Guillaume Peltier | |
![]() Guillaume Peltier w 2016 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Wiceprezydent Republikanów | |
W biurze od 23 października 2019 ( 1 rok, 9 miesięcy i 1 dzień ) |
|
Prezydent | Chrześcijański Jakub |
Poprzednik | Jean Leonetti |
Poseł francuski | |
W biurze od 21 czerwca 2017 r. ( 4 lata, 1 miesiąc i 3 dni ) |
|
Wybór | 18 czerwca 2017 r. |
Okręg wyborczy | 2 II w Loir.Jest-et-Cher |
Legislatura | XV th |
Grupa polityczna | LR |
Poprzednik | Patrice Martin-Lalande |
Radny regionu Centre-Val de Loire | |
W biurze od 18 grudnia 2015 ( 5 lat, 7 miesięcy i 6 dni ) |
|
Wybór | 13 grudnia 2015 |
Prezydent | Francois Bonneau |
Grupa polityczna | Republikanie (prezydent) |
rzecznik republikański | |
6 stycznia 2016 - 13 grudnia 2017 r. ( 1 rok, 11 miesięcy i 7 dni ) |
|
Z |
Guillaume Larrivé Valérie Debord Brigitte Kuster |
Prezydent |
Nicolas Sarkozy Laurent Wauquiez |
Poprzednik |
Sébastien Huyghe Lydia Guirous |
Następca |
Lydia Guirous Gilles Platret Laurence Sailliet |
Burmistrz Neung-sur-Beuvron | |
30 marca 2014 r. - 13 lipca 2017 r. ( 3 lata, 3 miesiące i 13 dni ) |
|
Poprzednik | Michel Legourd |
Następca | Edith Bresson |
Biografia | |
Data urodzenia | 27 sierpnia 1976 |
Miejsce urodzenia | Paryż |
Narodowość | Francuski |
Partia polityczna |
FN (1996-1998) MNR (1998-2000) MPF (2001-2008) UMP (2009-2015) LR (od 2015) |
Ukończyć | Uniwersytet Parysko-Sorboński |
Zawód | Szkoła profesorska w historii -Geografia |
Guillaume Peltier , urodzony dnia27 sierpnia 1976w Paryżu , jest politykiem francuskim .
Po wstąpieniu do Narodowego Frontu Młodzieży i Narodowego Ruchu Republikańskiego w 2001 roku wstąpił do Ruchu na rzecz Francji , aw 2009 roku do Union pour un Mouvement populaire, która później przekształciła się w Les Républicains .
Obecnie jest zastępcą , radnym regionalnym i wiceprezydentem republikanów. Jest także wiceprzewodniczącym grupy LR przy Zgromadzeniu Narodowym .
Guillaume Peltier dorastał na paryskich przedmieściach w HLM w Porte de Vanves , w rodzinie z klasy średniej o lewicowej wrażliwości; jej ojciec jest hydraulikiem, a matka asystentem w laboratorium. On jest studentem w hypokhâgne w Liceum Blomet (École normale Catholique), w khâgne w liceum Lakanal w Sceaux (1995), potem na Sorbonie ( licencjat w historii w 1997 i magistra w 1998 roku), zanim został uwierzytelniony nauczyciel historii -geografia we wrześniu 1999r . Jest działaczem UNI . Jest ojcem czwórki dzieci.
w lipiec 1999, jest laureatem CAPES . Porzucił swoje zaangażowanie w stowarzyszenia i politykę i został mianowany profesorem historii i geografii w publicznym liceum Philippe-Lebon w Joinville , w Haute-Marne . wwrzesień 2000został mianowany profesorem w Épernay .
w Październik 2008, stworzył własną komunikację polityczną, instytucjonalną i korporacyjną EURL , o nazwie Com1 + , której biura znajdują się na avenue de Grammont , w Tours . Firma ta wydaje dwumiesięcznik The Letter of Opinion , który służy do rozszyfrowywania sondaży opinii. W 2012 roku firma zatrudniała około dziesięciu osób i osiągała obroty przekraczające milion euro.
