenia”.
Belgijska kampania wojskowa 1940Podpułkownik Touzet du Vigier dowodzi 2. pułkiem kirasjerów ,14 kwietnia 1940w kierunku granicy belgijskiej, aby wziąć udział w walce w ramach planu Dyle-Breda opracowanego przez sztab generała Gamelina . Jego pułk składa się z trzydziestu siedmiu oficerów, stu dwudziestu podoficerów i siedmiuset dwóch żołnierzy. Posiada osiemdziesiąt siedem czołgów głównych (45 Somua S35 i 42 Hotchkiss H39 ).
10 maja 1940 ruruchamia się alarm: armia francuska musi stawić czoła błyskawicznej inwazji sił niemieckich. Są one przede wszystkim składa się z Panzerdivisions z General Guderiana i potężnych niemieckich sił powietrznych Fieldmarshall Goeringa . Jednostki francuskie zostały zaatakowane przez potężnych myśliwych Stukasów . Korpus kawalerii pancernej, której 2 nd pułk pancernik jest częścią , ma do czynienia z niemieckimi Panzer-Korps z Generaloberst Erich Höpner . Masie niemieckich dywizji pancernych towarzyszyło kilka czołgów średnich typu Panzerkampfwagen IV .
Podczas bitwy pod Hannut masowe przybycie niemieckich czołgów jest poprzedzone potężnym przygotowaniem artyleryjskim, któremu towarzyszy wsparcie naziemne Stukas. Szwadrony tych 2 e kirasjerów udało się opóźnić napastników na cztery dni, aby umożliwić 4 th Army Corps przenieść defensywnie na linii Wavre - Gembloux - Namur . Ale udało się to uzyskać tylko kosztem bardzo ważnych strat i dzięki bohaterstwu załóg. Od wieczora15 maja, pułk stracił wielu bojowników i połowę swoich czołgów, po zniszczeniu lub wyłączeniu z akcji tylu czołgów niemieckich. Francuskie naczelne dowództwo nakazuje24 maja, Aby zjednać 2 nd kirasjerów w Boeschepe .
26 maja 1940, Podpułkownik Touzet du Vigier otrzymuje rozkaz podjęcia dowodzenie 5 th BLM i repatriacji do Francji elementy nadal może walczyć w pozycji obronnej. Zgodnie z bombardowań, były dwa oddziały rozpoczęły na Douaisien i Cérons od Malo-les-Bains , w kierunku wybrzeża Francji. Po wielu perypetiach udaje im się wylądować w Cherbourgu , po przejściu przez Dover w Anglii, aby kontynuować walkę we Francji.
W 2 nd kirasjerów, dwunastu oficerów i sto sześćdziesiąt oficerów podoficerów i marynarzy mężczyzn zginęło lub zaginął. Siedem czołgów Somua i osiem czołgów Hotchkiss, które przetrwały bitwę o Belgię, walczyły do końca, zanim zostały zatopione, aby nie zostały odzyskane przez wroga.
Ostatnie bitwy 1940 we Francji: Obrona Loary9 czerwca 1940, podpułkownik Touzet du Vigier przejmuje dowództwo nad niektórymi elementami, które mogą uczestniczyć w walkach w obronie Loary. Miał ich koleją do Saumur , gdzie 5 th BLM została zreorganizowana, który wstąpił w grupie obrony składa się z jednostek heterogenicznych, o ile z ograniczonymi środkami. Najpierw kontaktuje się z13 czerwca z generałem Pichonem, zastępcą dowódcy Regionu, który podzieli obronę Loary na cztery grupy, z których obejmie główne dowództwo.
W pierwszym zgrupowaniu pułkownik Charles Michon , dowódca Szkoły Kawalerii Saumur, zamierza zaangażować kadetów bezpośrednio w obronę Loary pod jego dowództwem, wspomagany przez swojego zastępcę, dowódcę szwadronu Pierre'a Lemoyne'a. Kadeci zostaną umieszczeni w obronie Saumur w misji poświęcenia. Poniosą wiele strat. Znani historycznie pod nazwą Cadets de Saumur , będą cytowani za bohaterstwo w walce z wojskami niemieckimi.
