Christophe z Grecji

Christophe of Greece
(el) Χριστόφορος της Ελλάδας Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Grecki książę Krzysztof. Biografia
Tytuł Książę Grecji i Danii
Dynastia Dom Oldenburga
Narodziny 29 lipca 1888 (10 sierpnia 1888w kalendarzu gregoriańskim )
Pawłowsk ( Rosja )
Śmierć 21 stycznia 1940
Ateny ( Grecja )
Pogrzeb Królewska nekropolia Tatoï
Tata Georges I er Grecja
Matka Olga Constantinovna z Rosji
Małżonkowie Nancy Stewart
Françoise d'Orléans
Dziecko Michel z Grecji
Religia Greckie prawosławie
Książę Grecji i Danii

Christopher z Grecji (we współczesnej grece  : Χριστόφορος της Ελλάδας / Christóphoros tis Elládas ), książę Grecji i Danii , urodził się 29 lipca 1888 r. (10 sierpnia 1888w kalendarzu gregoriańskim ) w pałacu w Pawłowsku w Rosji i zmarł21 stycznia 1940w Atenach , Grecja . Ojciec greckiego pisarza Michała , jest członkiem helleńskiej rodziny królewskiej najbardziej znanej ze swojego zainteresowania okultyzmem .

Ostatni dziecko króla Jerzego I st Grecji i jego żony Olgi Konstantinovna Rosji , Prince Christopher rośnie między królestwa Hellenic i imperium carskiego . Przed podjęciem szkolenia wojskowego otrzymał staranne wykształcenie. W latach 1912–1913 służył podczas wojen bałkańskich , nie dając się zauważyć za swoje czyny. Zafascynowany światem duchów , Christophe odkrył spirytyzm wraz z dziennikarzem WT Stead w 1910 roku. W ten sposób przez całe życie zajmował się pisaniem automatycznym , gramofonami i ouija . Wspomina również, że miał kilka kontaktów z duchami . W 1914 roku Christophe wpadł pod urok bogatej Amerykanki Nancy Leeds . Postanowił spędzić życie z młodą kobietą, oficjalnie zostaje z nią zaręczony. Jednak jego brat, król Konstantyn I st , odmówił mu zgody na zawarcie małżeństwa z gminu , wdowa i że rozwiedli się. W następnych latach Grecją wstrząsnął gwałtowny konflikt między królem a premierem Elefthériosem Venizelosem o postawę wobec I wojny światowej . Król Hellenów odmawiając sprzymierzenia się z siłami Potrójnej Ententy został zdetronizowany w 1917 r., Co doprowadziło do wygnania większości członków rodziny królewskiej .

Christophe, uchodźca przebywający przez trzy lata w Szwajcarii , znalazł tam Nancy Leeds, którą w końcu mógł poślubić w 1920 roku, nie zrzekając się swoich tytułów . Wkrótce potem Konstantyn I po raz pierwszy przypomniał sobie tron, pozwalając Krzysztofowi i jego żonie przenieść się do Aten . Jednak ich szczęście jest krótkotrwałe. Nancy w rzeczywistości rozwiniętym rakiem , który zdobył w 1923 roku Jednocześnie, sytuacja w Grecji stały się bardziej skomplikowane, a republiką została ogłoszona tam w 1924 roku . Zmuszony po raz drugi na wygnanie, Christophe przeniósł się do Rzymu , gdzie nabył dom zwany Villa Anastasia. Odziedziczył dużą część majątku żony i przez kilka lat był liderem. Ponownie ożenił się z Françoise d'Orléans w 1929 roku, Christophe został ojcem małego chłopca dziesięć lat później. W 1935 roku książę uczestniczył w odbudowie monarchii helleńskiej, ale zdecydował się pozostać i mieszkać we Włoszech . Administrator fortuny uciekł ze swoimi pieniędzmi, ostatnie lata Christophe'a były naznaczone trudnościami finansowymi. Zmarł na krótko przed przystąpieniem Grecji do II wojny światowej w 1940 roku, a jego szczątki zostały pochowane w Tatoï .

Rodzina

Christophe Książę jest najmłodszym z ośmiorga dzieci króla Jerzego I st Grecji (1845-1913) i jego żony wielka księżna Olga Konstantinovna Rosji (1851-1926). Przez swojego ojca jest wnukiem króla Danii Christiana IX (1818-1906), nazywanego „  teściem Europy  ”, zaś przez matkę jest prawnukiem cara Mikołaja I er Rosji. (1796-1855).

Plik 1 st styczeń +1.920, Christophe związek małżeński, w Vevey , Szwajcaria , z amerykańskiego ludu Nonie „Nancy” maja Stewart (1878-1923), który staje po jej konwersji na prawosławie , księżnej Anastazji Grecji. Żadne dziecko nie rodzi się z tego małżeństwa, ale młoda kobieta jest już matką nastolatka, z którym książę Christophe pozostaje bardzo blisko po zniknięciu swojej żony: Williama B. Leeds Jr (1902-1971), który poślubił w 1921 r., Księżniczka Xenia Georgievna z Rosji (1903-1965), sama siostrzenica Christophe'a poprzez swoją siostrę, księżną Grecką Marie (1876-1940).

Plik 10 lutego 1929Christophe ślub w swoim drugim małżeństwie, w Palermo , Włochy , Princess Françoise d'Orléans (1902-1953), córka francuskiego pretendenta Jean d'Orléans (1874-1940), księcia de Guise , i jego żona księżna Isabelle od Orlean (1878-1961). Z tego związku, który jest jednym z nielicznych przykładów małżeństw mieszanych między księciem prawosławnym a księżniczką katolicką, urodziło się tylko jedno dziecko: Michał z Grecji (1939), książę Grecji i Danii , który w 1965 r. Poślubił Greka plebejusz Marina Karella (1940).

