Einvaux
| Einvaux | |||||
 Rue Principale d'Einvaux i kościół Saint-Jacques-le-Majeur. | |||||
.svg) Heraldyka |
|||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Wielki Wschód | ||||
| Departament | Meurthe-et-Moselle | ||||
| Miasto | Luneville | ||||
| Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Meurthe, Mortagne, Moselle | ||||
|
Mandat burmistrza |
Renaud Boże Narodzenie 2020 -2026 |
||||
| Kod pocztowy | 54360 | ||||
| Wspólny kod | 54175 | ||||
| Demografia | |||||
|
Ludność miejska |
364 mieszk. (2018  )
|
||||
| Gęstość | 49 mieszk./km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 48°29′26″ północ, 6°23′50″ wschód | ||||
| Wysokość | Min. Maks. 255 m 348 m² |
||||
| Powierzchnia | 7,38 km 2 | ||||
| Rodzaj | gmina wiejska | ||||
| Obszar atrakcji |
Nancy (gmina korony) |
||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Lunéville-2 | ||||
| Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
Einvaux jest francuski gmina znajduje się w dziale z Meurthe i Mozela w tym Grand Est regionu .
Geografia
Gminy graniczące z Einvaux| Mehoncourt | Lamath | |
| Bremoncourt |  |
Landecourt |
| Froville | Półki |
Lokalizacja
Einvaux znajduje się w sercu małej doliny w regionie Bayonne, 15 kilometrów od Lunéville i około trzydzieści kilometrów od Nancy .
Hydrografia
Terytorium gminy oznacza oddzielenie zlewni Meurthe i Mozeli.
Badal bierze swoje źródło na terenie Einvaux, niedaleko Clayeures , przed przekroczeniem Landécourt i Lamath aby wreszcie płynąć do Mortagne .
Chaudrenot bierze swoje źródło w Belchamps na terytorium Méhoncourt , a następnie łączy się z Fouliot przy południowym wyjściu Einvaux. Dawniej zasilała stawy przeznaczone do hodowli ryb dla opactwa Belchamps . Dalej w dół rzeki służyła młynowi Einvaux, częściowo widocznemu do dziś. Na drodze do Brémoncourt używano forda-wojny ( guéoir ) do opuszczenia wioski.
Fouliot przecina obszar miasta na zachodzie, to dopływ EURON ma swoje źródło w Brémoncourt .
W latach 60. i 70. zaplanowano jezioro zaporowe, które wpłynęłoby na część terytorium Einvaux (południowy zachód). Ten projekt został porzucony przez służby państwowe na rzecz jeziora Pierre-Percée .
Trasy komunikacyjne i transport
Ta licząca około 300 mieszkańców wieś jest obsługiwana od północy drogą wojewódzką D 9 i od południa drogą D 22 .
Stacja , teraz zniszczony, został położony na obrzeżach miejscowości, dzielnica także przechowywane nazwy la Gare . Przystanek kolejowy jest nadal czynny, obsługiwany przez linię 4 Nancy - Épinal - Remiremont .
Planowanie miasta
Typologia
Einvaux jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Nancy , której jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 353 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie terenu
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (78,6% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (78,6%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (48,9%), łąki (20,8%), lasy (18%), uprawy trwałe (5,2%), niejednorodne tereny rolne (3,7%) , tereny zurbanizowane (3,5%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Toponimia
W dokumentach historycznych znajdujemy pisownię: Envalis , Envalz , Envau , Envaus , Einvaulz , Einval , Enwal , Enwaux .
Nazwa Einvaux pochodziłaby od łacińskich słów Envas lub Envallis, co oznacza „w dolinie”. Ernest Nègre nie wyklucza innego pochodzenia germańskiego imienia Ansbaldus .
Einvaux wymawiano „Ninvoô” w języku romańskim Lotaryngii , lokalnym języku.
Historia
Jean Godfrin wskazuje na „viae vicinale”, odcinek starożytnej drogi, prawdopodobnie przedrzymski, łączący Giriviller z Einvaux. Według niego byłaby to droga Chaumontois, która przeszła z Deneuvre do Toul .
