Narodziny |
11 maja 1823 r. Bruksela |
---|---|
Śmierć |
24 sierpnia 1906 r.(w wieku 83) 9. dzielnica Paryża |
Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
Imię w języku ojczystym | Alfred Émile Léopold Stevens |
Narodowość | belgijski |
Czynność | Malarz , pisanie |
Trening | Narodowa Szkoła Sztuk Pięknych w Paryżu |
Miejsca pracy | Bruksela (1838-1844) , Paryż (1844-1849) , Paryż (1852-1906) , Paryż (1853) , Paryż (1855-1857) , Paryż (1861-1863) |
Ruch | Realizm , Malarstwo gatunkowe Impresjonizm |
Wpływem | Gustave Courbet , Berthe Morisot |
Rodzeństwo |
Joseph Stevens Arthur Stevens ( d ) |
Pokrewieństwo |
Robert Mallet-Stevens (pra-bratanek) Mathilde Kindt (szwagierka) |
Nagrody |
Komendant Legii Honorowej Orderu Korony |
To co nazywamy włóczęgostwem , W domu , Wszystkie radości Ofelia. Bukiet Liściasty , |
Bojownik w Gwardii Narodowej podczas oblężenia Paryża (1870) , Order Korony |
Alfred Stevens , ur.11 maja 1823 r.w Brukseli i zmarł dnia24 sierpnia 1906 r.w Paryżu , jest malarzem belgijskim . Uczeń Ingresa w École nationale supérieure des beaux-arts de Paris od 1844 roku, jego kariera przeżyła błyskawiczny rozwój zarówno w Belgii, jak i we Francji, gdzie spędził większość swojego życia. Bardzo wprowadzony w artystyczne i towarzyskie kręgi stolicy, był przyjacielem Édouarda Maneta , Berthe Morisot , podczas gdy jego brat Arthur Stevens (nl) , marszand mieszkający w Paryżu i Brukseli, pracował nad poznaniem francuskich malarzy. Stevens ma wspólną z Manet modelkę: Victorine Meurent, która pozuje dla Olimpii .
Najpierw wycofany z ruchu impresjonistycznego , kochany za sceny rodzajowe , których tematem jest głównie młody elegancki, jego obrazy sprzedawane są po bardzo wysokich cenach. Ale od 1883 roku, ogarnięty wątpliwościami co do powstania impresjonizmu, Stevens ponownie przemyślał swoje malarstwo i tworzył impresjonistyczne pejzaże. Na Wystawę Powszechną w Paryżu w 1889 r. otrzymał zamówienie na fresk, będący obecnie własnością muzeów sztuk pięknych w Brukseli: Le Panorama du siècle. ( https://www.fine-arts-museum.be/fr/la-collection/alfred-stevens-en-henri-gervex-le-panorama-du-siecle
Syn mieszkającego w Brukseli Léopolda Stevensa (zmarł w 1837), byłego oficera pasjonującego się malarstwem i kolekcjonera, w szczególności dzieł Théodore'a Géricaulta i Eugène'a Delacroix , Alfred Stevens jest bratem malarza Josepha Stevensa i marszanda Arthura Stevensa (1825) -1890). Jest także ojcem malarza Léopolda Stevensa .
Bardzo szybko wystartował w Paryżu, gdzie osiadł w 1844 za radą Camille Roqueplan , został przyjacielem Édouarda Maneta , Charlesa Baudelaire'a , Auréliena Scholla . Został przyjęty do Państwowej Szkoły Sztuk Pięknych w pracowni Ingresa . W tym czasie Stevens pojawił się w rejestrze kopistów Luwru jako uczeń malarza historycznego Josepha-Nicolasa Roberta-Fleury'ego . Pięć lat później wrócił do Brukseli, gdzie w 1851 r. wystawiał obrazy, m.in. Ranny żołnierz , pierwszy szkic gatunku, który pogłębił pracami świadczącymi o miejskiej nędzy.
Po powrocie do Paryża na Wystawie Światowej w 1855 r. zaprezentował cztery obrazy: La Sieste , Le Premier jour du dedouement , La Mendiante , a także Les Chasseurs de Vincennes zwany także „ To , co nazywa się włóczęgą” , które Émilien de Nieuwerkerke chciał usunąć, ponieważ temat zdyskredytował armia cesarska, dzieło przedstawiające żołnierzy aresztujących włóczęgów.
Malarz wkrótce porzucił ubogich jako żyłę inspiracji, by poświęcić się przedstawieniom współczesnych kobiet, wciąż na przemian ze scenami wojskowymi. W Salonie w Antwerpii tego samego roku artysta został odznaczony przez króla Belgów za obraz Chez soi przedstawiający ogrzewającą się młodą kobietę. W 1858 poślubił Marie Blanc. Jego świadkami są Alexandre Dumas fils, Eugène Delacroix i wiele osobistości sztuki.
