Rodzaj | Podział na okresy historyczne , system klasyfikacji classification |
---|---|
Stronie internetowej | (en) stratygraphy.org/ICSchart/ChronostratChart2020-03.pdf |
Geologiczna skala czasu jest systemem klasyfikacji chronologicznej używane, zwłaszcza w geologii , aktualnych wydarzeniach, które miały miejsce w ciągu historii Ziemi . Jeśli jego oryginalna data XVIII -tego wieku , że ma formę precyzyjnego datowania w 1913 roku , kiedy Arthur Holmes , obecnie uznawany za ojca geologicznej skali czasu, opublikowanej pierwszy. Techniki datowania , nauka chronostratygrafii są stale wzbogacane; skale muszą być zatem okresowo aktualizowane, a wieki stają się bardziej precyzyjne.
Co cztery lata, Międzynarodowa Unia Nauk Geologicznych (IUGS) organizuje Międzynarodowy Kongres Geologiczny, którego 35 th edycja odbyła się w mieście Cape Town w RPA ,27 sierpnia w 4 września 2016. Przy okazji tych kongresów Międzynarodowa Komisja Stratygraficzna , która podlega UISG, oficjalnie decyduje o nominałach i kalibrowaniu różnych działów i podrejonów czasów geologicznych. Kongresy te są również sponsorowane przez inne organizacje krajowe, takie jak Komisja Geologicznej Mapy Świata (CCGM) z siedzibą w Paryżu . Najnowsze opublikowane skale obejmują magnetochrony ( inwersje pola magnetycznego Ziemi ) i obejmują pięć do sześciu znormalizowanych poziomów i podpoziomów. Stare nomenklatury, w szczególności te z ery pierwszorzędowej , drugorzędowej i trzeciorzędowej , zostały w ten sposób porzucone na rzecz bardziej precyzyjnych i rygorystycznych podziałów.
Geologiczna skala czasu zwykle zaczyna się od szacowanego wieku Ziemi , który wynosi ponad 4,6 miliarda lat.
Podczas XVI TH i XVII -tego wieku, górnicy zaczynają wyrażać potrzebę zrozumienia relacji między różnymi jednostkami litologicznych. W 1669 duński geolog Niels Stensen sformułował zasadę superpozycji , zgodnie z którą warstwa osadowa jest zawsze nowsza niż warstwy leżące poniżej (z wyjątkiem późniejszej przeróbki). Ta nowa zasada pozwala pracownikom zacząć rozpoznawać różne następstwa skał, ale opis skał, oparty wówczas na kryteriach obserwacji, takich jak kolor, tekstura lub zapach, nie pozwala nam na porównanie sekwencji z różnych obszarów geograficznych. Odkrycie skamieniałości na całej planecie umożliwia skorelowanie różnych obszarów geograficznych. W 1795 r. James Hutton ogłosił zasadę uniformitaryzmu (zwaną również zasadą aktualizyzmu), która zakłada, że procesy geologiczne są jednolite w czasie pod względem częstotliwości i wielkości.
Brytyjski geolog William Smith opublikował w 1815 roku szczegółową mapę geologiczną Anglii, Walii i części Szkocji, umożliwiającą mu odkrycie skamieniałości stratygraficznych , rządzących podejściem biostratygraficznym . Ta nowa zasada, zwana zasadą faunistycznej sukcesji, wskazuje, że skamieniałości odkryte w sekwencji stratygraficznej są tak uporządkowane, że umożliwia ustalenie względnej skali czasu.
Skala czasu geologicznego dzieli się na kilka jednostek: chronostratygraficzną, geochronologiczną i magnetostratygraficzną. Jednostki chronostratygraficzne są określane za pomocą metod litostratygraficznych i biostratygraficznych i porządkują warstwy osadowe skorupy ziemskiej we względnej skali czasu. Jednostki geochronologiczne odpowiadają przedziałom czasowym, których wiek uzyskuje się za pomocą bezwzględnych metod datowania . Te dwie kategorie jednostek używają różnych terminów, które są równoważne i są zgodne z dokładną hierarchią:
Jednostki chronostratygraficzne | Jednostki geochronologiczne |
---|---|
eonotemy | eony |
eratemy | Epoki |
systemy | okresy |
seria | Epoki |
podłogi | wieczność |
podpodłogi | podgrupy wiekowe |
Eon jest geochronologicznych przedział czasu odpowiadający największemu chronostratygraficznych podziału geologicznej skali czasowej, przez eonotheme . Termin eon jest również używany w kontekście planetologii, aby pomóc opisać historię planet.
Historia Ziemi podzielona jest na cztery eony. Pierwsze trzy, które obejmują pierwsze 4 miliardy lat historii Ziemi, są czasami grupowane w superion zwany prekambrem . W tym samym przedziale czasu geologicznego eony i eonotemy mają identyczne nazwy.
Cztery eony Ziemi są następujące, od najstarszego do najnowszego:
Hadean
archanizm
proterozoik
fanerozoik
Różne podpodziały skali czasu geologicznego odpowiadają podobnym i jednorodnym warunkom paleo-środowiskowym, paleontologicznym lub sedymentologicznym w każdym z nich. Ery są definiowane według argumentacji paleontologicznej i geodynamicznej, chociaż te pierwsze przeważają nad tymi drugimi w ograniczaniu epok ze względu na ich pierwszeństwo w stosunku do badań geodynamicznych.
Podstawa paleozoiku , pierwszej epoki fanerozoiku , charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem biologicznym kambru i ordowiku oraz pojawieniem się i proliferacją skamieniałości muszli i muszli; Era ta jest naznaczona obecnością taksonu trylobitów i jest naznaczona dwoma cyklami orogenicznymi: kaledońskim i hercyńskim . Granica paleozoiku i mezozoiku charakteryzuje się biologicznym kryzysem permsko-triasowym (najpoważniejszym z pięciu wielkich wymierań , w którym obserwuje się zanik taksonów charakterystycznych dla ery paleozoicznej, takich jak trylobity i fusuliny ), fragmentacją superkontynentu Pangea i niezgodność stratygraficzna w kilku regionach świata (Ameryki, Syberia...): oznacza koniec cyklu hercyńskiego i początek cyklu alpejskiego.
Epoka mezozoiczna jest określona przez obecność dużych dinozaurów nieptasich, amonitów i nummulitów . Te ssaki , które pojawiły się równocześnie z dinozaurami, były następnie od skromnej wielkości (największe były wielkości borsuka), ale były liczebnie bardzo liczne i bardziej zróżnicowane niż obecnie z punktu widzenia klasyfikacji. Era ta jest naznaczona serią orogenez u początków pasa alpejskiego i kończy się fazą masowego wymierania, w której następuje zanik taksonów, takich jak amonity, nieptasie dinozaury czy pterozaury : c ' to kryzys kredowo-paleogeniczny , w skrócie K/P, którego wynik inauguruje kenozoik .
Na początku ery kenozoicznej po raz pierwszy duże nielatające ptaki zajęły wyzwolone ziemskie nisze ekologiczne, ale potem i szybko, zarówno na morzu, jak i na lądzie iw powietrzu, ssaki zróżnicowały się, a niektóre z kolei nabrały imponujących rozmiarów. Epokę wyznacza w jej środku wielka przerwa eoceńsko-oligoceńska (w związku z upadkiem meteorytu w obecnej Zatoce Chesapeake i kolejnym w środkowej Syberii ), a pod jej koniec (ostatnie 2-3 miliony d lat przed teraźniejszością) cyklem zlodowaceń przeplatanych okresami międzylodowcowymi (jesteśmy w jednym z nich).
OkresyGeolodzy i paleontolodzy coraz częściej używają terminu „system” zamiast „okresu”, ponieważ odnoszą się do formacji geologicznych i kolekcji skamieniałości, a nie do sekwencji czasu. Filogenetycy i paleontolodzy zwykle odnoszą się do etapów rozwojowych życia, a nazewnictwo jest dość złożone. Nie używają już starożytnych terminów „prekambr” dla okresów sprzed ~ 541 r. p.n.e., „pierwotny” dla paleozoiku , „drugi” dla mezozoiku , ani „trzeciorzędowy” dla kenozoiku , a „czwartorzęd” nie oznacza już okres, ale ostatni podrejon kenozoiku. Te stare nazwiska krążyły jednak tak bardzo w źródłach, że wciąż często pojawiają się w publikacjach i filmach dokumentalnych, nawet najnowszych.
PodłogiW geologii i paleontologii etap jest podstawową jednostką czasu w geologicznej skali czasu: jego czas trwania jest na ogół rzędu kilku milionów lat. Jest to podział serii geologicznej w oparciu o chronostratygrafię , czyli wiek określony metodami biostratygrafii i litostratygrafii .
W XIX TH geolodzy wieku, a zwłaszcza stratigraphers przegrupowane na jednym odkrywka , zestawy warstw osadowych, że charakterystyka akcji paleontologicznych fotografia. Te typowe odkrywki, naturalne lub stworzone przez człowieka (kamieniołomy), zwane stratotypami , stały się punktami odniesienia dla określenia tych określonych przedziałów czasowych, czyli etapów, których nazwy na ogół pochodzą od miejsc, w których te formacje zostały po raz pierwszy opisane. -ien sufiks (przykłady: hettang , Oxfordien , Bajocien ). Jeśli jest używana jako nazwa własna, nazwa stratotypu zaczyna się od dużej litery, ale używana jako przymiotnik zaczyna się od małej litery (przykłady: „poziom hettangu ” lub „skamielina oksfordzka ” ). Nazwy te mogą czasami różnić się w zależności od kraju lub języka, w zależności od historii geologii w każdym kraju lub kontynencie.
Ale te pierwsze opisy, ograniczone do skali basenów sedymentacyjnych lub krajów, spowodowały zwielokrotnienie liczby pięter. Szybko okazało się, że kilka z nich może objąć całość lub część tego samego przedziału czasowego. Podczas XX -go wieku, trend panujący było uproszczenie stratygraficznych etapy (zestaw synonimów z cięć lub nawet tworzenie nowych stratotypes bardziej reprezentatywnych przedziału czasu).
Począwszy od lat 80. Międzynarodowa Komisja Stratygraficzna (ICS) i Międzynarodowa Unia Nauk Geologicznych (UISG) postanowiły zdefiniować uniwersalną stratygraficzną skalę stopni geologicznych. W tym celu zdefiniowano stratotypy World Stratotypiques Point (PSM) (ang. Global Boundary Stratotype Section and Point , GSSP ). Określają istniejące granice między dwoma etapami geologicznymi, nie pozostawiając możliwości powstania luki lub nakładania się między nimi. Definiowanie globalnych punktów stratotypowych jest nadal w toku, ale większość etapów jest już ujęta w tych PSM.
Etymologia eonów, epok i okresów geologicznych to nazwy nadane podpodziałom geologicznej skali czasu opartej na geochronologii . Nazwy te pochodzą albo od miejsc, w których po raz pierwszy badano ich skały , albo od znaczenia grecko-łacińskiego. Nazwa podpodziału jest często powiązana ze stratotypem , typem wychodni (standard), który definiuje podpodział geologicznej skali czasu, w pracy koordynowanej przez Międzynarodową Komisję Stratygraficzną i Międzynarodową Unię Nauk Geologicznych . Słowo stratotyp kojarzy się z łacińską warstwą korzeniową (warstwa, pokrywa) i grecką literówką korzeniową (odcisk, znak), która po łacinie dawała tipus (model, symbol).
Od przeszłości do teraźniejszości, oto etymologia nazw geologicznych poddziałów stratygraficznych skali czasu geologicznego, którymi są eony (lub „eonotemy”), epoki (lub „eratemy”), okresy , epoki i etapy (lub " Wieku "):
EON Hadean - od Hadesa (piekło) w greckiej okresu formowania się Ziemi, nazwany tak ze względu na bardzo zmiennych warunkach panujących tam, daleko poza zasięgiem odpowiednich temperaturach z „ chemii życia ”, bez liczenia większych wstrząsów jak to między Gaïa i Théia , na początku Księżyca .
Aeon ARCHAean - bardzo stary po grecku:
EON PROTEROZOIC - życie pierwszy grecki:
EON fanerozoik -po grecku widoczne życie ( skamieniałości widoczne gołym okiem):
Przedstawiona skala czasu geologicznego oparta jest na skali Międzynarodowej Komisji Stratygrafii (ICS). Daty i niepewności są zgodne ze skalą opublikowaną wsierpień 2018przez ICS. Te niepewności wynikają z metod pomiarowych związanych z datowaniem.
Kolor Swatch jest konwencjonalna, początkowo zakorzenione w kartografii geologicznej brytyjskiej na początku XIX th wieku i był znacznie poprawione i wyrafinowane, ponieważ przypisuje każdemu podłogę i wtedy odcień pochodzący od koloru danego okresu , ale nie ma związku z kolorem, na ziemi, samych skał.
historii Ziemi . Kalendarium epok, systemów, serii fanerozoiku Kalendarium epok, systemów, serii, etapów fanerozoiku