Clos-de-vougeot

Clos-vougeot
Przykładowy obraz artykułu Clos-de-vougeot
Le Clos de Vougeot i jego zamek.
Oznaczenie (a) Clos-vougeot
Główne oznaczenia clos-de-vougeot
Rodzaj oznaczenia (a) AOC
Uznany od 31 lipca 1937
Kraj Francja
Region nadrzędny Winnica w Burgundii
Podregiony winnica Côte de Nuits
Lokalizacja Złote Wybrzeże
Pogoda umiarkowany oceaniczny z tendencją do kontynentu
Ziemia kredowy margiel , czerwono-brązowy, z obecnością żwiru i kamyków w górnej części ogrodzenia i próchnicy w dolnej części
Obszar obsadzony 49,86 ha w 2008 roku
Liczba winnic około 84 właścicieli
Dominujące odmiany winogron Pinot Noir
Produkowane wina czerwony
Produkcja Średnio 1683 hl, czyli 223839 butelek
Średni plon z hektara 35 do 49 hl / ha

Clos-de-Vougeot lub Clos-Vougeot , to francuskie wino z kontrolowaną nazwą pochodzenia produkowanych na Clos de Vougeot w Vougeot , w regionie Côte d'Or . Jest zaliczany do grands crus na Côte de Nuits w Burgundii .

Historia

antyk

Edykt rzymskiego cesarza Domicjana z 92 roku zakazał sadzenia nowych winorośli poza granicami Włoch; częściowo wyrwał winorośl w Burgundii, aby uniknąć konkurencji. Powstała winnica wystarczała na lokalne potrzeby. Ale Probus anulował ten edykt w 280 . W 312 roku uczeń Eumène'a napisał pierwszy opis winnicy Côte d'Or .

Średniowiecze

Wczesnym VI XX  wieku, ustanowienie chrześcijaństwa nie sprzyjało przedłużenie winorośli poprzez tworzenie ważnych dziedzinach związanych z opactw . Tak więc opactwo Cîteaux (utworzone w 1098 r. ) Z plantacjami w Côte-d'Or . Opactwa Citeaux otrzymali ziemię na wybrzeżu złota z 1100 roku , na brzegach Vouge. Od 1111 roku cystersi zasadzili Pinot Noir i powierzyli jego uprawę braciom świeckim. Nazwa terroir pojawia się po raz pierwszy w bulli Aleksandra III z 1164 r . Papież objął pod swoją opiekę opactwo cystersów i jego majątek, w tym piwnicę Vougeot. Biali mnisi korzystali z datków, aby zwiększyć zasięg swojej winnicy. Historia zachowała nazwy Hugues le Blanc, Eudes le Vert i Walloo Gile.

Zagroda powstała i wzięła swoją nazwę około 1330 roku , kiedy mnisi uznali za konieczne otoczenie jej murami. Za pontyfikatu Klemensa VI ( 1342 - 1352 ), aby zadowolić tego, który był najokazalszym papieżem Awinionu , cystersi burgundzcy podzielili Clos-Vougeot na trzy strefy klimatyczne , aby wybrać „cuvée du Pape”. Ta przysługa dla czerwonego wina to nowość w XIV th  wieku, aż do najbardziej popularnych win są białe. Rola odegrana przez Papieski Dwór Awinionu w tej zmianie smaku była istotna, wino z Beaune, w tym Clos-Vougeot, schodziło łatwiej na południe przez oś Saona-Rodan, a aby dotrzeć do Paryża, musiało przekroczyć Côte wózkiem do Cravant, aby dotrzeć do Yonne . Pozostałe dwa klimaty to „cuvée du roi” i „cuvée des moines”.

W 1364 r. Przewidywalny powrót do Rzymu tylko umiarkowanie podniecił Papieski Dwór. Tak bardzo, że Urbain V zdecydował się zadać cios, grożąc ekskomuniką Jeanowi de Bussièresowi, opatowi Cîteaux , jeśli nadal będzie dostarczał Awinionowi Clos-vougeot. Krążyły w rzeczywistości pogłoski, że kardynałowie odmówili wyjazdu do Rzymu, gdzie nie znajdą takiego rocznika. Sam Petrarka uważał, że „Upór kardynałów, aby nie wracali do Rzymu, ma swoje źródło w jakości win z Beaune. Dzieje się tak dlatego, że we Włoszech nie ma wina Beaune i nie wierzą, że mogą wieść szczęśliwe życie bez tego trunku; traktują to wino jako drugi element i jako nektar bogów ” . Wkrótce po koronacji, w grudniu 1370 r. , Grzegorz XI odwołał groźbę ekskomuniki i ponownie upoważnił Abbé de Cîteaux do zaopatrzenia jego Dworu w Clos-Vougeot. Jean de Bussières natychmiast wysłał do Awinionu trzydzieści sztuk (120 hl) swoich ostatnich zbiorów. Ten gest został nagrodzony fioletowym kardynałem.

