recki

recki Kluczowe dane
Notacja chronostratygraficzna t7
notacja francuska t 7
Ocena FGR t7
Początkowy stratotyp łupki i wapienie Alp Retyckich
Poziom Podłoga / Wiek
Epoka / Seria
- Okres / System
- Eratema / Era 		Górny
trias mezozoiczny trias

Stratygrafia

Zakres
Początek Koniec
≃208,5  Ma Światowy punkt stratotypowy 201,3 ± 0,2  Ma

Norien hettang

Dolna Jura

Wychodnie
System Seria Piętro Wiek ( mężczyzna )
Jurajski Gorszy Hettangien nowszy
trias Lepszy recki 201,3–208,5
Nie nic 208,5– ~ 228
karniański ~228– ~235
Droga ladyński ~ 235– ~ 242
Anyż ~ 242–247,2
Gorszy Olenekian 247,2–251,2
indyjski 251,2–252,2
permski lopinga Changhsingian starszy
Podział triasu według IUGS (lipiec 2012).

Rhetian jest ostatnim stratygraficzne etap z triasu . Znajduje się on pomiędzy około 208,5  Ma (mln lat) i 201,3 ± 0,2  Ma . Poprzedzony jest norykiem (ok. 228 - ok. 208,5 mln  lat ), drugim etapem triasu górnego, a następnie hetangiem (201,3 ±0,2 - 199,3 ±0,3  mln lat ), pierwszym etapem stratygraficznym jury dolnej ( Lias ).

Po raz pierwszy został zdefiniowany w 1859 roku przez niemieckiego geologa Carla Wilhelma von Gümbel . Pozostawiło to jednak pewne wątpliwości co do pochodzenia nazwy, która wywodzi się albo z rzymskiej prowincji Retia, albo z Alp Retyckich . Dwa terminy, które nie do końca pokrywają to samo pojęcie geograficzne. Ale to właśnie w Tyrolu , Austrii i Włoszech, a także w Gryzonie , ten etap był historycznie najbardziej badany.

Bazę retyku definiuje pierwsze pojawienie się konodontów Misikella pothernsteini w profilu typu Steinberkogel nad Hallstatt w Austrii .

Retyk odpowiada górnemu kajpru w triasowym podrejonie basenu germańskiego .

W Lotaryngii obejmuje piaskowce mikowe, na których czasami odnajdujemy margle Levallois .

Ewolucja życia

Podstawa retu charakteryzuje się ważną zmianą ewolucyjną u radiolarii , zooplanktonu ze szkieletem krzemionkowym. Widzi też koniec małży z rodzaju Monotis , które mogą tworzyć warstwy lumachelli o grubości kilku metrów.

Retyk górny odnotowuje jedną z pięciu najważniejszych zmian ewolucyjnych ( wygaśnięcie granicy triasowo-jurajskiej ) w historii ewolucji życia.

Uwagi i referencje

  1. „  Międzynarodowa Karta Stratygraficzna (2012)  ” [PDF] , http://www.stratigraphy.org/ (dostęp 30 października 2013 ) .
  2. (w) FM Gradstein , JG Ogg , Pan Schmitz i G. Ogg , The Geologic Time Scale 2012 , Elsevier ,2012, 1176  s. ( ISBN  978-0-444-59448-8 , czytaj online ).
  3. Gümbel, 1859
  4. Krystyn, Bouquerel, Kuerschner, Richoz i Gallet, 2007

Załączniki

Źródła