W drugim zgrupowaniu podpułkownik Touzet du Vigier otrzymuje rozkaz obrony Loary przez około czterdzieści kilometrów, między Candes i Tours , ale jego grupa nie ma środków do walki. Udał się do obozu Ruchard zbierać - przez instytucję - broń, amunicję i pojazdy, mimo sprzeciwu administracyjnej z 4 th Regionalnego Sztabu Generalnego Urzędu, którego celem jest utrzymanie ich w rezerwie.
Środki użyte do obrony Loire pod jego dowództwem przedstawiają się następująco: * 1 st kirasjerów trzy szwadrony trzy plutony noszone. * 2 nd Cuirassiers z trzech patroli na lekkich samochodów i motocykli. * 11 e Smoki na zniszczoną połowę Eskadry. * Sekcja EOR Szkoły Piechoty Saint-Maixent. * Sekcja EOR Szkoły Artylerii w Poitiers, z dwoma działami 75 mm. * Oddział 3 e zmotoryzowanych bezpłatnych grup wartości eskadry zużytych. * Dwie grupy harcowników, z których każda jest warta silnej kompanii. * Grupie białych pistoletów automatyczna maszyna ... Pozostałości 3 rd DLM odrywania były skierowane w kierunku obszaru Montauban.
Grupa Obronna będzie posiadać czterdzieści kilometrów od Loary, między Candes i Tours. Podpułkownik Touzet du Vigier ma 2 nd kirasjerów w wschodzie Tirailleurs, na wyspie La Savonnières, na I st kirasjerów przed Langeais. Umieścił eskadrę na zachodzie, EOR Saint-Maixent przed Port-Boulet, a niektóre elementy trzymał w rezerwie w rejonie Azay-le-Rideau.
18 czerwcawieczorem mosty przeskakują przed pierwszymi elementami wroga, z wyjątkiem Port-Boulet, gdzie nie było służb inżynieryjnych. EOR z Saint-Maixant iz Poitiers walczyły z heroizmem, podobnie jak cała formacja pod dowództwem Jeana Touzeta du Vigiera. Na rozkaz Wysokiego Sztabu Groupement de la Loire wycofał się w nocy21 czerwca, na rzecz gwałtownego sztormu, który zabrania interwencji lotnictwa wroga i przechodzi na rozkaz generała Bougraina .
Ze swej strony, ppłk Touzet du Vigier, na czele z nielicznych nadal bojowych elementów 5 th BLM jest umieszczony w ochronie na boku Armii Paryża dowodzona przez generała Hering , w ciągu ostatnich wstrząsów. Z Bitwa o Francję , w jej strategicznym ruchu wycofywania. Jest w Saint-Sulpice-D'excideuil że26 czerwca 1940, oficjalne zawiadomienie o zawieszeniu broni na mocy traktatu o zawieszeniu broni ratyfikowanego przez przedstawicieli marszałka Pétaina w lesie Compiègne . Touzet du Vigier Grupa rozpuszcza się, a pozostałość po 3 rd i 5 TH BLM stacjonują region Riberac .
Tak zakończyło się te sześć tygodni walk, od bitwy o Belgię po obronę Loary, która zakończyła się jedną z najbardziej gorzkich porażek w historii Francji. Ale bohaterowie, którzy poświęcili się w bitwie o Belgię i na południowym brzegu Loary, uratowali honor Ojczyzny.
Cytat do Orderu Armii 27 czerwca 1940.
„Ledwo deportowany z Belgii, z elementami 5 th BLM jest odtworzonego, podpułkownik Touzet du Vigier spontanicznie zgodzili się w nocy z 14 czerwca do 15, 1940, aby szybko rozpuścić się jako jednostki bojowej, z wyposażeniem prowizoryczny znaleźć na miejsce i dołączyć do bitwy w obronie Loary, od Amboise do Angers. Potężnie przyczynił się, dzięki doświadczeniu i poświęceniu swoich kierowników, do spójności różnych elementów zaangażowanych w Loarę; za pomocą łączności i ugryzienia patroli; dzięki swojej osobistej energii, utrzymując wszystkich na pozycjach, dwadzieścia cztery godziny po tym, jak niemieckie infiltracje na południowym wybrzeżu opanowały się. Pozostał w rozkwicie z ostatnimi elementami Sektora Loary, wieczorem 21 czerwca przeprowadził odważny stragan i zebrał Armię Paryża” . ( koniec cytatu ).
