Fromentières (Mayenne)

Fromentières
Ratusz.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Kraj Loary
Departament	Mayenne
Miasto	Château-Gontier
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Pays de Château-Gontier
Mandat burmistrza	Christian Livenais 2020 -2026
Kod pocztowy	53200
Wspólny kod	53101
Demografia
Miły	Fromentinais
Ludność miejska	834  mieszk. (2018 )
Gęstość	38  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	47 ° 51 ′ 52 ″ północ, 0 ° 39 ′ 55 ″ zachód
Wysokość	Min. 27  m Maks. 96  m²
Powierzchnia	22,06  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Château-Gontier-sur-Mayenne (gmina w koronie)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Château-Gontier-sur-Mayenne-1
Ustawodawczy	Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary Fromentières Geolokalizacja na mapie: Mayenne Fromentières Geolokalizacja na mapie: Francja Fromentières Geolokalizacja na mapie: Francja Fromentières

Fromentières jest francuski gmina , położone w tej Mayenne działu w tym regionie Pays de la Loire , zamieszkana przez 834 mieszkańców.

Miasto jest częścią historycznej prowincji Anjou ( Haut-Anjou ).

Geografia

Miasto położone jest w South Mayenne . Położony na wysokości 51 metrów i w pobliżu gmin Longuefuye i Château-Gontier , Fromentières zajmuje powierzchnię 22,1  km 2 .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Fromentières

	Villiers-Charlemagne	Ruillé-Froid-Fonds
La Roche-Neuville		Gennes-Longuefuye
Château-Gontier-sur-Mayenne	Château-Gontier-sur-Mayenne

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa pomiędzy klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 11,4  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 2,3 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 3,5 dnia Roczna amplituda termiczna: 14  ° C Roczna akumulacja opadów: 716  mm Liczba dni opadów w styczniu: 11,9 dni Liczba dni opadów w lipcu: 6,1 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższa „Charles Villiers” w gminie Villiers-Charlemagne , zlecone w 1971 roku i znajduje się 7  km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 11,7  ° C i ilość opadów w latach 1981-2010 wynosi 755,9  mm . Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Rennes-Saint-Jacques”, w miejscowości Saint-Jacques-de-la-Lande , w departamencie Ille-et-Vilaine , uruchomionej w 1945 r. i na 82  km , średnia roczna zmiany temperatury od 11,7  °C w okresie 1971-2000, do 12,1  °C w latach 1981-2010, a następnie do 12,4  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Fromentières jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Château-Gontier-sur-Mayenne, którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 19 gmin, jest podzielony na obszary liczące mniej niż 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów rolnych (98,7% w 2018 roku), w proporcji mniej więcej równoważna 1990 (100%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (52,9%), łąki (28,8%), niejednorodne tereny rolne (17%), tereny zurbanizowane (1,3%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Gentile jest Fromentinais .

Historia

Saint-Pierre Kościół wspomina w 1103 To biskup Hildebert który konsekruje go od 1103 do 1125 . Seigneury podlegało Ruillé i różniło się od Quanterie (współczesna nazwa La Cour).

Miasto było częścią senechaussee Andegawenów w Château-Gontier, zależnej od głównego senechussee Angers od średniowiecza aż do rewolucji francuskiej .

Według Angot opat , wiemy, że Fromentières, który wziął swoją nazwę od innej bogatej żyznej gleby (pszenica) był już co najmniej od 1400 roku i aż do XVII -tego jednego stulecia wielkich roczników na Dolnym Maine bardzo poszukiwane przez mieszkańców Laval . Odniesienie byłoby mniejsze w porównaniu z winami z Anjou , regionu, do którego należał Fromentières.

Fromentières mieściło Compagnie des Chouans de Fromentières. Jej kolejnymi przywódcami byli Auguste Gareau dit Petit-Auguste , François Lezay dit Saber-tout , Frédéric Mercier, brat Mercier-Vendée . Według Jacquesa Duchemina Descépeaux Compagnie de Fromentières składała się i pozostała głównie z chłopów. Spółka została doceniona za wzorowe postępowanie. Ten ostatni precyzuje, że od samego początku wybrała na szefa kuchni Mathurina Carreau, znanego jako Petit-Auguste. Syn oraków, przed rewolucją przygotowujący się do kapłaństwa, odmówił zaciągnięcia się do wojsk Republiki i ukrywał się do czasu przejścia Armii Wandei . Po klęsce wrócił do Fromentières. To na jego rozkaz Messieurs de Charnacé, dwóch młodych mężczyzn ze szlacheckiej rodziny, przyszło służyć jako zwykli żołnierze. Chcieli mianować ich oficerami, ale odmówili, zarzucając im brak doświadczenia w wojnie i wierząc, że ten przykład przyda się sprawie.

