Bamako | |||
Bamako nad brzegiem Nigru . | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Mali | ||
Region | Bamako | ||
Burmistrz | Adama Sangaré ( Adéma- Pasj ) | ||
Demografia | |||
Populacja | 3 529 300 mieszk . (2020) | ||
Gęstość | 1180 mieszkańców/km 2 | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 12°38′00″ północ, 7°59′00″ zachód | ||
Powierzchnia | 299 200 ha = 2992 km 2 | ||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Mali
| |||
Bamako jest stolicą i największym miastem z Mali . Z ważnym portem rzecznym na Nigrze i centrum handlowym rozchodzącym się po całym subregionie, miasto jest również głównym ośrodkiem administracyjnym kraju i liczy 2 529 300 mieszkańców w 2020 roku, zwanych Bamakois . Jego tempo wzrostu miejskiego jest obecnie najwyższe w Afryce (i szóste na świecie). Stolica Bamako jest dzielnicą podzieloną na sześć gmin, na czele których stoją wybierani burmistrzowie. Adama Sangaré jest burmistrzem dystryktu Bamako i został uwięziony w ramach śledztwa antykorupcyjnego w 2019 roku.
Stanowisko Bamako było zajmowane od czasów prehistorycznych, co potwierdzają wykopaliska archeologiczne w Magnambougou .
Bamako The Bambarę „bàmakɔ̌” (to znaczy „ zaścianka krokodyla”), powstała w końcu XVI, XX wieku przez Niaré, dawniej Niakaté, z których co pochodzenia Sarakolés . Krokodyl, będący fetyszem Bamako, każdego roku dostawał do jedzenia młodą dziewicę.
Trzy krokodyle, które symbolizują Bamako, pochodzą z trzech rozlewisk, które przecinały Bamako: Lido, Diafarana i Bèlèsôkô. Rozlewiska spotykały się około 500 metrów na wschód od Hôtel de l'Amitié w Bamako (owoc współpracy egipsko-malijskiej po odzyskaniu niepodległości), by następnie wpłynąć do Nigru.
Pod koniec XIX th wieku, Bamako jest duży warowny wieś z 600 mieszkańców, gdy 1 st luty 1883 , francuski, penetrują ją Gustave Borgnis-Desbordes .
Ten wpis zbiegł się z narodzinami Amadou Coumba Niakaté (1883-1963), który miał być jednym z pierwszych nauczycieli w Bamako po tym, jak był pierwszym synem tradycyjnego wodza, który uczęszczał do „białej szkoły”. Po śmierci swojego starszego brata Maridiè Niaré w 1956 roku, Amadou Coumba Niakaté został szefem prowincji Bamako. Ale panował tylko przez dwa lata przed zniesieniem tradycyjnego wodzostwa w 1958 roku.
W 1895 roku, stało się stolicą okręgu zanim stał się stolicą Haut-Senegalu i Nigru na17 października 1899następnie z Sudanu Francuskiego w 1920 roku.
W 1904 r. otwarto linię kolejową Dakar-Niger . W 1905 r. rozpoczęto budowę Szpitala Point G. W latach 1903-1907 wybudowano Pałac Koulouba, pałac gubernatora, a następnie siedzibę Prezydenta Republiki po odzyskaniu niepodległości w 1960 r.
Henri Terrasson de Fougères , tymczasowy gubernator (w latach 1920 i 1921), następnie gubernator Sudanu Francuskiego (obecnie Mali)26 lutego 1924w 1931 mieszka w pałacu Koulouba. To jest źródłem dużej liczby urbanizacji .
W 1927 roku wybudowano katedrę Najświętszego Serca Jezusowego . Maison des artisans powstał w 1931 roku. W 1947 roku zbudowano pierwszy most na Nigrze . Wielki meczet został zbudowany w 1948 roku .
18 listopada 1955ustawa przekształca Bamako w gminę oferującą pełen zakres usług. Modibo Keïta został wybrany na burmistrza rok później,16 listopada 1956. 22 września 1960proklamuje się niepodległość Mali, a Bamako staje się jego stolicą.
Po wojskowym zamachu stanu Moussy Traoré w 1968 r. miastem kierował dyrektor zarządzający, który w latach 1969-1970 zajmował dowódca batalionu Balla Koné, a następnie kapitan Sékou Ly w latach 1970-1978.