Biografia

Złota młodość

Dzieciństwo między Grecją a Rosją

Ostatni syn króla Grecji Jerzego I er i jego żony wielkiej księżnej Rosji Olgi Konstantynownej , książę Krzysztof urodził się w 1888 roku, dwadzieścia lat po swoim starszym bracie, Diadochusie Konstantynie . Jej matka, nostalgiczna za Rosją i świadoma, że ​​jej ostatni urodzony ma bardzo małe szanse na wstąpienie na tron Grecji , decyduje się urodzić w swojej ojczyźnie i uczynić dziecko swoim „małym Rosjaninem”. Ochrzczony w kaplicy Pałacu Pawłowskiego , książę przyjmuje jako ojca chrzestnego i matkę chrzestną cara Aleksandra III i jego żonę Carycę Marię Fiodorownę . W tym samym czasie został rycerzem zakonu Saint-André .

W następnych latach królowa Olga regularnie wracała do Rosji, gdzie przebywała przez kilka tygodni z młodym Christophem. W porcie w Pireusie dziecko i jego matka pożyczają następnie Amphitrite , grecki jacht królewski, na którego pokładzie dopływają do Odessy nad Morzem Czarnym . Stamtąd jadą rosyjskim pociągiem cesarskim, który zabiera ich do Sankt Petersburga . W stolicy codziennie odwiedzają rodzinę Olgi, a czasem są nawet zapraszani do domu następcy Aleksandra III w Carskim Siole . Królowa Hellenów jest rzeczywiście jednym z nielicznych krewnych cara Mikołaja II, który znalazł łaskę w oczach carycy Aleksandry Fiodorowna, dlatego też Christophe jest regularnie zapraszany do zabawy z dziećmi pary cesarskiej. Od tych podróży książę Christophe przez całe życie zachowywał wielką sympatię do kraju Romanowów i dopiero po rewolucji 1917 r. I masakrze rodziny cesarskiej przestał odwiedzać kraj swojej matki.

Pomimo swoich powiązań z Rosją Christophe jest jednak greckim księciem i jako taki kształcił się w Atenach . Wychowany z siostrzeńcami bardziej niż z braćmi i siostrami, jest bardzo bliski przyszłemu Jerzowi II , który jest od niego zaledwie dwa lata młodszy. W pałacu królewskim na placu Syntagma dni księcia rozpoczynają się o szóstej od zimnej kąpieli. Po pierwszym śniadaniu bierze lekcje od siódmej do dziewiątej trzydzieści, a potem je drugie śniadanie z rodzicami. Lekcje są następnie wznawiane od dziesiątej do południa i kończą się ćwiczeniami fizycznymi w ogrodach pałacowych . Po rodzinnym obiedzie pozostałe zajęcia odbywają się w godzinach 14: 00-16: 00. Następnie Christophe śledzi jazdę konną i ćwiczenia gimnastyczne . Po lekcji i kolacji kładzie się spać o wpół do ósmej. Książę podąża tym rytmem do czternastego roku życia, kiedy w końcu pozwala mu zjeść obiad ze starszymi przed pójściem spać punktualnie o dziesiątej.

Książę bez prawdziwej oficjalnej funkcji

Podobnie jak jego starsi bracia, Christophe rozpoczął karierę wojskową w bardzo młodym wieku i dołączył do szkoły Evelpides w Pireusie . Jednak jego rola w armii helleńskiej pozostaje niezwykle niewielka. Zmuszony do rezygnacji z wojska po "  zamachu stanu w Goudi  " w 1909 roku, książę spędził większość następnych trzech lat za granicą. Mimo wszystko brał udział w wojnach bałkańskich w latach 1912–1913, jednak nie został zauważony za swoje czyny.

Uważany za dobrego, ale niezbyt inteligentnego, Christophe jest pasjonatem okultyzmu i świata duchów . W 1910 roku spotkał w Londynie dziennikarza WT Stead , który wprowadził go w spirytyzm . Kilka lat później czytać Les Grands Inities przez Édouard Schure i poleca go do siostry-in-law, księżnej Alicji z Battenberg , który wkrótce przechodzi mistycznego kryzysu. Książę zajmuje się także pisaniem automatycznym , gramofonami i ouija . W swoich Wspomnieniach opowiada także o wielu spotkaniach z duchami , w szczególności z Dorothy Walpole w Sandringham House .

Christophe, książę-poliglota, władający siedmioma językami, pasjonuje się również fortepianem . Co więcej, jego talenty muzyczne są takie, że pewnego dnia włoski tenor Enrico Caruso powiedział mu, że jako koncertujący mógłby zbić fortunę. Z drugiej strony książę jest całkowicie bezinteresowny w polityce, nawet jeśli podziela nieufność rodziny do premiera Elefthériosa Venizelosa . W 1912 roku portugalscy monarchiści zaproponowali Christophe'owi otoczyć koronę swojego kraju , ale ten odmówił, zarówno z powodu przyjaźni dla prawowitego króla Manuela II, jak i braku osobistych ambicji. W następnych latach imię księcia kojarzyło się również z tronem Albanii , nie będąc nim bardziej zainteresowanym.

Między zaangażowaniem a wojną światową

Życie sentymentalne

Książę bez fortuny i prawdziwej funkcji, Christophe spędza kilka lat na poszukiwaniu żony. Około 1910 roku powstał pierwszy projekt matrymonialny, wymyślony przez brytyjską księżniczkę Wiktorię , który miał połączyć go z lady Alexandrą Duff , wnuczką króla Edwarda VII . Jednak połączenie się nie udaje i dlatego powstają inne plany znalezienia towarzysza dla młodego mężczyzny. W 1912 roku księżniczka Alicja z Battenberg rozważała poślubienie go ze swoją siostrą Louise , przyszłą królową Szwecji , ale projekt się nie powiódł, a dwoje młodych ludzi pozostało bez grosza przy duszy.