Z'kwiecień 2011, Guillaume Peltier zostaje wykładowcą na Uniwersytecie w Orleanie na poziomie magisterskim 2 na kursie „Porady polityczne i komunikacja”.
Jest stałym gościem kolumny politycznej Ruth Elkrief w BFM TV i Oliviera Galzi w i> Télé od grudnia 2011 r. , Guillaume Peltier co tydzień debatuje przed swoimi odpowiednikami z Partii Socjalistycznej . W każdą sobotę mierzy się więc z François Kalfon , specjalistyczną opinią PS, w ramach emisji Meczu opinii .
ten 3 czerwca 2014, w jego domu w Neung-sur-Beuvron odbyło się przeszukanie w ramach dochodzenia w sprawie przestępstwa faworyzowania i nielegalnego zabierania rzekomych interesów oraz podejrzenia nieprzestrzegania przez miasto Menton zasad przypisywania rynków, akta w którą zaangażowany byłby również Bygmalion (każdy odpowiedziałby na dwa podobne kontrakty o wartości tuż poniżej progu 15 000 euro, co wymagałoby ogłoszenia o konkursie). ten11 grudnia 2014, został umieszczony w areszcie policyjnym w ramach śledztwa w sprawie rzekomego faworyzowania i nielegalnego pobierania odsetek w ratuszu Menton. Skarga, która jest źródłem tej afery, została uznana za „nieudolną” przez Jean-Claude Guibal , burmistrza Menton. Ostatecznie nie postawiono mu zarzutów.
Guillaume Peltier dołączył do Narodowego Frontu Młodzieży (FNJ) w 1996 roku, młodzieżowego ruchu Frontu Narodowego . Pod kierownictwem Samuela Maréchala , ojca Marion Maréchal-Le Pen , jest odpowiedzialny za przyciąganie młodych tradycjonalistycznych katolików, do których zabiega Bernard Antony . W 1996 roku założył z Nicolasem Bayem stowarzyszenie Jeunesse Action Chrétienté, ruch bliski organizacji Ichtus, która zmobilizowała się przeciwko PACS i eutanazji .
W 1998 roku, obok Jean-Yves Le Gallou czy Jean Haudry brał udział w wydaniu przeglądu Offensive pour une Europe enracinée , który stara się pokazać, że Europa czerpie swoje korzenie z „wielkiej pierwotnej i wspólnej cywilizacji. Indoeuropejskiej ” .
Guillaume Peltier opuszcza Front Narodowy wSierpień 1998, deklarując, że nie chce stać się „wspólnikiem” krucjaty antyżalowej.
Po rozłamie między Jean-Marie Le Pen i Bruno Mégret , Guillaume Peltier stanął po stronie drugiego i wziął udział w kongresie założycielskim MNR w Marignane . Dołączył do kierownictwa Narodowego Ruchu Młodzieży, młodzieżowej organizacji partii megretist, wraz z Philippem Schleiterem . wLuty 1999 uczestniczył w tworzeniu Frontu Młodzieży.
Był także, przez kilka miesięcy w 2000 roku, sekretarzem generalnym Porozumienia z Chrześcijanami w Polityce (ACEP), politycznego stowarzyszenia chrześcijan świeckich o duchu ekumenicznym, z którego został wykluczony.
w maj 2000, przedstawił się w Épernay z różnych prawicowych list kierowanych przez Francka Leroya . Po zbliżeniu się do Charlesa Millona w 2000 roku spotkał Philippe'a de Villiersa . W następnym roku, w 2001 roku mianował go odpowiedzialnym za młodzież w MPF .
Następnie wziął urlop w Edukacji Narodowej i został stałym członkiem MPF. Jest również asystentem parlamentarnym posła do Parlamentu Europejskiego Thierry'ego de La Perrière .
Od 2001 do 2006 był pierwszym przewodniczącym Młodzieży we Francji . W 2002 r., po uzyskaniu 2,89% głosów oddanych w wyborach parlamentarnych w szóstym okręgu Marne , został skazany przez Radę Konstytucyjną na rok dyskwalifikacji , na którą powołała się Krajowa Komisja ds. Rozliczeń Kampanii.
