Karol II Orleański
Karol II Orleański
.jpg)
Karol około 1536, namalowany przez Corneille w Lyonie
Papiery wartościowe
10 sierpnia 1536 r - 9 września 1545
( 9 lat i 30 dni )
| Poprzednik | Henryk z Francji |
|---|---|
| Następca | Ludwik Francji |
22 września 1531 - 9 września 1545
( 13 lat, 11 miesięcy i 18 dni )
| Poprzednik | Ludwika Sabaudii |
|---|---|
| Następca | Ludwik Francji |
| Poprzednik | Karol III Burbon |
|---|---|
| Następca | Henryk I st Burbon |
| Tytuł |
Książę Orleanu Książę Angoulême Książę Bourbon |
|---|---|
| Dynastia | Dom Kapetyński Valois |
| Narodziny |
22 stycznia 1522 Saint-Germain-en-Laye ( Francja ) |
| Śmierć |
9 września 1545 Forest-Montiers ( Francja ) |
| Pogrzeb | Nekropolia Saint-Denis |
| Tata | François I st |
| Matka | Claude z Francji |
Karol francuski znany jako Karol II Orleański , urodzony dnia22 stycznia 1522w Saint-Germain-en-Laye i zmarł dnia9 września 1545opactwo benedyktynów od Forest-Montiers , blisko Abbeville , jest szóstym dzieckiem i trzeci syn króla Francji François I er i jego żony Claude Francji , księżna Bretanii . Jest wnukiem matki Ludwika XII .
Dzieciństwo
W 1524 roku , gdy miał zaledwie dwa lata, zmarła jego matka.
W 1525 r. podczas bitwy pod Pawią jego ojciec dostał się do niewoli; Karol V nakłada surowe traktat Madrycie na nim14 stycznia 1526na mocy którego Francja musi w szczególności przywrócić Księstwo Burgundii potomkowi Karola Śmiałego . Dwóch najstarszych synów króla również wyznacza się na zakładników, aby zagwarantować cesarzowi wykonanie traktatu, zamiast dziesięciu wielkich lordów, którzy zwykle pełnili tę rolę w traktatach tamtych czasów. Charles d'Angoulême, trzeci i ostatni syn króla, pozostał tymczasowo wolny.
Widzi jego braci w 1530 roku w ponownego małżeństwa François I er z Eleonory Habsburg , siostry Karola V, uszczelnienie pogodzenie dwóch monarchów po pokoju z pań .
Po śmierci swojego starszego brata François w 1536 , Karol otrzymał prerogatywę Orleanu przez swojego brata Henri, obecnie Delfina. Karol będzie odtąd znany jako Karol II Orleański
Jej stroną jest przyszły poeta Pierre de Ronsard .
Portret księcia Orleanu
Jest on uznawany za najpiękniejszy z 3 syn z François I er mimo ospy pozbawiony oka. W miarę dorastania staje się znacznie bardziej popularny niż delfin na dworze, który docenia jego wesoły, szarmancki, żartobliwy, ekstrawagancki charakter, podobny do jego ojca, którego był również ulubionym synem. Jednak niektórzy opisują go jako frywolnego, a nawet zniewieściałego, jak Clément Marot .
Aktywnie uczestniczy w balach maskowych rozdawanych na dworze ojca, o czym świadczą kostiumy zaprojektowane przez Prymatyka :
- jako satyr, obok swego brata Delfina, kardynała Lotaryngii i konstabla Montmorency , na ślubie księcia Nevers i Mademoiselle de Vendôme w Paryżu, wStyczeń 1539. ( Fauna, Sylvain i Pan , Narodowa Biblioteka Centralna Florencji )
- w pięknych barwach i w turbanie na „turquerie” zorganizowaną w Blois le 16 marca 1541Obok François I st i kardynała de Lorraine, Ippolito d'Este . ( A Turk , Narodowa Centralna Biblioteka Florencji )
- jako błystka dosiadająca żółwia, wieczór karnawału Luty 1542. ( Pracowite i ciągłe powolność , Muzeum Narodowe , Sztokholm )
François I st daje preferencje Charles kosztem delfina z którym nie słychać w ogóle. Król i większość dworu rzeczywiście wyrzucali Henrykowi jego milczącą, nadąsaną, rozżaloną, melancholijną, hipochondryczną stronę. Niektórzy przypisują ten nieskuteczny charakter trzem latom, które musiał spędzić na dworze cesarskim.
Zerwanie między królem a delfinem wywołało hańbę konstabla Montmorency w 1541 roku, do którego delfin był bardzo przywiązany. Sąd dzieli się wówczas na dwie strony:
- impreza delfinów ze swoją kochanką Diane de Poitiers
- przyjęcie króla z księżną Etampes przeciwstawiające księcia Orleanu Henrykowi, co ostatecznie miesza dwóch braci.
Perpignan
W 1542 roku , na początku dziewiątej wojny włoskiej , Franciszek I po raz pierwszy podjął decyzję o równoczesnym rozpoczęciu działań wojennych na dwóch frontach, północnym i południowym. Na północy Charles d'Orléans poprowadził wojska do Luksemburga z pomocą księcia Claude de Guise i jego syna François d'Aumale . Na południu Delfin Henri musi odbić Roussillon i Perpignan w rękach imperialistów. Pod nieobecność swojego mentora, Anne de Montmorency , sam Delfin po raz pierwszy dowodzi armią.
23 sierpnia 1542, delfin rozpoczyna atak na Perpignan, ale ponosi porażkę. Potem postanowił trzymać siedzenia wokół miasta, odporną na tyle, że François I er ma obowiązek pouczyć swojego najstarszego syna do odwrotu we wrześniu.
Łącząc sukcesy na froncie północnym, Karolowi udało się kolejno zająć Ivoy , Arlon i Luxembourg . Jednak opuszczając Księstwo Luksemburga, Charles d'Orléans dołączył do brata pod pretekstem udzielenia mu pomocy i dodatkowych środków artyleryjskich. Biorąc pod uwagę (wzajemną) wrogość księcia Orleanu do delfina, nikt nie daje się zwieść, że prawdziwym zamiarem Karola było raczej nie pozwolić, by cała chwała spadła tylko na jego starszego brata w przypadku zwycięstwa pod Perpignan. Ale czas na dotarcie na południe, oblężenie miasta jest już stracone, a cesarskim udaje się odbić Luksemburg dwa dni później.
Charles d'Orléans spotkał się z gniewem ojca za porzucenie podboju, a delfin został wycofany z dowództwa wojskowego z powodu fiaska w Perpignan. Król zdaje sobie sprawę, jak katastrofalne dla królestwa mogą być animozje między jego dwoma synami.
Ślubny plan Karola
Podpisano dnia 18 września 1544Traktat z Crépy-en-Laonnois kończy dziewiątą wojnę włoską bez żadnego zwycięzcy. W rzeczywistości obaj władcy zostali zrujnowani przez lata wojny i musieli zrezygnować z kontynuowania konfliktu z powodu braku wystarczających dotacji na opłacenie swoich armii. Karol V musi powrócić Burgundia jak François I er moszczu z kolei dokonującej Artois i Flandrię . Ponadto król Francji musi zrezygnować ze swoich roszczeń do Mediolanu i Neapolu, ale rekompensuje to okupacją Sabaudii i Piemontu .
Aby wzmocnić ten kruchy pokój, planuje się zatem małżeństwo Karola z Habsburgiem. Cesarz musi zdecydować, który z nich poślubi księcia Orleanu pomiędzy
- jego córka Marie z Austrii obdarowana Franche-Comté
- jego siostrzenica Anna Austriaczka, córka jej brata Ferdynanda , obdarzona księstwem mediolańskim
W zamian François I st musi udzielnych młode pary z księstw Orleans , Bourbonnais , Châtellerault i Angoulême podczas ewakuacji Piemontu i Sabaudii.
Ale nawet jeśli Karol otrzyma księstwo Bourbonnais jako prerogatywę, żadna ze stron nie zastosuje tych klauzul, celowo opóźniając ich wykonanie. Cesarz, ponieważ zawsze waha się przed wyborem, kto, jego córka czy siostrzenica, poślubi Karola d'Orléans. Le Valois, ponieważ nie ma pośpiechu z powrotem Savoy i Piemontu.
Delfin Henri również energicznie zaprotestował przeciwko temu traktatowi (który ostatecznie podpisał):
- Jako najstarszy uważa terytoria babki Valentine Visconti za swoje.
- Z kolei zaręczyny jego młodszego brata z Habsburgami, najpotężniejszą ówczesną europejską dynastią, kontrastują ze skromnym pochodzeniem jego żony Katarzyny Medycejskiej .
- Wreszcie jego brat Karol mógł stać się realnym zagrożeniem dla jedności królestwa Francji przez ogrom jego terytoriów.
Wielu historyków uważa te dokuczliwe klauzule dotyczące osoby delfina jako pośredni dowód na to, że Karol V potajemnie pracował nad zaostrzeniem sporu między dwoma braćmi w celu osłabienia pozycji Francji na europejskiej scenie politycznej w tym czasie.
Charles Quint w końcu decyduje się poświęcić mediolańczyków, a małżeństwo Karola Orleańskiego z Anną Austriaczką (1528-1590) ustala się na18 września 1545. Ale ku zaskoczeniu wszystkich, Karol nagle zmarł died9 wrześniaunieważnienie klauzul Traktatu z Crépy .
Śmierć Karola
Jednak książę Orleanu i delfin wydają się być w tym okresie pojednani. Jako dowód, dwaj bracia podróżują razem podczasjesień 1545w kierunku Boulogne-sur-Mer , następnie obleganej przez Anglików. Okoliczności śmierci księcia orleańskiego opisuje list z Amiens napisany przez nuncjusza papieża18 września 1545skierowane do przewodniczących Soboru Trydenckiego . Książę Orleanu przybyłby dalej4 wrześniaw obozie królewskim między Abbeville i Montreuil, podczas gdy zaraza pustoszyła region. Nie lubi swojego mieszkania, chodzi do domu, w którym na tę chorobę zmarło właśnie osiem osób. Ostrzegany przed niebezpieczeństwem, oświadczył, że „nigdy żaden syn Francji nie umarł z powodu dżumy”. Śmieje się, posuwa się nawet do organizowania walk na poduszki ze swoimi towarzyszami. Niedługo potem doznał gorączki, położył się do łóżka i przyjął spowiedź w benedyktyńskim opactwie Forest-Montiers w Pikardii. 9 września, pomimo poprawy jego stanu, miał nawrót choroby ( Max Gallo mówił o siedmiu dniach cierpienia aż do śmierci) i zgłosił się do wiatyku . Delfin musi być fizycznie uniemożliwiony 3 razy przed pójściem do łóżka brata z obawy przed zarażeniem. Jednak Charles ma prawo, aby odwiedzić swojego starego ojca, François I er , który mówi te słowa: „Ach! mój panie, umieram, ale odkąd widzę Twój majestat, umieram zadowolony” tuż przed śmiercią. François I er potem zemdlał z bólu następnie wznowienie go na duchu, nakazał ewakuację skażonych.
Karol umiera bez potomków. Jego śmierć zaimprowizowana nie budzi tylu plotek, co śmierć delfina Franciszka w 1536 r., ponieważ w Pikardii rzeczywiście szalała wówczas epidemia. Jest to ostatni wielki smutek François I er , najeżona kiła i zmarł niecałe dwa lata później,31 marca 1547.
Pogrzeb
24 maja 1547Organami François I er , Charles François i delfinów, zmarł w 1536 roku , są pochowani w bazylice Saint-Denis na rozkaz Henryka II .
Uproszczona genealogia
Uproszczona genealogia| Karol V z Francji (1338-1380) (1364-1380)  |
Joanna Burbon (1337-1378) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Karol VI z Francji (1368-1422)(1380-1422) |
Isabeau Bawarii (1371-1435) |
Ludwik I st Orléans (1372-1407) |
Valentine Visconti (1368-1408) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Karol VII z Francji (1403-1461)(1422-1461) |
Maria Anjou (1404-1463) |
Karol I st Orléans (1394-1465) |
Marie de Clèves (1426-1487) |
Jean z Orleanu (1400-1467) |
Małgorzata de Rohan (nc-1496) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ludwik XI Francji (1423-1483) (1461-1483) |
Charlotta Sabaudii (1440-1483) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Karol VIII Francji (1470-1498)(1483-1498) |
Anna z Bretanii (1477-1514) |
Ludwik XII Francji (1462-1515) (1498-1515) |
Ludwika Sabaudii (1476-1531) |
Karol Orleański (1459-1496) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klaudia Francji (1499-1524) |
Franciszek I st Francji (1494-1547)(1515-1547) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ludwika Francuska (1515-1518) |
Charlotte Francji (1516-1524) |
Franciszek III Bretanii (1518-1536) |
Henryk II z Francji (1519-1559) (1547-1559) |
Madeleine z Francji (1520-1537) |
Karol II Orleański (1522-1545) |
Małgorzata Francuska (1523-1574) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pochodzenie
Pochodzenie Karola II OrleańskiegoPapiery wartościowe
W 1531 otrzymał tytuł księcia Angoulême po śmierci babki ze strony ojca, Ludwiki Sabaudzkiej
W 1536 został księciem Orleanu .
W 1540 został księciem Châtellerault, hrabią Clermont-en-Beauvaisis i La Marche, francuskim Parem, gubernatorem prowincji Szampanii i Brie.
W 1544 został na krótko mianowany księciem Burbonów pod nazwą Karol IV Burbon.
Uwagi i referencje
- Traktat przewidywał jednak, że Karol zostanie przekazany cesarzowi po powrocie swoich braci, aby zostać wyniesionym na dwór.
- Seward, Desmond (1973). Książę renesansu: Złote życie Franciszka I . Nowy Jork: Macmillan Publishing Co, 228.
- Przyroda musiała wykuć / Uu córkę lub syn wreszcie zapewnia / Karol taki piękny, taki piękny w skrócie / Co zrobił dziewczynę cuida właściwie : / Ale gdyby miał w swoim dowództwie / Jakaś dziewczyna, tyleż piękna ./ Musiałby się bardzo bać / Że okazało się, że jestem bardziej partnerką niż kobietą.
- Zestaw prasowy do wystawy Włochy na dworze Francji - Prymatyk, mistrz z Fontainebleau, 1504 -1570 , Paryż, Musée du Louvre,25 września 2004 - 3 stycznia 2005).
- Anne de Montmorency zostanie odwołana przez Henryka, gdy tylko zostanie królem
- Les Valois
- Les Valois
- która była uważana przez swoich wrogów na dworze za pospolitą i pejoratywnie nazywaną „córką bankierów” http://www.tombes-sepultures.com/crbst_266.html
- Henryk II , syn Franciszka I st Georges Bordonove
- Historia Francji De AE Genoude , de Genoude
- Max Gallo , François I er , król Francji króla rycerza księcia francuskiego renesansu , Villeneuve d'Ascq & Mayenne, Editions XO ,grudzień 2014, 384 s. ( ISBN 978-2-84563-681-1 ) , 13 (1542-1546), " rozdział 82 ( strona 349 )".
- http://www.tombes-sepultures.com/crbst_266.html
- http://www.heraldique-europeenne.org/Regions/France/Angouleme.htm .