Firma przechwyciła komunikację między Laval i Chateau-Gontier z częstymi atakami . Adiutant generalny Gwardii Narodowej był chroniony przez oddział z Château-Gontier 15 sierpnia 1792 roku . Renée Abelard i René Gourdon, uchodźcy z Vendéens z parafii Trémentines , zostali przydzieleni do Fromentières, roku kiełkowania II (marzec 1794 ). Kanton był pierwszym i najpełniej zorganizowanym dla Drugiej Chouannerie . W 1795 r. urzędnik miejski nie mógł już prowadzić rejestru, Chouanie okupowali cały kraj. W październiku 1798 r. powstańcy byli panami i pobierali czynsze od majątku państwowego, a wszyscy agenci przeszli na emeryturę do miasta. W 1799 roku komisarz Thoreau-Maisonneuve napisał, że 400 Chouanów przemierzało kraj, ścinając drzewa wolności w Longuefuye , Froidfont , Fromentières, dokąd weszli z biciem bębnów i serwowano obiad w Saint-Germain, Villiers, Ruillé . W sierpniu rodzice zachęcają dzieci do zaciągania się. Widzimy tylko białe flagi i rojalistyczne plakaty. Emigranci instruują rekrutów; podatki pobierane są w imieniu Ludwika XVIII . We wrześniu 1799 r. w gminach kantonu nie było już urzędników państwowych. Kult zostaje zreorganizowany ze starym duchowieństwem, i to otwarcie. W listopadzie 1799 cztery tysiące bandytów zebrało się we Fromentières z czterema armatami. Rozejm nie przyniósł poprawy, a firma przygotowywała się do ponownego rozpoczęcia wojny. 18 lipca 1800 r. Coquereau , sędzia pokoju we Fromentières , zganił z kolei duchownych, którzy przyjęli dawne obrzędy. W Chouans powrócili do Fromentières były 48 wśród których Jacques Rabeau dit Rochambeau , kucharz, komisarz ds zgodności; Pierre Meignan dit Mont-à-l'Assaut , kapitan; Marcadet dit Bondessein , podporucznik; Charles Hardouin dit Saut-le-Pas , kawaler; Tessier fils, dyrektor oddziału.

W 1812 Morin i niektórzy towarzysze mieli zaręczyny z oddziałem myśliwych na koniach na zamku Fromentières. W dniu 25 maja 1832 roku , a Fromentières firmowe rojalistów i nagłówek Ruillé kierunku Château de Chanay walczył między Gennes i prądy zamkowych z firmą z 31 th linii .

Firma Fromentières zjednoczyła się czasem w dywizji Coquereau , czasem w dywizji Taillefera , ale nie zależała od żadnego z nich. Firma wspierała również Jacquesa Bruneau , z siedzibą w sąsiednim Château des Courants, w mieście Longuefuye , w jego dążeniu do zorganizowania Chouannerie w regionie.

W 1790 roku , kiedy utworzono departamenty francuskie, część Haut-Anjou utworzyła południe Mayenne pod nazwą Mayenne Angevine .

Polityka i administracja

Lista burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1792		Guillaume Aubry
1798		Chłop
1800		Transparent		Szewc
1813	1821	Sylvain de Cheffontaines
1830		Sylvain de Cheffontaines
1832	1836	Fouassier
1837		Jean Barouille
1840		Pierre de Cheffontaines
1841		Michel Moreul
1844		Francois Boisseau
1850	1852	Pierre de Cheffontaines
1853		Guillaume Ragaru
1853	1860	Chesneau
1860	1862	Sinoir
1862	1883	Doreau
1883	1884	Hureau
1884	1885	Meignant
1885		Alfred Bellanger
1920		Francois Chesneau
		Delhommeau
	1971	Pierre'a Martineta
1971	1989	Emile Demas
1989	Marzec 2008	Eugeniusz Buchot		Rolnik
Marzec 2008	W trakcie	Christian Foucher	SE	Rolnik

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 834 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,48% w porównaniu do 2013 r. ( Mayenne  : −0,14%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Według Abbé Angota w 1784 r. 765 mieszkańców zostało opodatkowanych za sól , 66 było biednych, a 14 zwolnionych.

