Anastasia Nikołajewna z Rosji

Anastasia Nikołajewna Romanowa z Rosji
(ru) Анастасия Николаевна Романова
Święta Cerkiew Opis obrazu Wielka Księżna Anastasia Nikolaevna.jpg. Biografia
Tytuł Wielka Księżna Rosji
Dynastia Dom Romanowa
Imię i nazwisko Anastazja Nikołajewna Romanowna
Narodziny 18 czerwca 1901
Peterhof ( Rosja )
Śmierć 17 lipca 1918 r.
Jekaterynburg ( RFSRR )
Pogrzeb Piotra i Pawła w Petersburgu
Tata Mikołaj II z Rosji
Matka Alix z Hesji-Darmstadt
Religia Prawosławie

Podpis

Anastasia Nikolaevna Romanova z Rosji (po rosyjsku  : Анастасия Николаевна Романова ), ur.18 czerwca 1901 (5 czerwcaz kalendarza juliańskiego ) w Peterhof i został zastrzelony wraz z rodziną na17 lipca 1918 rw Jekaterynburgu , w Villa Ipatiev , to czwarta córka cara Mikołaja II z Rosji i jego żona cesarzowa Aleksandra Romanowa, z domu księżniczka Alix of Hesse-Darmstadt . Członek rodziny cesarskiej Rosji , śmierć „tajemniczy” to członek rodziny cesarskiej była logiczna podczas pierwszej połowy XX th  wieku.

Biografia

Dzieciństwo

Wielka księżna Anastazja urodziła się18 czerwca 1901przy Pałacu Peterhof ("  Rosyjski Pałac Wersalski ") 6  km na południe od Petersburga . Jest czwartą córką cesarza Rosji Mikołaja II i cesarzowej Aleksandry Fiodorowny z domu Alix z Hesji i Renu . Poprzez matkę jest prawnuczką królowej Wiktorii . Jej pełny tytuł to Jej Cesarska Wysokość Wielka Księżna Anastazja Nikołajewna Rosji .

Anastasia jest nazywana przez swoich krewnych Nastya , Nastas lub Nastanka . Kształciła się u szwajcarskiego guwernera Pierre'a Gilliarda , podobnie jak jej trzy starsze siostry, wielkie księżne Olga , Tatiana i Maria oraz jej młodszy brat carewicz Aleksy . Ona i jej siostra Maria nazywają siebie La Petite Paire przez rodzinę, ponieważ bardzo często są razem i dzielą ten sam pokój (jak nawiasem mówiąc, ich dwie starsze siostry). Cztery siostry są również znane pod akronimem OTMA , będącym kombinacją ich odpowiednich inicjałów.

Anastasia jest znana jako dziecko, a potem zabawna, drażniąca, głośna, aktywna, ognista i uśmiechnięta nastolatka. Jej zachowanie, w przeciwieństwie do jej sióstr, nie jest „książęce”. Chcąc zaprzyjaźnić się, poza tym bezskutecznie błagała matkę, by ją kształciła w instytucie, a nawet, ku swemu przerażeniu, rozważała karierę aktorki teatralnej.

Inteligentna, ale niezbyt zainteresowana szkołą, ma poczucie humoru i lubi sarkastyczne żarty. Nie chce jednak ćwiczyć języka niemieckiego matki , ale lubi rozmawiać po francusku ze swoim nauczycielem Gilliardem. Uwielbia też opiekować się swoimi dwoma psami, Shvybzikiem i Jimmym. Wolny czas spędza słuchając fonografu, pisząc listy, oglądając filmy, robiąc zdjęcia, grając z bratem na bałałajce i wylegując się na słońcu. Zdarza się też, że potajemnie chodzi na papierosa do ogrodu, czasem w towarzystwie swojej siostry Olgi.

Rewolucja i niewola

Rewolucja lutowa 1917 brzmiał śmierć dzwon dla reżimu cesarskiego i rząd utracił poparcie narodu rosyjskiego. Nicolas II abdykował najpierw na rzecz swego syna (chory w stanie panować) carewicza Alexis, następnie na korzyść brata wielki książę Michael z Rosji do15 marca 1917. Para cesarska wraz z dziećmi zostaje następnie umieszczona w areszcie domowym w Pałacu Aleksandra .