W sercu armii rozejmu27 czerwca 1940Podpułkownik Touzet du Vigier, adresy bohaterskich bojowników 5 th lekkiej brygady mechanika ( I st i 2 e kirasjerów) stacjonujących w Riberac przez jego zlecenie N O 60: " Francja nie może umrzeć, po prostu„być zobowiązany do subskrybowania surowym warunkom rozejmu narzuconego mu przez siły niemieckie, jeszcze bardziej wymagającym haniebnym współudziałem, jakiego udało mu się oszczędzić na naszych granicach, a nawet w naszym kraju. W tych tragicznych godzinach obowiązkiem jest się nie poddawać. Francja jutro będzie tym, czym Francuzi, od dziś, będą mieli odwagę chcieć ją przerobić. Podczas tej szybkiej kampanii we Flandrii i nad Loarą pokazałeś, że jesteś silny. Nic nie mogło zachwiać twoją stanowczością: ani intensywność ostrzału wroga, ani brutalność ataków samolotów i czołgów, ani nagromadzone zmęczenie długimi odcinkami i bezsennymi nocami; oparłeś się nawet torpedom i minom Dunkierki. Co najlepsze, twoje morale pozostało nienaruszone pomimo przygnębiających przykładów, które zostały ci pozostawione na tyłach bitwy. Twoje wspaniałe walory zostały docenione przez Dowództwa: generał dowódca naczelny zbiorowo cytowane całą 5 th BLM na zlecenie armii. Twoi szefowie powiedzą ci, na jakich komplementarnych warunkach to zrobił. Bądź dumny z tego rzadkiego wyróżnienia. Ale przede wszystkim staraj się w przyszłości pozostać tak odważnym i wytrwałym, jak byłeś w bitwie. Zasługujesz na to, by być przykładem dla Armii. Pozostańcie godni bycia przykładem dla Kraju. Aby stanąć na nogi, Francja potrzebuje ludzi takich jak ty. Wracaj do domu, często o tym myśl. Francja nie może umrzeć; pomóż jej żyć. Niech żyje Francja ” .
Pozostawienie 15 lipca 1940 rukochanej 5 th BLM jest rozpuszczony, Jean Touzet du Vigier ma jedno w głowie: do przygotowania rękę pod Wojskowego rozejmu . Pod koniec miesiącawrzesień 1940Został mianowany szefem 3 rd Biura Sztabu Generalnego armii. Awansowany do stopnia pułkownika , w25 grudnia 1940, stanowi biuro projektowe zamkniętego kręgu oficerów sztabowych, odpowiedzialnych za przygotowanie prowizorycznych planów działania na przyszłą wojnę wyzwoleńczą: są oni skazani na tajemnicę. Będzie też starał się wspólnie z René Carmille opracować teczkę, która miała umożliwić rekrutację ochotników do jednostek formowanych w grupy samoobrony (GAD), odpowiedzialnych za monitorowanie ruchów wojsk niemieckich w okupowanej strefie. Uczestniczy również w operacjach kamuflażu materiałów wojskowych, we współpracy z Tajnymi Służbami Armii Rozejmu. Następnie Organizacja Oporu Armii (ORA) i francuskie siły wewnętrzne wykorzystają część tego materiału do walki z okupującymi wojskami niemieckimi.
Działania oporu pułkownika du Vigier nie umykają czujności obserwatorów na żołd okupanta: „ Niemiec żąda głowy pułkownika Barila , tak jak on wkrótce zażąda pułkownika du Vigier, o którym jeszcze raz usłyszymy. .. ” .
Ogólne Juin , dowódca zamiast Algierze zażądał jego obecność w Algierii, aby prowadzić nową BLM, która w chwili powstania miała otrzymać czołgów i pojazdów opancerzonych zwolnione z uwagi rozejmu prowizje. Na początku 1942 r. pułkownik Touzet du Vigier wyjechał z Marsylii do Oranu na liniowcu Gouverneur Général Tirman .
Algieria: przygotowanie zemsty - kampania TunezjiPułkownik Touzet du Vigier objął dowództwo Pododdziału Mascara na początku 1942 r. Przygotował formację jednostki bojowej, zabierając używane pojazdy opancerzone z brody niemiecko-włoskiej komisji kontrolnej i szkoląc nowych rekrutów.
