Alfonsa XIII
.svg){kind=small}
_Version_with_Golden_Fleece_and_Charles_III_Orders.svg)
Alfons XIII , urodzony dnia17 maja 1886 r.w Madrycie i zmarł dnia28 lutego 1941w Rzymie był królem Hiszpanii od 1886 do 1931 roku .
Pośmiertny syn króla Alfonsa XII , Alfons XIII panował od urodzenia. Regency powierzono matką Marie-Christine Austrii aż przyszła z wiekiem w 1902 roku . Jego panowanie naznaczone było utratą ostatnich hiszpańskich posiadłości zamorskich i bardzo silną niestabilnością polityczną. Po ogłoszeniu republiki w 1931 r. rodzina królewska została zmuszona do emigracji najpierw do Paryża , a następnie do Rzymu .
Biografia
Pośmiertny syn z Alfonso XII i Marie-Christine Austrii , został ochrzczony Alfonso León Fernando María Jaime Isidro Pascual Antonio de Borbón y Austria .
Król Hiszpanii
Regency została powierzona matce, kobiecie szanowany za swoje zachowanie i jej godności. Jednak wojna 1898 przeciwko Stanom Zjednoczonym spowodowała, że Hiszpania straciła swoje ostatnie kolonie na Pacyfiku i Atlantyku : Kubę , Portoryko i Filipiny .
Początki osobistego panowania
17 maja 1902, Alfonso XIII , lat 16, zostaje uznany za pełnoletniego i obejmuje konstytucyjne funkcje głowy państwa ; odwiedził wszystkie prowincje hiszpańskie i wyjechał za granicę, zwłaszcza do Cesarstwa Niemieckiego , Wielkiej Brytanii i Francji .
Pierwszy spisek przeciwko jego osobie zostaje udaremniony, a następnie nastąpi kilka innych prób zabójstwa. 10 stycznia 1903, został zastrzelony w samochodzie. 23 stycznia 1904, znajdujemy bombę w jego apartamentach w pałacu w Madrycie. 6 kwietnia 1904, petarda wybuchła w Barcelonie pod portykiem domu, przez który przechodził król, i było pewne, że anarchiści spiskowali, by zabić władcę podczas jego wizyty w tym mieście. Podczas wizyty we Francji w Paryżu , w nocy31 maja w 1 st czerwiec 1905, prezydent Émile Loubet i on sam są ofiarami zamachu bombowego zorganizowanego przez hiszpańskiego anarchistę (o nazwisku Alexandre Farras) na rogu rue de Rohan i rue de Rivoli . Sprawca ataku, z którego wychodzą bez szwanku, nigdy nie zostanie aresztowany.
Małżeństwo młodego króla intrygowało dwory Europy. Każdy rząd chce dać młodemu monarsze żonę, która w razie konfliktu przyciągnie go do swoich obozów. Kaiser oferuje jedną ze swoich katolickich krewnych, bardzo piękną księżniczkę Marie-Antoinette z Meklemburgii-Schwerin, podczas gdy protestancka Anglia wyraża życzenie, aby bardzo piękna księżniczka Patricia, córka księcia Connaught i siostrzenica króla Edwarda VII, została następną bardzo katolicką królową .
Wybór władcy pada na księżniczkę skromniejszego pochodzenia: księżną Wiktorię Battenberg . Siostrzenica króla Edwarda VII ze Zjednoczonego Królestwa , księżniczka, która podobnie jak wielu jej kuzynów nosi imię swojej babci, zmarłej królowej Wiktorii ze Zjednoczonego Królestwa , pochodzi jednak z morganatycznej gałęzi rodu Hesji, która według według kryteriów czasu nie pozwala mu przepasać korony. Zakochany król to ignoruje. Księżniczka przeszła na katolicyzm. Z uprzejmości przyjmuje jako matkę chrzestną byłą cesarzową Francuzów pochodzenia hiszpańskiego przebywającą na wygnaniu w Anglii Eugenię de Montijo . Przyszła królowa dołącza do swojego imienia swojej matki chrzestnej. Ukrywamy przed królem możliwość, że młoda kobieta może przenieść chorobę dziedziczną, hemofilię , której ofiarami są już carewicz Rosji i niektórzy książęta pruskiego domu królewskiego.
31 maja 1906 r., Alfonso XIII poślubia księżniczka Victoire de-Eugenia Battenberg (1887-1969) w Madrycie , córka księcia Henriego de Battenberg (1858-1896) i Beatrice Zjednoczonego Królestwa .
Gdy Alfonso XIII i jego żona wracają po weselu do pałacu królewskiego w Madrycie , anarchista Mateo Morral rzuca bombę ukrytą w bukiecie kwiatów przed numerem 88 przy Calle Mayor. Młoda para wychodzi bez szwanku z ataku, który mimo wszystko zabija 23 osoby w miejscach publicznych i królewskim apartamencie.