W 1395 roku Philippe le Bold postanowił poprawić jakość win i zakazał uprawy Gamay na rzecz Pinot Noir na swoich ziemiach. Wreszcie w 1416 roku Karol VI wyznaczył edyktem ograniczenia produkcji wina burgundzkiego. W 1422 roku , według archiwów, zbiorów miała miejsce w Côte de Nuits w sierpniu. Po śmierci Karola Śmiałego winnica Burgundii została przyłączona do Francji pod panowaniem Ludwika XI .

Era nowożytna

W 1551 roku Dom Jean XI Loisier zlecił wybudowanie obecnego zamku. Również w 1700 roku intendent Ferrand napisał „Pamiętnik z instrukcji księcia Burgundii”, w którym powiedział mu, że w tej prowincji najlepsze wina pochodzą z „winnic [które] zbliżają się do Nuits i Beaune”.

Podczas rewolucji reputacja Clos-Vougeot była taka, że ​​podczas inwentaryzacji 35000 butelek z piwnicy Louisa Jean Marie de Bourbon , księcia Penthièvres, w 1793 roku znaleziono większość win Clos, a następnie beaune blanc, meursault , côte-rôtie , hermitage i tavel .

Pasja szlachecka, podziw plebsu. Kiedy pułkownik Bisson na czele swojego pułku wstąpił do Armii Renu , miał swoich żołnierzy pod bronią podczas przechodzenia przed winnicą. Nieco później, pod Konsulatem , ostatni mnich piwniczny, Dom Lambert Czara, wysłał odpowiedź Bonapartemu , odpowiedzialnemu za zawiadomienie opata z Cîteaux, że majątek jego opactwa - prawie 10.000 ha - przeszedł na Naród:

„Mam czterdziestoletniego Clos-Vougeota. Jeśli ma ochotę go wypić, niech sobie przeszkadza. "

Okres współczesny

XIX th  century

Konfiskata dóbr duchownych pozwoliła wyższej klasie średniej na zdobycie najpiękniejszych klejnotów dziedzictwa Kościoła. Bankier Gabriel-Julien Ouvrard został mistrzem Clos-de-Vougeot i Romanée-Conti w 1818 roku i podarował go swojemu 19-letniemu synowi Victorowi. Wiemy wtedy, że w Clos istniała podwójna odmiana winogron: Pinot Noir i Chardonnay . Oderwał je dopiero po 1820 roku . W latach 1830 - 1840 The ćma pojawił i zaatakował liści winorośli. Następnie pojawiła się choroba grzybicza , mączniak prawdziwy .

Po śmierci Victora Ouvrarda w 1861 roku Clos przeszedł w dziedzictwo czwórce dzieci jego siostry Betsy, która wystawiła go na sprzedaż. Został przejęty przez barona Thénarda, który następnie sprzedał go spadkobiercom Ouvrardów. Rocznik 1865 dał wina o bardzo wysokiej naturalnej zawartości cukru i dość wczesnych zbiorach. Pod koniec tego wieku nadeszły dwie nowe plagi winorośli. Pierwszą była mączniak rzekomy , inna choroba grzybicza, drugą filoksera . Ten świder z Ameryki poważnie uszkodził winnicę. Po wielu badaniach odkryliśmy, że tylko szczepienie pozwoliłoby winorośli rosnąć w obecności filoksery. Spadkobiercy Ouvrardów wystawili Clos-Vougeot na aukcję w 1887 roku . Sprzedaż nie powiodła się i dopiero w 1889 roku zamknięcie kupiło piętnastu handlarzy winami z Beaune , Dijon i Nuits-Saint-Georges . Fragmentacja właśnie się rozpoczęła.

