| Status |
Kolonia francuska (1890-1899 i 1921-1946) Terytorium zamorskie (1946-1958) |
|---|---|
| Stolica |
Kayes (1892-1899) Bamako (po 1899) |
| Języki) | Francuski |
| Powierzchnia | 1 241 238 km 2 (1958) |
|---|
| 1880 | Utworzenie francuskiej kolonii Haut-Fleuve |
|---|---|
| 18 sierpnia 1890 r | Staje się francuskim Sudanem |
| 10 października 1899 | Częściowe rozczłonkowanie i podział na dwa regiony administracyjne, Moyen-Niger i Haut-Senegal |
| 1 st październik 1902 | Staje się Senegambią i Nigerem |
| 18 października 1904 | Staje się Haut-Senegal i Niger |
| 1 stycznia 1912 r | Separacja Nigru |
| 1 st marca 1919 | Oddzielenie Górnej Wolty |
| 1 st styczeń 1921 | Znowu staje się francuskim Sudanem |
| 1946 | Zmiana statusu na terytorium zamorskim |
| 24 listopada 1958 | Staje się Republiką Sudanu |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Francuski Sudan to nazwa przeprowadzone przez francuskich kolonii wzniesiony na terytorium obecnej Mali między 1890 i 1899 , a następnie od 1921 do 1958 roku .
W drugiej połowie XIX th wieku , francuska kolonizacja, z pułkownikiem Louis Faidherbe przebiega przez dolinę rzeki Senegal . Spotkał się z oporem w szczególności El Hadj Oumar Tall , podczas oblężenia fortu Medina w 1857 r. , a także Samory Touré .
20 grudnia 1886 r., Joseph Gallieni otrzymuje doskonałą znajomością francuskiej kolonii w Haut-Fleuve (Senegal). Odniósł tam sukces kosztem Ahmadou Tall w 1887 roku i pokonał Samory Touré, któremu zadał wielką klęskę w mieście Siguiri w Gwinei. Gallieni zbudował tam fort, Fort Gallieni , w którym znajduje się cmentarz, na którym pochowani są spahi i Francuzi. Samory Touré zgadza się na zawarcie traktatu rezygnującego m.in. z lewego brzegu Nigru . Podczas swojej kadencji jako gubernator Gallieni ostro stłumił rdzenną rebelię.
Dekretem z 18 sierpnia 1890 r, Francuski Sudan został utworzony w kolonii Haut-Fleuve z rządem wojskowym po podboju Ségou. Podpułkownik Louis Archinard jest dowódcą nadrzędnym. Dekret z22 października 1890 rdaje zwierzchnikowi zwierzchnictwo nad służbami administracyjnymi. Wreszcie dekretem z27 sierpnia 1892 r., Sudan Francuski staje się autonomiczną kolonią. Kayes , do tej pory stolica Haut-Fleuve, było jej stolicą, a Louis Archinard, który został pułkownikiem wwrzesień 1892, jest pierwszym gubernatorem. Funkcja kapitału zostaje przeniesiona z Kayes do Bamako on17 października 1899, zgodnie z wyborem generała Edgarda Louisa z Trydentu.
W 1895 r. kolonia francuskiego Sudanu została włączona do francuskiej Afryki Zachodniej (A.-OF). Zdobycie przez kolonialną armię Sikasso on1 st May 1898następnie zdobycie Samory Touré przez kapitana Henri Gourauda w Nzo we wrześniu tego samego roku oznacza koniec francuskiej penetracji kolonialnej.
10 października 1899, Sudan Francuski jest podzielony, kręgi południowe łączą się z koloniami przybrzeżnymi, a reszta jest podzielona na dwa regiony administracyjne, Moyen-Niger i Haut-Senegal .
W 1902 roku Moyen-Niger i Haut-Senegal zostały włączone do kolonii Senegambii i Nigru .
W 1904 kolonia zmieniła nazwę i stała się kolonią w Górnym Senegalu i Nigrze . Linia kolejowa Dakar-Niger , wybudowana do transportu towarów do portu Dakar , została ukończona w 1924 roku. Dekret z18 października 1904 tworzy „terytorium cywilne Mauretanii”, zarządzane przez „Komisarza Generalnego Gubernatorstwa Francuskiej Afryki Zachodniej”.
1 st styczeń 1.912terytorium wojskowe Nigru zostaje oddzielone od Górnego Senegalu i Nigru.
1 st marzec 1.919, Wolta (obecnie Burkina Faso ) został utworzony przez rozczłonkowania Górna Senegal i Niger i Wybrzeże Kości Słoniowej . Pozostałe terytorium przyjmuje nazwę Sudan Francuski on1 st styczeń 1.921. Henri Terrasson de Fougères był przede wszystkim tymczasowym gubernatorem (inMarzec 1920, potem znowu 21 sierpnia 1921 następnie mianowany gubernatorem Sudanu Francuskiego z 26 lutego 1924do 1931 roku . Mieszka w Pałacu Koulouba w Bamako.
W wrzesień 1941przemysłowiec Marcel Pion próbuje założyć w Koulikoro (Mali) fabrykę o zdolności produkcyjnej około 1150 ton oleju arachidowego „Les Huileries Sudaises”, ale napotyka przeszkody nałożone przez administrację Reżim Vichy promujący olejarnie w Senegalu .
Po II wojnie światowej żądania niepodległościowe nabrały tempa. W 1945 roku Fily Dabo Sissoko został wybrany do parlamentu francuskiego.
W 1946 roku The African Zgromadzenie Demokratyczne powstał w Bamako z Sudanu sekcji, w Unii Sudanu prowadzona przez Mamadou Konaté i Modibo Keita .
Podczas referendum 28 września 1958 r. wyborcy w Sudanie Francuskim w przeważającej większości (97%) głosowali za utworzeniem Republiki Sudanu w ramach Wspólnoty Francuskiej . W Republice Sudanu sojusznicy z Senegalu do utworzenia Federacji Mali który uzyskuje swoją całkowitą niezależność od Francji20 czerwca 1960.
Po rozpadzie Federacji Mali, 20 sierpnia 1960, Modibo Keïta głosi niezależności Republiki Sudanu pod nazwą Republiki Mali na22 września 1960.
Około 1895 roku Sudan Francuski został podzielony na sześć okręgów: Kayes, Bafoulabé , Kita , Siguiri , Bammako, Nioro oraz dwie rezydencje: Ségou i Kankan . Aby ustanowić swoją dominację nad ludnością, francuski kolonizator ustanawia bardzo scentralizowany system, który instrumentalizuje głowy kantonów.
Pod koniec lat 1910 utworzono gminy mieszane, przewidziane zarządzeniem Generalnego Gubernatora 1 st styczeń 1.911. Pierwsze komuny mieszane powstały początkowo w Bamako i Kayes (Mali) na1 st styczeń 1919) następnie do Mopti at 1 st styczeń 1920Mieszane gminy Ségou i Sikasso powstały w latach 1953 i 1954.
Te mieszane miast są zarządzane przez administratora i burmistrza powołany na mocy zarządzenia gubernatora, wspiera komunalnych popełnienia 1 st posiadaczy stopnia składa się z 8 członków (4 wybitnych obywateli francuskich, cztery znaczące tematów francuski) i 4 zastępców członków ( 2 obywateli francuskich, 2 podmioty francuskie).
Francuskie prawo n o 55-1489 z dnia18 listopada 1955przewiduje tworzenie pełnoprawnych gmin na podstawie dekretu wydanego na podstawie sprawozdań Ministra Zamorskiej Francji po zasięgnięciu opinii właściwego zgromadzenia terytorialnego. Rada gminy jest wybierana przez jedno kolegium, które ze swojego grona wybiera burmistrza. Na mocy tego samego prawa Bamako , Kayes , Ségou i Mopti w 1956 r. stały się pełnoprawnymi gminami. Sikasso stało się pełnoprawną gminą w 1959 roku .
W 1958 r. utworzono siedem gmin o średnich dochodach: są to gminy Kita , Kati , Koulikoro , Koutiala , San , Timbuktu i Gao . Burmistrz jest urzędnikiem państwowym mianowanym przez naczelnika terytorium, wspomaganym przez radę gminy wybieraną przez jedno kolegium.
| Produkcja | 1928 | 1959 |
|---|---|---|
| Ryż niełuskany | 90 000 ton | 182 000 ton |
| Arachid | 35 000 ton | 105 000 ton |
| Bawełna | 1000 ton | 8500 ton |
Francuzi chcą rozwijać nawadniane uprawy, których produkcję eksportowano do metropolii. Większość inwestycji koncentruje się więc na Office du Niger , którego koszty inwestycji w latach 1928-1939 wyniosły 4 miliardy franków.
Polityka ta umożliwiła zwiększenie produkcji eksportowej.