Krajowy związek międzyuczelniany

Krajowy związek międzyuczelniany Logo stowarzyszenia Rama
Cel Promuj idee prawicy (polityka)
Obszar wpływów Szkolnictwo wyższe we Francji
Fundacja
Fundacja 12 lutego 1969
Założyciel Jacques Rougeot, Suzanne Marton
Pochodzenie maj 68
Tożsamość
Siedzenie 36 rue de Laborde /> 75 008 Paryż
Prezydent Olivier Fiolka
Finansowanie Darczyńcy prywatni
Członkowie 26 000 zgłoszonych
Reprezentatywność Wybrany do CNOUS  : 0  /   8
Wybrany do CNESER  : 1  /   11
Hasło reklamowe UNI, prawo studenckie
poprzez edukację, dla narodu
Stronie internetowej www.uni.asso.fr

Krajowy Związek Inter-University (UNI) jest francuska organizacja uniwersytet , który wita uczniów, nauczycieli i uczniów szkół średnich. Twierdząc, że jest „prawem studenckim”, zgodnie z własnym hasłem, UNI jest uważany za bliski partii Les Républicains .

Historia

UNI powstał podczas wydarzeń z maja 68 roku . Jej statut został złożony w Paryskiej Prefekturze Policji w dniu12 lutego 1969przez Jean-François Chauvel (dziennikarz Le Figaro ), Jacques Rougeot i Pierre de Vernejoul (akademickich). Spotkanie założycielskie odbyło się wListopad 1968w siedzibie SAC , rue de Solférino (obecny Instytut Charles-de-Gaulle ) w biurze Pierre'a Debizeta , szefa SAC.

Według François Audigier , UNI powstał po wywiadzie w biurze Jacquesa Foccarta w Élysée . Była to kwestia „w przygotowaniu walki z ustawą Faure'a, która mnożyła kompromisy z przeciwnikiem (student odszedł) i tworzyła zamęt zamiast przywrócenia autorytetu na uniwersytetach”. UNI twierdzi, że chce „zgromadzić wszystkich tych, którzy zamierzają usunąć edukację narodową spod wpływów komunistycznych i lewicowych oraz bronić wolności, walcząc przeciwko wszelkim formom wywrotu”.

Pierwsze biuro zostało utworzone z René Deheuvelsem jako prezydentem, który miesiąc później zrezygnował na rzecz Jacquesa Rougeota, wówczas młodego asystenta na Sorbonie. Sekretarzem generalnym jest Suzanne Marton , najmłodsza członkini komitetu politycznego UDR , ta, która na początku 1968 roku ostrzegała Jacquesa Baumela o ryzyku wybuchu na francuskich uniwersytetach. Rywalizacja powstała od początku między nią a centralnym inżyniera, az astrofizyka Gérard Daury, dołączonym do zespołu założycielskiego przez jednego z Jacques Foccart za kolaborantów , Philippe Lettéron.

Od 1969 roku aż do śmierci w 1974 roku Georges Pompidou osobiście wspierał rozwój UNI, wierząc, że taka struktura byłaby w stanie zapobiec nowej eksplozji na wydziałach, takiej jak ta we Francji w maju 1968 roku . Takie wsparcie pozwoli UNI szybko zaistnieć na francuskich wydziałach jako reprezentatywny ruch studencki, a nie jako mała grupa, jaką było wtedy wielu.

Suzanne Marton będzie musiała zrezygnować ze swoich funkcji w 1976 roku, mimo że w 2008 roku nadal jest oficjalnie sekretarzem generalnym.

Od momentu powstania UNI uruchomiła swoją gazetę, która nadal działa, L'action universitaire . W dalszej kolejności dystrybuowane będą również inne publikacje, takie jak Spearhead (przegląd refleksji), Życie studenckie czy Solidarność Atlantycka . Wydawcą tych publikacji jest Centrum Studiów i Dystrybucji (wydawnictwo przy UNI).

UNI jest bardziej ściśle powiązany z gaullistowskimi sieciami Jacquesa Foccarta i, w mniejszym stopniu, Roberta Pandrauda i Charlesa Pasqua (ten ostatni będzie miał duży wpływ na ruch pod koniec lat 80. ).