XX th  century

Mączniak rzekomy spowodował poważną katastrofę w 1910 roku . W 1920 r. Zamknięcie kupił zastępca Côte-d'Or Étienne Camuzet, ważnego właściciela winiarni z Vosne-Romanée . Henri Gouges włączył się na szczeblu krajowym do walki prowadzonej przez senatora Josepha Capusa i barona Pierre'a Le Roy de Boiseaumarié, która miała doprowadzić do powstania nazw kontrolowanego pochodzenia . Został prawą ręką barona w INAO . Tak więc ten AOC został utworzony w 1937 roku . Odrestaurowany po drugiej wojnie światowej zamek, w którym nadal mieści się stara winiarnia mnichów, od 1944 roku stał się własnością Confrérie des Chevaliers du Tastevin . Wygląd straddle w latach 1960-70, który zastępuje konia. Techniki uprawy winorośli i enologii ewoluowały w ciągu ostatnich 50 lat (zielone zbiory, stół do sortowania, kadzie ze stali nierdzewnej, prasa elektryczna, a następnie pneumatyczna itp.).

XXI th  century

Wraz z falą upałów w 2003 r. W niektórych posiadłościach w połowie sierpnia, czyli z miesięcznym wyprzedzeniem, rozpoczęły się zbiory bardzo wczesne, których według archiwów nie obserwowano od 1422 i 1865 roku .

Lokalizacja geograficzna

Znajduje się w miejscowości Vougeot na Côte-d'Or ( Côte de Nuits ).

Geologia i orografia

Zagroda położona niedaleko źródła Vouge, położona jest na łagodnie opadającym zboczu skierowanym na wschód. Jego terroir jest w górnej części daleki od jednorodnego, żwirowego i kamienistego, w dolnej części staje się bardziej gliniasty, ale zachowuje filtracyjne gleby, które szybko odprowadzają deszcze.

Klimatologia

Jest to klimat umiarkowany z lekką tendencją do kontynentów.

Dla miasta Dijon (316  m npm ) wartości klimatyczne do 1990 r .  :

Dijon rekordy ???? - 1990
Miesiąc Sty Lut. Marsz kwiecień może czerwiec Lip. sierpień Wrz. Paź. Lis. Grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( ° C ) −1 0,1 2.2 5 8.7 12 14.1 13.7 10.9 7.2 2.5 −0,2 6.3
Średnia temperatura (° C) 1.6 3.6 6.5 9.8 13.7 17.2 19.7 19.1 16.1 11.3 5.6 2.3 10.5
Średnia maksymalna temperatura (° C) 4.2 7 10.8 14.7 18.7 22.4 25.3 24.5 21.3 15.5 8.6 4.8 14.8
Opad ( mm ) 49.2 52.5 52.8 52.2 86.3 62.4 51 65.4 66.6 57.6 64.2 62 732,2
Źródło: Infoclimat: Dijon (???? - 1990)

Winnica

Prezentacja

Powierzchnia wynosi 50 hektarów, 96 arów i 54 centów (50 hektarów odpowiada połowie kilometra kwadratowego), największy z Grands Crus na Côte de Nuits.

Miejsca zwane

Le Clos-de-Vougeot jest samo w sobie miejscowością (nazywaną klimatem ); jego pochodzenie znajduje się w klauzuli, co oznacza „zamknąć”, podczas gdy Vougeot ma swój własny w nazwie strumienia, który tworzy Vouge. Ale samo zamknięcie jest podzielone na kilka miejscowości:

  • ziemia papieska:
    • Musigny;
    • Garenne;
    • Chamel roślin;
    • Zasadź opata;
    • Montiottes Hautes;
    • Chiouras;
    • Marei Haut;
    • Grand Maupertuis;
    • Petit Maupertuis;
    • Wysokie kości;
  • królewskie tereny:
    • Dziesięć gazet;
    • Niskie szybkości transmisji;
    • Baudes Saint Martin;
  • klasztorny teren:
    • Marei w dół;
    • Basy Montiottes;
    • Czternaście gazet;
    • Niskie szybkości transmisji (dolna część);
    • Baudes Saint Martin (dolna część).

Odmiana winogron

  • Panorama winnicy i zamku.

Pinot Noir składa się wyłącznie czerwone wina z AOC. Składa się z małych, gęstych skupisk w kształcie szyszek, zbudowanych z jajowatych ziaren, koloru ciemnoniebieskiego. Odmiana delikatna, wrażliwa na główne choroby, aw szczególności na mączniaka rzekomego , czerwoną zgniliznę, szarą zgniliznę (na pęczkach i liściach) oraz skoczki . Ta odmiana, która wymaga starannego usuwania pączków, ma tendencję do wytwarzania dużej liczby grapillonów. Dojrzewanie w pierwszym okresie w pełni wykorzystuje cykl wegetatywny. Potencjał gromadzenia się cukrów jest wysoki przy tylko średniej kwasowości, a czasami niewystarczający w okresie dojrzałości. Wina są dość mocne, bogate, kolorowe, aby je zachować. Na ogół są umiarkowanie garbnikowe.

Metody uprawy

Prace ręczne

Ta praca zaczyna się od przycinania , w „prostym guście”, z patykiem od pięciu do ośmiu oczu i łukiem od jednego do trzech oczu. Pociągając gałęzi następuje cięcie. Gałęzie są usuwane i można je spalić lub umieścić na środku rzędu w celu zmiażdżenia. Następnie przechodzimy do napraw . Potem następuje składanie pałeczek . Opcjonalnie po złożeniu pałeczek sadzi się nowe szczepy . Początkujący mogą rozpocząć tak szybko, jak winorośl zaczęto naciśnięciem. Ta metoda pozwala częściowo regulować plony. Wyciąg jest wykonywana gdy winorośl rozpoczyna popychanie dobrze. Zwykle wykonuje się od dwóch do trzech wyciągów. W tej nazwie coraz częściej uprawia się zielone zbiory . Czynność ta ma na celu regulację plonów, a zwłaszcza poprawę jakości pozostałych winogron. Na zakończenie prac ręcznych w winnicy następuje ważny etap zbiorów .

Praca mechaniczna

Bramowy jest cenną pomoc. Różne prace polegają na miażdżeniu gałęzi , które wykonuje się, gdy gałęzie są wyciągane i umieszczane na środku rzędu. Z otworu wykonanego w ślimaku, gdzie brakuje nóżek winorośli, aby przesadzić sadzonki na wiosnę. Z orki lub dogania , przeprowadzane w celu napowietrzenia gleby i usunięcia chwastów. O pieleniu przeprowadzonym chemicznie w celu zabicia chwastów. Kilka zabiegów na winoroślach, przeprowadzonych w celu ochrony przed niektórymi chorobami grzybiczymi ( mączniak , mączniak prawdziwy , szara zgnilizna itp.) I niektórymi owadami (Eudemias i Cochylis). Kilka przycinania polegających na przepisywaniu lub przycinaniu gałęzi winorośli (gałązek), które wystają z systemu kratowego.

Plony

Plony wynoszą około 35 hektolitrów z hektara.

Wina

Minimalna i maksymalna objętościowa zawartość alkoholu

AOC Czerwony Czerwony
Objętościowa zawartość alkoholu minimalny maksymalny
Grand cru 11,5% 14,5%

Winifikacja i starzenie

Oto ogólne metody produkcji wina dla tej nazwy. Istnieją jednak niewielkie różnice w metodach między różnymi plantatorami winorośli i kupcami.

Winifikacja czerwona

Te winogrona są zbierane w dojrzałości i ręcznie. Zbiory ręczne są najczęściej sortowane w winnicy lub w piwnicy ze stołem do sortowania, co umożliwia usunięcie zgniłych lub niedojrzałych gron. Zbiór ręczny jest zwykle odszypułkowany, a następnie umieszczony w kadziach. Czasami praktykuje się macerację na zimno przed fermentacją. Fermentacja może się rozpocząć, zwykle po drożdżach. Następnie rozpoczyna się proces ekstrakcji polifenoli (garbników, antocyjanów) i innych jakościowych składników winogron ( polisacharydy itp.). Ekstrakcja została przeprowadzona przez wykrawanie , operację polegającą na wciskaniu korka wytłoków do soku fermentacyjnego za pomocą drewnianego narzędzia lub dziś hydraulicznego robota wykrawającego. Częściej ekstrakcję przeprowadza się przez przepompowanie , operację polegającą na wypompowaniu soku z dna zbiornika w celu posypania nasadki wytłokami, a tym samym wypłukania jakościowych składników winogron. Temperatury fermentacji alkoholowej mogą być mniej więcej wysokie, zgodnie z praktyką każdego winiarza, z ogólną średnią 28 do 35 stopni przy maksymalnej fermentacji. Dosładzanie odbywa się wtedy, gdy naturalny poziom jest niewystarczający: praktyka ta jest regulowana. Pod koniec fermentacji alkoholowej następuje działanie devatting co daje wolną prowadzony wino i tłoczni . Wadliwą fermentacji następuje po, lecz jest zależna od temperatury. Wino jest rozlewane i umieszczane w beczkach lub kadziach do leżakowania . Dojrzewanie trwa kilka miesięcy (od 12 do 24  miesięcy ), po czym wino jest klarowane, filtrowane i butelkowane.

Terroir i wina

Podczas gdy pierwsza klasyfikacja geograficznego win w Burgundii, w połowie XIX th wieku, uznał za niemożliwe, aby zerwać pole inaczej, bo to stracić swoją reputację, geolodzy BRGM znaleziono:

„To z Clos-Vougeot możemy pokazać, że to stwierdzenie było wolne i że piwnica i gleba zachowują całe swoje znaczenie, ponieważ pomimo fragmentacji wino, bardzo pełne, o zapachu trufli i fiołka, nadal jest systematycznie cieńsza i delikatniejsza w wyższych partiach i cięższa w dolnej części stoku. "

Najlepszy terroir znajduje się na wysokich, kamienistych i rzadkich terenach, w pobliżu zamku Château, które rozciągają się do miejscowości „Petit Maupertuis” na południu, „Musigny” i „Montiottes Hautes” na północy. Różnica w stosunku do dolnej części wynika częściowo z nachylenia wzgórza. Płaski grunt na dole staje się coraz bardziej nachylony do góry.

Rodzaje win, gastronomia i temperatura serwowania

Gospodarka

Struktura gospodarstwa

Istnieją obszary o różnych rozmiarach. Te posiadłości butelkują całe lub część swoich win, a także je sprzedają. Inni, a także ci, którzy nie sprzedają wszystkich swoich win w butelkach, sprzedają je domom handlowym.

Domy handlowe zazwyczaj kupują swoje wina jako gotowe wino (gotowe wino), ale czasami jako winogrona lub moszcz . Kupują od posiadłości i przechodzą przez pośrednika winiarskiego, który pośredniczy w prowizji w wysokości około 2% płatnej przez kupującego.

Struktura gospodarstwa

Clos de Vougeot to podmiot stworzony przez człowieka, długo uprawiana jako jedna całość przez jednego właściciela, cystersi Gabriel-Julien Ouvrard XIX th  wieku . Niewątpliwie w tym okresie winnica ta cieszyła się chwałą bycia uważaną za jedną z najlepszych grands crus na Wybrzeżu: tak więc doktor J. Lavalle w 1855 r. Zaklasyfikował do win czerwonych „offline, head of cuvée n o  1”, romanée-conti, clos-de-vougeot, chambertin i clos-de-bèze. Dziś na różnych ziemiach każdego roku rodzi się ponad osiemdziesięciu Clos-Vougeotów . Początkowo zróżnicowana pod względem powierzchni dla każdego właściciela, ponieważ może wynosić od 2 i pół ha dla największej działki do 21 arów dla najmniejszej.

Marketing

Ta apelacja jest sprzedawana różnymi kanałami sprzedaży: w piwnicach winiarskich, na targach win ( niezależnych winiarzy itp.), Na eksport , w kawiarniach - hotelach - restauracjach (CHR), na dużych i średnich powierzchniach (GMS) u niektórych sprzedawców wina.