Terytorium obecnej gminy obejmuje w rzeczywistości dwie stare wsie: Einvaux i Chaumont, położone powyżej, w miejscu obecnej rue de Chaumont. Znaleziska archeologiczne w pobliżu miejsca zwanego młynem Chaumont świadczą o obecności ważnego dna galijsko-rzymskiego. Te elementy są używane jako argumenty dla tych, którzy chcą zobaczyć tę starą wioskę Chaumont, stolicę Chaumontois, ale ta hipoteza nie jest akceptowana przez wszystkich historyków. Pagus Chaumontois był pododdziałem Cesarstwa Rzymskiego, a następnie biskupstwa Toul we wczesnym średniowieczu .
Podczas jednej z wojen religijnych Einvaux i Chaumont zostały zniszczone przez rajtarów we wrześniu 1587 roku.
W czasach starego reżimu twierdza Einvaux zależała od châtellenie z Nancy , bailiwick tego samego miasta, dekanatu Deneuvre i diecezji Toul .
W okresie bardziej współczesnym miasto Einvaux miało cegielnię obok stacji, zostało zbombardowane podczas I wojny światowej przez siły alianckie, okopując się tam wojska niemieckie. Jest teraz całkowicie ogolona.
Legenda o fontannie pielgrzymów
Źródło znajdujące się na terenie gminy nazwano „źródłem pielgrzymów”. Według legendy Pierre'a Fourriera ogarnęło pragnienie podczas wycieczki i nie znajdując punktu poboru wody, wbił swój kij podróżny w ziemię. Następnie tryska z niego źródło, którego woda później przyciągała turystów swoimi cudownymi zaletami. Droga tych pielgrzymów nosiła również nazwę drogi pielgrzymów. Znajdująca się w pobliżu obecnej rue de Bayon i rue du Breuil ścieżka i fontanna nie są już dziś widoczne, ponieważ źródło zostało skanalizowane.
Kasztanowiec
W samym sercu wsi główną ulicę zdobi stuletni kasztanowiec. Został zasadzony w 1907 roku przez wiejskiego nauczyciela dla uczczenia rozdziału Kościoła od państwa . Jego lokalizacja nie wydaje się być przypadkowa: wychodzi na kościół i starą szkołę.
Dawne zakłady bretońskie
Ta firma zaznaczyła życie wsi przez ponad 150 lat.
30 sierpnia 1826 Charles Breton, pochodzący z Bettegney-Saint-Brice , ożenił się w Einvaux. Osiadł tam, by pracować jako kołodziej. Doświadczenie Mathieu de Dombasle inspiruje go do rozwijania swojej działalności w kierunku budowy maszyn rolniczych. Jego potomkowie kontynuowali ten kierunek i firma rosła aż do I wojny światowej . W przeddzień tego firma otrzymuje liczne nagrody za swoje innowacje. Jest reprezentowany na wszystkich najważniejszych imprezach rolniczych we wschodniej Francji.
Okres międzywojenny jest mniej pomyślny. Spór rodzinny uniemożliwia firmie wspieranie pierwszych poważnych zmian mechanicznych w rolnictwie.
Po II wojnie światowej zakłady bretońskie stopniowo porzucały budowę i specjalizowały się w dystrybucji i naprawie maszyn rolniczych. Firma przeżyła nowy boom, którego szczyt przypadał na koniec lat 70. Kolejna dekada była ciemnym okresem dla maszyn rolniczych w świecie zachodnim. Zakłady bretońskie nie są odporne na ten głęboki kryzys. Koniec XX th znakami wieku spadek ze sprzedaży spółki do konkurenta w połowie 1990 roku.
Polityka i administracja
Lista kolejnych burmistrzów| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Burmistrzowie przed 2001 r.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2001 | Karol Breton | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Marzec 2001 | Styczeń 2008 | Bernard Ludwig | DVG | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Luty 2008 | Marzec 2008 | Marcelin Moinel | SE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Marzec 2008 | maj 2020 | Isabelle Guerin | SE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| maj 2020 | W trakcie | Renaud Noel | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Brakujące dane należy uzupełnić. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ludność i społeczeństwo
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 364 mieszkańców, co stanowi wzrost o 11,31% w porównaniu z 2013 r. ( Meurthe-et-Moselle : + 0,34%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
Ewolucja populacji [ edytuj ]| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 275 | 312 | 304 | 317 | 363 | 368 | 381 | 361 | 364 |
| 1856 | 1861 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 360 | 363 | 385 | 375 | 381 | 388 | 346 | 342 | 345 |
| 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 347 | 338 | 391 | 393 | 375 | 357 | 327 | 317 | 315 |
| 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2012 | 2017 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 309 | 300 | 254 | 284 | 284 | 314 | 318 | 325 | 363 |
| 2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 364 | - | - | - | - | - | - | - | - |
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego
Sporty
Wieś posiada własny klub piłkarski AS Einvaux, a także stadion.
