Biblia Króla Jacques ( King James Version , w języku angielskim , często skracane KJV ), opublikowany po raz pierwszy w 1611 roku , jest tłumaczeniem angielskiego z Biblii wykonane za panowania i na wniosek Jacques I st Anglii . Szybko wypiera poprzednią autoryzowaną wersję, znaną jako Biblia Biskupów , która miała zbyt uczony charakter i stała się de facto standardową Biblią Kościoła anglikańskiego .
Termin alternatywna wersja autoryzowana ( wersja autoryzowana ) jest od dawna używany w Wielkiej Brytanii , termin Biblia Króla Jakuba jest uważany za bardzo amerykański .
Decyzja o rozpoczęciu prac nad nowym tłumaczeniem Biblii autoryzowanej przez Kościół anglikański została podjęta przez króla Jacques I st w 1604 roku po sympozjum w kwestiach religijnych trzymał od chwili przystąpienia do władzy, konferencji Hampton Court. W tym czasie najpopularniejszą Biblią w Anglii była Biblia Genewska , wydana w 1560 r. i nazwana tak, ponieważ została przetłumaczona na język angielski w Genewie w latach 1555-1558 przez prezbiteriańskich lub anglikańskich wygnańców o skłonnościach kalwińskich . Choć pokazano, tanie i szeroko dostępne, to indisposait króla Jacques I st ile hierarchów anglikanów. Rzeczywiście, na marginesach i uwagach wstępnych do różnych ksiąg Biblii widniał nie tylko najczystszy kalwinizm, ale także zabarwiony antyklerykalnym „republikanizmem”, sugerującym, że hierarchia Kościoła była bezużyteczna, a zatem hipotetycznie, że można by kwestionować potrzebę posiadania króla na czele i dlaczego nie mieć króla jako głowy państwa . Co więcej, fakt, że te idee zostały wydrukowane w Biblii, mógł sprawić, że czytelnicy uwierzyli, że te interpretacje są oficjalne i trwałe. Kontratak biskupów anglikańskich, wydana w 1568 roku Biblia Biskupów , nie przynosząca owoców, nowy przekład pozwoliłby wreszcie pozbyć się tych zbyt radykalnych zapisów i nieco ukierunkować przekład.
To właśnie ten kontekst wyjaśnia nazwę Biblia Króla Jakuba , pomimo nieistniejącej roli suwerena w samym tłumaczeniu. Ten mimo zniesione sankcje (w tym kary śmierci ) mające zastosowanie do tych, którzy przetłumaczyli tekst święty, a stała się pewną liczbę reguł w celu przeprowadzenia tego przedsięwzięcia (zakazania partyzancki stypendium i przypisy strony, etc.) To arcybiskup Canterbury Richard Bancroft, który jest odpowiedzialny za wdrożenie tych zasad, a tym samym za organizację i nadzór nad całą firmą.
King James Bible jest dziełem zespołu około pięćdziesięciu tłumaczy, których praca trwała cztery i pół roku.
Wkrótce po królewskiej decyzji Hampton Court powołano sześć grup tłumaczy: dwie z siedzibą w Westminster do pracy nad Starym Testamentem od Genesis do 2 Królów i nad listami Nowego Testamentu , dwie na Uniwersytecie w Cambridge do pracy nad Starym Testamentem od 1 Kronik do Pieśni nad Pieśniami i na księgach apokryficznych , dwie wreszcie na Uniwersytecie Oksfordzkim , odpowiedzialne za tłumaczenie proroków , jak również Ewangelii , Dziejów Apostolskich i " Apokalipsy " . Nie ma zgody co do dokładnej liczby osób zaangażowanych w tłumaczenie, formatowanie i korektę Wersji Króla Jakuba . Szacunki wahają się między 47 a 57 efektywnymi tłumaczami, w zależności od tego, czy wśród nich są ci, którzy byli zaangażowani w późniejsze etapy korekty. Pół tuzina z nich miało wyraźne sympatie purytańskie.
Nowego Testamentu z Biblii Króla Jakuba zostało przetłumaczone z „tekstu odbieranego” ( Textus Receptus ), która jest zasadniczo tekst grecki przywrócone przez Erasmus (1516, rev. 1522 i 1533). Tymczasem Stary Testament jest tłumaczony z tekstu masoreckiego na hebrajski . Współczesne Biblie angielskie, takie jak New American Standard Bible (in) lub English Standard Version (en) czerpią swój autorytet z zupełnie innych źródeł rękopisów.
Pomimo wniosku królewskiego przyjąć jako modelu biblijnego Biskupów, z którą miał kopię rozprowadzane do poszczególnych tłumaczy, że to tłumaczenie od Williama Tyndale'a Nowego Testamentu (1538) i Genewie Biblii samego, który sprawować najsilniejszy wpływ na nowe tłumaczenie. Biblia Biskupów, którą król chciał widzieć jako wzór, padła ofiarą swojej przeciętności i bardzo mało zainspirowała autorów Wersji Króla Jakuba . Studia filologiczne precyzyjnie określiły wpływy odzwierciedlone w Biblii Króla Jakuba . Oto oświadczenie przygotowane przez Charlesa C. Butterwortha:
Pochodzenie tekstu | % tekstu króla Jakuba | Komentarze |
---|---|---|
Biblia genewska | 19% | |
Biblia Tyndale'a | 18% | w tym Biblia Mateusza |
Tłumaczenie Coverdale | 13% | w tym Wielka Biblia |
Tłumaczenie Wycliffe | 4% | w tym jego kazania |
Biblia biskupa | 4% | w tym jego poprawki |
Inne wersje przed 1611 | 3% | |
Całkowity | 61% | |
Nowy materiał King James | 39% | |
Łączna suma | 100% |
Niespodziewanie podano początkową motywację do stworzenia King James Version z Biblii (patrz historia powyżej), zauważa Genewa biblijne zostały również zawarte w kilku edycjach King James Biblii .
Prace tłumaczeniowe miały miejsce między sierpniem 1604 a końcem 1608 roku. Wyniki sześciu komisji tłumaczy były następnie sprawdzane w 1610 przez dziewięć miesięcy przez komitet składający się z sześciu do dwunastu osób, które spotkały się w Londynie. Praca zatwierdzona i poprawiona przez tę komisję została następnie powierzona dwóm innym ekspertom, w tym Milesowi Smithowi, który napisał przedmowę, a następnie przedłożona arcybiskupowi Bancroftowi do rozpatrzenia . Dopiero pod koniec 1610 r. rękopis został przekazany Robertowi Barkerowi , drukarzowi królewskiemu.
Pomimo entuzjastycznego poparcia króla i Kościoła anglikańskiego początki Biblii Króla Jakuba były trudne, zwłaszcza zakłócone przez pewne poważne błędy typograficzne (patrz poniżej). Została ona ostro skrytykowana przez niektórych uczonych, a purytanie nadal preferowali Biblię Genewską . Zniknięcie notatek nie sprzyjało zrozumieniu trudnych tekstów Starego Testamentu. Mimo to, przy wsparciu instytucji kościelnej, Biblii Króla Jakuba, a raczej, zgodnie z jej oficjalną nazwą, Authorized Version stanie się stopniowo Biblią referencyjną anglikanizmu, unowocześniając się wraz z jej kolejnymi korektami.
W pierwszej połowie XVIII -tego wieku, Biblia Króla Jacques staje się tłumaczenie na język angielski używany w Anglikański i protestanckiej angielskim. Zastępuje Wulgatę jako standardową wersję Pisma dla anglojęzycznych uczonych. Wraz z rozwojem technicznym drukowania , czyli powszechny stereotyp na początku XIX -go wieku, stało się najczęściej drukowana książka w historii. Prawie wszystkie te wrażenia odzyskują standardowy tekst poprawiony w 1769 roku (i oczyszczony z większości jego skorupy) przez Benjamina Blayneya (w) w Oksfordzie i prawie zawsze pomijają apokryfy.
W 2011 r. witryna „kingjamesbibleonline.org” oszacowała, że od pierwszego wydania w 1611 r. opublikowano ponad miliard egzemplarzy Biblii Króla Jakuba, a 5 lat później liczba ta podwoiła się.
To Biblia Genewska, a nie Biblia Króla Jakuba była Biblią Williama Szekspira , Olivera Cromwella (1599-1658) i Johna Bunyana (1628-1688). Z drugiej strony, pismo króla Jakuba wywarło później duży wpływ na literaturę angielską i cały język angielski. Składnia języka angielskiego, jak również prace autorów takich jak John Milton , Herman Melville , John Dryden i William Wordsworth są usiane Hebraisms przeszły na język angielski i reminiscencje tej Biblii, nawet tych, które poprzedza go, gdy „oni wpływ King James .
Z drugiej strony, New King James Version (en) jest, wbrew swojej nazwie, nowym tłumaczeniem, wydanym przez 130 uczonych opublikowanych w 1982 roku.
Wersja Króla Jakuba lub oficjalnie „Wersja Autoryzowana” jest w domenie publicznej w większości krajów świata, z godnym uwagi wyjątkiem Wielkiej Brytanii , gdzie prawo do jej drukowania, publikowania i rozpowszechniania. przywilej, z którego Korona przyznaje wyłączność niektórym wydawcom w formie listów patentowych. W Anglii , Walii i Irlandii Północnej , to patent litery są w posiadaniu drukarki królowej, aw Szkocji przez szkockich Biblii Nadzorczej , który zleca drukowania do Collinsa . Z prawem króla Jakuba do reprodukowania Biblii biuro Drukarni Królowej jest związane co najmniej od 1577 roku, kiedy to pierwsza znana wzmianka o tym prawie była znana. Teraz wróciła do Cambridge University Press . Ponadto inne Królewskie Statuty przyznają również Cambridge University Press i Oxford University Press prawo do produkowania „Wersji autoryzowanej” niezależnie od drukarni królowej.
Prawie wszystkie przepisy przyznające prawa autorskie dożywotnie zostały zniesione przez Ustawę o prawie autorskim, wzorach i patentach z 1988 roku, ale ponieważ Wersja Autoryzowana jest chroniona raczej przywilejami królewskimi niż prawami autorskimi, pozostaje chroniona, jak określono w ustawie z 1988 roku. wynika z harmonizacji ustawodawstwa brytyjskiego z prawem europejskim, jednak przekształciło to prawo wieczyste w prawo o określonym czasie trwania: z wyjątkiem możliwego odwrócenia, Biblia Króla Jakuba powinna wejść do angielskiej domeny publicznej w 2039 roku.
Cambridge University Press zezwala na powielanie do 500 wersetów króla Jakuba do „niekomercyjnego użytku liturgicznego i edukacyjnego”, jeśli obecne jest oryginalne oświadczenie, jeśli cytowane wersety nie przekraczają 25% cytowanej publikacji i jeśli nie zawierają kompletna księga biblijna. W przypadku ważniejszych zastosowań wydawca analizuje wniosek indywidualnie dla każdego przypadku; co do zasady nie żąda wypłaty praw, ale stara się zapewnić użycie tekstu dobrej jakości.
Słynną muszlą jest wydanie z 1612 r., pierwszy format octavo : Psalm 119 zawiera w wersecie 161 wyrażenie „ książęta – prześladowali mnie bez powodu ” („książęta prześladowali mnie bez powodu”), ale Wydanie z 1612 r. mówi: „ Drukarze prześladowali mnie bez powodu ” . Niektórzy uważają, że jest to zemsta niezadowolonego typografa z londyńskiej drukarni Barker.
Innym znanym powłoki pojawia się w 1631 wydanie Biblii Króla Jakuba, który został żartobliwie nazwany Vicious Biblię , ponieważ wydawało wzbudzania cudzołóstwo zamiast skazując go: rzeczywiście, pominięcie słowa nie w tekście 7 th przykazanie Dekalog ( Wj 20:14), zwrócił ujemny nakaz „ nie będziesz cudzołożył ” ( „ty”) cudzołożył w pozytywny nakaz „ nie będziesz cudzołożył ” ( „ty cudzołóż„). W tym samym wydaniu pojawiła się też inna niezwykła literówka , w księdze Powtórzonego Prawa 5/24, której poprawny tekst w języku angielskim brzmi „a ty mówisz: Oto Pan Bóg nasz okazał nam swoją chwałę i wielkość”. Prawidłowy tekst Króla Jakuba to „I powiedzieliście: Oto Pan, Bóg nasz, ukazał nam swoją chwałę i wielkość ”, a tekst wydrukowany w wydaniu z 1631 r.: „I powiedzieliście: Oto Pan, Bóg nasz, pokazał nam swoją chwałę i swoją wielką dupę ”, co zostało uznane za bluźnierstwo . Król Jacques I st , wściekły, zażądał zniszczenia tych Biblii szybko. Pozostało tylko 11 znanych kopii. Konsekwencje tego podwójnego naboju były poważne dla drukarzy Roberta Barkera i Martina Lucasa: zostali skazani na grzywnę w wysokości 300 funtów, a przywilej drukarza został odebrany.