Na krótko przed wybuchem w pierwszej wojnie światowej , Christophe spełnione, podczas kolacji w Lady Pageta w Paryżu , bogaty Amerykanin znany pod nazwą Nancy Leeds . Wdowa po Williama B. Leeds Seniora , nazywanej „Królem Cyny  ”, stoi na czele sporej fortuny i od kilku lat stara się mieszać z europejską arystokracją . Zafascynowany młodą kobietą, która wydaje mu się jednocześnie piękna, inteligentna i zabawna, Christophe spędza z nią całą wiosnę 1914 roku we Francji, a następnie dołącza do niej w Anglii , gdzie w końcu prosi ją o rękę podczas przyjęcia. w Covent Garden .

Jednak grecka rodzina królewska bardzo słabo patrzy na związek własnego z plebejuszem , nie tylko owdowiałym, ale także rozwiedzionym . Instytucja małżeństwa morganatycznego nie istnieje w Grecji, a Christophe uparcie pragnie poślubić Nancy, jego brat, król Konstantyn I er , proponuje zrzeczenie się narodowości helleńskiej i poddanie się duńskiemu . W zamian za rezygnację z greckiego tytułu i orzeczenia , mógł w ten sposób zawrzeć nierówny związek , ale jego żona nie została księżniczką. Po refleksji Christophe odrzuca tę opcję i dlatego jego małżeństwo z Nancy jest nieustannie odkładane na sześć lat.

I wojna światowa i wygnanie

Kiedy dochodzi do zabójstwa arcyksięcia Franciszka Ferdynanda z Austrii i jego żony w Sarajewie , w28 czerwca 1914, Christophe nadal przebywa w Wielkiej Brytanii . Pomimo wzrostu napięć w Europie , książę początkowo odmawia powrotu do Grecji i pomaga4 sierpnia, do wypowiedzenia wojny Niemcom przez Wielką Brytanię w domu jej ciotki, królowej Aleksandry , w Sandringham House . Jednak po kilku tygodniach Christophe wrócił do Aten , gdzie król Konstantyn I po raz pierwszy zaczął działać jako neutralista polityczny , który wkrótce sprzeciwił się tej zdobytej w potrójnej entencie przez premiera Eleftheriosa Venizelosa . W 1916 r. Konflikt między suwerenem a szefem rządu prowadzi do „  schizmy narodowej  ”, czyli utajonej wojny domowej między monarchistami i wenizelistami .

W tym trudnym kontekście Christophe odbył ostatnią podróż do Rosji wKwiecień 1916, aby przedstawić sprawę swojego brata carycy Aleksandrze Fedorovnej . Po powrocie do Grecji książę bierze udział w14 lipca, do ewakuacji rodziny królewskiej w czasie pożaru domeny Tatoï , prawdopodobnie zaaranżowanego przez agentów Ententy. Jest też świadkiem zagrożeń opozycji przeciwko dynastii, jak podczas obiadu w Atenach, gdzie anonimowy list ostrzega gości, że wszystkie wina z pałacem zostały zatrute, bez jakiejkolwiek rzeczywistości jednak.

Wreszcie 10 czerwca 1917Constantin I er jest obalony i wygnany przez umowy, reprezentowaną w Atenach przez generała Charlesa Jonnart następnie zastąpił swojego drugiego syna, który wstąpił na tron pod imieniem Aleksandra  I st . Niewiele zaangażowany w życie polityczne, Christophe ma nadzieję, że będzie mógł pozostać i mieszkać w helleńskiej stolicy. Jednak powrót do władzy Eleftheriosa Venizelosa i jego zwolenników wkrótce zmusił go do wygnania z bratem i rodziną . Z zakazem pobytu w Wielkiej Brytanii , która zarzuca mu, że wspierał swojego starszego brata w czasie wojny, Christophe musi osiedlić się w Szwajcarii wraz z innymi członkami dynastii. W Konfederacji Szwajcarskiej książę pokonuje nudę, praktykując spirytyzm z księżniczką Alicją z Battenberg . Od trzech lat znajduje również Nancy Leeds , która odwiedza go każdej zimy, czekając, aż będzie mógł go poślubić.

W wygnania, Christophe może przynajmniej liczyć na życzliwość Aleksandra I st , która nie te same uprzedzenia, że ojciec o nierównych małżeństw. Mając sam ożenił się z młodą kobietę z zewnątrz elita , młody król łatwo upoważnia Christophe zjednoczyć się z Nancy. Dlatego obchodzony jest ich związek1 st styczeń 1920Pod kościołem Rosyjskiej w Vevey w Szwajcarii , w obecności kilku członków rodziny królewskiej, w tym cesarzowa wdowa Olga , ale nie byłego króla Contantin  I st . Trzy dni później Nancy przyjmuje religię prawosławną i przyjmuje imię Anastazja.

Wkrótce po jej ślubie przybyła delegacja bałtyckich monarchistów, by ofiarować koronę litewską księciu Christophe'owi. Ponieważ jego żona jest niezwykle bogata, delegaci mają nadzieję, że przyniosą korzyści swojemu krajowi dzięki hojności ich hipotetycznych władców. Jednak Christophe, nie bardziej niż jego żona, nie jest gotowy do pełnienia funkcji królewskich. W swoich Wspomnieniach książę tak naprawdę wyjaśnia: „Nic pod słońcem nie zmusiłoby mnie do przyjęcia królestwa. Korona jest zbyt ciężka rzecz do przepasane lekko. Muszą go nosić ci, dla których jest to przeznaczenie, ale to, że człowiek może dobrowolnie wziąć za nie odpowiedzialność, bez przymusu, jest poza moim zrozumieniem ” .

Między życiem małżeńskim a niestabilnością polityczną

Przywrócenie Konstantyna

Sytuacja Christopher i jego krewnych zmieniającym się gwałtownie po niespodziewanej śmierci Aleksandra I st , powalonego przez posocznicy powodu ukąszenia małpa wPaździernik 1920. Zniknięcie młodego króla rzeczywiście powoduje poważny kryzys polityczny, uwydatniony przez stagnację wojny grecko-tureckiej , rozpoczętej przez Venizelosa w poprzednim roku. Według niektórych źródeł, w przeciwieństwie do rodziny królewskiej, Christophe planuje obalenie premiera. W ten sposób nawiązał kontakty z różnymi greckimi politykami, w tym z Dimitriosem Gounarisem . Ze swej strony, Nancy jest finansowanie kampanii prasowej na celu destabilizację Venizelists i promowaniu zwycięstwa monarchistów w wyborach legislacyjnych Spośród1 st listopad 1920. Amerykanka wspiera także członków rodziny królewskiej ze swojej taśmy, którzy podobnie jak grecka księżniczka Marie , zostają zrujnowani po wstrząsach I wojny światowej .

Ostatecznie w Grecji przeważają zwolennicy korony, a Dimitrios Rallis zastępuje Elefthérios Venizelos na czele greckiego rządu. Pokonany kreteński polityk udaje się na wygnanie po tym, jak poprosił królową Olgę o zaakceptowanie regencji . Plik22 listopadanastępstwie referendum przypomina Constantin I er na tronie. Natychmiast Christophe i jego brat André docierają na Korfu , gdzie zostają entuzjastycznie powitani. Następnie wyjechali do Aten, a ich żony dołączyły do ​​nich następnego dnia. Wreszcie przyszła kolej Konstantyna  I st i resztę rodziny królewskiej, aby powrócić do Grecji ,19 grudnia 1920. Jako dowód, być może, jego wdzięczności za wysiłki jego brat i siostra-in-law na rzecz jej przywrócenia, król przyznane Nancy tytuł z księżniczka Grecji i Danii, jak również na orzeczenie o królewskiej Mości od następnego dnia po jego powrót do władzy.

Po kilku tygodniach spędzonych w Atenach, gdy jego bracia i siostrzeńcy stopniowo angażują się w wojnę grecko-turecką, Christophe decyduje się opuścić kraj, aby towarzyszyć żonie w życiu towarzyskim, które prowadzi w Wielkiej Brytanii i we Francji . Na początku 1921 roku para przeprowadziła się do Spencer House w Londynie , gdzie wkrótce powitali królową wdowę Olgę. Kilka miesięcy później19 października 1921, jedzie do Paryża, aby wziąć udział w ślubie jedynego syna Nancy, Williama B. Leeds Jr , z jedną ze swoich siostrzenic, księżniczką Xenią Georgievną z Rosji . Wreszcie, para spędziła wiosnę 1922 roku w Willi Kazbek w Cannes na Riwierze Francuskiej , gdzie opowiadała się za zaręczynami kolejnej siostrzenicy Christophe, księżniczki Olgi z Grecji , z księciem Fryderykiem Danii . Z zagranicy, Christophe jest również zaangażowany z Queen Sofia do wdowy Aleksandra  I st jest uznaną księżniczka Grecji , dostaje wWrzesień 1922.

Od abdykacji Konstantyna do zniknięcia Nancy

Tymczasem królestwo helleńskie nadal grzęźnie w wojnie grecko-tureckiej . W ciągu miesięcy Mustafa Kemal odzyskuje Anatolię i Wschodnią Trację  : tysiące azjatyckich Greków zostaje zamordowanych, podczas gdy inni są wypędzani z ziem ich przodków. Była to „  Wielka Katastrofa  ”, konsekrowana w 1923 roku na mocy traktatu z Lozanny . W tym tragicznym kontekście część Greckiej Armii , dowodzonej przez generała Nikolaos Plastiras , został podniesiony we wrześniu 1922 roku i wymaga abdykacji Konstantyna I st i rozpuszczeniu z greckiego parlamentu . Świadomy swojej porażki król udał się na wygnanie do Włoch, a jego najstarszy syn zastąpił go na tronie pod imieniem Jerzy II . Jednak junta wojskowa pozbawiła nowego monarchę wszelkiej władzy i aresztowała kilka osobistości starego reżimu, w tym Dimitriosa Gounarisa , przed wykonaniem ich po procesie doraźnym .

W środku-Listopad 1922Christophe wraca do Grecji, za radą Nancy , w celu odzyskania tam swojego majątku osobistego, przed ich prawdopodobną konfiskatą przez puczystów. Uzbrojony w duży czek od żony przeznaczony na Czerwony Krzyż , uzyskał od nowych władz pozwolenie na pobyt na tydzień. Na Korfu książę znajduje swoją szwagierkę, Alicję z Battenberg , w stanie strasznego niepokoju po aresztowaniu księcia André , oskarżonego o odpowiedzialność za klęskę Sakaryi . Przybywając do Aten , Christophe nie ma zgody na spotkanie z bratem w więzieniu, ale udaje mu się skontaktować z nim dzięki wiadomości ukrytej w pudełku papierosów. W Tatoï książę może natomiast rozmawiać z Jerzym II, który żyje pod ciągłym nadzorem puczystów i nie ma już swobody poruszania się. Po tym smutnym miejscu, Christophe Constantin I er i jego rodzina znaleźli się na wygnaniu w Palermo . Rodzina królewska dołożyła wtedy wszelkich starań, aby uwolnić André, co uzyskała w grudniu dzięki interwencji kilku zagranicznych głów państw.

Oprócz tych politycznych obaw, które doprowadziły do proklamowania republiki w 1924 r., Christophe musiał zmierzyć się z pogorszeniem stanu zdrowia swojej żony, u której w 1921 r. Zdiagnozowano raka jelita grubego i kilkakrotnie operowano w Atenach i Paryżu. WStyczeń 1923małżonkowie wyjeżdżają na wycieczkę do Stanów Zjednoczonych . W towarzystwie Andrzeja i Alicji, uczą się w trakcie przeprawy przez Atlantyk , śmierci Konstantyna I st , w Palermo. Przybyli do Nowego Świata, dlatego uczestniczą w różnych mszach ku pamięci suwerena w Nowym Jorku , Montrealu , Waszyngtonie i Palm Beach . Po dwóch miesiącach w Ameryce Północnej mała grupa wróciła do Europy . Christophe i Nancy wrócili następnie do Spencer House , gdzie ten ostatni w końcu umarł29 sierpnia 1923. Po pogrzebie w kościele św. Filipa w Londynie , zwłoki księżniczki zostały repatriowane do Stanów Zjednoczonych .