W kwietniu i maj 1983brała udział w strajkach i demonstracjach przeciwko reformie Savary na uniwersytetach w 1983 r. przez socjalistycznego ministra edukacji Alaina Savary'ego  ; prasa mówi wtedy o „do góry nogami 68 maja”.

UNI jest obecnie Ruch ideologicznie blisko UMP , po uzyskaniu w RPR z Jacques'a Chiraca .

Od czasu zniknięcia Kolektywu Liberalnych Studentów Francji (CELF), bliskiego w swoim czasie Młodym Giscardianom , UNI jest jedynym prawicowym „związkiem studenckim”. Od 2009 roku jej prezesem jest Olivier Vial. Pochodzi z UDF . Udaje mu się Jacques Rougeot .

Do 1995 roku UNI zachował na swoich publikacjach i plakatach nazwę Krajowego Związku Międzyuczelnianego. Niemniej jednak od tej daty używa się nazwy „UNI – Właściwa Uczelnia”.

Hasło UNI to „Przez edukację dla narodu”. Pojawia się w szczególności na kartach członków. Hymnem ruchu jest pieśń wojskowa „ La Strasbourgeoise ”, która jest regularnie powtarzana przez jego członków podczas zwycięstwa wyborczego lub podczas uroczystości politycznych.

UNI zaprosiło do swoich szeregów skrajnie prawicowych aktywistów. Zidentyfikowano lokalne powiązania między wybranymi przedstawicielami UNI a skrajnie prawicowymi partiami lub strukturami: w Brześciu przedstawiciel UNI w radzie UFR de droit w latach 1991-1993 był przewodniczącym lokalnej sekcji Narodowego Frontu Młodzieży i był kandydat Frontu Narodowego w wyborach samorządowych 1989 r. i kantonalnychMarzec 1992 ; Podobnie w Nancy lokalny urzędnik UNI reprezentował FN w kantonachMarzec 1992. Istniały również wspólne działania z GUD .

W styczeń 2010, część UNI postanawia stać się ruchem refleksji nad edukacją i tworzy wraz z innymi stowarzyszeniami Ruch studentów, aby startować w wyborach studenckich. Ruch ten twierdzi, że jest bardziej zależny od UMP; ten ostatni, po konsultacjach, wyraził zgodę na utworzenie ruchu. Członkowie UNI widzą także w tworzeniu Ruchu Studenckiego przejęcie UNI przez UMP. Rozłam następuje wraz z utworzeniem UNI-SU. UNI pozostaje jednak użyteczny dla UMP, konkurując ze skrajną prawicą w swoich tematach.

W maj 2015część UNI Assas dzieli się, by założyć alternatywny związek La Cocarde Étudiante .

Organizacja

Klasyfikacja

UNI ma kilka cech, które zbliżają go do związku studenckiego, takie jak udział w wyborach przedstawicieli studentów czy zaangażowanie w debaty dotyczące ewolucji uniwersytetu. Jednak odmawia określenia związku: nawet jeśli od czasu do czasu używa słowa związek na starym plakacie, organizacja unika używania tego terminu w celu zakwalifikowania.

UNI zachowuje się przede wszystkim jak ruch polityczny, uważa, że ​​życie polityczne jest integralną częścią życia studentów i dlatego uczestniczy w oddźwięku wyborów i innych wydarzeń politycznych na uczelniach.

Urzędnicy krajowi

Prezydenci
  • prof. Jacques Rougeot (12 lutego 1969-8 listopada 2009), profesor literatury.
  • Fiolka Oliviera (od 8 listopada 2009)

UNI-Lycee

UNI-Lycée jest oddziałem UNI w szkołach średnich. Dziś Zrzesza ponad stu uczniów szkół średnich . Ta gałąź ma na celu pozycjonowanie się w tematach i reformach dotyczących szkoły średniej i Bac. Regularnie sprzeciwia się blokadom szkół średnich.