W niedzielę 13 kwietnia 1913, gdy król wraca konno z przeglądu wojskowego w Madrycie , 25-letni anarchista Rafael Sánchez Alegre oddaje w niego dwa strzały z rewolweru, które nie trafiają go, ale ranią konia na rogu promenady Recoletos przy ulicy Alcalá . Napastnik zostaje ogłuszony przez funkcjonariusza policji, ale ponownie oddaje trzeci strzał, który rani go w udo. Po aresztowaniu oświadczy, że działał sam.
Pierwsza wojna światowa
Podczas I wojny światowej , jako monarcha kraju neutralnego , Alfonso XIII uruchomił pierwszą w historii rządową akcję humanitarną: urząd dla jeńców wojennych ( Oficina pro-cautivos ). Urząd ten zamierza udzielać odpowiedzi rodzinom, które nie są świadome losu żołnierzy lub cywilów znajdujących się w strefach walk.
Król założył to ciało niezależnie od rządu, aby nie narażać jego neutralności. Z własnych środków założył w pałacu królewskim sekretariat do przyjmowania próśb o informacje lub interwencję na rzecz więźniów po obu stronach. Jego działanie ułatwiają dobre stosunki, jakie król utrzymuje z wojowniczymi krajami. Wykorzystuje ambasady do pozyskiwania informacji o więźniach i łączy więźniów z obu obozów z ich rodzinami. Uratował około 70 000 cywilów i 21 000 żołnierzy oraz interweniował w imieniu 136 000 jeńców wojennych , organizując 4000 inspekcji obozów jenieckich . Apeluje również, aby okręty podwodne nie atakowały statków szpitalnych i proponuje wprowadzenie neutralnej inspekcji tych statków przez żołnierzy hiszpańskich przy wyjściu i wejściu do portów. Uzyskał zobowiązanie od obu stron, że nie będą już łodzie torpedowe noszące flagę szpitalną. Urząd zajmował się taką ilością próśb, że obowiązywały dni wolne od pracy.
Powinniśmy również odnotować jego próby wyzwolenia i sprowadzenia rosyjskiej rodziny cesarskiej do Hiszpanii w 1917 roku . Kontynuacja rewolucji październikowej zrujnuje jego plany.
Wspiera wysiłki na rzecz pokoju podejmowane przez cesarza Karola I st Austrii przez książąt Ksawery Parmeński i Sykstusa od Bourbon-Parma .
Po wojnie i przedwczesnej śmierci cesarza Karola na wygnaniu, Alfons XIII udzielił gościnności cesarzowej, jego kuzynce Zycie z Bourbon-Parma i jej dzieciom.
Monarchia w kryzysie
Hiszpania wiedział licznych buntów społecznych w większości dużych miast w ciągu pierwszych dwóch dekadach XX -go wieku. Najbardziej gwałtowna miała miejsce w Barcelonie w 1909 roku . Jednym z czynników wywołujących było niezadowolenie ludności z wojny w Maroku.
Agitacja na północy Maroka , w protektoratach hiszpańskim i francuskim , doprowadziła ponadto do krwawej wojny Rif . W 1921 Hiszpania poniosła katastrofalną klęskę pod Anoual . Katastrofa rocznych stworzony w opinii publicznej bardzo krytyczne nastawienie wobec polityki w Maroku, ale również wobec systemu politycznego w ogóle. Przeprowadzono dochodzenie w sprawie odpowiedzialności, ale nie opublikowano żadnego raportu. Niektóre głosy przypisywały katastrofę Anoual monarsze, zagorzałemu zwolennikowi polityki kolonialnej. On sam również wymienił architektów katastrofy, z którymi miał przyjazne stosunki, takich jak Dámaso Berenguer czy generał naczelny Manuel Fernández Silvestre .
W kontekście kryzysu politycznego i społecznego, kapitan generalny Katalonii Miguel Primo de Rivera zorganizował zamach stanu na13 września 1923. Ten zamach stanu został poparty przez Alfonsa XIII, który polecił Primo de Rivera utworzenie rządu. Niektórzy usprawiedliwiają ten cios pragnieniem, aby nie zobaczyć wyników komisji śledczej w sprawie Anouala, co mogłoby poważnie zawstydzić monarchię.
„Zarząd” Primo de Rivera
Miguel Primo de Rivera utworzył rząd, który nazwał „dyrekcji”, składający się wyłącznie z żołnierzy (dyrektorów wojskowych). Katalog cywilny został dodany później w 1925 roku.
Podczas dyktatury , kładziemy kres wojnie w Maroku z lądowania Al Hoceima w 1925 roku, co pozwoliło na ostateczne podbój Rif w roku 1927. W 1929 roku, Uniwersalny Wystawa Barcelona i Wystawa Iberyjskiego zostały zainaugurowane. Amerykanin z Sewilli .
Rośnie jednak sprzeciw wobec dyktatora, zwłaszcza wśród studentów, intelektualistów i artylerzystów (ci ostatni sprzeciwiali się reformie systemu mianowania). Alfons XIII , zaniepokojony przyszłością monarchii, odwołuje z rządu Primo de Rivera19 stycznia 1930mianuje generała Dámaso Berenguera prezesem Rady Ministrów i ogłasza zamiar powrotu do ustroju konstytucyjnego.
Ten okres nazywa się „ Dictablanda ”, miękką dyktaturą w porównaniu z poprzednią twardą dyktaturą.
„Dictablanda”: sporna monarchia
Po upadku dyktatora i jego śmierci kilka tygodni później w Paryżu mnożą się demonstracje antymonarchiczne. Król jest oskarżany o ochronę dyktatury Primo de Rivery io częściową odpowiedzialność za katastrofę w Anoual .
Partie lewicowe i prawicowe są wzburzone: partie republikańskie mierzą się z monarchią, podpisując porozumienie z San Sebastian, podczas gdy przewroty wojskowe są udaremniane, zwłaszcza w bazie lotniczej Cuatro Vientos w Madrycie i Jaca. Na czele tej ostatniej stoją kapitanowie Fermín Galán i Ángel García Hernández , którzy zostali zastrzeleni po przejściu narady wojennej.
Wyjazd i wygnanie
Alfons I st
Alphonse I st / XIII24 kwietnia 1931w Calais ( agencja fotograficzna Meurisse , 1931 , Paryż , BnF , dział grafiki i fotografii ).
Sukcesja
Pretendent do tronów Francji i Nawarry
29 września 1936 - 28 lutego 1941
( 4 lata, 4 miesiące i 30 dni )
| Zastrzeżona nazwa | Alfons I st |
|---|---|
| Poprzednik | Alphonse-Charles de Bourbon |
| Następca | Jacques-Henri de Bourbon |
| Dynastia | Dom Burbonów |
|---|---|
| Imię i nazwisko | Alfonso Leon Fernando María Jaime Isidro Pascual Antonio de Borbón y Austria |
| Narodziny |
17 maja 1886 r. Pałac Królewski w Madrycie , Hiszpania |
| Śmierć |
28 lutego 1941 Rzym , Włochy |
| Pogrzeb |
Kościół Santa Maria in Monserrato degli Spagnoli , Rzym (1941-1980) Escurial , Madryt (od 1980) |
| Tata | Alfons XII |
| Matka | Marie-Christine z Austrii |
| Rodzeństwo | Maria de las Mercedes de Bourbon |
| Małżonka | Victoire-Eugénie de Battenberg |
| Dzieci |
Alfonso de Borbón y Battenberg , książę Asturii Jaime de Borbón y Battenberg , Duke of Segovia Beatriz de Borbón y Battenberg Fernando de Borbón y Battenberg María Cristina de Borbón y Battenberg Juan de Borbón y Battenberg , hrabiego Barcelona Gonzalo de Borbón y Battenberg Juana lotniska Mediolan y Quiñones de León María Teresa Ruiz Moragas Leandro de Borbón y Ruiz Moragas |
| Religia | katolicyzm |
Podpis
Zalotnicy do tronu Francji
W Luty 1931, admirał Juan Bautista Aznar-Cabañas zostaje mianowany przewodniczącym Rady przez Alfonsa XIII . Jego rząd ogłasza wybory samorządowe, które odbywają się w dniu12 kwietnianastępujący. Interpretuje się je jako porażkę monarchistycznego reżimu, nawet jeśli koalicja antymonarchistyczna z 40% nie uzyskuje większości na całym terytorium, ale tylko w dużych miastach. Obszary wiejskie, na których koncentruje się zdecydowana większość ludności, pod wpływem kacyków głosują więcej na monarchię.
Socjaliści i Republikanie wierzyli, że nadszedł właściwy czas. 13 kwietnia, dekretują obalenie monarchii, a następnego dnia proklamowana jest Druga Republika Hiszpańska . Są teraz odpowiedzialni za rząd kraju i natychmiast tworzą Rząd Tymczasowy, któremu przewodniczy Niceto Alcalá-Zamora .
Wybory samorządowe nie miały na celu zmiany ustroju politycznego państwa. Obowiązująca wówczas Konstytucja z 1876 r. oczywiście nie przewidywała, że taka konsultacja może doprowadzić do upadku monarchii. Jest to powód, dla którego pewna liczba analityków politycznych, generalnie wrogo nastawionych do Republiki, uważała, że proklamowanie jej przez14 kwietnia 1931, co więcej pod presją ulicy Madryckiej, była formą „przewrotu” i „podważania porządku konstytucyjnego”.
Król rezygnuje z pozostawania na czele państwa, ale formalnie nie abdykuje. Noc z 14 do15 kwietnia, opuszcza kraj, aby, według własnych słów, uniknąć wojny domowej. Wyjechał z Madrytu za kierownicą swojego samochodu Duesenberg do Cartageny , wsiadł na łódź hiszpańskiej marynarki wojennej do Marsylii, a następnie udał się do Paryża. Jego rodzina opuściła Hiszpanię pociągiem następnego dnia.
W Paryżu król przeniósł się do hotelu Meurice , a następnie do Avon ( Seine-et-Marne ) w hotelu Savoy, rząd Republiki Francuskiej poprosił go o pozostanie co najmniej 60 km od stolicy. Przyjmuje dzięki grzecznościowy tytuł „Księcia Toledo ”. W 1934 roku były król wraz z rodziną opuścił Francję i osiadł na stałe w Rzymie w Grand Hotelu. Królowa mieszka osobno najpierw w swojej ojczyźnie, Wielkiej Brytanii, a następnie w Szwajcarii, spotykając się z mężem tylko podczas rodzinnych uroczystości.
Zgodnie z prawem 26 listopada 1931, Że Cortes oskarżają Alfonso XIII o zdradę stanu i oświadczyć mu obalony:
„[…] Don Alfonso de Borbón będzie degraded de todas sus dignidades, derechos y títulos, que no podrá ostentar ni dentro ni fuera de España, de los cuales el pueblo español, por boca de sus reprezentantantes etarlegidos para etarlegidos para vo Estado español, le declara decaído, sin que se pueda reivindicarlos jamás ni para él ani para sus sucesores. " „[…] Don Alfonso de Borbón zostanie pozbawiony wszelkich godności, praw i tytułów, których nie będzie mógł używać ani w Hiszpanii, ani poza Hiszpanią, a których naród hiszpański głosem swoich przedstawicieli wybrał do głosować nad nowymi normami państwa hiszpańskiego, oświadcza, że jest ono zniesione, bez możliwości domagania się ich w przyszłości, dla niego jak dla jego następców. "To prawo zostało uchylone w dniu 15 grudnia 1938przez Francisco Franco .
Wojna domowa
Na początku wojny domowej król żarliwie popierał nacjonalistów , twierdząc, że jest „wczesnym falangistą” .
Relacje króla Alfonsa XIII z przyszłym dyktatorem Francisco Franco są dobrze udokumentowane. Od swojego sukcesu w Maroku Franco był znany królowi i stopniowo stał się swego rodzaju królewskim faworytem. WStyczeń 1923, król przyznał mu medal wojskowy i honorowy urząd „Gentilhombre de cámara”. Franco rozmawiał osobiście z emerytowanym królem Maroka. WMarzec 1925Generał Primo de Rivera, odwiedzając Maroko, wręczył Franco list oraz złoty medal religijny. Dekretem królewskim z4 stycznia 1928mianował go dyrektorem utworzonej niedawno Generalnej Akademii Wojskowej. Franco głosował za kandydaturą monarchiczną w Saragossie.
4 kwietnia 1937Franco napisał list do Alfonsa XIII : król, który właśnie dał milion peset na sprawę frankistów, napisał do niego swoje zaniepokojenie niskim priorytetem nadanym przywróceniu monarchii; Franco wyjaśnił, że król nie może odegrać roli w przyszłości, biorąc pod uwagę jego błędy z przeszłości. Pod koniec wojny król oświadczył: „Wybrałem Franco, kiedy był nikim. Cały czas mnie zdradził i zdradził. "
Pytania dynastyczne
Po śmierci swojego kuzyna Alphonse-Charles de Bourbon , książę San Jaime, w Wiedniu w29 września 1936, Alfonso XIII stał najstarszy z Capetians i Burbonów . Legitymiści francuski następnie uznał go za króla Francji i Nawarry de jure pod nazwą Alphonse I st a niektóre karlisty hiszpański rozpoznał go z kolei jako króla Hiszpanii i Indii przysięgam przez imię Alfonsa XII .
Herb z 1936Stał się 29 września 1936szef burbonowie - Jefe de la Casa de Borbón, oprócz głównych Ramas , jak sam ogłosił się -, Alfonso XIII w ten sposób odszedł od zerwania z Anjou (na granicy z czerwony wokół ramion Francji , na wszystko herb Hiszpanii), jak zasugerował mu szwajcarski heraldyka i historyk Heinrich-Karl Zeininger von Borja, który oddał się na jego usługi.
Roszczenia do tronu FrancjiPo śmierci w 1883 Henryka d'Artois , hrabiego Chambord (wnuka Karola X ), gałąź karlistów (od niemowlęcia Karola , młodszego brata Ferdynanda VII ) stała się nową starszą gałęzią Burbonów. To z kolei wymarło w 1936 r. wraz ze śmiercią księcia San Jaime, byłego króla Alfonsa XIII, który zastąpił go jako najstarszy z Burbonów i Kapetyjczyków, z powodu męskiego pierwotności i pobożności (jego pradziadek był ' Infante Francisco de Paula , młodszy brat Ferdynanda VII ). W 1931 został odznaczony Orderem Ducha Świętego przez Jakuba de Bourbon (1870-1931), księcia Anjou i Madrytu, który oświadczył mu: „Wnuk Ludwika XIV , najstarszy wnuk Filipa V, I jestem głową Domu Francji, głową Domu Hiszpanii. Po mnie, moje prawa przejmują mojego wuja D. Alphonse'a, który nie ma bezpośredniego spadkobiercy; po nim, który jest stary, to ty jesteś młody. (…) Pewnego dnia zostaniesz szefem Maison de France; po tobie będzie to twój najstarszy syn” . Rozmawiając w 1940 roku z ambasadorem Francji na temat reżimu Vichy i przywołując hipotetyczną odbudowę monarchii we Francji, Alfonso XIII określił się, mówiąc: „Przywrócenie, tak; ale dobre, uzasadnione ” .
Roszczenia do tronu HiszpaniiW 1933 r. Alfonso XIII pod pretekstem stanu zdrowia swoich dwóch najstarszych synów zrzekł się praw do konstytucyjnego tronu Hiszpanii . Pierwszy, Alphonse (1907-1938), był hemofiliakiem i dlatego miał wtedy niską średnią długość życia . Niezależnie podpisuje list do wiadomości ojca – sporządzony zawczasu przez jego sekretariat – w którym zrzeka się swoich praw (podanym powodem jest wybór przez księcia Asturii żony „nie należącej do warunku, że Stare przepisy hiszpańskie i stylowego monarchicznego przyczyny, które są tak ważne dla dobra Hiszpanii, wymagają” : aluzję do Pragmatic sankcji z 1776 roku na tzw nierównych związków) kilka dni przed poślubić Edelmira Sampedro Robato, o ludu (kwestionuje to wyrzeczenie kilka lat później). Najmłodszy, Jacques (1908-1975), od dzieciństwa był głuchy po operacji uszu (po źle leczonym zapaleniu ucha ), co daje mu szczególną dykcję. Zdetronizowany król wyznacza następnie na swego „następcę” ich młodszego brata Jeana (1913-1993), przyszłego hrabiego Barcelony , na rzecz którego „abdykuje”15 stycznia 1941, twierdząc, że pozostawił temu synowi rolę „głowy królewskiego domu”. Infant Jacques, książę Andegawenii i Segowii, w 1949 r. zakwestionował jego wyrzeczenie się z 1933 r., dokonane pod presją ojca i ówczesnymi okolicznościami .
Alfons XIII zmarł dnia28 lutego 1941w Grand Hôtel de Rome z dusznicą bolesną . Został pochowany w kościele pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny z Montserrat Hiszpanów .
Ze swojej strony jego syn Jean, hrabia Barcelony, zrzekł się roszczeń do tronu w 1977 roku, dwa lata po ustanowieniu monarchii na rzecz jego syna Juana Carlosa po śmierci generała Franco , na mocy prawa spadkowego 1947 i mianowanie go księciem Hiszpanii w 1969. przez wyrzeczenie się hrabiego Barcelony do jego roszczeń, niektórzy monarchiści uważani za Juana Carlosa I st „rozwalili dynastyczną legitymację historycznej monarchii” , która jest zarejestrowana w art. 57 Konstytucja hiszpańska z 1978 r. ( " SM Juan Carlos I st of Bourbon, prawowity spadkobierca historycznej dynastii " ).
W 1980 roku , król Juan Carlos, wnuk Alfonsa XIII , nakazał przeniesienie jego szczątków do królewskiej nekropolii z Escurial .
Rodzina królewska
Małżeństwo i dzieci
Alfons XIII poślubił w 1906 księżniczkę Victoire-Eugénie, znaną jako „Ena” z Battenberg. Wnuczka królowej Wiktorii Wielkiej Brytanii , ona przekazywana, jak jej kuzynka cesarzowej Alexandra w Rosji , na hemofilię genu do niektórych z jej synów.
Uważając się za zdradzony, król stopniowo oddalał się od królowej, znając wiele cudzołożnych powiązań, a nawet zaloty w 1912 r. do kobiety krwi królewskiej, księżniczki Beatrycze Sachsen-Coburg i Gotha , kolejnej wnuczki królowej Wiktorii, młodszej siostry królowej Rumunia i kuzyn swojej żony, która wyszła za mąż za Infante Alphonse d'Orléans, księcia Galliera , jednego z jej kuzynów. Skandal był tak wielki, że interweniowała królowa matka Maria-Krystyna i zmusiła syna do nakazania księciu i księżnej Galliera opuszczenia Hiszpanii, a następnie wyznaczenia księcia do różnych funkcji dyplomatycznych, aby utrzymać parę z dala od terytorium Hiszpanii.
