Opactwo Saint-Wandrille w Fontenelle

Opactwo Saint-Wandrille w Fontenelle
Przykładowe zdjęcie artykułu Abbaye Saint-Wandrille de Fontenelle
Prezentacja
Kult rzymskokatolicki
Rodzaj opactwo
przywiązanie zbór w Solesmes
Rozpoczęcie budowy 649
Koniec prac XVIII th  wieku
Dominujący styl Gotycki rzymski
Ochrona Logo pomnika historycznego Sklasyfikowane MH ( 1862 , 1914 , 1995 )
Stronie internetowej http://www.st-wandrille.com/
Geografia
Kraj Francja
Region Normandia
Departament Seine-Maritime
Miasto Rives-en-Seine
Informacje kontaktowe 49 ° 31 ′ 46 ″ na północ, 0 ° 46 ′ 00 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo Saint-Wandrille w Fontenelle
Geolokalizacja na mapie: Seine-Maritime
(Zobacz lokalizację na mapie: Seine-Maritime) Opactwo Saint-Wandrille w Fontenelle

Saint-Wandrille opactwo , dawniej Fontenelle Abbey , to opactwo benedyktynów z kongregacji Solesmes znajduje się w dawnej gminy Saint-Wandrille-Rançon w nowej gminy z Rives-en-Seine , w departamencie Seine-Maritime w Normandii ( Francja ). Założone w 649 , opactwo ma długą historię naznaczoną trzema głównymi okresami grabieży i zniszczeń: te związane z najazdami Wikingów , następnie te wywołane wojnami religijnymi i wreszcie te po rewolucji francuskiej . Jest to nadal opactwo benedyktynów .

Opactwo podlega zaliczeniu do zabytków historycznych na podstawie listy z 1862 r. Oraz dekretów z18 kwietnia 1914 i 10 lipca 1995.

Historia opactwa

Od założenia klasztoru Fontenelle do najazdów Wikingów (649-858)

Miejsca Fontenelle

Przed założeniem opactwa istniałaby domena galijsko-rzymska, ale nie znamy dawnej nazwy dzisiejszego strumienia Fontenelle , w którym zbudowano młyn. Plik4 marca 638, domena została przyznana królowi Dagobertowi osobiście, a następnie potwierdzona przez Clovis II , the4 lutego 649. Domena została następnie porzucona, a akt sprzedaży praw został przekazany w Compiègne1 st marca 649przez siostrzeńca Saint Wandrille , Saint Gond (lub Godon), który był pustelnikiem w Brie , a następnie założycielem opactwa Saint-Pierre-d'Oyes w Szampanii , zanim zmarł około 690 roku . Plik1 st marca 650Clovis II ratyfikował sprzedaż i przekazał prawa zakonnikom.

Założenie opactwa

Święty Wandrille założył w 649 roku opactwo, które być może sam ochrzcił Fontenelle (poświadczone łacińską formą Fontanella ) w odniesieniu do strumienia, który go przecina; nazwa ta prawdopodobnie będzie odnosić się do strumienia późniejszego. Ziemia jest przyznawana przez Erchinoald , majordom z Neustrii . Od 650 do 668 Saint Wandrille i mnisi zbudowali budynki i kościoły Saint-Pierre, Saint-Paul, Saint-Laurent, Saint-Amand, Saint-Saturnin oraz, jak mówi się, Saint-Pancrace i Notre-Dame de Caillouville ale również biblioteka, zawierająca dzieła św Grzegorza i st (przyniósł z Rzymu przez św Gond), a reguła św Columban. W czasach św. Wandrille'a opactwo wyróżniało się tym, że nie przyjmowało darowizn innych niż posag, którym mnisi wchodzili do zakładu.

Od 678 do 690 , Saint-Ansbert był nowy opat opactwa i zbudował szpital dla ubogich i dwanaście szesnastu chorych. W 704 roku król Childebert III podarował Opactwu posiadłość Aupec i jej budynki gospodarcze. W 787 roku z rozkazu Karola Wielkiego , zaginiony poliptyk został założony przez Landry'ego, opata Jumièges i Richarda, hrabiego Rouen . Święty Gervold, który został opatem w 787 r. , Rządził opactwem przez 18 lat, aż do 806 r., A Karol Wielki powierzył mu ważne funkcje. Odbudował kotłownię, kuchnie, izbę chorych, a także kilka innych części opactwa. Jest to trzecie opactwo w prowincji Rouen po Saint-Ouen i Saint-Evrault .

Anségise de Fontenelle , który został opatem w 823 r. , Podjął znaczną pracę. Zbudował: „dormitorium długości 208 stóp, szerokości 27 stóp i wysokości 64 stóp”  ; pośrodku znajdowało się wystające pomieszczenie z kostką brukową złożoną z artystycznie ułożonych kamieni, której sufit był pomalowany. Miał też refektarz udekorowany obrazami. Do dekoracji refektarza sprowadził z Cambrai znanego malarza: Madalulfe. Okna były przeszklone, a cała stolarka była dębowa. Ten refektarz był częścią budynku, który zbudował i podzielił na dwie części, a druga część służyła jako magazyn.

Zlecił kolejny budynek zwany La Grande Maison , w którym znajdowało się mieszkanie z kominkiem i dotknął z jednej strony refektarza, az drugiej dormitorium; ponieważ te dwa ostatnie budynki musiały, jak podaje kronika, stykać się z kościołem od strony północnej, wydaje się, że plan klasztoru w tamtym czasie wydaje się łatwy. Miał on składać się z kwadratowego dziedzińca zamkniętego od południa kościołem, od wschodu dormitorium, od zachodu refektarzem, a od północy dużym budynkiem, którego przeznaczenie nie jest znane.

Wydaje się prawdopodobne, że od zachodu znajdował się drugi dziedziniec, który otaczał magazyny i inne budynki gospodarcze klasztoru. Wzdłuż konstrukcji, których tak interesujący opis podaje Kronika Fontenelle , oraz wewnątrz dziedzińca znajdowały się portyki zbudowane na zlecenie Anségise, których dach i szkielet spoczywały na pilastrach. Kościół graniczył z jednej strony z dziedzińcem klasztoru. W Fontenelle krużganek umieszczono na północ od kościoła. W swoich konstrukcjach Anségise nie zapomniał o bibliotece, która znajdowała się w pobliżu refektarza. Półki lub deski podtrzymujące książki były przymocowane żelaznymi gwoździami, czarter znajdował się w pobliżu dormitorium. W Fontenelle, w pobliżu absydy kościoła, widzieliśmy salę obrad, którą później nazwano salą kapitulną .