Stosunki zagraniczne

Powiązania z RPR to UMP/LR

W 1995 r., podobnie jak w 2002 r., powstał kolektyw „Les Étudiants avec Chirac”, aby wspierać kandydaturę prezydenta RPR w wyścigu o Elizeusz. Poparcie UNI w 1995 roku odegrało pewną rolę w wyborze Jacques'a Chiraca , jedynego prawicowego ruchu młodzieżowego popierającego tę kandydaturę. Podczas reformy emerytalnej zostanie utworzony kolektyw „Młodzi na rzecz reformy emerytalnej”, aby wesprzeć rząd Juppé . Komitet „Obrony Republiki” został utworzony w listopadzie 2005 r. w celu wsparcia działań rządu Villepin w „kryzysie przedmieść”. W ten sposób wydrukowane zostaną naklejki „Zamieszki, handel: zero tolerancji dla wrogów Republiki” i strona internetowa umieszczona w sieci.

15 stycznia 2007 r., po kongresie UMP Porte de Versailles w Paryżu, UNI powołał komitet „Students with Sarkozy”, aby wesprzeć kandydata w wyborach prezydenckich w 2007 roku . UNI zdecydował się wesprzeć Nicolasa Sarkozy'ego, uznając, że jest on na najlepszej pozycji prawicy, by wygrać w tych wyborach. W listopadzie 2006 roku UNI utworzyła stronę "Pas les Royal" w odpowiedzi na "wzrost mediów, który towarzyszył inwestyturze Ségolène Royal  ". Rozdawano ulotki potępiające ryzyko „królewskiej bankructwa” w przypadku wyboru kandydata socjalistów na prezydenta i wspominające o stronie internetowej „Pas les Royal”. Na tych ulotkach na dole z tyłu widniał adres UNI w Boulogne.

UNI dzisiaj nie twierdzi, że ma bezpośredni związek z następcą UMP, Les Républicains , nawet jeśli wielu członków kierownictwa organizacji należy również do prawicowej partii politycznej. Prezes UNI, Olivier Vial, jest członkiem republikańskiego biura politycznego. W 2017 roku studenci UNI spotkali się w stworzonej w tym celu strukturze „Students with Fillon” i tym samym poparli kandydata LR w wyborach prezydenckich , François Fillon . W 2019 r. studenci UNI odnawiają to podejście dzięki strukturze „Students with Bellamy”, aby wesprzeć listę LR - LC w wyborach europejskich w 2019 r. , kierowaną przez François-Xaviera Bellamy'ego .

Powiązania z MIL

UNI korzysta z tej samej zintegrowanej prasy drukarskiej, co inicjatywa Mouvement et liberté z siedzibą w Levallois-Perret , stowarzyszenie gaullistowskie, które używa krzyża lotaryńskiego na swoich plakatach. MIL został również założony częściowo po to, aby pomieścić byłych absolwentów UNI ze środowisk akademickich . Od 1981 do 1986 roku MIL i UNI będą miały tego samego prezesa, Jacquesa Rougeota. Te dwa ruchy będą również dzielić ten sam adres przez kilka lat, zanim MIL przeniesie się do Levallois. Dziś byli działacze UNI są częścią krajowego biura MIL (np. Bernard Debré i Éric Raoult ). W przeszłości UNI i MIL mogły jednocześnie używać tego samego hasła na swoich plakatach (przykład w 1991 roku z kampanią „Armia, Honor Francji”). Często zdarza się również, że plakaty i naklejki MIL i UNI przyklejane są obok siebie, ponieważ ich aktywiści często prowadzą wspólne akcje. Podczas MIL krajowej konwencji ,4 lutego 2006 r.obecni byli, a nawet przemawiali Olivier Vial (delegat krajowy UNI) i Jacques Rougeot (prezes UNI). Przemówienie Jacquesa Rougeota nosiło tytuł „Represjonowanie lewicy: przedsięwzięcie bezpieczeństwa publicznego”, podczas gdy przemówienie Oliviera Viala nosiło tytuł „Lewica przeciwko zatrudnianiu młodzieży”.

UNI i MIL mają obecnie wspólne założenia, zachowując jednocześnie niezależność.

Powiązania z FN / RN

Nie ma związku między UNI a RN (ex-FN), UNI twierdzący, że jest politycznie partyzancki.

Niektórzy członkowie, w tym dyrektorzy w Lyonie , weszli w szeregi Narodowego Frontu Młodzieży (młodzieżowego oddziału byłego FN) na początku 2010 roku.

