Dámaso Berenguer

Dámaso Berenguer Obraz w Infoboksie. Funkcje
Prezes Rady Ministrów
30 stycznia 1930 -18 lutego 1931
Miguel Primo de Rivera Juan Bautista Aznar-Cabañas
Minister Wojny ( d )
30 stycznia 1930 -14 kwietnia 1931
Julio Ardanaz y Crespo ( d ) Manuel Azaña
Prezydent rządu Hiszpanii
1930-1931
Miguel Primo de Rivera Juan Bautista Aznar-Cabañas
Wysoki Komisarz hiszpańskiego Maroka
26 stycznia 1919 -14 lipca 1922 r
Francisco Gomez Jordana ( d ) Ricardo Burguete y Lana
Minister Wojny ( d )
9 listopada 1918 -27 stycznia 1919
José Marina Vega ( w ) Diego Muñoz-Cobo y Serrano ( r )
Tytuł szlachecki
Hrabstwo
Biografia
Narodziny 4 sierpnia 1873 r.
Remedios ( Kapitanat Portu Kuby , Hiszpania )
Śmierć 19 maja 1953(w wieku 79 lat)
Madryt
Narodowość hiszpański
Trening Generalna Akademia Wojskowa Saragossy ( w )
Zajęcia Polityk , pisarz , żołnierz, minister
Rodzeństwo Fernando Berenguer y Fusté ( d )
Inne informacje
Stopień wojskowy Teniente ogólne ( d )
Konflikt Wojna Rif

Dámaso Berenguer y Fusté, hrabia Xauen ( San Juan de los Remedios , Kuba ,4 sierpnia 1873 r.- Madryt ,19 maja 1953) Jest hiszpańskim żołnierzem i mężem stanu , który rządził krajem przez około rok (1930-1931) po rezygnacji Miguela Primo de Rivera .

Biografia

Uczestniczył w kampaniach wojny marokańskiej w 1909 roku i stał się prestiżową postacią w armii, osiągając stopień generała . W 1918 był ministrem wojny w rządzie pod przewodnictwem García Prieto . Król Alfons XIII nadał mu w 1920 roku tytuł hrabiego Chefchaouen ( Conde de Xauen ), jako nagrodę za zdobycie miasta o tej samej nazwie w 1920 roku podczas ofensywy przeprowadzonej w 1920 roku przeciwko buntownikowi Rif Abdelkrimowi .

Po objęciu stanowiska Wysokiego Komisarza w hiszpańskiej strefie protektoratu w Maroku (stanowisko to piastował)Styczeń 1919 w Lipiec 1922obmyślił ambitny plan mający na celu spacyfikację i ostateczne zajęcie terytorium protektoratu . Chociaż na początku odniosła pewien sukces, po zdobyciu Chefchaouen w 1920 r., cała operacja zakończyła się fiaskiem z katastrofą Anoual ( 1921 ), w szczególności z powodu powtarzających się zaniedbań generała Fernándeza Silvestre'a, jednego z jego podwładnych w tym czasie. generalny dowódca rejonu Melilla . Silvestre, wyraźnie wspierany przez króla Alfonsa XIII, zignorował zalecenia Berenguera, by nie kontynuować nacierania w strefie rebeliantów bez odpowiedniego wzmocnienia straży tylnej. Ta lekkomyślna procedura doprowadziła do pokonania Hiszpanów przeciwko oddziałom Rif dowodzonym przez Abd el-Krima. Sprawiedliwość kontynuował swoje obowiązki i zawiesza usługę, był amnestii po zamachu z Primo de Rivera ( 1923 ). W 1924 został mianowany szefem Królewskiego Domu Wojskowego.

W styczniu 1930 r. Primo de Rivera zrezygnował, gdy armia wycofała swoje poparcie, a król zlecił Berenguerowi utworzenie nowego rządu i normalizację sytuacji politycznej, która została zmieniona przez 7 lat dyktatury . 30 styczniapowstaje nowy rząd; obejmuje, oprócz prezydentury, tekę wojny. Oczekiwania w stosunku do tego rządu, spopularyzowanego przez przydomek „  dictablanda  ”, co do powrotu do konstytucyjnej normalności, załamały się wśród zwolenników republiki, a nawet ugrupowań monarchistycznych, które zostały obalone. zepchnięta na bok przez dyktaturę. Ci ostatni domagają się gruntownej rewizji ustawodawstwa oraz przywrócenia zawieszonych w 1923 r. stanowisk posłów, radnych miejskich i profesorów uniwersyteckich.

W celu uspokojenia nastrojów Berenguer zapewnia, że ​​nowy rząd pragnie pacyfikacji kraju i powrotu do konstytucyjnej normalności, obiecując w szczególności zwołanie wyborów powszechnych, w przeciwieństwie do tradycyjnych partii ( Partia Liberalna i Partia Konserwatywna). ), rozczłonkowany po dyktatorskim interludium. Odradzający się po latach represji ruch robotniczy mocno protestuje, a porządek publiczny przeżywa wielkie zaburzenia. Partie republikańskie jednoczą się, aby doprowadzić do upadku monarchii i się zalogowaćSierpień 1930pakt znany jako Porozumienie z San Sebastian  ; w grudniu tego samego roku żołnierze rozpoczęli powstanie Jaca, aby proklamować republikę; jej przywódcy, kapitanowie Galán i García Hernández , zostali aresztowani i rozstrzelani po nieudanej próbie.

Wobec tylu trudności Berenguer wyrzeka się 14 lutego 1931; Alfonso XIII oferuje rząd Santiago Albie , który odrzuca go i zostaje zastąpiony przez admirała Aznara . Dwa miesiące później monarchia upadła w wyniku wyborów samorządowych, które dały Republikanom zwycięstwo w większości głównych miast kraju.

Berenguer napisał książkę o swoim czasie na czele rządu kraju zatytułowaną De la Dictadura a la República (Madryt, Tebas, 1975, ( ISBN  8472730638 ) ).

Uwagi i referencje

  1. Bernard Lugan , Historia Maroka: Od początków do współczesności , Paryż, Elipsy ,2011, 403  s. ( ISBN  978-2-7298-6352-4 ) , s.  285

Linki zewnętrzne