Deba (Gipuzkoa)

Deba w języku baskijskim lub Deva w języku hiszpańskim to gmina w Guipuzcoa we wspólnocie autonomicznej Kraju Basków w Hiszpanii .

Geografia

Deba to mały nadmorski kurort, który cieszy się piękną plażą skąpaną w Morzu Kantabryjskim u ujścia rzeki Deby o tej samej nazwie co miasto, w pobliżu portu rybackiego Mutriku .

Historia

Prehistoryczne szczątki znalezione na terenie gminy są liczne i świadczą o dużej populacji w tamtych czasach. Grupa malowideł ściennych w jaskini Ekain , w tym niezwykła grupa koni, należąca do Magdaleny , należą do najważniejszych w Europie . Na terenie Sasioli i Astigarribii znaleziono ważne szczątki w jaskini Ermitia, należące do czterech poziomów kulturowych: eneolickiego , azylijskiego , magdaleńskiego i solutrejskiego . Inne ciekawe szczątki zostały znalezione w innych jaskiniach, takich jak Praileaitz, gdzie znaleziono symboliczne malowidła, które zostały wstępnie skatalogowane z okresu solutrejskiego, tj. około 20 000 lat temu.

Kościół św Andrzeja z Astigarribia  (es) zawiera pozostałości (a Wizygotów okien ) i jest uważany za najstarszy kościół w woj.

Pierwszą siedzibą w odniesieniu do populacji Deba jest w Itziar, gdzie w dniu 24 czerwca 1294 roku, w Valladolid , Sancho IV Borgoña , Kings of Leon i Kastylii, wydał kartulariusz do miasta z nazwą Monreal, który mieszkał przez dziewięć lat na terenie położonym na 342  m n.p.m., nakłaniając króla do przeniesienia go nad morze, na płaski teren na prawym brzegu rzeki Dęby , w pobliżu ujścia tej ostatniej i tym samym skorzystania z zasobów morza i poświęcić się łowieniu ryb . Król Alfonso XI z Kastylii zatwierdził ten ruch, lokalizacja Itziar przestała być willą , jak powiedział w 1799 r. Agustín María de Balzola , wikariusz Deby: „a Poblacion de Yziar fue Villa con la denominacion de Mont-Real desde el 24 de Junio ​​1294, w tym libró privilegio de tal el Rey D [o] n Sancho el IVº de Castilla w Valladolid, hasta el 17 de Junio ​​1343, że D [o] n Alonso XIº concedio en el Real de sobre Algecira otro privilegio, para que se trasladara al sitio, en que oy se halla » .

Gospodarka opierała się na handlu przechodzącym przez port, gdzie towary, które przybyły z płaskowyżu kastylijskiego przez Vitorię, wsiadały do ​​Anglii i których żelazo trafiało do kuźni kraju. Ten handel Debą miał ważne targi bydła i zaginął, gdy port przestał być punktem wyjścia towarów. Otwarcie przejścia przez Orduńę miało pierwszeństwo przed Debą, przez co port stracił na znaczeniu. Istniało stocznie aż do początku wieku XX -tego  wieku i że aktywność utrzymywała się przez jakiś czas.

Pojawienie się linii kolejowej miasta z ustanowienia głównych stacji kolejowej jest sposobem na wybrzeżu Basków jako punktu wypoczynku i spa mają mamy opracowanego na początku wieku XX th  century ważnym przemysł skoncentrowany na turystykę, która przybyła z wnętrza Hiszpanii, a szczególnie w Madrycie. Rozwój turystyki została utrzymana aż do 1970 roku, a następnie na początku XXI -go  wieku, została ponownie reaktywowana.

Stworzenie alamedy, odrodzenie plaży i odpowiednia infrastruktura hotelowa przyczyniły się do stworzenia i utrzymania źródła bogactwa.

Historia Deby zawarta jest w jej zabytkach, wśród których wyróżniamy Kościół Itziar, który był kościołem parafialnym tego pierwotnego jądra Monreala i Najświętszej Marii Panny, z godnym podziwu polichromowanym portalem gotyckim i ładnym krużgankiem.

Podczas wojny o niepodległość, pozostając miastem oddzielonym od królewskiej drogi zdominowanej przez francuskie garnizony , plaża była wykorzystywana przez brytyjską marynarkę wojenną do lądowania broni i amunicji dla Francisco Espoz y Miny, który wysłał swoje myśliwce do Nawarry . Pewnego razu Brytyjczycy dostarczyli armatę, a Nawarryjczycy  dowodzeni przez Marcelino Oráa (es) zdołali przewieźć armatę, prowadzoną przez woły, pokonując nocą góry Gipuzkoa do Nawarry. Ten niezwykły fakt był tematem powieści angielskiego autora Cecila Scotta Forestera , która następnie trafiła na ekran , choć argumenty zarówno powieści , jak i filmu nie mają prawie żadnego związku z rzeczywistością . .

Podczas pierwszej wojny karlistów urzędnicy karlistów wybrali Debę na okres odpoczynku.

Podczas II wojny karlistów w Itziar walczył proboszcz Santa Cruz. Pío Baroja pisał o swoich wydarzeniach na tej ziemi.

W czasie wojny 1936-1939 oddziały z Nawarry zajęły Debę 23 września 1936 roku, mając tam od lat w gminie ulicę zwaną „23 września”, choć popularnie nazywana jest rue „des Morts”. Wielu wczasowiczów, których można było uznać za „prawicowych”, zaskoczyło w Debie powstaniem wojskowym, nie stosowały wobec tych ludzi żadnych represyjnych działań ze strony oddziałów lojalnych wobec Republiki. Próba przejęcia przez wojska republikańskie łuku odpowiadającego mostowi Levadizo , choć była wcześniej przygotowana, nie została przeprowadzona dzięki energicznej interwencji obywatela, który mieszkał na skraju, na brzegu na lewo od ujścia rzeki. Oddziały rebeliantów, złożone z „prośby” Nawarry i sił włoskich wysłanych przez Mussoliniego , dość długo pozostawały w garnizonie w Dębie. Amunicja porzucona przez tych żołnierzy na plaży spowodowała tragiczny wypadek wśród dzieci, które ją znalazły.

Sektor rozwoju przemysłowego, który był klejnotem w sąsiada Eibar przybył Deba w drugiej połowie XX -go  wieku, kiedy wiele branż starali się poszerzyć swoje zakłady na terenie Itziar który został ustanowiony ważnym ośrodkiem przemysłowym.

Toponim

Miasto wzięło swoją nazwę od rzeki, w której się znajduje, u ujścia . W północnej części Półwyspu Iberyjskiego jest wystarczająco dużo toponimów homonimicznych , ogólnie kojarzonych z rzekami.

Termin oznacza w sanskrycie , Bóg , bóstwo . My Uważamy, że to z kolei wywodzi się z praindoeuropejskiego terminu deiwos używanego do określenia bogów. Od tego oryginalnego terminu wywodzą się również słowa samego Boga lub Zeusa . Z tego powodu, a także dlatego, że jest to toponim prawie zawsze związany z rzekami w Hiszpanii, porównano Debę z imieniem hipotetycznej bogini lub celtyckim numenem rzek.

Deba została założona w miejscu zajmowanym obecnie przez dzielnicę Itziar w 1294 roku i została nazwana na cześć Mont-Real. W 1343 r. został przeniesiony do obecnej lokalizacji, w ujściu Rio Deba, zmieniając jednocześnie nazwę na Mont-Real de Deva, ostatecznie nazwa miasta zostanie pomylona z nazwą rzeki, tracąc jego nazwa Mont-Real.

Tradycyjnie nazwa miasta pisemnej Deva dobrze do ostatniej tercji XX th  wieku, zaczynamy pisać Deba , stosując nowoczesne zasady pisowni Basków. Deva to jej imię po hiszpańsku, a Deba to jej imię po baskijsku . Od 1981 roku jest to druga oficjalna nazwa gminy opublikowana w 1989 roku w BOE

Lokalizacja i dojazd

Znajduje się w niemal ekstremalnych zachodniej części województwa, należy do powiatu o Debabarrena . Część jego terytorium rozciąga się na dorzecza z Urola i na wysokości Itziar  (ach) i Lastur .

Od północy ogranicza ją Morze Kantabryjskie , od wschodu Zumaia , od południa Mendaro i Zestoa, a od zachodu Mutriku .

Heraldyka

Ramiona Deby są ozdobione w następujący sposób: Gules z zamkiem podtrzymywanym przez lwa i wytrwałego „grifo”, ​​a u jego stóp trzy „texos” Vert.

Gospodarka

Historycznie, gospodarka Deby była wspierana przez handel i przemysł, oprócz działalności hodowlanej i rolniczej. Szlaki handlowe, które następnie przybył drogą morską do portu w Deba lub sąsiada Alzola Elgoibar rozłożył XVI th i XVII th  stulecia. Mieli dwie kuźnie i hiszpański handel wełną, przybywając z Vitoria-Gasteiz , angielskie żelazo sprawiło, że Deba stała się bogata. U ujścia była stocznia , aż do XX -go  wieku.

Dziś, tak jak w przeszłości, to przemysł i biznes, tym razem z turystyką, podtrzymują gospodarkę miasta. Filarami gospodarczymi są sektor usług z prawie 50% i przemysł z 38%. Hodowla i rolnictwo nadal zajmują ważne miejsce.

• Sektor pierwotny: 3506  ha wykorzystywane są przez gospodarstwa rolne i hodowlane, z 220 małymi gospodarstwami, dla 6,5% ludności czynnej zawodowo. Rolnictwo przeznaczone jest wyłącznie do konsumpcji domowej i sprzedaży na rynkach miast powiatu. Hodowle zajmują się produkcją mleka i mięsa, ale są też hodowle byków w Lastur i Itziar.
• Sektor wtórny: przemysł metalurgiczny, podobnie jak w pozostałej części powiatu, posiada monopol w tym sektorze. Najlepiej ugruntowana jest branża akcesoriów samochodowych i maszyn rolniczych. Korzystają z ziemi w dolinie Dęby, chociaż główny ośrodek przemysłowy znajduje się w Itziar. Dzielnica Debabarrena, bardzo uprzemysłowiona i niezbyt rozległa, charakteryzuje się typową sytuacją przemysłową, która pozwala mieszkańcom na pracę, mieszkając gdzie indziej, w pobliżu. Konieczność fabryk zlokalizowanych w zabytkowych centrach , takich jak Eibar czy Elgoibar, spowodowała, że ​​rozprzestrzeniły się one po całym hrabstwie, a nawet poza nim.
• Sektor usług: oparty na turystyce zatrudnia blisko 50% ludności pracującej. Dużą atrakcją jest oczywiście plaża , a wokół niej rozwinęły się ośrodki wypoczynkowe, hotele, restauracje itp.

Dziedzictwo

Zabytków jest w tym mieście wiele. Od stanowisk archeologicznych po imponujące klify wybrzeża. Ważne są konstrukcje cywilne i religijne.

Stanowiska archeologiczne

• Jaskinia Ekain , z Lascaux , Niaux i Altamira depozytów , jest jednym z najważniejszych na wybrzeżu Atlantyku. Jego obrazy, wśród których niezwykła grupa koni, mają największe znaczenie z okresu magdaleńskiego (15 000-12 000 pne ). Zespół malarski został odkryty przez A. Albizuri i R. Rezábala w 1969 roku i był badany przez Towarzystwo Naukowe „Aranzadi”. Przedstawiono 70 figurek, 64 pomalowanych i 6 grawerowanych, w doskonałym stanie. Zbudowaliśmy reprodukcję na jego wizytę.
• Jaskinia Ermitia , bardzo blisko Sasioli i Astigarribii oraz starej królewskiej ścieżki, jaskinia ta była badana przez Barandiarana w 1924 i 1926 roku. Znaleziono pozostałości należące do czterech kultur: neolitycznej , azylijskiej , magdaleńskiej i solutrejskiej .
• Grota Urteaga , na zboczu góry Salvartore, znaleziono ważne pozostałości z okresu magdaleńskiego i azylijskiego. José Miguel de Barandiarán w 1928 i studiował ją u T. d'Aranzadi. Znaleziono kilka czaszek datowanych na 12 000 lub 8 000 lat p.n.e. J.-C.
• Cave Arbil , były badane przez Aranzadi i Barandiarán od 1942 do ostatnich badań w 1986 roku, jak również ważne próbki przemysłu litowego i prehistorycznych osadów nagrobnych.
• Cave Praileaitz  (w) , zlokalizowała Sasikoa na skraju kariery w biznesie, która grozi jej zniszczeniem. Odnaleziono serię symbolicznych obrazów, czerwonych kropek i pasków, które zostały wstępnie datowane na okres solutrejski. Znaleźliśmy również 29 rytualnych naszyjników, jeden z nich wykonany z postaci kobiecych w stylu Wenus z Europy Środkowej, te wisiorki datowane są na język magdaleński. Brak innych szczątków, takich jak szczątki wysokości czy szczątki fauny sugeruje, że jamę zamieszkiwała w okresie magdaleńskim jedna osoba, która byłaby szamanem i byłaby wykorzystywana do wykonywania rytualnych aktów natury duchowej. Jaskinia była zamieszkana od dawna, przed i po wykorzystaniu jej jako miejsca rytualnego. Znaczenie odkryć oznacza, że ​​znaczenie złoża jest międzynarodowe.
• Monolit z Arluze , na skraju drogi w dystrykcie Endoia , to monolit wapiennej skały w formie lazury o wysokości 1,35  mi szerokości od 1,75  m u podstawy do 0,20  m .

Dziedzictwo religijne

• Kościół parafialny Santa Maria, XV th  century (zakończone do XVII), ogłosił National Monument. Gotycka budowla z imponującą polichromowaną kruchtą i gotyckim krużgankiem , pierwszym w Gipuzkoa. Wnętrze z trzema nawami i sklepieniami krzyżowymi otoczonymi otwartymi dzwonami między przyporami naw. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na wielki Ołtarz Matki Bożej Wniebowziętej, autorstwa Bernabé Cordero  (es) w 1662 i uzbrojony przez Pedro d'Alloitiza w 1668.
• Sanktuarium Itziar, starożytny kościół parafialny pochodzący z XIII th  wieku i przywrócony w XVI -tego  wieku. Gotycka w trzech sekcjach w jego wnętrzu utrzymuje się wspaniały ołtarz plateresque rzeźbione drewna przez Andres de Araoz XVI th  wieku i romańsko virgin obrazu. W 1799 r. kościół w Itziar został opisany następująco: „Es inmemorial venerada con tradicion de aparecida, y celebre por sus milagros la devotisima Ymagen de Maria Santissima de Yziar en la Parroquia del mismo Nombre, cuia distancia queda anotada. Esta Yglesia es de una nabe muy capaz, y de primorosa arquitectura, adornada con un magnifico camarin trabajado, no há muchos anos ” .
• Klasztor szpitala Sasiola The XVI th i XVII th  century i ogłosił prowincjonalnego pomnik w 1964 roku był klasztor małe Obserbants Bracia i szpitalnych pielgrzymi ścieżka St Jacques Compostèle wybrzeży. Początkowo konwent miał zostać założony w Itziar, ale rada miejska sprzeciwiła się temu. Następnie Juan Pérez de Licona podarował im teren i stocznię Sasiola , położoną między Debą i Mendaro nad brzegiem rzeki Deby, gdzie wzniesiono pustelnię poświęconą Matce Boskiej Pobożnej oraz stocznie. Miejsce, gdzie podobno znajdowały się budowle, a także stocznie i pustelnia poświęcona Matce Boskiej Pobożnej. Gotycka budowla widzimy wielki ołtarz w drewno orzecha , z XVII th  wieku, który znajduje się w prezbiterium , barokowe i podobny do Convent Vidaurreta.
• Kościół San Andres d'Astigarribia, który został uznany za jeden z najstarszych na historycznym terytorium Guipuzcoa ze względu na elementy uważane za przedromańskie, takie jak łukowe okno w kształcie podkowy. Późniejsze badania wykazały, że są to XI th  century. Małe pustelnie rozsiane są po całym mieście, zarówno w obszarze miejskim, jak i na osiedlach. Warto zauważyć, że św Katarzyny w sąsiedztwie Egia, pochodzący z 1539 roku, San Sebastian Elorriaga 1391, San Nicolás de Lastur 1625 lub San Roque z XVI th  wieku.

Dziedzictwo obywatelskie

• Dom Konsystorza (ratusz) z 1747 r. według projektu Ignacio de Ibero  (es) to okazała barokowa budowla z wapiennymi fundamentami. Ganek z wejściem na parterze, górny balkon na pierwszym piętrze i balkony na drugim z herbami Dęby, Gipuzkoa i Hiszpanii na elewacji. U dołu kilka herbów wyburzonych budynków.
• Dom Agirre lub Valmar The XV th  wieku, głównym fasada zbudowana jest z kamienia, podczas gdy północne elewacje są gładkie z równomiernie rozmieszczonych okien. W kierunku ujścia ma charakterystyczne duże okna wykuszowe. Wszystkie elewacje dopełnia rzeźbiony okap. We wnętrzu główne salony wyróżniają się bujną dekoracją.
• Dom Aldazabal, z balkonami z ozdobnymi ciosami, bramami z kutego żelaza i dwoma herbami, sprawia, że ​​cała fasada tworzy bardzo harmonijną całość.
• Dom Bańezów, prostokątny i czterospadowy, nosi na fasadzie herby Sasiola i de Bańez.
• Sasiola Tower, dawny średniowieczny dom wieżowy do dziś zachował elementy należące do tej budowli obronnej.
• Most Deba-Mutriku, zainaugurowany w 1866 roku, był częścią komunikacji między stolicami a wybrzeżem. Składa się z trzech łuków i dobudówki, która zastąpiła w 1951 r. podwyższoną część, która umożliwiała łodziom przepływ z ujścia na szczyt. W parapecie części południowej okrąg wskazuje macierzysty bieg estuarium i podział na Debę i Mutriku.
• Rynek, początki XX -go  wieku, zaprojektowany przez Manuel ECHAVE Zalacain w 1905 i zbudowany w 1910 roku pomnik kraju Basków od 1995 roku.

Istnieje jakiś specjalny wartość gospodarstw jako Arriolabeñe, pochodzący z XVI -tego  wieku.

Osobowości

• Fernan Ruiz de Yrarrazábal  : wojskowy oddelegowany w 1421 roku.
• Anton Gonzalez de Andía  : żołnierz, który brał udział w obronie San Sebastian w 1524 roku.
• Francisco de Andia é Irarrazábal : odkrywca i konkwistador .
• Francisco de Andia (syn Francisco de Andia é Irarrazábal ), gubernator Wysp Kanaryjskich w 1614 roku.
• Domingo de Arriola Murguía : marynarz, który pokonał i zdobył tureckiego Caramamí w 1540 roku.
• Juan de Espila : abp od Masera podczas Królestwa Neapolu .
• Pedro de Leizaola : biskup in partivus Trypolisu .
• Vicenta Moguel  (es) (1782/54): Pewien pisarz (e) Euskara XIX th  wieku.
• José Manuel Ostolaza (1875-1954): przemysłowiec i dobroczyńca. Urodzony w Valladolid, choć wychowany w Debie; Dorobił się fortuny w Stanach Zjednoczonych dzięki największemu w kraju biznesowi sombrero słomy. Był wielkim dobroczyńcą Deby, a ulica nosi jego imię.
• Enrique Vitoria Kike Turmix (1957-2005), wokalista punkrockowej grupy The Pleasure Fuckers .
• Bracia Aitor Osa (1973) i Unai Osa (1975): zawodowi kolarze z Itziar  (es) .
• Asier Riesgo (1983): Bramkarz Realu Sociedad oddał się Recreativo de Huelva .
• Loyola de Palacio , hiszpańska polityk i była europejska komisarz pochowana w Debai

Bliźniacze

 Cambo-les-Bains  ( Francja ) od 2000 r.

Galeria

• Usta Deby i Zumai.

• Łodzie w ujściu Deby.

• Plaża Deba i fragment skalistego wybrzeża.

Zobacz również

Źródła

• (es) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku hiszpańskim zatytułowanego „  Deva (Guipúzcoa)  ” ( patrz lista autorów ) .

Powiązane artykuły

• Gipuzkoa
• Debagoiena
• Debabarrena
• Miejskie Mercado  (es)
• Cueva de Praileaitz  (es)

Linki zewnętrzne

• (es) (eu) (fr) (en) Strona internetowa urzędu miasta Deba
• Guipúzcoa en el Siglo XVIII a la luz de Tomás López. Willa Deby
• Deva na stronie internetowej delegacji Guipuzcoa
• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
• Uwaga w słowniku lub encyklopedii ogólnej  : Gran Enciclopèdia Catalana

Uwagi i referencje

1. (EU) oficjalne toponimy z Kraju Basków w Akademii języka baskijskiego lub Euskaltzaindia , z obecnej doktrynie i odpowiednik w języku francuskim lub hiszpańskim. Inne źródła: Euskal Herriko udalerrien izendegia [PDF] lub bezpośrednio na stronie Euskaltzaindia (EODA) .
2. Marcelino Oráa, Beriain , Nawarra 1788 - hiszpański żołnierz, który miał wielkie znaczenie podczas I wojny karlistów . Nazywany przez swoich żołnierzy „Dziadkiem”, a przez karlistę „Loup Blanc”.
3. Nume: (pl: Numina z łac.: zgoda lub rozkaz) to duch w religii rzymskiej. Jest to jedna z najwcześniejszych form wierzeń znanych starożytnemu Rzymowi i Włochom z epoki żelaza. Numinas tworzą klasę bogów, którzy mieszają się do ludzkich działań.
4. Katalog miast partnerskich