Właściciele-hodowcy Clos-de-Vougeot

Producenci ze wsi
  • Domaine de la Vougeraie: stworzona przez Domaine Boisset, częściowo odpowiada starym winoroślom Héritier Guyot, których działka znajduje się w "Montiottes Hautes" przy północnej ścianie ogrodzenia.
  • Domaine du Château de la Tour: jedyne w Clos de Vougeot z winorośli w północnej części „Dix Journals” i „Marei Bas” z odrobiną „Montiotte”. U góry mały pas zwany „Chamel plant”.
  • Domaine Bertagna: własność niemieckiej rodziny Reh. Wino pochodzi z działki o powierzchni 31 arów położonej w środkowej północnej części Clos, między Dix Journals i „Montiottes Hautes”.
  • Domaine Leymarie-Cela: Jej produkcja pochodzi z winorośli z południa, wysoko w „Petit Maupertuis” (51 arów).
  • Domaine Hudelot-Noellat: Trzy działki tworzące zbiór 43 arów z dwiema działkami w „Plante l'Abbé” i „Chioures” oraz jedną w „Baudes Saint Martin”.
Pozostali producenci
  • Domaine Engel w Vosne-Romanée  : jeden hektar 37 arów na szczycie Clos de Vougeot („Marei haut”).
  • Domaine Robert Arnoux w Vosne-Romanée  : działka na szczycie w „Grand Maupertuis”.
  • Domaine Anne Gros w Vosne-Romanée  : etykieta domeny wspomina, że ​​to Clos pochodzi z „Grand Maupertuis”.
  • Domaine Michel Gros w Vosne-Romanée  : 20 -arowa działka w „Grand Maupertuis”, obok działki Anne Gros.
  • Domaine Gros Frère et Sœur in Vosne-Romanée  : Działka Clos położona w „Musigni”.
  • Domaine Lamarche w Vosne-Romanée  : winorośl położona głównie na szczycie.
  • Domaine Mongeard-Mugneret w Vosne-Romanée  : dwie działki („Grand Maupertuis” i „Chioures”) na górze zamknięcia.
  • Domaine Méo-Camuzet w Vosne-Romanée  : działka o powierzchni około 3 hektarów w jednym kawałku w „Chioures”.
  • Domaine Grivot in Vosne-Romanée  : działka o powierzchni jednego hektara 86 arów w jednym kawałku w „Quatorze Journaux” na dole zamknięcia.
  • Domaine Henri Rebourseau w Gevrey-Chambertin  : 2 hektary 21 arów w „Grand Maupertuis, Quartier des Marei Bas, Baudes Hautes, Baudes Saint Martin”, czyli w środku zamknięcia (w większości) i na dole Clos w środku.
  • Domaine Mortet w Gevrey-Chambertin  : najniższa i północna część zamknięcia w „basach Montiottes”.
  • Domaine Raphet w Morey-Saint-Denis  : winorośle umieszczone w dolnej części.
  • Domaine Prieur w Meursault  : pozostał jeden hektar 25 arów na posiadłości z 3 hektarów 34 arów, które kiedyś posiadała. Umieszczony w "Basy Montiottes".
  • Domaine du Clos Frantin / Bichot w Nuits-Saint-Georges  : pół hektara od góry do dołu Clos.
  • Domaine Lescure w Nuits-Saint-Georges  : winnice położone w środkowej północy Clos en Montiottes.
  • Domaine Thibault Liger Belair w Nuits-Saint-Georges  : znajduje się w południowej środkowej części Clos („basy baudes”, część górna).
  • Domaine Faiveley w Nuits-Saint-Georges  : trzy działki - w sumie jeden hektar 28 arów - położone na basach „Baudes”, „Quatorze Journals” i „Maupertuis”.
  • Domaine Christian Amiot et filles: działka o powierzchni 83 arów w górnej części „basów Baudes”.
  • Domaine Michel Noëllat: winorośl o powierzchni 21 akrów należy do rodziny Tremblay i jest otoczona przez Marei Haut i Grand Maupertuis.
  • Domaine Jadot: kupiec z Beaune posiada prawie dwa i pół hektara w sektorze Baudes (basy, Hauts i Saint Martin).

Bractwo Tastevina

Spotyka się w zamku dwa razy w roku na degustację.

cytaty

- Ale Babette, co jest w tej butelce? - zapytała drżącym głosem. W końcu to nie jest wino? - Wino, madame? Nie! To Clos-Vougeot 1846! Martine nigdy nie słyszała, że ​​wina mogą nosić nazwę. Zamilkła. "

Karen Blixen in « le festin de Babette »

„Mój ojciec zarabiał regularnie osiemdziesiąt centymów za godzinę, co pozwoliło mi w niedziele kupić gołębia z groszkiem - mój ojciec kocha gołębie - i butelkę Clos-Vougeot od Félix Gossip. "

Henri Calet in « le tout sur le tout »

Uwagi i odniesienia

  1. Alexis Lichine, op. cytowane , s. 295.
  2. Jeden hektar = 10 000 m² = 24 otwory . Źródło dla obszaru: www.vins-bourgogne.fr .
  3. Jeden hektolitr (hl) = 100 litrów = 133 butelki  ; Średni plon w ciągu pięciu lat między 2004 a 2008 r . Źródło tomu: www.vins-bourgogne.fr .
  4. Dekret z 6 października 2009 r .
  5. Odniesienia do pisowni nazw pochodzenia .
  6. Marcel Lachiver, op. cit. , s.  37-38.
  7. Henri Cannard  : AOC Mercurey, Le vignoble d'hier , s.  27.
  8. Marcel Lachiver, op. cit. , s.  39.
  9. Skargi plantatorów winorośli Pagus Arebrignus w Doctor Morelot, Statystyka winorośli w departamencie Côte-d'Or , Dijon-Paris, 1831. , konsultowana 25 listopada 2008 r.
  10. Bibiane Bell i Alexandre Dorozynski, op. cit. , s. 61.
  11. Le Figaro i La Revue du vin de France (2008): Wina Francji i świata (Burgundia: Chablis), The story, str.  26 .
  12. Hugh Johnson, op. cytowane , s.  130 .
  13. Bibiane Bell i Alexandre Dorozynski, op. cit. , s.  107 .
  14. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. p.  108 , „  cellarium of Vooget cum appenditiis sis  ”.
  15. Alexis Lichine, op. cit. , s.  294 .
  16. M. Lachivier, Wina, winorośle i producenci win. Historia francuskiej winnicy , 1988.
  17. Strona BIVB: Historia , przeglądano 24 listopada 2008 r.
  18. La Revue du vin de France n o  482S: Rocznik 2003 w Burgundii , str.  109 .
  19. Marcel Lachiver, op. cit. , s.  370 .
  20. Marcel Lachivier, op. cit. , s.  289 .
  21. Hugh Johnson, op. cit. , s.  274 .
  22. Marcel Lachivier, op. cit. , s.  367 .
  23. Hugh Johnson, op. cit. , s.  275 .
  24. Marcel Lachivier, op. cit. , s.  368 .
  25. Le Figaro i La Revue du vin de France (2008): Wina Francji i świata (Burgundia: Côte de Beaune), The story, str.  26 .
  26. Hugh Johnson, op. cit. , s.  276 .
  27. Constant Bourquin, op. cit. , s.  94 .
  28. Strona internetowa BIVB .
  29. Jean-Claude Wallerand i Christian Coulais, op. cit. , s.  106 .
  30. Miesięczne archiwa klimatologiczne - Dijon (???? - 1990) .
  31. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. , s.  108 .
  32. Albert Dauzat i Charles Rostaing, Słownik etymologiczny nazw miejsc , Éd. Larousse, Paryż, 1977.
  33. Powiedział „Musigny de Clos-de-Vougeot”. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. , s.  101 , przypisuje pochodzenie tej miejscowości obecności galijsko-rzymskiej willi należącej do mężczyzny imieniem Musinus.
  34. Garenne lub Varenne wyznaczyli zalesione miejsce zarezerwowane dla polowań przez pana tego miejsca. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. , s.  112 .
  35. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. , s.  68 zwraca uwagę, że młode plantacje winorośli określa się terminem rośliny .
  36. To miejsce wyznacza nowe plantacje winorośli zamówione przez opata Cîteaux.
  37. Albert Dauzat i Charles Rostaing op. cit. jako pochodzenie podaj „  Malo Pertuso  ”, niewłaściwy fragment.
  38. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. , s.  119 , wskazuje, że Baudes jest antroponimem utworzonym od germańskiego imienia chrzcielnego Baud.
  39. Dziennik jest starożytną miarą agrarną, która odpowiadała pracy, którą można było wykonać w ciągu jednego dnia. Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, op. cit. , s.  72 .
  40. Durandeau, w swoim słowniku francusko-burgundzkim, wyjaśnia, że ​​powierzchnia gazety jest różna w różnych gminach. „Mała gazeta ma pojemność 22 arów, 85 centów, a duża gazeta 34 arów, 80 centów” .
  41. Christian Pessey , Burgundii , winorośli i wina „Pinot Noir”, str.12.
  42. Katalog odmian winorośli i klonów uprawianych we Francji ENTAV, Wydawca.
  43. Christian Pessey , Wina burgundzkie , Winnica i wino „Pinot noir”, s.  13 .
  44. Prowadzenie i zarządzanie gospodarstwem , kurs uprawy winorośli w szkole winiarskiej Beaune (1999-2001). Opcja matury zawodowej uprawa winorośli-enologii.
  45. Witryna internetowa INAO (strona: Produkty  : Lista AOC) , przeglądana 29 sierpnia 2008 r.
  46. Klasyfikacja ta została dokonana w 1861 r. Przez Komitet Rolnictwa Beaune w formie „Statystycznego planu winnic produkujących wspaniałe wina burgundzkie”, który miał zostać opublikowany na wystawę powszechną w 1862 r. Był to Victor Ouvrard, burmistrz Nuits-Saint-Georges, który najbardziej protestował przeciwko podziałowi Clos-de-Vougeot na dwie działki o nierównej jakości. Marcel Lachivier, op. cit. , s.  374 .
  47. Noël Leneuf, Robert Lautel i Pierre Rat, Terroirs et vins de France. Szlaki enologiczno-geologiczne , s.  94 .
  48. Le Figaro i La Revue du Vin de France (2008): Wina Francji i świata , Burgundia: Côte de Beaune, (Le negoce), s.  24.
  49. J. Lavalle, Historia i statystyki winnic i wspaniałych win z Côte d'Or .

Bibliografia

  • Frank Schoonmaker , Le livre d'or du vin , Éd. André Gérard i C ie , Verviers, 1970, s.  80 .
  • Bibiane Bell i Alexandre Dorozynski, Le livre du vin , Éd. The two Coqs d'Or, Paryż, 1970, s.  61, 107, 108 .
  • Marie-Hélène Landrieu-Lussigny, Miejscowości w winnicy Burgundii , wyd. Jeanne Laffitte, Marsylia, 1983, s.  108-116 ( ISBN  2-86276-070-6 ) .
  • Alexis Lichine , Encyklopedia win i alkoholi ze wszystkich krajów , Éd. Robert Laffont, Paryż, 1984, s.  224, 228, 230, 294–295, 319, 418, 734, 735 . ( ISBN  2-221-50195-0 ) .
  • Marcel Lachiver , Wina, winorośle i winiarze. Historia francuskiej winnicy , wyd. Fayard, Paryż, 1988, s.  289, 367, 368, 372, 374 . ( ISBN  2-213-02202-X ) .
  • Hugh Johnson , Światowa historia wina , wyd. Hachette, Paryż, 1989, s.  130, 274-276, 442 . ( ISBN  2-01-015867-9 ) .
  • Charles Pomerol, pod kierownictwem Terroirs et vins de France. Szlaki enologiczne i geologiczne , wyd. du BRGM, Orlean, 3 rd edition, 1990, s.  94 , ( ISBN  2-7159-0106-2 ) .
  • Jean-Claude Wallerand i Christian Coulais, Guide des vins: Bourgogne , Éd. Solar, Paryż, 1992, s.  106-108 . ( ISBN  2-263-01807-7 ) .
  • Arthur Choko, L'amour du vin , Les éditions de l'Amateur, Paryż, 1995, s.  54-59 ( ISBN  2-85917-200-9 ) .
  • Christian Pessey  : wina burgundzkie (historia i degustacje), wydanie: Flammarion, Paryż, 2002, Historia (91 stron) i degustacje (93 strony) ( ISBN  2080110179 ) .
  • Pierre Garelli, Le Clos de Vougeot w czasach rodziny Ouvrard , wyd. Wspomnienia i dokumenty, 2004, 174 s.
  • Le Figaro i La Revue du Vin de France , Wina Francji i na świecie (20 tomów), n O  6 (Chablis), 96 stron, Opublikowane przez La société du Figaro, Paryż, 2008 ( ISBN  978-2-8105 -0060-4 ) .
  • Le Figaro i La Revue du Vin de France , Wina Francji i na świecie (20 tomów), n O  11 (Côtes de Beaune), 96 stron, opublikowane przez La société du Figaro, Paryż, 2008, ( ISBN  978-2 -8105-0065-9 ) .
  • Marion Foucher, Why a Clos at Clos de Vougeot? , Ocena "Pays de Bourgogne" N O  231styczeń 2012, s. 23–28.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne