Opactwo Saint-Vaast | |||
Widok z lotu ptaka na opactwo. | |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | ||
Rodzaj | Opactwo | ||
Rozpoczęcie budowy | 667 | ||
Koniec prac | Rekonstrukcja po I wojnie światowej | ||
Ochrona | Sklasyfikowane MH ( 1907 ) | ||
Geografia | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Hauts-de-France | ||
Departament | Pas-de-Calais | ||
Miasto | Arras | ||
Informacje kontaktowe | 50 ° 17 ′ 31 ″ północ, 2 ° 46 ′ 24 ″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Pas-de-Calais
| |||
Saint-Vaast Abbey był benedyktyński klasztor założony w 667 na wzgórzu La Madeleine koło Arras , gdzie w przyszłości w Saint Vaast stosowanego na emeryturę. To wokół niej rośnie wioska nad brzegiem Crinchon . Opactwo Saint-Vaast założył jeden z pierwszych trzech kolegiów na uniwersytecie w Douai w 1619 roku Po że budynki zostały skonfiskowane i zbezczeszczone podczas rewolucji, wielki kościół klasztorny z XVIII th wieku stał się w 1804 roku nowy Notre-Dame-et- Katedra Saint-Vaast w Arras w miejsce starej gotyckiej katedry Notre-Dame-en-Cité w zachodniej części miasta, która została zniszczona, a od 1825 roku w rozległych budynkach klasztornych opactwa mieści się Muzeum Sztuk Pięknych Arras .
Początki opactwa są niejasne, jak wyjaśnił Charles Mériaux (średniowieczny historyk), który ostrzega: „Historia powstania Saint-Vaast d'Arras stwarza nierozwiązywalne problemy, spowodowane zniszczeniem dużej części archiwów IX th stulecie. Informacje na temat pierwszych dni ustanowienia zebrano na przełomie X TH - XI -tego wieku, i trudno jest rozwikłać co z dokumentów nadal utrzymywane na miejscu w tym dniu troskę mnichów, aby odbudować swoją przeszłość ". Według Złotej legendy , Vaast (łac Vedastus, Vedastes) po nauczania religii do króla Clovis I er , udał się do Arras, gdzie zastał miasto i kościół w niemal całkowitej rezygnacji. Sprzątał wnętrze, gdy przyszło kilku mieszczan, prosząc go o pomoc, bo na ludzi i bydło żerował niedźwiedź. Według legendy nakazał zwierzęciu w imię Boga opuścić teren. Niedźwiedź jest mu posłuszny i nigdy więcej go nie widzimy.
Aby podziękować Bogu za pomoc, Vaast, z pomocą swoich uczniów, odrestaurował kościół i codziennie przychodził, aby modlić się w kaplicy, którą tam zbudował. Zmarł w 540 roku i został pochowany w kościele.
Opactwo Saint-Vaast zostało zbudowane na brzegach Crinchon .
Sto lat później święty Géry, spełniając ostatnie życzenie zmarłego, kazał przenieść jego szczątki do tej kaplicy, która stała się miejscem pielgrzymek . Osiedliła się tam wspólnota mnichów, którzy przyjęli panowanie Saint-Benoît . Takie jest pochodzenie opactwa. W kościele został pochowany król Franków Thierry III (zm. W 691 r.), Który wypełnił opactwo łaskami (podobnie jak jego żona Crotilde, zwana także Dode. W 793 r. Klasztor został zniszczony przez pożar. wycięły ołtarze poświęcone świętym Kościoła i poprosił swojego przyjaciela Alcuina o skomponowanie kupletów dedykacyjnych Karol Wielki nakazał jego odbudowę, w tym samym czasie wybudowano trzy kościoły, w tym największy pod wezwaniem św. Vaasta.
W IX -go wieku , mnisi wielokrotnie ewakuowano w obawie przed najazdami Abbey Norman, ale w 893, mogliby przywrócić na stałe gdy Normanowie jest w dół na południe, by znaleźć Normandii.
W X -go wieku , Arnulf , hrabia Flandrii kontrolowanych opactwo, aby móc rozszerzyć swoją County na południu. Zapewniło w ten sposób pewien wpływ na ludność rzymskojęzyczną, a także skuteczną pomoc ze strony mnichów w rozwoju terenów.
W XV TH i XVI -tego wieku, opactwo odczuwa skutki starcia między królów Francji i książąt Burgundii i włoskich wojen z ich walk „deportowanych” odbywają się w Flandrii i Artois , opatów (patrz Martin Aktywami ) który musi zapewnić utrzymanie rangi i majątku klasztoru.
W XVIII -tego wieku , Vigor Briois i kardynał Armand Gaston de Rohan , opat opiniującymi nakazał odbudowę klasztoru, a następnie bardzo zniszczone. Rzeczywiście, w 1741 r. Zburzenie dzwonnicy było nieuniknione, aw 1747 r. Nastąpiło zawalenie się sklepienia kościoła. Dlatego wezwali architekta króla Jean-François Labbé (zm. 1750), blisko słynnego Roberta de Cotte i jego syna Julesa-Roberta , którzy w 1746 roku zaproponowali symetryczny i uporządkowany plan, zgodnie z kanonami klasycyzmu, wokół trzech dziedzińce: dziedziniec główny, dziedziniec studni i dziedziniec krużgankowy, na miejscu poprzedniego. Ukończony około 1770 roku, ma niesamowite wymiary: 220 metrów długości i 80 metrów szerokości, 570 stolarki. Wraz z katedrą Notre-Dame i Saint-Vaast , byłym kościołem opackim, tworzy największy neoklasycystyczny kompleks benedyktynów z XVIII wieku we Francji.
Katedra Notre-Dame-en-Cité została prawie całkowicie zniszczona przez rewolucjonistów Arrondissement od 1795 roku. Na widok jej ruin, 30 sierpnia 1804 roku Napoleon poprosił o wyrównanie terenu w celu budowy Kalwarii i napisał dekret, w którym umieszcza się w dyspozycji biskupa Arras , M gr Hugues de la Tour d'Auvergne-Lauraguais , kościół opactwa, którą rewolucja francuska oszczędził, tak, że „zrobił to jego katedra . Ta ostatnia została ukończona dopiero w 1835 roku, chociaż dzwonnica nigdy nie została ukończona.
Monumentalna brama wejściowa do opactwa, zainstalowana przy rue Paul-Doumer i wychodząca na główny dziedziniec, została zbudowana przez architekta Firmin Epellet w latach 1863-1865, który powierzył wykonanie rzeźb braciom Duthoit. Te rzeźby symbolizują naukę i sztukę (po lewej), religię (po prawej), a pośrodku kartusz z herbami miasta i Mgr Parisisa .
Opactwo, zaklasyfikowane jako zabytek 11 października 1907 r., Doznało ciężkich zniszczeń podczas I wojny światowej . Został zbombardowany w lipcu 1915 roku. Zniszczony, odbudowany identycznie, z betonowymi konstrukcjami, przez naczelnego architekta zabytków Pierre Paquet .
W opactwie mieści się obecnie Muzeum Sztuk Pięknych Arras i miejska biblioteka medialna.
Nie chodzi o św. Géry, ale o św. Auberta, biskupa Cambrai - Arras i Charlesa Amable de la Tour d'Auvergne, a nie Huguesa Roberta, który musi być jego siostrzeńcem .
Opactwo Saint-Vaast założyło kolegium na Uniwersytecie Douai w 1619 r. Kolegium Saint-Vaast w Douai zostało zamknięte i połączone z kolegium króla, kiedy jezuici zostali wygnani w 1764 r.
Opactwo Saint-Vaast rozdawało również stypendia studentom. W ten sposób Maximilien de Robespierre , pochodzący z Arras , uzyskał w 1769 r. Stypendium w wysokości 450 funtów rocznie od opactwa Saint-Vaast na studia w College of Arras w Paryżu. Robespierre podejrzewał później - kiedy Fampoux był w ogniu po raz drugi - że w opactwie znajdowała się prasa, z której powstało wiele antyrewolucyjnych zniesławień .
Pan Ad. Of Cardevacque w 1894 roku przekazał 3 dzieła archiwom wydziałowym:
Około 1845 roku, sto rzeźbione drewniane płytki wykonane na początku XVII th wieku i ozdobiony opactwo przeniesione i zainstalowany w kościele Sainte-Elisabeth-de-Węgier (Paryż).