Trzymał się od amerykańskiego lądowania strefie8 listopadai jak najbardziej ograniczyć konfrontację z siłami amerykańskimi, chociaż ich wojska muszą przechodzić bombardowania i ataki czołgów, które powodują pewne straty. Zmuszony odpowiedzieć, na rozkaz Naczelnego Dowództwa The ja ponownie BLM tresury udaje się zniszczyć kilkanaście samolotów na ziemi, bez utraty humaines- życiu na ziemi Tafaraoui . Te działania będą później ubolewane przez obie strony, ale bez poważnych konsekwencji, biorąc pod uwagę wyjątkowe okoliczności tej historycznej walki, która potrwa tylko dwa dni.
Francuzi spontanicznie bratali się ze swoimi amerykańskimi sojusznikami. Jean Touzet du Vigier został nawet odznaczony amerykańskim Krzyżem Zasługi (Legią Zasługi) w 1943 roku.
Po alianckim lądowaniu 8 listopada 1942, operacje przyspieszą. Ogólne Juin , dowódca Wojsk Lądowych w Afryce Północnej nakazał Konstytucji mechaniki lekkiej brygady będzie powierzyć pułkownikowi Touzet du Vigier. Dyrektywy Wysokiego Sztabu Generalnego Algieru określają, że jego pierwszym zadaniem jest zapewnienie wzmocnienia sił sojuszniczych w Tunezji .
Na Mascara, pułkownik Touzet du Vigier gromadzi czołgów i samochodów pancernych on odzyskane ze starych zapasów armii i oddziałów formularzy, które stanowią 1 st francuskiej BLM Algierii. Jednostka ta, choć posiada zniszczone wyposażenie, czerpie siłę z wartości kadr i wytrzymałości oddziału. Ten 1 st BLM jest pod jego komendą. Wszystkie siły francuskie uczestniczące wraz z sojusznikami w Kampanii Tunezyjskiej są umieszczone na25 listopada 1942pod dowództwem generała Juin i jego zastępcy, generała Koeltz , dowódca 19 -go Korpusu .
Walki o 1 st BLM przyszedł do Tunezji w celu wsparcia sojuszniczych jednostek są decydujące i pułkownik Touzet du Vigier, w tym PC opartych Pichon (obecnie Haffouz) wnosi swoje doświadczenie kampanii belgijskiej, w obliczu sił niemieckich. Aktywność niestrudzony z liderem 1 st BLM jest silnie wzmocnione przez jego szefa sztabu, komandor Lehr.
Jean Touzet du Vigier został awansowany do stopnia generała brygady on25 grudnia 1942. Otrzymuje rozkaz Naczelnego Dowództwa, aby przejść do Algierii oprzeć przyszłość 1 st Dywizji Pancernej ( 1 st DB) , który będzie mu dowództwo. Ale opuścił Tunezję ze smutnym uczuciem, ponieważ podczas zaciętych walk Pichon z Fondouk el Okbi, Kef el Ahmar, az 1 st BLM stracił dwudziestu trzech oficerów i osiem sto dziesięć podoficerów i szeregowców z ogólnej siły dziewięćdziesięciu oficerów i pięć tysięcy podoficerów i szeregowców.
Aby utworzyć Francuską Armię Wyzwoleńczą , armia amerykańska udostępnia francuskiemu naczelnemu dowództwu amerykańskie czołgi i pojazdy opancerzone, zgodnie z umowami Anfa . Generał Juin powierza generałowi Touzet du Vigier odpowiedzialność za sporządzenie wytycznych dotyczących tego nowego uzbrojenia. Z tej okazji rozwijane są zasady efektywnego współdziałania broni (piechoty, kawalerii, artylerii, lotnictwa, inżynierów, pociągu). General Giraud wyraził zadowolenie, mówiąc: ... „Gratuluję wam za ważną pracę, która zostanie osiągnięta i że może być tak, że z niezwykłą zręcznością i ducha zespołu wiedział jak zachęcić swoich pracowników i wyrażam głęboką satysfakcję z tobą ” .
Po sformowaniu 1. Dywizji Pancernej generał Touzet du Vigier zostaje wezwany do Neapolu, aby otrzymać instrukcje dowództwa alianckiego na lądowanie w Prowansji . A15 sierpnia 1944 rrano, dowódca I ponownego DB i jego pracowników zaczęło się od Oran na wybrzeżu Prowansji.
Kampania wyzwolenia Francji - Lądowanie Prowansji. Odzyskanie Francji, wyzwolonej z Marsylii aż do wyzwolenia MulhouseOgólne Touzet du Vigier odznaka daje Krzyża św Louis jej 1 st DB i prowadził wyzwolenie Francji w 1 st French Army General Jean de Lattre de Tassigny .
15 sierpnia 1944Trzy amerykańskie dywizje piechoty, ( 3 rd - 45 th - 36 th ID), pod ochroną 1 st dywizji pancernej , wziął udział w Landing Prowansji , w Cavalaire strefy . 1 st DB następnie wznosi dolinę Rodanu i dostarcza ciężkie walki.
Zawsze z myślą o skoczku, że szybkość i śmiałość, 1 re DB wypuszcza Mulhouse na20 listopada 1944 r. Podczas decydującego ataku na Mulhouse przez Bojowego Dowództwa N ° 3 (KK-3) płk Jean-Charles Caldairou, na czele swych Sherman zbiorników . Porucznik gładzica Loisy , który na czele walki, zniszczył w Oberdorf wielu niemieckich czołgów i kilka trzystu więźniów, śmiertelnie zraniony przez wroga
Zwracając siły niemieckie, jednostki I re DB wzdłuż granicy szwajcarskiej przez Pfetterhouse i Kembs . Tak więc, 1 st pancerna Podział jest połączony z pierwszym zespołem Renie.
Generał Touzet du Vigier został awansowany do stopnia generała dywizji on25 sierpnia 1944 r. Został mianowany wojskowym gubernatorem Strasburga dnia8 stycznia 1945i transmituje dowodzenia ukochanej jednego ponownego dB do jego zastępca, gen Sudre.
Cytat do Orderu Armii, generał de Gaulle„Bardzo piękna jednostka pancerna z ognistym sercem, zjadliwym i agresywnym duchem, który pod rozkazami spokojnego i świadomego przywódcy odwagi, generała Touzeta du Vigier, pokazał najpiękniejsze i legendarne cechy, z których można być dumnym kawaleria francuska. Ledwo wylądował na glebie Francji i nadal niekompletne, 1 st pośpiechu DB do prowadzenia niemieckim. Po mistrzowsku wykonała manewr przelewu Marsylii po zmuszenie wroga w Aubagne, a następnie aktywnie uczestniczyła w wyzwoleniu Marsylii, biorąc główny udział w porwaniu Notre-Dame-de-la-Garde (21 sierpnia-26 sierpnia 1944). Natychmiast idąc w górę Rodanu, wziął udział w wyzwoleniu Lyonu, zdobywając odważną akcją Villefranche i Anse po ciężkich walkach, niektórych pieszo, co kosztowało nieprzyjaciela 2700 żołnierzy i 70 oficerów. Następnie, korzystając z ograniczonych środków, uwolniła Macôna, Tournusa, a następnie Chalon 5 dnia i porwała Beaune 7 dnia po ciężkiej bitwie. Po umiejętnym manewrowaniu w Nuits 10 dnia i zniszczeniu pod Chargny silnych kolumn wroga i pociągu pancernego, zajęli Dijon, a 13 dnia zniszczyli cytadelę Langres, ustanawiając w ten sposób pierwsze połączenie z armią Północy. Osiągnięty w regionie Vosges 19 września, 1 AD wznowił energicznie walkę 22 dnia na osi Lure-Le Thillot, następnie śmiało prześlizgnął się przez korytarz Fresse i dotarł do lasu Revers, Col de Cheverstraye i północno-zachodnich wzgórz Champaney po ciężkich walkach. Wracając na oś Coravilliers-Ferdrupt, wycofał się wyuczonym manewrem Ramonchamp, przebił pozycję oporu wroga, która osłaniała Le Thillot 30 października, rzucając się śmiało w las Gebau i utrzymując swoją pozycję pomimo powtarzających się ataków coraz silniejszy wróg. Zdobył dużą liczbę jeńców od nieprzyjaciela i spowodował ciężkie straty” . Cytat do Orderu ArmiiPaździernik 1944- de Gaulle'a.
Obrona Strasburga - (od 8 do 21 stycznia 1945) -8 stycznia 1945Ogólne Touzet du Vigier został mianowany dowódca 10 -tego regionu i wojskowego gubernatora Strasburgu w krytycznym momencie: ryzykuje miasto spada w ręce niemieckie. 7 th US Army nie może trzymać wszystko na północy Alzacji, natomiast 3 th Army George Patton przed atakiem w Bastogne , Allied dowództwo postanawia wycofać się z niemiecka ofensywa na Dolnym Renem.
Generał Touzet du Vigier przybył, aby zgłosić tę sytuację w Paryżu generałowi de Gaulle i zażądał natychmiastowego wsparcia, aby uratować stolicę Alzacji przed inwazją wroga. Generał de Gaulle oświadczył: „ Alzacja jest świętą ziemią, porzucenie jej byłoby narodową katastrofą dla Francji, bo Alzacja jest dla niej święta ” . Interweniował u generała Eisenhowera , Winstona Churchilla , nie będąc w stanie uzyskać żadnego wsparcia. Jest wreszcie rzędu Lattre de Tassigny Generalnego , dowódca 1 st armii francuskiej , na Walnym Monsabert , dowodzący 2 th Army Corps , będzie interweniować: przychodzi z pomocą Strasburgu przez odłączenie dwóch oddziałów bojowych, który dołączy do Alsace-Lorraine Brygada od pułkownika Berger (André Malraux) . Ta brygada jest już na miejscu2 stycznia 1945, weźmie udział w walce pod rozkazami podpułkownika (przyszłego generała), Jacquot .
Generał Touzet du Vigier zostaje mianowany zastępcą generała de Montsabert. Jako gubernator wojskowy Strasburga, koordynuje interwencje Garbay generałów , dowódca 1 st Francuski Division ( 1 st DFL) i Guillaume , dowódca 3 e Algierii Dywizję Piechoty ( 3 e DIA) , który będzie angażować się w walki zwycięsko przeciwko niemieckim najeźdźca.
Ci francuscy generałowie, każdy absolwent Szkoły Wojskowej w Saint-Cyr , byli towarzysze bojowi, podjęli obronę Strasburga , stawiając czoła atakom armii niemieckich, a w szczególności jednostek SS, które próbowały wszystkiego, aby odzyskać to miasto symbol, w ramach Operacji Nordwind opracowanej przez Adolfa Hitlera .
Historycy wojskowości hołd bojownikom o 1 st francuskiej armii i jej jednostek Sił Wolnej Francji ( 1 st DFL) i Armii Afrykańskiej ( 3 rd DIA), który bronił Strasburga z heroizmu, a zwłaszcza podczas walk o Obenheima .
Wyzwolenie Colmar - (22 do 29 stycznia 1945) -Ogólne Lattre de Tassigny , dowódca francuskiej Pierwszej Armii , zaapelował do General Touzet du Vigier do udziału w redukcji Colmar kieszeni i jego wyzwoleniu w działaniu, która odbędzie się od 22 do29 stycznia 1945.
Oto tekst cytatu z nadanego mu Orderu Armii:
„Oficer generalny najwyższej wartości”. Wezwana do zapewnienia w okresie od 22 do 29 stycznia 1945 r., w czasie ofensywy na północną flankę kotła Colmar, koordynacja dwóch dywizji francuskich, w tym pojazdu pancernego i dywizji amerykańskiej, wykazała na najtrudniejszy moment ataku, niezwykła aktywność i mądre wyczucie manewru. Swoim osobistym działaniem z generałami dowodzącymi dużymi jednostkami, a także wpływem na egzekutorów i obecnością na linii ognia, był jednym z najlepszych architektów rozerwania frontu nieprzyjaciela, preludium do wyzysku na kierunek Renu” .
Rząd wojskowy Strasburga - (od lutego do listopada 1945) -Ogólne Touzet du Vigier twarze wszystkich problemów, które przychodzą do Strasburga i X -tego regionu wojskowego, który objął komendę. Celem jest zmniejszenie ognisk niemieckiego i kolaboracyjnego oporu, które pozostały jeszcze po wyzwoleniu, wykrywanie i likwidacja pól minowych, zapewnienie kontroli dostaw i powitanie pracowników STO , a także deportowanych z obozów koncentracyjnych lub wojskowych powracających z Obozy jenieckie .
Ale ze wszystkich problemów, które pojawiły się w Alzacji, jednym z najbardziej dotkliwych był powrót Mimo nas , czyli młodych Alzatczyków wcielonych siłą do armii niemieckiej. Aby uporać się z tym dramatycznym problemem, generał Touzet du Vigier wykazał się inteligencją i sercem i miał charakter proponowania akceptowalnych ludzkich rozwiązań, za które Alzatczycy byli mu wdzięczni.
Dekret pojawia się na 29 listopada 1945, podpisany przez generała de Gaulle'a , mianujący generała Touzeta du Vigier szefem sztabu armii w Paryżu.
Kapitulacja III Rzeszy - 8 maja 1945 -Wojna 39-45 kończy się 8 maja 1945 r.przez podpisanie w Berlinie z ustawą z dnia kapitulacji Trzeciej Rzeszy , w którym generał de Lattre de Tassigny uczestniczy w imieniu Francji.
Powojenny Koniec kariery - 29 listopada 1945 - 10 października 1947Generał porucznik wł.25 czerwca 1945Jean Touzet du Vigier został mianowany szefem sztabu armii dnia29 listopada 1945 z ciężkim zadaniem kierowania reorganizacją armii francuskiej.
Został mianowany zastępcą generała de Lattre de Tassigny , a następnie szefem Sztabu Generalnego i inspektorem armii na12 lutego 1946. Członek Komisji ds. Reformy Armii, następnie wiceprzewodniczący tej komisji, przeszedł na emeryturę10 października 1947.
Porządek n O 1 General de Lattre de Tassigny... Z braterskim pozdrowieniem kieruję do Tego, który od ponad trzech lat jest stale moim wiernym porucznikiem i bezpośrednim współpracownikiem.
Jego usługi są genialne: kawalera, jednego z pierwszych powołanych do Zakonu Armii w 1914 roku, strzelca maszynowego z 1916 roku, kirasjera pieszego z 1918 roku znaleziono w pułkowniku z 1940 roku, który szarżował na czele swoich czołgów. na równinach Belgii i który bronił honoru nad Loarą i Poitou.
Przygotowany przez studia i funkcje w czasie pokoju, był bardzo dzielnym dowódcą Brygady Pancernej Tunezji; ale to w 1944 roku, że szef 1 st Dywizji Pancernej, pisze w nasze wojsko kronik najpiękniejszych chwałę stron, w punkcie 1 st armii, w ciągu trzech miesięcy, przyniósł nasze kolory Côtes z Prowansji do Renu. To żołnierze 1. Dywizji Pancernej, którzy w dniu19 listopada 1944, dotrzeć do Renu, przede wszystkim spośród wszystkich żołnierzy alianckich, wpisując w przejściu, na naszych flagach i sztandarach, nazwy Marsylii, Saint-Étienne, Dijon, Langres, Le Thillot i Mulhouse.
Wreszcie jako gubernator Strasburgu obronił miasto zimą 1944-45, kiedy to 1 st armia francuska konserw do Francji.
Odwaga i wpływ w działaniu, wielka wartość jego przywództwa, szybkość podejmowanych decyzji, głębia jego wiedzy, bezgraniczne poświęcenie, to cechy, których nie przestawał demonstrować podczas tej zwycięskiej kampanii, jak w całym swoim wojskowym życiu.
Jest człowiekiem serca i charakteru, rasowym kawalerem i wspaniałym żołnierzem, który kończy swoją karierę, otoczony uznaniem i sympatią całej Armii- wrzesień 1947-.
Prezes stowarzyszeń pułkowych i Saint-CyrienneWstąpił do rady dyrektorów Saint-Cyrienne w 1948 r. na wezwanie jej prezesa, generała Henri Colina i przewodniczył stowarzyszeniu francuskich oficerów z École de Saint-Cyr w latach 1960-61. Kieruje także innymi sojuszniczymi: 1 re DB, Renem i Dunajem, kawalerią Unii pancernej i czołgów, pułkiem sojuszniczym Unii. Bierze udział w „czterogwiazdkowych” obiadach i „poniedziałkowych kolacjach” gromadzących generałów.