Od 1860 roku cieszył się ogromnym sukcesem malując młode kobiety ubrane zgodnie z najnowszą modą, pozujące w eleganckich wnętrzach, zarówno intymnych, jak i światowych. Te wystawiane w Salon de peinture et de sculpture w 1861 roku przysporzyły mu wielu wielbicieli. Prezentuje m.in.: Wszystkie radości mające za przedmiot karmiącą kobietę, olej na płótnie, 116,5×89,5 cm , Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Belgii w Brukseli , Wdowa i jej dzieci , olej na płótnie, 114,5×160,5 cm , Muzea królewskie , Złe wieści , również zatytułowane La Lettre de rupture , olej na płótnie 745 × 54 cm przechowywany w Musée d'Orsay, Niespodzianka Le Bouquet , Une Mère , Le convalescent ...
W 1862 roku Édouard Manet namalował w pracowni belgijskiego malarza – 18, rue Taitbout – przestronniejszej niż jego. Olej na płótnie Balet Hiszpański o wymiarach 60,9 x 90,4 cm jest wystawiany w Waszyngtonie (Kolekcja Phillipsa).
10 maja 1863 r., Stevens spotyka Whistlera w Londynie, kilka dni po otwarciu Paryskiego Salonu Malarstwa i Rzeźby, gdzie Stevens wystawia kilka obrazów; podczas gdy Whister prezentuje swój Fille en blanc ( Symfonia w bieli, nr 1: Biała dziewczyna ) w salonie des refusés , otwarty na15 maja 1863 r.
W następnych latach Alfred Stevens był nie tylko uznanym malarzem, ale także najbardziej paryskim z Belgów, który wraz z bratem Arturem próbował wprowadzić do Belgii artystów francuskich. Arthur oferuje również kontrakt Edgarowi Degasowi na 12 000 franków rocznie, Alfred popycha Maneta do wysłania obrazu na brukselskie targi sztuk pięknych w 1869 r., Clair de lune w porcie Boulogne . W latach 60. XIX wieku Arthur Stevens był propagandystą szkoły Barbizon, której sukces w pełni ujawnił się dopiero w 1870 r. dzięki obecności w Brukseli filii Galerie Durand-Ruel .
Spotyka Baudelaire'a i Eugène'a Delacroix , który cytuje go w swoim Journal du13 marca 1855za wypożyczenie tureckiej tuniki. Wywarł wpływ na Jamesa Whistlera, z którym dzielił entuzjazm do japońskich grafik .
W 1867 roku Alfred Stevens triumfował na Wystawie Powszechnej, gdzie zaprezentował 18 obrazów, za co otrzymał złoty medal i awans do stopnia oficera Legii Honorowej , w tym: Bain et L'Inde à Paris (znany również jako Le Bibelot exotique ), którą krytyk sztuki Robert de Montesquiou przywitał w Gazette des beaux-arts : „Portret przedstawia Kaszmir. Namalował go tak, jak zrobiłby to jego mistrz Vermeer, używając jednej z tych map geograficznych, które dał jako tło dla zamyślonych kobiet. "
Stevens zostaje przyjacielem Bazille'a i jest stałym gościem w Café Guerbois i Café Tortoni . Wraz z popularnością japonizmu był także jednym z pierwszych malarzy tamtych czasów, wraz z Jamesem Tissotem , Jamesem Whistlerem czy Édouardem Manetem , który zainteresował się przedmiotami z Dalekiego Wschodu , które znalazł w szczególności w sklepie. La Porte Chinois, rue Vivienne w Paryżu, odwiedzana również przez jego przyjaciół Charlesa Baudelaire'a i Félixa Bracquemonda . Wśród jego pierwszych japońskich obrazów znajdujemy La Dame en rose z 1866 roku, następnie Le Bibelot exotique z 1867 roku, Kolekcjoner porcelany z 1868 roku, a następnie serię kilku obrazów przedstawiających młode kobiety w kimonie wykonane około 1872 roku. Potwierdzone przez Claude Pichois , Adolphe Tabarant ujawnia również, że pod pseudonimem J. Graham przekazał gazecie Le Figaro kilka rubryk wychwalających talent Maneta, w tym Le Déjeuner surherbe, który ukazuje się na Salon des refusés .
Jego kariera, zachęcona przez Matyldę Bonaparte i księżną Metternich , przeżyła błyskawiczny rozwój. Ale pomimo pociechy, jaką zapewnia celebryta, Stevens prosi Étienne'a Arago , burmistrza Paryża, o pozwolenie wstąpienia do Gwardii Narodowej, by walczyć u boku swoich przyjaciół podczas oblężenia Paryża (1870) . „Jestem w Paryżu od dwudziestu lat, wyszłam za paryżanina, moje dzieci urodziły się w Paryżu, mój talent, jeśli mam, zawdzięczam go w dużej mierze Francji. "
To ponownie za pośrednictwem Alfreda Stevensa Manet spotka się z marszandem Paulem Durand-Ruelem i jego kręgiem krewnych : Degasem , Morisotem . Tout-Paris odwiedza teraz studio Stevensa znajdujące się najpierw przy rue Laval 12, które stanie się10 czerwca 1885Drugi Cabaret du Chat Noir przez Rodolphe Salis w siedzibie malarza i gdzie grana są wykonywane dla teatru cieni wyobrażonej przez Henri Rivière , potem Rue des Martyrs , a od roku 1880, rue de Calais . Goncourt, który często go odwiedza, opisuje luksus, w jakim żyje.
W tym samym czasie Stevens stworzył pracownię malarską dla kobiet przy alei Frochot , odwiedzanej przez Sarah Bernhardt, której portret namaluje malarz. Wśród najbardziej wytrwałych uczniów tej szkoły, która według belgijskiego autora Camille Lemonniera „była w swoim czasie najpiękniejszą szkołą w Paryżu…” niektórzy poświęcą się całkowicie malarstwu i zostaną uznanymi artystami swoich czasów jako Louise Desbordes , Alix d'Anethan , Georgette Meunier , Clémence Roth czy Berthe Art . Należy zauważyć, że ta szkoła malarstwa dla kobiet była jedynym miejscem, w którym praktykowano profesję Stevensa, która nie miała współpracowników i nie kształciła kontynuatorów. Oprócz Sarah Bernhardt, która była jedną z jego pierwszych uczennic i której malarz wykonał kilka portretów, jest prawdopodobne, że niektórzy z jego uczniów służyli mu jako model w tym samym czasie, kiedy składał im hołd uwieczniając je na płótnie, na przykład Louise Desbordes za pełnometrażowy portret młodej artystki lirycznej na obrazie Un chant impasse lub Clémence Roth przedstawiający ubraną na czarno paryską miłośniczkę sztuki w aluzji do wdowieństwa na obrazie W pracowni .
Śmierć Maneta w 1883 roku bardzo go dotknęła. Stevens przechodzi okres zwątpienia przed nadejściem impresjonizmu . Następnie rozpoczął się okres badań, w których Berthe Morisot odegrała wiodącą rolę.
W latach 80. XIX wieku Stevens przeszedł kryzys moralny, który doprowadził go do kwestionowania wszystkiego, co robił. Uczeń Ingresa, często blisko Gustave'a Courbeta , czy Maneta z Ofelią. Le Bouquet effeuillé , 1867, olej na płótnie, 70,5 × 51 cm , Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Belgii , malował do tego czasu z rygorem, z którego czasami porzucał pod wpływem innych malarzy. Tak jest w przypadku Młodej matki , 1868, olej na płótnie, 39,37 × 29,21 cm Dumbarton Oaks Museum , Waszyngton DC, który nawiązuje do stylu Berthe Morisot .
Jego obrazy zostały złapane, król Belgów zlecił mu Cztery pory roku , Vanderbiltowie kupili mu obrazy po wysokiej cenie, a jednak około 1883 roku, ogarnięty zarówno wielkim fizycznym zmęczeniem, jak i wątpliwościami co do swojej pracy, Stevens wyjeżdża do Menton na poradę swojego lekarza. I tam oddaje się eksperymentom: impresjonistyczne pejzaże.
Malował też pejzaże morskie i sceny przybrzeżne w bardziej swobodnym, niemal impresjonistycznym stylu, bliskim Eugène'owi Boudinowi czy Johanowi Bartholdowi Jongkindowi .
Pod koniec życia jego styl nie różnił się od stylu współczesnego Johna Singera Sargenta .
W 1886 opublikował Impressions sur la peinture , który odniósł duży sukces.
W 1900 był pierwszym żyjącym artystą, który otrzymał indywidualną wystawę w École des Beaux-arts w Paryżu .
Zatrzymał malując w 1890 roku w wyniku problemów zdrowotnych i zmarł w n o 17 avenue Trudaine w Paryżu w 1906 roku . Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise ( 32 II liga).
Jego obrazy były bardzo popularne w Ameryce, gdzie wszechmocni Vanderbiltowie w Stanach Zjednoczonych kupili ich kilka. Większość jednak pozostała we Francji lub Belgii.
Odległe Wiadomości , 1865 ?, Walters Art Museum , Baltimore
Dama w różu , 1866, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Belgii
List zerwania , ca. 1867, Musée d'Orsay .
Japońska Parisienne , 1872, Muzeum Sztuk Pięknych w Liège .
Młoda dziewczyna ubrana w kimono , ca. 1872
Sukienka japońska , ca. 1872
Japońskie Maska C. 1877
Portret kobiety , ca. 1880
Nowa sukienka
Dom, 1855
Chcesz się ze mną umówić, Fido? , 1859, Filadelfijskie Muzeum Sztuki
Przyjemny list , 1860-67
Jesienne Kwiaty , 1867, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Belgii
Borówka , 1870-1875
Po balu , 1874
Paryżanka , 1880
Kaczka , 1881
Portret baronowej du Mesnil de Saint-Front , 1887
Matka i jej dzieci , 1887
W warsztacie , 1888
Wizyta w Pracowni , 1891, Muzeum Sztuki w Indianapolis .
|
|
Alfred Stevens to: