Zamek Montségur | ||||
Widok z lotu ptaka w 2005 roku. | ||||
Nazwa lokalna | (oc) Montsegur | |||
---|---|---|---|---|
Epoka lub styl | Średniowieczny | |||
Rodzaj | Zamek obronny | |||
Rozpoczęcie budowy | począwszy od XIII th wieku | |||
Początkowy cel podróży | Rezydencja reprezentacyjna | |||
Aktualny cel podróży | Gruzy | |||
Ochrona |
Miejsce sklasyfikowane ( 2001 ) Miejsce sklasyfikowane MH ( 1862 , 1989 ) |
|||
Szczegóły kontaktu | 42°52′32″ północ, 1°49′57″ wschód′ | |||
Kraj | Francja | |||
Region historyczny | Hrabstwo Foix | |||
Region | Oksytania | |||
dział | Ariege | |||
Gmina | Montsegur | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Zamek Montségur (Montsegur w Occitan ), jest byłym warowny zamek zwany katarów wybudowany w 1206 roku, dziś w ruinie, którego szczątki stanąć w francuskiej gminy z Montségur w dziale z Ariège , w tym Occitanie regionu .
Zamek znajduje się na najwyższym punkcie góry zawieszonego wioskę Montségur , na 1,207 metrów wysokości nad krajem Olmes .
Zamek Montségur został zbudowany na miejscu starego castrum na prośbę Raymonda de Péreille, który do oblężenia w 1244 roku był miejscem zamieszkania katarów i fayditów . Został on bardzo częściowo odrestaurowany po kapitulacji katarów w 1244 roku przez rodzinę nowego pana tego miejsca, Guy II de Lévis .
Zamek w obecnym miejscu znany był z trzech głównych epok, podczas których forteca była stopniowo przekształcana.
Pierwsza twierdza, poinformował w XII -tego wieku, został wzniesiony na szczycie góry, zwanej również POG. A pog jest darmową interpretacją, dokonaną przez Napoleona Peyrata , formy Ariège prowansalskiego słowa puèg / puòg , z łacińskiego pŏdĭum , co oznacza „eminencję”, puech w Nîmes lub nawet puy w innym miejscu we Francji, w celu określenia góry we Francji. forma bochenka cukru Montségur. Ta wersja jest obecnie powszechnie akceptowana, ale wyłącznie na korzyść Montségur.
Niewiele wiadomo o tej pierwszej fortecy, poza tym, że znajdowała się w ruinach około 1204 roku, kiedy pod kierownictwem Raymonda de Péreille zbudowano ufortyfikowaną wieś katarów . Jest to ufortyfikowana wioska lub castrum, któremu archeolodzy nadali imię Montségur II .
Urządzenie obronne tej twierdzy niewiele różniło się od tego, co znamy dzisiaj. Castrum sama zawarte warownego miejsca Pana Raymond Péreille Castellum lub Castel prowansalski (który ewentualnie lekko przywrócone przez dom Levis w XIV th wieku wybudować kaplicę i kapelan XVI th century arch nadproża wbudowaną ochronę) i Wioska katarów z tamtych czasów otoczona murem obronnym. Po stronie obecnej drogi stały trzy mury obronne, z których pierwszy znajdował się na poziomie obecnej furty na zwiedzanie zamku. Po drugiej stronie pog, około 800 metrów dalej, znajdowała się wieża strażnicza (w Roc znana jako "La Tor", wieża ) nad 80-metrowym urwiskiem. Wejścia do castrum, które góruje nad tą strażnicą, bronił barbakan . W obrębie murów twierdzy znajdowała się wieś, z której na północny zachód od obecnego zamku pozostało tylko kilka tarasów. Na nich znajdziemy fundamenty kilku domów, schody do komunikacji między tarasami, cysternę i silos.
Montsegur było domem dla dużej społeczności katarów. W 1215 r. Sobór Laterański uważa twierdzę za siedlisko heretyków . W 1229 r. rola Montségur jako schronienia dla Kościoła katarów została potwierdzona w Traktacie z Meaux-Paris . Od 1232 r. rola ta nadal rosła. W tym samym czasie w zamku mieszkają również rycerze Faydits wywłaszczonych z ich ziemi na mocy traktatu z Meaux z 1229 roku. Wśród tych ostatnich jest Pierre-Roger de Mirepoix , mistrz wojskowy Montségur i kuzyn Raymond.de Péreille.
Codzienne życie katarów było tam bogate, pomimo (lub dzięki) izolacji. Według odkryć archeologicznych pożywienie katarów było wytwarzane ze zbóż uprawianych na miejscu, a zwłaszcza w dolinie. Odnaleziono tam również kości wołów, owiec, jeleni, dzików, gęsi, kurcząt oraz szczątki rybich kości. Mięsa musiały być solone lub/i wędzone dla ich konserwacji, ponieważ pozostawało pod dostatkiem i na stałe w rezerwatach twierdzy.
Zasadzeni na zamku katarzy nie tylko medytowali czy ćwiczyli religijnie, ale oprócz życia pasterskiego i rolniczego prowadzili także działalność materialną, a czasem handlową. Na przykład robili ubrania z owczej wełny lub skór zwierzęcych i produkowali barwniki (roślinne i mineralne). Na miejscu, w zamkowej kuźni powstało wiele narzędzi i biżuterii: krzyże piersiowe, nożyczki, wisiorki, pęsety (do usuwania odłamków i cierni), pierścionki, przybory toaletowe, przedmioty religijne itp. Ale także prowadzili mereaux, co pozwoliło na rozpoznanie grup katarów między sobą, aby uczestniczyć w tajnych spotkaniach.
Jednak Montségur pozostaje twierdzą, co sugeruje, że niektórzy z jego mieszkańców nie byli religijnymi katarami; znalezione na miejscu kości z tego okresu dowodzą, że nie wszyscy mieszkańcy byli wegetarianami. Nie było również zasadniczego rozróżnienia między doskonałymi a prostymi wierzącymi , ponieważ każdy z nich uczestniczył w codziennym życiu fortecy (i wioski poniżej).
Można przypuszczać, że cmentarz był prowadzony tak, jak był z dala od castrum , najprawdopodobniej miejsce pochówku znajdowało się prawdopodobnie na skrzyżowaniu dwóch ścieżek (Montferrier Lavelanet) na dnie pogi.
Wszystko, co wyłania się z położenia geograficznego tego miejsca, z pism i nieugiętości Kapetyjczyków wobec Montsegur z 1244 roku, sugeruje, że była to, jeśli nie stolica, to przynajmniej twierdza katarów w Oksytanii.
Oblężenie castrumW pierwszej połowie XIII -go wieku, twierdza nie ulegają najmniej czterech miejsc, z których tylko jeden był udany:
Ta ostatnia została wywołana masakrą kilku inkwizytorów w 1242 roku w Avignonet przez około sześćdziesięciu ludzi z garnizonu Montségur. Seneszal z Carcassonne i arcybiskup Narbonne Pierre Amiel zostali oskarżeni o oblężenie twierdzy z rozkazu Blanche z Kastylii i Ludwika IX . wmaj 1243, Krzyżowcy , liczący około 6000 ludzi, otaczają Montségur.
Równowaga sił trwała do Bożego Narodzenia 1243 roku, kiedy to garstce „górali” udało się, po odważnej nocnej wspinaczce, przejąć kontrolę nad strażnicą. Od tego momentu poprowadzono i zamontowano trebusz , który bezlitośnie bombardował pozycję oblężonych, o czym świadczą liczne ciosane kamienne kule znalezione w tym miejscu. Mniej więcej miesiąc później, być może w wyniku lokalnej zdrady, barbakan wpadł w ręce napastników.
Ostatni szturm rozpoczęty w lutym został odparty, ale bardzo osłabił oblężonych.
Poddanie się twierdzyten 1 st marca 1244Pierre-Roger de Mirepoix został zmuszony do negocjowania kapitulacji twierdzy po dziesięciomiesięcznej blokadzie. Warunki były następujące:
ten 16 marcatwierdza ponownie się otworzyła. Wszyscy katarzy, którzy odmówili wyrzeczenia się swojej wiary, zginęli na stosie, który został ustawiony na nieco ponad dwustu torturowanych, łącznie z żoną, trzema córkami i teściową Raimonda de Péreille: po rozdzieleniu tego wszystkiego posiadali tych, którzy bronili ich przez dziesięć miesięcy, idealni z Montségur zostali zamknięci w zagrodzie przygotowanej u podnóża góry, a następnie krzyżowcy podpalili tobołki, które tam leżały. W sumie w ogniu zginęło dwustu dwudziestu mężczyzn, kobiet i młoda dziewczyna (wszyscy „ochotnicy” ; młodzi ludzie zostali wyperswadowani przez rodziców od dołączenia do nich…). Wśród nich składano w ofierze żołnierzy z garnizonu, którzy nie chcieli ich opuścić. Poinformowano, że niektórzy śpiewają.
Dla niektórych Stos zostałby ustawiony 200 metrów od castrum na „Camp dels Cremats” (pole oparzeń), gdzie następnie wzniesiono stelę przez współczesne Towarzystwo Badań Pamiątek i Katarów. Na steli znajduje się napis: „Als catars, als martirs del pur amor crestian. 16 marca 1244” . Dla innych prawdziwe miejsce stosu znajdowało się na wzgórzu nad parkingiem na prawo od przełęczy w drodze do Montferrier . Według Yvesa Dossata „stos Montségur” jest legendą: według tego autora katarzy aresztowanych w Montségur zostali zabrani do Bram, gdzie zostali przesłuchani przez Inkwizycję , a następnie podpaleni. Z kolei w Citadelles du vertige (Toulouse, Privat, 1966) Michel Roquebert umieszcza stos w Montségur w „prat das cramats”.
Spośród 220 torturowanych 16 marca, 64 można zidentyfikować, których wykaz znajduje się poniżej.
Po zdobyciu zamku w 1244 r. pog powrócił w ręce Guya II z Lévisa , marszałka wiary, oficjalnego władcy Mirepoix od traktatu z 1229 r . Zachowały się pozostałości wioski katarów, a także zewnętrzne ogrodzenie. Castellum był to odrestaurowany i odnowiony (?) W celu publikowania garnizon trzydziestu mężczyzn, którzy pozostali na tym pokój pirenejski w XVII -tego wieku. Niektóre dokumenty Wspominają o zamku jako „możliwym do obrony” w 1510 roku. Jednak żadna wzmianka o zamku nie istnieje w znanej liście (patrz Archeo JP Cazes), która wymienia zamki (nienaruszone, odrestaurowane lub odbudowane), które miały zapewnić obrona granicy z Aragonią! Pisarz Christian Bernadac (Paryż, Ussat) opublikował list z 1982 r., podpisany przez księcia Lévis-Mirepoix, w którym ten ostatni zapewnia, że jego rodzina nigdy nie zburzyła tego miejsca, a tym bardziej nigdy nie odbudowała. Koszt był zbyt wysoki, a Lévis-Mirepoix opowiadał się za konserwacją swojego zamku w Lagarde, który wielu mylił z Montségur, gdzie w rzeczywistości pozostał tylko po oblężeniu lekki garnizon i tak już drogi w utrzymaniu oraz kapelan. Materiały wtedy były zawyżone, mimo że siła robocza była tańsza niż dzisiaj.
Przez dziesięciolecia zamek został opuszczony i służył jako kamieniołom, musiał dodać książę de Lévis Mirepoix, żałując tego .
Zamek został sklasyfikowany jako zabytek historyczny w 1862 r., a puòg, na którym się znajduje, dołączył do tej klasyfikacji w 1883 r. Pozostałości archeologiczne i linie obronne sklasyfikowano w 1989 r.
Od tego czasu strona nadal rozpala wyobraźnię do tego stopnia, że wielu nie zawahało się przeszukać puòg osobiście z powodu mitów narosłych wokół tej strony.
Paradoksalnie rozpoczęta w 1947 roku kampania restauracyjna zamku spowolniła te degradacje i jednocześnie zatarła pewne dowody archeologiczne. Odbudowa ta zmotywowała do speleologicznego badania góry, prowadzonego przez Towarzystwo Speleologiczne Ariège . Ten ostatni doprowadziło w roku 1964 do ekshumacji do pochówku w tym przed trebusza .
W 1968 roku powstała GRAME (Grupa Badań Archeologicznych Montségur i okolic). Ten ostatni przeprowadził już na tym terenie kilka akcji wykopaliskowych.
Należy zauważyć, że historycy uznają w obecnych ruinach za jednostkę miary, angielską laskę , wyraźnie później.
Są klasyfikowane według listy 1862 :
Są klasyfikowane według kolejności 3 marca 1989 :
Około 1870 roku zawdzięczamy Aaregeois Napoleon Peyrat entuzjastyczne odkrycie Montségur; i jego natchnionemu pióru, romantycznej atmosferze, która od tamtej pory zamieszkuje to miejsce. Do tego stopnia, że dzisiaj jest nadal trudne do określonej publiczności przyznać, że świątynia Parakleta jest małym francuskim zamku XIII th century. Ponadto, legenda mówi, że Montsegur był ostatnim miejscem schronienia dla templariuszy , po stłumieniu zamówienia przez papieża Klemensa V .
Każdego roku, podczas przesilenia zimowego , pierwszy promień słońca na horyzoncie przecina zamek na całej jego długości, a podczas przesilenia letniego z milimetrową dokładnością przecina czterech łuczników twierdzy na północnym zachodzie, a niektórzy przywołują kult zoroastryjski . Podobny fenomen jest widoczny w Quéribus .
Uważa się, że Montsegur mieścił bogaty skarb Kościoła katarów. Niewiele wiadomo o tym rzekomym skarbie. Przypuszczenia dotyczące tego skarbu podsycają dwa fakty.
Pierwszy to lot na koniu doskonałego Mathieu i diakona Bonneta około Bożego Narodzenia 1243 roku, zabierając ze sobą „ złota i srebra oraz dużą ilość pieniędzy”. Uważa się, że skarb ten dotarł do Włoch w Cremonie , miejscu we Włoszech, gdzie żyła inna ważna społeczność katarów. Przypuszczenie to potwierdza sprawdzona korespondencja między obiema społecznościami.
Drugi skarb zostałby uratowany podczas rozejmu w Marzec 1244ponieważ istnieją doniesienia o czterech osobach uciekających z Montsegur z ładunkiem. Historycy przypuszczają, że skarb ten zgromadził wiele heretyckich tekstów przechowywanych przez Doskonałych w twierdzy.
Montsegur był uważany za zamek Graala . Graal byłby jedną z części skarbu Kościoła katarów: kielich, w którym Józef z Arymatei zbierałby krew Chrystusa na Golgocie lub szmaragd, który spadł z korony Lucyfera podczas upadku aniołów ... Niemiecki Otto Rahn był gorliwym rzemieślnikiem tego mitu, który zainspirował go uczony z Ussat-les-Bains , Antonin Gadal . Inna tradycja mówi nam, że Graal zawsze był zamknięty w górze Montsegur.
Otto Rahn studiował historię katarów i pasjonował się tą bogatą w „legendy” Langwedocją . W 1932 przeniósł się do małej miejscowości uzdrowiskowej Ussat-les-Bains w hotelu Les Marronniers, który przejął. Dzięki poetyckim teoriom Antonina Gadala napisał Krucjatę przeciwko Graalowi, która po pierwszym eseju o Montsegur autorstwa Napoleona Peyrata aktywnie uczestniczyła w ponownym zainteresowaniu Oksytanią .
Tezy Otto Rahna zostały poważnie zdekonstruowane i zaprzeczone, w szczególności przez drobiazgową pracę bretońskiego historyka Jeana Markale'a w Montségur et l'énigme cathare (1986).
Oblężenie Montségur i stos z „Obozu dels Cramats”, który następnie inspirowane różnych artystów i grup, w tym słynnego zespołu heavy metalu Iron Maiden , który to utwór biorące udział wykonany taniec śmierci albumu . Ale głównym dziełem skoncentrowanym na zamku Ariège jest piosenka zadedykowana mu przez oksytańskiego poety i piosenkarza Claude'a Martiego w latach 70. Również pierwsza płyta Ery obraca się wokół katarów .
W 2003 roku Maxime Aulio skomponował poemat symfoniczny na puzon solo i orkiestrę harmonijną pod tytułem Montségur, la Tragédie Cathare .
Claude Nougaro przywołuje zamek Montségur w swojej piosence Gloria z albumu Femmes et Famines wydanego w 1975 roku.
W 2018 roku ekipa programu Secrets d'Histoire nakręciła na zamku kilka ujęć w ramach numeru poświęconego Blanche de Castille , zatytułowanego Blanche de Castille, królowa matka ma charakter… , emitowany na5 lipca 2018na Francji 2 .
W Château de Montségur kręcony jest klip do Ameno, sztandarowego tytułu grupy Era .
Biuro turystyczne Montségur organizuje wycieczki z przewodnikiem po zamku od lutego do grudnia (z wyjątkiem złej pogody). Dostęp do zamku prowadzi górską ścieżką (niedostępną dla osób niepełnosprawnych) o długości około dwudziestu minut.
Larroque d'Olmes na pierwszym planie.
Montsegur widziany od zachodu.
Montsegur widziany od wschodu.
Wał i brama południowa.
Południowa Brama.
Dziedziniec.
Wały wschodnie i północne.
Widok od północy.
Widok z Roc de la Gourgue.
Montségur widziany z Col de la Peyre.
Widok z Pas de l'Ours.
W księdze inicjacyjnej do gry fabularnej Nephilim , proponowany scenariusz rozgrywa się częściowo w zamku Montségur.
W scenariuszu The Cathar Heresy z gry RPG Vampire: The Dark Ages wydanej przez Arkhane Asylum , rozdział III rozgrywa się w Montsegur podczas oblężenia w 1244 roku.