Generał Touzet du Vigier i koniec francuskiej AlgieriiW 1951 roku został dyrektorem generalnym lobby kolonialnego, Komitetu Centralnego Francji Zamorskiej (CCFOM), spadkobiercą Francuskiej Unii Kolonialnej i związanym z kolonialnymi kręgami biznesowymi, ale netto stracił na szybkości.
W 1956 wstąpił do nowego i efemerycznego stowarzyszenia, pragnąc „zademonstrować, zarówno w oczach rządu, jak i opinii zagranicznej, głęboką wolę narodu francuskiego, aby zobaczyć koniec porzuceń i przepadków. do tej pory, a która może doprowadzić tylko do nieodwracalnej katastrofy ”: Komitet Obrony Francji. Jako przewodniczący Komisji Porozumienia Kombatantów dla Obrony Związku Francuskiego kieruje w Algierze delegacją weteranów biorących udział w składaniu przysięgi7 lipca 1957i przysięga „przeciwstawiać się wszelkimi środkami wszelkimi środkami, które zagrażałyby integralności terytorium i jedności Francji”. W tym samym roku wstąpił i przewodniczył komitetowi koordynacyjnemu Związku Ocalenia i Odnowy Francuskiej Algierii (USRAF) Jacquesa Soustelle'a , który wiązał ideę uratowania Algierii z powrotem do władzy generała de Gaulle'a. Touzet du Vigier był wówczas w kontakcie z wojowniczymi gaullistami, którzy rozumieli, jak uspokoić generałów (oprócz Touzet du Vigier, generałowie Cherrière, Nawarra i Lanusse).
Dom generalny Touzet du Vigier został przeszukany i ogólnie był przesłuchiwany po tygodniu barykady w siedzibie 1 st Terytorialnej Pożarnej, wraz z działaczami jak Gignac i General Lionel Max Chassin , ale szybko został zwolniony. Publicznie wezwał do głosowania „nie” w referendum w sprawie8 stycznia 1961. Zeznaje w solidarności z procesami generałów Raoula Salana , Edmonda Jouhauda i André Zellera oraz pułkownika Antoine'a Argouda i bierze udział w amnestii, uczestnicząc w pielgrzymce Statutów pułkownika Rémy'ego w 1963 r. - przewodniczy jej komisji działania i był jedno z pierwszych, które dołączyło do projektu Rémy'ego - i kolejne w 1967, a także spotkanie Francuskiej Unii na rzecz Amnestii w 1965.
Sieci chrześcijańskiej prawicyJako prezes Związku des amicales regimentaires, w 1956 roku podpisał manifest zapraszając wszystkich ludzi francuskie zjednoczyć „w obliczu ogólnoświatowego przypływie materialistów i marksistowskiej fali” walczyć do końca „dla ich wiary i ich domu” , obok osobistości katolickiej prawicy, takich jak generał Maxime Weygand, któremu po śmierci złożył hołd, przewodnicząc w 1965 r. spotkaniu Centre Sainte-Geneviève rojalisty Pierre'a Debraya poświęconemu Weygandowi, Gustave Thibon , Léon Bérard czy Henry Bordeaux . Był czas blisko katolickiego miasta kontrrewolucyjnego katolika Jeana Ousseta : uczestniczył w jego konwencjach w 1957, 1959 i 1960 roku.
Można go spotkać na bankiecie La Nation française du12 listopada 1959i że z that grudzień 1962. W pobliżu Ośrodka Studiów Politycznych i Obywatelskich , na początku lat 60. został jednym z jego wiceprezesów.
Jean Touzet du Vigier, urodzony w 1888 r., zmarł w Val de Grâce w Paryżu dnia15 sierpnia 1980. Należy do pokolenia, które przeżyło dwie wojny światowe z lat 14-18 i 39-45, wychowanego w pragnieniu wymazania perypetii wojny 1870 roku . Przez całe życie zachował wiarę w losy swojej ojczyzny i wierny tradycjom broni kawalerii francuskiej brał udział w tworzeniu nowoczesnej zbroi pancernej. Pozostaje wzorem dla młodego pokolenia uczniów-oficerów Szkoły Użytkowania Broni Pancernej i Kawalerii Saumur.