Narodziny |
22 maja 1833 r. Paryż |
---|---|
Śmierć |
27 października 1914mając Sèvres |
Pogrzeb | Sevres |
Imię i nazwisko | Auguste Joseph Bracquemond |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Malarz , litograf , grawer , grawer , ceramik , rysownik , pisarz |
Małżonka | Marie Bracquemond (od1869) |
Dziecko | Pierre Bracquemond |
Ruch | prekursor japonizmu |
---|---|
Mistrz | Józef Guichard |
Gatunek artystyczny | Portret |
Różnica | Oficer Legii Honorowej |
Portret Madame Paul Meurice ( d ) |
Auguste Joseph Bracquemond , znany jako Félix Bracquemond , urodzony w Paryżu dnia28 maja 1833i zmarł w Sèvres on27 października 1914To malarz , ceramik , grafik i projektant od sztuki francuskim .
Już w 1856 roku uważany był za pierwszego we Francji, który odkrył zainteresowanie sztuką japońską .
Jest jednym z członków założycieli Société des aquafortistes enCzerwiec 1862. Odegrał istotną rolę w odrodzeniu grafiki, zachęcając Édouarda Maneta , Edgara Degasa i Camille Pissaro do korzystania z tej techniki.
Ożenił się z Marie Quivoron, malarką impresjonistyczną, lepiej znaną pod nazwiskiem Marie Bracquemond ,5 sierpnia 1869 r, w Paryżu.
Jego status członka założyciela i wiceprezesa National Society of Fine Arts w 1890 roku zachęcił zagranicznych artystów - zwłaszcza japońskich - do wystawiania po raz pierwszy w Salon des Beaux-Arts.
Auguste Joseph Bracquemond jest synem Césara Auguste Bracquemonda i Jeanne Girardine Bailly.
Bracquemond zaczynał życie jako dziedzic czeladnika w karuzeli , potem został zatrudniony w warsztacie litografii, gdzie anonimowo szlifuje pobożne etykiety i obrazy . Zauważa go Joseph Guichard , uczeń Ingresa , który zabiera go do swojej pracowni.
Na Salonie 1852 został przyjęty z obrazem, który Théophile Gautier porównał do Hansa Holbeina Młodszego : Portret mojej babci . W następnym roku wysłał swój Autoportret z narzędziami grawera.
Jego prace malarskie są dość małe. Obejmuje ona głównie portrety tym, że doktora Horacego de Montègre (założyciel pozytywizmu z Émile Littré i Auguste Comte ), że z M me Pawła Meurice , (1866, Paryż, dawniej w Muzeum Luksemburg ) i że od Auguste Vacquerie .
Alfons Legros , 1861
Zacharie Astruc , ok. . 1865
Edouarda Maneta, 1867
Edmond de Goncourt, 1882 r.
Ale malarstwo interesuje go mniej niż grawerowanie. Większość swojej wiedzy technicznej czerpał z Wielkiej Encyklopedii Diderota i d'Alemberta i przez długi czas pracował jako samouk .
W 1856 r. Edmond de Goncourt stał się bardzo bliskim przyjacielem Bracquemonda, świadczył o jego współudziale z Paulem Gavarnim, z którym „bawi się swoimi akwafortami. » Edmond de Goncourt dzieli z Bracquemondem miłość do sztuki japońskiej, grawer jako pierwszy odkrył album Hokusai (rodzaj o nazwie Kachô-ga ).
Bracquemond tworzy niezliczone druki, w tym portrety, pejzaże, sceny z życia codziennego, ptaki, a także liczne interpretacje dzieł innych artystów, w szczególności dla Jean-Louis-Ernesta Meissoniera , Gustave'a Moreau i Jean-Baptiste Camille Corot .
W świat literacki wkroczył dzięki Auguste Poulet-Malassis , wydawcy Charlesa Baudelaire'a, z którym Bracquemond zaprzyjaźnił się. Jest także przyjacielem Théodore de Banville , Julesa Barbey d'Aurevilly , Félixa Nadara i całej inteligencji Nowych Aten .
W Czerwiec 1862wstąpił do Société des aquafortistes założonej przez wydawcę Alfreda Cadarta przy pomocy drukarza Auguste'a Delâtre'a . Za jego radą Jean-Baptiste Corot , Jean-François Millet , Édouard Manet , Edgar Degas , Camille Pissaro zaczęli ćwiczyć grawerowanie. Bardzo pomógł Manetowi przy akwafortach Olimpii i L'Homme mort .
W 1888 roku Auguste Lepère stworzył z Félixem Bracquemondem, Danielem Vierge i Tonym Beltrandem oryginalny magazyn L'Estampe , aby zainteresować artystów i amatorów nowymi metodami i trendami w grawerowaniu, szczególnie w kolorze, a Henri Rivière wyprodukował w Od tej daty Trzydzieści sześć widoków Wieży Eiffla , od 1888 do 1902. Félix Valloton następnie odnawia drzeworyt w 1891 , z Gauguinem lub Émile Bernardem ; z kolei Toulouse Lautrec zrewolucjonizował sztukę plakatu .
Jego najlepsze ryciny poświęcone są pejzażom lub zwierzętom: Roseaux et teal (1882), Les Hirondelles (1882), Les Mouettes (1888).
W 1874 roku, dołączając do Anonimowego Towarzystwa Malarzy, Rzeźbiarzy i Grawerów , Bracquemond wziął udział w Pierwszej Wystawie Malarzy Impresjonistów , w warsztatach Nadara , bulwarze des Capucines , obok artystów, których wkrótce nazwali już tylko „ impresjoniści ”. Inauguracja odbywa się w dniu15 kwietnia 1874 r.i jest skandalicznym sukcesem. Prezentuje portret rysunkowy, oprawę akwafort, w tym portrety Auguste Comte'a , Charlesa Baudelaire'a i Théophile'a Gautiera, a także akwaforty według Turnera , Ingresa , Maneta oraz oryginalne akwaforty: The Willows , The Wall . Wystawiał ponownie z przyjaciółmi w 1879 roku. Pod koniec lat 70. jego sąsiadem w Sèvres był Alfred Sisley .
Jest także autorem opublikowanej w 1886 roku pracy Du dessin et de la couleur , cenionej przez Vincenta van Gogha, oraz Studium drzeworytu i litografii .
W 1856 Bracquemond odkrywa kolekcję rycin Manga japońskiego Hokusai , typowego dla gatunku obrazkowego znanego w Japonii jako malarstwo ptasie i kwiatowe , malując kwiaty i ptaki z owadami figuracyjnymi, skorupiakami i rybami w pracowni swojego drukarza Auguste Delâtre , po użyciu do zaklinowania przesyłki porcelany . On jest uwiedziony przez ten motyw czyni go inicjatorem modzie w sztuce japońskiej w Francja chwycił rzemiosła artystycznego w drugiej połowie XIX th wieku.
Usługa RousseauW 1860 po raz pierwszy wszedł do pracowni ceramika Théodore Decka , następnie kupca ceramiki Eugène Rousseau , założył rue Coquillière , w Paryżu. Ten ostatni zlecił mu zaprojektowanie zastawy stołowej do projektu przeznaczonego na Wystawę Powszechną w 1867 roku . Bracquemond proponuje następnie model, który podejmuje tematykę Kachô-ga Hokusaia, a także albumów Hiroshige czy nawet Katsushiki Isai, całkowicie narysowany i wygrawerowany przez niego samego. Po raz pierwszy europejski artysta bezpośrednio kopiuje japońskiego artystę, odtwarzając postacie zwierząt z Mangi Hokusaia. W 1867 roku Bracquemond był także jednym z dziewięciu członków „ Japońskiego Towarzystwa Jinglar ” z Henri Fantin-Latour , Carolus Duran i ceramikami Marc-Louis Solon , którzy spotykali się co miesiąc w Sèvres na kolacji w stylu japońskim. byłby również zamierzony.
Eugène Rousseau był przekonany i zamówił 200 sztuk z Manufaktury Lebeuf, Milliet et C tj. zlokalizowanej w Creil i Montereau . Bracquemond produkuje akwaforty, a grawerowane tabliczki są drukowane przez manufakturę. Próbki są wycinane i układane na cieście gotowe do otrzymania dekoracji. W piekarniku ciepło sprawia, że papier znika, pozostawiając jedynie odcisk wzoru. Następnie malujemy i wkładamy do piekarnika na dużym ogniu.
Po raz pierwszy zaprezentowana na Wystawie Powszechnej w 1867 roku usługa ta odniosła wielki sukces. Pojawia się w trzeciej grupie „meble i inne przedmioty przeznaczone do mieszkania”, „klasy siedemnastu porcelany, fajansu i luksusowej ceramiki” n o 58, zainstalowany na Louis XIII półki w starego dębu z warstwami aksamitu. Nad ladą nazwisko Rousseau jest emaliowane ogniowo na tablicy. Jury przyznaje mu brązowy medal (ponieważ Rousseau jest tylko kupcem, a nie wytwórcą). Złoty medal otrzymuje manufaktura Lebeuf et Milliet. Ta usługa ma również dwie nowe funkcje: po pierwsze, każdy może swobodnie komponować swoją usługę zgodnie ze swoimi upodobaniami i osobistym przeznaczeniem. Rousseau proponuje „podwórko na mięso, skorupiaki na ryby i kwiaty na deser” . Po drugie, ta służba dostosowuje się do wszystkich środowisk: „ze względu na swój przepych dla burżuazji i ze względu na swój aspekt służby łowieckiej dla szlachty” .
Usługa jest wtedy zakończona (filiżanki do herbaty i kawy itp.), a produkcja zostaje powierzona fabryce Creil et Montereau . Barluet, następca Lebeufa, wznowił go na początku lat 80. XIX w. W 1885 r. Eugène Rousseau sprzedał swój biznes Ernest-Baptiste Leveillé, który nadal wydawał tę usługę pod własną marką. Pojawi się wiele wznowień lub odmian. Wśród nich danego produktu Jules Vieillard w Bordeaux (koniec XIX th wieku), że Kryształowej Schody (na początku XX th wieku), a nawet ceramika Gien Duże ptaki wciąż przedrukowany. Możemy również zauważyć, że wiele elementów z tej usługi są obecnie przechowywane w muzeach narodowych ( Orsay , Muzeum Adrien Dubouche , itd.).
Każdy element serwisu, inspirowany japońskimi printami , ozdobiony jest innym motywem. Wystrój traktuje i kojarzy wiele ptaków, ryb i skorupiaków, zawsze pozostawiając miejsce na rośliny i owady. Wystrój często przedstawiany jest jako trylogia. Motyl spotyka koguta na zakręcie gałęzi, ważka spotyka karpia na zakręcie lilii wodnej.
Wielu ówczesnych artystów celebrowało poezję tego nabożeństwa i chwaliło jego wyjątkowy wystrój. W szczególności Mallarmé , który zauważył „widoczną dekadencję” od czasu Restauracji we francuskich meblach, świadczy o jego atrakcyjności dla tej usługi. Zatrzymał się bardziej na ceramice, dla szczególnej pochwały Rousseau, której broni przed swoimi angielskimi naśladowcami: „Odmówiłem wszelkich aluzji z konieczności zbyt krótkich do tej godnej podziwu i wyjątkowej usługi, ozdobionej przez Bracquemonda japońskimi motywami. zapożyczonymi z podwórka i akwaria rybackie, najwspanialsze naczynia, jakie kiedykolwiek widziałem. Każdy kawałek, nawet talerze, chce mieć swój specjalny opis. Cieszę się, że po raz ostatni przyznam pierwszeństwo pracy paryskiej, malowniczej i duchowej, nad brytyjskim plagiatem…” . Stéphane Mallarmé cytuje Decka, Collinota i Rousseau, którzy wiedzieli, jak „odnowić całkowicie francuską ceramikę” : „Powinienem szczególnie zacytować, jako tłumaczenie wysokiego japońskiego uroku stworzonego przez bardzo francuskiego ducha, zastawę stołową śmiało poprosił mistrza rytownika Bracquemonda: gdzie dumnie, ubarwieni radosnymi kolorami, zwykli goście podwórka i stawów rybnych” . Sam Mallarmé miał części usługi, opublikowane w latach 1866-75.
Manufaktura SèvresresFélix Bracquemond pracował również dla narodowej manufaktury w Sèvres w 1870 roku, nadając swoim pracom nową orientację, która jest preludium do secesji . Przyjął też stanowisko dyrektora artystycznego paryskiej pracowni firmy Charles Edward Haviland w Limoges . Bliski przyjaciel Édouarda Maneta , James McNeill Whistler , Henri Fantin-Latour jest reprezentowany w obrazach tego ostatniego, Hommage à Delacroix z 1864, przechowywanych w Paryżu w Musée d'Orsay i Toast avec la Vérité z 1865, zniszczonych przez autora .
Zachęcił Laurenta Bouviera do stworzenia swoich pierwszych prac z glazurowanej terakoty o wielkiej nowoczesności.
Razem z Degasem, Camille Pissarro i Mary Cassatt marzy o założeniu pisma poświęconego grafice. W 1880 roku wystawił ostatni raz z impresjonistami, przedstawiając w swojej przesyłce Portret Edmonda de Goncourta .
Od tego czasu otrzymał wszystkie zaszczyty: w 1882 został mianowany rycerzem Legii Honorowej , następnie awansowany na oficera tego samego orderu w 1889; otrzymał medal honorowy na Salonie w 1884 roku. W następnym roku Henri Beraldi poświęcił mu cały tom w ramach swojej sumy Les Graveurs du XIX e siècle . Został mianowany honorowym prezesem Towarzystwa malarzy francuskich-rytowników w 1890 roku, a później Towarzystwa malarzy-litografów , wraz ze swoim przyjacielem Augustem Rodinem .
Spoczywa w Sèvres na cmentarzu Bruyères .
Portret Alfonsa Legros
Portret Édouarda Maneta (1867)
Bastion 84 (1870)
Les Hirondelles (około 1882)