Statut Karola Łysego datowany21 marca 854wskazuje, że mnisi z Fontenelle posiadają posiadłości w Pecq ( Yvelines ), Chaussy-en-Vexin ( Val-d'Oise ), Pierrepont w mieście Grandcourt (Seine-Maritime) , Bution i Marcoussis w Essonne .

Naloty Wikingów

W maju 841 r., Pierwszy nalot nordyckich piratów , prowadzony przez Oskara ( Ásgeir ), spalił Jumièges i jego okolice, a także Rouen , ale nie dotknął opactwa, za które zarządza opactwo Saint Foulques (zm. 845), urzędujący opat. zapłacić okup. Louis du Maine, jeden z jego następców, został zmuszony do dwukrotnego powtórzenia tej samej transakcji zapłaty okupu.

Plik 9 stycznia 862Wikingowie powracają po raz czwarty; mnisi uciekają ze wszystkimi relikwiami, a opactwo zostaje splądrowane i zniszczone przez Nortmanni . Mnisi schronili się w Boulogne , a następnie w Chartres ( 885 ). Następnie wrócili do Boulogne i zdeponowali ciała Saint Wandrille i Saint Ansbert w Mont-Blandin w Gandawie , gdzie osiedlili się na pewien czas w 944 .

Ewakuują też swoją bibliotekę, w której znajdują się elementy przednormańskiej produkcji hagiograficznej, z których część dotarła do nas, tym ważniejsza ze względu na ich rzadkość. Mnich Harduin de Fontenelle pozostawił wiele pism.

Od restauracji opactwa do splądrowania przez hugenotów (858-1566)

Około 960 , Richard I st , książę Normandii, wspierał odbudowę mnichów prowadzonych przez Gerarda Brogne . Robert the Magnificent wydaje karty zwrotu zajętej własności. Od 960 do 966 , Maynard I er kieruje opactwem przed wyjazdem, aby założyć słynne opactwo Mont-Saint-Michel i został jego pierwszym opatem. W 1008 roku Saint Gérard uzyskał od Ryszarda II z Normandii opactwo Fontenelle. Piorun zniszczył część Bazyliki Świętego Piotra, on odbudowuje bardziej elegancko. To właśnie podczas tych prac w 1027 r. Odkryto dziewięć grobów , dwa puste, św. Wandrille i św. Ansberta oraz szczątki św. Vulfrana. Jego następca, święty Gradulphe, wysłał mnichów z opactwa, aby zaludnili opactwo w Préaux około 1040 roku . Podobnie opactwo przyczynia się do powstania opactwa Grestain około 1050 roku . W 1145 papież Innocenty II, aw 1164 papież Eugeniusz III potwierdził dobra i przywileje opactwa. Pod opactwem Pierre Mauviel ( 1244 - 1255 ) pożar zniszczył część opactwa. Papież Innocenty IV i arcybiskup Rouen Eudes Rigaud publikują następnie odpusty, aby umożliwić odbudowę opactwa.

Pierre Mauviel rozpoczyna rekonstrukcję obejmującą gotycki chór i transept , ukończoną przez Geoffroy de Noytot. Guillaume Le Douillé zbudował nawę i dzwonnicę , zbudowano trzy przęsła , a także krużganek . Kiedy zmarł w 1342 r. , Prace spowolniły. Dopiero opatem Jean de Rochois ( 1362 - 1389 ) ukończono kościół św. Pawła. Papież Bonifacy IX następnie nadał opactwu Saint-Wandrille przywilej mitry i insygniów papieskich. Opactwo zostało ponownie opuszczone podczas wojny stuletniej . Mnisi osiedlili się w „Hostelu Saint-Wandrille” w Rouen. W 1483 roku opactwo otrzymał André d'Espinay , arcybiskup Lyonu i Bordeaux . Następnie wybiera się opatów. W 1523 roku opactwo objął Claude de Poitiers, po czym mianowano ojca przeora, którego nie wybrano.

W czasie wojen religijnych opactwo zostało splądrowane w maju 1562 roku przez protestantów i ich zwolenników. Na miedzianym grobie księdza Jeana de Rochois spalane są ozdoby z zakrystii. W roku 1566 , gdy zabytków w św Wandrille i św Vulfran zostały częściowo zniszczona, a także części Abbey.

Od restauracji i reformy Saint-Maur do rewolucji francuskiej (1566-1790)

1566-1636, upadek opactwa

Po zniszczeniu hugenotów ruiny są znaczące. Opactwo jest wówczas uważane za własność rodziny Neuville. W 1631 roku z powodu braku naprawy zawaliła się dzwonnica zbudowana w 1331 roku i przyniosła ze sobą część sklepień opactwa. Dlatego opat Ferdinand de Neufville de Villeroy , biskup Saint-Malo, a następnie Chartres, podejmuje się odbudowy opactwa, potwierdzając, że „nie było dla niego nic pożytku z kopalni potłuczonych kamieni, skarbców zawalonych upadkiem wieża, sklepienia, które bezwzględnie wymagały naprawy ” . To on opowiada się za wprowadzeniem „reformacji św. Maura”.

1636-1789, reforma Saint-Maur

W 1636 roku Dom Guillaume Gérard, wspomagany przez osiemnastu mnichów z Jumièges, wprowadził reformę Saint-Maur , reformę zakonu benedyktynów we Francji. Dom Phillibert Cotelle, powołany w 1635 r. , Zlecił renowację chóru, w 1647 r. Odrestaurowano z kolei krużganek, a także "filary i łuki przypory" nawy, plan kopuły , która miała zastąpić wieżę na skrzyżowaniu dróg transeptu. W latach 1678 i 1684 , Dom Hunault i Marc Rivard zbudował dom rozdział i internat , który istnieje do dziś.

W 1757 roku powstały dwa pawilony: „Pawilon Natury” i „Pawilon Łaski” oraz duże drzwi zwane „Porte de Jarente” ( 1760 ).

Rewolucja francuska i zniszczenie opactwa

W 1789 r. Na mocy dekretu z dnia 1789 r. Opactwo przeszło na własność państwową2 listopada 1789z Konstytuanty , które umieszcza towary Kościoła do dyspozycji Narodu.

Dekret z 13 lutego 1790zakazuje składania ślubów monastycznych i znosi zwykłe zakony, z wyjątkiem tych odpowiedzialnych za edukację publiczną i domy charytatywne. Pod koniec 1790 roku mnisi z Saint-Wandrille musieli opuścić opactwo. Jeden z mnichów, Dom Louis-François Lebrun, zginął jako męczennik na pontonie w Rochefort za odmowę objęcia stanowiska w Kościele Konstytucyjnym . Został beatyfikowany1 st październik 1995Przez papieża Jana Pawła II , w Placu Świętego Piotra w Rzymie .

Plik 17 stycznia 1792opactwo, własność narodowa, zostaje sprzedane obywatelowi Cyprienowi Lenoirowi (1737-1829) za sto tysięcy franków, płaconych w cesjach; kościół opacki, uważany za kamień z kamieniołomu , zostaje rozebrany.

W 1826 roku , w ramach restauracji , będącej nadal własnością Cypriena Lenoira, opactwo odwiedził archeolog Eustache-Hyacinthe Langlois . Odradza się zainteresowanie stylem gotyckim , co doprowadziło do wizyty w opactwie Saint-Wandrille księżnej Berry , matki następcy tronu, a następnie Victora Hugo .

Ratowanie opactwa

Pobożni anglo-irlandzcy arystokraci do pomocy opactwu

5 i 11 września 1863 r., Po wizycie w tym miejscu cztery lata wcześniej podczas miesiąca miodowego w Normandii i Caudebec z żoną Marią Dunn (+ 1872) - która według źródła rodzinnego uważałaby za nie do zniesienia bluźniercze uwagi - markiz George Marie Stanislas Koska de Stacpoole (1829-1896) kupił dawne opactwo podzielone na dwie części i które rok wcześniej zostało sklasyfikowane jako MH, aby uczynić z niego letnią rezydencję dla swojej rodziny i kilku mnichów benedyktynów; I tak w latach 1863-1867 przeprowadzono tam pewne większe prace, m.in. montaż starej stolarki nabytej w Brugii .

Wielki sługa Stolicy Apostolskiej od 1848 r., Pasowany na rycerza Zakonu Chrystusa przez Piusa IX , Stacpoole został operatorem papieskim w 1867 r .; wdowiec z dwójką dzieci w 1872 r. wstąpił do zakonów w 1875 r., został prałatem, w związku z czym nie nosił tytułu książęcego odziedziczonego po bracie w 1878 r. Disdéri sfotografował go w 1861 r. w serii angielskich arystokratów (Paryż, Musée d'Orsay ) .

Jej pierwsza siostra, Georgina, była kanoniczką kapituły królewskiej św. Anny w Monachium; ich matka, szkocki Elizabeth Laurence Tulloch Tannachie (1805-1867), księżna wdowa mieszkała w Saint-Wandrille i zmarł w Rzymie w 18 th śmierć Piotra Centennial (patrz tabliczka załączeniu).

9 grudnia 1870 r. Rodzina przybywająca z Paryża, aby tam schronić się, opuściła opactwo przed natarciem wojsk pruskich, by dotrzeć do Hawru  ; następnego dnia Saint-Wandrille było zajęte, ale bez zniszczeń. Prawdopodobnie w geście wdzięczności, 26 grudnia następnego roku markiz de Stacpoole kupił kawałek ziemi wzdłuż zabudowań gospodarczych pod budowę Grobu Świętego, który zostanie poświęcony 30 kwietnia 1871 r., A następnie Kalwarii ku czci jego żony, błogosławiony 3 lipca 1873 r., po czym w kościele parafialnym utworzono kaplicę pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa (1879), kaplicę i zakrystię (ok. 1881).

W dniu 2 marca 1889 r., Prałat de Stacpoole scedował, ze względów rodzinnych, umeblowane opactwo, wbrew możliwości zakwaterowania na miejscu, „całego majątku na jeden miesiąc w roku” i rocznej dożywocie w wysokości 25 000 franków. Joséphine (pani John Reginald Talbot od 1887); Uznając się za poszkodowanego w swoich interesach, jego syn George, markiz de Stacpoole, który mieszkał tam ze swoją irlandzką żoną Pauline Mac Evoy do końca 1886 r. I gdzie w 1884 r. Urodziła się ich córka Gertruda, sprzeciwił się temu aktowi. Już w 1890 r. Jej siostra, która przez część roku zajmowała go z mężem, być może przestraszona zarządzaniem, wystawiła nieruchomość na sprzedaż, bez powodzenia - lub z powodu ojcowskiego sprzeciwu.

Od końca renowacji XIX th  century XXI th  wieku

Opactwo zostało ponownie wystawione na sprzedaż w maju 1893 roku, kardynał Léon Thomas , arcybiskup Rouen , mając projekt ożywienia „Fontenelle la Sainte”, zostało sprzedane - za pośrednictwem pana Acher de Montgascon, lorda de Villequier - 30 grudnia 1893 roku za 270 000 franków na rzecz społeczeństwa obywatelskiego i wydzierżawione mnichom z Ligugé z opactwa Solesmes , których opatem był Dom Joseph Bourigaud. Biskup de Stacpoole, udziałowiec w sprzedaży, zrzekł się swoich praw, ale dzięki zapłacie czynszu na rzecz SCI uzyskał dożywotnią możliwość korzystania z dużej części Zachodniego Skrzydła.

Plik 13 lutego 1894benedyktyni wkraczają do Saint-Wandrille; wspólnota została podniesiona do rangi opactwa, a jej przełożony, Dom Joseph Pothier , odnowiciel chorału gregoriańskiego, został jej nowym opatem w 1898 roku.

1901-1931, wygnanie zakonników, prywatny nawias opactwa

III RP , przez prawie 1 st lipca 1901 o stowarzyszeniach składać kongregacje do specjalnego systemu, który wymaga uzyskania zezwolenia przez prawo. Ponieważ ich prośby są skazane na niepowodzenie, wiele zborów idzie na wygnanie. Mnisi z Saint-Wandrille opuszczają swoje opactwo29 września 1901i znajdź schronienie w klasztorze Conques , niedaleko Herbeumont w Belgii .

W tym czasie opactwo ponownie stał się własnością prywatną, która belgijskiego pisarza Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury , Maurycego Maeterlincka . Za scenę służy duży refektarz. Grała tam Georgette Leblanc , towarzyszka pisarki i młodsza siostra Maurice'a Leblanc . To także dzięki niej, której rodzina pochodzi z Normandii, Maeterlinck zaatakował opactwo.

1931- XXI th  wieku

Mnisi wrócili z wygnania 26 stycznia 1931 ; od tamtej pory opactwo wróciło do swojego monastycznego rytmu, a liturgia liturgiczna została tam nieprzerwanie sprawowana przez mnichów.

Od 1931 roku opactwo rozwijało się pod kierownictwem Ojca Opata Dom Jean-Louisa Pierdaita jako bardzo aktywny warsztat liturgiczny, prowadzony przez Dom Paula Sironvala i Dom Gastona Couberta.

Plik 17 czerwca 1940klasztor zostaje splądrowany przez wojska niemieckie , które jednak nie dotykają ani oratorium, ani zakrystii , ani biblioteki. W nocy z 9 na10 sierpnia 1944Zachodniego skrzydła klasztoru z XVII -tego  wieku został zniszczony przez aliantów, niszcząc na drugim piętrze skrzydła i po schodach Saint-Jacques, powodując uszkodzenia dachów innych budynków.

Plik 21 lipca 1954W przeddzień Saint-Wandrille pożar w części oficyny, w której znajdowały się opackie warsztaty.

Od 1955 roku opactwo gospodarzem pierwszych ogólnych rozdziałów z Zakonu Rycerzy Notre-Dame .

W 1969 roku stodoła dziesięcina z XIII th i XV th  stulecia, od przysiółka Canteloup do La Neuville-du-Bosc w Eure , przeniesionego do klasztoru i przebudowany na planach Marion Tournon-Branly , staje się nową opactwo kościół.

Abbe Pierre przebywał w opactwie podczas koniec swego życia, od 1983 do 1991 roku , jest również pochowany niedaleko stamtąd do Esteville .

Malarz Claude Lagoutte (1935-1990) przebywał tam w 1988 roku .

Nazwa i herb klasztoru

Fontenelle, a następnie Saint-Wandrille

Pierwsze dokumenty wspominające o opactwie mówią o opactwie Fontenelle ( Fontanella w wersji łacińskiej) Opactwo zostało założone na ruinach willi galijsko-rzymskiej, która popadła w ruinę w czasie upadku Cesarstwa Rzymskiego . Podczas najazdów Wikingów klasztor Fontenelle zniknął i pojawił się ponownie w 960 roku pod nazwą opactwa Saint-Wandrille. Tradycja połączyła dwie nazwy Fontenelle i Saint Wandrille.

Herb

Coat of arms jest „lazur z falistym srebra fess towarzyszą trzy złote fleur-de-lis, umieszczone dwa i”, w „srebrnym fali” wyraża w heraldycznych względem łamanie stu czterech latach przerwy w życiu zakonnym w Saint-Wandrille (1790-1894). Fakt, że ten herb przypomina herb królów Francji, tłumaczy fakt, że opactwo znajdowało się na terenie królewskim, a zatem było upoważnione do noszenia broni Francji. W 1894 r. Dodano motto „  Quasi lilia quoe sunt in transitu aquae  ” („Jak lilie na brzegach wody”) zaczerpnięte z Księgi Ecclesiasticus (Księga 8).

Nory, nieruchomości, dochody, budynki gospodarcze

Dobytek Obecna gmina Dpt Data rozpoczęcia Data końcowa Komentarze
Klasztor Belcinac Vatteville-la-Rue 76 675 1330
(zniszczenie)
Klasztor jest zniszczony podczas epizodu z pływów otworem na Sekwanie
Klasztor Indre v. 673 843
(zniszczenie)
Klasztor zostaje zniszczony przez Wikingów. Odbudowany później, był tylko prostym klasztorem.

Kronika Fontenelle

Kronika Karolingów Fontenelle gesta abbatum Fontanellensium , zainspirowana Gesta pontificum romanorum , została napisana w latach 830-840 przez mnicha z opactwa Fontenelle. Corpus hagiograficzne kroniki pośrednich opatów życia od jego powstania świętego Wandrille VII th  wieku, aż do śmierci ks Ansegiz z Fontenelle w 829.

Budynki

Krużganek gotycki

Jest to jedyny kompletny gotycki krużganek w Górnej Normandii . Ten klasztor został zbudowany na miejscu dwóch innych klasztorów, zbudowanych przez jednego St. Wandrille i podniesionych w St. Ansegiz z Fontenelle i drugi zbudowany przez Maynard I st . Obecne terminy klasztorne w jej najstarszej części, to znaczy taki, który został oparty na nawy kościoła (South galerii), w pierwszych latach po XIV th  wieku . Ma siedem zatok ostrołukowym (wcześniej zamknięte z okien w XVII th  wieku ), arkady są oparte na komórkach, które wydłużają w kolumny i wzmacniają zaawansowane Pogórze na placu zabaw.

Do przechowalni spoczywa na przecinających się żeber urządzone. Na każdym zworniku znajdujemy ramiona opactwa, następnie opata Jeana de Brametot i grupę sześciu postaci. Galerie na wschód, zachód i północ i data są niższe od gotyku Flamboyant ( 1410 - 1530 ). Drzwi zakrystii otwierają się na galerię wschodnią (przerobioną przez M. de Stackpoole).

Duży refektarz

Jest to najstarsza część opactwa, rozległa nawa na trzydzieści trzy metry, długa na pięćdziesiąt i szeroka na dziewięć metrów. Czas terminach budowlane Powrót do 1027 , na ścianie wzdłuż krużganków, a od wschodu, biegnie romańskiego łuki pod koniec XII th  wieku , który zniknął w XIV th  century zastąpiony przez ścianę przebite siedmioma oknami. Statek jest pokryta wysokiej sklepiony drewniany łuk XVI -tego  wieku . Obecnie sala jest nadal refektarzem mnichów, w którym posiłek rozpoczyna się błogosławieństwami i łaskami , a podczas posiłku czyta się „czytanie ze stołu”. Ponadto posiłki podlegają „tradycji milczenia”, jak wszystkie czynności w opactwie, z pewnymi wyjątkami.

Kościół opactwa Saint-Pierre

  • Gotycki chór miał sześć prostych zatoki i apsydy . W trzecim punkcie arkady wsparto na cylindrycznych filarach zgodnie z tradycją chóru Notre-Dame de Rouen . Wejście do chóru zamykała lektorium , zniszczona w 1631 r. I zastąpiona w 1672 r. Kolejną ozdobioną rzeźbami. Ambulatoryjna krążyły chór i otwarty na 17 promieniujący kapliczki kwadratowych lub pięciokątnych odpowiadających wnęk chóru jak w Abbey Trójcy Fecamp . Były więc kaplice Saints-Sébastien-Roch-et-Adrien, Sainte Geneviève , Saint Vulfran , Saint Éloi , dwunastu apostołów, Sainte Marie-Madeleine , Saint Nicolas , Saintes Vierges, Saint Martin , Sainte Anne , Saint- Grobowiec , Notre-Dame i Saint Benedict . Z chóru pozostało tylko kilka fragmentów ściany i ślady na ziemi.
  • 75-metrowa latarnia wieża stała na skrzyżowaniu transeptu, według Normana tradycji, ale załamał się w wyniku wojen religijnych. Oprócz dwóch zachowanych filarów nadal możemy obserwować podstawę pozostałych dwóch filarów. Były masywniejsze niż te w nawie.
  • Jedno z ramion transeptu zostało częściowo zachowane i można podziwiać jego gotyckie łuki
  • Ściany nawy głównej od strony krużganka pozostają i można zauważyć uderzenia bomb pozostawionych podczas bombardowania w czasie II wojny światowej.

Nowy kościół

Zastępuje gotycki kościół, zbyt okaleczony, aby można go było odbudować i jest częściowo przeznaczony dla publiczności.

Pierwotnie jest to okazała stodoła, która znajdowała się w Canteloup w regionie Eure (patrz wyżej). Jest to budynek z krzemienia wsparty przyporami z kamienia Caen , dachówka zastępuje starą ściernisko . W miejscu bocznych wejść dla pieszych i wozów mnisi zbudowali Kaplicę Najświętszego Sakramentu . Na elewacji otwarto dwie nowe kruchty, umożliwiające dostęp do wnętrza nowego kościoła.

Wewnątrz jest mało naturalnego światła, pomimo przebicia kilku okien, które pierwotnie nie oświetlały stodoły. Struktura jest piękny dąb budynku pochodzącym XV th  century , na balkonie po lewej stronie jest nowoczesny narządów. Ściany są białe, kościół jest ogrzewany przez ziemię. Lina oddziela części zarezerwowane dla publiczności (nawę) od części zarezerwowanych dla mnichów (obejście i chór). Na lewo od ambitu wisi na ścianie nowoczesny relikwiarz ; zawiera głowę (czaszkę) św. Wandrille, repatriowanego z Belgii w celu poświęcenia nowego kościoła.

Kaplica Saint-Saturnin

Według niektórych kaplica Saint-Saturnin sięga czasów św. Wandrille'a. Jednak pewnego dnia budynku z końca X TH lub na początku XI th  wieku , ponieważ jest zbudowany na planie koniczyny i pozostaje stolic archaiczny sugerują odbudować na fundamentach epoki karolińskiej.

Klasztornych budynków XVII th  -  XVIII th  century

Budynki te są spowodowane mnichów Maurist, odbudowany w latach 1640 i 1685 w stylu klasycznym Maurist, koncentrując się na różne usługi w kilku wysokich i wielkich budynków. Plan jest regularny i prostoliniowy. Wyposażone w duże okna, szlachetne fasady zwieńczone wysokimi dachami z lukarnami, ale pozbawione jakichkolwiek zbędnych ozdób, odzwierciedlają zarówno majestat Wielkiego Siècle'a, jak i surowość mnichów maurystów. Zachodni budynek ma długą fasadę przedłużoną osiemdziesiąt lat później o Pawilon Łaski. W tym budynku mieści się między innymi biblioteka klasztorna.

Budynki przybudówki

Na końcu osiedla długi budynek służył jako stajnia i stodoła. W gotyckiej części XIV th  century jest instalowany księgarni-shop opactwa, gdzie publicznego dostępu może przez drzwi na zewnątrz opactwa. Pierwsze piętro zajmują warsztaty i biura Fontenelle Microcopie, sprzedaż środków czystości oraz wydania Fontenelle. Prawa część tej budowli została przebudowana w 1699 roku w stylu klasycystycznym, obecnie zajmują ją różne warsztaty.

Był też odludek .

Dzwonki

Nieco z dala od budynków znajduje się na ziemi metalowa dzwonnica, w której bicie 4 dzwonów odlanych przez odlewnię Paccard w Annecy . Zostali ochrzczeni 10 lipca 1960 roku.

  • Pierre-Jean (Bourdon): C 3 - około 2000 kilogramów
  • Jacques: Fa 3 - około 900 kilogramów
  • Louis: Sol 3 - około 650 kilogramów
  • Michel: 3 - około 450 kilogramów

Bieżąca działalność mnichów

Módl się

Wspólnota klasztorna opactwa Saint-Wandrille utrwala długą tradycję modlitwy skupienia i pracy , samotności i komunii . Modlitwa liturgiczna zajmuje istotne miejsce w życiu mnichów, gromadząc ich siedem razy dziennie w kościele klasztornym. Opactwo Saint-Wandrille przyjmuje również gości pragnących przeżyć czas ciszy i duchowego skupienia w towarzystwie wspólnoty monastycznej. Znajduje się tu hotel wewnętrzny dla mężczyzn i hotel zewnętrzny dla kobiet i rodzin, które mogą pomieścić odpowiednio dwudziestu dwudziestu pięciu osób.

  • Godziny pracy:
    • Wigilie  : 5:25 rano
    • Jutrznie  : 7:30
    • Tierce  : 9:30;
    • Msze św .  : 9.45 (dni powszednie), 10:00 (niedziele i święta);
    • Sekst  : 12:45
    • Brak  : 14:15 (dni powszednie), 14:30 (niedziele i święta);
    • Nieszpory  : 17:30 (dni powszednie), 17:00 (niedziele i święta);
    • Compline  : 20:35

Oficjum jest po łacinie, śpiewem gregoriańskim (zgodnie ze zwyczajną formą liturgii rzymskiej).

Działalność zawodowa mnichów

  • Sklep: zakonnicy sprzedają w opackim sklepie produkty własne (pasty, środki czystości, miód , artykuły spożywcze), a także inne produkty pochodzące z innych społeczności;
  • Wyroby klasztorne: od 65 lat opactwo produkuje środki czystości (mycie podłóg i kuchni, dezynfekcja i pranie);
  • Edycja Fontenelle: opactwo przedrukowuje stare książki, a także nowe wydania o małym nakładzie;
  • Renascentis: mnisi również specjalizują się w renowacji i konserwacji obrazów i dzieł sztuki;
  • Fontenelle Microcopie: w latach 1971–2014 mnisi prowadzili komercyjne przedsiębiorstwo zajmujące się zabezpieczaniem, zapisywaniem i archiwizowaniem danych. Dostawca usług skanowania dokumentów, mikrofilmowanie dokumentów, archiwizacja dokumentów z hostingiem i archiwizacją danych komputerowych. Fontenelle Microcopie był restrykcyjnym zakładem posiadającym zezwolenie wojskowe DPSD (Dyrekcja ds. Ochrony i Bezpieczeństwa Obrony);
  • W 2016 roku gmina otworzyła klasztorny browar. Są jedynymi francuskimi mnichami, którzy sami warzą i sprzedają własne piwo.

Spisy opatów i przeorów

Lista opatów

W manu regis , 867-886
  • 24 th  : Ebles, 886-892
  • 25 th  : Womar, 950-960
  • 26: th  : Maynard , który opuścił St. Wandrille być pierwszy opat opactwa Mont Saint Michel , 960-966
  • 27 th  ?
  • 28 e  : Ensulbert lub Enjoubert, c. 980- † 993
  • 29 th  ?
  • 30 th  : Saint-Gérard, 1006/29
  • 31 th  : święty Gradulphe, 1029/48
  • 32 th  : Robert I st , 1048/63
  • 33 th  Holy Gerbert 1063/89
  • 34 e  : Lanfranco, bratanek Lanfranco Bec , 1089-1091
  • 35 th  : Ojciec Gerard II (1091/25)
  • 36 th  : Alain (1125/37)
  • 37 th  : St. Gautier (1137/50)
  • 38 th  : Roger (1150/65)
  • 39 e  : Anfroy (1165-1178)
  • 40 th  Gautier II (1178-1187)
  • 41 e  : Geoffroy I st (1187-1193)
  • 42 th  : Robert II (1193/94)
  • 43 rd  : Reginald (1194-1207)
  • 44 th  : Robert III Montivilliers (1207/19)
  • 45 th  : Wilhelm I Bray (1219/35)
  • -: Guillaume de Suille, wybrany w 1235 roku
  • 46 th  : Robert IV Hautonne, 1235/44
  • 47 th  : Pierre Mauviel, 1244/54
  • 48 th  : Geoffroy II de Nointot, 1254/88
  • 49 th  : William II Norville, 1288/04
  • 50 th  : Guillaume de La douille III, 1304/42
  • 51 e  : Jan I z Saint-Léger, 1342-1344
  • 52 nd  : Richard de Chantemerle, 1344-1345
  • 53 th  : Robert V Balbet, 1345/62
  • 54 th  Geoffroy III Savary, 1362-1367
  • 55 th  : Geoffroy de Hotot IV, 1367/89
  • 56 th  : Jean II Rochois, 1389/12
  • -: Guillaume de Hotot, wybrany w 1410 roku
  • 57 e  : Jan III z Bouquetot , 1412-1418
  • -: Jean Langret , beneficjent, 1418-1419
  • 58 e  : William IV Ferrechat, 1419-1430
  • - Beneficjent Nicolas Lovier, 1419
  • 59 e  : Jan IV Burbon, 1431-1444
  • 60 th  : Jean Brametot, 1444/83
  • 61 th  : kard Andre Espinay , Abbot Abp Bordeaux , 1483/00
  • -: Urbain de Fiesque, mianowany przez papieża, 1483-1485
  • -: Jean VI Mallet, wybrany w 1500 roku, niepotwierdzony
  • 62 nd  : Philippe de Clèves , opat opiniującymi, 1502/05
  • 63 rd  : Jacques Hommet, ostatnia regularna opat, 1505/23
  • -: Clermont-Lodève mianowany przez Papieża, odrzucony
  • 64 e  : Claude de Poitiers, opat, 1523-1546
  • 65 th  : Michel Bayard, opat, 1546/65
  • -: Gilles Duret, strażnik i gubernator doczesny, 1565-1567
  • 66 th  : Peter II Gourreau, opat, 1567/69
  • 67 th  : Kardynał Karol Burbon , opat, 1569/78
  • 68 e  : Gilles de Vaugirault, opat, 1578-1585
  • 69 th  : Nicolas de NEUFVILLE , opat komendatoryjny, 1585/16
  • 70 th  : Camille de NEUFVILLE de Villeroy , opat komendatoryjny, 1616/22
  • 71 e  : Ferdinand Neufville Villeroy , opat, 1622-1690
  • 72 nd  : Balthazar-Henri de Fourcy , opat komendatoryjny, 1690/54
Komisarz opactwa, 1754-1755 Przywrócenie 1894

Podczas przywracania życia zakonnego w 1894 roku, Dom Jean-Martial Besse i Dom François Chamard zostali mianowani przełożonymi, a następnie Dom Joseph Bourigaud, opat benedyktyński Ligugé, został mianowany administratorem apostolskim w 1895 roku, aż do mianowania opata w 1898 roku.

  • 76 th  : Dom Joseph Pothier , OSB, podprzeor Solesmes następnie przeor Ligugé, superior (1895/98) i ojciec (1898/23) z St. Wandrille (pierwszy opat św Wandrille od usunięcia opactwa Rewolucja francuska i jej pierwszy regularny opat Jacques Hommet od XVI -tego  wieku)
  • 77 th  : Dom Jean-Louis Pierdait, OSB , opat klasztoru Silos, koadiutor Domu Pothiera (1920/23), opat św Wandrille (1923/42)
  • 78 th  : dom Gabriel Gonthard, OSB, opat Saint-Wandrille, 1943-1962, emerytowany opat (+)
  • 79 th  DOM Ignace Dalle OSB, Abbot St. Wandrille (1962/69), Abbot emerytowany (+)
  • 80 th  : Dom Antoine Levasseur, OSB, opat św Wandrille (1969/96), opat emerytowany (+)
  • 81 th  : Dom Pedro III MASSEIN, OSB, opat św Wandrille (1996-2009), opat emerytowany
  • 82 th  : Dom Jean-Charles Nault , OSB, opat św Wandrille od 2009 roku

Lista przeorów opactwa

  • Genès de Lyon , przeor ok. 650 r., Kapelan św. Bathilde , żona Clovisa II
  • Guillaume Girard, przeor Jumièges i administrator Saint-Wandrille, 1636
  • Philippe Codebret, podprzeor, 1636.
  • Paul de Riveri, 1636-1637.
  • Charles Fuscien de Lattre, 1637-1639.
  • Hervé Philibert Cotelle, 1639–1645.
  • Jacques Aicadre Picard, 1645-1651.
  • Guillaume Benoît Bonté, 1651–1652.
  • Jean Timothée Bourgeois, 1652-1656.
  • Jean Bernard Hamelin, 1656-1660.
  • Martin Bruno Valles, 1660-1663.
  • Jean Matthieu Jouault, 1663-1666.
  • Vincent Humery, 1666-1669.
  • René Anselme des Rousseaux, 1669–1670.
  • Edme du Monceau, sub-przeor, 1669-1670.
  • Pierre Laurent Hunault, 1670-1674.
  • Pierre Boniface Le Tan, 1674-1675.
  • Claude Carrel, 1675-1678.
  • Marc Rivard, 1678-1684.
  • Pierre Noblet, 1684.
  • Gabriel Dudan, 1684-1687.
  • Guillaume Hue, 1687-1693.
  • Robert Deslandes, 1693.
  • Nicolas Sacquespée, 1693-1696.
  • Gabriel Pouget, 1696-1699.
  • Claude Hémin, 1699–1705.
  • Jean-Baptiste Jouault, 1705.
  • Jacques Joseph Le Paulmier, 1705-1711.
  • Pierre Chevillart, 1711-1714.
  • Martin Filland, 1714-1717.
  • Louis Clouet, 1717-1723.
  • François The Heir, 1723-1729.
  • Jean Foulques, 1729-1733.
  • Louis Barbe, 1733-1739 i 1740-1745.
  • Pierre Eudes, 1739-1740.
  • Jean Lefebvre, 1745-1748.
  • Jacques Martin Le Sec, 1748-1752.
  • Jean-Baptiste Duval, 1752-1757.
  • François René Desmares, 1757–1761.
  • Nicolas Faverotte, 1761-1768.
  • Louis Valincourt, 1768-1769 i 1775-1778.
  • Noël Nicolas Bourdon, 1769–1775.
  • Philippe Nicolas Dupont, 1778–1781.
  • Jean François Daspres, 1781–1783.
  • Mathurin François Brissier, subprzeor, 1783.
  • Alexandre-Jean Ruault , 1783-1790.
  • dom Joseph Pothier w 1895 roku


Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Hic nempe Gervoldus, super regni negocia. Procurator constituitur per multos aunos, per diversos portus ac civitates exigens tributa atque vectigalia, maksyma w Quintawich (Quintovic, port morski w Pikardii) - Chronicon fontanellense , Cap. XVI. Apud spicilegium d'Achery, in- 4 th ., T. III, s. 20. Bukiet Apud, t. Patrz str. 315.
  2. Bution: miejsce, które nie jest zlokalizowane, ale znajduje się w pobliżu Arpajon .
  3. Opactwo Saint-Pierre-au-Mont-Blandin , zniesione w 1796 r. Jego opactwem jest dziś kościół parafialny Saint-Pierre w Gandawie.
  4. "Wandrille zakłada swój klasztor w pobliżu obfitego źródła zwanego Fontenelle". W Najstarszym życiu Saint Wandrille , Éditions de Fontenelle (opactwo Saint-Wandrille).
  5. Zobacz rysunki Civetona z 1825 roku.
  6. Kaplica Saint-Saturnin: „Wandrille zbudowana na cześć świętego Saturnina, kościół znajdujący się na szczycie wzgórza niegdyś bogatego w winnice”, Najstarsze życie Saint Wandrille , Editions de Fontenelle (opactwo Saint Wandrille)

Bibliografia

  1. Wskazówka n o  PA00101054 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  2. Revue de l'Abbaye Saint-Wandrille de Fontenelle , n O  3, 1953, str.  19 do 23 .
  3. Defer 1865 , str.  420
  4. Crété-Protin 2002 , str.  251
  5. Najstarsze życie Saint Wandrille Éditions de Fontenelle (opactwo Saint-Wandrille)
  6. Revue de l'Abbaye Saint-Wandrille de Fontenelle, n O  3 s.  14-15
  7. Philip DEPREUX, zachodnie społeczeństwa połowie VI e pod koniec IX th  wieku - Rozdział IV. Uprzywilejowane grupy społeczne (s. 115-148) . Rennes University Press, 2002.
  8. Rok 704: Narodziny wioski Aupec
  9. Chronicon Fontanellesnse, Apud spicilegium d'Achery , t. III, s. 238-239-240.
  10. Biuletyn Monumental, tom 2, str. 365-368. Francuskie Towarzystwo Architektoniczne, de Caumont, 1836.
  11. Revue de l'Abbaye Saint-Wandrille de Fontenelle , n O  3 Noel 1953, str.  23 do 31.
  12. Bernard Beck, Fortyfikowane zamki Normandii , Rennes, Ouest-France ,1986, 158  str. ( ISBN  2-85882-479-7 ) , str.  13.
  13. Eustache-Hyacinthe Langlois, Historyczny i opisowy esej na temat opactwa Fontenelle lub Saint Mandrille , 1827 .
  14. Jacques Le Maho, Rozproszenie bibliotek diecezji Rouen w czasie najazdów normandzkich: wokół rękopisu Karolingów przechowywanego wcześniej w Sainte-Trinité w Fécamp , University of Caen, Dolna Normandia, 15 czerwca 2004 r.
  15. Eudes Rigaud - Wikitau
  16. Saint-Wandrille , GA Simon OSB, 1937, wydanie Arthaud, str. 33
  17. Saint-Wandrille , GA Simon OSB, 1937, wydanie Arthaud, str.  34.
  18. Historia opactwa Saint Vandrille , 1734 Dom Toustain, Dom Tassin (ponownie opublikowany w 1936 przez RP Laporte)
  19. Życie Louis-François Lebruna na terenie opactwa .
  20. P. Lépicier, Dusze klasztorne .
  21. Nicolas Coutant i Pascal Pradié (reż.), Treasures of the Abbey of Saint-Wandrille, from art deco to the 1950s , Rouen, Point de Vues, ​​2014, katalog wystawy Musée d'Elbeuf du June 14 do 21 września 2014 r
  22. Abbey Saint-Wandrille de Fontenelle Noel 1954 N O  4, s.  32
  23. Abbey Saint-Wandrille de Fontenelle Noel 1954 N O  4, s.  20-29
  24. Artykuł w gazecie La Croix .
  25. Revue de l'Abbaye de l'Abbaye Saint-Wandrille de Fontenelle , n O  3, Noel 1953, str.  35-36-37.
  26. Mont-Saint-Michel , Marcel Aubert
  27. Saint-Wandrille G.-A. Simon OSB
  28. Strona opactwa na temat warsztatów, http://www.st-wandrille.com/fr/abbaye/visite/visi_ateliers1.php
  29. Godziny pracy
  30. Witryna Abbey Shop .
  31. Strona produktów klasztornych .
  32. Strona internetowa Editions de Fontenelle .
  33. Miejsce renowacji dzieł sztuki .
  34. Luc Adrian Monk pod ciśnieniem , rodziny Christian , n O  2031 od 17 do 23 grudnia, 2017, str. 66
  35. „  Saint Lambert de Lyon  ” , na cef.fr (dostęp 10 października 2020 ) .

Zobacz też

Bibliografia

  • Nicolas Coutant ( reż. ) And Pascal Pradié ( reż. ), Treasures of the Saint-Wandrille Abbey: From Art Deco to the 1950s , Point of views,2014, 120  s. ( ISBN  978-2-915548-96-9 )
  • Isabelle Kreta-Protin , Kościół i życie chrześcijańskie w diecezji Troyes w IV TH do IX th  wieku , Prasy Univ. Północ,2002( czytaj online )
  • Eugène-Edmond Defer , Życie świętych diecezji Troyes i historia ich kultu do dnia dzisiejszego , Brénot-Leblanc,1865( czytaj online )
  • Joseph Daoust , Opactwo Saint-Wandrille , Ouest-France, Rennes , 1987.
  • dom Gabriel Gontard , L'Abbaye Saint-Vandrille de Fontenelle , wyd. de Fontenelle, Saint-Wandrille , 1954.
  • Eustache-Hyacinthe Langlois , Historyczny i opisowy esej na temat opactwa Fontenelle lub Saint-Wandrille oraz kilku innych zabytków w okolicy , wyd. de Fontenelle, Saint-Wandrille , 1827.
  • Jean Laporte "Inventio i miracula Sancti Vulfranni", w mieszaninach , 14 th  serii, Historical Society of Normandy, Rouen, Paryż, 1938, str.  8-83.
  • Jean Laporte , "Roczniki Fontanellenses priores (Kronika Fontanellense)", w mieszaninach , 15 th  serii, Historical Society of Normandy, Rouen - Paris , 1951, str.  65-90.
  • Jean Laporte , „Fontenelle”, w: DHGE , t. XVIII, kol. 915-953.
  • Pierre Le Gall, Saint-Wandrille, codzienny klasztor , Dieppe , 1979.
  • Ferdinand Lot , Krytyczne studia nad opactwem Saint-Wandrille , Honoré Champion, Paryż , 1913.
  • Fernand Lohier i Jean Laporte , Gesta sanctorum patrum Fontanellensium , Société d'histoire de Normandie, Rouen - Paryż , 1936.
  • Michel Nortier , „Źródła historii Normandii w Bibliotece Narodowej”, w: Aspects du monachisme en Normandie , Paryż , 1982, s.  158-183.
  • Yves Poncelet , "Czas opactwa Saint-Wandrille XIV th i XV th  stulecia", w Annals of Normandy , 29,Październik 1979, s.  301-330.
  • Yves Poncelet, „angielskie posiadłości opactwa Saint-Wandrille”, w Annales de Normandie , 37,Maj 1987, s.  149-171.
  • Yves Poncelet, „Czasowość opactwa od początków do restauracji 960”, w: l'Abbaye Saint-Wandrille , 36, 1987, s.  10-42.
  • Yves Poncelet, przeszukuje czasu średniowiecznego św Wandrille Abbey FONTENELLE początków w XIV th  wieku , pamięci School for Advanced Studies w naukach społecznych 1984.
  • Edmond Spalikowski , Saint-Wandrille , opactwo Saint-Wandrille-Rançon , Maugard, Rouen, 1937.
  • Recenzja retrospektywna André-Ariodant Pottier Norman. Krótka kronika opactwa Saint-Wandrille autorstwa Dom Guillaume La Vieille. Opublikowane po raz pierwszy, po cartulaire de Saint-Wandrille de Marcoussis .
  • dom Ch. O. Toustain i René-Prosper Tassin , Historia opactwa Saint-Vandrille od roku 1604 do 1734 , wyd. Jean Laporte, Saint-Wandrille , 1936.
  • Opactwo Saint-Wandrille de Fontenelle, wydania Fontenelle , Saint-Wandrille-Rançon , 1989.
  • Nicolas Coutant and Pascal Pradié (reż.), Treasures of the Abbey of Saint-Wandrille, from art deco to the 1950s , Rouen, Point de Vues, ​​2014, katalog wystawy Musée d'Elbeuf du14 czerwca w 21 września 2014
  • Relacja o rodzinie de Stacpoole - nagrana przez Huberta de Stacpoole, 1968 (odtworzono dwa popiersia Stanislasa Stacpoole i jego żony Marii Dunn - dwie strony online)

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne