Duża dystrybucja

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Detaliczny oznacza wszystkie podmioty:

• przez handel detaliczny z dóbr konsumpcyjnych i usług związanych ewentualnie (dostawa, SMB, finansowanie ...) odbiorcom końcowym;
• z punktów sprzedaży o dużej powierzchni zarezerwowanej do sprzedaży, a także innych powierzchni dostępnych dla klientów (parking) lub nie (zapasy-rezerwy);
• zorganizowana do sprzedaży samoobsługowej (produkty są eksponowane na półkach do wyboru i odbioru bezpośrednio przez konsumenta).

We Francji, zgodnie z definicją INSEE , sektor detaliczny tworzą hipermarkety i tak zwani wyspecjalizowani detaliści na dużą skalę.

Dystrybucji banku , masa sprzedaż usług finansowych i działalności bankowej jest zatem wykluczone z tej definicji.

Według INSEE sektor reprezentuje kilkaset tysięcy miejsc pracy: 125 664 osób we Francji - za rok 2008 - według Federacji Firm Handlowych i Dystrybucyjnych.

We Francji istnieje około 44 000 ogólnych punktów gastronomicznych. Prawie 10 900 gmin we Francji posiada co najmniej jeden sklep spożywczy.

Detaliczny model biznesowy

Cechy charakterystyczne

• Zadzwoń do produktów  : „zrobić wyspę strat w oceanie zysków” ( Bernardo Trujillo )
• Wysoka rotacja produktów niskomarżowych
• Ujemny wymóg kapitału obrotowego uprawniający do inwestowania strukturalnego nadmiaru przepływów pieniężnych
• Korzystanie z marek własnych (lub marek własnych)
• Ścisłe negocjacje z dostawcami, prowadzone przez centra zakupowe , w zakresie referencji , cen , promocji , upustów , rabatów i innych umów o współpracy .

Marginesy wyczyszczone w działach żywności

Drugi raport Obserwatorium cen i marż szczegółowo analizuje kształtowanie się cen w pięciu działach spożywczych (rzeźnictwo, wędliny, drób, nabiał oraz świeże owoce i warzywa) poprzez rozróżnienie osiąganych marż brutto i netto, co pozwala poznać nie tylko różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży, ale także jakie są koszty marek (wynagrodzenia, koszty produkcji, czynsze itp.).

Wyniki różnią się w zależności od działu. Na 100 euro obrotu dystrybucja płaci swoim dostawcom od 69,40 euro (za wędliny) do 76,60 euro (za produkty mleczne). To jest marża brutto od 23,40 do 30,60 euro. Tą sumą hipermarkety i supermarkety płacą swoim pracownikom (od 4 do 10,40 euro w zależności od świadczonej usługi: ciętej lub samoobsługowej) oraz wszelkie inne opłaty. Pod koniec dnia średnia marża netto wynosi 1,90 euro. Negatywna dla sklepu mięsnego (-1,90 euro), nieco pozytywna (+0,60 euro) dla owoców i warzyw oraz (+1,90 euro) dla produktów mlecznych, znacznie wygodniejsza dla działów delikatesowych (5, 10 euro) i drobiu (5,90) euro).

Raport – mimo oczywistego wysiłku przejrzystości – ma jednak co najmniej dwa istotne błędy: z jednej strony nie jest znany sposób alokacji kosztów, którym posługują się marki, z drugiej badanie nie dotyczy produktów ani rodzin produktów, ale na całych półkach.

Organizacja dystrybucji na dużą skalę

Docelowa klientela i oferowany asortyment

Dystrybucja na dużą skalę skierowana jest głównie do konsumenta końcowego poprzez przedstawienie oferty:

• generalista  : asortyment ma na celu zaspokojenie w mniej lub bardziej rozległy sposób, w zależności od dostępnego obszaru sprzedaży , poprzez mniej lub bardziej szeroki i głęboki asortyment, wszystkich bardziej istotnych potrzeb gospodarstw domowych konsumentów pochodzących z obszaru zasięgu . Ilość oferowanych pozycji może wahać się od kilkuset do kilkudziesięciu tysięcy opakowań/prezentacji ( np. hipermarket ogólnodostępny marki E.Leclerc czy Carrefour ).
• specjalistyczny  : asortyment jest również mniej lub bardziej szeroki i głęboki, ale skierowany do jednej lub kilku rodzin produktów, w celu zaspokojenia konkretnych potrzeb ( np. sklep Decathlon zorientowany na uniwersum „Sports and Leisure” lub Ikea zorientowany na świat „ Home Improvement-Dekoracja").

Powierzchnie handlowe ze specjalnie dedykowanymi profesjonalistami są uważane za część branżowej dystrybucji profesjonalnej ( np. szyld Metro ).

W 2020 roku we Francji supermarkety sprzedały 55% oferowanej na rynku żywności ekologicznej . Stosuje w tej niszy swoje dotychczasowe metody, takie jak marka własna , w szerokiej i zróżnicowanej ofercie. Produkty ekologiczne opatrzone etykietą rolnictwa ekologicznego spełniają ten sam poziom wymagań, co w każdym innym punkcie sprzedaży. Aby sprostać ich znacznemu zapotrzebowaniu, sektory ekologiczne stają się półprzemysłowe. Aby nadążyć za konkurencją, przemysłowa żywność ekologiczna cierpi czasem na spadek jakości: zyskuje na konkurencyjności, grając na pochodzeniu geograficznym, dodając cukier, używając oleju palmowego – co nie jest zabronione. Czasami zdarzają się aberracje ekologiczne, jak np. uprawa pomidorów we Francji, z pewnością ekologiczna i lokalna, ale uprawiana w ogrzewanych szklarniach, generujących poziom zanieczyszczeń czterokrotnie wyższy niż uprawa i transport pomidorów z Hiszpanii. Czasami jednak, aby zyskać widoczność, operatorzy dystrybucji na dużą skalę wprowadzają bardziej wymagające asortymenty produktów, w przeciwieństwie do poszanowania ducha rolnictwa ekologicznego. Ogólna obawa rynku i klientów polega na tym, że produkty ekologiczne niekoniecznie oznaczają uczciwy handel; rolnictwo będzie prawdopodobnie zmienną dostosowania. W 2020 r. tylko Picard Surgelés wraz z Narodową Federacją Rolnictwa Ekologicznego Regionów Francji rozpoczął proces etykietowania w obszarze sprawiedliwego handlu.

Organizacja dostosowana do asortymentu i obszarów sprzedaży

Według Libre Service Actualités , profesjonalnego periodyku (w języku francuskim) , „duża dystrybucja” ma obejmować:

• w zależności od powierzchni sprzedaży punktów sprzedaży takich jak hipermarkety , supermarkety , mini markety , dyskonty ( np. dyskonty ), domy towarowe , centra handlowe );
• w zależności od asortymentu obszarów sprzedaży wymienionych jako supermarkety specjalistyczne ( GSS ), supermarkety spożywcze (GSA), a nawet supermarkety DIY (GSB).

Organizacja zapewniająca logistykę i usługi

Niezależnie od powiązań prawnych lub ekonomicznych między punktami sprzedaży  : zintegrowanymi , spółdzielczymi , franczyzobiorcami lub niezależnymi wspólnikami, stanowią one również podstawę integracji pionowej, która może obejmować różne funkcje:

• Funkcje SEO i zakup hurtowy
• Funkcje logistyki z zaopatrzenia i magazynowania
• Funkcje produkcji towarów i/lub współdzielenia usług wsparcia
• Usługi bankowe i finansowe
• Usługi księgowe
• System informacyjno-informatyczny
• Usługi posprzedażowe

Strukturyzacja według grup i marek

Organizacje te są zintegrowane poziomo i mają znak, aby czerpać korzyści z komunikacji i brandingu wspólnego dla wszystkich firm, które tworzą.

Sklepy należące do tej samej grupy mogą być połączone różnymi więzami prawnymi i ekonomicznymi: sklepy zintegrowane , sklepy spółdzielcze i sklepy franczyzowe , stowarzyszenie niezależnych sklepów (posiadających lub nie posiadających stanowiska tzw. delcredere screw – ze stronami trzecimi).

Rozwój przedsiębiorstw i konkurencja gospodarcza w sektorze są - w 2007 roku i zdaniem głównych ekonomistów - ściśle nadzorowane, jeśli nie ograniczone licznymi ustawami i regulacjami ( ustawa Royera , Krajowa Komisja Urządzeń Handlowych , CDUC , prawo Gallanda itp.). ) .

• Dla niektórych regulacja ta jest uzasadniona tym, że chroni lokalne sklepy lub producentów w obliczu zbyt silnego ucisku dystrybucji na dużą skalę.
• Dla innych utrudnia to siłę nabywczą, ponieważ w praktyce skutkuje „ łagodzeniem ” konkurencji poprzez zmniejszenie liczby dystrybutorów – lub nawet ustanowienie numerus clausus – zdolnych do prowadzenia działalności handlowej na obszarze określonej bazy klientów .

Zarządzanie ryzykiem w sektorze detalicznym

Ramy prawne

Dystrybucja żywności wymaga określonych udogodnień i procedur, najczęściej uregulowanych prawem i jest kontrolowana przez administrację i agencje publiczne.

Na przykład we Francji przepisy zdrowotne i weterynaryjne zawsze regulowały produkcję, dystrybucję i utylizację odpadów spożywczych (rzeźnie, wędliny itp.). AFSSA , francuska agencja public zależny od Dyrekcji Usług Weterynarii Ministerstwa Rolnictwa , jest odpowiedzialny za ocenę tego ryzyka w tym obszarze. Nie będąc odpowiedzialnym za leki w Ministerstwie Zdrowia, jest odpowiednikiem amerykańskiej Agencji ds . Żywności i Leków .

Instalacje chłodnicze składające się z komór chłodniczych , banków chłodniczych i sprężarek niezbędnych do właściwego przechowywania żywności podlegają we Francji zezwoleniu na mocy przepisów ICPE . To samo dotyczy stacji wydawania paliwa, które podlegają zgłoszeniu poniżej pewnego rozłożonego natężenia przepływu i zezwoleniu poza tym.

Zapobieganie ryzyku

Metoda kontroli znana jako System Analizy Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli (HACCP) jest europejskim obowiązkiem prawnym w sektorze produkcji i dystrybucji żywności ( ISO 22000 ).

Społeczna odpowiedzialność

W 2007 roku CIES uruchomił globalny program mający na celu respektowanie klauzul społecznych o nazwie GSCP (Global Social Compliance Program). Ten projekt, obejmujący największych światowych dystrybutorów, ale także dostawców supermarketów, oparty jest na międzynarodowych tekstach i ma na celu promowanie i egzekwowanie najlepszych praktyk dotyczących zdrowia, bezpieczeństwa, płac, pracy dzieci i dyskryminacji w krajach producenckich, w których brak jest przepisów lub nie są one przestrzegane.

W 2008 roku stowarzyszenie dystrybutorów Food Business Forum (CIES) opowiedziało się za wzmocnieniem uwzględnienia zrównoważonego rozwoju w sektorze dystrybucji na dużą skalę: „Nawet jeśli dystrybucja na dużą skalę nie jest w najlepszej pozycji, aby być w awangardzie zrównoważonego rozwoju, musi jeszcze działać. "