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1,092	1,124	1,096	1,022	1,022	1,036	1,035	1188	1,173

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1183	1134	1,135	1,087	1114	1,054	1,025	1,027	984

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
997	969	912	807	752	735	724	742	691

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2004	2009	2014
671	585	593	619	623	674	766	814	838

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
834	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Gospodarka

Miejsca i zabytki

Zamki

• Zamek Beaubigné . Rezydencji z końca XV -go  wieku , rozbudowany w początkach XVII -tego  wieku . Odrestaurowany w XIX XX wieku przez architekta Jules Dussauze, zamek jest zakończone z budową wspólnego i tworzenie ogrodów. Taras z widokiem na dolinę Mayenne , potraktowany „  à la française  ” kwietnikiem ozdobionym dawniej haftem bukszpanowym i kwietnikiem ozdobionym niezwykłymi topiarami cisowymi , świadczy o odnowieniu regularnego ogrodu. Natomiast na zachód i północ od domu znajduje się park krajobrazowy i duży ogród warzywny ze starą szklarnią i oranżerią.
• Château de la Cour, który Mathurin de Montalais , gubernator księstwa Beaumont pod panowaniem Henryka IV , pana Fromentières, wicehrabiego Guer, barona Plessis de Ker, wybudował w 1631 roku . Według Abbé Angota stara nazwa posiadłości brzmiała La Quanterie lub Canterie (dawna forma) . Warownia i zwierzchnictwo początkowo odrębne od zwierzchnictwa parafialnego, które około 1450 r . stało się głównym dworem . Zauważa, że ​​biedny człowiek utonął w fosie w styczniu 1674 roku . Stara kaplica zamkowa została zbudowana przed 1410 r. i poświęcona św . Odbudowano go w 1770 r. w formie niewielkiego kościoła z trzema ołtarzami: jednym poświęconym św. Małgorzacie, drugim Najświętszej Maryi Pannie i Aniołowi Stróżowi . Z tej kaplicy do kościoła parafialnego przeniesiono relikwię Krzyża Świętego 4 lipca 1804 roku . Kaplica jest obecnie w ruinie. Wśród kapelanów Jean Michel (1410), Roland de Léon (zm. 1626), Louis de La Grandière (zm. 1672), Nicolas Thévenard (zm. 1714). Panowie, którzy następowali po sobie w La Quantrie, dziś zwanym Dworem: Agayce, pani z Forges i Vigré, żona po Guillaume de Mauvinet, wdowa z 1388 roku. Hue de Montalais 1399, 1407. Hugues de Montalais , lord Chambellay , zgłosił się do Lord of Fromentières za dobra, za które Guy de Laval , głowa jego żony, był mu winien hołd, 1423, 1452. Mathurin de Montalais był lordem Quanterie i Fromentières, 1488, mąż Joanny de Meaulne, 1500. Jeanne de La Jaille 1502 , 1503. Jean de Montalais 1503, spowiada się Bellebranche za Quanterie, Buharay, Bretéchère, 1508, mieszka w 1529. Mathurin de Montalais , wdowiec po Renée de Goulaines, 1533. René de Montalais , rycerz zakonu króla , 1559, 1571. Wdowa po nim Ludwika de Malestroit mieszkała w 1577 r. Mathurin de Montalais , brat poprzedniego, w 1594 r. oddał udział swoim siostrom Franciszce, Ludwice i Renée. Zmarł na zamku 3 stycznia 1636 r., opuszczając z żoną Anne Le Voyer troje dzieci (Renée 1593 , René 1595 e t Gabriela 1605 ). Tristan de Martineau zmarł w 1646 roku, a jego żona Barbe de Montalais została pochowana w kościele przy okazałej ławce 30 grudnia 1679 roku . Urodzony w 1644 r. Alexandre de Martineau otrzymał Fromentières od matki w 1675 r . Zmarł 8 września 1692 r . Jego żona, Małgorzata de Beaumanoir, nabyła od męża posłuszną posiadłość 20 czerwca 1692 roku . Rok później sprzedała dwa metairies Francoisowi Dublineau, a następnie zrezygnowała z pracy dzieci. François Dublineau otrzymał całość w 1698 roku , wygnał wygnanego właściciela, ale musiał zwrócić go rodzinie w 1720 roku . Louis-Dauphin de Martineau, zmarł w 1750 roku . Louis-Dauphin-Gilbert-Urbain de Martineau 1752-1779. Augustin Martineau sprzedał ziemię w 1785 roku do M mnie Louise-Francoise Heliand i jego jedynej córki Louise Amédée Colles Brive który więziony podczas Terror został wydany w dniu 4 Brumaire'a rok III. Ludwika Amédée Pouteau de Brive wyszła za mąż 4 roku Prairialnego (24 maja 1805) za Pierre'a Marie Sylvaina de Penfentenyo, markiza de Cheffontaines (1776-1852). Ten ostatni został potępiony przez Ludwika Filipa za bunt przeciwko jego władzy na czele kompanii Chouanów  : od 1815 roku był kapitanem kompanii Fromentières, pod rozkazami Ludwika d'Andigné . Rodzina Cheffontaines nadal zajmuje dwór.
• Zamek Erbrée.
• Zamek Grand Coulonges.

Młyny

• Młyn i garbarnia Neuville ( 1861 ). Obecnie mieszka. Na mapie Jaillot ( 1706 r .) pojawia się młyn znajdujący się w Neuville na lewym brzegu Mayenne . Stare młyny Neuville i ich budynki gospodarcze znajdują się między rzeką a stromym wzgórzem. Pierwsze są wyrównane na osi zachód-wschód prostopadłej do dna Mayenne . Od zachodu na parterze znajduje się otoczony wodą stary młyn mączny, zwieńczony dodatkowym dachem. Zaopatrywał ją kuzyn, którego wejście, łukowate od północy, a wyjście załamane od południa, otoczone są zwornikami z łupków. Stary młyn garbnikowy jest węższy, ale wyższy, ma jedno piętro. Jej wierzchowiec, poprzedzony w górę rzeki krótkim kanałem zasilającym, przykrytym tarasem, był w dużej mierze zablokowany. W dole jest zwieńczony wąską częścią ściany z muru pruskiego, która odpowiada przestrzeni zajmowanej przez klatkę koła. Na północy najważniejszy budynek składa się z trzech brył o różnej wysokości. Najwyższy z czterospadowym dachem (północny zad jest niedawnym dziełem) to stary dom. Jej wejście znajdowało się z boku dzięki dwóm zewnętrznym schodom. Druga zawierała stajnię z końmi, aw dachu dodatkowo usuwano siano na siano, do którego jeden sięgał układarką . Na północnym krańcu znajdowała się owczarnia. Dwa małe budynki, zniszczona piekarnia, obsługiwana przez zewnętrzne schody domu, oraz kurnik, oddzielały ten główny budynek od starej obory. Zachowuje swoje łukowate otwory w XIX -tego wieku. Na południu znajdowała się stodoła (która według zeznań ustnych wcześniej służyła jako magazyn skór), której nie można było rozpoznać po przekształceniu w dom.
• Młyn, a następnie młyn mączny , znany jako młyn Roche ( 1850 , 1879 ), obecnie mieszkający. Młyn Roche-de-Maine na lewym brzegu Mayenne wzmiankowany jest w 1326 roku . W 1829 r. składał się z dwóch przylegających do siebie budynków, w każdym z nich znajdowało się koło: łącznie trzy pary kamieni młyńskich. W 1850 r. rozebrano wschodnią część młyna i przeprowadzono nową budowę łączącą dom młynarza z częścią zachodnią. Ten ostatni jest wówczas prawdopodobnie również przebudowywany, dodając piętro. Odbudowa zapory doprowadziła w 1879 roku do odbudowy przez kuriera morskiego i prawdopodobnie ponownego odzyskania korpusu zachodniego. Świnia sięga drugiej połowy XIX th wieku. Dom Stary młynarz może być datowane XVIII th century. Moc napędowa - 25 koni mechanicznych w 1917 r. - wzrosła do zaledwie 12 koni mechanicznych w 1935 r. , pracując co najmniej cztery młyny walcowe. Po 1940 r. młyn przerabiał tylko zboża grube. Szlifowanie odbywa się następnie za pomocą pary ściernic i jednej szlifierki. Ostatni młynarz Paul Lemonnier zaprzestał działalności w 1971 roku . Pierwsze piętro młyna zostaje wówczas przekształcone w mieszkanie. Kominek w XVIII -tego wieku jest zainstalowany w starym domu. Zniszczeniu uległa piekarnia, pralnia, kurnik, szopa i budynek, w którym znajdowała się obora krowa, stajnia dla koni i owczarnia, opisane w inwentarzu z 19 marca 1909 r. Zachowała się tylko jedna oficyna: chlewik położony sto metrów na południe.

Aktywność i wydarzenia

Osobowości związane z gminą

• Rodzina Montalais .
• Rodzina Cheffontainów .
• Élisée Mautaint (1906-2000), nauczycielka i bojowniczka ruchu oporu.

Heraldyka

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Mayenne
• Lista dawnych gmin Mayenne
• Saint-Germain-de-l'Hommel

Link zewnętrzny

• Podsumowanie statystyczne Fromentières na stronie INSEE

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Ludność miejska 2018.
2. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
3. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
4. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
6. Pojęcie obszaru atrakcyjności miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

• Elewacja, współrzędne, powierzchnia  : Gazetteer 2014 gmin (strona IGN, pobierz 1 st marzec 2015)

1. „  Geoportal (IGN),” Granice administracyjne „aktywna warstwa  ” .
2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 17 lipca 2021 )
3. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 17 lipca 2021 )
4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 17 lipca 2021 )
5. Słowniczek - Opady , Météo-France
6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
7. [PDF] „  Regionalne obserwatorium rolnictwa i zmian klimatycznych (Oracle) – Kraj Loary  ” , na stronie pays-de-la-loire.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 17 lipca 2021 )
8. „  Station Météo-France Villiers-Charle - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 17 lipca 2021 )
9. „  Orthodromy between Fromentières and Villiers-Charlemagne  ” , fr.distance.to (dostęp 17 lipca 2021 ) .
10. „  Stacja Météo-France Villiers-Charle – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 17 lipca 2021 r . ) .
11. „  Orthodromy between Fromentières and Saint-Jacques-de-la-Lande  ” , na fr.distance.to (dostęp 17 lipca 2021 ) .
12. "  Stacja meteorologiczna Rennes-Saint-Jacques - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 17.07.2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Rennes-Saint-Jacques - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 17.07.2021 )
14. "  Stacja meteorologiczna Rennes-Saint-Jacques - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (konsultowane 17.07.2021 )
15. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 29 marca 2021 r . ) .
16. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 29 marca 2021 ) .
17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 29 marca 2021 ) .
18. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 29 marca 2021 r . ) .
19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 29 marca 2021 r . ) .
20. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 11 maja 2021 )
21. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (konsultowane 11 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
22. „  Rada gminy: Christophe Letessier rezygnuje  ” , na stronie ouest-france.fr , Ouest-France (konsultacja 26 września 2016 r . ) .
23. Quid
24. Abbé Angot, Słownik Mayenne, tom drugi
25. Listy o pochodzeniu chouannerie i chouanów z Bas-Maine, tom 2
26. Wspomnienia chouannerie.Laval, H. Godbert
27. „  Eugène i Raymonde Buchot obchodzili złotą rocznicę ślubu  ” , na stronie ouest-france.fr , Ouest-France (dostęp 7 października 2015 r . ) .
28. „  Christian Foucher wybrany na burmistrza z 13 głosami na 15  ” , na ouest-france.fr , Ouest-France (konsultacja 5 lipca 2014 r . ) .
29. Ponowne wybory w 2014 r.: „  Fromentières (53200) - Municipales 2014  ” , na wyborach.ouest-france.fr , Ouest-France (dostęp 5 lipca 2014 r . ) .
30. Organizacja spisu na insee.fr .
31. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
32. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
33. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
34. Słownik Mayenne'a , tom trzeci.
35. 1840- Mistrz Leon Auguste. , Słownik topograficzny departamentu Mayenne, łącznie z nazwiskami. , Hardpress Sp.2013( ISBN  1314006223 i 9781314006223 , OCLC  926894214 , czytaj online ).
36. Abbé Angot, Słownik Mayenne , Tome Quatrième.