Z małżeństwa z księżniczką Victoire-Eugenie de Battenberg król miał siedmioro dzieci:
- Alphonse (1907-1938), książę Asturii (1907-1931), hrabia Covadonga (1933-1938), „Dauphin of France” (1936-1938). W 1933 r. pod presją ojca zrzekł się praw do tronu i poślubił Edelmirę Sampedro y Robato, Kubańczyk hiszpańskiego pochodzenia, który nie był królewskiej krwi. Przyjmuje tytuł grzecznościowy hrabiego Covadonga. Rozwiódł się w 1936 r., ożenił się ponownie cywilnie, a następnie rozwiódł się w 1938 r. i zmarł na Florydzie bez potomków w wyniku wypadku drogowego;
- Jacques-Henri (1908-1975), noworodek z Hiszpanii , stracił słuch w wieku czterech lat po operacji ucha po źle leczonym zapaleniu ucha. W 1933 musiał zrzec się praw do tronu pod ojcowską presją iw 1935 otrzymał tytuł kurtuazyjny księcia Segowii, do którego w 1946 dołączył tytuł księcia Andegawenii. We Francji nazywał się „Księciem Jacques-Henri de Bourbon” i przedstawiał się jako pretendent do tronu Francji pod imieniem „ Henri VI ” (1941-1975). Ożenił się w pierwszym małżeństwie Emmanuelle de Dampierre (córka Rogera de Dampierre, wicehrabiego Dampierre , papieskiego księcia San Lorenzo Nuovo i szlachcica Viterbo , oraz jego pierwszą żonę, włoską księżniczkę Vittoria Ruspoli z książąt Poggio Suasa ). Para miała dzieci, ale ich małżeństwo zostało unieważnione cywilnie w 1947 roku. Jacques poślubił piosenkarkę Charlotte Tiedemann, która pomogła mu poprawić dykcję, ale nie miał potomków z drugiego małżeństwa;
- Beatrice (1909-2002), Infantka Hiszpanii, Księżniczka Torlonia i Civitella Cesi (1935) z małżeństwa z Alessandro Torlonią;
- Ferdynand (1910-1910), niemowlę z Hiszpanii;
- Marie-Christine (1911-1996), infantka hiszpańska, „córka Francji” (1936) wyszła za mąż w 1940 roku za Enrico Eugenio, hrabiego Marone- Cinzano ;
- Juan (1913-1993), niemowlę z Hiszpanii, a następnie „książę Asturii”. Jest pretendentem do tronu Hiszpanii (1941-1977) z kurtuazyjnym tytułem „hrabiego Barcelony” (1941), tytułem oficjalnie uznanym w 1977. Zrzeka się roszczeń do tronu w 1977 na rzecz swojego syna Juana Carlos (który jest już królem od 1975 roku). Przez francuskich legitymistów uważany jest za „syna Francji” (1936-1993) . W 1935 ożenił się z Marią de las Mercedes de Borbón y Orleans ;
- Gonzalve (1914-1934), niemowlę z Hiszpanii. Urodził się z hemofilią, zmarł bez potomstwa.
Naturalne dzieci
Alfonso XIII pozostawił kilkoro nieślubnych dzieci:
- Roger Levêque de Vilmorin (1905-1980), urodzony ze związku z Mélanie de Gaufridy de Dortan, żoną Philippe'a Levêque z Vilmorin, która zgodzi się nadać swojemu dziecku imię. Roger jest zatem brat macicy z Louise de Vilmorin , pisarz i towarzysz André Malraux ;
- Juana Milan y Quinones de León (19 kwietnia 1916-2005), urodzona ze związku z Beatrice Noon, irlandzką nianią wysłaną przez macochę Alfonsa XIII do Hiszpanii. Nazwa Milan pochodzi od tytułu księcia Mediolanu , należącego historycznie do króla Hiszpanii, a imię Quiñones de León od ambasadora Hiszpanii we Francji, depozytariusza tajemnic Alfonsa XIII ;
- María Teresa Ruiz Moragas (9 października 1925-1965), urodzony ze związku z aktorką María del Carmen Ruiz Moragas (1898-1936);
- Leandro de Borbón Ruiz, urodzony jako Leandro Alfonso Ruiz Moragas (26 kwietnia 1929-18 czerwca 2016), także urodzonym przez Marię del Carmen Ruiz Moragas. Został autoryzowany w dniu21 maja 2003 r.przez hiszpański wymiar sprawiedliwości do używania nazwy Borbón .
Drzewo rodzinne
Alfonso XIII jest rzadkim przykładem endogamii . W jedenastym pokoleniu ma tylko 111 różnych przodków, podczas gdy w standardowej sytuacji spodziewalibyśmy się zidentyfikować 1024. Jesteśmy tam w trudnej sytuacji 89%.
Pochodzenie Alfonsa XIII , króla HiszpaniiGaleria
-
Dziecko Alfonsa XIII na znaczku pocztowym z lat 90. XIX wieku.
-
Alfons XIII Hiszpanii w stroju husarskim, autorstwa Joaquína Sorolli (1902).
-
Alfons XIII na znaczku z 1930 roku z nadrukiem " República Española " w 1931 roku.
-
Alfonsa XIII w 1932 roku .
Bibliografia
- Jacques Bernot, Les princes cachés: ou histoire des pretendants Légitimistes (1883-1989) , Paryż, Éditions Lanore; François-Xavier Sorlot, redaktor, płk . "Historia Lanore",2014, 318 s. ( ISBN 978-2-85157-745-0 , OCLC 905715018 , czytaj online ).
- Branthôme, Alfonso XIII Coeur de Hiszpania , Grasset 1932 ( BNF Wskazówki n O FRBNF31866117 ) .
- (es) Julián Cortés Cavanillas (es) ( pref. Winston S. Churchill ), Alfonso XIII : vida, confesiones y muerte , Barcelona, Editorial Juventud,1966, 368 s. (zauważ BNF n O FRBNF32969246 ).
- (es) Ramón de Franch [y Capdevila (1884-1965)] (wprowadzenie do tego wydania: María [de la Concepción] Mendiluce [y Rosich] (wdowa po autorze)), Genio y figura de Alfonso XIII , Bilbao ,1974( 1 st ed. 1947), 306 , str. ( ISBN 84-400-7686-X , OCLC 431704432 ).
Uwagi i referencje
Uwagi
- Podczas leczenia jego gruźlicę kości przez helioterapii w szwajcarskiej klinice niedaleko Jeziora Genewskiego , Zeininger de Borja (których „ Alfonso XIII miał całkiem dobrowolnie, dołączony do jego sekretariatu w 1938 roku” ) przygotowuje publikację Rocznika burbonowie ( projekt, który nie ujrzał światła dziennego ze względu na śmierć Alfonsa XIII ), którego archiwa przekazał Hervé Pinoteau , który podjął tę ideę i przekazał ją księciu Jacques-Henri de Bourbon , księciu Anjou i Segowii (najstarszy syn z Alfonso XIII ), co prowadzi do publikacji obecnego stanu burbonowie (pięciu edycji od 1975 do 2012).
- Rozmowa w obecności świadków (w tym żony sekretarza stanu ds. wojny z reżimem Vichy ) z ambasadorem Francji Georgesem Scapini (szefem SDPG, służby dyplomatycznej ds. jeńców wojennych ),8 grudnia 1940w Genewie .
Bibliografia
- Ernest Laut, „ Atak na króla Hiszpanii ” , w Le Petit Journal ,27 kwietnia 1913(dostęp 18 listopada 2013 r . ) .
- Mapa teatru ataku Le Petit Parisien , Paryż, 2 czerwca 1905, codziennie ( ISSN 0999-2707 ) [ czytaj online ]
- „ Pomnik ofiar napaści 1906 r. ” , na My Cloud (konsultacja 18 listopada 1913 r . ) .
- J Causse " atak na króla Hiszpanii ", L'ilustracji , n O 3660,19 kwietnia 1913( przeczytaj online )
- (Es) José María Zavala, „ Entregados a Franco. Los Borbones ante la Guerra Civil ”, La Aventura de la Historia núm. 97 (listopad 2006), s. 48-53 ( ISSN 1579-427X )
- (Es) Paul Preston , El gran manipulador. La mentira cotidiana de Franco , Ediciones B, 2008 ( ISBN 978-84-666-3829-6 )
- (Es) Francisco Franco Salgado-Araújo , Mi vida junto a Franco , Planeta, Barcelona 1977, s. 93.
- (w) John T. Whitaker, Nie możemy uciec przed historią , MacMillan, Nowy Jork, 1943, s. 106
- .
- (es) Juan Balansó, Los Borbones incómodos , Barcelona, DeBols! Llo, coll. "Ensayo · Historia" ( N O 114)2004( 1 st ed. 2000), 250 , str. ( ISBN 84-9793-448-2 ) , s. 111.
- Hervé Pinoteau , Nowe szczegóły dynastyczne , Paryż, Sicre Éditions, 2001, ( ISBN 2914352387 ) ( BNF Ogłoszenie n o FRBNF38869528 ) , s. 53.
- Hervé Pinoteau , Kapetyngów heraldyce w 1976 , Paryż, Nouvelles edycjach Latines , coll. „Wokół francuskich dynastii” ( n ö I)1977, 80 pkt. ( ISBN 2-7233-0001-3 , czytaj online ) , s. 14-16.
- Cortés Cavanillas 1966 , s. 418 i 434.
- "Wtedy [ Alfonso XIII ] raczył, zgodnie z naszą sugestią, usunąć granicę gules, łamiąc mu ramiona, i jeszcze kilka miesięcy przed swoją przedwczesną śmiercią, upierał się przed nami, że jest szefem Domu Francji” : Conde Enrique Carlos Zeininger de Borja« L'Ordre de Saint-Lazare » Hidalguía , n o 3,październik-grudzień 1953, s. 528 ( ISSN 0018-1285 , zawiadomienie BNF n o FRBNF34466739 , czytać online ).
- „Król Alfonso XIII , który został głową całego Domu w 1936, zgodnie z moją sugestią, usunął granicę gules” : Hrabia Zeininger de Borja, C i C: Badacze i ciekawi , tom. 4, n O 38, maj 1954, str. 242 ( ISSN 0996-2824 ) ( BNF Wskazówki n O FRBNF34413982 ) .
- „ Zwykła sesja Rady Wielkiego ”, Opinii arkuszu Neuchâtel , n o 114,18 maja 1955, s. 14 ( OCLC 718183855 , zawiadomienie BNF n o FRBNF32774508 , czytać online ) : Heinrich-Karl Zeininger von Borja, urodzony 23 stycznia 1903 w Hanowerze i zmarł 4 lipca 1965 w Sorengo , urodzony w Niemczech, w 1955 został naturalizowany w Szwajcarii; poślubił Szwajcarkę. Był jedynym synem Elisabeth Groß i Heinricha Zeiningera (de) (1867-1939), który był ostatnim dyrektorem ogrodów pruskiego dworu królewskiego (którego nazwa nosi ulica w Poczdamie ).
- 1974 , s. 244-245.
- 1974 , s. 245.
- Michel Josseaume " Geneza przebudzenia rojalistów: 1941-1957 " The legitymistą łącza , n O zostaje wyłączony seria I ,2009, s. 1; syntetyzować i przystosowany przez Franza Burgos, 12 i 13 lipca 2016: czytaj online, 1 st część , 2 e części .
- 1974 , s. 171.
- List Jeana de Mayol de Lupé do Jacquesa de Francqueville d'Abancourt , cytowany przez: Hervé Pinoteau , Stan Zakonu Ducha Świętego w 1830 r. i przetrwanie zakonów królewskich , Paris, Nouvelles Éditions Latines , coll. "Wokół francuski dynastie" ( N O II)1983, 165 s. ( ISBN 2-7233-0213-X , czytaj online ) , s. 144.
- 1974 , s. 271.
- (es) Juan Balansó, Trio de príncipes , Barcelona, Plaza & Janés, coll. "Así FUE: la historia rescatada" ( N O 2)1995, 240 pkt. ( ISBN 84-01-53000-8 ) , s. 69-70.
- http://www.tribunalconstitucional.es/fr/constitucion/Pages/ConstitucionFrances.aspx#F11
- XII . Roger de Vilmorin , w sprawie dynastii Kapetyngów , konsultacja 09.09.2013
- John Turchin Fred (. Pref Juan Balansó) Rękopisy CEDRE - historyczne i genealogiczne słownika , n O 6: Królestwo Hiszpanii , Vol. 3, Cercle d'Études des Dynasties Royales Européennes, Paryż, 1996 , 213 s. ( ISSN 0993-3964 )
- Jean-Louis Beaucarnot , Co nowego w rodzinie, Buchet-Chastel, 2021, s. 97.
Załączniki
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy .
- CiNii
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- Uczelniany system dokumentacji
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Służba Biblioteki Narodowej
- Biblioteka Narodowa Hiszpanii
- Królewska Biblioteka Niderlandów
- Biblioteka Narodowa
- Biblioteka Narodowa Izraela
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Biblioteka Narodowa Katalonii
- Watykańska Biblioteka Apostolska
- Czeska Biblioteka Narodowa
- Identyfikator WorldCat
- ŚwiatKot
-
Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach :
- 1914-1918-Online
- Brockhaus Enzyklopädie
- Biografia niemiecka
- Diccionario Biográfico Español
- Dizionario di Storia
- Encyklopedia Britannica
- Encyklopedia Universalis
- Gran Enciclopèdia Catalana
- Hrvatska Enciklopedija
- Encyklopedia Larousse
- Proleksis encyklopedija
- Sklep norske leksikon
- Visuotinė lietuvių enciklopedija
- Zasoby związane z muzyką :
- Zasoby audiowizualne :
- Zasoby dotyczące sztuk pięknych :
- Zasoby związane ze sportem :
- (pl) Olimpiada
- Film ze ślubu Alfonsa XIII - YouTube [wideo] .