Prezes Rady Ministrów | |
---|---|
30 stycznia 1930 -18 lutego 1931 | |
Miguel Primo de Rivera Juan Bautista Aznar-Cabañas | |
Minister Wojny ( d ) | |
30 stycznia 1930 -14 kwietnia 1931 | |
Julio Ardanaz y Crespo ( d ) Manuel Azaña | |
Prezydent rządu Hiszpanii | |
1930-1931 | |
Miguel Primo de Rivera Juan Bautista Aznar-Cabañas | |
Wysoki Komisarz hiszpańskiego Maroka | |
26 stycznia 1919 -14 lipca 1922 r | |
Francisco Gomez Jordana ( d ) Ricardo Burguete y Lana | |
Minister Wojny ( d ) | |
9 listopada 1918 -27 stycznia 1919 | |
José Marina Vega ( w ) Diego Muñoz-Cobo y Serrano ( r ) |
Hrabstwo |
---|
Narodziny |
4 sierpnia 1873 r. Remedios ( Kapitanat Portu Kuby , Hiszpania ) |
---|---|
Śmierć |
19 maja 1953(w wieku 79 lat) Madryt |
Narodowość | hiszpański |
Trening | Generalna Akademia Wojskowa Saragossy ( w ) |
Zajęcia | Polityk , pisarz , żołnierz, minister |
Rodzeństwo | Fernando Berenguer y Fusté ( d ) |
Stopień wojskowy | Teniente ogólne ( d ) |
---|---|
Konflikt | Wojna Rif |
Dámaso Berenguer y Fusté, hrabia Xauen ( San Juan de los Remedios , Kuba ,4 sierpnia 1873 r.- Madryt ,19 maja 1953) Jest hiszpańskim żołnierzem i mężem stanu , który rządził krajem przez około rok (1930-1931) po rezygnacji Miguela Primo de Rivera .
Uczestniczył w kampaniach wojny marokańskiej w 1909 roku i stał się prestiżową postacią w armii, osiągając stopień generała . W 1918 był ministrem wojny w rządzie pod przewodnictwem García Prieto . Król Alfons XIII nadał mu w 1920 roku tytuł hrabiego Chefchaouen ( Conde de Xauen ), jako nagrodę za zdobycie miasta o tej samej nazwie w 1920 roku podczas ofensywy przeprowadzonej w 1920 roku przeciwko buntownikowi Rif Abdelkrimowi .
Po objęciu stanowiska Wysokiego Komisarza w hiszpańskiej strefie protektoratu w Maroku (stanowisko to piastował)Styczeń 1919 w Lipiec 1922obmyślił ambitny plan mający na celu spacyfikację i ostateczne zajęcie terytorium protektoratu . Chociaż na początku odniosła pewien sukces, po zdobyciu Chefchaouen w 1920 r., cała operacja zakończyła się fiaskiem z katastrofą Anoual ( 1921 ), w szczególności z powodu powtarzających się zaniedbań generała Fernándeza Silvestre'a, jednego z jego podwładnych w tym czasie. generalny dowódca rejonu Melilla . Silvestre, wyraźnie wspierany przez króla Alfonsa XIII, zignorował zalecenia Berenguera, by nie kontynuować nacierania w strefie rebeliantów bez odpowiedniego wzmocnienia straży tylnej. Ta lekkomyślna procedura doprowadziła do pokonania Hiszpanów przeciwko oddziałom Rif dowodzonym przez Abd el-Krima. Sprawiedliwość kontynuował swoje obowiązki i zawiesza usługę, był amnestii po zamachu z Primo de Rivera ( 1923 ). W 1924 został mianowany szefem Królewskiego Domu Wojskowego.
W styczniu 1930 r. Primo de Rivera zrezygnował, gdy armia wycofała swoje poparcie, a król zlecił Berenguerowi utworzenie nowego rządu i normalizację sytuacji politycznej, która została zmieniona przez 7 lat dyktatury . 30 styczniapowstaje nowy rząd; obejmuje, oprócz prezydentury, tekę wojny. Oczekiwania w stosunku do tego rządu, spopularyzowanego przez przydomek „ dictablanda ”, co do powrotu do konstytucyjnej normalności, załamały się wśród zwolenników republiki, a nawet ugrupowań monarchistycznych, które zostały obalone. zepchnięta na bok przez dyktaturę. Ci ostatni domagają się gruntownej rewizji ustawodawstwa oraz przywrócenia zawieszonych w 1923 r. stanowisk posłów, radnych miejskich i profesorów uniwersyteckich.
W celu uspokojenia nastrojów Berenguer zapewnia, że nowy rząd pragnie pacyfikacji kraju i powrotu do konstytucyjnej normalności, obiecując w szczególności zwołanie wyborów powszechnych, w przeciwieństwie do tradycyjnych partii ( Partia Liberalna i Partia Konserwatywna). ), rozczłonkowany po dyktatorskim interludium. Odradzający się po latach represji ruch robotniczy mocno protestuje, a porządek publiczny przeżywa wielkie zaburzenia. Partie republikańskie jednoczą się, aby doprowadzić do upadku monarchii i się zalogowaćSierpień 1930pakt znany jako Porozumienie z San Sebastian ; w grudniu tego samego roku żołnierze rozpoczęli powstanie Jaca, aby proklamować republikę; jej przywódcy, kapitanowie Galán i García Hernández , zostali aresztowani i rozstrzelani po nieudanej próbie.
Wobec tylu trudności Berenguer wyrzeka się 14 lutego 1931; Alfonso XIII oferuje rząd Santiago Albie , który odrzuca go i zostaje zastąpiony przez admirała Aznara . Dwa miesiące później monarchia upadła w wyniku wyborów samorządowych, które dały Republikanom zwycięstwo w większości głównych miast kraju.
Berenguer napisał książkę o swoim czasie na czele rządu kraju zatytułowaną De la Dictadura a la República (Madryt, Tebas, 1975, ( ISBN 8472730638 ) ).