Minister Sprawiedliwości Kiereński próbuje następnie zorganizować wygnanie rodziny cesarskiej, ponieważ król Jerzy V jest kuzynem Mikołaja II przez matkę i kuzynem Aleksandry przez ojca. Ale brytyjski suweren odmawia, bo boi się, że stanie się niepopularny. Następnie Romanowowie są więzieni w Carskim Siole , w Pałacu Aleksandra, następnie w Tobolsku i wreszcie w willi Ipatiewa w Jekaterynburgu .

W Jekaterynburgu, gdzie tylko lekarz, pokojówka, lokaj , kucharz i jego personel kuchenny mogli ich śledzić , pilnuje ich Czeka . Dom Ipatiev , w których są przechowywane, nazywa się Special Destination Dom . Okna są zamknięte na kłódki, a niektóre z nich są nawet ukryte za zewnętrznymi okiennicami. Palisady kryją dom.

Prawdopodobnie z powodu rychłego przybycia Białych Armii los członków rodziny cesarskiej i ich orszaku jest przesądzony. Po ewakuacji małego kucharza Romanowowie zostali obudzeni w nocy z 16 do17 lipca 1918 r. Jedenaście osób zostało zamordowanych około drugiej nad ranem , w mniej niż trzy minuty, w pomieszczeniu w piwnicy La Maison à Destination Spéciale  : mężczyźni odpowiedzialni za egzekucję wymierzoną w serce; ocaleni, w tym Anastasia i jej siostra Maria, zostają zabici kulą w głowę i bagnetami. Masakry dokonuje grupa bolszewików dowodzonych przez Jakowa Swierdłowa i Jakowa Jurowskiego , prawdopodobnie z rozkazu Lenina . Anastasia umiera ostatnia, odzyskując przytomność, przenosząc ciała do ciężarówki prowadzącej do kopalni Quatre-Frere . Ermakov kilka razy uderza go w tyłek. To później podsyca plotkę o przetrwaniu Anastazji, że Ermakow nie zweryfikował śmierci Wielkiej Księżnej.

Ciała członków rodziny cesarskiej są ładowane na ciężarówkę, a następnie przewożone do lasu w pobliżu Jekaterynburga. Rozebrane, spryskane benzyną, spalone i oszpecone kwasem siarkowym ofiary wrzucane są do szybu kopalni, skąd kilka dni później zostają wywiezione i zakopane pod leśną ścieżką.

„Przetrwanie” Anastazji: legenda?

W wyniku sprzecznych doniesień prasowych i zamieszania podczas operacji ukrywania zwłok, wśród białych Rosjan, którzy najechali Jekaterynburg na25 lipca 1918 r.

Los rodziny cesarskiej pozostawał więc przez długi czas przedmiotem kontrowersji: jeśli sędzia Sokołow , wysłany przez admirała Kołczaka , od razu doszedł do wniosku, że masakra i kremacja ciał były zbiorowe, różni historycy – opierając się w tym na dowodach. w regionie Jekaterynburga - zakwestionował jego wnioski. W ten sposób historyk Marina Gray , córka generała Denikine'a , próbowała wykazać przetrwanie części rodziny cesarskiej; często przytacza się imię Anastazji, ale uważa ona, w przeciwieństwie do większości zwolenników tezy o przetrwaniu, takich jak Marc Ferro i Michel Wartelle, w szczególności, że cesarska rodzina zmarła około 1919 lub 1920 roku podczas rosyjskiej wojny domowej i że „w związku z tym słynna Anna Anderson była fabulatorem.

Została jednak uznana za córkę cara przez Tatianę Botkine , córkę carskiego lekarza (zamordowanego wraz z cesarską rodziną), której praca nad nią pojawiła się rok po jej śmierci. Została również zidentyfikowana przez dwóch niemieckich kuzynów pięciorga dzieci Mikołaja II i cesarzowej, którzy bronili Anny Anderson w postępowaniu w latach 50. i 60. XX wieku: książęta Fryderyk Ernst z Saxe-Altenburg (1905-1985) i Zygmunt Pruski (1896-1978). Musimy również zacytować kapitana Felixa Dassela, który w 1916 roku przejął kontrolę nad dziewczętami, aw 1927, sceptycznie nastawiony do jej możliwego przeżycia, kilkakrotnie próbował ją złapać, podając jej fałszywe informacje, które natychmiast poprawiła. W 1958 roku, na krótko przed śmiercią, ponownie zeznał pod przysięgą, że ją rozpoznał. Ponadto kampanie przeciwko nim rozpoczęły się, gdy twierdziła, że ​​widziała Ernsta z Hesji („Wuja Erniego”) wgrudzień 1916 w Petersburgu przy okazji tajnej podróży tego ostatniego w celu wynegocjowania odrębnego pokoju z Rosją.