W 2003 roku został sekretarzem generalnym MPF zastępując Thierry'ego de La Perrière'a i kierował listą MPF w okręgu wyborczym Massif Central-Center podczas wyborów europejskich w 2004 roku i współkierował narodową kampanią Philippe'a de Villiersa na szczeblu krajowym z Thierry Coste . Zdobył 6,62% głosów i nie został wybrany. W referendum 29 maja 2005 r. był dyrektorem kampanii MPF i jednym z organizatorów spotkania 21 maja , które zgromadziło około 5 tysięcy osób w Palais des sports w Paryżu .
w Październik 2005Guillaume Peltier zostaje mianowany rzecznikiem kampanii prezydenckiej Philippe de Villiers.
W 2006 roku do dymisji zdecydował się również skarbnik MPF Bruno Georges. Guillaume Peltier bardzo krytycznie odnosi się do polityki Nicolasa Sarkozy'ego , ówczesnego ministra spraw wewnętrznych, którego zakwalifikował wówczas jako oszusta. Deklarując się jako republikański, świecki i antyklerykalny, twierdzi, że walczy „przeciwko wszelkim formom komunitaryzmu” i czuje się „bliższy deklaracjom Manuela Vallsa niż projektom Nicolasa Sarkozy'ego w tej sprawie” .
On jest kandydatem w wyborach parlamentarnych 2007 w 1 st dzielnicy Indre-et-Loire i otrzymał 5,92% głosów. Według Liberation , Guillaume Peltier uczestniczy w negocjacjach z Brice Hortefeux w sprawie porozumień UMP /MPF.
Podczas wyborów samorządowych w Tours w 2008 r. stanął na czele listy, która sprzeciwiała się w szczególności listom ustępującego burmistrza PS Jeana Germaina i byłego ministra kultury Renauda Donnedieu de Vabres , i zdobył 8,44% głosów. Donnedieu de Vabres odmawiając połączenia swojej listy z własną, postanawia w ramach odwetu nie wzywać do głosowania na Donnedieu de Vabres w drugiej turze; w reakcji, podczas gdy został zainwestowany jako oficjalny kandydat UMP w wyborach kantonalnych w kantonie Tours-Val-du-Cher , UMP zdecydowała się przedstawić innego kandydata, a Guillaume Peltier zdobył tylko 21,87% głosów, wobec 54,68 % dla Gérarda Gernota, kandydata PS i 10,84% dla Nourdine Tarkany, oficjalnego kandydata UMP-Nowego Centrum.
W maju 2008 r. odszedł ze stanowiska sekretarza generalnego MPF, aw czerwcu ze stanowiska rzecznika prasowego. ten10 lipca 2008 r., La Nouvelle République du Centre-Ouest publikuje artykuł, w którym Guillaume Peltier ogłasza, że „historia z MPF” dobiegła końca.
W czerwcu 2009 dołączył do UMP . Członkostwo to nie jest jednomyślne w partii prezydenckiej w Indre-et-Loire . Został mianowany szefem komunikacji dla federacji UMP Indre-et-Loire inczerwiec 2010.
Zainwestowany jako kandydat UMP w wyborach kantonalnych w 2011 roku w kantonie Tours-Sud Guillaume Peltier został minimalnie pobity przez ustępującego socjalistę Claude-Pierre Chauveau, który wyprzedził go 55 głosami (50,71% wobec 49,29%). ).
Z wrzesień 2011, jest częścią komórki Ripostes zjednoczonej wokół Brice Hortefeux w obronie medialnego rekordu Nicolasa Sarkozy'ego w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w 2012 roku.11 stycznia 2012, Guillaume Peltier zostaje mianowany sekretarzem krajowym UMP odpowiedzialnym za badania opinii i sondaże.
ten 28 stycznia 2012został zainwestowany w wyborach parlamentarnych kandydat UMP w pierwszym okręgu wyborczym Indre-et-Loire, a kilka tygodni później dołączył do zespołu rzeczników kandydata na prezydenta UMP Nicolasa Sarkozy'ego. W ten sposób dołączył do Emmanuelle Mignon , strategicznego doradcy kampanii prezydenckiej, Guillaume Lamberta , dyrektora kampanii, doradcy Patricka Buissona , byłego ankietera Pierre'a Giacomettiego , Jean-Michela Goudarda (byłego reklamodawcy Euro RSCG), ale także Henri Guaino i Francka Louvriera .
Po officialization z Nicolasa Sarkozy'ego kandydata ,15 lutego 2012, ustępujący prezydent mobilizuje zespół rzeczników wokół Nathalie Kosciusko-Morizet , którą integruje Guillaume Peltier. Media uznają go wówczas za jednego z tych, którzy liczą się w sztabie wyborczym Nicolasa Sarkozy'ego. Bardzo obecny w mediach, broni strategii i linii kampanii wybranej przez Nicolasa Sarkozy'ego , która według niego nie jest strategią prawicową, ale popularną .
Został pobity w wyborach parlamentarnych w 2012 roku przez socjalistycznego kandydata Jean-Patricka Gille'a , 58,20% wobec 41,80%.
W lipcu 2012 roku wraz z radnym regionalnym Ile-de-France Geoffroy Didier zainicjował ruch „ La Droite forte ” i zarejestrował markę „ La Droite forte ” na kongres UMP . Wniosek jest pierwszy z 28% głosów oddanych18 listopada 2012 r., przed Prawem Społecznym Laurenta Wauquieza i nowoczesną i humanistyczną Francją Jean-Pierre Raffarina . W lutym 2013 r. , w ramach „wspólnego” kierunku Jean-François Copé i François Fillon, został wiceprzewodniczącym UMP ds. ruchów, podczas drugiej fali nominacji po styczniu, oprócz zastępcy wice- Prezes Luc Chatel , na stanowisku od listopada 2012 roku .
W odpowiedzi na „święto róży” PS stworzył „święto fioletu”, zgromadzenie aktywistów, kierownictwa i wybranych urzędników UMP, które odbywa się w każdy pierwszy weekend lipca w Sologne. ten6 lipca 2013 r., na jego pierwszą edycję zgromadziło się 1500 aktywistów, a obecni są Jean-François Copé (przewodniczący UMP), Brice Hortefeux oraz Bruno Le Maire jako gość honorowy. ten5 lipca 2014na drugą edycję wyjechało 2500 aktywistów, a także Luc Chatel (tymczasowy prezes UMP), Brice Hortefeux , Frédéric Nihous czy nawet Rachida Dati , gość honorowy.
Jego lista zwyciężyła w wyborach samorządowych w 2014 r. w Neung-sur-Beuvron (1200 mieszkańców), uzyskując 61,85% głosów w jednym głosowaniu. Tydzień później30 marca, jest wybierany przez radę gminy na burmistrza. ten18 kwietnia 2014, został wybrany na przewodniczącego wspólnoty gmin Sologne des Étangs (7 729 mieszkańców), 24 głosami do 3.
ten 21 stycznia 2015mianował go nowy prezes UMP Nicolas Sarkozy , pełniący funkcję sekretarza krajowego ds. federacji zawodowych i zastępca koordynatora wyborów regionalnych . ten6 stycznia 2016został rzecznikiem republikanów wraz z Guillaume Larrivé , Valérie Debord i Brigitte Kuster .
w grudzień 2015, kandydat na listach Philippe'a Vigiera w ramach regionalnych w Centre-Val de Loire , zajmuje pierwsze miejsce w swoim wydziale (34,08% wobec 33,73 w PS-EELV i 32,19 w FN), ale 'UMP-UDI zawodzi regionalnie. Następnie został przewodniczącym grupy opozycyjnej w sejmiku wojewódzkim.
Wspiera Nicolasa Sarkozy'ego w pierwszej rundzie republikańskich prawyborów prezydenckich w 2016 roku . W ramach swojej kampanii został mianowany doradcą politycznym kilku osobistości. W drugiej rundzie kibicuje François Fillon .
ten 18 czerwca 2017 r.został wybrany posłem w drugim okręgu Loir-et-Cher z 53,93% głosów w drugiej turze, co skłoniło go do opuszczenia ratusza w Neung-sur-Beuvron z powodu braku kumulacji mandatów. W tym procesie27 czerwca 2017został wybrany wiceprzewodniczącym grupy LR przy Zgromadzeniu Narodowym i został członkiem Komisji ds. Kultury i Edukacji . Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego, François de Rugy , ogłasza inwrzesień 2017 nominację na członka jednej z grup roboczych (Digital Demokracja i nowe formy partycypacji obywatelskiej) mającej na celu zreformowanie Zgromadzenia Narodowego.
Sponsorował Laurenta Wauquieza na Kongresie Republikanów w 2017 roku . ten13 grudnia 2017, po zwycięstwie Laurenta Wauquieza został mianowany drugim wiceprezydentem Republikanów.
W 2017 roku stworzył ruch Les Populaires, skupiający około dwudziestu posłów LR.
w wrzesień 2018, Guillaume Peltier przedstawia się jako „ani liberał, ani socjalista” , ale „pracownicy” : chce „prawa do zaproponowania Nowego Ładu na poziomie ekonomicznym, opartego na tryptyku: zmniejszenie wydatków publicznych, zmniejszenie obciążeń dla firm i wyższe płace dla pracowników” . Wzywając do „promowania pracy bardziej niż finansów”, opowiada się za podniesieniem w 2018 r. od 10 do 20% płacy minimalnej , wywołując kontrowersje w obrębie prawicy.
w październik 2019, po wyborze Christiana Jacoba na prezydenta republikanów zostaje wiceprezesem partii.
Wierząc, że ma „prawdziwą sieć sympatyków prawicy”, Guillaume Peltier założył 2 kwietnia 2021 r. mikropartię „Razem z Guillaume Peltier”, aby zgromadzić sympatyków, którzy niekoniecznie byli członkami partii LR. Ten nowy ruch ma na celu przejęcie od stowarzyszenia „Przyjaciele Guillaume Peltiera”, które poseł założył w 2017 roku w swojej twierdzy w Sologne.
W maju 2021 r. twierdził, że jest blisko Roberta Ménarda , skrajnie prawicowego burmistrza Béziers , i został wydziedziczony przez Christiana Jacoba . Następnie zaproponował ponowne powołanie Sądu Bezpieczeństwa Państwa do walki z terroryzmem islamistycznym , cofając możliwość odwołania się do niego : propozycja ta została publicznie odrzucona przez głównych przywódców LR. W lipcu 2021 r. Christian Jacob odbiera Guillaume Peltierowi status numer 2 LR po jego uwagach dotyczących Roberta Menarda; zastępuje go Annie Genevard . Jeśli oficjalnie jest to reakcja na to ostatnie stanowisko, Guillaume Peltier uważa ze swojej strony, że jest to konsekwencja jego rajdu do Xaviera Bertranda; nie jest już n O 2 LR ale pozostaje jedną stroną wiceprzewodniczących.
Jest blisko związany z przewodniczącym rady regionalnej Hauts-de-France Xavierem Bertrandem , którego wspiera w obliczu wyborów prezydenckich w 2022 roku .
Dwudziestu asystentów parlamentarnych Guillaume'a Peltiera złożyło rezygnację w latach 2017-2021. Według Le Monde , „taką intensywną rotację wyjaśniają „frenetyczne tempo pracy, niekończące się pilne prośby o zadania, liczne nocne wiadomości, brak rozwagi”.
W wyborach departamentalnych w 2021 r. Guillaume Peltier został wybrany radnym departamentu w kantonie Chambord , wygrywając tym samym z Virginie Verneret najludniejszym kantonem Loir-et-Cher, który przez 42 lata był w posiadaniu lewicy. W tym czasie został wybrany przewodniczącym grupy większościowej w wydziałowej radzie Loir-et-Cher .