Wdowieństwo

Kiedy Nancy zmarła , Christophe odziedziczył dużą część swojej fortuny, a większość pozostała w rękach Margaret Stewart Green, Williama B. Leeds Jr i jego żony Xeni Georgievna z Rosji . Pragnąc zatrzymać przy sobie swojego pasierba i siostrzenicę, książę próbuje przekonać ich do osiedlenia się w Europie, ale para ostatecznie wraca do Stanów Zjednoczonych . Teraz sam książę podjął decyzję o opuszczeniu Wielkiej Brytanii i osiedleniu się w Rzymie , gdzie na cześć swojej zmarłej żony nabył wspaniałą rezydencję zwaną Villa Anastasia. Przeprowadził się tam ze swoją matką, Królową Wdową Olgą , która mieszkała z nim aż do jej śmierci w 1926 roku.

We Włoszech Christophe zbliżył się do członków rodu Sabaudzkiego , z którymi nawiązał bliskie stosunki. W 1925 roku został zaproszony na ślub księżniczki Mafaldy , córki króla Wiktora-Emmanuela III i królowej Czarnogóry Heleny , z księciem Filipem z Hesji-Cassel . Christophe bywał również we włoskich wyższych sferach, dla których zapoczątkował modę na kolacje w formie bufetu. Książę nie zapomina o swoich krewnych, z których niektórzy również wybrali Włochy na wygnanie. Mając więcej szczęścia niż większość członków jego rodziny , płaci w szczególności czesne za szkołę swojego siostrzeńca Philippe'a , którego zainstalował wraz z rodzicami w Paryżu .

W 1927 roku Christophe wrócił do Stanów Zjednoczonych, aby odwiedzić swojego pasierba i siostrzenicę w Nowym Jorku . Z nimi spotkał kilku przedstawicieli Smart Society , w tym Charliego Chaplina , George'a Gershwina i Paula Kochańskiego . Z drugiej strony nie spotyka Anny Anderson , słynnej „fałszywej Anastasii  ”, która jednak przebywa na Long Island ze swoją siostrzenicą Xenią. W swoich Wspomnieniach książę mówi, że duch jego kuzynki Tatiany z Rosji rzeczywiście skontaktował się z nim podczas sesji z nowojorskim medium , aby mu powiedzieć, że Anna Anderson była oszustem i że Anastasia rzeczywiście zmarła w Jekaterynburgu w tym samym czasie. jak inni członkowie rodziny cesarskiej .

Drugie małżeństwo i śmierć

Spotkanie z Françoise d'Orléans

Po powrocie do Europy Christophe wrócił do swojej kwatery w Villa Anastasia, gdzie przez kilka lat prowadził wspaniały pociąg. W 1929 roku spotkał księżniczkę Françoise d'Orléans w Pałacu Capodimonte , która przebywała u swojej ciotki, księżnej Hélène d'Aoste . Młodsza o trzynaście lat młoda kobieta spędziła dzieciństwo w Larache w hiszpańskim Maroku , gdzie jej rodzice, książę i księżna Guise, prowadzili życie osadników od 1909 roku. Szybko zakochują się i zaręczają. Jednak ich różnica wiary (Christophe jest prawosławny podczas Françoise jest katolikiem ) stwarza wiele trudności i zajmuje długie negocjacje z Watykanu za pontyfikatu aby zaakceptować obchody ich związku.

Mariaż Christophe i Françoise jest obchodzony w Palatynie kaplicy w średniowiecznym pałacu w Palermo , w dniu podpisania Lateranie umów . Uroczystości odbywają się w Palais d'Orleans , posiadanych przez przodków Francoise od czasu Ludwika Filipa emigracji w Sycylii . Świadkami Christophe'a są jego bratanek, król Grecji Jerzy II i książę Piemontu, podczas gdy Franciszki to jego kuzyni, król Portugalii Manuel II i książę Apulii . Uroczystość, w której biorą udział grecki Oldenburg , Orlean , Sabaudia i wiele innych osobistości elity europejskiej, jak książę Knud z Danii , odbywa się z powszechnym świętowaniem. Po ślubie Christophe i Françoise udają się na miesiąc miodowy do Villa Hygea w Palermo, zanim zostaną z rodzicami księżniczki w Maroku.

Między problemami finansowymi a przywróceniem więzi z Grecją

Po powrocie do Rzymu para przeniosła się do Villa Anastasia, gdzie przez pewien czas prowadzili bezczynną egzystencję książąt, których oficjalne obowiązki były prawie zerowe. Zawsze tak blisko włoskiej rodziny królewskiej , Christophe i jego żona regularnie przebywają u króla Wiktora-Emmanuela III w Castel Porziano . Książę i księżna witają również w swoich domach swoich europejskich krewnych, takich jak książę Galliera czy król Portugalii Manuel II i jego żona Augusta-Wiktoria z Hohenzollern-Sigmaringen .

Jednak trudności ekonomiczne nie zajmują dużo czasu, aby zaciemnić życie pary książęcej. Zarządca fortuny Christophe'a rzeczywiście znika wraz ze swoimi pieniędzmi, a ten ostatni zostaje całkowicie zrujnowany. Aby przeżyć, Christophe i Françoise znacznie obniżają standard życia i opuszczają swoją rzymską rezydencję na stałe, aby osiedlić się w hotelu Excelsior przez cały rok. Jednak książę jest bardzo złym menedżerem. Beztroski i rozrzutny nie jest w stanie pomóc swojej żonie w doprowadzeniu jej domu do bankructwa. Dlatego Françoise d'Orléans musiała zdecydować się pożyczyć pieniądze od księcia Guise, a nawet pozować do zdjęć reklamowych, co w tamtym czasie uważano za naprawdę skandaliczne w jej społeczności.

W tym samym czasie, co te wydarzenia, Christophe uczestniczy w odbudowie monarchii w Grecji . W 1935 roku książę i jego żona powitali, wraz z resztą członków helleńskiej rodziny królewskiej na wygnaniu do Włoch , króla Jerzego II podczas postoju tego ostatniego we Florencji przed jego powrotem do władzy w Atenach . W następnym roku, Christophe i Françoise uczestniczyć, Grecji , oficjalny pogrzeb organizowany Tatoi dla królowej Olgi , króla Konstantyna I st i królowej Zofii , wszystko zmarł na wygnaniu we Włoszech. Wreszcie w 1938 roku para ponownie wyjechała do Grecji z okazji ślubu diadocha Pawła z księżniczką Fryderyką Hanowerską .

Ostatnie lata

W 1938 roku Christophe opublikował swoje wspomnienia w Wielkiej Brytanii, które w następnym roku zostały przetłumaczone na język francuski. Wkrótce potem7 stycznia 1939 r, urodził się we włoskiej stolicy, grecki książę Michel , jedyny syn Christophe'a i Franciszki. Dla pary, która nie miała jeszcze dzieci, ten narodziny to wielka radość.

Na początku II wojny światowej , kiedy stosunki między Włochami a Grecją były napięte, Christophe wyjechał do Aten, aby porozmawiać z królem Jerzym II o wydarzeniach, które wstrząsnęły Europą . Podczas podróży nabawił się ropnia w płucu , który wkrótce został powikłany przez zła grypę . Ostrzeżona przed chorobą męża Franciszka próbowała dotrzeć do helleńskiej stolicy, ale dotarła tam dopiero po jego śmierci,21 stycznia 1940. W towarzystwie swojego brata, hrabiego Paryża i kilku członków greckiej rodziny królewskiej , uczestniczy w pogrzebie męża w Tatoï .

Drzewa genealogiczne

                                 
  16. Frédéric Charles Louis ze Schleswig-Holstein-Sonderbourg-Beck
 
         
  8. Frederick William ze Schleswig-Holstein-Sonderbourg-Glücksbourg  
 
               
  17. Frédérique de Schlieben
 
         
  4. Christian IX z Danii  
 
                     
  18. Karol z Hesji-Cassel
 
         
  9. Louise-Caroline z Hesse-Cassel  
 
               
  19. Ludwika Danii
 
         
  2. Georges I er Grecja  
 
                           
  20. Fryderyk z Hesji-Cassel
 
         
  10. Guillaume de Hesse-Cassel  
 
               
  21. Caroline z Nassau-Usingen
 
         
  5. Louise of Hesse-Cassel  
 
                     
  22. Frederick z Danii
 
         
  11. Louise-Charlotte z Danii  
 
               
  23. Sophie-Frédérique z Mecklenburg-Schwerin
 
         
  1. Christophe z Grecji  
 
                                 
  24. Paweł I st Rosyjski
 
         
  12. Nicolas I er Rosja  
 
               
  25. Sophie-Dorothée z Wirtembergii
 
         
  6. Konstantyn Nikołajewicz z Rosji  
 
                     
  26. Fryderyk Wilhelm III z Prus
 
         
  13. Charlotte z Prus  
 
               
  27. Louise of Mecklenburg-Strelitz
 
         
  3. Olga Constantinovna z Rosji  
 
                           
  28. Frederick I st of Saxe-Hildburghausen
 
         
  14. Józef z Saxe-Altenburg  
 
               
  29. Charlotte z Meklemburgii-Strelitz
 
         
  7. Alexandra of Saxe-Altenburg  
 
                     
  30. Louis-Frédéric z Wirtembergii
 
         
  15. Amélie z Wirtembergii  
 
               
  31. Henriette de Nassau-Weilbourg
 
         

                      Georges I er ,
król Hellenów		   Olga ,
Gde-dchsse z Rosji		                          
   
                                                                   
                                                               
  Marie ,
Pcesse Grecja
Georges ,
książę gdański Rosji		   Wiliam Leeds   Nancy Stewart   Christophe ,
Pce z Grecji		   Françoise ,
Pcesse d'Orléans		     Constantin I er ,
King of Hellenes
Sophie ,
Pcesse of Prus		           André ,
Pce of Greece
Alice ,
Pcesse of Battenberg		  
         
                                                                                 
                                     
    Xenia ,
Pcesse Rosji		   William Leeds           Michel ,
Pce z Grecji
Marina Karella 		  Jerzego II ,
króla Hellenów
Elżbiety ,
cesarza Rumunii		   Alexandre I er ,
King of Hellenes
Aspasia Manos 		  Paul I er ,
King of Hellenes
Frederika ,
Pcesse Hanover		   Filip ,
książę Edynburga
Elżbieta II ,
królowa Wielkiej Brytanii		  
   
                                                                           
           
        Nancy Leeds
Edward J. Wynkoop		           Alexandra  (el) ,
Pcesse of Greece
Nicolas Mirzayantz		   Olga ,
Pcesse of Greece
Aimone ,
książę Apulii		       Aleksandra ,
cesarz Grecji
Piotr II ,
król Jugosławii		   Konstantyn II ,
król Hellenów
Anne-Marie ,
Pcesse Danii		   Charles ,
Pce of Wales
Diana ,
Lady Spencer		  

Korona

Bibliografia

O rodzinie królewskiej Grecji i ich krewnych

  • (en) Neil Balfour i Sally Mackay , Paul z Jugosławii: złośliwy przyjaciel Wielkiej Brytanii , H. Hamilton,1980, 335  str. ( ISBN  0241103924 i 978-0-2411-0392-0 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Arturo E. Beéche , Michael z Grecji i Helen Hemis-Markesinis , Królewska dynastia helleńska , Eurohistoria,2007( ISBN  0977196151 ).
  • (en) Julia Gelardi , Born to Rule: Granddaughters of Victoria, Queens of Europe , Headline Review,2006( ISBN  0755313925 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (fr) Michel from Greece , Unusual Memories , Paryż, Pocket,2004( ISBN  2-84563-186-3 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Alan Palmer i Michael of Greece , The Royal House of Greece , Weidenfeld Nicolson Illustrated,1990( ISBN  0297830600 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • es) Ricardo Mateos Sainz de Medrano , La Familia de la Reina Sofía: La Dinastía griega, la Casa de Hannover y los reales primos de Europa , Madryt, La Esfera de los Libros,2004( ISBN  84-9734-195-3 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) John Van der Kiste , Kings of the Hellenes: The Greek Kings, 1863-1974 , Sutton Publishing,1994( ISBN  0750921471 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Hugo Vickers , Alice, Princess Andrew of Greece , Londyn, Hamish Hamilton,2000( ISBN  0-241-13686-5 ). Dokument użyty do napisania artykułu

Katalogi i prace genealogiczne

  • (en) Almanac de Gotha: 1910 , Gotha,1910, 147 th  ed. ( czytaj online ) , s.  40. Dokument użyty do napisania artykułu
  • (fr) Michel Huberty , Alain Giraud i F. i B. Magdelaine , "XXV [numer pokolenia] 27 [numer pokolenia] Christophe" , w L'Allemagne dynastique: Oldenbourg Familles alliés HL , t.  VII, Le Perreux-sur-Marne, Alain Giraud,1994( ISBN  2-901138-07-1 ) , str.  287, 303-305. Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Richard Jay Hutto , „Nonnie May” Nancy „Stewart” , w: Crowning Glory: American Wives of Princes and Dukes , Henchard Press, Ltd.,2007( ISBN  0972595171 ) , str.  261-263. Dokument użyty do napisania artykułu

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. W swoich wspomnieniach Insolites , Michel de Grecie wskazuje, przez pomyłkę, różnica dwudziestu pięciu lat między Konstantyna i Christophe ( Grecja 2004 , str.  26).
  2. Kiedy jego ojciec zmarł w 1912 r., Odziedziczył sumę 8 000  funtów, która stanowiła większość jego majątku ( Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  85).
  3. Pochodzi z Zanesville w Ohio , urodziła się jako „Nonie May Stewart”, ale woli używać pseudonimu „Nancy”, który uważa za bardziej wartościowego ( Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  314).
  4. Dynastia grecka będąc młodszą gałęzią duńskiej rodziny królewskiej , Christophe mógł z łatwością odzyskać obywatelstwo swojego dziadka ze strony ojca, króla Christiana IX .
  5. Po oficjalnym ogłoszeniu w Atenach, zaręczyny zostały ostatecznie zerwane w 1922 roku ( Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  256-257 i 300).
  6. Królowa Sophie mieszka we Florencji ze swoimi córkami ( Van der Kiste 1994 , s.  148). Księżniczka Marie i jej drugi mąż mieszkają w Rzymie ( Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  336). Księżniczka Aspasia i jej córka Aleksandra osiedliły się w Wenecji ( Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  181).
  7. Król Hellenów mieszka następnie na wygnaniu w Wielkiej Brytanii. Został jednak przywrócony na tron ​​swojego kraju w 1935 r. ( Van der Kiste 1994 , s.  145–146 i 153–154).

Bibliografia

  1. Huberty, Giraud i Magdelaine 1994 , str.  287 i 303 (uwaga 35).
  2. Gotha 1910 , str.  40.
  3. Grecja 2004 , s.  26-27.
  4. Grecja 2004 , s.  27.
  5. Grecja 2004 , s.  28.
  6. Grecja 2004 , s.  29.
  7. Van der Kiste 1994 , s.  39.
  8. Grecja 2004 , s.  29-30.
  9. Grecja 2004 , s.  26.
  10. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  311.
  11. Van der Kiste 1994 , s.  81.
  12. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  75.
  13. Van der Kiste 1994 , s.  43.
  14. „  Portret: Christopher of Greece  ” , o szlachcie i rodzinie królewskiej ,23 sierpnia 2012(dostęp 12 maja 2018 ) .
  15. Van der Kiste 1994 , s.  68-69.
  16. Vickers 2000 , str.  85.
  17. Vickers 2000 , str.  85 i 90.
  18. Van der Kiste 1994 , s.  75 i 76.
  19. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  322.
  20. Vickers 2000 , str.  93, 95 i 141.
  21. Vickers 2000 , str.  141.
  22. Mateos Sainz de Medrano 2004 , str.  316 i 487-488.
  23. Michael z Grecji , „  The False Anastasia  ” , w Prince Michael's Chronicle ,27 października 2014(dostęp 12 maja 2018 ) .
  24. Ricardo Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  490.
  25. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  311 i 486-487.
  26. Vickers 2000 , str.  70.
  27. Michel z Grecji , „  Dama w masce  ” , w Kronice Księcia Michała ,27 października 2014(dostęp 12 maja 2018 ) .
  28. Grecja 2004 , s.  16 i 91.
  29. Grecja 2004 , s.  16.
  30. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  311-312.
  31. Van der Kiste 1994 , s.  65 i 76.
  32. Mateos Sainz de Medrano 2004 , str.  312 i 321.
  33. (w) „  Athens  ” , Syracuse Journal ,12 stycznia 1921( czytaj online ).
  34. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  312-313.
  35. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  278 i 312.
  36. Vickers 2000 , str.  92.
  37. Mateos Sainz de Medrano 2004 , str.  313.
  38. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  314-315.
  39. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  314.
  40. Van der Kiste 1994 , s.  120-121.
  41. Van der Kiste 1994 , s.  87 i 88.
  42. Van der Kiste 1994 , s.  89-95.
  43. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  86.
  44. Van der Kiste 1994 , s.  98-99.
  45. Édouard Driault i Michel Lhéritier , Dyplomatyczna historia Grecji od 1821 do współczesności: Grecja i Wielka Wojna - Od Rewolucji Tureckiej do Traktatu w Lozannie (1908-1923) , t.  V, PUF,1926( czytaj online ) , s.  261-262 i 267.
  46. Gelardi 2006 , s.  235-236.
  47. Van der Kiste 1994 , s.  96-98.
  48. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  88.
  49. Van der Kiste 1994 , s.  98.
  50. Van der Kiste 1994 , s.  106-108.
  51. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  86 i 176.
  52. Vickers 2000 , str.  124.
  53. Vickers 2000 , str.  125.
  54. Van der Kiste 1994 , str.  121.
  55. Van der Kiste 1994 , s.  118-119.
  56. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  316.
  57. Grecja 2004 , s.  30.
  58. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  317-318 i 321.
  59. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  312.
  60. Van der Kiste 1994 , s.  122-124 ° C.
  61. Van der Kiste 1994 , s.  125-126.
  62. Vickers 2000 , str.  147 i 148.
  63. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  316-317.
  64. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  315 i 334.
  65. Van der Kiste 1994 , s.  126.
  66. Van der Kiste 1994 , s.  126-128.
  67. Vickers 2000 , str.  149.
  68. Van der Kiste 1994 , s.  128-129.
  69. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  317.
  70. Palmer i Grecja 1990 , s.  64-65.
  71. (w) Joseph Friedman , Spencer House: Chronicle of a Great London Mansion , Zwemmer,1993( ISBN  0302006176 ) , s.  265-266.
  72. Mateos Sainz de Medrano 2004 , str.  318.
  73. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  317, 336 i 338.
  74. Palmer i Grecja 1990 , s.  67 i 69.
  75. (w) Adrian Tinniswood , The Long Weekend: Life in the English Country House Between the Wars , Vintage,2018( ISBN  0099592851 ) , str.  215.
  76. Balfour i Mackay 1980 , s.  43-44.
  77. (w) „  Jak pani Leeds gra „Kupidyna” z europejską rodziną królewską  ” w The Esoteric Curiosa ,2014(dostęp 21.05.2018 ) .
  78. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  180.
  79. Gelardi 2006 , s.  309-310.
  80. Van der Kiste 1994 , s.  134-137.
  81. (w) Richard Clogg , A Concise History of Greece , Cambridge University Press,2010( ISBN  978-0-521-00479-4 ) , str.  99-101.
  82. Van der Kiste 1994 , s.  137.
  83. Gelardi 2006 , s.  303-304.
  84. Van der Kiste 1994 , s.  143.
  85. Van der Kiste 1994 , s.  140-141 i 143.
  86. Vickers 2000 , str.  165 i 167.
  87. Vickersa 2000 , str.  166.
  88. Van der Kiste 1994 , s.  138-139.
  89. Van der Kiste 1994 , str.  139.
  90. Van der Kiste 1994 , s.  139-141.
  91. Van der Kiste 1994 , s.  144.
  92. Hutto 2007 , s.  262.
  93. (w) „  Żona księcia Christophera umiera po czterech operacjach raka  ” , Binghamton Press , vol.  45, n o  120,30 sierpnia 1923( czytaj online , sprawdzono 27 maja 2018 r. ).
  94. Vickers 2000 , str.  176-178.
  95. Mateos Sainz de Medrano 2004 , str.  318-319.
  96. (w) „  Princess Anastasia Near Death  ” , Schenectady Gazette ,29 sierpnia 1923( czytaj online ).
  97. (w) Marlene Eilers Koenig, „  Funeral for Princess Anastasia  ” on Royal Musings ,6 września 2013(dostęp 18 kwietnia 2018 ) .
  98. (w) „  Anastastia's Body Leaves England  ” , Brooklyn Daily Eagle ,21 września 1923( czytaj online , dostęp 26 maja 2018 ).
  99. (w) „  Wola księżniczki Anastasii została złożona  ” , Albany Evening Journal ,4 października 1923( czytaj online , dostęp 26 maja 2018 ).
  100. (w) „  Anastasia Left To Income Prince  ” , The New York Times ,5 października 1923.
  101. (w) „Biedny bogaty chłopiec i księżniczka Xenia, 1920” , w: Larry Weirather, Fred Barton and the Warlords 'Horses of China: How an American Cowboy Brought the Old West to the Far East , McFarland,2015( ISBN  0786499133 ) , str.  146.
  102. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  319.
  103. Van der Kiste 1994 , s.  147.
  104. Vickers 2000 , str.  180.
  105. (w) Philip Eade , Młody Książę Filip: Jego niespokojne wczesne życie , Harper Press,2011( ISBN  0007305397 ) , s.  27.
  106. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  489.
  107. Michael z Grecji , „  The False Anastasia (kontynuacja)  ” , w Prince Michael's Chronicle ,14 marca 2018 r(dostęp 20 czerwca 2018 ) .
  108. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  319-320.
  109. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  320.
  110. Grecja 2004 , s.  15.
  111. Grecja 2004 , s.  31.
  112. Mateos Sainz de Medrano 2004 , s.  320-321.
  113. (w) Marlene Eilers Koenig, „  Christopher i Francoise pobierają się w cywilnej ceremonii  ” w Royal Musings ,10 lutego 2009(dostęp 25 czerwca 2018 ) .
  114. Mateos Sainz de Medrano 2004 , str.  321.
  115. Grecja 2004 , s.  20.
  116. Grecja 2004 , s.  31-32.
  117. Van der Kiste 1994 , s.  154.
  118. Isabelle, hrabina Paryża , Wszystko jest szczęściem , t.  Ja, Paryż, Robert Laffont ,1978, s.  203-204.
  119. (w) „  A Royal Storyteller  ” , The Spectator ,25 lutego 1938, s.  32 ( czytaj online )
  120. Albert Pingaud , „  Pamiątki księcia Christophe'a z Grecji  ”, Dziennik debat ,28 stycznia 1940, s.  4 ( czytaj online )
  121. Grecja 2004 , s.  25.
  122. Vickers 2000 , str.  288.
  123. Grecja 2004 , s.  25-26.
  124. (w) "  The Order Wiktorii  " , Times , n O  39014,17 lipca 1909, s.  13.