Te fakty, skrzyżowane z tezą o zbiorowej masakrze, doprowadziły do ​​stwierdzenia, że ​​Anastasia przeżyłaby masakrę dzięki wszytej w sukienkę biżuterii i diamentom, które powodowałyby rykoszet. Podczas przesłuchania żołnierz miał rzekomo przed pochowaniem zaświadczyć, że zwłoki zaginęły, a po drodze usłyszał ludzkie jęki. Ponadto mówi się, że Anastasia przeżyła ostrzał i pobicia żołnierzy leninowskich w domu. Żołnierze podobno ponownie ją uderzyli, ale nie sprawdzili, czy nie żyje. Tajemnica zaczyna się więc w tym momencie, to znaczy w momencie niesprawdzenia śmierci Anastazji i chęci żołnierzy do pochowania wszystkich ciał. Co więcej, jeśli Anna Anderson nie wygrała swoich apelacji, to też ich nie przegrała. W 1967 r., a następnie w kasacji w 1970 r. niemieckie sądy uznały, że Anna Anderson nie udowodniła swojej imperialnej tożsamości, ale nie mogły wykluczyć, że Anastazja też przeżyła masakrę. W raporcie z 1967 roku czytamy: „śmierć wielkiej księżnej Anastazji w Jekaterynburgu nie może być uważana za niepodważalny fakt historyczny”. Niektórzy badacze zastanawiali się nad tymi ślepymi zaułkami: „Ilu oszustów mogło zachowywać się tak długo, jak ta kobieta nie została zdemaskowana?” ”.

Inne kobiety twierdzą całym XX th  century, aby być wielka księżna Anastazja. Najbardziej znana jest Eugenia Smith; ale pojawił się dopiero w 1963 roku, czterdzieści trzy lata po Annie Anderson. Został tylko zatwierdzony przez wydawcę. Niektóre testy DNA dowiodły, że ci dwaj pretendenci byli jednym i drugim fabulatrikami. Ale przyjmują przeciwieństwo badań pisma ręcznego, badań anatomicznych ciała Anny Anderson – na samą prośbę jej wrogów – które uwiarygodniłyby wersję jej licznych i wytrwałych zwolenników. Wśród obrońców znajdziemy Gleba Botkine'a, Dominique Auclères, Petera Kurtha, Tatianę Bokine, Jamesa Blaira Lovella, Marca Ferro, Michela Wartelle, powieściopisarzy Jacqueline Monsigny i Francka Ferranda, hiszpańskiego dziennikarza Miguela Aziana z El Pais  ; ostrożniej Anthony Summers i Tom Mangold poświęcają mu jeden rozdział, po tym, jak w innym odrzucili wszystkich innych zalotników, w tym Eugenię Smith. Wśród jego przeciwników znajdziemy Pierre'a Gilliarda, Alaina Decaux, Marinę Grey, powieściopisarzy Elie Durela i Steve'a Berry'ego. Alain Decaux i Elie Durel podkreślali niespójności, nieprawdopodobieństwa lub kłamstwa w opowieściach o jego życiu w latach 1918-1920.

W 1990 roku odnaleziono i ekshumowano ciała rodziny cesarskiej, które następnie zidentyfikowano za pomocą analizy DNA . Brakuje dwóch ciał: carewicza Aleksego i jednej z jego sióstr Marii lub Anastazji. Według relacji Yourowskiego , który kierował egzekucją, te dwa ciała zostały spalone w sąsiednim lesie.

16 lipca 1998, Mikołaj II został pochowany wraz z członkami swojej rodziny (z wyjątkiem Aleksisa i jednej z jego sióstr), w obecności potomków rodu Romanowów , w szczególności księcia Mikołaja Romanowa , głowy cesarskiego domu Rosji . 14 sierpnia 2000, Mikołaj II i jego rodzina zostali kanonizowani przez Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego , który uważa je zmarło jako męczennicy .

Podczas wykopalisk prowadzonych w, lipiec 2007, w prawdopodobnym miejscu, gdzie podobno pochowano ciała carewicza i jednej z jego sióstr, znaleziono kości dwóch ciał. Według pierwszych wniosków byłby to młody chłopiec w wieku od trzynastu do czternastu lat i młoda kobieta w wieku dziewiętnastu lub dwudziestu lat. Były to wieki carewicza Aleksego i wielkiej księżnej Marii w chwili ich śmierci.

22 stycznia 2008, przy okazji złożenia wstępnych wniosków z ekspertyzy genetycznej Nikołaj Nevoline, szef regionalnego biura ekspertyzy sądowej w Swierdłowsku, powiedział RIA Nowosti:

"Kości odkryte dnia 29 lipca 2007 r.na obrzeżach Jekaterynburga należą do dzieci ostatniego cesarza rosyjskiego. Analizy DNA przeprowadzone w Jekaterynburgu i Moskwie potwierdziły naszą hipotezę. Po zakończeniu tych ekspertyz ich wyniki zostaną porównane z wynikami naszych zagranicznych kolegów. "

30 kwietnia 2008 r., analizy genetyczne przeprowadzone przez amerykańskie laboratorium potwierdziłyby, że szczątki rzeczywiście pochodziły od carewicza Aleksego i jego siostry, wielkiej księżnej Marii .

Ale „zawodniczka” Anna Anderson została pochowana i poddana kremacji w Luty 1984w Stanach Zjednoczonych pod angielskim tytułem „ Jej Cesarska Wysokość Anastazja Rosji 5/18 czerwca 1901-12 lutego 1984”. Wciąż ma swoich zwolenników. Nagrobek z jego nazwiskiem po ślubie istnieje również w Bawarii .

Pomnik wzniesiony ku pamięci umęczonych dzieci Jekaterynburga

15 listopada 2011W rocznicę urodzin Wielkiej Księżnej Olgi Nikołajewnej Rosji , w klasztorze Ganina Jama pod Jekaterynburgiem na Uralu został odsłonięty pomnik o wysokości 2,9  metra i wadze 2  ton . Metropolitan Vikenti z Taszkientu przewodniczył ceremonii, poprzedzone liturgii . Poświęcona pamięci dzieci ostatniego cara Rosji dzieło rosyjskiego rzeźbiarza Igora Akimowa. Przedstawia pięcioro cesarskich dzieci (Olgę, Tatianę, Marię, Anastazję i Aleksego) zstępujących z raju. Jakiś czas wcześniej w klasztorze Ganina Iama odsłonięto pomnik poświęcony carowi Rosji Mikołajowi II i jego żonie.

Bibliografia

  1. Po rosyjsku Mikołaj II Aleksandrowicz.
  2. Marina Gray, Dochodzenie w sprawie masakry Romanowów , Paryż, Perrin, 1987.
  3. Marc Ferro, Mikołaj II , Paryż, Payot, 1990; Druga śmierć Mikołaja II , Les tabous de l'Histoire , Paris Nils, ed. 2002; Prawda o tragedii Romanowów , Paris Tallandier, 2012.
  4. Michel Wartelle, sprawa Romanowów; tajemnica domu Ipatiewa , Louise Courteau, 2008.
  5. Tatiana Botkine, Catherine Duhamel, Anastasia znaleziona , Paryż, Grasset, 1985.
  6. Peter Kurth, Wielka Księżna Anastazja, Historia Anny Anderson , Paris Belfond, 1988, s.  306 .
  7. Anthony Summers i Tom Mangold, Dokumentacja Romanow , Paryż, Albin Michel, 1980, s.  236-238 .
  8. Anthony Summers, Tom Mangold, Dokumentacja Romanow , Paryż Albin Michel 1980.
  9. RIA Novosti – Rosja – Romanow: szczątki odkryte w pobliżu Jekaterynburga należałyby do dzieci Mikołaja II (eksperta)
  10. Les Dépêches - Le Monde.fr
  11. www.fr.rian.ru .

Bibliografia

Filmografia

Wkrótce

Gry wideo

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne