Bourg-de-Péage

Strona geoportalu (mapa IGN ):

• Jałmużna
• Baron
• Bois des Naix
• Chagnol
• Chambois
• Pole kasztanowca
• Combevert
• strażnik
• Garenne
• Księżyc
• Magnanerie
• chora kobieta
• Parisière
• Little Slate
• planeta
• Jama
• Łupek
• Alliers
• Bayannins
• burżuazyjni
• kurki
• Drets
• Wiatraki
• Plantas
• Malataverne
• Miraillers
• Mondy
• Łąki Mondy
• Tépier

Stare dzielnice, wioski i miejscowości:

• les Allières to dzielnica poświadczona w 1891 roku. W 1246 roku nosiła nazwę Las Oleiras (Léoncel cartulary, 146).

Toponimia

Certyfikaty

Słownik topograficzny wydziału Drôme:

• 1430: ultra pontem Ysere in mandamento Pisanciani ( nora Saint-Barnard).
• 1455: Pedagium Burgi Pisanciani (Maladr. De Voley, 81).
• 1471: Burgum Pedagii Pisanciani (Maladr. De Voley, 83).
• 1504: bastida seu pedagium Pisançoni, prope Romanis (archiwa Isère, B 2674).
• 1536: Péage w pobliżu Rzymian i Péage de Romans (archiwa Isère, B 119).
• 1646: ziemia i seigneury Delphinaux de Pizançon, zwane Bourg de Péage (archiwa Drôme, E 3760).
• 1679: opłata za przejazd Pisançon (Maladr. De Voley, 156).
• 1709: opłata za Pisançon lez Romans en Dauphiné (Wspomnienia dla minims).
• Rok VII (rewolucyjny): Jedność w Isère (rok Drôme).
• 1891: Le Bourg-de-Péage , miasto, stolica kantonu, dystrykt Valence.

Niedatowany  : Bourg-de-Péage . Przedimek określony nie jest już wymawiany.

Etymologia

Historia

Od średniowiecza do rewolucji

Seigneury: z feudalnego punktu widzenia jego terytorium było częścią seigneury Pizançon. (patrz gmina Chatuzange-le-Goubet ).

Poświadczone w 1033 r .: mnisi z kapituły kolegiaty Saint-Barnard w Romans-sur-Isère (położonej na prawym brzegu, na północ od Isère ) zbudowali most na przeprawę przez rzekę. Dzięki temu mostowi nastąpi rozwój miasta.
Opactwo pobiera tam opłatę za przejazd. Mieszkańcy obecnego kantonu byli z tego zwolnieni, z wyjątkiem dni wielkich jarmarków, ale cudzoziemcy byli obciążeni dopłatą. W ten sam sposób żeglarze z Isère musieli płacić daninę za swoje wiosła.
Ta czynność nie trwała długo w naprawie siedliska, a wioska Pizançon (gmina Chatuzange-le-Goubet ), która pierwotnie znajdowała się u wylotu mostu, odnotowała szybki wzrost liczby ludności.

W średniowieczu kamienny most usiany był trzema konstrukcjami  :

• Na południu wznosiła się wieża, u podstawy przebita drzwiami, przy których stał dom pontonera .
• Na północy znajdował się Notre-Dame-du-Pont i mały szpital, które znajdowały się naprzeciwko obu stron pokładu mostu.
• Most był wielokrotnie niszczony przez gwałtowne powodzie na rzece Isère. Wieża, która dumnie herb miasta Rzymian i Dauphiné , zniknął w XVII -tego  wieku.
• Kilkakrotnie zawalone łuki zastępowano drewnianym pomostem.
• W XVIII th  wieku rozpoczęto prace rekonstrukcyjne, wypełnione w następnym wieku przez rozszerzenia. Most uległ dalszemu zniszczeniu, gdyż trzykrotnie (w 1814, 1940 i 1944 r.) Zniszczono jego drugi łuk; ślady są nadal widoczne.

W tej parafii istniał klasztor minimes założony w 1621 roku, do którego klasztor Saint-Jean-en-Royans został przyłączony około 1710 roku.

Przed 1790 r. Bourg-de-Péage było wspólnotą elekcji i subdelegacji Rzymian oraz bailiwatem Saint-Marcellin. Powstaje z XVII th  stulecia parafii diecezji Valencia, który został poświęcony kościół Matki Bożej Bolesnej, w którym rozdział Saint-Barnard Rzymian był Zbieraczka i Decimator .

Od rewolucji do współczesności

W 1790 roku Bourg-de-Péage stało się stolicą kantonu w powiecie rzymskim, obejmującym Bourg-de-Péage i Delphinaux-de-Pisançon lub Chatuzange.
Podczas reorganizacji w VIII roku (1799-1800) kanton ten został włączony do powiatu Valence. Składa się z gmin: Alixan, Barbières, Baume-d'Hostun, Beauregard, Charpey (z którego w 1873 r. Odwrócono uwagę gminy Bésayes), Châteauneuf-d'Isère, Chatuzange, Crispalot (następnie zjednoczone w Beauregard) , Eymeux, Hostun, Marches, Rochefort-Samson, Saint-Nazaire-en-Royans i Bourg-de-Péage.

1810: jeśli Rzymianie zdobyli sławę dzięki luksusowym butom, Bourg-de-Péage zawdzięcza swoją sławę przemysłowi filcowych kapeluszy, wprowadzonym około 1810 roku przez pracowników z Cognin w Isère .
Ta nowa działalność jest kontynuacją solidnej tradycji wyrobów pończoszniczych sprzed rewolucji (głównie produkcja bielizny damskiej). W 1811 r. Odnotowano trzy warsztaty, a pół wieku później pracowało w nich ponad czterystu robotników podzielonych na szesnaście warsztatów .

• Filc otrzymano z sierści królików , które są przedmiotem licznych operacji wykonywanych przez pracowników bolesnych warunkach wilgotności , na przykład powietrza lub kruszenie . Na okolicznych terenach wiejskich „golarki” królików były liczne, a ich działalność czasami utrwalana była w określonych nazwach miejscowości.
• Instalacja linii kolejowej u Rzymian w 1864 r. Położyła kres lokalnemu pochodzeniu surowca. Woleliśmy wtedy sierść australijskich królików, tańszą.
• Import ten spowodował zatem utratę setek miejsc pracy na wsi .

W 1883 r. Nastąpił bezprecedensowy kryzys toporkowy, spowodowany protekcjonistyczną postawą niektórych krajów, w których płynęła produkcja. Po pokonaniu trudności działalność rozwijała się dalej, aż do 1929 roku, kiedy osiągnęła swój szczyt . W tym czasie firma Mossant, która była pionierem w produkcji czapek, zatrudniała ponad tysiąc dwustu pracowników, a wiele innych warsztatów produkowało obok niej wysokiej jakości nakrycia głowy .

Od 1930 r. Moda na „gołe głowy” i niewystarczający eksport spowodowały gwałtowny upadek przemysłu kapeluszniczego, jednak niektóre warsztaty działały do ​​1985 r. .

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Administracja miejska

Lista burmistrzów

Załączniki administracyjne i wyborcze

Polityka ochrony środowiska

W 2014 r. Miasto kwiatów z „3 kwiatami” w konkursie Miast i Wsi Kwiatów od 2008 r .: 59  hektarów parków i ogrodów, trawniki, rabaty, drzewa i krzewy, żywopłoty i podpora drogowa ... Wyjątkowe dziedzictwo krajobrazowe, jakim jest duma mieszkańców Peage.

Lokalne finanse

Twinning

•  Verbania  ( Włochy )
•  Mindelheim  ( Niemcy )
•  East Grinstead  ( Wielka Brytania )
•  Sant Feliu de Guíxols  ( Hiszpania )
•  Schwaz  ( Austria )
•  Babcia  ( Kanada )
•  Tomioka  ( Japonia ) (pakt przyjaźni)

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących ponad 10 000 mieszkańców spisy powszechne są przeprowadzane każdego roku po badaniu reprezentacyjnym na próbie adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których prawdziwy spis ludności odbywa się co roku. Pięć lat

W 2018 roku miasto liczyło 1007 mieszkańców, o 1,28% mniej niż w 2013 roku ( Drôme  : + 4,05%  , Francja bez Majotty : + 2,36%).

Usługi i udogodnienia

Edukacja

Bourg de Péage zależy od akademii w Grenoble . W gminie działa kilka szkół: trzy przedszkola i cztery szkoły podstawowe , z których jedna jest prywatna; dwie uczelnie , z których jedna jest prywatna. Gmina wyznaczyła linię transportu szkolnego, zarezerwowaną dla uczniów w gminie.

Zdrowie

Wydarzenia kulturalne i festyny

• Bourg-de-Péage ma wiele sal widowiskowych i wystawienniczych (sala Jean Cocteau, przestrzeń François Mitterranda, Parc Mossant) .
• Tydzień kulturalny w lutym.
• Festiwal Muzyczny w Parku: dwa dni koncertów i rozrywki .
• Wydarzenia magiczne: zajęcia uliczne, warsztaty inicjacyjne, amatorskie zawody magiczne, zajęcia w szkołach i miejscach publicznych itp. : przez tydzień całe miasto żyje w rytmie magii. Stylowo festiwal kończy się zorganizowaniem trzech wieczorów, animowanych przez zawodowych magików międzynarodowej rangi, które gromadzą ponad 1500 widzów.
• Le salon des picturales: les Picturales skupia około 130 malarzy i entuzjastów amatorów. Dzięki temu mogą wymieniać się doświadczeniami i osiągnięciami bez ukrytych motywów. Tutaj nie ma konkurencji, nie ma selekcji ani nagrody: to wytyczna, której pragnął jej inicjator, malarz Pierre Palué. Od 1975 roku Picturales zawsze były bardzo wyczekiwanym wydarzeniem dla miłośników sztuki. Ten płatny jarmark to wyjątkowa okazja, aby odkryć lub na nowo odkryć talenty artystyczne, które skrywa nasze terytorium. W ten sposób każdego października, podczas 10 dni Picturales, ponad 1500 zwiedzających przybywa, aby podziwiać eksponowane prace.

Zainteresowania

• Brzoskwinia.

Sporty

• Kompleks sportowy Vercors.
• Wioślarstwo  : Aviron Romanais Péageois, utworzony w 1908 roku, jest pierwszym klubem w Drôme i Ardèche. Największym wioślarzem klubu jest Laurent Porchier, który był kilkukrotnym mistrzem Francji i mistrzem świata, a także mistrzem olimpijskim na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000 roku .
• Piłka ręczna  : Le Bourg de Péage Drôme Handball to klub piłki ręcznej. Drużyna kobiet gra w LFH mistrzostw Francji kobiet .
• Co dwa lata, w grudniu, miasto Bourg-de-Péage nagradza swoich sportowców podczas wieczoru w centrum Jean-Cocteau.
• Wyjazd z Tour de France 2013 i 16 th  etap Tour de France 2015 pomiędzy Bourg de Peage i Gap w20 lipca 2015 .

Głoska bezdźwięczna

Kulty

Parafia Sainte Claire en Dauphiné skupia wspólnoty katolickie z Romans-sur-Isère , Bourg-de-Péage, Pizançon i Granges-lès-Beaumont .

Gospodarka

Rolnictwo

W 1992 r .: zboża, winorośle, owoce, trzoda chlewna, bydło.

• Produkty lokalne: Pognes , Ravioli .
• Targi: wtorek wielkanocny i od 24 do 29 czerwca.
• Rynek: wtorek i piątek.

Handel

• Wyprzedaż: koniec maja.

Pascalis piekarnia to najstarsza piekarnia w Bourg-de-Péage i data XIX th  wieku. Jego specjalnością jest słynne pogne de Romans.
(Jean-Charles Pascalis, mistrz piekarza rzemieślniczego, rycerz Orderu Zasługi (Francja) , radny miasta 2014).

Turystyka

Dochody ludności i podatki

Zatrudnienie

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• La Maison Favor to zamek zbudowany w latach 1798-1810 na terenie posiadłości Bayanne (wymieniona od12 kwietnia 1972): klatka schodowa wraz z klatką, pomieszczenia na parterze z dekoracją tapetową, elewacje i dachy (MH).
• Mondy Zamek zbudowany na przełomie XVII -tego  wieku .
• Clos de l'Hermitage .
• Chapellerie Mossant  : obecny budynek pochodzi z 1929 r. (Od tego czasu znajduje się na liście zabytków6 kwietnia 2004)
• Pomnik odejścia pionierów Vercors.
• Niedawny kościół.

• Banks of the Isère (widok z Bois des Naix.)

• Maison Favor (1798-1810).

• Sklep z kapeluszami mossant (1929).

Stowarzyszenie Ochrona Dziedzictwa Opłat Rzymskich publikuje artykuły poświęcone zabytkom obu gmin.

Dziedzictwo kulturowe

• Rzemieślnictwo.

Dziedzictwo naturalne

• Bois des Naix

Osobowości związane z gminą

• Francois Marbos (1739-1825): 1 st  burmistrz Bourg-de-Péage, bp Drome w 1791 roku, a następnie zastępcy (głosował przeciwko śmierci Ludwika XVI ).
• Marc-Antoine Jullien (ur. 1744 w Bourg-de-Péage, zm. 1821 w Pizançon): polityk.
• Paul Brunat (ur. 1840 w Bourg-de-Péage, zm. 1840 w Paryżu): projektant i dyrektor fabryki jedwabiu Tomioka .
• François Eynard (ur. 1874 w Bourg-de-Péage, zm. 1949 w Bourg-de-Péage): polityk.
• Charles Jourdan (ur. 1883 w Bourg-de-Péage, zm. 1976 w Paryżu): producent obuwia.
• Paul Dochier (urodzony w 1914 roku w Bourg-de-Péage, zamordowany w 1996 roku): religijne mnich Tibéhirine (lub Tibhirine w Algierii), przemianowany na „Brother Luc”, zamordowany z sześcioma towarzyszami na21 maja 1996.
• Henri Durand (ur. 1919, zm. 2010 w Bourg-de-Péage): polityk.
• Didier Guillaume (urodzony w 1959 roku w Bourg-de-Péage): polityk.
• Nathalie Nieson (ur. 1969 w Lyonie): polityk, burmistrz Bourg-de-Péage.
• Romain Saïss (ur. 1990 w Bourg-de-Péage): zawodowy piłkarz.

• Didier Guillaume.

• Nathalie Nieson.

Heraldyka, logotyp i motto

	Bourg-de-Péage ma herb, pochodzenie i dokładnym herbu , które nie są dostępne.

Załączniki

Bibliografia

• Laurent Jacquot, Romans, traces d'Histoire , pot. Les Patrimoines, wyd. Dauphiné Libéré, 2008.

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Drôme

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Bourg-de-Péage na stronie internetowej National Geographic Institute / strona archiwizowana od 2007 roku.
• Zasób geograficzny  :
  • Insee (gminy)
• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • WorldCat Id
  • WorldCat

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. Pojęcie obszarów atrakcyjnych dla miast zostało zastąpione wpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
4. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisowej i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., Tylko populacje odpowiadające wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin mniejszych niż 10 000 mieszkańców oraz że populacje ludności zamieszkującej lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin liczących powyżej 10 000 mieszkańców, jak również ostatnia legalna liczba ludności opublikowana przez INSEE dla wszystkich gmin.
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
2. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 26 marca 2021 ) .
3. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 ) .
4. „  Urban unit 2020 of Romans-sur-Isère  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 26 marca 2021 ) .
5. „  Baza danych jednostek miejskich 2020  ” , na www.insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 26 marca 2021 ) .
6. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 26 marca 2021 ) .
7. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 26 marca 2021 ) .
8. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięciu ludzi mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 26 marca 2021 ) .
9. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 26 kwietnia 2021 )
10. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 26 kwietnia 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
11. https://www.geoportail.gouv.fr/
12. J. Brun-Durand, Topograficzny słownik Departamentu Drôme , Paryż, Imprimerie Nationale,1891( czytaj online ) , strona 6 (Les Allières).
13. J. Brun-Durand, Topograficzny słownik departamentu Drôme , Paryż, Imprimerie nationale,1891( czytaj online ) , strona 46 (Bourg-de-Péage).
14. Historia Bourg-de-Péage
15. „  Cities and village in Bloom  ” , na oficjalnej stronie „Konkursu kwitnących miast i wiosek” (dostęp: 20 lipca 2014 ) .
16. Bourg-de-Péage Town Hall, „  Twin Cities  ” (dostęp 17 lutego 2020 ) .
17. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
18. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
19. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
20. przedszkola i szkoły podstawowe w Bourg-de-Péage
21. gimnazja w Bourg-de-Péage
22. linia autobusu szkolnego
23. Michel de la Torre, Drôme, kompletny przewodnik po 371 gminach , Paryż, Deslogis-Lacoste,1992( ISBN  2-7399-5026-8 ) , Bourg-de-Péage.
24. polityki kulturalnej w Bourg-de-Péage
25. Polityka sportowa Bourg-de-Péage
26. Parafia Sainte Claire w Dauphiné
27. muzeum pogne
28. Wskazówka n o  PA00116899 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
29. https://romans-patrimoine.fr/patrimoine/patrimoine-et-monuments/12-patrimoine/patrimoine-e-tmonuments/70-nt.html
30. Wskazówka n o  PA26000013 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
31. https://romans-patrimoine.fr/association.html
32. MINASSIAN Marie-Dominique , „  Frère Luc  ” , on Les Moines de Tibhirine (dostęp 30 września 2019 ) .