Linki do GUD

Niektórzy członkowie UNI mogli uczestniczyć w brutalnych akcjach GUD w latach 80. Jednak te doraźne spotkania nigdy nie zaowocowały jakimikolwiek relacjami ideologicznymi, obie grupy beztrosko gardziły sobą.

Komitety i grupy działające przy UNI

W niektórych przypadkach UNI będzie tworzyć komitety i kolektywy mające na celu zgromadzenie jak największej liczby ludzi, jednocześnie unikając straszenia najbardziej niechętnych przyłączeniu się do ruchu otwarcie twierdzącego, że jest „prawicą uniwersytecką” i czasami źle postrzeganego na uniwersytetach. Dzięki tym grupom UNI odniesie sukces w mobilizowaniu studentów wszelkiego rodzaju, albo poprzez poszerzenie poparcia dla centroprawicy, albo poprzez przyciągnięcie sympatii obywateli, którzy zwykle bywają w kręgach opozycyjnych…

W tym samym czasie, w obliczu wielkich strajków spowodowanych wspomnianą reformą i wstrząsaniem rządem, UNI założy kolektyw „Stop the strike”, który pojawi się ponownie podczas każdego większego ruchu strajkowego (4 października 2005 r., kryzys związany z opieką nad dziećmi itp.). To przede wszystkim kolektyw (Stop the strike), skupiający obywateli, między innymi studentów, o różnej wrażliwości, którzy sprzeciwiają się temu, co uważają za nadużycie prawa do strajku.

W czerwcu i lipcu 2007 , UNI udział w konsultacjach w sprawie reformy autonomii uniwersyteckiej z Ministrem Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych , Valérie Pécresse . Głosowała za projektem reformy w CNESER . Kampania UNI przeciwko blokadom na wydziałach świadczy o zaangażowaniu UNI przeciwko blokadom na uczelniach ze studentami o różnej wrażliwości.

UNI jest partnerem niezależnego think tanku Centre d'Etudes et de Recherches Universitaire, założonego w 2008 roku. To prawicowe laboratorium rzuca światło na bieżące wydarzenia, proponując konkretne rozwiązania polityczne określone przez naukowców, którzy są ekspertami w swojej dziedzinie. pole. W jej działalności biorą udział znane osobistości, takie jak Arnaud Benedetti, Xavier Breton , Bernard Carayon , Gilles Freyer, Patrick Hetzel , Philippe Meunier , Virginie Pradel, Charles Prats , Jacques Rougeot czy Philippe Stoffel-Munck . CERU jest kierowany przez prawnika Morgane Daury-Fauveau, a kierowany przez prezesa UNI, Oliviera Viala.

Wraz z powrotem lewicy do władzy w 2012 roku UNI uruchomiło trzy Obserwatoria: Obserwatorium Teorii Gender , Obserwatorium Programów Szkolnych i Obserwatorium Lewicy Moralnej . Badacze i naukowcy pracują w ramach tych trzech obserwatoriów, aby rozszyfrować politykę kolejnych lewicowych rządów (od Ayrault do Castex ) w tych trzech tematach. Olivier Vial, prezes UNI, jest rzecznikiem tych trzech obserwatoriów.

Krytyka UNI

Cato Institute , amerykański libertarianin think-tank , potępił finansowanie UNI przez NED w 1980 roku jako część finansowania organizacji antykomunistycznych. Cato Institute pisze, że UNI „było powszechnie postrzegane jako kocioł radykalnej prawicy”. Oskarżenie to było przedmiotem komisji śledczej Senatu USA prowadzonej przez siostrę pułkownika Northa (zaskoczyła ją, zgadzając się wcześniej zbadać swojego brata). Ustaliło to, że UNI otrzymał fundusze w taki sam sposób, jak Solidarność w Polsce, w ramach wsparcia demokratycznych organizacji antykomunistycznych na całym świecie. Decyzja o finansowaniu tych struktur została podjęta za namową Irvinga Browna , szefa stosunków międzynarodowych AFL-CIO .