Gospodarka
Lokalna kultura i dziedzictwo
Miejsca i zabytki
- Pozostałości willi gallo-rzymskiej z 1899 r.
- Pozostałości cmentarza Merowingów.
- Kościół Saint-Jacques-le-Majeur: masywna wieża, przebudowana nawa z XVIII wieku .
Osobowości związane z gminą
Heraldyka
|
|
Blazon : Gules, zakręt Lub obciążony trzema wspornikami Sable umieszczony pion, w towarzystwie naczelnego krzyża patriarchalnego (alias Lotaryngii) Argent i u podstawy snopa złotej pszenicy Uwagi: Herb pochodzi ze stycznia 2009. Krzyż patriarchalny i zespół przywodzą na myśl Lotaryngię. Powiedzenie brzmi: „Kruku z Einvaux, schowaj łapy, bo inaczej będziesz miał getry”, co oznacza, że wrony utknęły z łapami na gliniastej glebie terytorium. Snop pszenicy wskazuje na działalność rolniczą miasta. |
mieszkańcy byli nazywani „crâs” lub „croos”, czyli wronami. Był też żart patois: „ croo d'Ninvoo, coiche tes paittes, miałbyś guiettes ”.
Zobacz również
Bibliografia
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Historia Einvaux w lokalnym dialekcie
- „ Einvaux ” , miejskie monografie Meurthe-et-Moselle wyprodukowane na Wystawę Powszechną w 1889 r. i przechowywane przez Bibliothèques de Nancy, na https://galeries.limedia.fr
Uwagi i referencje
Uwagi
- Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
- Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
- „ Typologia miejska/wiejska ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 30 marca 2021 r . ) .
- " gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 30 marca 2021 ) .
- „ Zrozumienie siatki gęstości ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 30 marca 2021 r . ) .
- " Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r. " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 30 marca 2021 ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 30 marca 2021 ) .
- „ CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny). » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 19 maja 2021 r. )
- IGN , „ Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych. » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 19 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
- Henri Lepage, Słownik geograficzny Meurthe , Nancy, Wiener,1860, 312 pkt. ( czytaj online ) , s. 96.
- Murzyn, Ernest. , Ogólna toponimia Francji / 2. Formacje nieromańskie, formacje gwarowe. , Dr Oz,1996( ISBN 2-600-00133-6 i 978-2-600-00133-5 , OCLC 174640771 , czytaj online ).
- Jean Godfrin, Biuletyn Archeologiczny Komitetu Prac Historyczno-Naukowych , Paryż, Imprimerie Nationale,1953, 763 s. ( czytaj online ) , s. 273-274.
- Raymond Lantier , „ Badania archeologiczne w Galii w 1953 r. (okres historyczny) ”, Gallia , tom. 14, n o 1,1956, s. 91-160 ( DOI 10.3406 / galia.1956.1464 , czytanie online , dostęp 22 stycznia 2021 ).
- L. (18-19; dyrektor szkoły) Autor tekstu Jacquot , Proste lekcje historii Lotaryngii i geografii departamentu Meurthe-et-Moselle (Nowe wydanie, poprawione i rozszerzone) / L. Jacquot. Wydanie nowe, poprawione i powiększone ,1930( czytaj online ) , s. 6.
- „ Genealogia ” , na geneanet.org (dostęp 13 listopada 2020 r . ) .
- E. Lecouteux, redaktor naczelny, Journal of praktycznego rolnictwa , Paryż, Biblioteka rolnicza wiejskiego domu,1892, 928 s. ( czytaj online ) , s. 62.
- Édouard Sylvin, redaktor naczelny Le memorial des Vosges , Épinal,24 września 1880 r, 4 pkt. ( czytaj online ) , s. 2.
- „ Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020 ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp 10 września 2020 ) .
- Organizacja spisu na insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
- Lantier Raymond. Badania archeologiczne w Galii w 1951 r. (kontynuacja) (okres historyczny). W: Gallia. Tom 11, zeszyt 2, 1953. s. 327-362.
- Strona genealogów Lotaryngii
- Jean Vartier, Sobriquets i żarty Lorraine i Bassigny , Jarville-la-Malgrange, Imprimerie Vagner,1989, 217 s. ( ISBN 2-86955-065-0 , czytaj online ) , s. 179.