Na zamówienie 12 lipca 1977 rBamako staje się dzielnicą, zdecentralizowaną gminą, rządzoną specjalnym statutem i składającą się z sześciu gmin. Na jego czele od 1978 r. stał starosta w asyście dwóch zastępców i czterdziestu radnych powiatowych. Dowódca eskadry Oumar Coulibaly (1978-1981), dowódca eskadry Moussa Keïta (1981-1983), Yaya Bagayogo (1983-1990), Abdoulaye Sacko (1990-1991), pani Sy Kadiatou Sow zostają gubernatorem (1991- 1994) i ppłk Karamoko Niaré (1994-1998).
Prawo 11 lutego 1993definiuje okręg Bamako jako samorząd lokalny posiadający osobowość prawną i niezależność finansową. Od 1998 r. na czele powiatu stał burmistrz. Ibrahima N'Diaye był pierwszym burmistrzem i kierował okręgiem w latach 1998-2003. Moussa Badoulaye Traoré został wybrany burmistrzem okręgu w 2003 roku. Po jego śmierci w 2007 roku zastąpił go Adama Sangaré, który został ponownie wybrany w 2009 roku.
20 listopada 2015, w hotelu Radisson Blu dochodzi do wzięcia zakładników . Prowizoryczne myto wskazuje na dwudziestu trzech zabitych.
20 grudnia 1918, dekret generalny ustanawia Bamako jako gminę mieszaną, na czele której stoi burmistrz-administrator.
16 maja 2019 r. co najmniej 15 osób zostało zabitych przez ulewne deszcze, częściowo z powodu zmiany klimatu. W 2019 roku miasto przeżywa rekordowy poziom fali upałów.
Położone nad brzegiem rzeki Niger , zwanej "Djoliba" ("rzeka krwi") w Mandingo , miasto Bamako zbudowane jest w kotlinie otoczonej wzgórzami. Rozciąga się z zachodu na wschód ponad 22 km, az północy na południe ponad 12 km , na powierzchni 267 km 2 .
Okręg Bamako posiada sklasyfikowany las Koulouba, który zajmuje powierzchnię 2010 ha .
Bamako zajmuje obrzeże odpowiadające strefie zachodniosudańskiej sawanny . Dlatego cieszy się dość wilgotnym klimatem tropikalnym z rocznymi opadami 878 milimetrów, ale z porą suchą i dobrze zaznaczoną porą deszczową. Najsuchszy miesiąc nie ma najmniejszej kropli deszczu (opad równy 0 mm w grudniu), podczas gdy najbardziej mokry jest dobrze nawodniony (opad równy 234 mm w sierpniu). Regularne letnie deszcze umożliwiają rozwój zalesionych sawann oraz uprawę roślin takich jak sorgo , kukurydza i bawełna .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 17,3 | 20 | 23,1 | 25,2 | 25,3 | 23,4 | 22 | 21,6 | 21,6 | 21,5 | 19,2 | 17,4 | 21,5 |
Średnia temperatura (°C) | 25,1 | 27,8 | 30,2 | 31,6 | 31,4 | 29,1 | 26,8 | 26,1 | 26,6 | 27,7 | 26,5 | 24,8 | 27,8 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 32,7 | 35,9 | 37,9 | 38,7 | 37,8 | 34,8 | 31,6 | 30,8 | 31,9 | 34,4 | 34,7 | 32,5 | 34,5 |
Opady ( mm ) | 0,2 | 0,1 | 1,9 | 25,1 | 46,2 | 121,2 | 217,7 | 234 | 164,6 | 65,4 | 2,4 | 0 | 878,8 |
Wzrost demograficzny Bamako jest imponujący: 2500 mieszkańców w 1884 r. , 8000 mieszkańców w 1908 r. , 37 000 mieszkańców w 1945 r. , prawie 100 000 w 1960 r., gdy Mali uzyskało niepodległość, aglomeracja liczyła 1809 106 mieszkańców w 2009 r. i nadal przyciąga ludność wiejską poszukującą pracy. Ten niekontrolowany wzrost powoduje duże trudności w zakresie krążenia, higieny (dostęp do wody pitnej, warunków sanitarnych) i zanieczyszczenia.
W latach 1998-2009 populacja wzrosła prawie 1,8-krotnie, czyli średnioroczna stopa wzrostu na poziomie 4,8%.
Kobiety stanowią 49,8% populacji.
W 2009 roku obszar miejski Bamako liczył 2 009 109 mieszkańców.
Znajduje się 1000 km od Dakaru i Abidżanie , 850 kilometrów od Wagadugu i 120 kilometrów od Gwinei granicy , Bamako stała się skrzyżowaniem Afryce Zachodniej i gospodarze urozmaicone ludność, składa się z różnych grup etnicznych obecnych w Mali. Ale także z sąsiednich krajów .
Francuski jest językiem urzędowym w Mali , stosowane przez państwo, administracji i nauki.
Bambara , o Mande język i jeden z trzynastu językach narodowych Mali, jednak to, że lingua franca kraju Bamako i jest powszechnie stosowany w codziennych czynnościach; jest to główny język ojczysty w Mali (46%), a także najczęściej używany.
Wśród miejsc kultu znajdują się głównie meczety muzułmańskie . Istnieją również kościoły i świątynie chrześcijańskie : Archidiecezja Bamako ( Kościół Katolicki ), Kościół Ewangelicznych Chrześcijan Mali ( Światowa Wspólnota Przymierza ), Zgromadzenia Boże .
Powiat Bamako jest podzielony na sześć gmin rozporządzeniem 18 sierpnia 1978 zmienione ustawą z lutego 1982 r.
Gmina I liczy 256 216 mieszkańców. Ograniczony od północy przez gminę wiejską Dialakorodji ( koło Kati ), od zachodu przez gminę II, od północnego wschodu przez wiejską gminę Sangarébougou ( koło Kati ), od wschodu przez wiejską gminę Gabakourou III i od południa nad rzeką Niger zajmuje powierzchnię 34,26 km 2 . Gminę tę tworzy dziewięć okręgów: Banconi, Boulkassobougou, Djélibougou, Doumanzana, Fadjiguila, Sotuba, Korofina Północna, Korofina Południowa i Sikoroni.
Gmina II, ograniczona od wschodu rozlewiskiem Korofina, od zachodu podnóżem wzgórza Point G, od północy północną granicą powiatu, a od południa korytem rzeki Niger obejmuje obszar o powierzchni 16,81 km 2 i liczy 160 680 mieszkańców. Miasto ma jedenaście dzielnic: Niaréla (najstarsza, w której mieszka rodzina założycieli Bamako), Bagadadji, Médina-coura, Bozola, Missira, Hipodrom, Quinzambougou, Bakaribougou, TSF, Industrial Zone i Bougouba. Miasto jest domem dla 80% przemysłu Mali.
Gmina III jest ograniczona od północy kręgiem Kati , od wschodu Boulevard du Peuple, który oddziela ją od Gminy II, od południa częścią rzeki Niger , między Pont des Martyrs i Motel de Bamako i do na zachód nad rzeką Farako od Lido Avenue Cheick Zayed bin Sultan El Mahyan i drogi ACI 2000, o powierzchni 23 km 2 ,. Jego populacja wynosi 119 287. Gmina III jest administracyjnym i handlowym centrum Bamako. W szczególności są gospodarzami dwóch największych rynków w stolicy, Grand Marché Dabanani i Dibida. Gminę tę tworzy dwadzieścia powiatów, a do Gminy III przyłączono wsie Koulouninko i Sirakorodounfing.
Gmina IV , ograniczona od wschodu przez Gminę III, północy i zachodu Kati i południe przez lewym brzegu rzeki Niger , zajmuje powierzchnię 36,768 ha o liczbie mieszkańców 200.000 mieszkańców w 2001 roku gmina IV składa się ośmiu okręgów: Taliko, Lassa, Sibiribougou, Djicoroni Para , Sébénikoro, Hamdallaye, Lafiabougou i Kalabambougou
Gmina V zajmuje powierzchnię 41 km 2 . Od północy ogranicza ją rzeka Niger , od południa teren lotniska i gmina Kalanban-Coro, od wschodu gmina VI i Niger. Składa się z ośmiu okręgów Badalabougou, Sema I, Quartier Mali, Torokorobougou, Baco-Djicoroni, Sabalibougou, Daoudabougou i Kalaban-Coura i liczy 249 727 mieszkańców.
Wspólny VI o powierzchni 8882 hektarów, to największa dzielnica Bamako. Jego populacja wynosi około 600 000 mieszkańców. Składa się z dziesięciu okręgów: Banankabougou, Djanékéla, Faladié, Magnambougou , Missabougou, Niamakoro, Sénou, Sogoniko, Sokorodji i Yrimadio.
Bamako jest również utworzone jako dzielnica z burmistrzem wybieranym przez wszystkich radnych.
Każdą gminą zarządza rada gminna i wybierany z niej burmistrz. Ostatnie wybory samorządowe odbyły się w 2016 roku.
Adema-PASJ przybył na długo przed Urd i Rpm .
Lewo | Gmina I | Gmina II | Gmina III | Gmina IV | Gmina V | Gmina VI | Łączna dzielnica |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Adema-Pasj | 11 | 14 | 14 | 6 | 12 | 16 | 73 |
Urd | 6 | 7 | 7 | 4 | 14 | 7 | 45 |
obr/min | 7 | 3 | 5 | 11 | 5 | 5 | 35 |
Mpr | 4 | 4 | 0 | 3 | 7 | 9 | 27 |
Cnid | 0 | 4 | 3 | 0 | 7 | 4 | 18 |
Kodem | 6 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 9 |
Udd | 0 | 2 | 0 | 4 | 0 | 0 | 6 |
Pdr | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 4 |
Niezależne listy | 8 | 0 | 8 | 17 | 0 | 0 | 33 |
Całkowity | 45 | 37 | 37 | 45 | 45 | 41 | 250 |
Sekcja Administracyjna Sądu Najwyższego potwierdziła unieważnienie wyboru niezależnego Moussa Mary na burmistrza IV gminy Bamako. Do czasu nowych wyborów zostanie powołana specjalna delegacja
Po zakończeniu tych wyborów sześć rad miejskich wybrało swojego burmistrza:
6 miast | 66 dzielnic | Burmistrzowie | Odszedł |
---|---|---|---|
Gmina I | 9 | Konté Fatoumata Doumbia | Adema-Pasj |
Gmina II | 11 | Youssouf Coulibaly | Adema-Pasj |
Gmina III | 20 | Abdel Kader Sidibe | Adema-Pasj |
Gmina IV | 8 | Do 26 listopada 2009 (głosowanie odwołane) Moussa Mara | Niezależny |
Delegacja specjalna między 3 lutego 2010 a 7 marca 2011 | - | ||
od 7 marca 2011 Moussa Mara | Niezależny | ||
Gmina V | 8 | Boubacar Bah dit Bill | Adema-Pasj |
Gmina VI | 10 | Souleymane Dagnon | Adema-Pasj |
Rada Ministrów przyjęła 3 lutego 2010projekt dekretu powołującego członków specjalnej delegacji odpowiedzialnej za administrowanie gminą IV po odwołaniu wyborów komunalnych w 2009 r. w tej gminie. Delegacji tej przewodniczy Karim Togola, administrator cywilny.
Każda rada gminy wybiera również swoich przedstawicieli do rady powiatu:
Lewo | Liczba wybieranych urzędników |
---|---|
Adema-Pasj | 14 |
obr/min | 3 |
Urd | 3 |
Cnid | 2 |
Mpr | 2 |
niezależny | 3 |
Całkowity | 27 |
Ci radni powiatowi wybierają burmistrza powiatu.
Adama Sangaré ( ADEMA / PASJ ) został wybrany na burmistrza dystryktu Bamako 6 lipca 2007 roku , zastępując Moussę Badoulaye Traoré , który zmarł 6 czerwca 2007 roku . piątek19 czerwca 2009, Że 27 dzielnica radni jednogłośnie ponownie wybrany Adama Sangare na stanowisko burmistrza dzielnicy.
Stolica Mali ma piętnaście komisariatów policji, z których każdy kontroluje dzielnicę policyjną.
Linia kolejowa połączy Bamako do Dakar przez Kati , Négala , Kita i Kayes .
Sieć dróg zapewnia dostęp do Koulikoro , Kati , Kolokani , Ségou , Sikasso .
International Airport Modibo Keita znajduje się 15 km od centrum miasta i służy do najważniejszych stolic subregionu, ale także reszty Afryki i Paryżu.
Żegluga na rzece Niger jest możliwa od Koulikoro do Mopti i Gao .
Znaczna część transportu odbywa się albo rzeką Niger , w szczególności przez Malian Navigation Company , albo drogami asfaltowymi, które łączą Bamako z głównymi dużymi miastami regionu. Bush taxi to jeden z głównych elementów transportu drogowego w Mali .
W Bamako transport publiczny zapewniają linie autobusowe Sotrama lub taksówki, w tym CTC, Collectif des Transports Communs de Bamako (filmografia), który w jednej osi obsługuje punkt G, Szpital i Wydział.
Miasto Bamako znajduje się po obu stronach rzeki Niger . Trzy mosty łączą dwa brzegi:
Rolnictwo ogranicza się głównie do warzywnictwa, rybołówstwo (mimo obecności rybaków z Bozo ) i hodowla są słabo rozwinięte.
Dzielnica Bamako skupia 70% firm przemysłowych.
Sektor usługowy jest najbardziej rozwinięty, zwłaszcza rzemiosło ( w szczególności Maison des artisans ) i handel. Ale Bamako to także siedziba dużych firm i administracji kraju.
Energia elektryczna, dystrybuowana przez Énergie du Mali , pochodzi z zapory wodnej Sélingué .
Dystrybucję wody pitnej w Bamako i Kati zapewnia przepompownia na rzece Niger . Jednak wydajność 135 000 m 3 wody pitnej dziennie jest niewystarczająca do zaspokojenia szacowanego zapotrzebowania na 152 000 m 3 podczas gorącego sezonu od kwietnia do czerwca. W tym okresie w dzielnicach położonych na wysokości występują częste przerwy w dopływie wody w ciągu dnia. Nowa przepompownia została otwarta w Kabali w 2009 roku.
Szpital G-spot, wybudowany w latach 1906 i 1913 roku , zajmuje powierzchnię 25 hektarów. Dawny szpital wojskowy, który krótko przed odzyskaniem Mali stał się szpitalem cywilnym, znajduje się na wzgórzu z widokiem na Bamako, nazwanym przez francuskiego kolonizatora Point G
Drugim szpitalem w Bamako jest Uniwersyteckie Centrum Szpitalne Gabriela Touré, które nosi imię młodego sudańskiego lekarza i humanisty urodzonego w 1910 roku w Wagadugu i zmarłego w 1935 roku po zarażeniu przez pacjenta z dżumą płucną . Został stworzony w dniu17 stycznia 1959 w miejscu starej apteki.
Nowy szpital o nazwie „Hôpital du Mali”, dla którego umowa na budowę została podpisana w dniu 27 grudnia 2008powstaje w dzielnicy Yirimadio (prawy brzeg Bamako) w gminie IV. W jego skład wejdzie oddział matka-dziecko (pediatria i ginekologiczno-położniczy), oddział chorób wewnętrznych, obrazowania medycznego i oddział stacjonarny na 150 łóżek , a także pogotowie resuscytacyjne, obsługa techniczna sal operacyjnych, doba lub oddział hospitalizacji krótkoterminowej. Szpital ten jest finansowany i wyposażony dzięki współpracy chińskiej. Zgromadzenie Narodowe przyjęło6 maja 2010jednogłośnie przedstawić projekt ustawy nadając tej strukturze status oficjalny. Budowa tego szpitala została częściowo sfinansowana przez chińską współpracę.
Matki i dziecka Hospital Center - Luksemburg jest szpital pediatryczny w Hamdallaye.
Bamako jest również siedzibą Instytutu Tropikalnej Okulistyki Afryki (IOTA-CHU), wzorcowego instytutu w dziedzinie okulistyki w Afryce Zachodniej .
W 2011 roku powstały cztery uniwersytety; Uniwersytet Nauk Społecznych i zarządzania Bamako (USSGB) The College of Letters and Human Bamako Science (ULSHB) The University of Science, Techniki i technologie Bamako (USTTB) oraz University of Bamako prawnych i politycznych Sciences (USJPB). INTEC SUP
Bamako jest gospodarzem wielu międzynarodowych wydarzeń, takich jak szczyt Afryka-Francja w 2005 roku czy Światowe Forum Społeczne, które odbyło się w Bamako w dniach 19-23 stycznia 2006 roku .
Bamako jest miastem partnerskim kilku miast:
Bamako jest stolicą polityczną i administracyjną, a główne ministerstwa znajdują się w dzielnicy Fleuve. Prezydencja Republiki odbywa się w pałacu Koulouba , położonym na wzgórzu zwanym przez Bamakois „wzgórzem mocy”. Pałac ten został zbudowany w 1908 roku jako rezydencja gubernatora Sudanu Francuskiego podczas kolonizacji.
Muzeum Narodowe Mali został zbudowany w 1979 roku przez architektów Jean-Loup Pivín i Pascal Martin Saint-Leon , w stabilizowanej błocie, inspirowany przez sudański stylu. Oferuje kilka wystaw opartych na licznych materialnych świadectwach życia kulturalnego społeczeństw malijskich: o tradycyjnym i nowoczesnym rzemiośle, życiu codziennym, rzeźbie, obiektach kultu lub władzy... Podkreśla sztukę współczesną: plastykę lub fotografię, a także kolekcja na temat prehistorii w Mali . W pobliżu znajduje się ogród botaniczny z głównymi charakterystycznymi gatunkami oraz 17-hektarowy park zoologiczny .
Różowy targ znajduje się w samym sercu Bamako. Zbudowany w czasie kolonizacji, został zdewastowany przez pożar w 1993 roku, a następnie odbudowany. Jest to gospodarcze serce miasta, z drugim dużym rynkiem, Medyną.
Maison des artisans, zbudowany w 1933 roku, znajduje się w pobliżu Wielkiego Meczetu. Łączy różne rodzaje produkcji rzemieślniczej kraju (drewno, złoto, żelazo, skóra itp.).
Pałac Kultury Amadou Hampâté Bâ który znajduje się nad brzegiem rzeki Niger w Badalabougou jest przestrzeń kulturalna w którym mieści głównych krajowych i międzynarodowych spotkań artystycznych i kulturalnych.
W Bamako odbywają się różne krajowe i międzynarodowe wydarzenia, takie jak Afrykańskie Spotkania Fotograficzne czy Międzynarodowy Festiwal Perkusyjny w Bamako .
Festival des Réalités to festiwal teatralny odbywa się w Bamako w grudniu.
Festiwal ten został stworzony w 1996 roku przez Adama Traoré , aktora, reżysera i nauczyciela dramatu w Narodowym Instytucie Sztuki w Bamako . Jest organizowany przez malijskie stowarzyszenie Acte SEPT . Realia Festiwal Teatrów rośnie, od 2 e edycji festiwalu w 1997 roku, w ramach współpracy z miasta Angers . Stało biennale od 2000. 7 th edycja odbyła się w dniach 10 do17 grudnia 2004 r..
Ten teatralny festiwal oferuje multidyscyplinarne otwarcie z tańcem, muzyką, sztukami wizualnymi. Oprócz wysokiej jakości programu z kreacjami teatralnymi z Afryki Zachodniej oferuje publiczne odczyty, konferencje i staże dla profesjonalistów.
Festiwal jest zakorzenione w realiach Afryki dzisiaj (tematem 7 th edycji było „Kobiety i stereotypy”). Jej ambicją jest promowanie spotkania różnych aktorów kultury: artystów, nadawców, publiczności, mediów ...
Pierwsza edycja festiwalu Les Voix de Bamako , zorganizowanego przez stowarzyszenie Kolomba w Palais de la Culture Amadou Hampâté Bâ . Jego celem jest promowanie tradycji, sztuki i kultury Mali i Afryki.
Herb Bamako: gule z trzema złotymi kajmanami umieszczonymi w kolorze bladym.
Powstaje kilka etapów Bamako: stadion Mamadou Konaté , etap sportowy Modibo Keita , etap Ouezzin Coulibaly , etap 26-marca .
Większość z tych stadionów została powiększona i zmodernizowana na Puchar Narodów Afryki 2002 w Mali.
Stade Malien The Djoliba AC The Centre Salif Keita i Yeelen Olympic są kluby piłkarskie z siedzibą w Bamako.
Spotkanie Panafrican to spotkanie lekkoatletyczne, które odbywa się co roku w Bamako.