Publikacje

  • Akcja uniwersytecka (wydanie ogólnopolskie)
  • Życie studenckie (edycja ogólnokrajowa)
  • Życie w szkole średniej (wydanie ogólnopolskie dla uczniów szkół średnich)
  • Actua Médecine (wydanie krajowe, zarezerwowane dla studentów kierunków medycznych)
  • Biuletyn Inter-Grandes Ecoles (wydanie krajowe, zarezerwowane dla Grandes Ecoles)
  • Akta Atlantic Solidarity (20 000 egzemplarzy)
  • Tribord (dziennik sekcji UNI Sciences Po Paris )
  • Le Hussard (dawna gazeta UNI Lyon: Lyon 3 , Lyon 2 , Lyon 1 , Sciences Po Lyon , UCLy )
  • Grot włóczni (zniknął w 1977)
  • Prosta droga (przeznaczona dla naukowców, zniknęła)
  • Promocja Grandes écoles (wydanie krajowe, zarezerwowane dla Grandes écoles)
  • Promocja BTS (edycja krajowa, zarezerwowana dla studentów BTS)
  • AgriCampus (wydanie krajowe, zarezerwowane dla studentów kierunków rolniczych)
  • Akcja IUT (edycja krajowa, zarezerwowana dla studentów IUT)
  • Campus X (tylko na Uniwersytecie Paris X-Nanterre)
  • Wydanie Dauphine (tylko na Paris Dauphine University)
  • Arsenik (zniknął, tylko na Uniwersytecie Toulouse I )

Źródła: „  Quid 2000  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Oficjalna strona UNI .

Uwagi i referencje

  1. Witryna UNI, UNI odnawia swoje instancje , skonsultowana 10 listopada 2009 r.
  2. Ariane Chemin , „Trudny bilans dla UNI, tradycyjne wsparcie Jacquesa Chiraca”, Le Monde ,5 kwietnia 2006 r..
  3. Wyniki CNOUS 2019 .
  4. Strona internetowa UNI, „La Rochelle: tak, wszyscy! » , południowo-zachodni ,12 lutego 2007 r. ; reprodukowane na stronie internetowej UNI.
  5. François Audigier, Historia SAC , s. 149, cytowany przez Le Monde, blog „Skrajne prawa”
  6. "Co to jest UNI?" », Le Monde, Blog« Skrajne prawa »
  7. „Ci młodzi faszyści, którzy być może będą nami rządzić…” , REFLEXes , czerwiec 1993.
  8. Marie-Estelle Pech, „  UNI ustępuje miejsca nowemu prawicowemu związkowi studentów  ” , na www.lefigaro.fr ,18 stycznia 2010
  9. Site vousnousils , były UNI Tours odrzuca Met i decyduje się na utworzenie UNI-SU
  10. Marc de Boni, „  Narodził się suwerenistyczny związek studencki idący od republikanów do FN  ”, Le Figaro ,2 września 2015 r.( przeczytaj online Darmowy dostęp , skonsultowano 29 października 2020 r. ).
  11. Witryna UNI, Prezentacja - UNI , dostęp 12 stycznia 2021 r.
  12. "  Dlaczego licealiści są źli  " , na LExpress.fr ,15 grudnia 2008(dostęp 30 stycznia 2020 )
  13. Adres tej strony to http://www.defensedelarepublique.com/ , wydaje się nieaktywny dzisiaj, ale należy do UNI, jak poświadcza Whois: http://whois.net/whois_new.cgi?d= defensedelarepublique & tld = com
  14. Strona: Studenci z Sarkozym
  15. Nie Royal.com
  16. http://whois.net/whois_new.cgi?d=paslesroyal&tld=com Dowód członkostwa strony w UNI
  17. Autorzy , CERU
  18. Co to jest CERU? , CERU,3 października 2011
  19. Działo nawalone: ​​Narodowy Fundusz na rzecz Demokracji
  20. Zmarł w maju 1989 roku i przemawiał na wszystkich kongresach FO aż do 1986 roku, kiedy miał poważne problemy zdrowotne.

Załączniki

Bibliografia

  • François Audigier , Gaullist Generation: The Youth Union for Progress, polityczna szkoła szkoleniowa, 1965-1975 , Presses Universitaires de Nancy, 2005.
  • François Audigier, Historia SAC: La Part d'ombre du Gaullisme , Stock, 2003.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne